Μα γιατί ο Γιάννης δε βρίσκει δουλειά ;

Ο Γιάννης άρχισε την ημέρα του νωρίς βάζοντας το ξυπνητήρι του (MADE IN SWITZERLAND) για τις 6 το πρωί …

Σηκώθηκε από το κρεβάτι του (MADE IN SWEDEN) και εφτιαξε τον καφέ του (PRODUCED IN BRASIL). Ξυρίστηκε με την ηλεκτρική του μηχανή (MADE IN GERMANY) και έβαλε αποσμητικό (MADE IN BELGIUM). Φόρεσε το πουκάμισό του (MADE IN TURKEY), τα jeans με φίρμα (MADE IN SRI LANKA) , κάλτσες (MADE IN EGYPT),παπούτσια (MADE IN ITALY).

Έφτιαξε τα αυγά του στην καινούργια ηλεκτρική κουζίνα (MADE IN KOREA), έφαγε λίγο τυρί Γκούντα ΟΛΛΑΝΔΙΑΣ και καποιο αλλο ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ μαζι με το λουκανικο ΦΡΑΚΦΟΥΡΤΗΣ, και ντοματα απο το ΙΣΡΑΗΛ και τέλος δυο μήλα ΧΙΛΗΣ και ενα πορτοκαλι ΑΡΓΕΝΤΙΝΗΣ.

Επειτα έριξε μία ματιά στο laptop του (MADE IN JAPAN), ήλεγξε τα emails του κοιτάζοντας συγχρόνως το ρολόι του (MADE IN TAIWAN).

Μετά κλείδωσε την πόρτα (MADE IN CANADA) και ενεργοποίησε το συναγερμό (MADE IN USA) πριν μπει στο αυτοκίνητό του (MADE IN SPAIN).

Λίγο αργότερα το γέμισε με βενζίνη (από SAUDI ARABIA) και συνέχισε το ψάξιμο για μια καλή δουλειά στην ….ΕΛΛΑΔΑ.

Στο τέλος μιάς ακόμα άκαρπης και αποκαρδιωτικής προσπάθειας για εύρεση εργασίας και αφού εκτύπωσε μερικά ακόμα αντίγραφα συστατικών επιστολών σε εκτυπωτή (made in MALAYSIA) o Γιάννης αποφάσισε να ξεκουραστεί λίγο.

Έβαλε τις παντοφλες του (MADE IN BRAZIL), άνοιξε μια μπύρα (MADE IN ENGLAND), έφαγε μια καλή μπριζόλα (PRODUCED IN ARGENTINA) μαζί με το κορίτσι του από την UCRAINE (Born 1989 in former SOWJET REPUBLIC) και άνοιξε την τηλεόραση (MADE IN INDONESIA).

Καθώς παρακολουθούσε τα σίριαλ (MADE IN TURKEY) προσπαθούσε να σκεφτεί τί φταίει και δεν μπορεί να βρει μιά δουλειά στην ΕΛΛΑΔΑ…

Η καθαριστρια (BORN IN PHILLIPINES) εφόσον σιδερωσε τα ARMANI βρακιά (MADE IN CHINA) του Γιάννη πληρώθηκε με χρήματα που τα είχε δώσει η μαμά του απο την μειωμένη σύνταξη της των 300€ και απο κατι εισοδήματα απο ενα διαμερισματάκι που νοικιάζει σε κατι νεαρούς (BORN in PAKISTAN) στη Κυψέλη.

O Γιάννης έχει απογοτευτεί και στις επόμενες εκλογές θα ψηφίσει ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ** γιατι αισθάνεται πως το ξενο στοιχειο έχει διαβρώσει την Ελλάδα!



** Προίον μαϊμού, απομίμηση του κόμματος της NSDAP στη Ναζιστικη Γερμανίας του 1933 (MADE IN DEUTSCHES REICH). Κακές γλώσσες λένε πως οι ψηφοφόροι του κόμματος βλέπουν μια φορά το μήνα τους το dvd “300″ to κόμικ του Hollywood (MADE IN USA) για αναπτέρωση του ηθικού και του εθνικισμου! Τα ανώτερα αυτά αισθήματα εκτονώνονται με ευλάβια στον πρώτο Αφγανο που πουλάει χαρτομάντηλα στο φανάρι εκει στη Πατησίων… Ο Γιάννης αισθάνεται τότε πραγματικός Ελλην, αισθανεται για λίγο και πάλι καλύτερα

πηγη

Κι όμως όλοι αισθάνονται ότι κάτι θα γίνει

Είναι πλέον περισσότερο από σαφές ότι η κοινωνία είναι σε στάση αναμονής. Μια στάση αναμονής που στα μάτια πολλών έχει ξεπεράσει όλα τα επιτρεπτά όρια. Η κατάσταση που επικρατεί εκφράζεται και αναλύεται με διαφορετικό τρόπο έτσι ώστε τα συμπεράσματα να τείνουν να δικαιώσουν και να εξυπηρετήσουν τους σκοπούς και τα συμφέροντα του καθενός.

