ΕΙΝΑΠ και Νοσοκομείο Σωτηρία αρνούνται ρατσιστικές αιμοδοσίες

Σύμφωνα με τη θεμελιώδη φιλοσοφία της Χ.Α. θα έπρεπε να είναι επιθυμητό το ”ευγενές” και “ανώτερο” ελληνικό αίμα να μεταγγίζεται σε αλλοεθνείς και αλλοφύλους. Ακατανόητη λοιπόν η απόφαση της Χ.Α. να θέλει ελληνικό αίμα να είναι μόνο για Έλληνες. Που είναι η οραματική εθνικοσοσιαλιστική στρατηγική; Έ, πού;;

Τέλος πάντων, το ρεπορτάζ του ΒΗΜΑτος:

Ανατρέπουν τα σχέδια της Χρυσής Αυγής για αιμοδοσία από Έλληνες σε Έλληνες η διοίκηση του νοσοκομείου «Σωτηρία» και οι νοσοκομειακοί γιατροί.Μετά τις πληροφορίες ότι μέλη της Χρυσής Αυγή καλούσαν για αιμοδοσία στο «Σωτηρία» αποκλειστικά για Έλληνες, ο διοικητής του νοσοκομείου Γιάννης Στεφάνου ενημέρωσε όλες τις υπηρεσίες ότι τέτοιου είδους διακρίσεις δεν μπορούν να γίνουν και δεν θα γίνουν στο νοσοκομείο.
Ο ίδιος δήλωσε στο iatropedia.gr: «Δηλώνω κατηγορηματικά πως τηρείται ότι ισχύει για όλους τους αιμοδότες. Όλοι δίνουν αίμα με τους διεθνείς κανόνες και αυτό διατίθεται σε κάθε ασθενή που έχει ανάγκη ανεξάρτητα από φυλή, χρώμα και κόμμα. Δεν δεχόμαστε καμία παρέμβαση».Ανάλογη ήταν η αντίδραση και της Ένωσης Ιατρών Νοσοκομείων Αθήνας-Πειραιά (ΕΙΝΑΠ) η οποία σε ανακοίνωσή της επισημαίνει μεταξύ άλλων: «Δηλώνουμε πως θα εξαντλήσουμε κάθε συνδικαλιστικό και νομικό μέτρο για την περιφρούρηση του πανανθρώπινου και, σύμφωνα με τα διεθνώς ισχύοντα, χαρακτήρα της ιερής διαδικασίας της αιμοδοσίας και διάθεσης αίματος και παραγώγων του».

απο  ΣΧΣ



Και οι Αυστριακοί αγωνιστές μας αγαπάνε !

Μερικοί νομίζουν ότι αποκαλούμε τον Μιχαλολιάκο πακιστανό από εμπάθεια να όμως που έρχονται οι Αυστριακοί συντροφοί του να μας δικαιώσουν πανιγυρικά. Οι οποίοι φυσικά είναι υπεράνω πάσης υποψίας για ιδεολογική συγγένια με μας τα αναρχοκουμούνια. Άρα αφού ταυτίζονται οι κρίσεις πάνω στο συγκεκριμένο ζήτημα ανθρώπων με τόσο διαφορετικές ιδεολογικές πεποιθήσεις μάλλον αποτελούν αντικειμενική πραγματικότητα.

Η αφίσα αυτή των Αυστριακών δεν κυκλοφορεί μόνο στο ίντερνετ ''κοσμεί'' πλέον και τους δρόμους των πόλεων της Αυστρίας. 
Πέραν του χαβαλέ τώρα ας περάσουμε στην


Εδώ βλέπετε την καινούργια προπαγανδιστική αφίσα του αυστριακού εθνικιστικού κόμματος FPO (Freedom Party of Austria) εναντίον υποτείθεται των χρημάτων που παίρνει η Ελλάδα από την Ευρώπη.
Η αφίσα γράφει ''καλύτερα τα δικά μας λεφτά για τους δικούς μας ανθρώπους''.
Ποια λεφτά θα μου πείτε τώρα. Όπως στην Ελλάδα αναπτύσσονται μυθολογίες ότι για την καπιταλιστική κρίση και το χρέος φταίνε οι δημόσιοι υπάλληλοι και οι συντεχνίες έτσι και στην Ευρώπη πρέπει να φάει ο κόσμος κουτόχορτο, απλά εκεί το παραμύθι είναι λίγο διαφορετικό, για όλα φταίνε οι τεμπέληδες Έλληνες και οι νότιοι.

Βλέπετε πως παρουσιάζεται ο μέσος Έλληνας : αραχτός στην αιώρα με γυαλί ηλίου να χαμογελάει διαβολικά τρώγοντας τα λεφτά των καλών Αυστριακών. Η μεγάλη της Der Sturmer (ναζιστική προπαγανδιστική φυλλάδα εναντίον των Εβραίων) σχολή είναι ακόμα ζωντανή.

Για να μην ξεχάσουμε το πιο βασικό ο Έλληνας παρουσιάζεται λίγο μελαχρινός (λίγο πιο άσπρος από τον Ολιζαντέμπε), πάντως με τον συμπαθή πακιστανό μοιάζει αρκετά, και σίγουρα όχι σαν Ευρωπαίος. Εδώ δικαιώνεται για άλλη μια φορά το τρομπαχτικό που εδώ και πολύ καιρό μιλάει για Πακιστανούς της Ευρώπης

Μάλλον οι αυστριακοί εθνικιστές συμφωνούν με τον Πρετεντέρη και όχι με τα παραμύθια κάποιων περί λευκής Ευρώπης των εθνών. Μάλλον αποκλείουν κάποιους πολύ μελαχρινούς για τα γούστα τους.

Η μεγάλη πλάκα είναι ότι στα φασιστοσάιτ πού έχει ανέβει η αφίσα μπαίνουν τα δικά μας πουλέν και προσπαθούν να δώσουν διαπιστευτήρια λευκότητας και αριοσύνης. Ο ραγιαδισμός, η υποτέλεια και ο ευρωλιγουρισμός σε όλο του το μεγαλείο. Φυσικά οι άριοι βόρειοι αδελφοί δεν συγκινούνται.

