Ιστορικη ευκαιρια.

Για τρίτη φορά στην ιστορία της, η ελληνική Αριστερά βρίσκεται αντικειμενικά ενώπιον μιας ιστορικής και πιθανώς τελευταίας ευκαιρίας, και πρόκλησης συνάμα, να διεκδικήσει την κατά Γκράμσι ηγεμονία του έθνους της στον ύψιστο αγώνα που καλείται να δώσει για την ίδια του την επιβίωση ο ελληνικός λαός, αλλά και να αποδείξει ότι είναι αυτό που δηλώνει. Αναδεικνυόμενη σε κύρια εθνική δύναμη, διεκδικώντας όχι μόνο την κυβέρνηση, αλλά και την εξουσία, μόνη της ή σε συμμαχία. Οι προηγούμενες δύο τέτοιες καταστάσεις στην Ελλάδα εμφανίστηκαν το 1941 και το 1974. Από τον τρόπο που θα χειρισθεί την τωρινή κρίση, θα κριθεί όχι μόνο το μέλλον, αλλά η ίδια η ύπαρξη της αριστεράς.

Η προοπτική αριστερής ανόδου τρομοκρατεί τα κέντρα της ευρωπαϊκής και της παγκόσμιας τραπεζικής εξουσίας. Αντιδρώντας σε επιστολή που του απηύθυνε ο Αλέξης Τσίπρας, ο επικεφαλής του Εurogroup Ζαν Κλωντ Γιούνκερ, πρωθυπουργός μιας λιλιπούτειας χώρας-πλυντηρίου, προέβη σε νέο εκβιασμό, πρωτοφανή για τα μεταπολεμικά δεδομένα της Δυτικής Ευρώπης. Λέγοντας ότι, αν διακόψουν οι ‘Ελληνες το πρόγραμμα της καταστροφής τους, ψηφίζοντας κόμματα της αρεσκείας τους, θα χάσουν την υποτιθέμενη βοήθεια προς αυτούς. Χωρίς μάλιστα κανείς από αυτούς που παριστάνουν τον πρωθυπουργό και τους πολιτικούς μας να διανοηθεί να υπερασπιστεί τη χώρα και τη δημοκρατία.

Τρομοκρατημένοι δεν είναι μόνο από την Ελλάδα, είναι και από τη Γαλλία. Μέχρι τώρα, το πρόγραμμα του νέου, χρηματοπιστωτικού ολοκληρωτισμού, εξελίσσεται κανονικά και χωρίς προβλήματα, γιατί δεν ξεσηκώνονται οι ευρωπαϊκοί λαοί και γιατί οι τράπεζες κατάφεραν να κάνουν τη δική τους κρίση, κρίση της Ευρώπης, ενδοευρωπαϊκό «πόλεμο». Γι’ αυτό οι πανικόβλητες και σπασμωδικές επεμβάσεις ακόμα και στη Γαλλία, για να μην εκλεγεί ο Ολλάντ.

Αυτό που τρομοκρατεί Μέρκελ και τράπεζες, είναι αυτό ακριβώς που περιμένουν οι ‘Ελληνες. Μπορεί οι τηλεοράσεις μας να κάνουν ότι μπορούν για να εμπεδώσουν τα αισθήματα πένθους, ήττας και κατάθλιψης, υπό την καθοδήγηση των ξένων μάνατζερ του ψυχολογικού πολέμου, μπορεί να κατάφεραν να δημιουργήσουν σε πλατιά στρώματα μια εικονική αίσθηση πραγματικότητας, ξεχνάνε όμως ότι, τελικά, εκτός από το ψέμμα και την προπαγάνδα, και η αλήθεια είναι τρομερό όπλο. ‘Ολο και περισσότεροι ‘Ελληνες συνειδητοποιούν ότι δεν μπορεί κάποιος να τους σώζει στέλνοντας ασπρομάλληδες γέροντες να συνωθούνται πεινασμένοι για μια λαγάνα την Καθαρά Δευτέρα. Θα την πληρώσουν άσχημα αυτή την εικόνα εθνικού εξευτελισμού, της ντροπής που πρέπει να συνέχει κάθε αξιοπρεπή άνθρωπο, αν είναι αξιοπρεπής, οι Παπαδήμιοι, οι Σαμαράδες, οι Βενιζέλοι και οι όμοιοί τους που, χορτάτοι και καλοζωϊσμένοι, χωρίς καμμιά επαφή και καμιά διάθεση επαφής με τον ελληνικό λαό, δεν κάνουν ολημερίς άλλη δουλειά από το να μεταφράζουν τις οδηγίες Πιστωτών και Προστατών.

Κανείς λογικός άνθρωπος δεν θέλει επανάσταση, δεν θέλει τις τραγωδίες και τους κινδύνους της αναταραχής, των εμφύλιων συγκρούσεων. Κάθε λογικός άνθρωπος θέλει να λύνονται τα προβλήματα ειρηνικά και δημοκρατικά, να διατηρεί η κοινωνία και το έθνος συνεκτικό το πλαίσιο της ύπαρξής του, ιδίως σε τόσο κρίσιμες στιγμές. Είναι γι’ αυτό ιστορική η ευθύνη της ελληνικής άρχουσας τάξης, του πολιτικού και κρατικού προσωπικού γιατί, στην πιο κρίσιμη στιγμή της νεώτερης ιστορίας μας, διάλεξαν να περάσουν στο στρατόπεδο των εχθρών της Ελλάδας, δεν έδωσαν εγκαίρως στους ‘Ελληνες πολίτες, τη δυνατότητα τουλάχιστο να διαλέξουν οι ίδιοι το δρόμο που θα πάρουν. Ο Παπαδήμιος, με την προσωπική του περιουσία θα πληρώσει τα ομόλογα που δίνει στο αγγλικό δίκαιο; Ο Σαμαράς θα πληρώσει μήπως κι αυτός με την περιουσία του τις τερατώδεις υποχρεώσεις της δανειακής σύμβασης που ετοιμάζεται να επικυρώσει, το χρέος που αυξάνει και παγώνει σε ευρώ; Τους έχει δώσει κανείς το δικαίωμα να πουλήσουν τη χώρα τους, επαγγελματίες πολιτικοί ανάξιοι να κερδίσουν ένα ευρώ δουλεύοντας;

‘Ολο και μεγαλύτερα τμήματα του ελληνικού λαού, συνειδητοποιώντας την άβυσσο που σπρώχνει το έθνος, μια από τις πλέον διεφθαρμένες και ανίκανες πολιτικές ηγεσίες όλης της Ευρώπης, ζητάνε πιεστικά λύση. Αρχίζουν και τις βρίσκουν μόνα τους, ματαιώνοντας την είσπραξη παράνομων φόρων, οργανώνοντας την περίθαλψη των πιο ανήμπορων, πετώντας τα αρπαχτικά των μεσαζόντων έξω από την διακίνηση τροφίμων. Απαγορεύουν αυθόρμητα, ακόμα και σε ανθρώπους-σύμβολα, που αγάπησαν, και γι’ αυτό τους πονάει περισσότερο η προδοσία, όπως ο Νταλάρας, ακόμα και τη δημόσια εμφάνιση. Παίρνουν με το ζόρι πίσω τα σύμβολα των μεγάλων εθνικών αγώνων που έδωσε ο ελληνικός λαός και δεν τιμούν οι άρχοντές τους. Πρέπει να ξαναγυρίσουμε στα 1965, επί Αποστατών για να ξαναβρούμε παρόμοιο φαινόμενο στην ελληνική ιστορία.

Κυρίως ζητάνε, όλο και πιο πιεστικά, από όσους πολιτικούς και όσες δυνάμεις λένε ότι αντιστρατεύονται αυτή την πορεία, όχι μόνο την αριστερά, να τους δώσει επιτέλους την ηγεσία που χρειάζονται, τις ιδέες και τα προγράμματα, την οργάνωση και τις συμμαχίες που ανταποκρίνονται στην απειλή μιας εθνικής καταστροφής που είναι τώρα ante portas, και που σε μεγάλο βαθμό έχει ήδη πραγματοποιηθεί. Τους ζητάνε τα όπλα για να πολεμήσουν.

Σε δυο πρόσφατες συγκεντρώσεις αποθέωσαν τον Τσίπρα όταν τους είπε «δεν θέλουμε νάμαστε κόμμα διαμαρτυρίας, θέλουμε την εξουσία». Αλλά μούδιασαν διαβάζοντας ότι κατεβαίνουν στις εκλογές «ΣΥΡΙΖΑ και συνεργαζόμενοι». Και το όνομα μόνο δεν παραπέμπει στην αναγκαία ευρύτητα νικηφόρου ψηφοδέλτιου. Για το άλλο «κόμμα της αριστεράς», αν οι όροι έχουν διατηρήσει σχέση με το περιεχόμενο, το ΚΚΕ, ο καθένας που κάτι νοιώθει και ξέρει, καταλαβαίνει την έκταση της απελπισίας των ανθρώπων που αφιέρωσαν ανιδιοτελώς όλη τους τη ζωή στο κόμμα τους, για να το βλέπουν να κάνει ποδαρόδρομους στα Χαυτεία όταν μισό με ένα εκατομμύριο οδηγείται από ένστικτο στη Βουλή, να αρνείται την παραμικρή συνεργασία, να χαρακτηρίζει «χαφιέδες ή αφελείς» όσους διαφωνούν μαζί του, «ιμπεριαλιστική» τη Ρωσία, ανόητους όσους πάνε να πετάξουν τους μεσάζοντες έξω από τη διακίνηση προϊόντων. Τόσο τρομαγμένη μοιάζει η ηγεσία τους απ΄όσα έρχονται που, αψηφώντας το γελοίο, ξαναδιέγραψε από το Κόμμα μετά θάνατον τον αρχηγό του ΕΛΑΣ, που οι ίδιοι οι εξολοθρευτές του, οι Εγγλέζοι, ονόμασαν «πολεμική μεγαλοφυία».
‘Αγαλμα πρέπει να κάνει η τρόικα στην ηγεσία για τη συμβολή της στο πέρασμα των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων. Τέτοια υπερεπαναστατική πολιτική είχαμε να δούμε από την εποχή της Βαϊμάρης, όταν το γερμανικό ΚΚ έδωσε την εξουσία στον Χίτλερ, ή την αποχή του 1946!

Μερικοί λένε ότι τους ενδιαφέρει δήθεν η «εργατική τάξη», με την οποία συνήθως ούτε είχαν, ούτε θέλουν να έχουν σχέση, όχι το «έθνος». Μπορεί κάποιος να είναι ευαίσθητος στην καταπίεση της τάξης και αναίσθητος στην καταπίεση του έθνους; Γιατί δεν ρωτάνε την ίδια την «τάξη», τους φτωχούς ‘Ελληνες, αν χρειάζονται κράτος και έθνος, αν νοιώθουν ‘Ελληνες, αν θέλουν όσοι μιλάνε εξ ονόματός τους να υπερασπίζονται την Ελλάδα διεθνώς; Αυτοί προπάντων έχουν ανάγκη από κράτος που λειτουργεί, από ΙΚΑ, από προστασία του νόμου, από δικαιώματα. Είναι απίστευτη η εφευρετικότητα του γραφειοκράτη που δεν θέλει να αγωνιστεί προσευχόμενος «απελθέτω από εμού το ποτήριον τούτο».

Το 1917, ο Λένιν έγραφε: Σε μια επαναστατική κατάσταση, το Κόμμα είναι εκατό φορές πιο αριστερά από το Πολιτικό Γραφείο, οι εργάτες εκατό φορές πιο αριστερά από το Κόμμα. Ο ίδιος μίλησε για συμμαχίες «με τον διάβολο και με τη γιαγιά του εν ανάγκη», όρισε τους Μπολσεβίκους ως μόνο ρεύμα ικανό να «διεισδύει σε όλα τα στρώματα, να τα επηρεάζει και να επηρεάζεται από αυτά» και συνόψισε την τακτική του στο «χτυπάμε μαζί, βαδίζουμε χωριστά».