Η κοινωνική – στο μεγαλύτερο εύρος της – σιωπή από κάποιους μεταφράζεται σαν υποσυνείδητη αποδοχή της συλλογικής ευθύνης για το γενικό κατάντημα. Το «όλοι μαζί φέραμε την χώρα σε αυτό το τέλμα», μεταφέρει αυθαίρετα την ευθύνη της αρνητικής κατάστασης από αυτούς τους λίγους που την επέβαλαν σαν αποτέλεσμα των συμφερόντων και των πράξεων τους, στην βάση της κοινωνίας. Αμβλύνοντας της ευθύνες και μοιράζοντας τες σε όλους (ανεξάρτητα του ποσοστού) την «κοινή» αποτυχία, νομιμοποιεί έντεχνα στην συνείδηση των πολιτών τους υποτιθέμενους λίγους «ικανούς» που παραχαράζοντας το παρελθόν τους θα εμφανίζονται μόνιμα «διατεθειμένοι» να βγάλουν τα κάστανα από την φωτιά αυτό – δικαιολογώντας ακόμα και τις αθλιότερες των επιλογών τους.

Η «ηθικά δίκαιη» αυτοτιμωρία των πολιτών, είναι αυτή που συστηματικά προωθείτε από την εκάστοτε εξουσία και τα ΜΜΕ με σκοπό την ενοχοποίηση των μαζών. «Αφού τα κάναμε σκατά , ας τα λουστούμε».

Κάποιοι άλλοι πιστεύουν ότι η κοινωνική αδράνεια εξηγείτε από την σφαίρα των κοινωνικό – ιατρικών μελετών. Ο λαός βρίσκετε σε κατάσταση συλλογικής κατάθλιψης. Συστηματικά από τα όργανα προπαγάνδισης των «ιδιοκτητών» του πλούτου (τηλεόραση, εφημερίδες, ράδιο), υπερτονίζετε το συλλογικό αδιέξοδο και η ατομική αδυναμία να ανταπεξέλθουμε στην καταιγίδα των εξωτερικών απαιτήσεων. Εμείς οι μικροί για να μπορέσουμε να επιβιώσουμε θα πρέπει να σκύψουμε το κεφάλι μπροστά στην θέληση των ισχυρών. Η διαρκή προβολή της συλλογικής αδυναμίας υποσυνείδητα αφομοιώνετε και ατομικά από τον καθένα από εμάς.

Η κυβέρνηση σε αντιπροσωπευτικό και κυρίαρχο επίπεδο, διαρκώς «αποτυχαίνει» στους στόχους της παρόλο τον «αγώνα» και τις θυσίες που δίνει. Στο κοινωνικό μέτωπο , αποσπασματικές, αδιάφορες χωρίς στρατηγική και προοπτική απεργιακές κινητοποιήσεις, – σχεδιασμένες από το μακρύ χέρι των αφεντικών στις εργατικές ενώσεις – παρά την μεγάλη συμμετοχή του κόσμου σε αυτές συνεισφέρουν υπόγεια σε αυτό το κλίμα απογοήτευσης.

Η συνεχής παρουσίαση και σχολιασμός της παραβίασης και πτώσης των υποτιθέμενων κόκκινων γραμμών σκοπό έχει να δείξει το ανούσιο κάθε αντίστασης. Ο λαός για ακόμα μία φορά πρέπει να αποδεχθεί τα χειρότερα. Τίποτα δεν έχει νόημα και πρέπει να συμβιβαστούμε με αυτό.

Μία τρίτη ανάγνωση της κοινωνικής σιωπής είναι εκείνη που αντικαθιστά την ελπίδα με τον φόβο αυτού που θα έρθει. Ο φόβος της άγνωστης κατάστασης που μόνο σε ντοκιμαντέρ ιστορικού περιεχομένου δίνει δείγματα γραφής. Αυτά που έζησαν οι παλιοί και κινδυνεύουμε να ζήσουμε και εμείς τώρα.