Τώρα αν αισθάνεστε σαν τους δημόσιους υπαλλήλους που μετά το μνημόνιο παίρνουν 900 ευρώ και ακούν τον Πρετεντέρη και τον Προτοσάλτε να λένε ότι παίρνουν 3500 ή είπατε πριν λίγο καιρό ''καλά της έκανε'' περαστικά. Ο κοινωνικός κανιβαλισμός δεν γνωρίζει σύνορα και όρια ειδικά όταν τον αναπαράγεις με τον χειρότερο τρόπο όπως θέλουν τα αφεντικά και οι ελίτ.

απο  Αδεσποτος

πηγη  gregor the grieche

Πλιάτσικο στη δημόσια περιουσία

Η ομάδα ήταν έτοιμη για γκολ πριν ακόμη ο διαιτητής σφυρίξει την εκκίνηση. Άλλωστε το παιχνίδι ήταν στημένο και στα μέτρα της. Η Ευρωπαϊκή Ένωση είχε λειάνει το γήπεδο από τη δεκαετία του ’90 και τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, κατ’ εφαρμογή της Συναίνεσης της Ουάσινγκτον στη Γηραιά Ήπειρο. Οι ντόπιες ελίτ είχαν από καιρό φορέσει τη στολή της μαζορέτας, προσδοκώντας υπέρμετρα κέρδη από την ιδιωτικοποίηση του δημοσίου πλούτου. Η κορύφωση της οικονομικής κρίσης προσέφερε την τέλεια δικαιολογία για να ζεστάνει, επιτέλους, ο αγώνας. Ευφημισμοί για το ξεπούλημα, όπως η λέξη «αξιοποίηση», ακούγονταν ρυθμικά, σαν σλόγκαν, από τα στόματα δεκάδων δημοσιογράφων, ως λύση για τη μείωση του δημοσίου χρέους. Ένας καλολαδωμένος μηχανισμός προπαγάνδας στήθηκε για να δυσφημίσει τον αντίπαλο, που δεν ήταν μόνο οι οπαδοί του κρατισμού, αλλά κάθε υπέρμαχος των δικαιωμάτων του ελληνικού λαού και της πραγματικής διάσωσης της εθνικής οικονομίας.
Η τρικομματική κυβέρνηση Σαμαρά, που τερατογεννήθηκε από τις εκλογές του Ιουνίου, σήκωσε την παντιέρα των ιδιωτικοποιήσεων από την πρώτη κιόλας μέρα της λειτουργίας της. Στην επιστολή που έστειλε ο πρωθυπουργός στους ευρωπαίους εταίρους του, λίγο πριν από την πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής στις Βρυξέλλες, σημείωσε πως η κυβέρνηση θα δώσει ιδιαίτερη έμφαση στην ολοκλήρωσή τους. Άλλωστε, η στελέχωση του κυβερνητικού επιτελείου ήταν ενδεικτική: Υπουργός Ανάπτυξης και Υποδομών ορίστηκε ο Κωστής Χατζηδάκης, ο άνθρωπος που ξεπούλησε την Ολυμπιακή, ενώ το υπουργείο Οικονομικών ανέλαβε ο πρώην επικεφαλής της «δεξαμενής σκέψης» του Συνδέσμου Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών, Γιάννης Στουρνάρας. Ο οικονομολόγος που έμεινε στην ιστορία επειδή προέβλεψε την αύξηση του ΑΕΠ κατά ...17% από το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, επιχειρούσε από πέρυσι να κατευθύνει την ιδιωτικοποίηση του δημοσίου πλούτου, μέσω του σωματείου «Πρωτοβουλία Κάππα», το οποίο είχε συστήσει μαζί με τον αποτυχημένο νεοφιλελεύθερο πολιτικό, Στέφανο Μάνο.

Ο ρατσισμός επίσημη πολιτική του ελληνικού κράτους

Έκθεση Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου

Η Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΕΔΑ) πραγματοποίησε μια σειρά δραστηριοτήτων, ορισμένες σε συνεργασία με άλλους φορείς σε εθνικό και διεθνές επίπεδο, για την αντιμετώπιση της δραματικής όξυνσης της ρατσιστικής βίας. Στο πλαίσιο αυτό, η Ολομέλεια της ΕΕΔΑ υιοθέτησε δύο ειδικές εκθέσεις στις από 19.5.2011 και 17.5.2012 συνεδριάσεις της. Η ΕΕΔΑ έστρεψε πρωτίστως την προσοχή της στη δικαιοσύνη και την αστυνομία, καθώς η νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, οι συστάσεις των διεθνών οργάνων και σχετικές μελέτες συγκλίνουν στο συμπέρασμα ότι η ελληνική νομοθεσία και οι μηχανισμοί παρακολούθησης των περιστατικών ρατσιστικής βίας, καθώς και η ποινική αντιμετώπισή τους είναι αναποτελεσματικοί ή ανύπαρκτοι. Στο χρονικό διάστημα που μεσολάβησε από την πρώτη έκθεση της ΕΕΔΑ, η βία εξαπλώθηκε και η διασύνδεσή της με τη βαθιά οικονομική και κοινωνική κρίση διευρύνθηκε. Η καταφανής δράση ακραίων ομάδων κρούσης κατά αλλοδαπών γίνεται ανεκτή από τις αρχές σε ένα γενικευμένο και ολοένα οξυνόμενο κλίμα ανασφάλειας, αδιαλλαξίας και παραλυσίας. Στο συμπέρασμα αυτό συντείνουν τα ποσοτικά και ποιοτικά στοιχεία των καταγεγραμμένων περιστατικών ρατσιστικής βίας από το Δίκτυο Καταγραφής Περιστατικών Ρατσιστικής Βίας, τα οποία δημοσιοποιήθηκαν το Μάρτιο 2012.