Αυτά τάλεγε κάποιος πούθελε να νικήσει και νίκησε. Ο ελληνικός λαός δεν ενδιαφέρεται για τις ιδεολογικές ταξινομήσεις των δυνάμεων, από που έρχονται, αλλά για το που πάνε. Θα ανταμείψει όσους πολεμήσουν στον πόλεμο που τον αναγκάζουν. Θα καταδικάσει στη λήθη τους άλλους, έστω συμπαθείς.

Επίκαιρα, 8 Μαρτίου 2012

Προκληση.

Μέγιστη πρόκληση, οι εκλογές στο ΠΑΣΟΚ.

Αντί να αυτοδιαλυθούν, ήσυχα και χωρίς τυμπανοκρουσίες, αντί να φύγουν τα βασικά στελέχη στο εξωτερικό, αντί να εξαφανιστούν, έχουν το θράσος και μένουν εδώ και μάλιστα ετοιμάζονται για εσωκομματικές εκλογές.

Σαν να μην κυβερνούν αυτοί και οι συνεταίροι τους (η Ν.Δ.) τις τελευταίες δεκαετίες. Σαν να μην έγινε τίποτα. Σαν να είναι αμέτοχοι της βιβλικής καταστροφής της κοινωνίας μας. Σαν να μην εξαπάτησαν. Σαν να μην εξευτέλισαν τον Ελληνικό λαό. Σαν να μην πούλησαν τους ψηφοφόρους. Ανερυθρίαστα αυτοαπακαλούνται ενεργά μέλη του ΠΑΣΟΚ, ψάλλουν κομματικούς ύμνους, χειροκροτούν τον επίδοξο νέο αρχηγό τους και σπεύδουν να προσέλθουν στις κάλπες, αποκοιμίζοντας την όποια συνείδηση τους απέμεινε, με το παραμύθι των ‘δημοκρατικών διαδικασιών’ του κόμματός τους, έτοιμοι να εξαπατήσουν και πάλι το λαό, θυσιάζοντάς τον, στα ατομικά τους συμφέροντα.
Κοιτάξτε τους. Δείτε τα κομματικά μέλη και των δυο κομμάτων εξουσίας. Στην πλειοψηφία τους…
Είναι ‘στελέχη’ στις δημόσιες επιχειρήσεις. Συνήθως ‘βόλεψαν’ και τα παιδιά τους, σε δουλειές.
Είναι συνδικαλιστές που νοιάζονται για τα εργατικά μας δικαιώματα. Θα τους βρείτε στα καλύτερα γραφεία δημοσίων οργανισμών και συνήθως σε θέσεις ευθύνης.
Κάποιοι από αυτούς που στήριξαν τον δικομματισμό, είναι άνθρωποι, που συχνά ‘πρωτοπορούν’ και στον ‘κοινωνικό τομέα’ της οικονομίας, μέλη σε ‘πρωτοποριακούς’ συλλόγους και ΜΚΟ που υλοποιούν ‘μοναδικά projects με χρήματα του δημοσίου φυσικά.
Άλλοι διαπρέπουν και στον ιδιωτικό τομέα. Βέβαια δεν έχει καμιά σημασία αν αυτός ό ιδιωτικός τομέας, τρέφεται και απομυζά το δημόσιο. Σημασία έχει πως μας φτιάχνουν δρόμους και άλλα δημόσια έργα, φυσικά επτά φορές ακριβότερα από άλλες χώρες.
Κάποιοι μας ενημερώνουν αντικειμενικά, αλλά βρίσκονται και στο pay roll επιχειρηματιών και πολιτικών (αυτοί αποφεύγουν να είναι ενεργά μέλη κόμματος, πρέπει να φαίνονται ‘ακομμάτιστοι’)
Είναι ‘ευγενείς ομάδες’ που η εργασία τους, λόγω της πολιτικής εκπροσώπησης, επιβάλλεται στην κοινωνία.
Είναι ‘άρχοντες’ της τοπικής αυτοδιοίκησης, που χρησιμοποιούν τα γραφεία τους στους δήμους, για ‘εξυπηρέτηση’ μελλοντικών ψηφοφόρων και στις εθνικές εκλογές. Είναι καλλιτέχνες διαπλεκόμενοι με το σύστημα.
Είναι ιδιοκτήτες ή μέτοχοι ΜΜΕ που έχουν «ανοιχτή επικοινωνία» με ξένες πρεσβείες ( αυτοί πάνε και με τα δυο κόμματα εξουσίας)


Μόνη απάντηση στο απίστευτο θράσος τους να παραμένουν ενεργά μέλη ενός από τα δύο κόμματα εξουσίας, τα κόμματα που έχουν καταστρέψει την πατρίδα, είναι η απομόνωσή τους. Ας μην τους πούμε ούτε καλημέρα. Ας γυρίσουμε αλλού το πρόσωπό μας, αν τους συναντήσουμε ποτέ. Ας σηκωθούμε να φύγουμε από μια κοινωνική συγκέντρωση που παραβρίσκονται, αρνούμενοι σ την πράξη να βρεθούμε κάτω από την ίδια στέγη, με αυτούς που σκοτώνουν την πατρίδα μας. Ας βρούμε το θάρρος να πετάξουμε την αργυρώνητη τηλεόραση που το μόνο που κάνει είναι να υπερασπίζει το καθεστώς δουλείας που ο δικομματισμός επέβαλλε και να μας δείχνει τους εκπροσώπους τους, κάθε βράδυ. Κυρίως όμως, ας μην ξεχάσουμε πως ο καθένας από τα μέλη των δυο κομμάτων είναι πρωτεργάτες και υπεύθυνοι για την αθλιότητα που ζούμε, αφού στήριξαν και στηρίζουν με νύχια και με δόντια την σημερινή κατάσταση.
Ας σκεφτεί ο καθένας τρόπος δράσης-αντιδρασης, έναντι αυτών που δεν αισχύνονται για το ξεπούλημα που έκαναν τα δυο κόμματα και εξακολουθούν να τα υποστηρίζουν και που ζητούν και πάλι την κυριαρχία επι της κοινωνίας.
Είναι καλό να σκεφτούμε και εκείνους που σταθερά υποστηρίζουν πως το Ελληνικό κράτος θα πρέπει να αποζημιωθεί για το κακό που έκαναν διαχρονικά τα κόμματα, δημεύοντας όλη την περιουσία των –ενεργών- μελών τους και όχι μόνο των πολιτικών. Μπορεί να φαίνεται υπερβολικό και να δημιουργεί νομικά προβλήματα, αλλά κάποτε η απόφαση στην πολιτική θα πρέπει να έχει συνέπειες για τους αποφασίζοντες. Αν το αποτέλεσμα της πολιτικής τους δράσης, είναι αυτή η οικονομική καταστροφή, αυτή η γενοκτονία των Ελλήνων, είναι ελάχιστο, το να δημευτούν οι περιουσίες των πρωταιτίων αλλά και των βασικών υποστηρικτών τους.
Απομονώνουμε κοινωνικά τα άτομα που ακόμα και σήμερα στηρίζουν τα δύο ‘κόμματα εξουσίας’ και που παίρνουν μέρος σε κομματικές φιέστες, και σταθερά ζητάμε ικανοποίηση για τις συνέπειες που προκάλεσαν οι πράξεις τους.
Κυρίως, έχουμε συνείδηση και καταδικάζουμε την γνωστή νοοτροπία: εκείνη που μας δείχνει το σχετικό ανέκδοτο: Ο αετός από ψηλά, βλέπει τον σαλίγκαρο στον Πύργο του Άιφελ και τον ρωτά. Μα πως ανέβηκες εσύ τόσο ψηλά; Η απάντηση; ‘Έρποντας, γλείφοντας και δια των κεράτων”.http://www.economist.gr/

Δεν ειμαι το προβατο σας....Ειμαι ο εχθρος σας

Είμαι ένας από τους χιλιάδες που δεν ανήκαν σε “μαντρί”… που δεν ήταν οπαδοί και “πρόβατα” κανενός από εσάς! Που, θέλω να πιστεύω, ότι μπορούσαν να βλέπουν τα πράγματα λίγο πιο αποστασιοποιημένα και σφαιρικά και να γελάνε ακόμη με την ηλιθότητά σας και τη βλακεία των οπαδών σας που από κομματική τύφλωση έβλεπαν ό,τι αηδία τους σερβίρατε ως “ευφυΐα”!!!

Τόσα χρόνια, με την ακατάσχετη μπουρδολογία και το αβαντάρισμα των ΜΜ Εξαπάτησης που σας προωθούσε για να κάνει τη δουλειά του και να εξασφαλίζει τα συμφέροντά του, καταφέρνατε να κοροϊδεύετε κόσμο και κοσμάκη… Ενίοτε εξαγοράζατε κιόλας πότε με κανένα ρουσφετάκι, πότε με κανένα διορισμό, πότε με χρήμα που ρίχνατε σε συγκεκριμένους… Ακόμη το κάνετε αυτό το παιχνιδάκι μόνο που ο κορβανάς έχει μικρύνει αισθητά και δε μπορείτε να επιβληθείτε πια σε τόσους…

Τον τελευταίο καιρό, με χαρά και ικανοποίηση ομολογώ, παρακολουθώ τον πανικό σας! Έναν πανικό που δε θυμάμαι να είχε ξαναγίνει τόσο εμφανής, νιώθοντας καλά προστατευμένοι από τη διεφθαρμένη “δικαιοσύνη” που είχε (και έχει) αναλάβει να κουκουλώνει και να καταχωνιάζει οτιδήποτε θα μπορούσε να αναδείξει τις πολύχρονες απάτες σας, μίας “δικαιοσύνης” συνδιαπλεκόμενης που αποτελούσε (και αποτελεί) το δεξί σας χέρι στη λεηλασία και το “πλυντήριο” για τις βρωμιές των ντόπιων αφεντικών σας… Όσο το σύστημά σας λειτουργούσε σε απόλυτη συνεργασία και το χρήμα έρεε άφθονο, μπορούσατε να κρατάτε και την πλειοψηφία από το πόπολο σε ύπνωση και καταστολή και μακρυά από τις συνωμοσίες σας σε βάρος του, λόγω αδιαφορίας που του την εξασφαλίζατε με μία δανεική πλασματική ευφορία… Τώρα που το σύστημά σας καταρρέοντας έγινε και άπληστο και αδηφάγο και η στρόφιγγα που εξασφάλιζε την αδιαφορία του πόπολου έκλεισε, τώρα που η ίδια η κομπίνα για την οποία τόσα χρόνια δουλεύατε αποκαλύπτεται… έχετε αρχίσει να τρέμετε!
Το μόνο όπλο που σας έμεινε πλέον είναι αυτό του εκφοβισμού των Ελλήνων πολιτών και των απειλών! Είναι άλλωστε γνωστό το “φωνάζει ο κλέφτης να φοβηθεί ο νοικοκύρης”!

