Η μαύρη προπαγάνδα με όπλο την φοροδιαφυγή

Λύσσαξαν κυριολεκτικά με τους φοροδιαφεύγοντες ελευθεροεπαγγελματίες, που αποτελούν όπως μας είπαν την πηγή όλων των δεινών μας ως χώρα, η κ. Τρέμη, ο κ. Πρετεντέρης, ο κ. Τζίμας και όλος ο υπόλοιπος συρφετός της διατεταγμένης κατοχικής δημοσιογραφίας. Να πώς εμφάνισαν το θέμα στο χθεσινό τους δελτίο (MEGA, 18/9): «Λίγες ημέρες μετά την αποκάλυψη ότι οι έξι στους δέκα φορολογούμενους αυτής της κατηγορίας (των ελευθέρων επαγγελμάτων) δεν πλήρωσαν ούτε ένα ευρώ φόρο, γιατί δήλωσαν εισοδήματα κάτω από το αφορολόγητο, έρχεται έρευνα ειδικών να αποκαλύψει το συγκλονιστικό μέγεθος της φοροδιαφυγής.» Μάλιστα οι εκπρόσωποι του πιο παρασιτικού και διεφθαρμένου επαγγέλματος σήμερα μας είπαν ότι δεν θα είχαμε μνημόνια, αν οι ελευθεροεπαγγελματίες πλήρωναν τους φόρους τους.

Αφορμή γι’ αυτήν την χυδαιότητα ήταν μια «μελέτη» μιας ομάδας οικονομολόγων εξ Αμερικής που παρουσίασαν στο Οικονομικό Επιμελητήριο στις 18 του μηνός. Επικεφαλής της μελέτης είναι η Μαργαρίτα Τσούτουρα, επίκουρος καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο και ο Νικόλαος Αρταβάνης. μεταπτυχιακός φοιτητής του Πανεπιστημίου Virginia Tech. Πρόκειται δηλαδή για τις απόψεις μιας μικρής ομάδας οικονομολόγων της πανεπιστημιακής κοινότητας από τις ΗΠΑ. Το πόσο σοβαρές και αξιόπιστες είναι οι απόψεις αυτές, θα το δούμε παρακάτω.

Όμως, η είδηση γι’ αυτήν την «μελέτη» δεν παρουσιάστηκε έτσι. Δείτε πώς εμφανίστηκε: «Δύο αμερικανικά πανεπιστήμια κατέληξαν μετά από επίπονη έρευνα στο συμπέρασμα που λίγο - πολύ αποτελεί κοινό μυστικό στη χώρα ότι οι ελεύθεροι επαγγελματίες είναι αυτοί που φοροδιαφεύγουν περισσότερο. Στην κορυφή της λίστας: λογιστές, έμποροι, δικηγόροι, γιατροί, ξενοδόχοι και εστιάτορες. Συγκεκριμένα, για το 2009 οι ελεύθεροι επαγγελματίες απέκρυψαν από την εφορία εισοδήματα ύψους 28 δισ. ευρώ, η φορολόγηση των οποίων θα απέφερε στο Δημόσιο έσοδα της τάξης των 11 δισ. ευρ.» (in.gr, 19/9). Προσέξτε διαστροφή των γεγονότων: η «μελέτη» μιας μικρής ομάδας οικονομολόγων, που την συνέταξε με δική της (;) πρωτοβουλία, μετατράπηκε σε πόρισμα δυο αμερικανικών πανεπιστημίων και μάλιστα μετά από «επίπονη έρευνα» που κατέληξε σ’ αυτό που θέλει ο συντάκτης της είδησης να αποτελεί «κοινό μυστικό στη χώρα». Εδώ δεν πρόκειται για ειδησεογραφία, αλλά για μαύρη προπαγάνδα.

ΕΣΥ ΦΤΑΙΣ!

