Γκουρμέ Ανθρωποφάγοι

Όταν τα παλιότερα χρόνια υπέφερε κανείς, υπέφερε κατά μόνας αλλά τον βοηθούσε και ο όποιος περίγυρος. Σήμερα η δυστυχία κι η εξαθλίωση έχουν ενσωματωθεί στην κοινωνία του θεάματος. Είμαστε σε ζωντανή σύνδεση με τη δυστυχία του άλλου, μα ελάχιστα (;) μπορούμε να τον βοηθήσουμε.

Ο σινιέ όρος «ανθρωπιστικές τραγωδίες» είναι άλλωστε το ακαδημαϊκό προκάλυμμα της επέλασης του «πολιτισμένου κόσμου» που τοκίζει τις δυστυχίες. Η ελεημοσύνη έρχεται να σπαράξει και το τελευταίο χιλιοστό αξιοπρέπειας. Χωρίς αξιοπρέπεια δεν μπορεί κάποιος να βγει απ’ την δική του τραγωδία και να ορθοποδήσει. Θα παραμένει πάντα υποχείριο του ελεήμονα που αυτάρεσκα σκουπίζει το χνώτο της ζητιανιάς απ’ τον καθρέφτη της καλοζωίας του.

Η εξουσία υπογραμμίζει την ανωτερότητά της με την ελεημοσύνη. Η ελεημοσύνη είναι ο βρυχηθμός του τέρατος που για να χορτάσει, κατασπαράζει την ουσία της ανθρώπινης ύπαρξης. Η ελεημοσύνη ξεθωριάζει το πιο ελεύθερο πνεύμα. Ο ελεήμων δέχεται την κατωτερότητα των πλασμάτων που ελεεί. Ο φτωχός είναι το απολίθωμα στο βαρέλι του πλούτου. Η ελεημοσύνη είναι ένα ελάχιστο ποσοστό υπεραξίας που ισοφαρίζει την ευθύνη και την ενοχή. Ο φτωχός είναι φτωχός γιατί είναι αβέβαιος και φοβισμένος. Είναι αποτέλεσμα επιδρομής.

Εάν δεν πιστεύεις στη δύναμη της θλίψης που μπορεί να αφυπνίσει, μην διαβάσεις το παρακάτω κείμενο...

της Έλενας Καραγιάννη

Προσπαθώ. Ο φόβος στέκεται μετέωρος πάνω από το κεφάλι μου. Αντιστέκομαι. Αντιστέκομαι ξανά. (Αντιστέκομαι;) Προσπαθώ να καταλάβω, ποιος είναι ο μεγαλύτερος εχθρός μου αυτόν τον καιρό. Η απραξία, η ανέχεια, ή η μοναξιά; Ο εαυτός μου; Ο εαυτός μου ή οι άλλοι;

Μένω στο σκοτάδι και περιμένω κάποιος να μου πει εκείνες τις τρυφερές ιστορίες όπου ο ήρωας και ο αδικημένος πάντα δικαιώνονται. Κάποιος να με χαϊδέψει στα μαλλιά και να με καθησυχάσει: «Όλα θα πάνε καλά». Αλλά δεν έρχεται κανείς.

Και βυθίζομαι σε αυτήν την απραξία. Αυτή είναι η πιο τρομακτική και τερατώδης. Η ανέχεια δεν με τρομάζει. Την έχω ξαναδεί. Και επιβίωσα. Ο άνθρωπος δεν θέλει πολλά για να είναι ευτυχισμένος. Τα λίγα είναι αρκετά για να του δώσουν την ελπίδα να συνεχίσει να παλεύει για περισσότερα και καλύτερα. Αυτό είναι το χαρακτηριστικό της γενιάς μου. Τα παιδιά των παιδιών της Μεταπολίτευσης είχαν λίγα ως παρακαταθήκη και κληρονομιά τους ήταν μόνο η προτροπή να κάνουν άλλα, καλύτερα και περισσότερα. Μεγαλώσαμε με 2-3 παιχνίδια, με ένα καλό φόρεμα για τις γιορτές και τρώγαμε κρέας μόνο μια φορά την εβδομάδα. Αλλά κοίτα μας…
Γίναμε τα σπουδαγμένα παιδιά εκείνων των αμόρφωτων γονιών που έζησαν το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους δουλεύοντας χειρονακτικά. Ο αγώνας συνεχίστηκε και για εμάς, αλλά εμείς τουλάχιστον είχαμε τις προοπτικές και τις πιθανότητες με το μέρος μας. Οι περισσότεροι τα καταφέραμε. Καταφέραμε δηλαδή να έχουμε μια ζωή που θα χωράμε σε αυτήν.

