Τα Φίδια στον Κόρφο μας!

Θα μπορούσαμε να συζητάμε ώρες για τις ευθύνες της Αριστεράς στο φαινόμενο της αύξησης επιρροής της Χρυσής Αυγής στην ελληνική κοινωνία. Επειδή, όμως, γι’ ακόμη μια φορά θα αφήναμε απ’ έξω τις ευθύνες των αριστερών και θα αρκούμασταν σε μια κριτική της Αριστεράς, έτσι απρόσωπα, γενικά και αόριστα ή έστω μόνο απέναντι στην ηγεσία της, δεν το θεωρώ ουσιαστικό. Ούτως ή άλλως, η Αριστερά από τον Εμφύλιο και δώθε έχει επιδοθεί σ’ ένα ξεκαθάρισμα λογαριασμών εντός των τάξεών της, οπότε δε νομίζω ότι έχει χρόνο για την ουσία.
Υπάρχει, όμως, και το υπόλοιπο πολιτικό σύστημα που έδρασε δεκαετίες εντός κοινοβουλίου. Το κάθε κόμμα, με τον τρόπο του, λειτούργησε με στόχο να δημιουργηθούν οι ιδανικές συνθήκες ώστε σήμερα η Χρυσή Αυγή να εκπροσωπεί ένα ποσοστό ελλήνων πολιτών, πολύ μεγαλύτερο από αυτό που τη στήριξε στις εκλογές.
Η διαφθορά, η διαπλοκή, η κοινωνική αδικία, η απουσία δικαιοσύνης, ο προκλητικός παράνομος πλουτισμός και η αδιαφορία για τους «άτυχους του καπιταλισμού», ταπείνωνε καθημερινά τον πολίτη και τον υποχρέωνε να απαξιώνει το πολιτικό σύστημα.
Σήμερα τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα, καθώς ούτε πολιτικό σύστημα υπάρχει, ούτε καν...
πολιτική. Η Ελλάδα έχει μετατραπεί σ’ ένα προτεκτοράτο εξαθλιωμένων και οδηγείται στην πυρά. Τη συνέλαβαν οι Βρυξέλλες κατά τη διάρκεια ενός κυνηγιού μαγισσών, τεμπέληδων και αντιπαραγωγικών.
Η πλειοψηφία των ελλήνων σήμερα νιώθει εξαθλιωμένη και ταπεινωμένη σε προσωπικό και εθνικό επίπεδο. Οι έλληνες σήμερα μισούν. Πάνω σε αυτό το μίσος τους, δυστυχώς συμμαχούν με τον εχθρό τους. Με τη μεγαλύτερη ανθρώπινη διαστροφή, αυτή του ναζισμού. Κάποιοι το κάνουν φανερά, οι περισσότεροι σιωπηρά. Άλλωστε, όπως αρέσκονται να κοροϊδεύουν τον εαυτό τους «Δε συμφωνώ με όλα όσα λέει η Χρυσή Αυγή, αλλά σε πολλά από αυτά που λένε έχουν δίκιο». Κι έτσι, το ένα «δίκιο» φέρνει το άλλο, οι συμπαθούντες τις πρακτικές της Χρυσής Αυγής αυξάνονται και, επιτρέψτε μου τη βεβαιότητα ότι, στις επόμενες εκλογές θα πολλαπλασιαστούν και οι ψήφοι της.
Αυτός ο Σαμαράς, αυτή η αστυνομία, αυτός ο Δένδιας «έτυχε» να κυβερνούν την Ελλάδα εκείνη την κρίσιμη ώρα όπου οι συνθήκες για την ανάπτυξη του νεοναζισμού είναι ιδανικές. Ο πρωθυπουργός νομιμοποίησε τις πρακτικές της Χρυσής Αυγής, κάνοντας λόγο προεκλογικά για «πόλεμο με τους λαθρομετανάστες» και «επανακατάληψη των πόλεων». Η αστυνομία βολεύτηκε επειδή επιτέλους θα συνεργαζόταν επίσημα με το παρακράτος και ο Δένδιας ανέλαβε να προσφέρει τα «κλειστά μάτια» που χρειάζονται οι νεοναζιστικές τακτικές.
Η σημερινή κυβέρνηση και το σύνολο του πολιτικού συστήματος βολεύεται με την ανάπτυξη του νεοναζισμού ώστε και να υπάρχει η τρομοκρατία για όσους τολμούν να εκφράσουν διαφορετικό λόγο, αλλά και να υπάρχει ένα δεύτερο μέτωπο αγώνα εκτός από εκείνο των οικονομικών μέτρων.
Αυτό που δεν κατάλαβε το πολιτικό σύστημα, είναι ότι έπεσε στην ίδια του την παγίδα. Πίστεψε ότι η Χρυσή Αυγή θα αποτελούσε μία ελεγχόμενη συμμαχική δύναμη. Αδιάβαστο ως συνήθως το πολιτικό σύστημα, δε γνωρίζει ότι τα νοσηρά φαινόμενα αρκούνται σε μία χαραμάδα για να τρυπώσουν. Ύστερα αναπτύσσονται με ιδιαίτερη ταχύτητα και οι μεταστάσεις των κοινωνικών κακοηθειών είναι αστραπιαίες.