Η πείνα που διαρκώς έρχεται και τριγυρνά γύρω μας. Το μεγάλο ξέσπασμα που διαρκώς αναμένετε και που ποτέ δεν φτάνει. Η εμφύλια σύγκρουση που είναι πρό των πυλών και επαναφέρει μνήμες ενός δύσκολου παρελθόντος. Καταστάσεις και επιλογές αποστειρωμένες από τις αιτίες που τις γέννησαν, παρουσιάζονται σαν δυσάρεστα γεγονότα προς αποφυγή και ο μόνος τρόπος αποφυγής τους είναι ο συμβιβασμός με το καθεστωτικό παιχνίδι, είναι η υποταγή και η ατομική απομόνωση. «Πού να μπλέκεις τώρα;», «Εσύ θα σώσεις τον κόσμο;», «1.500.000 άνεργοι τι στο καλό κάνουν, εγώ τουλάχιστον βγάζω και ένα 500αρικο». Ρήσεις και τσιτάτα χωρίς τελειωμό για να δικαιολογούνται ο φόβος και η αντίσταση του καναπέ.

Η ιστορία παίζει το δικό της παιχνίδι, και η στιγμή των εκπλήξεων είναι πάντα επτασφράγιστο μυστικό. Τα γεγονότα όμως ανεξάρτητα από τις αναλύσεις και τις προσδοκίες του καθενός, βαραίνουν την καθημερινότητά μας.

Η κοινωνία αλλάζει και αυτή η αλλαγή συντελείται για ακόμα μια φορά με βίαιο τρόπο. Συντελείται με απίστευτη βαρβαρότητα εις βάρος του συντριπτικά μεγάλου μέρους του κοινωνικού σώματος το οποίο αν θέλει να αντέξει θα πρέπει να σπάσει την απομόνωσή του και να επιλέξει τους τρόπους αυτοπροστασίας και οργάνωσής του.

Την φωτιά που κατακαίει την κοινωνία δεν την βάλαμε εμείς. Την έβαλαν οι πολιτικοί, οι τραπεζίτες, οι βιομήχανοι, και την συντηρούν οι δημοσιογράφοι, οι δυνάμεις καταστολής, οι παρακρατικές φασιστικές συμμορίες.
Χρέος όλων είναι να απαντήσουμε σε αυτό τον ακήρυχτο πόλεμο. Η σιωπή μας μετατρέπεται σε συνενοχή σε ένα έγκλημα που δεν θα αφήσει κανένα αλώβητο και κανένας δεν θα μπορέσει να ξεφύγει.

Μπορούμε να επιλέξουμε να συμμετάσχουμε σε ένα μεταμοντέρνο πόλεμο συμμοριών για την επιβίωσή μας ή να ενταχθούμε στις ανθρώπινες δυνάμεις που αγωνίζονται για την δημιουργία ενός καλύτερου και δίκαιου κόσμου.

Η επιλογή εξαρτάτε από εμάς. Εκείνο όμως που δεν είναι δική μας απόφαση είναι το αν μπορούμε να επιλέξουμε να συμμετάσχουμε ή όχι.

πηγη

Η ζωή σου, η τιμή σου

Αν η ζωή μας είχε αξία θα το είχαμε ήδη αποδείξει πολεμώντας με νύχια και με δόντια για να την διατηρήσουμε έστω και ακρωτηριασμένη. Αναρωτιόμαστε, γράφουμε και προσπαθούμε να αναλύσουμε τι πάει στραβά σε αυτόν τον τόπο και μένουμε άπραγοι στην κατακρεούργηση της θεωρητικής αξιοπρέπειας μας. Θεωρητικής, διότι δεν έχουμε αξιοπρέπεια εφόσον δεν έχουμε αξία ως ζωές. Έχουμε τιμή. Κοστολογηθήκαμε για την εκπαίδευσή μας, την εργασία μας, για την υγεία μας, για την ψήφο μας, για τον φόρο μας, την κηδεία μας, κι εμείς αυτή την στιγμή δεν παλεύουμε για την υποτίμηση της αξίας μας παρά μόνο για την έκπτωση του κόστους ζωής μας απέναντι στο κράτος. Παλεύουμε για να μην πέσει κι άλλο η τιμή μας. Αυτό είναι το μέλημά μας: Ένα νομοσχέδιο και ένα μνημόνιο. Πουθενά ανάμεσα στις χιλιάδες σελίδες των προϋπολογισμών που συντάσσουν λογιστές της κακιάς ώρας δεν υπάρχει η αξία της ζωής. Μόνο η τιμή. Καταντήσαμε εμπόρευμα με πολύ μικρή ημερομηνία λήξης κατασκευασμένο με χειρίστης ποιότητας πρώτες ύλες.

