Η "αξιοποίηση" άρχισε!!

Τελικά η Αγροτική τράπεζα...αξιοποιήθηκε!!
Το "καλό" κομμάτι της.
Δηλαδή το...κερδοφόρο!!
Το άλλο...το "κακό"...το ζημιογόνο...
θα το λουστούμε ΕΜΕΙΣ.
Οι φορολογούμενοι. Τα κορόϊδα!!

Η τράπεζα Πειραιώς, λοιπόν, "εξαγόρασε" την ΑΤΕ.
Το δίκτυο καταστημάτων, τους εργαζόμενους, τα δάνεια
πελατών...ίσως και μερικά εκατομμύρια στρέμματα Γης!!
Τσιφλικάς ο Σάλλας. Και οι υπόλοιποι μέτοχοι.

Παρασκευή απόγευμα (χτες) εκδόθηκε η ανακοίνωση.
Ακούσατε...ακούσατε...
Το πατριωτικό κυβερνητικό μέτωπο χαρίζει τράπεζες!!...
Πως αλλιώς να χαρακτηρίσεις τέτοια "αξιοποίηση";;!!...
Οταν μιά χρεοκοπημένη ιδιωτική τράπεζα
που ανακεφαλαιοποιείται...(διασώζεται για την ακρίβεια)
από το ελληνικό δημόσιο καταφέρνει να απορροφήσει
μιά κρατική τράπεζα...αυτό λέγεται...Ξεπούλημα.
Σκάνδαλο. Προδοσία.

Η τρικομματική μνημονιακή κυβέρνηση, στην προγραμματική
συμφωνία της, δεσμεύτηκε για την ανακεφαλαιοποίηση της ΑΤΕ.
(αναφέρει ρητά:
Αγροτική τράπεζα. Επανακεφαλαιοποίηση και εξυγίανση της.
Διαφύλαξη του χαρτοφυλακίου υποθηκών γης).
Η, δε, Δημαρ και το Πασοκ θεωρούσαν απαραίτητη
τη δημιουργία ενός ισχυρού κρατικού τραπεζικού πυλώνα
με τη συμμετοχή της ΑΤΕ, του Ταχ.Ταμιευτηρίου και του
Ταμείου Παρακαταθηκών!!
...................................................

Δεκάρα δεν δίνω για την "αθέτηση των υποσχέσεων,
δεσμεύσεων και συγκλίσεων" της μνημονιακής Συγκυβέρνησης.
Γνωρίζω τους στόχους της.
Δεν τρέφω καμιά ψευδαίσθηση για το ρόλο της.
Πολύ σύντομα θα ακολουθήσει η πλήρης Λεηλασία
ενέργειας, νερών, πηγών εθνικού πλούτου κλπ.
Δεκάρα δεν δίνω για τις ανακοινώσεις και καταγγελίες
ρουτίνας των υπόλοιπων κομμάτων, φορέων κλπ.
Για το "τίμημα" ξεπουλήματος, για τις εν κρυπτώ διαδικασίες.
Ηταν και είναι αναμενόμενα.

Ανησυχώ για...μένα.
Που στέκομαι Σκυμένος, Αδρανής και Δειλός
να περιμένω κάποιον ή κάποιους να βαρέσουν
Προσκλητήριο Γενικού Ξεσηκωμού...
Να διασώσουμε τη Γη μας, τα Ασημικά μας, τις Ζωές μας.

Μεσσίες ΔΕΝ υπάρχουν.
Μόνον ΕΜΕΙΣ.

Κι είναι καιρός πια για...Δυναμικές Λαϊκές Πρωτοβουλίες.
Στους Δρόμους και τις Πλατείες....

πηγη  Πολιτικο Κορακι

Το αιώνιο ψέμα της «ολυμπιακής ειρήνης»

Aντιαεροπορικά όπλα στις ταράτσες του Λονδίνου. Στον Τάμεση το γιγάντιο πολεμικό σκάφος «HMS Ocean». Ελικόπτερα και ελεύθεροι σκοπευτές σε πλήρη ετοιμότητα. Ντυμένη στο χακί, σαν τεράστιο σκηνικό πολεμικής κινηματογραφικής παραγωγής, η αγγλική πρωτεύουσα «καλωσορίζει» αθλητές και επισκέπτες στη γιορτή της ...ειρήνης και της συναδέλφωσης! Τους Ολυμπιακούς Αγώνες φυσικά...
Δεν θα μπορούσε να υπάρξει τελειότερη καταρράκωση των φληναφημάτων περί «ολυμπιακής ειρήνης» και «ολυμπιακής εκεχειρίας», από την ίδια την εικόνα του «ολυμπιακού» Λονδίνου. Ο αντίλογος, αναμενόμενος: «Μα εδώ πρόκειται για την ανάγκη θωράκισης απέναντι σε ασύμμετρη απειλή, στον κίνδυνο τρομοκρατικών χτυπημάτων». Ωραία, λοιπόν. Ας μην υποκύψουμε στον πειρασμό να ασχοληθούμε με τα επικρατούντα ήθη, στον πλανήτη, από την 11η Σεπτεμβρίου 2001 και εντεύθεν. Ας αρκεστούμε σε ένα απλό ερώτημα: Καλά, πώς ακριβώς επενεργεί διαχρονικά αυτή η καταπραϋντική, ειρηνευτική ιδιότητα των Ολυμπιακών Αγώνων στις ...συμμετρικές συρράξεις, στις οποίες λαμβάνουν μέρος «κανονικά», «συντεταγμένα» κράτη;
Ας ορίσουμε ως σημείο εκκίνησης τη χαραυγή του 20ού αιώνα και ας θυμηθούμε... Αγώνες στο Παρίσι του 1900: Κατά τις ημέρες εκείνες, στην Κίνα οι δυνάμεις των Δυτικών έπνιγαν στο αίμα την εξέγερση των «Μπόξερς». Σεντ Λούις, 1904: Τότε οι Ρώσοι πολεμούσαν με τους Ιάπωνες. Το 1920, κατά τις ημέρες των Αγώνων της Αμβέρσας, τα όπλα είχαν τον λόγο σε τρία μέτωπα: Γαλλικά στρατεύματα κατελάμβαναν τη Συρία, ελληνοτουρκική σύρραξη γινόταν στη Μικρά Ασία, μάχες μαίνονταν ανάμεσα σε πολωνικά και σοβιετικά στρατεύματα.