Με χαρά διαπιστώνω τον τελευταίο καιρό να την κοπανάνε τα “πρόβατα” από το “μαντρί” σας και τους κάθε λογής “τσοπάνηδες” να τρέχουν να σώσουν ό,τι μπορούν είτε μέσω φόβου και απειλών είτε μέσω πολλαπλασιασμού των “μαντριών” ώστε να μπερδευτεί το κοπάδι και πάλι να το βάλετε στο χέρι! Θέλω να πιστεύω (και φαίνεται και από το γενικότερο κλίμα) ότι όχι μόνο δεν ξεγελάτε πλέον κανέναν αλλά γελοιοποιείστε όλο και περισσότερο και αυτό θα βοηθήσει και άλλα “πρόβατα” να την κοπανήσουν και να συνειδητοποιήσουν τι ωραία που είναι να απολαμβάνεις και να κρίνεις τη ζωή ελεύθερα χωρίς αρρωστημένες ιδεοληψίες… Σας βλέπω και γελάω!!! Γελάω με όλους τους “τσοπάνηδες” που τρέχουν αλλόφρονες, κατασκευάζουν “εχθρούς” που θα φάνε τα “πρόβατα” που θα ξεφύγουν και πρέπει άμεσα να γυρίσουν στη “στάνη” τους… Στάνη να ‘ναι και ό,τι να ‘ναι!!! Δεξιά, κεντρώα, αριστερή, παλιά, καινούργια από παλιά φθαρμένα υλικά, κόμμα, απόκομμα, κομματίδιο… αρκεί να είναι μία από αυτές που θα βοηθήσουν το σύστημα να ορθοποδήσει και να συνεχίσει το καταστροφικό του έργο μέχρι να υλοποιηθεί η κομπίνα που θα “δεθούν” όλα…

Ευτυχώς για τα πρώην “πρόβατα”, φαίνεται πλέον ολοκάθαρα και πόσο απατεώνες είστε και τι ρόλο παίζουν τα κωλοκάναλα της διαφθοράς και της διαπλοκής… Και κάθε μέρα διαπιστώνω ότι τα εκτός μαντριού “πρόβατα” πολλαπλασιάζονται, τα ΜΜ Εξαπάτησης επιτέλους έχουν την αναγνώριση που τους αξίζει (μηδενική!) και οι “τσοπάνηδες” προσπαθούν να πείσουν για την “κυριαρχία” τους παριστάνοντας ότι δεν τρέχει τίποτα και ότι έχουν τον έλεγχο!!!

Κι όμως, μας έχει πάρει η μπόχα από τα χεσμένα σώβρακα που καθημερινά αλλάζετε παριστάνοντας τους “αγέρωχους ηγέτες” θλιβερών θιάσων μίας θλιβερής πλέον πραγματικότητας!Όχι μόνο δεν είναι ικανά να μας τρομάξουν τα καμώματά σας, αλλά και ο τελευταίος αδιάφορος έχει καταλάβει ότι η χώρα βρίσκεται υπό κατοχή ντόπια και ξένη και έμμεση αναστολή του συντάγματος, αφού δεν τολμάτε ούτε να το ομολογήσετε όπως έκανε ο προκάτοχός σας σε ανάλογη κατάσταση Παπαδόπουλος! Έτσι κάνετε αναστολή του συντάγματος απειλώντας τον Ελληνικό λαό και προσπαθώντας να τον παρασύρετε στο “ορόσημο” της 25ης Μαρτίου, ώστε ή φοβούμενος να κάτσει σπίτι του και να δηλώνετε μετά ότι “ο Ελληνικός λαός αποδέχεται και νομιμοποιεί τις πρακτικές σας και το ξεπούλημα” ή, αν δεν κάτσει σπίτι του να φοβηθεί τους μπάτσους όλων των υπηρεσιών που διαφημίζετε ότι θα αμολήσετε για να τον εμποδίσουν και να τον προπηλακίσουν ώστε, ει δυνατόν, να μη φτάσει στην παρέλαση!!!
Από τον πανικό σας έχετε ονομάσει τον Ελληνικό λαό, του οποίου την κυριαρχία και την εξουσία έχετε σφετεριστεί, “εσωτερικό εχθρό” και τον απειλείτε ολοφάνερα πλέον! Και ποιοι το κάνουν αυτό…; Ένα τσούρμο απατεώνες που πραξικοπηματικά κατέλαβαν την εξουσία και ξεπουλάνε τη χώρα!!! Ένα τσούρμο απατεώνες που οι μόνοι που μπορούν να στηρίξουν την εξουσία τους είναι τα σκυλιά που έχουν αναλάβει τη φύλαξή τους!!!

Μόνο που πλέον ο καθένας διαλέγει στρατόπεδο και δεν υπάρχει μέση λύση και επιλογή ισορροπιών… Ή τίθεται με τον Ελληνικό λαό απέναντι στους προδότες ή στέκεται δίπλα τους να τους προστατεύσει και γίνεται εχθρός του Ελληνικού λαού, άρα θα ακολουθήσει τους προδότες που φυλάει και στην τιμωρία τους… Και η τιμωρία για τους προδότες είναι μόνο μία!

Βλέποντας τα πρόβατα που σας εγκαταλείπουν να φτάνουν πολλές φορές να είναι πιο εξοργισμένα και από εμένα και τους ομοίους μου που ξέραμε τι κουμάσια είσαστε, δε μπορώ να σας περιγράψω τη χαρά μου! Κάποια είναι ακόμα ζαλισμένα, κάποια πιο δειλά και επιφυλακτικά στις αντιδράσεις τους μετά τόσα χρόνια αποβλάκωσης… τελικά όμως φαίνεται ότι η οργή τους θα επικρατήσει και όσες στρατιές και αν κατεβάσετε θα πάθετε αυτό που σας πρέπει!
Δε μένει παρά να συνειδητοποιήσουν ότι όχι μόνο δεν έχετε καμία δύναμη αλλά αυτό που θεωρούσαν δύναμή σας αυτοί σας το έδιναν και ήρθε η ώρα να σας το πάρουν πίσω! Και αφού δεν καταλαβαίνετε τόσο καιρό με το καλό και έχετε το θράσος να πουλάτε τσαμπουκά σε αυτούς που έπρεπε να υπηρετείτε, ήρθε η ώρα να το καταλάβετε με το άγριο! Και οι πραίτωρές σας μπροστά σε ένα ογκώδες πλήθος είναι αδύναμοι… Και αν είναι διατεθειμένοι να θυσιαστούν για να φυλάξουν προδότες ας το πράξουν… Θα πάθουν και αυτοί ό,τι τους αξίζει!!!

Ο Ελληνικός λαός πρέπει να καταλάβει ότι από τη στιγμή που σας κατάλαβε και έπαψε να είναι το “πρόβατό” σας έγινε εχθρός σας! Και βάσει αυτού να δράσει όπως το σύνταγμα ορίζει για τους σφετεριστές της λαϊκής κυριαρχίας… “Με κάθε τρόπο και κάθε μέσο”!!!
Τώρα που ο εχθρός είναι γνωστός και κανείς δε μπορεί να μας παραπλανήσει όσα σκουπίδια και αν πετάξει και μας σερβίρει ως “αποκάλυψη” και “είδηση” μέσω του μηχανισμού της προπαγάνδας… ο στόχος που πρέπει όλοι όσοι νοιαζόμαστε για τον τόπο μας και το μέλλον μας να στοχεύσουμε έχει ονοματεπώνυμα… Και όλοι γνωρίζουν ότι αν κόψεις το κεφάλι αχρηστεύονται και τα πλοκάμια ή ότι μαζί με το σάπιο φεύγουν και τα σκουλήκια!

Με όπλο λοιπόν την επιταγή του συντάγματος (άρθρο 120) πρέπει και οφείλουμε να δράσουμε όλοι για την ανατροπή της χούντας σας και την απαλλαγή μας από φαντασιόπληκτους καβαλημένους, ώστε να ξαναπάρουμε τη χώρα μας πίσω και να τινάξουμε τη μπάνκα (συνολικά) στον αέρα!!!
Θα αρχίσουμε από αύριο ώστε στις 25 Μαρτίου να προλάβουμε αντί να μας σύρετε… να γιορτάζουμε ήδη τα επινίκεια και την απελευθέρωσή μας!!!
Θα μας βρίσκετε παντού μπροστά σας… θα τρέμετε σε κάθε σας βήμα! Ήδη τρέμετε αλλά δεν έχετε ιδέα ακόμη τις σας περιμένει…
Παραδίδετε τη χώρα με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου! Ούτε η χούντα δεν υπέγραψε τόσα φασιστικά διατάγματα!!! Θέλω να πιστεύω ότι ο Ελληνικός λαός βρίσκεται πλέον σε καλό δρόμο, σας έχει καταλάβει και θα πράξει όπως οφείλει για την αξιοπρέπειά του και το μέλλον του…
Θα δηλώσει σύσσωμος αυτό που από καιρό δηλώνει αλλά τώρα που δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια θα το δηλώσει πιο αποφασιστικά: “Δεν είμαι το πρόβατό σας… Είμαι ο εχθρός σας!”

Το φόβο μας να ‘χετε, σκουλήκια!!! Και εσείς και τα εξωθεσμικά και έξωθεν αφεντικά σας!!!





http://bloggingvsmanipulation.wordpress.com/

Για μια καλυτερη προοπτικη για το τοπο μας.

Οι εποχές είναι κρίσιμες, είναι ιστορικές και αυτό είναι γνωστό και κατανοητό από όλους. Σήμερα στη χώρα μας διαμορφώνεται η προοπτική της καθολικής υποδούλωσης της χώρας. Και για αυτό υπαίτιοι είναι όσοι στηρίζουν το μαύρο κυβερνητικό μέτωπο προδοτών και δοσιλόγων καθώς και οι νεοαποικιοκράτες της ΕΕ και ιδιαίτερα η κυβέρνηση της Γερμανίας και της Γαλλίας. Πίσω από αυτούς μια χούφτα κηφήνων τραπεζιτών, τα golden boys τους και φυσικά το ίδιο το χρήμα που διψά για την αναπαραγωγή του. Ετούτα είναι γνωστά.


Η πραγματικότητα όμως ποτέ δεν είναι άσπρο-μαύρο. Έτσι μαζί με αυτή την εικόνα, αναπτύσσεται και το διαλεκτικό της αντίθετο: η πάλη και ο αγώνας του λαού. Και πάλι γνωστό αυτό. Το ερώτημα δεν είναι φυσικά αν ο λαός αντιστέκεται. Δεν χρειάζεται και πολύ ανάλυση πως άμα χτυπάς το αγρίμι αυτό θα αντισταθεί. Το ερώτημα είναι “ποιος θα νικήσει”. Και για εμάς αυτό μετασχηματίζεται στο “τι πρέπει να κάνουμε ώστε να νικήσει ο λαός”.

Τι σημαίνει όμως να “νικήσει ο λαός”;

Είναι απλό: να διώξει την υπάρχουσα πολιτική εξουσία και να εγκαθιδρύση μια δικιά του. Όμως τα τελευταία χρόνια μάθαμε να αποδεχόμαστε ότι μιας μορφής κυβέρνηση (ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ) θα είναι εξουσία και νίκη του λαού είναι να σταματήσει ένα νομοσχέδιο ή να διεκδικήσει μεγαλύτερο μισθό και δικαιώματα. Φυσικά αυτά είναι τεράστιας σημασίας διότι αλλάζανε την καθημερινότητα του κόσμου. Σήμερα όμως αυτή η αντίληψη δεν πιάνει τόπο διότι αυτοί δεν είναι διατεθιμένοι να μας χαρίσουν τίποτα και σε κάθε περίπτωση τι από όλα να σταματήσεις. Δεν εννοούμε ότι δεν έχει σημασία ο ειδικός αγώνας που έχει και παραέχει όπως και πάντα είχε διότι από εκεί ξεκινά η αντίσταση. Εννοούμε όμως ότι σε κάθε περίπτωση το πράγμα τώρα παίζεται συνολικά στην κοινωνία. Γνωστό και αυτό.