Ένα από τα τεχνάσματα που χρησιμοποιήθηκαν κατά κόρον για να πείσουν για τις αιτίες της κρίσης είναι η ενοχοποίηση του πληθυσμού. Φυσικά ως σημαία κυμάτισε η φοροδιαφυγή. Ένα υπαρκτο μεν πρόβλημα, το οποίο όμως το ανήγαγαν στον κύριο λόγο της κατάρρευσης.
Κι αν περιμένεις πως μεγαλογιατροί και μεγαλοδικηγόροι βρίσκονται δικαιολογημένα στο στόχαστρο, σίγουρα θα νιώθεις αμήχανα, στην στοχοποίηση όλων ως υπόπτων στην συμμετοχή της “εθνικής τραγωδίας”. Αποτελεί το επόμενο κεφάλαιο του “μαζί τα φάγαμε”, δηλαδή των πελατειακών σχέσεων που μετέτρεψε σε θεσμό το κομματικό σύστημα. Επίσης βόλεψε ο διαχωρισμός των πολιτών σε “φιλοευρωπαιστές” κι αυτούς που είναι προσκολλημένοι σε παλιά και “άχρηστα” σχήματα όπως εργασιακά δικαιώματα, τόπος καταγωγής, κοινωνικά κεκτημένα. Αυτό που έκαναν τόσα χρόνια τα κόμματα εξουσίας, πλέον το χρησιμοποιούν για τους πολιτικούς τους αντιπάλους. Δηλαδή, τους λένε δημαγωγούς γιατί παρασέρνουν τον λαό σε ανέφικτες λύσεις, τους ονοματίζουν εχθρούς της αλλαγής. Και μαζί μ’ αυτούς βάζουν και τους πολίτες που αντιτίθεται στις “διαρθωτικές αλλαγές”.

Σου λένε κατάμουτρα “εσύ φταις!”. Και ναι, δεν αποκλείουν το ότι μπορούν να φταίνε κι εκείνοι λίγο, αλλά τα προνόμια θα κοπούν μόνο από σένα. Ουσιαστικά ο Έλλην πολίτης αντιμετωπίζεται ως ένας κρετίνος, εύκολα χειραγωγήσιμος κι ευκολόπιστος, βλάχος, συντηρητικός και φοβισμένος. Φυσικά υπάρχουν πολλές “ιδιαιτερότητες” του νεοέλληνα και τις έχουμε επισημάνει πολλάκις, αλλά όταν αντιμετωπίζεται ένας ολόκληρος λαός ως “άρρωστος” που έχει ανάγκη ιατρικών-οικονομικών συνταγών, ο δόλος είναι εμφανής.
Με σύμμαχο τα ΜΜΕ, η κυρίαρχη ιδεολογία απογυμνώνει την επιχειρηματολογία της λογικής, στρέφοντας την μια ομάδα ανθρώπων έναντι της άλλης. Δεν σκάβει βαθύτερα, αφού δεν είναι αυτό που την ενδιαφέρει. Η φοροδιαφυγή και ειδικότερα ο φοροφυγάς παρουσιάζονται ως όντα από άλλο πλανήτη. Η ανομία -όρος που χρησιμοποιεί το σύστημα για να κατασκευάσει το περιθώριο- πηγάζει από το ίδιο το πολιτικό σύστημα εδώ και δεκαετίες. Ας είναι καλά τα ρουσφέτια. Όπως η θρησκεία τοποθετεί το κακό έξω από τον άνθρωπο, προσωποποιώντας το με τον Διάβολο, έτσι και η ρητορική της κρίσης, τοποθετεί την ανομία έξω από το σύστημα και τους εξουσιαστές, σαν να το προκαλώ εγώ κι εσύ από το πουθενά. Φυσικά η ατομική ευθύνη έχει πολύ μεγάλη σημασία, αλλά το άτομο υιοθετεί συμπεριφορές βάσει της ποιότητας της κοινωνίας μέσα στην οποία κινείται.
Ένα ακόμη τέχνασμα για να σου κουνάνε το δάχτυλο κατάμουτρα, είναι η ετικετοποίησή σου ως άτομο που τόσα χρόνια ανήκες σε κάποια ομάδα ή συντεχνία υπεύθυνη για την σημερινή κατάσταση. Όπως οι Βενιζελοσαμαράδες και διάφοροι αμόρφωτοι θεωρούν πως τόσα χρόνια “κυβερνούσε η Αριστερά”, έτσι και όσοι δεν θέλουν την υπακοή στις εντολές της τρόικας κηλιδώνονται ως το “παλιό σύστημα εξουσίας” που δεν θέλει να αλλάξουν τα πράγματα για να βγούμε από την κρίση. Έχουν ανάγκη αυτή την πλάνη για να διατηρήσουν τους συσχετισμούς εξουσίας.
Το “εσύ φταις” είναι η ιδανικότερη μέθοδος για να σε πείσουν ότι είσαι τόσο διεφθαρμένος όσο το ίδιο το σύστημα. Ή αντίστροφα, να επιμηκύνουν την ζωή του συστήματος, ανάλογα με τον βαθμό στην κλίμακα διαφθοράς. Η επιβεβαίωση της σαθρότητας δεν έχει ως στόχο την καταπολέμησή της, αλλά το να παραμείνει ζωντανό το άρρωστο περιβάλλον που ζει γι’ αυτήν και από αυτήν.