Ρατσισμός, ελευθερία της έκφρασης και ο αλώβητος ελληνικός μύθος

Άλλοι μιλούν για ρατσισμό, άλλοι για «ολυμπιακά ιδεώδη», άλλοι για την «Ελλάδα που τρώει τα παιδιά της» κι άλλοι για την ελευθερία της έκφρασης. Είχα καλύτερα πράγματα να κάνω κι αποφάσισα πως δεν θα ασχοληθώ με τη νέα εμβόλιμη γελοιότητα της δημόσιας συζήτησής μας - μου άλλαξε ωστόσο γνώμη ένας αναγνώστης του περιοδικού που, ειλικρινά αγανακτισμένος από έναν διάλογο που είχε, με ρώτησε την άποψή μου. Με έκανε να αναρωτηθώ πώς εγώ προσέλαβα το περιστατικό, την όλη φασαρία, τις επακόλουθες συζητήσεις - τι μου ήρθε, με λίγα λόγια, στο μυαλό;


Του Αυγουστίνου Ζενάκου

Μετά την παραίνεση του αναγνώστη μας, σκέφτηκα λοιπόν τα εξής:
Ο Α. Λοβέρδος και ο Μ. Χρυσοχοϊδης ενσωμάτωσαν στο Κέντρο την ακροδεξιά ατζέντα. Την καλωσόρισε ο Αντώνης Σαμαράς με την Αγιασοφιά χωρίς μιναρέδες και τους οργανικούς διανοούμενους του Δικτύου 21, μιλώντας για γκέτο, κτλ, πλαισιωμένος ακόμη και από την «αριστερά της ευθύνης». Η αντίστασή μας ηττήθηκε. Οι μετανάστες φυλακίστηκαν στην Αμυγδαλέζα -έστω κι αν ακόμη κι αυτό το απάνθρωπο μέτρο δεν λύνει κανένα απολύτως πρόβλημα-, ενώ οι οροθετικές γυναίκες που συνελήφθησαν αυθαίρετα, δίχως έννομη διαδικασία κρατούνται ακόμη, χωρίς θεραπεία. Και άλλα πολλά - αμέτρητα.
Η Δικαιοσύνη και ειδικά ο Άρειος Πάγος είχε όλα τα νομικά εργαλεία να αποκλείσει τη Χρυσή Αυγή από τις εκλογές. Δεν το έκανε.
Έγιναν Ολυμπιακοί Αγώνες στο Πεκίνο. Που εκτελεί ανθρώπους κατά παράβαση οποιασδήποτε έννοιας «ανθρωπίνων δικαιωμάτων».
Γίνονται Ολυμπιακοί Αγώνες στο Λονδίνο. Την πρωτεύουσα του βιοπολιτικού ελέγχου.
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες -όπως και όλος ο επαγγελματικός αθλητισμός- μου προκαλούν αηδία.
Ο οπαδισμός μου προκαλεί αηδία, επίσης. Δεν είμαι οπαδός κανενός. Ίσως του Νεύτωνα. Οποιοσδήποτε άλλος δεν θεωρώ ότι έκανε δα και τίποτε τόσο σημαντικό.
Μέλος της ΕΟΕ και πρόεδρος της Εθνικής και της Διεθνούς Ολυμπιακής Ακαδημίας και εσχάτως ρυθμιστής της εθνικής ηθικής είναι ο Ισίδωρος Κούβελος - αυτός με το εκατομμύριο.
Μέλος των «Αθανάτων» είναι ο τέως Βασιλεύς των Ελλήνων - σύμβολο, όπως κάθε μέλος βασιλικής οικογένειας, της παγκόσμιας συμφιλίωσης των λαών.
Τέλος, αν κάποιος με ανάγκαζε να διαλέξω: να αποκλειστεί ή να μην αποκλειστεί η Παπαχρήστου; Θα διάλεγα να αποκλειστεί. Οριακά θα το διάλεγα, διότι η βλακεία που είναι βλαπτική για τους άλλους δεν θα με στενοχωρούσε να έχει συνέπειες, αλλά ουσιαστικά αδιαφορώντας τόσο για την παράβαση κανόνων μιας φιέστας καταστρεπτικής για την πλειονότητα του κόσμου όσο και για την «προσβολή» πραγμάτων όπως το «εθνόσημο» - το οποίο θυμάμαι μόνον όταν σπάνια φέρνω στο μυαλό μου κάποιους ιδιαιτέρως συμπλεγματικούς υπολοχαγούς που είχα την ατυχία να εξουσιάσουν πρόσκαιρα κάποια στιγμή τη ζωή μου.
Κυρίως όμως διότι θεωρώ γελοίο το δίλημμα - και τις δύο «πλευρές» της συζήτησης. Είμαι πεπεισμένος ότι η «ελευθερία της έκφρασης» έχει νόημα μόνο μεταξύ ισότιμων συνομιλητών στο πλαίσιο μιας συναίνεσης, διαφορετικά είναι μια ακυρολεξία: εδώ γίνεται μάχη - δεν «εκφράζει» ο ένας την «άποψη» ότι «οι ξένοι πρέπει να φύγουν» και ο άλλος ότι «πρέπει να μείνουν». Αυτό που συμβαίνει είναι ότι ο ένας μαχαιρώνει κόσμο στον δρόμο με την κάλυψη της αστυνομίας και της δικαιοσύνης όσο το πολιτικό σύστημα τον χρησιμοποιεί για να επιτεθεί στη ζωή μου, ενώ ο άλλος προσπαθεί να εναντιωθεί κινηματικά -δηλαδή, δημοκρατικά- και ηττάται ανελλιπώς επειδή το ίδιο πολιτικό σύστημα τον φιμώνει και τον συκοφαντεί αισχρά. Ποια ελευθερία της έκφρασης, αγαπητοί μικροτζέφερσον του Φίλιον;
Τα σκέφτηκα με αυτή τη σειρά.
Εν τω μεταξύ, σκέφτηκα όμως κι ότι όσο πίεζα τον εαυτό μου να αναρωτηθεί πώς είχα προσλάβει το «σκάνδαλο Παπαχρήστου», στην Ελλάδα που εξακολουθεί να τσακώνεται για τα «ολυμπιακά ιδεώδη» (λες κι αυτά κατοικούν αλλού κι όχι στο διπλοτιμολογημένο ατσάλι και τσιμέντο των ολυμπιακών έργων, λες και δεν μάθαμε τίποτε απολύτως), οι εταιρείες κοινής ωφελείας πωλούνται επειγόντως, μ' όλο που δεν θα μας αποφέρουν παρά 7 δις ευρώ συνολικά, οι «ψυχασθενείς» θα «συμμετέχουν» στο εξής στο κόστος της θεραπείας τους μέσω της παρακράτησης μέρους των συντάξεών τους, οι μετανάστες θα συνεχίσουν να συνεισφέρουν στα έσοδα του κράτους μέσω των παραβόλων που πληρώνουν τα τετραπλάσια από τους εφοπλιστές, τα δικαστήρια θα συνεχίσουν να μεταχειρίζονται τρυφερά τους χρυσαυγίτες, τα ΜΜΕ μας θα ποιούνται την νήσσαν για τα τραπεζικά σκάνδαλα, κι εμείς θα πανηγυρίζουμε ηλιθιωδώς για τη νίκη του Μάριο Μόντι επί της Άνγκελα Μέρκελ, έστω κι αν ο απευθείας δανεισμός των τραπεζών από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Σταθερότητας δεν θα ελαφρύνει στο παραμικρό την λιτότητα που επιμένουν κυνικά να μας επιβάλλουν οι τρόικες εσωτερικού κι εξωτερικού.