Τι λέει η Χρυσή Αυγή για τις γυναίκες;

Αν κανείς προσέξει τη Χρυσή Αυγή στις συγκεντρώσεις, στις πορείες, στις δράσεις και στις δημόσιες εμφανίσεις της θα παρατηρήσει ότι αυτός ο χώρος κατά τεράστια πλειοψηφία κυριαρχείται από άνδρες. Η απουσία των γυναικών από τις γραμμές τους δεν είναι τυχαία. Οι διαδικασίες στη Χρυσή Αυγή δεν είναι καθόλου δημοκρατικές –στη ΧΑ δεν υπάρχει η συζήτηση κι η ελεύθερη αντιπαράθεση, αλλά αναδεικνύονται οι τραμπούκοι, οι μπράβοι κι οι φανατικοί με το στρατό– δραστηριότητες που «αφορούν» κυρίως τους άνδρες.

Πέρα απ’ αυτό όμως, το μοντέλο της γυναίκας που οραματίζεται η Χρυσή Αυγή δεν είναι καθόλου ελκυστικό για τον γυναικείο πληθυσμό.

Η Χρυσή Αυγή, ο φασισμός κι ο ναζισμός χτυπάνε διπλά και τριπλά τη γυναίκα. Όταν οι φασίστες χτυπάνε τους εργαζόμενους κι όταν μαχαιρώνουν τους μετανάστες και τις μειονότητες, χτυπιούνται παράλληλα κι οι εργαζόμενες γυναίκες, οι μετανάστριες και οι γυναίκες των μειονοτήτων. Όμως, η ΧΑ επιφυλάσσει κι έναν ιδιαίτερο σκοταδισμό για τις γυναίκες.

Όλοι κι όλα στην υπηρεσία των Καπιταλιστών

Ένα απ’ τα πιο χαρακτηριστικά τους συνθήματα είναι το «Αίμα, Τιμή, Χρυσή Αυγή» που συνδέεται με όλη τη ναζιστική ιδεολογία τους που θεωρεί ότι το Έθνος πρέπει να λειτουργεί στην υπηρεσία του Κράτους και του Αρχηγού. Αυτό το κράτος αποδείχτηκε ιστορικά ότι είναι η πιο βάρβαρη κρατική οργάνωση των καπιταλιστών. Στα φασιστικά/ ναζιστικά καθεστώτα ολόκληρο το «έθνος» υπηρετεί τους τραπεζίτες και τους καπιταλιστές: γι’ αυτό απαγορεύτηκαν οι απεργίες, αφαιρέθηκαν τα συνδικαλιστικά δικαιώματα, καταργήθηκαν όλα τα δημοκρατικά δικαιώματα, χρησιμοποιήθηκαν εργάτες-σκλάβοι1. Την ίδια ώρα σκότωναν τα ΑμεΑ (γιατί δεν μπορούσαν να δουλέψουν και να είναι παραγωγικά για τους καπιταλιστές) επέβαλλαν τη σιδερένια στρατιωτική πειθαρχεία (για να μην μπορεί να αναπτύσσεται η ανθρώπινη προσωπικότητα) και οραματίζονταν μια κοινωνία- ρομπότ!