Τα αποτελέσματα της εκποίησης της αξιοπρέπειάς μας είναι ήδη εμφανή και φρικαλέα. Οι συντεχνίες στοιβάζονται με συνθήματα και πανό στους δρόμους για να εξασφαλίσουν μία τιμή για την ύπαρξή τους αδιαφορώντας για την ύπαρξη της αξιοπρέπειας. Να μην πέσει ο μισθός μου, να μην χάσω τα προνόμιά μου και ας καεί ο κόσμος. Πρέπει να είσαι τουλάχιστον σχιζοφρενής αν σε ικανοποιεί ότι αύριο εσύ θα έχεις λεφτά στο πορτοφόλι σου, εξασφαλισμένο το σπίτι σου και το κρεββάτι του ιδιωτικού νοσοκομείου αλλά θα περπατάς καθημερινά ανάμεσα σε ζωντανά και νεκρά συντρίμμια. Θα βγαίνεις από το ζεστό διαμερισματάκι σου σε μια χώρα βομβαρδισμένη. Θα πίνεις καφέ και θα βλέπεις σήριαλ ενώ στο δίπλα διαμέρισμα κάποιος θα κόβει τις φλέβες του. Ήδη έχεις συνηθίσει οι σύγχρονες απλωμένες στον ήλιο μπουγάδες να μην είναι σώβρακα αλλά κουφάρια ανθρώπων.

Έχουμε την εντύπωση ότι η αντίσταση προηγούμενων γενεών γινόταν μετά από μεγάλες θεωρητικές κουβέντες και μετά από μεγάλη ζύμωση ιδεολογικών θέσεων. Έτσι βολεύει τους δημιουργούς των παρατάξεων που στηρίχθηκαν σε κοστολογημένες ιδεολογίες και σε αυτές που στηρίχθηκαν στην απόκτηση προσωπικού πλούτου. Θέλουν να πάρουν ακόμη και την πράξη αντίστασης απλών ανθρώπων ως δικό τους επίτευγμα. Μεθοδευμένα δεν σε έβαλαν να σκεφτείς ότι αυτό που σπρώχνει τον αξιοπρεπή άνθρωπο στην αντίσταση με βία δεν είναι η καταπάτηση των δικαιωμάτων του , είναι η προσβολή της αξιοπρέπειας. Είτε είναι εθνική, είτε ταξική, είτε κοινωνική, είτε προσωπική, είτε απλά ανθρώπινη. Όσο ο άνθρωπος είχε λιγότερα πάρε -δώσε με το κράτος και περισσότερα με τον διπλανό του τόσο η αξία του μεγάλωνε. Και όσο ο διπλανός του ένιωθε την αξία αδιαπραγμάτευτη, τόσο ανέβαινε στο χρηματιστήριο της ύπαρξης η ζωή και κατέβαινε το κόστος θανάτου.
Λοιπόν, σε ποιον πόλεμο να κατέβεις, τιμημένε μου Έλληνα απέναντι στο Τέρας; Ποιος θα δώσει την ζωή του για την αξία σου όταν εσύ ο ίδιος την έχεις κοστολογήσει με διαπραγματεύσεις, υπογραφές και ψήφους ως ληγμένο προϊόν στις αποθήκες του κόσμου;

πηγη

«Εμφιαλωμένη Ζωή»: Η αλήθεια για την επιχείρηση νερού της Νεστλέ

Μια νέα ταινία – ντοκιμαντέρ φέρνει την γιγαντιαία εταιρεία τροφίμων Nestle, προ των ευθυνών της, σχετικά με τις πρακτικές της στην εμφιάλωση νερού. Οι επικριτές λένε ότι η πολυεθνική είναι πολύ απασχολημένη στην εξόρυξη των υπόγειων υδάτων για τα εμφιαλωμένα νερά της, αφήνοντας τους ντόπιους, συχνά σε φτωχές γωνιές του κόσμου, με τα βρώμικα υπολείμματα.