Στη δεύτερη έκθεση, η ΕΕΔΑ επιχειρεί μια συνοπτική πλην εύληπτη παράθεση των προβληματισμών και των αντίστοιχων προτάσεων των διεθνών και ευρωπαϊκών οργάνων προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σχετικά με τη δράση ακραίων ομάδων κρούσης κατά αλλοδαπών. Εξετάζονται, ιδίως, οι πρακτικές εκφοβισμού και συστηματοποίησης της βίας των ομάδων αυτών, καθώς και η ιδιαίτερα ανησυχητική πτυχή της συμμετοχής ανηλίκων σε κάποιες από τις ρατσιστικές επιθέσεις. Επιπλέον, η ΕΕΔΑ διατυπώνει την ανησυχία της για την επίδραση στη δημοκρατία της αποδοχής του ρατσισμού και της μισαλλοδοξίας μέσω του δημόσιου πολιτικού και θρησκευτικού λόγουκαι απευθύνει στα πολιτικά κόμματα και τα ΜΜΕ συγκεκριμένες προτάσεις αποκήρυξης της ρατσιστικής βίας και αναμετάδοσης του ρατσιστικού λόγου. Τέλος, η ΕΕΔΑ προσεγγίζει για πρώτη φορά τη ρατσιστική βία στα γήπεδα. Διατυπώνονται νομοθετικές προτάσεις και συστάσεις στους αθλητικούς συλλόγους και τις ομοσπονδίες, καθώς ο χώρος των γηπέδων αποτελεί το πιο αθέατο ή παραγνωρισμένο φυτώριο ρατσισμού, όπου «ευδοκιμούν» και συνυπάρχουν ακραίες εκφάνσεις της βίας.
Η ΕΕΔΑ διαπιστώνει μια σημαντική ποιοτική και ποσοτική αλλαγή: μέχρι πρόσφατα τα ρατσιστικά περιστατικά βίας δεν γίνονταν γνωστά και τα θύματα έμεναν αόρατα για την Πολιτεία. Το τελευταίο χρονικό διάστημα, όμως, παρατηρείται έξαρση και εξάπλωση των βίαιων περιστατικών τα οποία φτάνουν στη δημοσιότητα. Η σιωπή της Πολιτείας έναντι της έξαρσης συμβάλλει στη διάχυση του ρατσισμού και τη διαδικασία «απενοχοποίησης» της ελληνικής κοινωνίας για ακραίες και απρόκλητες βίαιες συμπεριφορές. Η συχνότατη πλέον μετάδοση μέσω του Τύπου ειδήσεων σχετικά με ρατσιστικές επιθέσεις δεν αφήνει στις αρχές το περιθώριο να σιωπούν ή να υποτιμούν την εξάπλωση των ρατσιστικών επιθέσεων από ομάδες κατά νομίμως ή μη νομίμως διαμενόντων αλλοδαπών στην επικράτεια. Αν η Πολιτεία επιδείξει αδράνεια ή ανοχή έναντι των συχνών επιθέσεων και νομιμοποιήσει έστω και δια παραλείψεως την εξάπλωση της ρατσιστικής βίας, το κοινωνικό σύνολο κινδυνεύει να εξοικειωθεί απολύτως με την τυφλή και κυνική βία κατά των αδυνάτων. Η ανασφάλεια δε η οποία προκαλείται σε μεγάλες μερίδες του στοχοποιούμενου πληθυσμού δύναται να οδηγήσει σε ακραίες κοινωνικές συγκρούσεις.

Το «κεκτημένο» της διάσωσης των τραπεζών και η αλήθεια…

Χάνει τον έλεγχο των τραπεζών της η Ισπανία και αυτός περνά στα Ευρωπαϊκά όργανα. Αυτό μας πληροφορεί η Wall Street Journal (10/7) με βάση το σχέδιο συμφωνίας που πρόκειται να υπογράψει η Ισπανική κυβέρνηση προκειμένου να λάβει τα 100 δις ευρώ που της έχει υποσχεθεί η ευρωζώνη. «Οι απαιτήσεις, μερικές εκ των οποίων μπορεί να αποδειχθούν πολιτική βόμβα, υποδηλώνουν ότι οι κάτοχοι των νεότερων ομολόγων και των προνομιούχων μετοχών που εκδόθηκαν από τις προς διάσωση τράπεζες, θα υποστούν απώλειες», γράφει η εφημερίδα αναφερόμενη πάντα στο σχέδιο συμφωνίας που έχει ετοιμάσει για την Ισπανία η Κομισιόν.