Ανάπηροι και ομοφυλόφιλοι στο στόχαστρο της Χρυσής Αυγής

Στα μαύρα κατάστιχα της Χρυσής Αυγής εγγράφονται ανάμεσα σε άλλες κατηγορίες ανεπιθύμητων οι πολίτες με αναπηρία και βαριά νοσήματα, αλλά και οι ομοφυλόφιλοι.

Και αν η δεύτερη ομάδα πολιτών δεν εντυπωσιάζει κανέναν - εδώ ολόκληρο δημοτικό συμβούλιο στη Μόσχα (που δεν ελέγχει η Χρυσή Αυγή) απαγόρευσε τις παρελάσεις του Gay Pride για την επόμενη 100ετία, λαμβάνοντας τα εύσημα της οργάνωσης του κ. Μιχαλολιάκου - η περίπτωση των αναπήρων αποκαλύπτει ότι και το «πρόβλημα» των ομοφυλόφιλων για τη Χρυσή Αυγή μυρίζει... λάθος που πρέπει να λυθεί διά της ευγονικής!


Τον τελευταίο καιρό όλο και περισσότεροι, μέλη και οπαδοί της Χρυσής Αυγής, μοιάζουν αποφασισμένοι να ξεθάψουν όλα τα φαντάσματα του παρελθόντος. Σε ιστοσελίδες στο διαδίκτυο, αλλά και στις γειτονιές, φέρνουν στην επιφάνεια ιδέες και πεποιθήσεις που ο σύγχρονος κόσμος ήθελε να πιστεύει ότι είχε αφήσει οριστικά πίσω του.

Η ανάρτηση στην ιστοσελίδα της Πράσινης Πτέρυγας, που αποτελεί το οικολογικό κομμάτι του κόμματος, ενός άρθρου που τον τελευταίο καιρό απασχολεί πολλά ιστολόγια και χρήστες των κοινωνικών δικτύων, είναι χαρακτηριστική.

Πρόκειται για ένα πόνημα κάποιου καναδού δόκτορα της νευροπαθητικής (ό,τι και αν σημαίνει αυτό), ο οποίος προσφέρει λύσεις στο πρόβλημα της «φυλετικής καθαρότητας».

Ο Δρ. μεταξύ άλλων προτείνει «τα κληρονομικώς βεβαρημένα άτομα όπως οι παρανοϊκοί, οι πνευματικώς καθυστερημένοι, οι σχιζοφρενείς, οι επιληπτικοί, οι φορείς μεταλλαχθέντων (sic)γονιδίων, οι αθεράπευτοι αλκοολικοί, οι προχωρημένοι τοξικομανείς και άλλοι, θα πρέπει να υποβάλλονται σε στείρωση».

Επίσης σημειώνει ότι «το σεξουαλικό πρόβλημα μελετάται συχνά υπό το πρίσμα της παθολογίας με αποτέλεσμα οι περισσότεροι ειδικοί να είναι ανίκανοι να διαχωρίσουν το ηθικό από το παθολογικό στοιχείο. Οι σεξουαλικές σχέσεις οφείλουν να ακολουθούν τα ενστικτώδη ανακλαστικά του ανθρώπου. Η υγιής και δημιουργική εκδήλωσις του σεξουαλικού ενστίκτου είναι αναγκαία».

Από τον τρομερό επιστήμονα δεν τη γλιτώνουν ούτε οι γυναίκες, οι οποίες «οφείλουν να διδάσκονται, από τη στιγμή που εισέρχονται στο σχολείο, τους κινδύνους που διατρέχουν από ορισμένους καταστροφικούς παράγοντες όπως την αλόγιστο επιθυμία του χρήματος, την ανθυγιεινή διατροφή, τη δηλητηρίαση της πνευματικότητος από τα μαζικά μέσα ενημερώσεως και την απρόσωπο διαφημιστική προβολή, τη φαρμακοθεραπεία, τους εμβολιασμούς, τις ακτινογραφίες, το δηλητηριασμένο νερό, την ηχορύπανση και ούτω καθ' εξής».