Γερμανία, ωραίο μου πλυντήριο…

Η κ. Λαγκάρντ με ύφος πριγκιπικό, δεν παύει να επαναλαμβάνει ότι οι Έλληνες πρέπει επιτέλους να αρχίσουν να πληρώνουν τους φόρους τους. Από πίσω, και η κυρία με την αιμάσσουσα καρδιά, κ. Μέρκελ. Πολύ χρήσιμη, όντως, συμβουλή, μιας και κανένας δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι η καταβολή φόρων είναι το πρωταρχικό μέλημα κάθε πολίτη σε μια δίκαιη και ευνομούμενη πολιτεία, στην οποία οι φόροι που μπαίνουν από την μια πόρτα, οφείλουν πάραυτα να επιστρέφουν από την άλλη, ως δημόσια και κοινωνικά αγαθά.

Εδώ που τα λέμε, καμία χώρα δεν είναι τέλεια, διότι ακόμα κι αν με ειλικρινή ζήλο το επεδίωκε, θα υπάρχει πάντα ένα υπόλοιπο, καθόλου ευκαταφρόνητο, που θα τής διαφεύγει. Σύμφωνα με μελέτη για το 2010 του καθηγητή Friedrich Schneider από το πανεπιστήμιο του Linz της Αυστρίας, (στην οποία αναφερθήκαμε πριν δυο χρόνια και κάτι ψιλά στο ποστ “τα καλά της παραοικονομίας“), η παραοικονομία καλά κρατεί ιδίως στις χώρες αυτές, που δεν χάνουν την ευκαιρία να μάς κουνάνε το δάχτυλο. Για παράδειγμα, μπορεί η Ελλάδα να είναι πρωταθλήτρια με 25% του ΑΕΠ, με την Ιταλία, Ισπανία και Πορτογαλία κοντά στο 20%, να έπονται, αλλά και η Γερμανία δεν πάει πίσω, καθώς και η Γαλλία και η Βρετανία, με 15%, 12% και 11% αντιστοίχως. Στο σημείο αυτό, έχουμε κάθε λόγο να πιστεύουμε ότι ο κ. καθηγητής αυτό που μετράει είναι η συνήθης παρα-οικονομία και φοροδιαφυγή των μικρών, καθ’ ότι η μεγάλη είτε έχει αναβαπτιστεί και μετονομαστεί σε φορο-αποφυγή, είτε έχει καταστεί νόμιμη.
Το δε mega-εργαλείο νομιμοποίησης της φοροδιαφυγής ονομάζεται offshore, το οποίο και έχει φιλοτεχνηθεί για τις περιπτώσει εκείνες που ντρέπονται να καταταγούν στην ευτελή κατηγορία των “κατσικοκλεφτών” και “κλεφτοκοτάδων”. Το να ανοίξει κάποιος μια εταιρία, είτε ενεργή, είτε “σφραγίδα” σε υπεράκτιο τόπο, είναι μια καθ’ όλα νόμιμη πράξη, στο βαθμό που οι τόποι υποδοχής είναι κράτη καθ’ όλα νόμιμα και αναγνωρισμένα από τον ΟΗΕ, με σημαία, κυβέρνηση, εθνικό ύμνο και όλα τα σχετικά διακριτικά που συνιστούν ένα κράτος. Η μόνη τους ιδιαιτερότητα είναι το ελκυστικό φορολογικό πλαίσιο και οι πάσης φύσεως χρηματοπιστωτικές διευκολύνσεις, υπεράνω δε όλων, η εχεμύθεια. Στο υπεράκτιο σύστημα αναφερθήκαμε πριν λίγες μέρες στο ποστ “Ο καπιταλισμός είναι ένα υπέροχο σύστημα… “, όπου και απαριθμήσαμε ανάλογα με το βαθμό εχεμύθειας, απαραίτητα προϋπόθεση για κάθε βρομοδουλειά, 70 και κάτι χώρες.

“Η Γερμανή είναι φίλη μας”-σύντομος οδηγός για μια σύντομη επίσκεψη

Μια μικρή σούμα, για τους φίλους που συντονίστηκαν τώρα με τη “Δανία του Νότου”:

Aύριο έρχεται στην Αθήνα η Γερμανίδα Καγκελάριος, για το καλό σου: να δώσει στήριγμα/ώθηση στην ελληνική κυβέρνηση να σταθεί όρθια μέχρι να περάσει τα μέτρα που είναι για το καλό σου.

Το πόσο για τ ο καλό σου είναι τεκμαίρεται από το ότι επιστρατεύονται τα παντα και τα κοάλα, από απαγορεύσεις συγκέντρωσης πολιτών ή φήμες περί αυτής, μέχρι ακροβολιστές στις γύρω ταράτσες, ή φήμες περί αυτών. Όλα αυτά για να εμποδίσουν τους πολίτες να υπερβάλουν σε εκδηλώσεις αγάπης και ανοίκειες αγκαλιές ή/και high five προς την υψηλή καλεσμένη, εκδηλώσεις που χαρακτηρίζουν συνήθως τους υποδοχείς ευεργετικών ως προς το βίο τους πράξεων-ελληνιστί “για το καλό τους”.