πηγη

Αντί μαγειρέματος…

Οι άνθρωποι συνηθίζουν να απαντούν σε ερωτήσεις που ποτέ δεν έγιναν. Παράδειγμα. Μας τηλεφωνεί ακροάτρια και ξεκινά λέγοντας πως… « τώρα που ακούω την εκπομπή σας, μαγειρεύω ταυτόχρονα…». Προφανώς είναι αμηχανία, ευγένεια, ανάγκη. Δεν έχει σημασία. Είναι μια απάντηση για μια ερώτηση που ποτέ δεν έγινε. Έτσι και εγώ σήμερα θα δώσω απαντήσεις σε ερωτήσεις που δεν έγιναν. Ξεκινάω.
Γεια σας,
Δεν είμαι κατά της βίας γενικά. Το έχω ξαναπεί χωρίς να ερωτηθώ και το επαναλαμβάνω, πιστεύοντας πως όποιος καταδικάζει την βία «από όπου και αν προέρχεται», ή είναι ηλίθιος, ή ύποπτος, ή ένοχος, ή και τα τρία μαζί αν πρόκειται για μνημονιακό πολιτικό ή παπαγάλο των διαπλεκόμενων ΜΜΕ.
Δεν είμαι φαν της βίας. Πιστεύω ότι πολλά θέματα πρέπει να λύνονται και μπορούν να λύνονται χωρίς βία. Και δεν έχω όρεξη στα καλά καθούμενα να πλακώνομαι με όποιον ...
διαφωνώ. Είναι κουραστικό, χαζό, περιττό, όταν μπορείς να «πλακωθείς» με την αντιπαράθεση απόψεων και επιχειρημάτων.
Θεωρώ βία τις νυχτερινές εξορμήσεις των ταγμάτων εφόδου της Χρυσής Αυγής, με σκοπό να τρομοκρατήσουν, χτυπήσουν ίσως και να δολοφονήσουν μετανάστες. Είναι καθαρή, φασιστική βία, που επειδή εδράζεται και σε ιδεολογήματα, αποκτά επικίνδυνες διαστάσεις για όλους μας, το επίπεδο ζωής μας, την ακεραιότητα μας, τα επιτεύγματά μας.
Δεν θεωρώ βία, την ανυπακοή, των πολιτών στις επιταγές τους κράτους της Τρόικας και του ΔΝΤ. Δεν θεωρώ βία την μαχητική αντίσταση διαδηλωτών κατά των αστυνομικών μέτρων περιορισμού του δικαιώματος της έκφρασης αντίρρησης στα όσα κάνει το κράτος.Δεν θεωρώ βία, το πέταγμα πέτρας, γιαουρτιού, εσπεριδοειδούς, ή λαχανικού, κατά δυνάμεων καταστολής, χωρίς ταυτόχρονα να αποδέχομαι και ως αποτελεσματική αυτή την κίνηση. Θεωρώ βία να αλλοιώνει κανείς την άποψή μου, λέγοντας ότι αφού αποδέχομαι την πέτρα, αποδέχομαι και το όπλο. Θεωρώ βία να έχω απέναντί μου ηλίθιο, που πρέπει να του εξηγώ τα αυτονόητα.
Θεωρώ βία, την κλοτσιά που δίνει ο ματατζής στον πεσμένο διαδηλωτή, ακόμη και αν πριν λίγη ώρα αυτός έριχνε πέτρες και γιαούρτια.
Θεωρώ βία την εξάρτυση του αστυνομικού, τις ασπίδες, τα χημικά, τις πλαστικές σφαίρες, το όπλο του. Δεν θεωρώ βία την κουκούλα, το «παγκόσμιο σύμβολο» δράσης και αντίδρασης, στους κατασταλτικούς μηχανισμούς. Αν και πάντα προτιμώ τον όποιο αγώνα να τον δίνω με ανοιχτό πρόσωπο. Υπάρχουν όμως και στιγμές που καθαρά για τεχνικούς λόγους, χρειάζεται μια κάλυψη.