Οι ομοφυλόφιλοι αποτελούν σαφή στόχο για τη Χρυσή Αυγή, η οποία στην επίσημη ιστοσελίδα της δεν χάνει ευκαιρία να τονίσει ότι αποτελούν χαρακτηριστικό παράδειγμα του εκφυλισμού της σύγχρονης κοινωνίας.

Και όμως στην κοινωνία μας περισσεύει η Ανθρωπιά!

Σίγουρα αν κάποιος παρακολουθεί συστηματικά τηλεόραση γίνεται ένας άλλος άνθρωπος: φοβισμένος, ακρωτηριασμένος από αγωνιστική διάθεση, λοβοτομημένος από κριτική σκέψη, νοιώθει πολιορκημένος και σε συνεχή άμυνα, μαθαίνει να τρέμει τον συνάνθρωπο του μην τον κλέψει-βιάσει-σκοτώσει, ιδιαίτερα αν αυτός είναι και λίγο μελαψός. Χειραγωγείται να αφομοιώνει τον μονόδρομο που χάραξαν για αυτόν και χωρίς αυτόν ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ, Ε.Ε. και ΔΝΤ, τραπεζίτες και τοκογλύφοι, διαποτίζεται στην ρατσιστική και εθνικιστική προπαγάνδα, διαπαιδαγωγείται από τον Κοινοβουλευτικό Ολοκληρωτισμό και μαθαίνει να βλέπει ως καταφύγιο το φασισμό.

Καθεστωτικά μέσα που κρύβουν τον ένοχο και συσκοτίζουν την αιτία της δυστυχίας που ζούμε, χωρίς τέλος. Απέναντι σε αυτή την πραγματικότητα στέκουν αρκετοί ανυστερόβουλοι αγωνιστές, που δίνουν τη μάχη για τον επιούσιο αντάμα με την μάχη της σκέψης. Σκέψη που πρέπει να τροφοδοτηθεί με ιδέες, διαφορετική πληροφόρηση και εναλλακτική ενημέρωση, από ότι η κυρίαρχη αστική πολιτική προστάζει.

Είναι ένας αγώνας δύσκολος, που εθελοντικά φορτώνεις τις αδύναμες πλάτες σου και με άλλα βάρη. Είναι όμως μια απόπειρα που παίρνει φτερά κάθε φορά που συναντάς ανθρώπους σαν την Δώρα Τελώνη και μοιράζεσαι την εμπειρία της. Τότε λες ναι υπάρχει ελπίδα, δε θα μας βάλουν να φαγωθούμε. Θα βρούμε τον τρόπο να τους αντισταθούμε. Θα σταθούμε απέναντι τους ενωμένοι, όλοι οι εργάτες. Ε και τότε, να τους δούμε.