πηγη  UNFOLLOW

Ειρήνη, Ελπίδα, Ολυμπισμός

Το αρχαιοελληνικό έθιμο που ήθελε την παύση κάθε εχθροπραξίας φαίνεται πως εν μέρει αναβιώνει από σπόντα η Βρετανική Οργανωτική Επιτροπή λίγες μέρες πριν από την έναρξη των τριακοστών Ολυμπιακών Αγώνων.
Το σκάνδαλο με την ιδιωτική εταιρία σεκιούριτι που υποσχέθηκε φύλακες αλλά ποτέ δεν τους βρήκε το έλυσε ο στρατός, ανακαλώντας τις άδειες των φαντάρων από το Αφγανιστάν για να φυλάνε το Λονδίνο και τους αγώνες του.
Μπορεί οι περισσότεροι εκ των Βρετανών πεζοναυτών να υποχρεώθηκαν να κόψουν τις διακοπές τους, αλλά η ανάκληση τους από το πεδίο των μαχών σίγουρα αποδίδει έναν Ολύμπιο συμβολισμό στην όλη κίνηση.
Βέβαια υπάρχουν και κάποιοι που λένε ότι ένας “πολιτισμένος” στρατιώτης που το μόνο που ξέρει είναι να ισοπεδώνει πόλεις για να ξετρυπώσει τρομοκράτες είναι άκρως επικίνδυνο να αστυνομεύει μια σύγχρονη δυτική πόλη γεμάτη με τουρίστες, αλλά τα γεγονότα μιλάνε από μόνα τους. Και στο Αφγανιστάν το ρόλο της αστυνόμευσης είχαν αναλάβει.
Βέβαια, το να κυκλοφορούν περί τους 17.000 στρατιωτικούς με τις παραλλαγές τους στους δρόμους μιας πόλης, η οποία έτσι κι αλλιώς αποτελεί εν δυνάμει στόχο επίθεσης, μπορεί να μην είναι και τόσο σοφό μιας και είναι βέβαιο ότι αποτελούν κινούμενους στόχους.
Θα μπορούσαν βέβαια να βάλουν τις μπλούζες των αγνοούμενων σεκιουριτάδων για να μην ξεχωρίζουν και τόσο ανάμεσα στο πλήθος, αλλά τότε θα ήταν πολύ πιθανό να ζητούσαν και αμοιβή από την εταιρία που τα σκάτωσε, οπότε καλύτερα να πληρώσει τις κομμένες τους άδειες ο Εγγλέζος φορολογούμενος.
Αν τώρα συμβεί το παραμικρό επειδή κάποιος μπορεί να έβαλε στόχο να εκδικηθεί εκείνους που του βομβάρδισαν το σπίτι, δεν υπάρχει μεγάλος λόγος ανησυχίας. Οι ταράτσες του Λονδίνου έχουν γεμίσει με πυραύλους και ο Τάμεσης με πολεμικές φρεγάτες.
Άλλωστε από τη στιγμή που οι μόνες τηγανητές πατάτες που επιτρέπεται να φάει κάποιος κατά τη διάρκεια των αγώνων είναι αποκλειστικά από τα ΜακΝτόναλντς, δεν τίθεται κανένα θέμα δημόσιας ασφάλειας.
Φτάνει μόνο να μην “υποχρεωθούν” οι φαντάροι να γυρίσουν με το στανιό πίσω στα πόστα τους, τούς απεργούς συνοριακούς ελεγκτές αλλά και τους οδηγούς αστικών λεωφορείων του Λονδίνου με τον γνωστό και αγαπημένο τους “Αφγανικό τρόπο”.

πηγη  Polyfimos

Tι κάνεις; Καλά είμαι. Και λίγο αργότερα ο "καλά είμαι" μπορεί να βάζει τέρμα στη ζωή του....

Τι κάνεις; Καλά μωρέ εδώ τα ίδια. Εσύ; Καλά και γω...προσπαθώ δηλαδή...

Στιχομυθία που σε καθημερινή φαντάζομαι βάση όλοι ανταλλάσσουμε. Μηχανικά χωρίς πολύ σκέψη. Νομίζω πως οι πιο ειλικρινείς ή έστω αυτοί που δεν νιώθουν άβολα με το συναίσθημά τους, στο τι κάνεις, απαντούν : χάλια.

Αυτό το μηχανικό «καλά είμαι» είναι ύπουλο ξέρεις, πολλοί από αυτούς που παίρνουν απόφαση να βουτήξουν απο τα μπαλκόνια, βάζω στοίχημα ότι την προηγούμενη μέρα σε ανάλογη ερώτηση είχαν απαντήσει «καλά είμαι».

Η κρίση που διανύουμε οδηγεί δυστυχώς καθημερινά ανθρώπους στην αυτοκτονία, άνθρωποι που μπορει να άγγιξαν τα όρια τους ή να βρίσκονταν κοντά σε αυτά και να τα υπερέβησαν. Κρίση οχι μονο οικονομική, κρίση ανθρωπιάς, κρίση εαυτού, διάλυση δεδομένων. Η κατάθλιψη σύμφωνα με εκτιμήσεις του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, το έτος 2020 θα αποτελεί παγκοσμίως την δέυτερη σε συχνότητα αιτία θανάτου και αναπηρίας. Οι άνθρωποι στον μισό πλανήτη πεθαίνουν απο ασιτία και έλλειψη νερού, από έλλειψη φαρμάκων και ιατρική περίθαλψη και στο υπόλοιπο μισό υποφέρουν απο ψυχικές νόσους και βουτάνε από τα παράθυρα....Αύξηση στις πωλήσεις αντικαταθλιπτικών χαπιών, στροφή στο αλκοόλ, στα ναρκωτικά.