Άρα αφού το να νικήσει ο λαός σημαίνει να ανατρέψει αυτή την πολιτική εξουσία και να εγκαθιδρύσει τη δικιά του θα πρέπει να δούμε τι σημαίνουν αυτά τα ιδιαίτερα ερωτήματα. Πως θα γίνει η ανατροπή και πως θα αναπτυχθούν οι όροι για μια νέα πολιτική εξουσία του λαού. Και εδώ ξεκινάνε τα δύσκολα. Γιατί άμα υπήρχε και καμιά πολύ σίγουρη συνταγή και σαφής θα είχε ήδη γίνει. Εξαρχής θέλουμε να πούμε ότι και εμείς εδώ δεν έχουμε συνταγή για το ερώτημα αυτό. Έχουμε μονάχα λίγες σκόρπιες σκέψεις. Πιστεύουμε όμως ότι οι σκόρπιες σκέψεις του κάθε ενός από εμάς στο τέλος φτιάχνουνε το Παζλ. Για αυτό κυρίαρχος μπορεί να είναι ο λαός.

Η ανατροπή μπορεί να γίνει τώρα!

Για να γίνει η πολιτική ανατροπή κατά τη γνώμη μας υπάρχουν καθοριστικά στοιχεία επιτυχίας. Το ένα είναι η εδώ και τώρα οργάνωση του λαού μέσα από κάθε δυνατό μόρφωμα, πλατεία, σωματείο, επιτροπή ή ότι άλλο. Οι μορφές και οι εκφράσεις αυτές του λαικού μετώπου έχουν αναμφίβολα να αντιμετωπίσουν 3 ερωτήματα: α) την οργάνωση του αγώνα, β) την αντιμετώπιση της συμπίεσης των όρων ζωής και της πείνας ή άλλων κακουχιών που χτυπάνε τις πιο ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες, γ) την συγκρότηση των βασικών επιδιώξεων, της “χάρτας άμεσων διεκδικήσεων” του λαού. Σε αυτή την υπόθεση δεν περισσεύει κανείς – απολύτως κανείς. Όποιος θέλει να αντισταθεί και να συντονιστεί, όποιος θέλει να αντιμετωπίσει έμπρακτα τα υλικά προβλήματα των γειτόνων του, όποιος θέλει το λαό ελεύθερο και κυρίαρχο στον τόπο του είναι μέσα. Αν λέει ότι τα θέλει αλλά δεν ενώνεται με τους από δίπλα του είναι στην καλύτερη αποπροσανατολισμένος. Άρα σήμερα οι συνελεύσεις των πλατειών, τα σωματεία, τα συνδικαλιστικά μέτωπα όπως το ΠΑΜΕ, οι λαικές επιτροπές διαφόρων μετώπων όπως το ΕΠΑΜ και άλλα πρέπει να είναι συγκροτούν ένα ενιαίο και συντονιζόμενο λαικό μέτωπο.




Το άλλο ζήτημα για την πολιτική ανατροπή πηγάζει από την προφανής κατανόηση της εποχής μας. Άμα ζούσαμε το 1200 θα σκεφτόμασταν να διώξουμε τον αυτοκράτορα και να φέρουμε κάτι άλλο που να συμμετέχουν και οι πολίτες. Σήμερα έχουμε την εξουσία στη βουλή. Έχουμε αυτή τη μορφή του αστικού πολιτικού συστήματος. Έχουμε όμως μια βουλή που ούτε στο ελάχιστο δεν εκφράζει την βούληση του λαού. Άρα απαιτείται μια πολιτική έκφραση που απαντά ισοδύναμα στους κυριάρχους αποδεικνύοντας στο πρόγραμμα της και στην πρακτική της ότι υπάρχει άλλος δρόμος για την οργάνωση, τη διοίκηση και την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας. Μιλάμε δηλαδή για την υπόθεση του πολιτικού μετώπου. Και πάλι εδώ παρά τα βήματα που έχουν γίνει κάπου φαίνεται ότι δεν γίνεται η τομή που απαιτείται. Το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ελλάδας (σημειώνουμε: διαφωνούμε εξαρχής με όσους βλέπουν αριστερό κόμμα και βγάζουν φλύκταινες παρά τις όποιες διαφωνίες μας με το ΚΚΕ ή τον ΣΥΡΙΖΑ) πιο πολύ δίνει σημασία στην περιγραφή των συνεπειών της κυρίαρχης πολιτικής παρά στην αντίστασση σε αυτήν. Ε από ένα σημείο και μετά πρέπει να έχουν καταλάβει ότι άμα περιγράφουν μόνο το αδιέξοδο της κατάστασης στο τέλος αντί να εμπνέουν αντίσταση απογοητεύουν. Ή και να μην απογοητεύουν άμα δεν βγουν να πούνε ότι ήρθε η ώρα να ανατρέψουν το μαύρο μέτωπο, αν δεν βγουν πρώτοι να αρνηθούνε ότι αυτή η κυβέρνηση μπορεί να μας κυβερνά κάπου χάνεται ο ιστορικός ρόλος. Για τον ΣΥΡΙΖΑ η κατάσταση είναι τρισυπόστατη... Υπάρχει η κυρίαρχη γραμμή που ακόμα δεν αρνείται την ανάγκη να είμαστε στην ΕΕ. Δεν υπάρχει καλύτερο πράγμα για τον Βενιζέλο και τη Μέρκελ: άμα πρέπει να είμαστε στην ΕΕ ακόμα και σήμερα, άμα δεν είναι καλό αλλά πρέπει (μεταφυσικά μάλλον) τότε και οι άλλοι έχουν ένα επιχείρημα. Στην τελική τα μέτρα αυτά μας τα λέει η διοίκηση της ΕΕ. Τι προτείνει ο Τσίπρας; Να αλλάξουμε τους συσχετισμούς στην ΕΕ; Γιατί τι είναι το σωματείο μας; Μετά υπάρχει και το Αριστερό Ρεύμα και οι άλλες ριζοσπαστικές δυνάμεις που συμμετέχουν. Ο Π. Λαφαζάνης σταθερά αρθογραφεί για την ανάγκη στάσης πληρωμών και εξόδου από το Ευρώ μα ο ΣΥΡΙΖΑ δεν το λέει και ακόμα και όταν ο Βενιζέλος τον ρωτά στη βουλή ο ίδιος δεν απαντά ότι “ναι ρε προδότη θέλουμε ξανά δικό μας νόμισμα και ανεξαρτησία”.

Τώρα όλα αυτά σημαίνουν ότι η αριστερά είναι ξεπουλημένη ως τέτοια όπως λέγετε σε μια εύκολη κριτική (συχνά από πρώην υποστηρικτές του δικομματισμού); Όχι. Σημαίνει ότι κουβαλά την εμπειρία της ήττας και άρα φοβισμένη κάθεται στις θέσεις και τις πρακτικές του χθες και όχι στις ανάγκες των καιρών. Είναι όμως αυτό ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ; Στο τέλος της ημέρας η ιστορία θα γράψει ποιος νίκησε και επίσης ο κόσμος δεν τρώει με αναλύσεις. Άρα σήμερα πρέπει να αλλάξει η πολιτική συγκρότηση των πολιτικών μορφωμάτων. Και σε αυτό έχουν γίνει κάποια βήματα. Υπάρχει σήμερα συζήτηση από δυνάμεις της ευρύτερης ριζοσπαστικής αριστεράς, εξωκοινοβουλευτικής όπως η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ή κοινοβουλευτικής όπως το Αριστερό ρεύμα. Έχουν σήμερα συγκροτηθεί πρωτότυπα εγχειρήματα όπως το ΕΠΑΜ που επίσης παλεύει πάνω στους άξονες της Στάσης Πληρωμών, της εξόδου από το Ευρώ, της λαικής κυριαρχίας και της παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας.

Με ασφάλεια μπορούμε να εκτιμήσουμε ότι αν διαμορφωνόταν μια πολιτική συμμαχία της πλειοψηφίας των αγωνιζόμενων δυνάμεων σε ένα πλαίσιο σαφούς εναντίωσης στη σύγχρονη Χούντα και στην Πολιτική της, μια συμμαχία με ελάχιστα σημεία την Πάλη για τη Στάση Πληρωμών και τη Διαγραφή του Χρέους, της εξόδου από το Ευρώ και της συγκρότησης ανεξάρτητης οικονομικής πολιτικής, της εθνικής ανεξαρτησίας και λαικής κυριαρχίας, θα έβρισκε την πιο πλατιά λαική στήριξη! Ένα μέτωπο τέτοιο που θα ξεκινούσε με μια σαφή δήλωση άρνησης και ανυπακοής στην ψευδεπίγραφη κυβέρνηση και πάλης για την εδώ και τώρα ανατροπής της θα είχε τη λαική συμμαχία για να το επιβάλει. Και θα είχε και εκατομμύρια ανθρώπων στο δρόμο να το παλεύουν και εν τέλει να το επιβάλουν. Αυτό μπορεί να γίνει σήμερα δεν είναι ουτοπία! Η μόνη ελπίδα των δοσιλόγων είναι ότι η απέναντι πλευρά δεν μπορεί να συγκροτηθεί και να οργανωθεί! Ας τους διαψεύσουμε! Σήμερα είναι μέρες ιστορικής ευθύνης και όποιος δεν κουνιέται από την θέση του κάνει καλό στο καθεστώς!http://aristeri-diexodos.blogspot.com/2012/02/blog-post_4510.html

Οι εκλογες αφορουν το πολιτικο συστημα. Εμας μας αφορα η αλλαγη του πολιτικου συστηματος.

.

Διαφαίνεται  μια κοντινή ημερομηνία εκλογών και αμέσως η θεματολογία  στο πολιτικό σύστημα άλλαξε. Ποιος θα κατέβει, με ποιον, τι ποσοστά παίρνει, αν βγαίνει αυτοδύναμη κυβέρνηση κλπ.

Είναι αυτό όμως το θέμα μας; Μπορεί αυτό το πολιτικό σύστημα  με τις εκλογές, να δώσει λύση στο σημερινό αδιέξοδο;

Ο λόγος που –κατά την άποψή μας-  δεν μπορεί να δοθεί λύση με τις εκλογές, είναι πως το  εκλογικό παιχνίδι μέσα   στο συγκεκριμένο πλαίσιο, οδηγεί  πάντα σε συγκεκριμένα αποτελέσματα. Είναι τα αποτελέσματα που  μας έχουν φέρει σε αυτό το αδιέξοδο.

Όλα, η επιλογή των υποψηφίων (από την κυρίαρχη ομάδα του εκάστοτε κόμματος),  ο προεκλογικός αγώνας που ευνοεί τον υποψήφιο με τα  χρήματα και τις διασυνδέσεις,  ο ρόλος των ΜΜΕ (συγκεκριμένα ανταλλάγματα για τη στήριξη), η συνήθεια της πλειοψηφίας του λαού, να υποστηρίζει τους ίδιους, οδηγούν  την εκλογική διαδικασία, σε ένα παιχνίδι, που  όποιος και αν κερδίσει, δεν  μπορεί να προχωρήσει σε ουσιαστικές αλλαγές.

Αυτό το πολιτικό σύστημα με τους υποστηρικτές του (τα κομματικά στελέχη, τους κεφαλαιούχους, τους ιδιοκτήτες των ΜΜΕ, τις  «ευγενείς κοινωνικές ομάδες», κλπ)  δημιούργησε αυτό το κράτος που βλέπουμε. Αυτή την κατάσταση που βιώνουμε. Σε όποια εκλογική διαδικασία, όλοι αυτοί, εμφανώς η ή αφανώς, θα πάρουν μέρος, υποστηρίζοντας εκείνα τα άτομα που θα συνεχίσουν το έργο τους. δηλαδή την καταστροφή της Ελλάδας. Μπορεί γνωρίζοντας τον θυμό του εκλογικού σώματος, να προτείνουν καινούργια άτομα. Να θελήσουν να μας κάνουν να πιστέψουμε ότι ανανεώθηκαν. Και ότι οι καινούργιοι  θα αλλάξουν τα πράγματα.