Η ντροπή της Ευρώπης: Χρήστος Λεοντής - Günter Grass

Οι Ευρωπαίοι και οι αγορές παίζουν στα χαρτιά την Ελλάδα και τον λαό της

Θα βγει η Ελλάδα από το ευρώ, ή δεν θα βγει; Μια έντονη συζήτηση διεξάγεται ανάμεσα σε ισχυρούς πόλους της διεθνούς πολιτικής και των αγορών, εντός και εκτός ευρωζώνης. Η συζήτηση αυτή, όσο βαθαίνει η κρίση του ευρώ και των κρατών μελών του, τόσο παίρνει χαρακτήρα ανοιχτής αντιπαράθεσης. Υπάρχει η άποψη για την «ανάγκη μιας πρόωρης συνταξιοδότησης της ευρωζώνης», όπως αναφέρει σ’ ένα πρόσφατο άρθρο του ο γνωστός Νουριέλ Ρουμπίνι (Project Syndicate, 15/8):
«Αν η ευρωζώνη είναι βιώσιμη, ή όχι παραμένει ένα ανοιχτό ερώτημα. Αλλά τι θα γίνει αν ένας διαχωρισμός δεν μπορεί να αποφευχθεί, παρά μόνο να αναβληθεί; Αν είναι έτσι, τότε καθυστερώντας το αναπόφευκτο απλώς κάνεις το φινάλε χειρότερο - πολύ χειρότερο. Η Γερμανία αναγνωρίζει όλο και περισσότερο ότι, αν η προσαρμογή που απαιτείται για την αποκατάσταση της ανάπτυξης, της ανταγωνιστικότητας και της βιωσιμότητας του χρέους στην περιφέρεια της ευρωζώνης έρχεται μέσω λιτότητας και εσωτερικής υποτίμησης και όχι μέσα από την αναδιάρθρωση του χρέους και την έξοδο (που οδηγεί στην επαναφορά δραστικά υποτιμημένων εθνικών νομισμάτων), το κόστος είναι πολύ πιθανό να ανέρχεται σε τρισεκατομμύρια ευρώ. Πράγματι, θα χρειαστεί επαρκής δημόσια χρηματοδότηση για να επιτραπεί η διασυνοριακή έξοδος, ακόμη και των εγχώριων επενδυτών. Καθώς οι επενδυτές μειώνουν την έκθεσή τους στα κράτη, τις τράπεζες και τις εταιρείες της περιφέρειας της ευρωζώνης, τότε και οι δύο ανισορροπίες της ροής και των αποθεμάτων θα πρέπει να χρηματοδοτηθούν. Η διαδικασία προσαρμογής θα διαρκέσει πολλά χρόνια, και, έως ότου η αξιοπιστία της πολιτικής θα έχει αποκατασταθεί πλήρως, η φυγή κεφαλαίων θα συνεχιστεί απαιτώντας μεγάλα ποσά των επίσημης χρηματοδότησης.»
Επομένως η άποψη του Ρουμπίνι και πολλών άλλων είναι αντί να περιμένει κανείς το αναπόφευκτο, ας δρομολογηθεί από τώρα, το ταχύτερο δυνατό, η διάσπαση της ευρωζώνης με πρώτη κίνηση την έξοδο της Ελλάδας. Φυσικά, υπάρχουν κι εκείνοι που θεωρούν όλη αυτή την συζήτηση μια σκοτεινή συνωμοσία εναντίον του ευρώ και της «Ευρώπης» που εκπορεύεται από εκεί πού βολεύει τον καθένα τους. Άλλοι δείχνουν τις ΗΠΑ και άλλοι την Μέρκελ και την Γερμανία. Νομίζω ότι επάξια αξίζει και στις δυο φύτρες αυτών των «ευρωπαϊστών» συνωμοσιολόγων η καθ’ όλα ελληνοπρεπής χειρονομία της ανοιχτής παλάμης. Τέτοιες ανοησίες είναι αντάξιες μόνο των εκ πεποιθήσεως «ευρωπαϊστών». Όπως η θεολογία χρειάζεται τους δαίμονες για να εξηγήσει τα κακά του κόσμου, έτσι και η θεολογία του «ευρωπαϊσμού» δεν μπορεί δίχως τους δικούς της σκοτεινούς δαίμονες που απειλούν την άσπιλη και άδολη «ευρωπαϊκή ολοκλήρωση».
Η αλήθεια είναι ότι κανένας δεν θέλει την διάλυση του ευρώ. Ούτε η Μέρκελ, ούτε η υπερατλαντική υπερδύναμη. Αντίθετα παλεύουν για την διάσωσή του σε συνθήκες μιας παγκόσμιας κρίσης που δεν μπορούν να ελέγξουν με κανένα τρόπο, μιας και το μυστικό της βρίσκεται σ’ αυτό που εντόπισε ήδη από το 2006 ο τότε διοικητής της Fed των ΗΠΑ, Φρέντερικ Μίσκιν, ο οποίος αν και υστερικά νεοφιλελεύθερος τραπεζίτης είχε την αξιοπρέπεια να ομολογήσει ότι «το άνοιγμα του χρηματοπιστωτικού συστήματος στις ροές ξένου κεφαλαίου έχει οδηγήσει σε ορισμένες καταστροφικές χρηματιστικές κρίσεις προκαλώντας μεγάλο πόνο, δεινά, ακόμη και βία.» Ούτε αυτός δεν μπορούσε να φανταστεί τότε τι παγκόσμιες διαστάσεις μπορεί να πάρει η χρηματιστική κρίση και πόσο πόνο, δεινά και βία μπορεί να προκαλέσει σε λαούς και χώρες.