Η οικονομική κρίση είναι απόρροια μιας ατελείωτης σειράς κρίσεων, στρώθηκε το εδαφος στην ψυχολογία των ανθρώπων χρόνια τώρα, δεν ξύπνησαν ένα ωραίο πρωί και επειδή δεν έχουν καινούργιο αυτοκίνητο τινάζουν τα μυαλά τους στον αέρα. Βάδισμα τυφλό σε καθορισμένες μπακαλίστικες ζωές, "μια ζωή με το μοιρογνωμόνιο" να τελειώσεις το σχολείο, να σπουδάσεις ή έστω να μάθεις μια τέχνη, να πας στρατό, να πιάσεις δουλειά, να κάνεις οικογένεια, να πάρεις αυτοκίνητο, να έχεις ασφάλεια και λεφτά στην άκρη για τα γεράματα, οι φόβοι μας καθορισμένοι και συγκεκριμένοι χτίζονται μέσα μας χρόνια επί χρόνια, φόβος για την αρρώστια, για την φτώχεια, τα γεράματα, φόβος μη φανούμε ευάλωτοι ή αποτυχημένοι με τα αστικά δεδομένα, ακόμα και κείνοι που τα απορρίπτουν κυρίως θεωρητικά μέσα τους μια αγωνία υποβόσκει, δεν καταρρίπτονται εύκολα πρότυπα τόσων ετών.

Ιδιώτες σωτήρες.

Εντυπωσιακό!!
Η γερμανική LIDL διαφημίζει πως αναλαμβάνει την
παροχή υπηρεσιών υγείας σε παιδιά που δεν έχουν
πρόσβαση σ΄αυτές.
Ευχαριστούμε τους Κατακτητές Σωτήρες μας!!
Αναμένουμε και άλλες παρόμοιες "ανθρωπιστικές"
πρωτοβουλίες...
(Ποιός είπε πως οι πολυεθνικές πίνουν μόνο αίμα;;!!).

Η λογική/συνταγή των νεοφιλελεύθερων είναι απλή,
διαχρονική και άμεσα εφαρμόσιμη:
Εξουθενώνουμε/Εξαθλιώνουμε τις Κοινωνίες/Λαούς...
Καταργούμε κάθε τι "δημόσιο" ή "κοινωνικό"...
Αρπάζουμε/"αξιοποιούμε" τους εθνικούς θησαυρούς.
Δείτε τον Στουρνάρα...
"Σκέφτεται" να νοικιάσει νοσοκομεία ή τμήματα αυτών.
Να δώσει Εφορίες-Πολεοδομίες σε Ιδιώτες.
Να κλείσει τα δημόσια ΚΤΕΟ.
Συμφωνώ!!

Ο Δήμος Καλαμπάκας -για παράδειγμα- δεν χρειάζεται
Κέντρο Υγείας με δημόσιο χαρακτήρα.
Να νοικιαστεί!! Να πουληθεί!!
Οι χωριαταραίοι των πολλών και πυκνοκατοικημένων
χωριών, μπορούν να "θεραπεύονται" μόνο από
Ιδιώτες επιχειρηματίες/εμπόρους της Υγείας!!
Το ίδιο και οι χιλιάδες τουρίστες -Έλληνες και ξένοι-
που επισκέπτονται τα Μετέωρα!!
Ετσι θα σωθούν!! Ετσι θα γλυτώσουμε απ΄το δημόσιο!!

Εφορίες και Πολεοδομίες...σε Ιδιώτες...
Ετσι θα λείψει κείνη η βρωμοσυναλλαγή ανάμεσα στον
φορολογούμενο και τον διεφθαρμένο εφοριακό/πολεοδόμο!!
Ασχέτως αν παραμείνει -μεταφερόμενη- η Διαφθορά...
...ανάμεσα στον ιδιώτη εφοριακό και τον ιδιώτη/πελάτη!!

Μπορεί το Δημόσιο/Ελληνικό Κράτος/ΕΜΕΙΣ ...
να αξιοποιήσουμε τον ορυκτό μας πλούτο;;
ΟΧΙ απαντούν με μιά φωνή οι δύο τρόϊκες!!
Μόνο οι Ιδιώτες μπορούν...
Ο Μπιλ Κλίντον να πούμε και η εταιρεία, μέλος του ΔΣ
της οποίας είναι!!
............................................

Ιδιώτες, λοιπόν, παντού.
Ιδιώτες σωτήρες...
...της Κοινωνίας, της Υγείας, της Παιδείας, της Ασφάλισης,
της Ζωής/Θανάτου, των Παιδιών και Εγγονιών μας!!
Α!! και της...Δημοκρατίας (μέρα που είναι!!).

πηγη  Πολιτικο Κορακι

the caravan project trailer:

http://www.youtube.com/watch?v=Ep9XFZnSvfU

Δύο δημιουργοί - ο Στρατής Βογιατζής και η Θέκλα Μαλάμου - με μια υποστηρικτική ομάδα από καλλιτέχνες και ερευνητές ξεκινούν το μακράς διάρκειας οδοιπορικό τους στην ελληνική ενδοχώρα και τα νησιά και με όχημα το ντοκιμαντέρ, τη φωτογραφία, την αφήγηση επιδιώκουν να φέρουν στο προσκήνιο προσωπικές ιστορίες, ανθρώπους ξεχωριστούς, ικανούς να εμπνεύσουν, να μας παρασύρουν στη δίνη της μοναδικής ζωής τους. Στους ταραχώδεις καιρούς που διανύουμε όπου τα αντανακλαστικά μας υπνωτίζονται και η αξιοπρέπεια μας καταστρατηγείται η μετάδωση προσωπικών ιστοριών είναι μια επαναστατική πρακτική που αυξάνει τις αντιστάσεις μας και στροβιλίζει ξανά τη λαχτάρα μας για ζωή.


Οι ιστορίες είναι τα νήματα που συνδέουν τις ζωές των ανθρώπων και νοηματοδούν την βαθειά ανάγκη του ανθρώπου να κατανοήσει τον εαυτό του και το κόσμο γύρω του και επειτά να μοιραστεί, να επικοινωνήσει αυτή του τη μαρτυρία. Aν η ζωή είναι αλληλουχίες από ασύνδετα φαινόμενα και συμβάντα, οι ιστορίες είναι η αδέξια αλλά αρχέγονη προσπάθεια μας να δώσουμε νοήμα σε αυτές τις αλλόκοτες αλλήλουχίες. Οι ανθρώπινες ιστορίες μας βοηθάνε πιότερο να αισθανθούμε παρά να πειστούμε, μας φέρνουν κοντά στο ποιητικό παράδοξο της ζώης, μας ‘αναγκάζουν’ να βιώσουμε τη ζωή σαν όλοτητα όπου κανένας τόνος της ανθρώπινης μελωδίας δεν αφαιρείται αλλά τους επιτρέπεται ανά πάσα στιγμή να ήχησουν όλοι μαζί. Μα πάνω από όλα οι ιστορίες μας εμπνέουν, ηλεκτίζουν τις ψύχες μας και έχουν τη δύναμη να αφυπνίσουν, να μεταμορφώσουν τις ζωές μας.