Ποιοι θα χάσουν; Όχι βέβαια οι μεγαλομέτοχοι των τραπεζών, αλλά οι μικροεπενδυτές και καταθέτες οι οποίοι ξεγελάστηκαν και αγόρασαν ομόλογα και προνομιούχες μετοχές με εγγύηση του Ισπανικού κράτους, προκειμένου να τροφοδοτηθούν με κεφάλαια οι τράπεζες. Αν σκεφτεί κανείς ότι οι κυβερνήσεις «αμείφτηκαν» με προνομιούχες κατά κύριο λόγο μετοχές για τις έως σήμερα ενέσεις ρευστότητας των τραπεζών, τότε μπορούμε εύκολα να εικάσουμε ποιος θα φορτωθεί τις ζημιές.
Το σχέδιο συμφωνίας το οποίο θα υπογραφεί επίσημα στην σύνοδο του Ecofin στις 20 Ιουλίου, δίνει μια μικρή και εξαιρετικά πικρή γεύση για το επίπεδο δημόσιου ελέγχου που οι κυβερνήσεις θα πρέπει να εγκαταλείψουν προς όφελος ενός αυστηρού συστήματος εποπτείας στο επίπεδο της ευρωζώνης, που οι Ευρωπαίοι ηγέτες αποδέχτηκαν στην Σύνοδο Κορυφής ότι αποτελεί βασική προϋπόθεση για την απευθείας τροφοδοσία με κεφάλαια των τραπεζών.
Μια σημαντική πρόβλεψη της εν λόγω συμφωνίας είναι η απαίτηση ότι όποια τράπεζα αιτηθεί κεφαλαίων από τούδε και εφεξής, θα πρέπει να παρουσιάζει ένα σχέδιο επιμερισμού των βαρών με τους ιδιώτες επενδυτές. Ποιους ιδιώτες επενδυτές; «Σύμφωνα με το σχέδιο εγγράφου, αυτοί οι επενδυτές περιλαμβάνουν όχι μόνο κατόχους μετοχών, αλλά επίσης κατόχους υβριδικών κεφαλαίων και χρέος μειωμένης εξασφάλισης», αναφέρει η εφημερίδα. Τι σημαίνει αυτό; Μας το εξηγεί ο Σόνι Καπούρ διευθύνων σύμβουλος του Re-define, ο οποίος σχολίασε στην εφημερίδα τα εξής: «Οι μεγάλοι κάτοχοι τίτλων εντός και εκτός Ισπανίας μάλλον θα προστατευθούν ενώ ο συνταξιούχος και ο μικρός στους οποίους πουλήθηκαν αυτά τα χρεόγραφα θα πρέπει να φορτωθούν το μεγαλύτερο μέρος των βαρών.»
Τα λέμε όλα αυτά γιατί στην Ελλάδα συμπολίτευση (Σαμαράς, Βενιζέλος, Κουβέλης) και αντιπολίτευση (Τσίπρας) ακόμη θριαμβολογούν για το «κεκτημένο» της συνόδου κορυφής στις 29 Ιουνίου. Αν σκεφτούμε ότι μερικοί από τους βασικούς μέτοχους των τραπεζών και κύριοι αποδέκτες των διαφόρων τίτλων που εκδόθηκαν στα πλαίσια των επιχειρήσεων στήριξης και διάσωσης των εγχώριων τραπεζών, είναι τα ασφαλιστικά ταμεία και το κράτος, τότε εύκολα μπορεί να καταλάβει κανείς ποιος θα πληρώσει το μαλλί του «κεκτημένου» της απευθείας ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών. Πάντως όχι οι μεγαλομέτοχοι τραπεζίτες και σκοτεινά επενδυτικά κεφάλαια κυρίως εκτός Ελλάδας.
Βέβαια, και μόνο η μεταφορά του ελέγχου των εγχώριων τραπεζών από το εθνικό επίπεδο, δηλαδή από την δικαιοδοσία του κάθε κράτους μέλους, στα όργανα της ευρωζώνης, θα αρκούσε για κάποιον που σκέφτεται το συμφέρον του λαού και της χώρας για να καταγγείλει έστω το συγκεκριμένο «κεκτημένο». Για τους ποικιλόχρωμους ευρωπαϊστές όμως δεν συντρέχει λόγος. Έχουν κυριολεκτικά γραμμένο τόσο τον λαό, όσο και την χώρα στα παλαιότερα των υποδημάτων τους και δεν τους καίγεται καρφί. Τι κι αν κάτι τέτοιο μετατρέπει επίσημα και τελειωτικά ολόκληρη την ευρωζώνη, αλλά και την Ευρωπαϊκή Ένωση, σε συνώνυμο της τραπεζικής ένωσης προς όφελος των πιο άγριων, ασύδοτων και κερδοσκοπικών αρπακτικών της κεφαλαιαγοράς. Τζίρος να γίνεται κι όλο κάποια δις θα περισσεύουν για τους εραστές των ευρωπαϊκών κονδυλίων. Στο στοιχείο τους, δηλαδή, τόσο οι συμπολιτευόμενοι, όσο και οι αντιπολιτευόμενοι του ΣΥΡΙΖΑ, παλιοί πρωταθλητές στο άθλημα.
Θα σημάνει κάτι τέτοιο ελάττωση της λιτότητας; Ούτε κατά διάνοια. Τα βάρη που θα πρέπει να επωμιστεί ο κρατικός προϋπολογισμός και οι φορολογούμενοι από τις νέες απευθείας διασώσεις των τραπεζών θα είναι τέτοια που τα προηγούμενα μνημόνια θα φαντάζουν παιδικές κατασκηνώσεις. Όσο για τις υπό διάσωση τράπεζες και τραπεζίτες κανείς δεν θα μπορεί να τους πειράξει γιατί πολύ απλά θα προστατεύονται από τα όργανα της ευρωζώνης όπου θα έχει μεταβιβαστεί και η εποπτεία του τραπεζικού συστήματος.


πηγη  ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΖΑΚΗΣ

Παρανόμως αυτοκτονούν!!

Ε!! εσείς εκεί στο Σύριζα...
Αρκετά πια με την καραμέλα περί...
"θα τους ταράξουμε στη νομιμότητα"!!

Ταράξτε τους, κουνήστε τους, βαράτε τους!!
Κάντε το χωρίς να το λέτε πια.
Αντε γιατί βαρέθηκα τις "νομιμότητες"!!
Τις ευκαιριακές κουβέντες. Τις ανούσιες ατάκες.

Η υπεράσπιση των Αδύναμων δεν ήταν ποτέ ΠΑΡΑΝΟΜΗ.
Σε ΟΛΕΣ τις χώρες, με ΟΛΕΣ τις κυβερνήσεις.
Η υπέρασπιση των συμφερόντων Λαού και Χώρας
είναι ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ και ΤΑΞΙΚΉ ΕΠΙΛΟΓΗ.
ΕΡΓΑ θέλουμε, λοιπόν.
Οχι Μυξοκλάματα ανέξοδα.
ΟΧΙ Συμβιβασμούς και νομιμοφροσύνες.


Σταματήστε τις ανοησίες, επιτέλους!!
Ετσι πως βαδίζετε, θα κηρύξουμε
τους αυτοκτονούντες...ΠΑΡΑΝΟΜΟΥΣ!!
Τους Εξαθλιωμένους...ΠΑΡΑΝΟΜΟΥΣ!!
Τη ΖΩΗ μας...ΠΑΡΑΝΟΜΗ!!

πηγη Πολιτικο Κορακι

To δικαίωμα της αντίστασης του Έλληνα πολίτη…

Μετά τις προγραμματικές δηλώσεις της νέας συγκυβέρνησης ένα είναι βέβαιο, το βασικό μέλημα της ληστοσυμμορίας που ανέλαβε τα ηνία της διακυβέρνησης είναι να ξεπουλήσει, αφενός, ότι έχει και δεν έχει το δημόσιο και, αφετέρου, να βάλει χέρι στην μικρή και μεσαία ιδιοκτησία των ελλήνων πολιτών. Είναι σίγουρο ότι πολύ σύντομα η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού θα κληθεί να υπερασπιστεί ότι της έχει απομείνει. Όχι μόνο τη δουλειά και το πενιχρό μεροκάματο με το οποίο παλεύει να επιβιώσει, αλλά και την ιδιοκτησία που έτυχε να διαθέτει. Εκτός από την απόλυση και την ανεργία, ήδη ο εφιάλτης της αναγκαστικής κατάσχεσης ακόμη και του πιο πενιχρού περιουσιακού στοιχείου έχει ήδη στοιχειώσει τη μέση ελληνική οικογένεια.