Τα παιχνίδια που παίζονται με την καταστροφή της Χίου...

Η Χίος καίγεται σε βαθμό κακουργήματος. Φταίει μήπως ο καιρός; Όχι βέβαια. Η ανυπαρξία απαραίτητης υποδομής, η πλήρης διάλυση και των υπαρκτών υποδομών, η ανύπαρκτη συντήρηση των δασικών περιοχών που επαφίενται στον εθελοντισμό των κατοίκων, η εγκατάλειψη του νησιού από την κεντρική εξουσία που δεν διαθέτει πόρους για ασήμαντη αφορμή, όπως η πολιτική προστασία και τα γνωστά. Οι καταγγελίες δίνουν και παίρνουν για την κυβέρνηση και τον ρόλο της στο κάψιμο του νησιού. Τα κεντρικά μέσα προπαγάνδας αδιαφόρησαν πλήρως για το όλο θέμα, είτε το κατέταξαν σε τριτεύουσα σειρά. Όλα αυτά φαίνονται μάλλον ύποπτα.

Με δεδομένο το ενδιαφέρον και ορισμένων επενδυτικών κύκλων (ελληνοτουρκικής και αμερικανικής καταγωγής) για την χρήση του νησιού στο δίκτυο ΒΑΠΕ του Αιγαίου, αλλά και την αξιοποίηση της θέσης των μεγάλων νησιών της "Ασπρης Θάλασσας" για ολοκληρωμένα προγράμματα τουριστικής αξιοποίησης μαζί με τα παράλια της Τουρκίας, το κάψιμο του νησιού δεν φαίνεται καθόλου τυχαίο. Είναι μάλλον προφανές ότι το νησί καίγεται για να προσαρμοστεί στις νέες συνθήκες "ανάπτυξης" που απαιτούν οι δανειστές, τα επενδυτικά κεφάλαια που κρύβονται πίσω από την τρόικα και οι Ευρωπαίοι κατακτητές. Η κυβέρνηση απλά εκτελεί εντολές, ελπίζοντας στο γνωστό μπαξίσι. Δεν χρειάζεται και πολλά. Απλά να είναι ο ευτελής εαυτός της και να διατηρήσει το γνωστό μπάχαλο και χάρβαλο στις υπηρεσίες πολιτικής προστασίας. Αυτό αρκεί, για την ώρα.

Επιπλέον, το κάψιμο του νησιού συνδέεται με σοβαρές αλλαγές που οι Ευρωπαίοι κατακτητές και οι Αμερικανοί θέλουν να επιφέρουν στις συνθήκες ασφαλείας της ευρύτερης περιοχής. Δεν έχουμε παρά να θυμηθούμε ότι στις μεγάλες φωτιές του 2007, τόσο οι "ειδικοί" του ΝΑΤΟ, όσο και της ΕΕ, είχαν βγει και είχαν μιλήσει για τον κίνδυνο της "πυροτρομοκρατίας". Αυτό που ήθελαν να πουν ήταν ότι η Ελλάδα του 2007 δεν ζούσε τον πύρινο εφιάλτη της κρατικής αδιαφορίας, της κυβερνητικής σκοπιμότητας, αλλά και της επιχειρηματικής ασυδοσίας, αλλά την απειλή μιας σχετικά νέας μορφής τρομοκρατίας, της "πυροτρομοκρατίας". Επομένως τα μέτρα που έπρεπε να παρθούν δεν αφορούσαν μόνο την κατάσβεση της φωτιάς και της αποκατάστασης των ζημιών, αλλά πρωτίστως μέτρα "εθνικής ασφαλείας" στα πλαίσια του πολέμου εναντίον της τρομοκρατίας.