Οι συντελεστές του Caravan Project του βασίζονται στην επικοινωνία, τη διάδραση και την ανταλλαγή ιδεών και απόψεων για την υλοποίησή του. Με το επίσημο ξεκίνημα λοιπόν του Caravan Project, οι δημιουργοί καλούν τους φίλους τους να μοιραστούν μαζί τους ιστορίες, και να τους βοηθήσουν να ανακαλύψουν όσο το δυνατόν περισσότερους «Ξεχωριστούς Ανθρώπους» από όλα τα μήκη και πλάτη της Ελλάδας. Όποιος επιθυμεί μπορεί να επικοινωνεί με το Caravan Project είτε μέσω της ιστιοσελίδας του «Ένας Άλλος Κόσμος Είναι Εδώ» (http://www.anotherworldishere.com/contact/) είτε μέσω Facebook (http://www.facebook.com/pages/Another-World-Is-Here/215631725173344).

πηγη  Τοπικοποιηση

Ποιοι είναι οι ηλίθιοι, τελικά;

Η ακόλουθη ιστορία είναι απολύτως αληθής και αφορά τα οικονομικά “προβλήματα” που αντιμετωπίζει η Νορβηγία.
Στις αρχές, λοιπόν, του καλοκαιριού συνήλθε η νορβηγική Βουλή προκειμένου να συζητηθεί το “πρόβλημα” του σημαντικού πλεονάσματος που παρουσιάζει ο κρατικός προϋπολογισμός, καθώς και ο κίνδυνος που ενέχει για την ανατίμηση του εγχώριου νομίσματος (νορβηγική κορώνα) και οι επιπτώσεις που θα είχε μία τέτοια ανατίμηση για τις εξαγωγές της χώρας. Η πρόταση του κυβερνώντος κόμματος ήταν να χαρισθούν οι φόροι σε όλους τους πολίτες (φυσικά και νομικά πρόσωπα) για το δεύτερο εξάμηνο του 2012, προκειμένου να μην συσσωρευθούν επιπλέον έσοδα στον ήδη “προβληματικό” πλεονασματικό προϋπολογισμό.
Να σημειωθεί πως το φορολογικό σύστημα της Νορβηγίας προβλέπει άμεση φορολόγηση “στην πηγή” του εισοδήματος ενός πολίτη, χωρίς να καλείται στο τέλος του έτους – ή οποιαδήποτε άλλη στιγμή – να πληρώσει κάποιον άλλον φόρο. Αν για παράδειγμα, ένας υπάλληλος αμείβεται από μία εταιρεία με 1.000 ευρώ κάθε μήνα, το ποσοστό φόρου που του αναλογεί αποδίδεται αυτομάτως στο κράτος. Άλλο ενδιαφέρον σημείο για την “τραγική” πλεονασματική οικονομία της Νορβηγίας είναι πως τα τελευταία χρόνια το κράτος χαρίζει το φόρο του μήνα Δεκεμβρίου, σαν ένα “δώρο” προς τους πολίτες, αφού στο νορβηγικό κράτος λεφτά όντως υπάρχουν.
Η νορβηγική Αριστερά αντέδρασε στην πρόταση του κυβερνώντος κόμματος, υποστηρίζοντας ότι αν χαρίζονταν οι φόροι του υπόλοιπου έτους, το επιπλέον εισόδημα οι πολίτες θα το ξόδευαν κατά κύριο λόγο σε ταξίδια – στους Νορβηγούς αρέσει πολύ να ταξιδεύουν – και ξενύχτια, με αποτέλεσμα τα λεφτά να μην επιστρέφουν στο κράτος. Η πρόταση της Αριστεράς ήταν οι πολίτες να συνεχίσουν να καταβάλλουν τους φόρους και τα χρήματα αυτά να διατεθούν ως δωρεά σε μία άλλη χώρα που αντιμετωπίζει προβλήματα.
Αφού, λοιπόν, δεν πάρθηκε καμία απόφαση εντός του κοινοβουλίου για τον “πονοκέφαλο” των πλεονασμάτων, η κυβέρνηση έθεσε το ζήτημα σε ηλεκτρονικό δημοψήφισμα ενώπιον του νορβηγικού λαού, καλώντας τον να αποφασίσει ο ίδιος για το αν θέλουν να πληρώσουν τους φόρους του υπόλοιπου έτους ή όχι.
Το αποτέλεσμα; Το 72% ψήφισε ώστε να μην χαρισθούν οι φόροι στους Νορβηγούς πολίτες, αλλά να συνεχίσουν να τους πληρώνουν κανονικά και τα χρήματα αυτά να δοθούν ως δωρεά σε μία άλλη χώρα και επιλέχθηκε τελικά να χτιστούν νοσοκομεία στο Βιετνάμ.
Βεβαίως, αν διηγείτο κάποιος την ιστορία αυτή σε έναν συνηθισμένο Έλληνα, η – πιθανότερη – απάντηση που θα λάμβανε θα ήταν “είναι ηλίθιοι αυτοί οι Νορβηγοί”. Οι υπόλοιποι ας αναρωτηθούμε ποιοι είναι οι ηλίθιοι, τελικά.

πηγη  gregor der grieche

Επιτροπές Αντίστασης, ακλόνητοι, παντού!