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία (eurostat) σχεδόν το 70% των νοικοκυριών στην Ελλάδα έφτασε να δαπανά περί το 40% των μηνιαίων οικογενειακών του εξόδων σε τραπεζικές υποθήκες και δάνεια, ενώ ένα ακόμη 35% πηγαίνει στην εφορία. Με το υπόλοιπο καλείται να τα φέρει βόλτα, όταν οι ανάγκες διατροφής της μέσης οικογένειας στην Ελλάδα απορροφούν πάνω από 30% των μηνιαίων οικογενειακών εξόδων.
Μπορεί να τα βγάλει πέρα κανείς υπό αυτές τις συνθήκες; Όχι. Όμως αυτό δεν πειράζει γιατί η κυβέρνηση έχει ήδη εξαγγείλει μια νέα ευρύτερης κλίμακας φοροεπιδρομή με στόχο, όπως πάντα, την «πάταξη της φοροδιαφυγής». Ο λόγος είναι απλός. Θέλουν να βάλουν χέρι στην μικρή και μεσαία ιδιωτική περιουσία. «Πρέπει να πάψει να υπάρχει αυτή η αναρχία με την σκόρπια ακίνητη ιδιοκτησία», έλεγε τις προάλλες ένας μεγαλοκαρχαρίας, από αυτούς που για χρόνια λυμαίνονται τις κρατικές εργολαβίες και συντηρούν τα χρεοκοπημένα κόμματα του ελληνικού κοινοβουλίου. Καταλαβαίνετε τι θα πει αυτό; Θα φροντίσουν με την φορολογία και τις τράπεζες να ξεκληρίσουν την μικρή και μεσαία ιδιοκτησία στο όνομα της φοροδιαφυγής και της καταπολέμησης της αυθαιρεσίας. Η μικρή και μεσαία ιδιοκτησία ισοδυναμεί με «αναρχία», αλλά οι πολύ μεγάλες ιδιοκτησίες, οι αναπλάσεις ολόκληρων περιοχών με όρους σύγχρονων λατιφούντιων και φέουδων ιδιωτών επενδυτών και «εταιρειών ανάπτυξης», ισοδυναμεί με «εξορθολογισμό».
Με την τρόικα να ζητά άμεσα την ανάκληση της αναστολής κατασχέσεων, ή έστω την μη περαιτέρω ανανέωσή της πέραν του τέλους του τρέχοντος έτους, αλλά και με τις τράπεζες να δηλώνουν έτοιμες να διαχειριστούν τις χιλιάδες κατασχέσεις ακινήτων ανά μήνα, τα πράγματα είναι πια ξεκάθαρα. Άλλωστε η άναρχη και εκτεταμένη ιδιωτική μικρή και μεσαία ιδιοκτησία αποτελεί σοβαρό εμπόδιο στην μετατροπή της Ελλάδας σε Ελ Ντοράντο Βιομηχανικών ΑΠΕ με αυθαίρετα αιολικά πάρκα και εκτάσεις επί εκτάσεων φωτοβολταϊκών. Μπορεί ο μέσος Έλληνας να έχει αποδεχτεί ως αναπόφευκτη την ανεργία του ίδιου και των παιδιών του, να θεωρεί ότι μπορεί να ζήσει με τα μεροκάματα εξαθλίωσης για δουλειές χωρίς μέλλον, να μην τον νοιάζει και πολύ ο αναγκαστικός ξενιτεμός των παιδιών του στα σκλαβοπάζαρα του εξωτερικού, αλλά τώρα καλείται πια να υπερασπιστεί το ίδιο το σπίτι του, το χωράφι και το πατρικό του στο χωριό, τις ίδιες τις ρίζες του σ’ αυτόν τον τόπο όπου κάθε προσφερόμενος κάμπος, οροπέδιο, βουνοκορφή και ακτογραμμή πρόκειται να παραδοθεί σε αετονύχηδες για εκμετάλλευση με πρόσχημα την «ανάπτυξη». Υπάρχει ζωή, αν τα χάσουμε όλα αυτά;

Οι μάσκες έπεσαν... τα πάντα στις τράπεζες, αφήστε τα κράτη και τους λαούς στην τύχη τους...