Όσο όμως οι δομές αυτού του κράτους παραμένουν οι ίδιες, όσα καινούργια πρόσωπα και αν εκλεγούν,  θα κινούμαστε στην ίδια κατεύθυνση. Μπορεί να αλλάξουν τον χρωματισμό. Αλλά ο δρόμος θα     παραμείνει ο ίδιος.

Μετά τις εκλογές,   θα είναι ίδιο το θεσμικό πλαίσιο. Το θεσμικό πλαίσιο συγκεκριμένα  ορίζει  οι όποιοι εκπρόσωποι  να ασκούν την εξουσία και ο λαός να υπακούει απλώς τις εντολές τους. Δεν έχει δικαίωμα ο λαός  να αποφασίζει για κανένα ζήτημα, εκτός από το να  επιλέγει τους όποιους εκπροσώπους του. Αυτό το γενικό μοτίβο, δεν αμφισβητείται με τις εκλογές. Αντίθετα, νομιμοποιείται όλο και περισσότερο και συντελεί στη διατήρηση των ψευδαισθήσεων  περί δημοκρατίας.

Όλοι οι νόμοι, αυτό το μοτίβο  εξυπηρετούν. Π.χ. ο νόμος περί ασυλίας. Δεν είναι τίποτα άλλο, παρά  η δυνατότητα που δίνουν οι πραγματικοί κυβερνώντες, στους ‘εκλεγμένους’  να μην τιμωρούνται  για τις πράξεις που εναντίον του λαού,  διέπραξαν. Ή ο νόμος για την χρηματοδότηση των κομμάτων:. Αν κάποιος έχει την ψευδαίσθηση ότι οποιοδήποτε από τα κόμματα θα τους  αλλάξει, δεν έχει παρά να δει τις σημερινές εκφρασμένες απόψεις τους. στην καλύτερη περίπτωση   μιλούν  για απόφαση του εκλογικού σώματος, μόνο σε συγκεκριμένα ζητήματα, (αμφισβητώντας στην πράξη του δικαίωμα του λαού να αποφασίζει για όλα). ‘Η μιλούν για μείωση της κρατικής χρηματοδότησης. Όχι φυσικά για κατάργησή της.  Και αν τώρα λένε αυτά, τι θα γίνει όταν  βρεθούν στην βουλή μετεκλογικά…..

Θα εξακολουθούμε  και μετά τις εκλογές, να έχουμε ένα θεσμικό πλαίσιο που θα μεταθέτει την   εξουσία από τον κυρίαρχο λαό, σε λίγους. Σε αυτούς που ονομάζουμε εκπροσώπους. Την εποχή που λόγω  ηλεκτρονικών δυνατοτήτων  είναι δυνατό να εκφραζόμαστε για οτιδήποτε σημαντικό υπάρχει, εμείς έχουμε ένα πολιτικό σύστημα που δημιουργήθηκε, πριν από μερικούς αιώνες.

Έχουμε ένα  πολιτικό σύστημα, που έχει σχεδιαστεί  για να  υπηρετεί  την κυρίαρχη  -οικονομικά- ομάδα, σήμερα.  Αυτή η κυρίαρχη ομάδα, έχει ως μόνο σκοπό της, την απόλυτη      υποταγή των ανθρώπων, σε αυτούς.  Τα πάντα προσαρμόζονται σ αυτό το σκοπό. Το πολιτικό σύστημα επομένως, είναι εκείνος ο τρόπος διακυβέρνησης, που εξυπηρετεί καλύτερα το  σκοπό του διεθνούς  κεφαλαίου. Αν ο σκοπός εξυπηρετείται καλύτερα, με  ένα ψεύτικο όνομα, π.χ. δημοκρατία, κανένα πρόβλημα. Ας ονομάσουμε, αυτό το πολίτευμα δημοκρατία. Με μια δε,  διαδικασία, που  φαίνεται δημοκρατική, θα κάνουμε τον αφελή λαό να πιστέψει πως αυτός  καθορίζει το παιχνίδι.

Το εκλογικό παιχνίδι, είναι στημένο. Γιατί  αφαιρεί τις εξουσίες από το λαό και τις  μεταθέτει  στους «εκπροσώπους». Για αυτό η όποια εκλογική διαδικασία, δεν μπορεί να αλλάξει,  παρά τα πιόνια που θα υλοποιήσουν  την πολιτική της κυρίαρχης ομάδας.  Για αυτών την ‘νομιμοποίηση’ γίνονται οι εκλογές. Όχι για να αλλάξει το παιχνίδι. Όχι για να μπει καινούργιος παίχτης, ο λαός, και να αποφασίζει για τις τύχες του./http://www.economist.gr/

Ο Καρατζαφέρης και οι μπαλωθιές για το PSI




Του Κωνσταντίνου Πουλή

Μέσα σε ξέφρενους πανηγυρισμούς για την επιτυχή έκβαση του Πιεσάι έλαβε τέλος με απόλυτη επιτυχία η δραματική αγωνία της ελληνικής κοινωνίας σε σχέση με την κρίση χρέους. Ενάντια στις φωνές που ήθελαν τη χρεοκοπία της χώρας, μπορέσαμε να επιτύχουμε μετά από σκληρές διαπραγματεύσεις τη συντεταγμένη χρεοκοπία της χώρας, που είναι η καλύτερη χρεοκοπία που μπορεί να σου τύχει. Ένα τεράστιο βάρος έφυγε από τους ώμους των Ελλήνων, που τώρα είναι ανάλαφροι σαν καταχρεωμένες πεταλουδίτσες. Με δεδομένο μάλιστα ότι ο κόσμος είναι σε κατάσταση έξαλλης ευφροσύνης, χρειάστηκε η κυβέρνηση, δια του ακροδεξιού πρώην στυλοβάτη της, να προτείνει και μια ρύθμιση για τις μπαλωθιές. Επειδή δηλαδή προβλέπεται ότι ο ενθουσιώδης μεσογειακός χαρακτήρας των εξοργισμένων, άνεργων και άφραγκων Ελλήνων θα εκφραστεί με πανηγυρισμούς χωρίς φραγμούς, ο κ. Καρατζαφέρης σκέφτηκε να προστατεύσει το δικαίωμα στις μπαλωθιές, ζητώντας να αλλάξει ο νόμος για τη χρήση όπλων από ιδιώτες.
Η επαναστατική αυτή ρύθμιση θα έχει πολλαπλά οφέλη για την οικονομία και την κοινωνία. Το πρώτο και σημαντικότερο είναι ότι θα τονωθεί η εγχώρια αγορά όπλων, που τώρα έχει υποστεί ζημιές καθώς παρασύρεται από τις ψυχολογικές ακεφιές της αγοράς. Τα κοινωνικά οφέλη σχετίζονται με το ότι οι φασίστες, μπράβοι, νονοί της νύχτας, εφοριακοί του ΠΑΣΟΚ και λοιποί νοικοκυραίοι θα μπορούν όχι μόνο να πανηγυρίσουν για το Πιεσάι με τις πατροπαράδοτες μπαλωθιές, αλλά και να προστατεύουν την τιμή της κόρης τους και την περιουσία τους από τους εγκληματίες. Με δεδομένο μάλιστα ότι οι εγκληματίες είναι κατά 99% ξένοι, για διάφορους φυλετικούς λόγους που δεν είναι της ώρας, θα μπορεί η ελληνική οικογένεια να πυροβολεί επιτέλους όποιον ξένο θεωρεί ότι την απειλεί.

Επειδή η εμπειρία έχει δείξει ότι ο Καρατζαφέρης είναι από τους πιο διορατικούς πολιτικούς μας και ότι το ΠΑΣΟΚ δεν είναι παρά η κεντροαριστερή ουρά του ΛΑΟΣ, μπορούμε να περιμένουμε πολύ σύντομα την υιοθέτηση αυτών των προτάσεων και από τη λοιπή ακροδεξιά της χώρας, τις δύο κυβερνητικές παρατάξεις. Ένας από τους πολιτικούς που αναμένεται να αγκαλιάσουν με ενθουσιασμό την πρόταση είναι ο Γεράσιμος Γιακουμάτος, ο οποίος είχε εμφανιστεί κραδαίνοντας το όπλο του με θάρρος, μετά από διάρρηξη, σε μια εποχή που το πιστόλι ήταν ταμπού για τους βουλευτές μας. Όταν όμως η πανηγυρίζουσα κοινωνία μας περάσει και επισήμως το κατώφλι που τη χωρίζει από την Άγρια Δύση (κατά την περίφημη ρήση του αειμνήστου: «Ανήκομεν εις την Άγρια Δύση»), όσοι έφεραν τη χώρα στην κατάσταση της συντεταγμένης διάλυσης μπορούν να ζωστούν με κουμπούρια για να κυκλοφορούν επιτέλους αμέριμνοι στον δρόμο χωρίς να τους επιτίθεται ο ΣΥΡΙΖΑ, που παραμονεύει παντού, και να γιορτάζουν σε ειδικές φιέστες οργανωμένες από τους δήμους με δωρεάν είσοδο, στα πρότυπα της Βόρειας Κορέας, αλλά στο πιο χαρούμενο και με Γιώργο Νταλάρα. Όσοι δεν έχουν χρήματα για να σουβλίσουν αρνί στη διάρκεια των εορτασμών για την επιτυχία του Πιεσάι μπορούν να σουβλίσουν τον μετανάστη της γειτονιάς τους. Προσοχή μόνο στην επιλογή, γιατί οι περισσότεροι έχουν Έητζ και το μεταφέρουν στην ελληνική οικογένεια την ώρα που τους μασάς.



Κωνσταντίνος Πουλής

Χωρίς μεσάζοντες



Για πρώτη, ίσως, φορά, στα ελληνικά δεδομένα, δείχνουν, να δημιουργούνται κινήσεις για διάθεση προϊόντων δίχως την κερδοσκοπική παρεμβολή των μεσαζόντων οι οποίες μάλιστα βρίσκουν ευρεία θετική ανταπόκριση από την Ελληνική κοινωνία. Σπάζοντας την αντίληψη ότι «κάποιο πρόσωπο σε θέση εποπτείας, (διευθυντής, ηγέτης, οργανωτής) οφείλει πάντα να μας καθοδηγεί γιατί αυτός γνωρίζει καλύτερα» (μια αντίληψη που κατά βάθος τονίζει την αποσύνθεση της επιθυμίας για μια πραγματικά ανθρώπινη κοινωνία), ήρθε η ώρα να τεθεί το ζήτημα του μεσάζοντα όχι μόνο στην οικονομία και την παραγωγή, αλλά να προσεγγιστεί με βάση την ευρεία του έννοια.

Στο συλλογικό μας φαντασιακό, ο μεσάζοντας ήταν μέχρι στιγμής ένας ηθικά νομιμοποιημένος έμπορος, ο οποίος αναλάμβανε τη διανομή των προϊόντων, όριζε σε ένα βαθμό τις τιμές και ήταν στην ουσία ο ενδιάμεσος (αναγκαίος) κρίκος ανάμεσα στην παραγωγή και την κατανάλωση. Ταυτόχρονα, απομάκρυνε τον καταναλωτή από τον παραγωγό, καθιστώντας το προϊόν απρόσωπο, σαν κινέζικο μπλουζάκι στα ράφια μεγάλης αλυσίδας καταστημάτων.