Ένα καυτό καλοκαιρινό πρωϊνό του 490 π.Χ. στον Μαραθώνα, οι Έλληνες έφθασαν στη νίκη απέναντι στους μισθοφόρους της τότε «νεοταξικής» αυτοκρατορίας χάρη σε δύο κύριες αρετές: την γενναιότητα και την ανυποχώρητη στάση τους.
Η μοίρα τους, αν υποχωρούσαν, ήταν η ολοκληρωτική εξαφάνισή τους, κι αυτό το γνώριζαν καλά!
Ένα άλλο καλοκαιρινό πρωϊνό, αυτό της 17ης Ιουνίου του 2012, οι σύγχρονοι Έλληνες ξεκίνησαν, αποφασισμένοι όπως όλα έδειχναν, να αποτελειώσουν τους νέους βάρβαρους επίβουλους που, συνεπικουρούμενοι από τους νέους εφιάλτες, εξυφαίνουν την υποδούλωσή τους. Στον δρόμο, όμως, δείλιασαν και υποχώρησαν και, ενώ έπρεπε να στείλουν σε μονοψήφιο εκλογικό ποσοστό το δωσιλογικό πολιτικό καραγκιοζιλίκι που ρήμαξε την χώρα, του έδωσαν …παράταση ζωής και την δυνατότητα να σχηματίσει την τελευταία κατοχική κοινοβουλευτική κυβέρνηση για μερικούς ακόμα μήνες.
Είναι σχεδόν βέβαιο για τους παροικούντες την Ιερουσαλήμ ότι ο νέος κυβερνητικός σχηματισμός-Ντε Λα Ρούα είτε θα γκρεμιστεί από έναν οργισμένο λαϊκό ξεσηκωμό ή θα αντικατασταθεί από μια ανοικτά αυταρχική εξουσία.
Οι περισσότερες εκδοχές για το εκλογικό αποτέλεσμα περιστρέφονται γύρω από την παραδοχή ότι «ο φόβος νίκησε την ελπίδα», όπως έγραψε και ο Economist. Εικασίες για «εκλογές της Singular» πλανιούνται επίσης, ανεπιβεβαίωτα, στον ορίζοντα. Σοβαρές, τέλος, ενστάσεις ακούγονται για την αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ να ξεκαθαρίσει ότι η παραμονή στο ευρώ ταυτίζεται με την υποδούλωση των Ελλήνων, την εξαθλίωση της κοινωνίας, την καταστροφή κάθε ίχνους παραγωγικής δυνατότητας και την εγκατάλειψη της χώρας από τις νέες ηλικίες. Ο εγκλωβισμός του στο δίλημμα «μένουμε στο ευρώ ή όχι», με απολογητική στάση, επισκίασε την καταγγελία του μνημονίου και ευνόησε την αντιδραστική, φοβική προπαγάνδα.

Αθήνα 22 Ιούλη 1943

Η μεγαλύτερη διαδήλωση στην κατεχόμενη Ευρώπη ( ! ) , όπως την χαρακτήρισαν τότε οι ραδιοσταθμοί της Μόσχας και του Λονδίνου. Πάνω από τετρακόσιες χιλιάδες λαού ¨εμφανίζονται ξαφνικά και συμφωνημένα ¨ από όλες τις παρόδους και κατακλύζουν μέσα σε λίγα λεπτά την Πανεπιστημίου και το κέντρο της Αθήνας. Ξυπόλητοι και πεινασμένοι οι περισσότεροι έδωσαν εξάωρη μάχη ( και νίκησαν ) ενάντια στην παράδοση από την Γερμανία της Ελληνικής Μακεδονίας στους Βουλγάρους ( για να αποδεσμεύσουν μονάδες για το ¨Ανατολικό τους Μέτωπο¨ ) με δεκάδες θύματα από τα γερμανικά πολυβόλα και τανκ .

Με την ελληνική σημαία στο χέρι που βάφτηκε στο αίμα, η ΕΠΟΝίτισα Παναγιώτα Σταθοπούλου (19 ) ρίχτηκε από τους Γερμανούς πάνω στις ερπύστριες ενός τανκ. Λίγο αργότερα σε απάντηση, μια άλλη ΕΠΟΝίτισα , η Κούλα Λίλλη , φοιτήτρια της Γαλλικής σχολής που εκείνη την εποχή αποτελούσε με τον φιλέλληνα διευθυντή της Ροζέ Μιλλιέξ κέντρο της ΕΑΜικής Αντίστασης, σκαρφαλώνει στον πυργίσκο του τανκ και προσπαθεί να κτυπήσει με το παπούτσι της τον γερμανό πολυβολητή – τανκίστα , την θερίζουν επίσης .

Δεν ξεχνάμε , δεν μισούμε –αλλά τιμάμε και μαθαίνουμε.

Άλλη μια τεράστια και πρωτόγνωρη , για σκληρά κατεχόμενη χώρα , διαδήλωση εκατοντάδων χιλιάδων έγινε – επίσης με επιτυχία – το 1943 . Αυτή που απέτρεψε την εφαρμογή του Γερμανικού Διατάγματος που υποχρέωνε να πάνε οι Έλληνες να δουλέψουν ( με ¨επίταξη¨ ) για την πολεμική παραγωγή στην Γερμανία.

Εκείνη την ημέρα , παρά τα πολυβόλα , κάηκαν τα ¨γερμανικά γραφεία εργασίας¨ που είχαν συντάξει τους καταλόγους των ¨επιταχθέντων ελλήνων¨.
Είμαστε η μόνη κατεχόμενη χώρα που δεν κατάφεραν να επιστρατεύσουν μαζικά εκατοντάδες χιλιάδες για εργασία στην Γερμανία ( όπως από την Γαλλία , Ολλανδία … ).

Γι΄αυτό, το 1944 ξεκίνησαν τα ¨μπλόκα¨ στις
συνοικίες της Αθήνας με έλληνες κουκουλοφόρους –καταδότες , όπου αφού πρώτα εκτελούσαν κατά δεκάδες στα μάντρες τους υπόπτους Αντιστασιακούς , συλλαμβάνανε τους υπόλοιπους σαν Ομήρους-Σκλάβους και τους έστελναν , στοιβαγμένους σε βαγόνια για την μεταφορά ζώων , να δουλέψουν καταναγκαστικά στην Γερμανία ( 20.000 ).
Δυστυχώς άλλοι περίπου 20.000 εξαθλιωμένοι δέχτηκαν –εθελοντικά- με ¨κουπόνια τροφίμων¨ και ¨μηνιαίες αποδοχές¨ να πάνε να δουλέψουν σαν ¨μετανάστες¨ στο Γ΄ Ράιχ.

15 χρόνια μετά την λήξη του πολέμου, οι Έλληνες που δεν αποζημιώθηκαν για την ληστεία του πολέμου, δέχτηκαν ¨εθελοντικά¨ να πάνε κατά εκατοντάδες χιλιάδες να δουλέψουν στην ¨δημοκρατική Γερμανία¨. Η ¨δεξιά¨ της Ελλάδας και το Γερμανικό + παγκόσμιο κεφάλαιο και τον ¨ΟΗΕ ΤΟΥΣ (¨ΔΟΜ¨-Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης) είχαν ανακαλύψει το Νέο ¨αντιρατσιστικό¨ -Δόγμα τους , που ισχύει μέχρι σήμερα ,και που έλεγε : ¨Η Μετανάστευση είναι Ευλογία Θεού¨ ( το είχε πει το 1961 ο Ευάγγελος Αβέρωφ και το επανέλαβε το 2010 – 2012 σε πολλές παραλλαγές ο Γ. Παπανδρέου ).