Τι θα λέγατε αν κάποιοι αποφάσιζαν -- και μάλιστα ερήμην σας -- να διαθέσουν ολόκληρο το εισόδημά σας για να τροφοδοτήσουν με κεφάλαια τις τράπεζες; Θα λέγατε μπράβο, μεγάλη επιτυχία, σωθήκαμε; Μάλλον όχι. Εκτός κι αν ψάχνετε εναγωνίως για εισιτήριο στο Δαφνί. Τότε γιατί θα πρέπει να θεωρήσουμε θετική την έκβαση της συνόδου κορυφής της Ευρωζώνης στις 29/6 που αποφάσισε ακριβώς αυτό; Μήπως θέλουν να μας τρελάνουν;
Ας προσέξουμε λίγο να δούμε τι συμφώνησαν οι ηγέτες της ευρωζώνης:
Έως το τέλος του 2012 θα δημιουργηθεί ένας ενιαίος εποπτικός μηχανισμός υπό την αιγίδα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας στην δικαιοδοσία του οποίου θα περάσουν όλες οι ευρωπαϊκές τράπεζες.
Μετά την δημιουργία αυτού του μηχανισμού ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Στήριξης θα μπορεί να διοχετεύει απευθείας κεφάλαια στις ευρωπαϊκές τράπεζες.
Η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών της Ισπανίας θα αρχίσει σύμφωνα με ορισμένους κανόνες, π.χ. τα κεφάλαια παρέχονται από το ΕΤΧΣ μέχρις ότου καταστεί διαθέσιμος ο ΕΜΣ. Στη συνέχεια θα μεταφερθούν στον ΕΜΣ χωρίς καθεστώς προτεραιότητας.
Συμφωνήθηκε επίσης ότι τα κεφάλαια ΕΤΧΣ/ΕΜΣ μπορούν να χρησιμοποιούνται με ευελιξία για την αγορά ομολόγων από τα κράτη μέλη τα οποία τηρούν: τις οικείες ανά χώρα συστάσεις, τις λοιπές δεσμεύσεις, περιλαμβανομένων των χρονοδιαγραμμάτων, δυνάμει του Ευρωπαϊκού Εξαμήνου, του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης και της διαδικασίας μακροοικονομικών ανισορροπιών.
Τέλος, οι ηγέτες της ευρωζώνης ανάθεσαν στην Ευρωομάδα να εφαρμόσει τις αποφάσεις αυτές μέχρι τις 9 Ιουλίου 2012.
Αυτό που ακολούθησε είναι απολύτως γνωστό και προβλέψιμο από τις προηγούμενες συνόδους κορυφής όπου επιβεβαιωνόταν για μια ακόμη φορά η "ισχυρή δέσμευση" των ηγετών της ευρωζώνης να αντιμετωπίσουν υποτίθεται την κρίση. Στην αρχή ακολουθεί μια τεχνητή ευφορία στις αγορές, που στην γλώσσα των επενδυτών ονομάζεται ανατιμητική κερδοσκοπία και η οποία κρατά ένα, δύο ή τρία εικοσιτετράωρα. Κατόπιν αρχίζει ξανά να κυριαρχεί η καθοδική τάση στις αγορές, δηλαδή η υποτιμητική κερδοσκοπία. Το ίδια συνέβη και μ' αυτή την σύνοδο.
Από την άλλη, είχαμε επίσης τις γνωστές από το παρελθόν θριαμβολογίες για τα αποτελέσματα της συνόδου. Το τι ανοησία ειπώθηκε από τα μέσα μαζικής εξαχρείωσης, αλλά και τα πολιτικά κόμματα συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης, δεν λέγεται. Υποτίθεται ότι οι ευρωκρατούντες μεταμελήθηκαν και επιτέλους ανένηψαν ώστε να σταματήσουν να πιέζουν τις χώρες και τους λαούς με μνημόνια. Δεν είδατε, μας έλεγαν, που η Ισπανία και η Ιταλία κατόρθωσαν να πάρουν τα κεφάλαια που ζήτησαν, χωρίς μνημόνια και τα ρέστα; Μάλιστα, είχαμε την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ να προτείνει στην τριανδρία της συγκυβέρνησης να διεκδικήσει και για την Ελλάδα τα "οφέλη" της Ιταλίας και της Ισπανίας.
Φυσικά, τίποτε απ' όλα αυτά δεν είναι αλήθεια. Στην Δήλωση της Διάσκεψης Κορυφής της Ευρωζώνης αναφέρεται ότι "ο ΕΜΣ θα μπορούσε, κατόπιν αποφάσεως, να έχει τη δυνατότητα άµεσης ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών. Αυτό θα υπόκειται στις κατάλληλες προϋποθέσεις, µεταξύ των οποίων η συµµόρφωση προς τους κανόνες για τις κρατικές ενισχύσεις, οι οποίες θα είναι συγκεκριµένες για κάθε ίδρυµα, τοµέα ή οικονοµία, και θα διατυπωθούν τυπικά σε µνηµόνιο συµφωνίας." Επομένως, το κουστουμάκι δεν το αποφεύγει κανένας που θα κάνει το λάθος να ζητήσει κεφάλαια από τον ΕΜΣ.

Ιδιωτικοποίηση νερού: εξασφαλισμένη αποτυχία!

Την ίδια ώρα που στη χώρα μας προβάλλεται ως ανάπτυξη και ως «εργαλείο» εξόδου από την κρίση η ιδιωτικοποίηση του νε­ρού μέσα από την πώληση ποσοστού της ΕΥΔΑΠ και της ΕΥΑΘ, στον υπόλοιπο πλανήτη η τάση που τα τελευταία χρό­νια έχει παγιοποιηθεί είναι η επιστρο­φή των δικτύων ύδρευσης και αποχέ­τευσης σε δημοτικές ή κρατικές επιχει­ρήσεις.

Και αυτό γιατί το μοντέλο της δεκα­ετίας του ’80 και του ’90, που μέσω του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας προωθήθηκε ή - καλύτερα - επιβλή­θηκε για την εξαγορά των δικτύων από ιδιωτικές εταιρείες, απέτυχε παταγω­δώς, με αποτέλεσμα η νέα αντίληψη, το σύγχρονο μοντέλο για τον 21ο αιώ­να, να απαιτεί τη δημοτική ή κρατική διαχείριση του νερού.

Η λογική μάλιστα της κρατικοποίη­σης δεν στηρίζεται μόνο στην αρχή ότι η διαχείριση του νερού πρέπει να είναι δημόσια, γιατί πρόκειται για δημόσιο αγαθό, αλλά και σε καθαρά οικονο­μικούς και περιβαλλοντικούς όρους, αφού αποδείχθηκε ότι η δημόσια δια­χείριση είναι προς το συμφέρον και των πολιτών και του δημόσιου ταμείου. Ένα άκρως ενδιαφέρον βιβλίο που βγήκε στη δημοσιότητα πρόσφατα διά χειρός του Παρατηρητηρίου της Ευ­ρώπης των Πολυεθνικών (Corporate Europe Observatory - CEO), του Transnational Institute (TNI) και του Municipal Services Project , με τίτλο «Επαναδημοτικοποίηση - Επιστρέ­φοντας το Νερό στα Δημόσια Χέρια» («Remunicipalisation - Putting water back into public hands »), παρουσιάζει με συστηματική ανάλυση την τάση που ισχύει παγκοσμίως για την επιστροφή των δικτύων ύδρευσης και αποχέτευ­σης στο Δημόσιο.

Επιστροφή στο Δημόσιο

Το «Πράσινο Ποντίκι» είχε μιλήσει τον Απρίλιο του 2012 με τον Martin Pigeon, ερευνητή του CEO και εκ των συγγραφέων του βιβλίου. Όπως μας επισήμανε, «όλες οι μεγάλες δημοτι­κές συμβάσεις για το νερό που βρίσκο­νται σε διαδικασία ανανέωσης αυτές τις μέρες στη Γαλλία δέχονται ισχυρές πιέσεις και αυτό οδηγεί είτε απευθεί­ας στην επαναδημοτικοποίηση της επι­χείρησης ύδρευσης, όπως για παράδειγμα στο Παρίσι, την Γκρενόμπλ, το Μπορντό, τη Βρέστη και το Χερβούρ­γο, ή σε ανατροπή των οικονομικών συμφωνιών σε βάρος των εταιρειών και υπέρ των πόλεων, κι αυτό γιατί οι ιδιωτικές εταιρείες μειώνουν δραστι­κά τα περιθώρια κέρδους τους για να μπορέσουν να ανανεώσουν τα συμβό­λαια με τους δήμους. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της εταιρείας Veolia, που έχει ένα από τα μεγαλύτερα συμ­βόλαια στην Ευρώπη, αφού καλύπτει 7 διαμερίσματα της περιφέρειας île-de-France - με εξαίρεση τον Δήμο του Πα­ρισιού - και υποχρεώθηκε να μειώσει δραστικά τα κέρδη της για να ανανεώ­σει το συμβόλαιο».