ΖΥΡΙΧΗ – Στη μικρή κοινότητα Sheikhupura του Πακιστάν, ένας πρώην σύμβουλος του χωριού ο Dilwan, λέει ότι τα παιδιά αρρωσταίνουν από το βρώμικο νερό. Ποιος φταίει; Ο ίδιος λέει ότι φταίει η εταιρεία εμφιάλωσης νερού Nεστλέ, η οποία έσκαψε ένα βαθύ πηγάδι που στερεί από τους κατοίκους το πόσιμο νερό. «Το νερό δεν είναι μόνο πολύ βρώμικο, αλλά έχει βυθιστεί και η στάθμη του, 100 έως 300 με 400 πόδια», λέει ο Dilwan.

Η μαρτυρία αυτή είναι ένα βασικό σημείο της νέας ταινίας ντοκιμαντέρ «Εμφιαλωμένη Ζωή» (“Bottled Life”),του Ελβετού σκηνοθέτη Urs Schnell και του δημοσιογράφου Res Gehriger. Η ταινία θα κάνει πρεμιέρα στις 26 Ιανουαρίου. Ο σύμβουλος του χωριού λέει στη συνέντευξη του στην ταινία, ότι η Nestle αρνήθηκε το αίτημα του χωριού για άμεση διοχέτευση καθαρού νερού.

Το εμφανώς κακό πόσιμο νερό στο Πακιστάν, αλλά και αλλού, είναι ο λόγος για την επιτυχία της μάρκας, «Pure Life»(«Αγνή ζωή»), της Νεστλέ. Πριν από 10 χρόνια, η ελβετική εταιρεία τροφίμων άρχισε να προσθέτει μέταλλα στα υπόγεια ύδατα και να τα εμφιαλώνει. Σήμερα, το ,«Καθαρό Νερό, “Αγνή Ζωή”, Εμπλουτισμένο με Μέταλλα», είναι η μεγαλύτερη μάρκα νερού στον κόσμο – «ένα κόσμημα στο χαρτοφυλάκιό μας», σύμφωνα με τον John Harris, επικεφαλής της Nestlé Waters.