Με λίγα λόγια : Με πόλεμο και χωρίς πόλεμο – στην Γερμανία και –για- την Γερμανία θα δουλέψετε , όπως και για την εξασφάλιση της ¨ανταγωνιστικότητας της αγοράς¨ με χαμηλούς μισθούς σε συνθήκες σκλαβιάς . Και ενώ εσείς θα μεταναστεύετε , εμείς θα σας φέρνουμε ΄( για το ελληνικό κεφάλαιο ) ¨άλλους –ακόμα πιο φτηνούς μετανάστες ¨ στην χώρα σας -, επειδή οι ¨αχάριστοι¨ Έλληνες είναι ¨πολύ ακριβοί¨. Έτσι ¨όλοι μαζί –ανάκατα – εξασθενημένοι και φυσιολογικά δύσπιστοι – δεν θα μπορείτε να κάνετε τίποτα , το πολύ – πολύ να ζητάτε ¨προστασία¨ από τους επαγγελματίες ¨φιλάνθρωπους¨ των ¨μη¨- Κυβερνητικών Οργανώσεων και από ¨Εράνους Αγάπης¨ των τηλεοράσεων.

πηγη  gregor der grieche

Οι απεργοί χαλυβουργοί, η οικογένεια Μάνεση και η Tata Steel

Εδώ και 9 μήνες οι απεργοί της Χαλυβουργίας Ελλάδος Α.Ε. δίνουν έναν τιτάνιο αγώνα να διατηρήσουν θέσεις εργασίας, μεροκάματα και αξιοπρέπεια στο ύψος τους. Εδώ και 9 μήνες ο πολυπλόκαμος μηχανισμός στήριξης του Ν. Μάνεση διοχετεύει λάσπη και ψέμα εναντίον των εργαζομένων, αλλά και των οικονομικών δεδομένων της επιχείρησής του. Τον βάφτισαν «λαγό» και είναι, όχι μόνο των ελλήνων βιομηχάνων, αλλά και της δεύτερης μεγαλύτερης πολυεθνικής χάλυβα στην Ε.Ε., τηςTataSteelEurope, θυγατρικής της ινδο-βρετανικών συμφερόντων 4ης χαλυβουργίας στον κόσμο TataSteel, μέσω της γειτονικής στον Ασπρόπυργο «Έλαστρον».

Εταιρικά δεδομένα και κοινοπραξίες

Χαλυβουργία Ελλάδος ΑΕ

Η Χαλυβουργία Ελλάδος ΑΕ, βαφτίστηκε έτσι το 2006 δύο χρόνια μετά την εξαγορά της Ελληνικής Χαλυβουργίας από τη Χαλυβουργία Θεσσαλίας και την αγορά του μεριδίου που κατείχε η Εθνική Τράπεζα. Πρόκειται για τη δεύτερη μεγαλύτερη μη εισηγμένη ελληνική βιομηχανία βάσει πωλήσεων και μεταξύ των 20 πρώτων στην Ελλάδα. Στις εγκαταστάσεις της σε Ασπρόπυργο, Βόλο και Βελεστίνο –συνολικής έκτασης 750 στρεμμάτων- διαθέτει δυνατότητα καθετοποιημένης παραγωγής 1.000.000 τόνων ετησίως. Το 2006 απασχολούσε κεφάλαια ύψους 400 εκατ. ευρώ και αναμενόταν να παρουσιάσει τζίρο άνω των 320 εκατ. ευρώ, 65 εκατ. πάνω από εκείνον που είχαν πραγματοποιήσει οι δύο επιχειρήσεις το 2005. Διακηρυγμένος στόχος υπήρξε η φιλοδοξία επέκτασης εμπορικά και παραγωγικά στο εξωτερικό και ιδιαίτερα στα Βαλκάνια.

Το 2007 έγινε η πρώτη χαλυβουργία παγκοσμίως που ενέταξε προϊόντα της, και συγκεκριμένα τη Μπιγιέτα, για διαπραγμάτευση συμβολαίων αγοράς και πώλησης στο Χρηματιστήριο Μετάλλου του Λονδίνου(London Metal Exchange – LME). Ημερομηνία έναρξης διαπραγμάτευσης είχε οριστεί το 2008 και από την ημερομηνία εκείνη οι πελάτες της μπορούσαν να αγοράζουν τα προϊόντα της με συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης.

Ασπρόπυργος

Από τις εγκαταστάσεις της εταιρείας η πιο πολλά υποσχόμενη είναι εκείνη του Ασπροπύργου. Στα 290.000 τ.μ. διαθέτει χαλυβουργείο, ελασματουργείο επιμηκών προϊόντων, εργοστάσιο παραγωγής πλεγμάτων και στεγασμένες αποθήκες φύλαξης χαλύβων και πλεγμάτων. Η ετήσια παραγωγική δυναμικότητα της μονάδας σε τελικά προϊόντα ξεπερνά τους 400.000 τόνους.

Ο φόβος σώζει.

Η σιωπή της κοινωνίας, είναι το χαρακτηριστική πρακτική της γενιάς που συμπορεύεται με το μνημόνιο. Μία μερίδα ανθρώπων έχει επιλέξει ως μορφή δράσης την ακινητοποίηση. Σχήμα οξύμωρο: δρω διά της ακινητοποίησης. Καθοριστικό αποτέλεσμα της ακινητοποίησής τους εκτός από της σιωπή είναι και η τυφλή υπακοή. Τα δύο αυτά στοιχεία αποτελούν ανασταλτικό παράγοντα για όσους θέλουν να δράσουν. Ο τρόπος με τον οποίο δρουν οι «ακίνητοι» άνθρωποι, δεν είναι άλλος από αυτόν της χρησιμοποίησης των γραναζιών του φόβου και της αβεβαιότητας, πίσω από τα οποία κρύβονται. Την εθελοδουλία τους, σκεπάζει ο μανδύας της αβεβαιότητας ενώ η ανικανότητα να αποφασίσουν για το μέλλον τους σκεπάζεται από το πέπλο του φόβου.

Οι «ακίνητοι» άνθρωποι αποδέχονται λανθασμένα το τέλος της πολιτικής που τους επέβαλαν υπόρρητα οι ειδικοί της πολιτικής και οι όποιοι χειραγωγοί τους. Η πολιτική για τον «ακίνητο» άνθρωπο δεν είναι η μάχη για την ελευθερία αλλά ο αγώνας για την επιστροφή στην «κοινωνία της αφθονίας» από την οποία προέρχεται, έχει κλειδώσει το φαντασιακό του και δεν μπορεί ποτέ να απαλλαγεί. Αφού λοιπόν δεν υπάρχουν πολιτικοί που να μπορούν να πετύχουν την επιστροφή, αποφασίζει να το πετύχει μόνος του ανακαλύπτοντας και ψηφίζοντας… πολιτικούς. Θέλει να παίξει ένα καινούργιο παιχνίδι που να είναι εξίσου διεγερτικό με αυτό της επανάστασης αλλά προς Θεού να μην είναι επανάσταση. Θέλει και την αλλαγή. Η αλήθεια όμως είναι ότι δεν μπορεί μόνος του να δημιουργήσει αλλαγή επειδή ακριβώς πιστεύει ότι δεν μπορεί μόνος του να δημιουργήσει τίποτε.