Δεν θεωρώ βία την απειθαρχία των πολιτών, την ενεργή και παθητική αντίσταση, με στόχους και αιτήματα. Τον δυναμισμό, την αγανάκτηση, την οργή, τον προπηλακισμό. Αντίθετα τα θεωρώ υγεία για μια κοινωνία. Θεωρώ βία, την καταπίεση όλων αυτών των δράσεων.
Δεν θεωρώ βία την ελληνική επανάσταση του 21, όπου μια δράκα ξεβράκωτων αμφισβήτησε το καθεστώς μιας ισχυρής αυτοκρατορίας. Δεν θεωρώ βία την μεγαλειώδη αντίσταση κατά των κατακτητών Γερμανών και όποιο μέσο και τρόπο δολοφονικό χρησιμοποίησαν κατά των Ναζί και των συνεργατών τους. Δεν θεωρώ βία την πέτρα που ρίχνει ο μικρός Παλαιστίνιος κατά του Ισραηλινού φαντάρου. Δεν θεωρώ βία την βόμβα που έβαλε ο Παναγούλης και οι σύντροφοί του, στον δικτάτορα Παπαδόπουλο.
Θεωρώ βία, την αλλοίωση, τα ψέματα και τον δόλο, των αναλυτών, παρουσιαστών των δελτίων των 7, των 8, των 9 και των διαφόρων εκπομπών και φυλλάδων. Θεωρώ βία, την εξίσωση «αριστερής παράδοσης» και «ακροδεξιάς πρακτικής». Και πολύ άδικο. Και πολύ αισχρό και ύπουλο. Αντίθετα, δεν θεωρώ βία την λεκτική διαπόμπευση, αποδόμηση και διακωμώδηση των γραβατωμένων συνεργατών του κατακτητή.
Δεν θεωρώ βία την αντίδραση και την δράση του αδικημένου. Δεν θεωρώ βία την επανάσταση, τον μαζικό ξεσηκωμό, την εξέγερση. Θεωρώ βία να με τσουβαλιάζουν στο ίδιο σύνολο, στο ίδιο «εμείς» (έθνος, πατρίδα, λαό), με τραπεζίτες, βιομήχανους, εφοπλιστές και αδίστακτους κεφαλαιοκράτες.
Δεν θεωρώ βία το κάψιμο της τράπεζας, αλλά θεωρώ βία τα ψιλά γράμματα της τράπεζας, τις τοκογλυφικές προσφορές της και τις εισπρακτικές εταιρείες της.
Θεωρώ βία, τις φοροαπαλλαγές στους εφοπλιστές, τις χαριστικές ρυθμίσεις στους βιομηχάνους και τις κάτω από το τραπέζι διευκολύνσεις σε λοιπά παράσιτα «της οικονομικής ζωής του τόπου». Θεωρώ βία τον εξαναγκασμό του εργοδότη, να υπογράψεις μείωση μισθού, τις αναγκαστικές υπερωρίες, την ανεργία, την εξαθλίωση.
Και θεωρώ ότι όλες αυτές οι βίες δικαιολογούν βία. Δεν την επιδιώκω, δεν την γουστάρω, αλλά την δικαιολογώ. Ακόμη και αυτή μου την άποψη την θεωρώ βία. Αλλά δεν την αποκηρύσσω.
…
Κάπου εδώ τελειώνω, με τις απαντήσεις μου, συνειδητοποιώντας, ότι μάλλον έπρεπε καλύτερα να μαγείρευα…
Καλή όρεξη!