Tα χέρια του φασίστα δεν είναι ποτέ καθαρά

Στάζουν αίμα, ληστεύουν περιουσίες, ελευθερίες και δικαιώματα

Εβραιόπουλο σηκώνει τα χέρια του μπροστά στο ναζιστή φονιά


Πρόσφατα οι δειλοί μαυρόψυχοι πρόσθεσαν άλλο ένα ατιμώρητο, προς το παρόν, έγκλημα στο μητρώο τους, τυφλώνοντας το μάτι ενός νεαρού Ελληνοαιγύπτιου σπουδαστή, την ώρα που χιλιάδες Έλληνες, ακόμη και σκανδαλοποιοί επίσκοποι, φιλοξενούνται ειρηνικά στη χώρα του Νείλου. Έκαναν μεγάλο κακό σε ένα καλό αθώο παιδί στον ανθό της νιότης του κι αν λειτουργούσε στοιχειωδώς η Δικαιοσύνη, οι ολοφάνεροι ηθικοί αυτουργοί θα έπρεπε να καταβάλουν βαριές αποζημιώσεις, αφού η Αστυνομία αδυνατεί να συλλάβει τους δράστες. Ακόμη πιο σωστό θα είναι να απολυθούν και επίορκοι αστυνομικοί που συνεργάζονται με τους συμμορίτες, όπως ζήτησε (μόνος, δυστυχώς), ο κ.Πάγκαλος.
—Κάποιος παλιός κατάδικος, τώρα βουλευτής, σύζυγος της επίσης βουλευτίνας ευσεβούς ιδιοκτήτριας του κτιρίου του “Hotel New Dream”, που το 1978 συνελήφθη για σειρά βομβιστικών ενεργειών, καθαιρέθηκε από το βαθμό του αξιωματικού των ειδικών δυνάμεων, παραπέμφθηκε αρχικά για παράβαση του αντιτρομοκρατικού νόμου σε βαθμό κακουργήματος, μετατράπηκε η κατηγορία σε πλημμέλημα (μερικοί ερμηνεύουν αυτήν την επιείκεια με αντάλλαγμα την προδοσία «συντρόφων») και καταδικάστηκε σε φυλάκιση 13 μηνών, δήλωσε πρόσφατα χαιρετώντας χιτλερικά πως έχει καθαρά χέρια. Δεν άσκησαν οι νεοναζί εξουσία για να προλάβουν να κλέψουν δημόσιο χρήμα ως κρατικοί εξουσιαστές, αλλά έχουν ασκήσει εξουσία οι πολιτικοί τους πρόδρομοι, οι Γερμανοτσολιάδες και οι πραξικοπηματίες, που απέδειξαν ότι ήξεραν από πλιάτσικο. Έχουμε ξανακούσει να γίνονται τέτοιες δηλώσεις, που ο φασισμός τις έχει στο μόνιμο λαϊκιστικό ρεπερτόριό του, πουλώντας μια καρικατούρα τιμιότητας, με την ίδια ευκολία που πουλάει φτηνιάρικο αντριλίκι σε γυναίκες, σε ομοφυλόφιλους, σε ανάπηρους, σε καθυστερημένα παιδιά και σε πεινασμένους μικροπωλητές από το Μπαγκλαντές. Οι χρόνιοι ανορθολογισμοί της νεοελληνικής κοινωνίας θέριεψαν, τα κακά ένστικτα που κρύβονταν βγήκαν τώρα στην επιφάνεια, ο κακός όταν απελπίζεται γίνεται ακόμα χειρότερος, πάντα δειλός, επειδή δεν μπορεί να χτυπήσει αυτούς που τον κατάντησαν έτσι, ηδονίζεται να βλέπει να ξεσπούν σε αδύναμους αθώους και οι πεινασμένοι ξένοι από τις χώρες που πνίγουν οι μουσώνες είναι ο ευκολότερος στόχος. Τρέμουν να διαδηλώσουν έξω από τη βίλα Καραμανλή στη Ραφήνα αυτοί που σκύβουν και φιλούν το χέρι της Ντόρας Μπακογιάννη και του αρχιεπίσκοπου του Λαυρεντιάδη και προσκυνάνε τον τραπεζίτη Σάλα. Οι ψευτοπαλληκαράδες βιαιοπραγούν πάνω σε ξένους βιοπαλαιστές, «αδελφούς» του Χριστού (τώρα ανακάλυψαν, ελάχιστοι κι αυτοί, μητροπολίτες τι λέει το Ευαγγέλιο!) και μετά πάνε με χοντροκομμένη υποκρισία στον εσπερινό της Παναγίας «όπως φανώσιν τοις ανθρώποις». Άτιμος όμως απέναντι στους φουκαράδες και έντιμος στο δημόσιο χρήμα δεν γίνεται. Η συνείδηση του ανθρώπου είναι ενιαία.

Περί όνου σκιάς οι συντάξεις, οι μισθοί, η χώρα και ο λαός της

Βρισκόμαστε μπροστά σε ένα θέατρο του παραλόγου. Ο κ. Φώτης Κουβέλης αρνείται να ψηφίσει τα νέα εργασιακά που ζητά η τρόικα, αλλά δεν πρόκειται να ρίξει την κυβέρνηση. Όλα τα άλλα που καταδικάζουν την μέση οικογένεια στον αφανισμό, δεν τον ενοχλούν καθόλου. Ο κ. Βενιζέλος ανακάλυψε ξαφνικά ότι θεωρεί αυτονόητο «ότι θα γίνει σεβαστή, τουλάχιστον στα θεμελιώδη στοιχεία, η αξιοπρέπειά μας, σε σχέση με τη δημοσιονομική διαχείριση του κράτους. Αυτή πρέπει να γίνεται από τις Ελληνικές Αρχές, από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους και την Τράπεζα της Ελλάδος. Δεν είμαστε προτεκτοράτο. Αυτό πρέπει να το καταλάβουν πάρα πολύ καλά οι εταίροι μας και η τρόικα.» Το γεγονός ότι αυτός και το συνάφι του έχει παραδώσει «άνευ όρων και αμετάκλητα», όπως ρητώς αναφέρεται στις δανειακές συμβάσεις, την εθνική κυριαρχία της χώρας, ούτε που τον νοιάζει.