Μεσάζοντας, όμως, δεν είναι μόνο ο έμπορος. Μεσάζοντας είναι και ο επαγγελματίας πολιτικός, που παρεμβαίνει, κι αυτός επιδιώκοντας το προσωπικό του κέρδος, ανάμεσα στην κοινωνία και τα ζητήματα που κανονικά αυτή θα διευθετούσε. Ο ρόλος του είναι να μετατρέπει τα προβλήματα, τις μεταρρυθμίσεις, τις θεσμικές αλλαγές σε “προϊόντα”, τα οποία αφού περιτυλίξει σε μια επικοινωνιακή συσκευασία, πουλάει έπειτα ξανά στην κοινωνία, αποκομίζοντας το όφελος της δημοφιλίας, η οποία βέβαια θα του επιτρέψει να πάρει το δικό του μερίδιο από την κρατική πίτα. Όπως και ο έμπορος, έτσι και ο πολιτικός φροντίζει να απομακρύνει τον δικό του καταναλωτή, τον ψηφοφόρο, από την επαφή με τον παραγωγό, που είναι η ίδια η πολιτική, η κοινωνική δημιουργία, καθιστώντας τον παθητικό δέκτη και όχι συμμέτοχο σ’ αυτήν.

Άλλος μεσάζοντας, ήταν ο επαγγελματίας δημοσιογράφος, ο οποίος παρενέβαινε ανάμεσα στην πληροφορία και τον δέκτη της, παραποιώντας και χρωματίζοντας την, καθιστώντας τον καταναλωτή της ενημέρωσης, ανίκανο να κρατήσει μια αντικειμενική κριτική στάση, αποφεύγοντας έτσι τη σκέψη, προκειμένου να δεχθεί το δημοσιογραφικό προϊόν, έτσι όπως ο μεσάζοντας αποφάσισε να του πουλήσει, στην «τιμή» που ο ίδιος καθόρισε και με το ποιόν που ο ίδιος διαμόρφωσε.

Ο εκπαιδευτικός, οποιασδήποτε βαθμίδας, αποτέλεσε κι αυτός έναν μεσάζοντα, ανάμεσα στην ίδια τη ζωή και τον αναπτυσσόμενο άνθρωπο. Αναπαράγοντας τις μεθόδους, την γνωστική ύλη, τα στερεότυπα και τον χρεοκοπημένο (π)ηθικισμό που η κυρίαρχη κουλτούρα του υπαγόρευσε, μέσα από τα προγράμματα των υπουργείων, αποστασιοποίησε το μαθητή από τη ζωή, καθήλωσε την εγγενή δημιουργικότητα του παιδιού και το απομάκρυνε από την δράση, καταρράκωσε τον κοινωνικό του εαυτό και τη δυνατότητά του να χρησιμοποιεί δημιουργικά τη φαντασία του σε αλληλεπίδραση με τα άλλα άτομα του περιβάλλοντός του, εγκλωβίζοντάς το σε μια ρουτίνα στείρας αναπαραγωγή τετριμμένων ιδεών. Παρά τα μεγάλα λόγια που θα βρούμε στους θεωρητικούς στόχους του εκπαιδευτικού μας συστήματος, αυτό δεν διαφέρει πολύ από τις μεθόδους που χρησιμοποιούν οι εκπαιδευτές μη ανθρώπινων ζώων, διαμορφώνοντας απαθείς υπηκόους.

Σήμερα, καθώς το κερδοσκοπικό παιχνίδι των εμπόρων, βασικό στοιχείο του καπιταλιστικού συστήματος, βάζει κι αυτό το λιθαράκι του στην αδυναμία επιβίωσης εκατοντάδων χιλιάδων οικογενειών, οι δράσεις και τα κινήματα για την κατάργηση τους αποτελούν όχι απλά μία λύση απέναντι στην κρίση, αλλά ένα πρώτο βήμα για το ξεπέρασμα των μεσαζόντων σε κάθε πτυχή της κοινωνίας. Θέτοντας ως βασικό πολιτικό μας πρόταγμα την αυτονομία και την άμεση δημοκρατία παντού, μπορούμε σταδιακά να εξαλείψουμε θεσμούς που παρεμβαίνουν παρασιτικά σ’ εμάς και τις ζωές μας. Είτε δημιουργώντας οριζόντιες δομές σε κάθε γειτονιά, σε κάθε χωριό, σε κάθε πόλη, είτε παίρνοντας την ενημέρωση στα χέρια μας, είτε παίρνοντας τις πρωτοβουλίες για αυτοδιαχειριστικό πειραματισμό σε σχολεία και σχολές.

Όσο κι αν τα κυρίαρχα ΜΜΕ υποβαθμίζουν και εκλαϊκεύουν τις όλο και εντονότερες κινήσεις για κατάργηση των μεσαζόντων, βαφτίζοντας τα απλά ως “κινήματα της πατάτας”, οι πολιτικές προεκτάσεις είναι βαθιές, ριζοσπαστικές και επαναστατικές, αρκεί να τις αναζητήσουμε.

“Μην ψάχνεις για καπνό, όταν η φωτιά σου καίει τα μπατζάκια”

OTAN H ANTIΔΡΑΣΗ, ΓΙΝΕΤΑΙ ΔΡΑΣΗ! Η θεωρία του βραστού βατράχου,είναι μια τακτική που εφαρμόστηκε με επιτυχία στη Λατινική Αμερική και επιχειρείται και στην πατρίδα μας. Τα πρώτα μέτρα που πάρθηκαν ήταν τέτοια που αρχικά στόχευαν στο ενοχικό του Ελληνα (πχ Μαζί τα φάγαμε) Μετά,ξεκίνησαν τα κυρίως "μέτρα" και μπήκε ο "ασθενής " στην εντατική αντί για τον "γύψο"... Και ενώ ο Ελληνας τα είχε χαμένα μη ξέροντας πως να αντιδράσει (όπως και ο βάτραχος που τον βάζουν στο χλιαρό αρχικά νερό του καζανιού και σιγά σιγά ανεβάζουν την θερμοκρασία)με το που άρχισε να αντιλαμβάνεται τι "παίζεται " με τον πιο πρόστυχο τρόπο για το μέλλον του,ξεκίνησαν τα συνεχόμενα μέτρα και οι απανωτές ριπές κατάργησης των δικαιωμάτων του, ανθρώπινων και εργασιακών,εν είδει πολυβόλου,η άλλως, εν είδει απότομης αύξησης της θερμοκρασίας βρασμού του "βατράχου" ώστε παραζαλισμένος να καταστεί ανίκανος να αμυνθεί! Το αναμενόμενο αποτέλεσμα,είναι βέβαια ο θάνατος,όχι μόνο ο Εθνικός η ο Κρατικός,αλλά και ο βιολογικός ,εφ'όσον με τα μέτρα αυτά, έξω από κάθε δημοκρατική λογική, έξω από κάθε νομιμότητα, ο Έλληνας οδηγείται και στον βιολογικό του θάνατο αρχής γενομένης από τις πιο αδύναμες παραγωγικά ομάδες (ηλικιωμένους, συνταξιούχους, άνεργους, άστεγους , παιδιά ) αλλά και στην φυλετική εξόντωση και αφανισιμό, δηλαδή στην γενοκτονία. Η πανούκλα που έχει κατακλύσει την πατρίδα μας με την βοήθεια με το" αζημίωτο" των δοσίλογων,ενδιαφέρεται να επιβιώσουν μόνο όσοι θα είναι παραγωγικά χρήσιμοι ως σκλάβοι των κατακτητών! Ιθαγενείς που θα έχουν τόσο μεγάλη ανάγκη ένα ξεροκόμματο ώστε θα λειτουργούν ως εξουθενωμένα πειθήνια όργανα,μη έχοντας άλλο στον νού από την επιβίωση και τον "επιούσιον" και μόνο! Κι αυτούς τους θέλει ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΟΥΣ, και χωρίς ΕΘΝΙΚΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ, ΑΝΑΛΦΑΒΗΤΟΥΣ ΕΙ ΔΥΝΑΤΟΝ,ώστε να είναι υλικό εν είδει μάζας, εύπλαστο από τα Μέσα Μαζίκής Επικυριαρχίας, Αποβλάκωσης, Υποταγής, Εκφοβισμού και Εξόντωσης(ΜΜΕ) Η επίθεσις γίνεται πλέον από παντού και σε όλα τα μέτωπα! Και λαμβάνει μορφή χιονοστιβάδας! ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ? Πως θα είναι η αντίδρασίς μας ώστε να μετουσιωθεί σε ΔΡΑΣΗ? Το καθεστώς απέδειξε πως ελέγχει πάρα πολύ καλά κάθε συλλαλητήριο αγανακτισμένων και μη. Η συνταγή είναι απλή ,είναι προβοκατόρικη και βασίζεται στον τρόμο και στο χάος που προκαλούν οι "γνωστοί άγνωστοι", χρησιμοποιώντας τους ως μέσον καταστροφής και τρομοκράτησης, ως μέσον καταστολής και διάλυσης του πλήθους που "δεν πρέπει" ο όγκος του να φανεί. Παράλληλα φροντίζουν να "απεργήσουν " ενάντια σε κάθε λαιική αντίδραση και αντίδραση τα μέσα μαζικής μεταφοράς ώστε να δυσχεραίνουν την προσέλευση του κόσμου και παράλληλα να απεργούν και τα ΜΜΕ, ώστε εσύ Έλληνα, να μην μάθεις πως υπάρχουν χιλιάδες σαν εσένα που διαμαρτύρονται ,αλλά να μείνεις στην νιρβάνα της τηλεόρασης και των αποβλακωτικών Τούρκικων σήριαλ υποκουλτούρας, μιας και πρόκειται να σου τα επιβάλλουν κι αυτά ως επίσημη γλώσσα στην εκπαίδευση (Η διαταγή έχει έρθει στα σχολεία εδώ και 6 χρόνια, αλλά δεν τόλμησαν να την βγάλουν από τα συρτάρια, δεν ήταν έτοιμος και τόσο ταπεινωτικά "υποταγμένος" ο Ελληνας ακόμα) ΔΥΟ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ. -Την στάση πληρωμών των υποζυγίων τους (βλ Ιθαγενείς του Ελλαδιστάν) -Τις αυθόρμητες συγκεντρώσεις του λαού, που δεν δύνανται να τις αποδώσουν ούτε ως ενέργειες του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε ως μεμονωμένες ενέργειες ΑΚΡΑΙΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ!( η νέα τάσις) Πράγμα που έγινε κατά την διάρκεια της παρέλασης της 28ης Οκτωβρίου! Και τους πανικόβαλλε! Τόσο που να συσκέπτονται για να καταργήσουν την παρέλαση της 25ης Μαρτίου! ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΛΥΣΗ ΛΟΙΠΟΝ? Πως θα αντισταθούμε στην λαίλαπα των κατακτητών όπου μετέτρεψαν τους ανθρώπους σε αριθμούς και σε άμορφη μάζα? Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΠΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ ΔΡΑΣΗ! Η αντίσταση που δεν εκτονώνεται μόνο σε μια απεργία η ένα συλλαλητήριο πράγμα που τους βολεύει γιατί το καράβι βυθίζεται νωρίτερα στην ύφεση και στην καταστροφή, ώστε να αρχίσουν να αρπάζουν τα λάφυρα ( ΕΝΕΡΓΕΙΑ, ΠΟΡΟΙ, ΦΙΛΕΤΑ, ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΔΥΝΑΜΙΚΟ ΕΝ ΕΙΔΕΙ ΣΚΛΑΒΩΝ) νωρίτερα! Και η δράση θα επιτευχθεί όχι με ευχολόγια ούτε με κατάρες,αλλά με θυμό,που τον κρατάμε για αργότερα,όπως τον κράτησε ο Οδυσσέας όταν έφτασε στην Ιθάκη και έδρασε στην σωστή στιγμή αμείλικτα! Κρατήστε λοιπόν τον "θυμό" σας και μετατρέψτε τον σε αντιστασιακή ενέργεια δράσεων ,ξεκινώντας από την γειτονιά σας, από τον Δήμο σας! Δημιουργήστε ΟΜΑΔΕΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΔΡΑΣΗΣ, ενάντια στα χυδαία μέτρα που καθημερινά μας επιβάλλουν! Μην μένετε μόνο στην "αλληλεγγύη" εν είδει ελεημοσύνης! Μια παροιμία λεει πως αν δώσεις ψάρια σε έναν πεινασμένο,θα χορτάσει για μια μέρα! Αν του διδάξεις όμως να ψαρεύει, θα χορτάσει για μια ζωή! Και γίνετε πολλοί! ΣΕ ΚΑΘΕ ΝΟΜΟ, ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΟΛΗ, ΣΕ ΚΑΘΕ ΔΗΜΟ! Με ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΕΝΕΣ δράσεις πραγματικής αντίστασης! Οπως οι στάσεις και η συλλογική άρνηση υπακοής στα κτηνώδη και αναίσχυντα μέτρα! ΧΩΡΙΣ ΚΟΜΜΑΤΙΚΕΣ ΤΑΜΠΕΛΕΣ! ΧΩΡΙΣ ΚΟΜΜΑΤΙΚΕΣ ΠΑΓΙΔΕΣ! ΧΩΡΙΣ ΚΟΜΜΑΤΙΚΑ ΜΑΝΤΡΙΑ! ΧΩΡΙΣ ΚΟΜΜΑΤΙΚΑ" ΚΑΠΕΛΑ"! Και γίνετε ρυάκια που θα γίνουν ποτάμια και θα συναντηθούμε στις εκβολές της χώρας του Φωτός που λέγεται Ελλάδα με ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΕΝΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ. Καλή οργάνωση και καλή ΛΕΥΤΕΡΙΑ Συν-Ελληνες. Ευστρατία Σουραβλά

25η Μαρτίου: η μέρα Λαϊκού Ξεσηκωμού –Η κυβέρνηση σήκωσε το γάντι της αναμέτρησης.