Όπως επισημαίνεται, τα αίτια της αποτυχίας σε όλες τις χώρες όπου κι αν εφαρμόστηκε η ιδιωτικοποίηση είναι λίγο - πολύ τα ίδια. Συγκεκριμένα, η δι­αχείριση των δικτύων από ιδιώτες, αντί να λύσει, δημιούργησε ακόμα μεγαλύ­τερα προβλήματα στον τομέα της πρό­σβασης των πολιτών σε καθαρό νερό. Η ιστορία αποδεικνύει ότι οι εταιρείες - κολοσσοί που λυμαίνονται παγκοσμί­ως τους υδάτινους πόρους αθετούσαν συστηματικά τις δεσμεύσεις που είχαν αναλάβει για την κατασκευή και επέ­κταση των δικτύων.

Όταν συμβεί στα πέριξ: Όψεις της κρίσης στα προάστια της Θεσσαλονίκης

Τα βιώματα αυτού που σχηματικά ονομάζουμε «κρίση» είναι σαφώς πιο καταστροφικά στις μεγάλες πόλεις. Στις αγροτικές και ημιαστικές περιοχές δεν θα συναντήσουμε τους εξαθλιωμένους άστεγους του αθηναϊκού κέντρου. Η ανεργία, η μείωση των εισοδημάτων, τα κλειστά μαγαζιά, οι ελλείψεις στις υποδομές υγείας και παιδείας υπάρχουν παντού στην Ελλάδα. Οι στρατηγικές επιβίωσης όμως είναι διαφορετικές στα προάστια, στα χωριά και στις κωμοπόλεις. Η διαφοροποίηση αυτή γίνεται περισσότερο εμφανής σε περιοχές άμεσης γειτνίασης όπως το κέντρο, οι περιφερειακές γειτονιές και τα προάστια.



Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν οι οικισμοί στο βόρειο και νοτιοανατολικό ημικύκλιο της Θεσσαλονίκης, οι οικισμοί δηλαδή του Δήμου Πυλαίας- Χορτιάτη, του Δήμου Θέρμης και του Δήμου Θερμαϊκού. Οι περιοχές αυτές –με εξαίρεση το Πανόραμα– συγκέντρωσαν τις τελευταίες δεκαετίες κυρίως μεσοαστούς και μικροαστούς που παρουσιάζουν, σε διαγενεακό επίπεδο, έντονη γεωγραφική και κοινωνική κινητικότητα. Η συντριπτική τους πλειοψηφία εργάζεται, διασκεδάζει και εν μέρει ψωνίζει πέραν του χώρου κατοικίας του. Συνέπεια αυτών των χαρακτηριστικών αποτελεί το ότι οι δεσμοί τους με τον τόπο και τους συμπολίτες τους –πέρα από τους γείτονές τους– είναι μάλλον περιορισμένοι. Ο κόσμος των προαστίων διακρίνεται, άλλωστε, στους μέτοικους που επέλεξαν να κατοικήσουν στα προάστια και στους «ανθρώπους του χωριού», τους γηγενείς των οικισμών που εξελίχθηκαν σε προάστια. Οι γηγενείς αποτελούν μειοψηφίες με σημαντικό όμως ρόλο στη συγκρότηση των τοπικών κοινωνιών και θεσμών (τοπική αυτοδιοίκηση, εμπορικοί σύλλογοι, αθλητικά σωματεία, ενορίες κλπ.).

Όπως συμβαίνει παντού στην Ελλάδα, οι άνθρωποι αναζητούν τρόπους αντιμετώπισης της κρίσης σε ατομικό/οικογενειακό επίπεδο και στο ευρύτερο συλλογικό. Οι στρατηγικές αντιμετώπισης της κρίσης σε ατομικό/οικογενειακό επίπεδο ομοιάζουν με αυτές των κατοίκων των μεγάλων αστικών κέντρων (περιορισμός εξόδων, συγκατοίκηση, αύξηση της πολυσθένειας, μετανάστευση ενός μέλους της οικογένειας στο εξωτερικό, αναπροσανατολισμός επιλογών στις σπουδές των παιδιών, οικονομίες κλίμακας στις δαπάνες αλλά και στη φροντίδα όσων έχουν ανάγκη κλπ.). Οι στρατηγικές όμως αυτές διευρύνονται και πολλαπλασιάζονται εκτός των μεγάλων αστικών κέντρων. Η ανάπτυξη άτυπων κοινωνικών δικτύων που βασίζονται στη συγγένεια και τη γειτνίαση είναι πιο εύκολη στις «κοινωνίες της καλημέρας». Επιπλέον, η στροφή σε οικιακούς λαχανόκηπους συνιστά μια νέα πραγματικότητα. Οι οικιακοί «μπαξέδες» έχουν κάθετα πολλαπλασιαστεί τα τελευταία δύο χρόνια, όχι μόνο στα χωριά και τις κωμοπόλεις –όπου είχαν μερικώς διατηρηθεί– αλλά και στα προάστια.Οι προσπάθειες υπέρβασης της κρίσης αφορούν όμως και το συλλογικό επίπεδο. Οι προσπάθειες αυτές συνήθως βρίσκονται σε απόσταση από τους θεσμούς της τοπικής εξουσίας. Στην συντριπτική τους πλειοψηφία, οι δήμοι αντιμετωπίζουν αμήχανα τις τρέχουσες κοινωνικές μεταβολές. Εγκλωβισμένοι σε τρόπους δράσης του παρελθόντος, πιεσμένοι από τις περικοπές των πόρων και του προσωπικού τους και σε πολιτική αφασία λόγω της κατάρρευσης του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, οι δημοτικές εξουσίες της περιφέρειας δραστηριοποιούνται κυρίως σε αποσπασματικού χαρακτήρα κινήσεις αντιμετώπισης της κρίσης (περιστασιακή ενίσχυση άπορων οικογενειών- ιδρυμάτων -σχολείων, παροχή εποχιακής απασχόλησης σε δημότες που βρίσκονται σε δυσχέρεια κλπ). Η κατάσταση βέβαια διαφοροποιείται από δήμο σε δήμο. Ορισμένοι από τους δήμους της περιοχής στην οποία αναφερόμαστε εφαρμόζουν στοιχειώδη μέτρα κοινωνικής πολιτικής. Για παράδειγμα, ο Δήμος Θέρμης ήταν από τους πρώτους που λειτούργησαν κοινωνικό παντοπωλείο, δημιούργησε δημοτικό λαχανόκηπο κλπ. Άλλοι όμως δήμοι αντιμετωπίζουν εχθρικά ακόμα και τις κινήσεις κοινωνικής αλληλεγγύης των πολιτών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η αρνητική στάση του Δήμου Πυλαίας-Χορτιάτη στη δράση της τοπικής πρωτοβουλίας πολιτών ενάντια στο «χαράτσι» της ΔΕΗ.