Ο κ. Σαμαράς βέβαια είναι αποφασισμένος να μας σώσει, να σώσει την Ελλάδα, όπως δηλώνει, ακόμη κι αν δεν το θέλουμε, ακόμη κι αν χρειαστεί να μετατρέψει την χώρα σε κρανίου τόπο. Το έχει υποσχεθεί. Σε ποιους; Στους «17» και στους δανειστές της χώρας. Είναι περίεργο πράγμα με το ντόπιο πολιτικό προσωπικό. Όταν δίνουν τον λόγο τους σε ξένες δυνάμεις κάνουν τα πάντα για να το κρατήσουν, ακόμη κι αν χρειαστεί να ανασκολοπίσουν την χώρα και τον λαό τους. Μόνο τον λόγο τους στους εκλογείς τους ξεχνούν πάντα κατόπιν των εκλογών. Είναι όντως ένα πολύ περίεργο πράγμα που όμως έχει την δική του ιστορική και ταξική εξήγηση. Ο δωσιλογισμός υπήρξε πάντα σύμφυτος με την πολιτική και οικονομική άρχουσα τάξη της χώρας. Η κυριαρχία της, που βασιζόταν πάντα στην απροκάλυπτη λεηλασία αυτού του τόπου, επειδή δεν μπορούσε να έχει ισχυρά εσωτερικά ερείσματα στο λαό, αναζητούσε πάντα στηρίγματα στο εξωτερικό και μάλιστα υπό την προστασία ξένων μεγάλων δυνάμεων. Σόι πάει το βασίλειο μέχρι σήμερα.

Από την άλλη, ο φερόμενος ως υπουργός οικονομικών, ο περίφημος Στουρνάρας με τ’ όνομα μόλις χθες επιδόθηκε σε μια πανδαισία ανοησίας και προκλητικής αγραμματοσύνης στην Βουλή, όπου ανάμεσα στ’ άλλα ανακάλυψε – πρώτος αυτός – ότι και στο ισοζύγιο εξωτερικών πληρωμών υπάρχει «πρωτογενές έλλειμμα». Είναι σίγουρο ότι μετά από αυτό θα τρέξει η ακαδημία της Σουηδίας να τον βραβεύσει με νόμπελ οικονομίας. Εδώ έχει βραβεύσει με το αθλιέστερο των νόμπελ, δηλαδή το νόμπελ οικονομίας, τόσους και τόσους αγράμματους, ανόητους και διδάκτορες της πιο χυδαίας σκοπιμότητας, ο Στουρνάρας με τ΄ όνομα θα της ξεφύγει.

Γελοίοι όπως πάντα

Υπάρχει ένα θέμα που οι ελληνικές χούντες δεν μπορούν να περιορίσουν και να ελέγξουν. Τον χρόνο και τον τρόπο γελοιοποίησης τους. Πάντα αστείοι και καταγέλαστοι, βαθειά ανίκανοι και διεφθαρμένοι, προσπαθούν με κατασταλτικά μέσα να φανούν υπερασπιστές των Νόμων και της τάξης, καταφέρνοντας τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα.

Αυτό κατάφεραν και με την υπόθεση του Κώστα Βαξεβάνη, έτσι όπως την έστησαν χτες και προχτές. Στην Ελλάδα του 2012, η σαπίλα μπορεί να βασιλεύει, αλλά όταν κάποιος αναταράξει τα βρώμικα και δυσώδη νερά της τότε τρέχουν όλοι να τον συλλάβουν και να τον φιμώσουν παραδειγματίζοντας και τους μελλοντικούς «ταραξίες».

Εδώ και μήνες δεν ισχύει το αστικό Σύνταγμα, ο κορυφαίος Νόμος το κράτους, αυτό το ξεκάρφωμα ισονομίας και ισότητας. Δεν ισχύει το άρθρο που προβλέπει δουλειά για όλους του Έλληνες δεν ισχύσει το άρθρο που προβλέπει την ισότητα όλων απέναντι στους Νόμους. Δεν ισχύει το άρθρο που προβλέπει την κύρωση των διεθνώς συμβάσεων από τα τρία πέμπτα της Βουλής, δεν ισχύει η εξασφάλιση υγείας και παιδείας για όλους τους πολίτες. Δεν ισχύει το δικαίωμα του...
συνέρχεστε, αφού καμία διαδήλωση δεν έχει ολοκληρωθεί τα τελευταία 3 χρόνια. Και δεν ισχύει το δικαίωμα της ελεύθερης διακίνησης ιδεών. Για την ακρίβεια δεν ισχύει το δικαίωμα της ελεύθερης διακίνησης ιδεών που δεν ενοχλούν την άρχουσα τάξη.