25η Μαρτίου: η μέρα Λαϊκού Ξεσηκωμού –Η κυβέρνηση σήκωσε το γάντι της αναμέτρησης.

Υπάρχουν δύο τελείως διαφορετικά γεγονότα που περικλείουν όλη την ουσία της ζωής μας. Από τη μια μεριά είναι το περήφανο γεροντάκι, που τρυπώνει μέσα στην Συνδιάσκεψη του ΠΑΣΟΚ και γιαουρτώνει τον Ευ.Βενιζέλο στην πιο μεγάλη στιγμή της πολιτικής του καριέρας. Ένας αδύναμος άνθρωπος καταφέρνει με τη μεγάλη αυτή κίνηση πολιτικής απαξίωσης να αμαυρώσει όχι μόνο τον αδίστακτα φιλόδοξο αστό πολιτικό, αλλά και να απαξιώσει την τεράστια “εθνική επιτυχία” των ελλήνων αστών, το νέο Μνημόνιο, θολώνοντας το γυαλί της προπαγάνδας τους με το χνώτο της πείνας, το αναψοκοκκίνισα της λαϊκής οργής και αγανάκτησης.

Όμως το γιαούρτι που λέρωσε το ατσαλάκωτο κουστούμι του Βενιζέλου είναι τροχιοδεικτική βολή της κοινωνικής εξέγερσης που σιγοβράζει. Αποτελεί δείγμα της απόστασης που χωρίζει την εργαζόμενη πλειοψηφία από τα αστικά κόμματα, ένδειξη της αδυναμίας ενσωμάτωσης στους στημένους διαξιφισμούς του δικομματισμού, εικόνα της τεράστιας αποστοίχισης πλατιών λαϊκών μαζών από ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ, αφού κανείς δεν μας υπόσχεται τίποτε παρά μόνο την συνεχώς χειροτέρευση της θέσης μας.

Και εδώ, επομένως, βρίσκεται το μεγαλύτερο πρόβλημα για ολόκληρο το αστικό πολιτικό σύστημα: απέναντι σε ένα κόσμο που του τα παίρνουν όλα τοκογλύφοι-εργοδότες-τράπεζες-φόροι και δεν έχει να χάσει τίποτε περισσότερο από τις αλυσίδες του, που δεν έχει να ελπίζει σε τίποτε αλλά καθημερινά περικυκλώνεται από ανασφάλεια, αδιέξοδα, ειδήσεις για νέες αυτοκτονίες και ψευτοζεί εργαζόμενος με όρους γαλέρας, απροστάτευτος και έρημος, οι νέες εφεδρείες (ΔΗΜΑΡ-Καστανίδης-Κατσέλη-Καμμένος κλπ) είναι πολύ λίγοι και ενσωματωμένοι για να υποδεχτούν όλη αυτή την ταξική καταστροφή. Ενώ η καθεστωτική Αριστερά ούτε θέλει - ούτε μπορεί να δώσει επαναστατική διέξοδο στον κόσμο της εργασίας. Και ο κόσμος μας γνωρίζει ότι οι επερχόμενες εκλογές πολύ λίγα πράγματα μπορούν να αλλάξουν. Το καλοκαίρι έρχονται νεά μέτρα, για να τα διαδεχτούν άλλα και άλλα, για να πούμε φτου και από την αρχή το 2020, αφού με την συνεπή εφαρμογή των μέτρων λαϊκής λεηλασίας το δημόσιο χρέος, στο όνομα του οποίου μας λεηλατούν και καταδυναστεύουν, θα βρίσκεται στα ύψη του 2010!

Από εδώ λοιπόν πηγάζει και ο αστικός φόβος για το ανεξέλεγκτο των κοινωνικών αντιδράσεων που τείνουν να εισβάλλουν στο πολιτικό παιχνίδι με μαζικούς, αγωνιστικούς όρους την 25η Μαρτίου, προβάλλοντας τον κίνδυνο του Λαϊκού Ξεσηκωμού. Κανείς δεν ξεχνά ότι οι Λαϊκές Διαδηλώσεις της 28ης Οκτωβρίου έριξαν την κυβέρνηση Παπανδρέου, γεφύρωσαν το τεράστιο ρήγμα εντός του κινήματος από τον εμφύλιο ΚΚΕ-τμημάτων της Αυτονομίας, αποδεικνύοντας την τεράστια αδυναμία του κράτους να εξασφαλίσει την πραγματοποίηση ακόμη και μιας από τις κορυφαίες εκδηλώσεις του αστικού κοινωνικού σχηματισμού!

Αυτό που ξέρουν λοιπόν όλοι, Παπαδήμος, Βενιζέλος, Σαμαράς, Καρατζαφέρης, ΜΜΕ, βιομήχανοι, τραπεζίτες, Ε.Ε., ΔΝΤ, δυνάμεις καταστολής και ΕΥΠ είναι ότι η 25η Μαρτίου αποτελεί  για την εργαζόμενη πλειοψηφία όχι μόνο την ευκαιρία αμφισβήτησης της Δανειακής Σύμβασης, αλλά τη δυνατότητα εξεγερτικής καταδίκης της διαρκούς Χρεοκοπίας της κοινωνίας.  Πιάνοντας το επαναστατικό νήμα και την νοηματοδότηση του «καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή, παρά 40 χρόνια σκλαβιά και φυλακή», μόνο που σήμερα ο στίχος γράφεται με όρους ταξικούς και στρέφεται κατά του αστικού συστήματος εξουσίας, την Ε.Ε. και το ΔΝΤ.

Γι’ αυτό η κυβέρνηση είναι αναγκασμένη να μην κάνει πίσω: “Δεν τίθεται θέμα αναβολής των παρελάσεων. Θα πάει σύσσωμη όλη η κυβέρνηση στην στρατιωτική παρέλαση της Αθήνας και μάλιστα παρόντες θα είναι και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και ο πρωθυπουργός”! Παρά τις αρχικές αμφιβολίες και τις προτάσεις ματαίωσης ή και κατάργησης των παρελάσεων με διάφορες προφάσεις, η πραξικοπηματική κυβέρνηση αποφάσισε να βαδίσει το δρόμο της σύγκρουσης, της καταστολής και της κρατικής τρομοκρατίας. Παρόντες στην σύσκεψη ήταν οι υπουργοί: Εσωτερικών Α. Γιαννίτσης, Εθνικής 'Αμυνας Δ. Αβραμόπουλος, Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων Γ. Μπαμπινιώτης, Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων Μ. Παπαϊωάννου, Προστασίας του Πολίτη Μ. Χρυσοχοΐδης και Επικρατείας Γ. Σταυρόπουλος και Π. Καψής.
Νωρίτερα ο υπουργός Υποδομών Μάκης Βορίδης μιλώντας στο ραδιόφωνο της ΝΕΤ, ανέφερε ότι (πρέπει) «να αστυνομευτεί αποτελεσματικά η παρέλαση».

 Η Αριστερά εν όψει της 25ης Μαρτίου στην πρώτη γραμμή της Ταξικής αναμέτρησης

Από το 2008 και μετά ο λαός μας έχει μπει στο επίκεντρο του παγκόσμιου ενδιαφέροντος αφού είτε με τις εξεγερτικές του εκδηλώσεις, όπως το Δεκέμβρη του 2008, είτε με την πάλη του κατά των μέτρων που τον καθιστούν διεθνώς πειραματόζωο επιβολής εργασιακού και κοινωνικού μεσαίωνα, το «ΚΑΙ ΕΔΩ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ» φαντάζει άλλοτε σαν αγωνιστική ελπίδα και άλλοτε ως κοινωνικός εφιάλτης, από το φόβο γενικευμένης επιβολής των μέτρων. Αυτή η πραγματικότητα ωθεί τον ευρωπαϊκό τύπο να εκτιμά ότι μόνο με στρατιωτικό πραξικόπημα μπορούν να εφαρμοστούν αυτά τα ακραία μέτρα που συνδέονται με το ταξικό Μνημονιακό πραξικόπημα  της εγχώριας και διεθνούς αστικής τάξης. Και, όντως, αστυνομικές και στρατιωτικές δυνάμεις, μαζί με το ΝΑΤΟ-ΕΥΡΩΣΤΡΑΤΟ αλλά και μια στεφάνη εφεδρικών στρατιωτικοποιημένων ακροδεξιών δυνάμεων όπως οι Λέσχες Εφέδρων, οι Πολιτοφυλακές και τα νέα Τάγματα Εθνοφυλακής ετοιμάζονται να αναλάβουν ρόλο Καταστολής των κοινωνικών εξεγέρσεων.  

Σε αυτό το εύφλεκτο κοινωνικά-πολιτικά τοπίο και μπροστά στο κορυφαίο γεγονός της 25ης Μαρτίου,  η άρχουσα τάξη επιχειρεί μια καλά οργανωμένη προσπάθεια τρομοκράτησης του εργαζόμενου λαού μας, κυρίως διαμέσου των ΜΜΕ, προβάλλοντας το φόβητρο των ακροδεξιών καλεσμάτων, για να διαβάλει τις όποιες δυναμικές λαϊκές κινητοποιήσεις. Θέση που δυστυχώς εγκολπώνεται και τμήμα της αριστεράς, που δέσμια των σεναρίων συνωμοσίας περί «παρακρατικών κουκουλοφόρων που με την ακραία δράση τους θα προκαλέσουν την δημοκρατική εκτροπή», δηλώνει Απούσα.