Γιατί θυμούνται όλοι την αρχαία Ελλάδα και όχι την κατοχική;

Την 26η Απριλίου του 1941, μία ημέρα πριν ο Γερμανικός στρατός υψώσει την σβάστικα πάνω από την Ακρόπολη, ανατέθηκε στον Χόμερ Ντέιβις, πρόεδρο του Κολλεγίου Αθηνών, από την Ενωση για την Περίθαλψη θυμάτων του Ελληνικού πολέμου να μετατρέψει δύο εκατομμύρια δολάρια σε δραχμές- χρήματα που συγκεντρώθηκαν από Ελληνοαμερικανούς φίλους του. Αφού τον προειδοποίησαν ότι τα χρήματα θα παραδίδονταν σε χαρτονομίσματα μικρής ονομαστικής αξίας, οδηγήθηκε στην Τράπεζα της Ελλάδος συνοδευόμενος από τρείς βοηθούς που κουβαλούσαν ένα μπαούλο και δύο μεγάλες βαλίτσες. Εκεί όμως ανακάλυψαν ότι η κυβέρνηση είχε ήδη μεταφέρει το απόθεμα της τράπεζας σε ρευστό στην Κρήτη τρείς ημέρες νωρίτερα. Ο Ντέιβις περίμενε μέχρι το Συμβούλιο της τράπεζας να συσκεφθεί για το αν θα επικυρώσουν obsolete notes-απαξιωμένα γραμμάτια που βρίσκονταν αποθηκευμένα στο θησαυροφυλάκιο της. Τελικά συμφώνησαν να το κάνουν, όμως ήταν τέτοιος ο όγκος, που τελικά το μπαούλο και οι βαλίτσες αποδείχτηκαν ανεπαρκή και κάποια από τα χαρτονομίσματα έπρεπε να στριμωχτούν όπως- όπως στα παλτά των μελών του κόμματος. Το φορτίο κατατέθηκε την τελευταία στιγμή στη διπλωματική αντιπροσωπεία των Ηνωμένων Πολιτειών.
Η τριμερής κατοχή της Ελλάδας από τους Γερμανούς, τους Ιταλούς και τους Βούλγαρους σηματοδότησε την απαρχή μιας από τις πιο οξείες περιπτώσεις υπερπληθωρισμού που έχει καταγραφεί ποτέ. Ήταν πέντε χιλιάδες φορές σφοδρότερος από τον πληθωρισμό της Βαϊμάρης στις αρχές της δεκαετίας του 1920. Τα επίπεδα των τιμών τον Ιανουάριο του 1946 ήταν πάνω από πέντε τρισεκατομμύρια φορές υψηλότερα από αυτά του Μαΐου του 1941. Η τιμή συναλλάγματος της χρυσής λίρας τον Σεπτέμβριο του 1944, λίγο μετά την απελευθέρωση, έφτασε στα 170 τρισεκατομμύρια δραχμές. Εκείνο τον καιρό, ο σωρός οπό αξιόγραφα του Ντέιβις μόλις που έφτανε για να αγοράσει κανείς μια φρατζόλα ψωμί.

Οι σχολιαστές της παρούσας κρίσης στην Ελλάδα έχουν υποκλιθεί επανειλημμένως στην αντίληψη ότι η Ευρώπη οφείλει την ιδέα της δημοκρατίας στην αρχαία Ελλάδα- ένα ζήτημα προς συζήτηση. Ορισμένοι το πάνε ακόμα πιο μακριά. Ο Λάρι Έλιοτ, οικονομικός συντάκτης της Guardian, γράφοντας για μια ελληνική τραγωδία που εξελίσσεται, ανέφερε -μέσα σε ένα μόνο άρθρο του- την Ελλάδα, όχι μόνο ως γενέτειρα της δημοκρατίας, αλλά και το μαρτύριο του Σίσυφου και την πτήση του Ίκαρου.

Στους σύγχρονους Έλληνες, τέτοιου είδους κλασσικά αναλογικά επιχειρήματα μικρή απήχηση έχουν, υπενθυμίζοντάς τους πόσο λίγα είναι γνωστά έξω από την Ελλάδα για την πρόσφατη ιστορία της. Γεγονότα που συνέβησαν στην πρόσφατη ιστορία διαμορφώνουν τις αντιδράσεις στην τωρινή τους δοκιμασία. Για την ακρίβεια, μετανιώνουν πικρά το γεγονός ότι ένας Γερμανός εισηγείται την επιβολή μέτρων λιτότητας, καθώς και ότι ένα γερμανικό σκανδαλοθηρικό περιοδικό περιφρονεί τους «τεμπέληδες» Έλληνες, οι οποίοι υποτίθεται ότι το μόνο που σκέφτονται είναι να συνταξιοδοτηθούν νωρίς εισπράττοντας μια παχυλή σύνταξη. Τη στιγμή που οποιοσδήποτε Έλληνας άνω των εβδομήντα ετών έχει επιζήσει όχι μόνον έναν θεόρατο υπερπληθωρισμό, αλλά και έναν από τους χειρότερους λιμούς της σύγχρονης Ευρωπαϊκής ιστορίας. Λιμός που ήταν άμεση συνέπεια της πολεμικής Κατοχής. Για ορισμένους, μάλιστα, ο φυσιολογικός ρυθμός ανάπτυξής τους στην παιδική ηλικία σταμάτησε μόνιμα εξαιτίας του υποσιτισμού.