Με την ευκαιρία τεκμέρεται ότι όλα αυτά γίνονται (μάρτυς μου η ΔΗΜΑΡ) για “την παραμονή μας στην Ευρώπη”, όπου Ευρώπη (ή “Ε.Ε.” για να συνενοούμαστε) είναι ο συνασπισμός εταίρων που αποτελείται απο τη Γερμανία, τη Γερμανία και τη Γερμανία, γιατί αν συμμετείχαν περισσότερα κράτη “ισότιμα”, δεν θα ερχόταν αύριο πλήρης σημαινομένων μόνη η Γερμανίδα καγκελάριος. Ευρώπη σημαίνει συνασπισμός κυρίαρχων κρατών, απλα για συντομία τα λέμε “Άντζελα”.

Ό,τι άλλη απορία έχετε, θα σας φύγει μετά από τρεις τέσσερις βολές από τα οχήματα εκτόξευσης νερού που είναι ο πλέον ενδεδειγμένος τρόπος αντιμετώπισης βρωμιάρηδων όπως οι έλληνες.

Τι άλλο δεν καταλαβαίνεις φίλε μου, εδώ είμαστε για να σου λύσουμε όλες τις απορίες και να σου δέσουμε όλους τους καρπούς.

πηγη

Επίσκεψη σε κατεκτημένη χώρα

Ηλεκτροσόκ για τον ελληνικό λαό αποτέλεσε η είδηση ότι μεθαύριο θα επισκεφθεί την Αθήνα η καγκελάριος της Γερμανίας, Άνγκελα Μέρκελ. Συναισθήματα οργής και εθνικής ντροπής κυριάρχησαν στον κόσμο, καθώς όλοι συνειδητοποίησαν ότι πρόκειται για επιθεώρηση κατεκτημένης χώρας από τον ηγέτη των δυνάμεων κατοχής. Αντιθέτως, αμόκ δουλοφροσύνης κατέλαβε τους σύγχρονους «γερμανοτσολιάδες» της συγκυβέρνησης Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη, με τους δύο τελευταίους να κινούν γη και ουρανό προκειμένου να καταδεχθεί η Μέρκελ κάπως να τους συναντήσει κι αυτούς στο περιθώριο των συζητήσεών της με τον πρωθυπουργό αυτής της άθλιας επαρχίας του Τέταρτου Ράιχ.

Η αιφνιδιαστική ανακοίνωση της επίσκεψης Μέρκελ στην Ελλάδα τρεις μόλις ημέρες πριν πραγματοποιηθεί αποβλέπει σίγουρα στο να μη δοθεί χρόνος στους Έλληνες να οργανώσουν κολοσσιαίες συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας εναντίον της γερμανικής πολιτικής, μεγαλύτερες από εκείνες που είχαν λάβει χώρα κατά την επίσκεψη Κλίντον στην Αθήνα πριν από 13 χρόνια και έχουν αφήσει ιστορία. Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Δε νομίζουμε ότι η επίσκεψη είχε προαποφασιστεί και απλώς την ανακοίνωσαν την τελευταία ώρα φοβούμενοι τις λαϊκές αντιδράσεις. Έχουμε την εντύπωση ότι η ημέρα πραγματοποίησης της επίσκεψης αποφασίστηκε από την καγκελαρία την Πέμπτη ή νωρίς το πρωί της Παρασκευής μετά την εισβολή των οργισμένων εργατών των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά στο Πεντάγωνο. Τότε οι Γερμανοί συνειδητοποίησαν καλύτερα ότι η κυβέρνηση των πολιτικών Κουίσλινγκ της Αθήνας, δεν έχει κύρος ούτε καν στο στρατό και δεν ελέγχει τίποτα πέρα από ορισμένες ομάδες πραιτοριανών συμμοριών. Μπορεί οι καραγκιόζηδες υπουργοί της κυβέρνησης του ομοίου τους Σαμαρά να επιχειρούν να ρίξουν τις ευθύνες σε δήθεν… «υπονομευτική δράση»(!) του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ, αλλά οι γερμανικές υπηρεσίες ξέρουν πολύ καλά ότι ο κύριος όγκος των εργατών των ναυπηγείων είναι σκληροπυρηνικοί ΠΑΣΟΚτζήδες, όπως το ξέρει και όλος ο Πειραιάς και πάμπολλα κομματικά και συνδικαλιστικά στελέχη.