Εμείς πιστεύουμε ότι όλες οι τάσεις του κινήματος πρέπει να συμβάλλουμε με όλες μας τις δυνάμεις, σε αυτή την τόσο κρίσιμη στιγμή για την κυβέρνηση μετά το κοινωνικό-εργατικό μακελειό του νέου Μνημονίου, ώστε το αστικό σύστημα εξουσίας να αμφισβητηθεί μαζικά, μαχητικά και ανατρεπτικά! Με την δύναμη του λαϊκού παράγοντα να αμφισβητήσουμε τη Δανειακή Σύμβαση και το σύνολο της αντεργατικής πολιτικής, την πραξικοπηματική κυβέρνηση και το σύνολο του Κοινοβουλευτικού Ολοκληρωτισμού, φέρνοντας στο σήμερα την απελευθερωτική δυνατότητα. Είναι μια μάχη που θα δώσουμε μαζί με τον άνεργο, τον επισφαλή εργαζόμενο, τον εργαζόμενο για 30-400 ευρώ,  τον απολυμένο της Κομοτηνής και της Χαλυβουργίας, το νέο και τον συνταξιούχο. Είναι μια μάχη που πρέπει να δώσουμε με τους φαντάρους και το μόνιμο προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων οικοδομώντας ένα πραγματικό Κίνημα Μέσα και Έξω από τον Στρατό.

Ήρθε η ώρα να λάβουμε πρωτοβουλίες στους χώρους εργασίας-εκπαίδευσης-γειτονιές, να συντονιστούμε και να δράσουμε αποφασιστικά και ενωτικά όλες οι κινήσεις αμφισβήτησης της αντεργατικής πολιτικής και των Μνημονίων.  Ήρθε η ώρα του Λαϊκού Ξεσηκωμού    Ή Εμείς Ή Αυτοί.

ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ

ΤΗΛ. ΕΠΙΚ.             6932 955437      

ΤΟΠΙΟ ΣΤΗΝ ΟΜΙΧΛΗ

Γράφει ο Όθων Ιακωβίδης

Αρχές Μάρτη 2012.

Τον Φλεβάρη που μας πέρασε, η πολιτικο/οικονομική Ολιγαρχία που μας κυβερνά, υπογράφουσα ως Ελλάς, συνθηκολόγησε με τους δανειστές ΤΗΣ (και όχι δανειστές του Ελληνικού λαού) να παραδώσει όλα τα οικονομικά “όπλα” που είχε η Ελληνική κοινωνία για να αμυνθεί απέναντι στις κανιβαλικές ορέξεις τους.

Αναφέρομαι στο καθεστώς του χρέους που, “με τη βούλα” της Βουλής:

·         Από Ιδιωτικό (χρέος προς ιδιώτες) συμφωνήθηκε να μετατραπεί σε Δημόσιο (χρέος προς κράτη) με την τεράστια διαφορά αντιμετώπισής του που έχει η μία από την άλλη εκδοχή, σε περίπτωση αδυναμίας της μελλοντικής εξόφλησης δόσεών του.

·         Από υπαγόμενο στο Ελληνικό Δίκαιο, συμφωνήθηκε να υπαχθεί στο Αγγλικό, με την τεράστια διαφορά αντιμετώπισής του που έχει η μία από την άλλη εκδοχή, στην ίδια, παραπάνω περίπτωση, εις βάρος της Ελλάδας

·         Από δυνάμενο να μετατραπεί πληρωτέο σε εθνικό νόμισμα, αφοπλίζεται από την δυνατότητα αυτή,  την οποία έχει (είχε) η Ελλάδα (ως κυρίαρχο κράτος), χάνοντας , έτσι, τη δυνατότητα να το εκμηδενίσει (εν μία νυκτί).

Αποδείχθηκε αναντίρρητα, έτσι, ότι, η Ολιγαρχία που μας κυβερνά υπό τον μανδύα της Δημοκρατίας, βρίσκεται στην απέναντι πλευρά των συμφερόντων της Ελληνικής κοινωνίας, στην πλευρά της “Διεθνούς του Χρήματος”, τα συμφέροντα της οποίας υπερασπίζεται λυσσαλέα και διασφαλίζει έναντι κάθε κόστους.

Η Δημοκρατία έχει καταλυθεί και έχει πνιγεί μέσα σε ένα πλέγμα ψεμμάτων και φόβου, υφασμένο αριστοτεχνικά με την προπαγάνδα της Ολιγαρχίας που έχει αποδειχθεί αποτελεσματικότατη, αφού κρατά ακόμη, τα μυαλά του μισού πληθυσμού κολλημένα στα ίδια  κόμματα, αυτά που δολοφόνησαν (φόνος με δόλο) την κοινωνία.

Οι πρωταγωνιστές τής εκτέλεσης τής επαίσχυντης αυτής παράδοσης, την εμφανίζουν (κατά την προσφιλή τους πρακτική να παρουσιάζουν το μαύρο για άσπρο, την ίδια ακριβώς πρακτική που οδήγησε στην καταστροφή), σαν μεγάλη επιτυχίαγλυτωμού της πατρίδας από τη χρεωκοπία, τη στιγμή που οι “αγορές” (δηλαδή αυτοί που αποφασίζουν τι είναι και δεν είναι χρεωκοπία, ποιος θα πληρώσει και ποιος θα πληρωθεί από αυτή) ανακοινώνουν επισήμως ότι το συμφωνηθέν προχθές “PSI”,αποτελεί απόδειξη χρεωκοπίας της Ελληνικής οικονομίας !!!

Και, ενώ αυτά διαδραματίζονται στο πεδίο της διεθνούς διαχείρισης του Δημόσιου Χρέους, που όχι μόνο δεν κουρεύτηκε, αλλά άφησε και αλογοουρά (αφού για να “κόψουμε” 105 δις Ευρώ, δανειζόμαστε 130, όπως μας πληροφορούν οι ίδιοι που πανηγυρίζουν για την “μελλοντική διαχειρισημότητά του”), στο πεδίο της καθημερινής ζωής του Έλληνα πολίτη συντελείται μία πρωτοφανής “επέλαση φόρων” που εξαφανίζει κάθε μικρο-οικονομία των νοικοκυριών, η ανεργία πλακώνει όλο και πιο βαριά τις ψυχές των πολιτών, η έλλειψη “ρευστού” στην αγορά “κατεβάζει τα κιουπέγκια” των μικρεμπόρων, η εξευτελιστική ανέχεια χτυπά τα μιλίγκια, η ορατότητα του αύριο χάνεται όλο και πιο πολύ μέσα στο πύκνωμα της οργισμένης απελπισίας των πολλών και του φόβου των υπολοίπων για την ίδια τύχη που τους περιμένει αύριο.

Στο πεδίο της πολιτικής, το καθεστώς πολιτικό σύστημα, έχοντας χάσει κάθε ίχνος της (απαιτούμενης για να κυβερνά κάποιος) εμπιστοσύνης της κοινωνίας, στέκεται ακόμη ζωντανό, για δύο μόνο λόγους:

1.    Το κρατά όρθιο η (ανηλεής σε ποσότητα και άριστα σχεδιασμένη) προπαγάνδα του που, μέσα από τα ΜΜΕ, πυροβολεί ακατάπαυστα, επί 24ώρου βάσεως, το μυαλό κάθε Έλληνα και Ελληνίδας, φυτεύοντάς του τη σκέψη πως αυτό (το πολιτικό προσωπικό τού συστήματος) είναι το μόνο που υπάρχει για να αντιμετωπίσει την κατάσταση. Οι τραγελαφικοί εγκληματίες της καταστροφής, παρ' όλο που ομολογούν την (αδύνατον να κρυφτεί, πλέον) ενοχή τους, παρουσιάζονται σαν οι εκ φύσεως σωτήρες, λες και σ' αυτή τη χώρα στέρεψαν οι μήτρες μετά τη γέννηση αυτών των πεφωτισμένων και δεν έβγαλαν άλλους “εγκεφάλους” από αυτούς που μας επιβάλλει η προπαγάνδα του καθεστώτος.

2.    Το κρατά στα πόδια του η ανικανότητα των εξω-κομματικών δημοκρατικών δυνάμεων να υπερκεράσουν το “εγώ” των ηγεσιών τους και να εξουδετερώσουν το “οχυρό της προπαγάνδας”, ώστε να συσπειρωθούν, προκειμένου να συσπειρώσουν τις διάσπαρτες κοινωνικές ομάδες των αφυπνιζόμενων (από πολυετή πολιτικό λήθαργο) πολιτών.

Αυτά όλα, δημιουργούν ένα νεφελώδες και ομιχλώδες τοπίο που κρύβει την ορατότητα της “επόμενης μέρας”. Μίας “μέρας”, που θα διαμορφώσει τη ζωή των επόμενων 60-70 χρόνων της Ελληνικής κοινωνίας.

Ψιθυρίζουν (οι επαγγελματίες της καταστροφής) για εκλογές, τώρα, μετά την εγκληματική υπογραφή της παράδοσης της εθνικής κυριαρχίας και των όπλων (που περιγράψαμε), με μοναδικό μέλημα να νομιμοποιήσουν (μέσα από την κολυμβήθρα του Σιλωάμ – τις εκλογές) το έγκλημά τους και να αθωώσουν το τομάρι τους.

Και οι πάτρωνές τους, τώρα, μετά τις υπογραφές παράδοσης και αφοπλισμού, που πέσανε, επιτρέπουν (δια των επιτρόπων τους) να διεξαχθούν εκλογές στο προτεκτοράτο “Ελλάς”.205 “ΝΑΙ” πήρε το “Μνημόνιο-2” στη “Βουλή των Ελλήνων” που, με τον τρόπο αυτό, αποκάλυψε την πλήρη και εκ διαμέτρου διάστασή της από τη βούληση των Ελλήνων , την οποία (υποτίθεται) αντιπροσωπεύει και εκφράζει

Πιστεύουν πως έχουν περιθώρια και οπλοστάσιο για να πετύχουν αυτή τους τη δραπέτευση από τη θέση του ενόχου του μέγιστου εγκλήματος που διέπραξαν εις βάρος του Ελληνικού λαού. Υπολογίζουν στην αμέριστη βοήθεια των πατρώνων τους και των συνενόχων τους (της οικονομικής ολιγαρχίας) που, μέσα από τα κανάλια της προπαγάνδας (τα οποία αυτή κατέχει) θα επιχειρήσουν τον αποπροσανατολισμό και θα ενσπείρουν την αμφιβολία, το φόβο και τελικά τον συμβιβασμό που οδηγεί στη συντήρηση του καθεστώτος πολιτικού συστήματος.

Εμείς, οι διαφωνούντες και αντιστεκόμενοι στη συνέχιση της συμφοράς, πολίτες, για να διαλύσουμε  αυτή την ομίχλη και να  ξεριζώσουμε αυτή την ολέθρια για το μέλλον μας Ολιγαρχία, πρέπει να κινηθούμε και να δείξουμε στον λαό πως ο δρόμος που οδηγεί στην απελευθέρωσή του από αυτή την αιχμαλωσία στην οποία έχει οδηγηθεί από αυτή την Ολιγαρχία, περνά μέσα από την εξουδετέρωση και σίγαση των ΜΜΕ που επιχειρούν καθημερινά εναντίον του με όλμους λοβοτομής.

Θα πρέπει ο κάθε πολίτης, να καταλάβει το αυτονόητο: Για να σκεφθεί λογικά, προκειμένου να αποφασίσει για το μέλλον του και των παιδιών του, ένας τρόπος μόνον υπάρχει: να ακούσει και να μιλήσει σ' έναν ζωντανό δημοκρατικό διάλογο που πρέπει να οργανώσουμε σε κάθε γειτονιά της κάθε πόλης και του κάθε χωριού. Κάθε βδομάδα, την ίδια ώρα, στο ίδιο μέρος, με ένα και μόνο καυτό θέμα προς συζήτηση: την αποκάλυψη της Αλήθειας και την προοπτική του μέλλοντος της κοινωνίας μας, αν συνεχίσει να συμπεριφέρεται απέναντι στον εαυτό της με τον ίδιο τρόπο που την έφερε στη σημερινή συμφορά.

Αυτό πρέπει να κάνει, εν όψει (σύντομων ή αργότερων) εκλογών, κάθε οργάνωση που θέλει να αντισταθεί στον εξευτελισμό (έως και αφανισμό) του μέλλοντός μας.