Η αλλαγή που προσπαθούν να δημιουργήσουν οι «ακίνητοι», έχει την ικανότητα να δημιουργείται από μόνη της. Είναι φτιαγμένη ώστε να αυτοδημιουργείται και να αυτοαναπαράγεται. Την διπλή αυτή δύναμή της, την αντλεί από την ανάγκη των «ακίνητων» ανθρώπων για απάλειψη της αβεβαιότητας. Η αλλαγή συνεπώς που συντελείται ως προϊόν της αβεβαιότητας, δεν είναι παρά ένα ομοίωμα μιας προηγούμενης αναγκαστικής αλλαγής. Στην πραγματικότητα, το είδος της αλλαγής που επιτυγχάνεται είναι αυτό της επιστροφής σε μία πρότερη και προσωρινή κατάσταση ευφορίας, μέχρι τη στιγμή που οι άνθρωποι πιέζονται τόσο, όσο να οδηγήσουν ξανά τα πράγματα σε μία… αλλαγή. Όλες οι αλλαγές οδηγούν πάντοτε σε μία άλλη, αναπόφευκτη «αλλαγή» και τελικά μαζί με τους εαυτούς τους, οδηγούν και εμάς στο αρχικό σημείο για μιαν επανεκκίνηση. Η συνεχής επανεκκίνηση από το ίδιο αρχικό σημείο είναι κάτι που δεν μπορούν να αποφύγουν οι «ακίνητοι» άνθρωποι αφού για τον σκοπό τους χρησιμοποιούν πάντα το ίδιο μέσο : την αποδοχή της πολιτικής των ειδικών που τους λένε ότι πρέπει να φτιάξουν «άλλη μία κοινωνία» και όχι «μία άλλη κοινωνία».

Πολλές φορές οι άνθρωποι εξαναγκάζονται(;) στην υπακοή. Ο εξαναγκασμός μέσω του φόβου, ακρωτηριάζει τη σκέψη από οποιαδήποτε μορφή αρνητικότητας, αλλά και από όλα τα αρνητικά χαρακτηριστικά. Ως «αρνητικά» ορίζονται όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά των ανθρώπων που αντιβαίνουν στα «θέλω» της ηγεμονίας και των ιδιοκτητών της κοινωνίας. Δεν υπάρχει ζωή ή άλλη κοινωνία έξω από τα καλούπια που δημιουργεί η εξουσία. Προκειμένου κάτι τέτοιο να γίνει αποδεκτό, δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να επιβληθεί. Πρέπει το άτομο να θέλει να το κάνει. Έτσι, χρησιμοποιείται ένα είδος «συνθετικής επέμβασης» στη σκέψη του. Η επέμβαση δεν είναι μονοδιάστατη όπως πιθανόν πολλοί να πιστεύουν. Δεν είναι μόνο τα ΜΜΕ που αναλαμβάνουν αυτόν το ρόλο. Πολλές φορές διαφωνούμε με αυτά και όμως κάνουμε ότι ακριβώς μας λένε.

Ο εξαναγκασμός οδηγεί τους ανθρώπους σε διαφορετικά μονοπάτια από αυτά της άρνησης των εντολών της εξουσίας. Αυτό από το οποίο υποστηρίζουν ότι εξαναγκάζονται οι άνθρωποι αυτοί, είναι ένα πλέγμα υποχρεώσεων το οποίο επικαλούνται προκειμένου να μην γίνουν αντιδραστικοί απέναντι στην εξουσία. Εργασία, οικογένεια, κοινωνικές υποχρεώσεις, δάνεια, κλπ. Όλα αυτά παράγουν φόβο, αλλά το χειρότερο είναι ότι δεν σε αφήνουν ποτέ να ξεφύγεις από την κατάσταση του φοβισμένου. Η κατάσταση του φοβισμένου οδηγεί στην κατάσταση του «ακίνητου», του σιωπηλού και πάντα υποταγμένου υποκειμένου. «Αν χάσω τώρα τη δουλειά μου δεν θα βρω ποτέ άλλη». «Έχω να πληρώσω το νοίκι και τα φροντιστήρια των παιδιών μου». «Χρωστάω λεφτά στην τράπεζα, δεν είμαι εγώ για διαδηλώσεις καταλήψεις και απεργίες». Οποιαδήποτε άρνηση να ακολουθήσουν τις εντολές της εξουσίας εξοβελίζεται στο όνομα της προσφοράς της εξουσίας «κάλιο λίγο και στο χέρι». Το «λίγο» όμως γίνεται συνεχώς «λιγότερο». Λιγότερα χρήματα, λιγότερη ελευθερία, λιγότερος χρόνος, λιγότερες επιλογές, όλα λειτουργούν μέσα από την αποδοχή του «λιγότερου». Η συνεχής και αδιάλειπτη αποδοχή του «λιγότερου» δημιουργεί ένα πολύ σοβαρό προηγούμενο : αποδυναμώνει τα όποια αισθήματα εξέγερσης και ταυτόχρονα γενικεύει τα ήθη υποταγής που ανοίγουν το δρόμο για κάθε είδους συμβιβασμό. Ακόμα και η σωτηρία που περιμένουν πιστεύουν ότι θα έλθει μέσα από το «λιγότερο». Η σωτηρία δεν θα έλθει ποτέ.

ΠΩΣ ΜΕΤΡΙΕΤΑΙ Ο ΠΛΟΥΤΟΣ?

...Αλήθεια πως μπορεί κανείς να ξυπνάει όμορφα σ΄ενα τόσο άσχημο κόσμο?....

....
Για να μπορέσεις όμως να γίνεις τεμπέλης, πρέπει να συμβιβαστείς με την ιδέα πως κάποια μέρα θα κοιμάσαι άστεγος. Πρέπει να αποδεχτείς πως μπορεί να χρειαστεί να θυσιάσεις τη φωλίτσα σου για να μην θυσιάσεις τις μέρες σου. Κι αυτό δεν είναι εύκολο. Ετσι ο φόβος της απώλειας της 
ασφάλειας κρατάει μόνιμα τα κλειδιά της φυλακής μας.
Διαβασε περισσοτερα....
πηγη  gregor der grieche