του Θύμιου Καλαμούκη

ΕΛΛΗΝΟΦΡΕΝΕΙΑ

Ο εκφασισμός και η ευτέλεια...

Την ώρα που η ελληνική οργανωμένη κοινωνία αντιμετωπίζει (και θα αντιμετωπίζει για τα επόμενα χρόνια) το φάσμα της άτακτης χρεοκοπίας και τον κίνδυνο να βρεθεί εκτός ευρωπαϊκού οικονομικού πλαισίου, ξαφνικά φαντάζει εξίσου πιθανό να κινδυνεύσει ακόμα πιο βαθιά, από τον εκφασισμό.

Πατώντας πάνω σε ένα συνδυασμό αβυσσαλέας άγνοιας, ωχαδερφισμού και κουτοπονηριάς, οι πρακτικές και τα επιχειρήματα της Χρυσής Αυγής επαναφέρουν τη συζήτηση για τα αυτονόητα, γύρω από νόμους και δικαιώματα. Για παράδειγμα, η επίκληση άρθρων του Ποινικού Κώδικα που δήθεν επιτρέπουν τον έλεγχο και την “καταδίωξη” του παρεμπορίου, ως αυτόφωρου αδικήματος, στην οποία “η πολιτεία ολιγωρεί”, κινείται στο χώρο της καφενειακής επιχειρηματολογίας. Όπως μπορεί να εξηγήσει οποιοσδήποτε επαρκής νομικός, ο πολίτης έχει το δικαίωμα (και την ηθική υποχρέωση) να παρέμβει, για παράδειγμα, στην περίπτωση μιας ληστείας και να συλλάβει τον δράστη. Αυτό όμως, όταν γίνεται άδολα και αυθόρμητα.

Αντιθέτως, ουδείς έχει δικαίωμα να υποκαθιστά την αστυνομία, κάνοντας ελέγχους (αντιποίηση δεν είναι μόνο να φοράς τη στολή, όπως κουτοπόνηρα υποστηρίχθηκε από τον εκπρόσωπο τύπου του κόμματος, αλλά να επιχειρείς να κάνεις τη δουλειά των αρχών, σφετεριζόμενος τον ρόλο τους), ούτε βεβαίως να καταστρέφει ξένη περιουσία, κατά την εκτίμηση και τα γούστα του - ακόμα κι αν αυτή είναι “παράνομη” ή προϊόν εγκλήματος. Πόσο μάλλον να οργανώνει ομάδα, να συνιστά δηλαδή μια συμμορία, που έχει σκοπό να κάνει παράνομες πράξεις, όπως οι παραπάνω. Δεν είναι λοιπόν “αστοιχείωτο” το Υπουργείο Δημόσιας Τάξης (ούτε φυσικά οι καθηγητές νομικής και οι λοιποί ποινικολόγοι και δικαστές), όπως προσπάθησε να ισχυριστεί ο Κασιδιάρης, στο κεντρικό δελτίο της ΝΕΤ.

Ζωντανός και γραικύλος

Η ντροπή έφτιαξε τις βαλίτσες της και μετανάστευσε. Έμεινε πίσω το σαρκίο σου που είναι άδειο από ψυχή, από τόλμη και απλή λογική. Το μόνο σου μέλημα είναι πώς θα την "βγάλεις" το χειμώνα που πλησιάζει και δεν έχεις ούτε στο ελάχιστο τα κότσια του μυρμηγκιού να κουβαλήσεις μόνος σου το βιος σου το δουλεμένο. Τα θέλεις έτοιμα, γελοίε υπάνθρωπε, που σε έβαλε η τύχη- και μόνο αυτή - να γεννηθείς και να μείνεις σε αυτό τον τόπο. Επιμένεις να θέλεις να λέγεσαι ραγιάς και τελευταία έχεις εξελίξει το είδος σου: Και ραγιάς και γραικύλος αφού γουστάρεις μέχρι υστερίας το κουλό σου πόδι να πατάει στην Ευρώπη.
Οι αιτίες κάθειρξης των ποινικών φυλακισμένων σε αυτή την χώρα μέχρι πριν 25 χρόνια κατά 90% ήταν για την τιμή, όσο αστεία κι αν φαινόταν, και τώρα τα τάγματα εφόδου των ανέραστων, ανιστόρητων, ανθελλήνων δίποδων έρχονται για να σου λύσουν τα προβλήματα με ένα τηλεφώνημα διότι, εσύ γραικυλοραγιά, δεν έχεις τα απαραίτητα φυσικά εργαλεία στο παντελόνι σου για να τα λύσεις μόνος. Φωνάζεις τους μπράβους να σε σώσουν, δειλέ, από το φακελάκι του γιατρού μέχρι τον βιασμό του παιδιού σου. Και είσαι τόσο ηλίθιος που αγνοείς ότι και ο γιατρός και ο βιαστής διέπονται από τον ίδιο εγωκεντρικό ναζισμό που σε θεωρεί κατώτερο και σε κάνει ό,τι γουστάρει όπως και οι δήθεν άντρες που καλείς στα δύσκολα για να σε σώσουν. Μόνο που οι τελευταίοι έχουν βάλει τεχνηέντως για προπέτασμα την σημαία αυτής της χώρας που μόνο και μόνο γι’ αυτό θα έπρεπε να τους έχεις από μόνος σου κόψει το χέρι που τολμά και την ακουμπά.
Σε έβαλαν πάλι σε καλούπι, ηλίθιε, και αντί να το σπάσεις, εσύ το κάνεις πιο ανθεκτικό. Σε βάζουν να πρέπει να διαλέξεις ή τους απογόνους των ταγματασφαλιτών ή τους άκαπνους προοδευτικούς που σε σέρνουν σε πορείες και απεργίες κρατώντας σε μακρυά από τον στόχο. Διότι ο στόχος που πρέπει να φθάσεις και να συντρίψεις είναι όλο το πολιτικό σύστημα που θρέφει όλους αυτούς χωρίς καμία εξαίρεση και χώνει εσένα πιο βαθιά μέσα στον τάφο σου. Εσύ όμως αντί να κρατάς σφυρί που θα σπάσει συθέμελα το φρούριό τους , κρατάς πλακάτ και σταθερό βήμα σαν γύναιο σε πασαρέλα σουρεαλιστικών καλλιστείων.
Τι άλλαξε τελικά μέσα σε τρία χρόνια; Άνοιξε τα μάτια σου και θα το δεις. Το πολιτικό σύστημα αλλάζει πανευρωπαϊκά με αφορμή την δήθεν οικονομική κρίση με τραβεστί κυβερνήσεις που στρώνουν την κατάσταση για το νέο σύστημα εξουσίας και εσύ επιμένεις να θεωρείς ότι τα εργασιακά σου δικαιώματα είναι το μέλημα των δήθεν λαϊκών και προοδευτικών παρατάξεων. Ένα εμπόρευμα είσαι που μέχρι να λήξεις πρέπει να τακτοποιηθείς σύμφωνα με τον έμπορο στο σωστό ράφι στην ανακαίνιση του ευρωπαϊκού καταστήματος.
Έτσι καταλήγεις σε δύο επιλογές: Ή φωνάζεις τους τραμπούκους να σε σώσουν στιγμιαίως με μπράτσα φουσκωμένα και ξεφούσκωτα σώβρακα ή τους μαλθακούς να σε κανακέψουν κοιμίζοντας σε με νανουρίσματα ειρηνικής επανάστασης . Εσύ ο ίδιος πάντως δεν έχεις σκοπό να βγεις από την κονσέρβα που σε έχωσαν και να τα σπάσεις όλα στο μπακάλικο που σε έχει προς πώληση διότι έτσι ήσουν πάντα. Περίμενες κάποιον άλλον να σε σώσει μόνο που δεν σκέφθηκες ποτέ ότι δεν κινδύνευες από κανέναν παρά μόνο από τον ίδιο σου τον εαυτό που μεγάλωσε με το φόβο της καταπάτησης των φτιαχτών από το σύστημα δικαιωμάτων σου, ότι θα ποδοπατηθείς από τον διπλανό σου, ότι σώνει και καλά θα πρέπει να ανήκεις σε ομάδα για να επιβιώσεις. Έφτασες μέχρι εδώ διότι το πολιτικό σύστημα σε όρισε μάζα με ορισμένα δικαιώματα ζωής και το νέο πολιτικό σύστημα που στήνεται, αυτή την μάζα, θα την χρησιμοποιήσει αποκλειστικά για τα δικά του δικαιώματα κέρδους απλά τώρα δεν θα κρατήσει καν τα προσχήματα ότι σε έχει σε υπόληψη. Είσαι η μόνη πηγή ενέργειας που δεν πρόκειται ποτέ να εξαντληθεί. Με το φτυάρι θα σε χώνουν στους φούρνους σαν κάρβουνο για να κάνει το ατμόπλοιο τους υπερατλαντικές κρουαζιέρες. Κι ενώ εσύ θα καίγεσαι , στο πάνω κατάστρωμα κάτω από τους πολυελαίους καθισμένοι στις βελούδινες πολυθρόνες οι εκπρόσωποι όλων αυτών που σήμερα σε αποκαλούν «δικό τους» θα υψώνουν τα ποτήρια στην υγειά της νίκης τους μέσα σε χάχανα και κρύα αστειάκια.
Πριν λοιπόν πάρεις απόφαση να συμμετάσχεις σε όλα αυτά που θεωρείς απλά, φυσικά και εύκολα σκέψου έστω και την τελευταία στιγμή και ενώ αποχαιρετάς την ντροπή σου ότι αν έκανες ο,τιδήποτε που αυτό το σύστημα δεν ενέκρινε θα ήσουν ήδη νεκρός ή ήδη ελεύθερος.

πηγη

Περί αντιστάσεως

Ι
Μην ψάχνεις ποτέ τους λόγους για τους οποίους πρέπει να αντισταθείς. Δεν θα τους βρεις ποτέ, γιατί δεν υπάρχουν λόγοι να αντισταθείς. Η αντίσταση δεν βασίζεται σε λόγους. Η αντίσταση είναι προσανατολισμός της ύπαρξης, δεν ανήκει στην τάξη των έλλογων υπολογισμών.



ΙΙ
Όσο υποκρίνεσαι πως ψάχνεις τους λόγους, όσο ξοδεύεις τη ζωή σου ψάχνοντας εκεί όπου είναι σίγουρο ότι δεν θα βρεις τίποτε, τόσο θα σου προσφέρονται λόγοι να μην αντισταθείς. Γιατί βέβαια υπάρχουν ένα σωρό λόγοι για να συναινέσεις με ό,τι υπάρχει γύρω σου. Ο κόσμος είναι γεμάτος λόγους για να μην αντισταθείς. Η μεγαλύτερη νομιμοποίηση της πραγματικότητας, όσο άδικη ή δολοφονική και αν καταλήξει να είναι αυτή, είναι ότι υπάρχει.


ΙΙΙ
Το χειρότερο που συμβαίνει, το χειρότερο που μολύνει την κάθε σου μέρα, γίνεται συνώνυμο του οικείου, αυτού το οποίο καταντάς να φοβάσαι να χάσεις. Όσο φοβάσαι το χειρότερο που δεν έγινε ακόμα περισσότερο από το χειρότερο που συνήθισες και θα εξακολουθείς να συνηθίζεις, τόσο θα γίνεσαι ο ίδιος μέρος του προβλήματος για το οποίο υποκρίνεσαι πως ψάχνεις λύσεις.


ΙV
Δεν κοροϊδεύεις κανέναν όταν λες ότι απλώς "προσπαθείς να ενημερωθείς αρκετά πριν αποφασίσεις για το πρακτέο." Ξέρεις πολύ καλά ότι αυτό δεν θα γίνει ποτέ. Ποτέ δεν θα πεις "αρκετά" στην "ενημέρωση". Η ενημέρωση που ζητάς είναι απλώς η εθιστική πρέζα που σου επιτρέπει να επιβιώσεις μέσα στο αβίωτο.


V
Δεν κοροϊδεύεις κανέναν όταν λες ότι θα ήθελες να αντισταθείς αλλά δεν βρίσκεις άλλους που να αντιστέκονται. Η αντίσταση δεν βασίζεται στη θέληση, δεν αποτελεί πράξη θέλησης. Η αντίσταση προϋποθέτει μόνο ένα "δεν γίνεται αλλιώς", χωρίς δόξα και χωρίς το παραμικρό ενδιαφέρον για το αν τούτη η βεβαιότητα αφορά οποιονδήποτε άλλο.


VI
Δεν κοροϊδεύεις κανέναν όταν λες ότι περιμένεις να σε πείσουν να αντισταθείς. Η απόφαση για αντίσταση δεν είναι συνέπεια επιτυχημένης πειθούς. Αυτό που είναι προϊόν επιτυχημένης πειθούς είναι η συνέργεια, η συνενοχή, και ο συμβιβασμός.


VII
Δεν κοροϊδεύεις κανέναν όταν επικαλείσαι "επιπλοκές", πολυπλοκότητες, δυσκολίες και δυσχέρειες που σε παρεμποδίζουν απ' το να αντισταθείς. Αυτό που ήξερε ο τελευταίος αγράμματος χωρικός που σήκωσε κάποτε την τσουγκράνα απ' το χώμα στον ουρανό είναι μόνο πως δεν μπορεί να ζήσει άλλο με τον ίδιο τρόπο, πως αυτό που ζει δεν είναι ζωή. Ο άνθρωπος αυτός δεν επέλυσε τίποτε, ούτε πίστεψε πως επιλύει κάτι. Απλά σταμάτησε να ψάχνει απαντήσεις και έγινε ο ίδιος η ερώτηση.

πηγη