Κυβέρνηση που τόλμησε να κόψει επιδόματα αναπήρων, τυφλών και ανάπηρων παιδιών, κυβέρνηση που τόλμησε να κόψει την σύνταξη των 400 ευρώ, το δώρο Πάσχα και Χριστουγέννων, κυβέρνηση που ανέχεται να κυκλοφορούν στον δρόμο 1,5 εκ άνεργοι, 200.000 ταπεινωμένοι που τρώνε από κάδους, κυβέρνηση που εξοντώνει από πρόθεση και συστηματικά σχεδόν το σύνολο του ελληνικού λαού, εβρισκόμενη σε διατεταγμένη υπηρεσία, είναι ικανή να κάνει τα πάντα.

Δεν έπεσα από τα σύννεφα με την σύλληψη του Κώστα Βαξεβάνη. Είναι ο κρίκος, ένας μεγάλος κρίκος, στην αλυσίδα που μας φόρεσαν. Ο αυταρχισμός, είναι το εργαλείο τους. Τα μέτρα τους δεν περνάνε χωρίς τρόμο, φόβο, απειλές, προειδοποιήσεις, βασανιστήρια και ότι άλλο χρειαστεί.

Η Υπόθεση του Κώστα μας αφορά όλους. Ανεξαρτήτως αν η λίστα είναι παλιά, από μια τράπεζα, χωρίς ποσά, αν λείπουν ονόματα, αν… αν… αν. Από τη στιγμή που η επίσημη πολιτεία δια των οργάνων της και δια των υπουργών της, φέρθηκαν «επιπόλαια» και την έχασαν, μπορώ και εγώ να φερθώ, «επιπόλαια» και να ισχυριστώ ότι θέλω, να ενοχοποιήσω όποιον θέλω. Ας μου αποδείξουν αυτοί ότι είναι αθώοι. Έχουν άλλωστε το τεκμήριο ενοχής.

Η υπόθεση του Κώστα μας αφορά όλους, γιατί είναι θέμα ελευθερίας, διαφάνειας, ισοπολιτείας, δικαιοσύνης, υπεράσπισης του Συντάγματος.

Δεν αιφνιδιάστηκα επίσης, από την σιωπή των καθεστωτικών ΜΜΕ. Το αντίθετο θα με ξάφνιαζε. Και αυτή η σιωπή, τους κάνει ακόμη πιο κατάπτυστους, κωμικούς και ανήμπορους.

Λυπάμαι που ως λαός τους αφήνουμε να μας κατακρεουργούν, ή τους εξουσιοδοτούμε κιόλας. Αλλά χαίρομαι που τους χαλάμε την ηρεμία. Που τους θυμίζουμε πόσο σάπιοι είναι. Και αυτοί μη ξέροντας τι άλλο να κάνουν αποδεικνύουν ακριβώς το ίδιο, δηλαδή το πόσο σάπιοι είναι. Χαίρομαι που αραιά και που, πανικοβάλλονται και δρουν σπασμωδικά. Όπως έδρασαν στην περίπτωση του Κώστα. Απροκάλυπτα, χαζά, χωρίς έμπνευση και φαντασία. Χαίρομαι που ξεβρακώνονται, που ούτε μια λίστα δεν μπορούν να κρύψουν, που δεν ξέρουν από προσχήματα και ευελιξία, που ψελλίζουν δικαιολογίες. Χαίρομαι να τους βλέπω να κάνουν μόνο ένα πράγμα. Να σέρνονται στην γη.

ΥΓ. Είναι λίγοι, είναι σάπιοι, είναι υπερόπτες και αλαζόνες, είναι απροετοίμαστοι. Είναι εύκολος αντίπαλος. Ειδικά στο ιδεολογικό επίπεδο και σε θέματα εντυπώσεων και εικόνας. Και κάθε μέρα που περνά γίνεται ευκολότερος

πηγη

Όχι, ΔΕΝ έχουμε χούντα

Ρώτησε ο ειδικός επί των κομμουνιστικών θεωριών, ταγματάρχης Καραβίδης, τον κακόμοιρο στρατιώτη Καραμαζόφ στο μάθημα πολιτικών φρονημάτων των φαντάρων του: “Ατομικές ελευθερίες έχουν; Μπορείς να βγεις στην Ερυθρά Πλατεία και να πεις ο σύντροφος Μπρέζνιεφ είναι μαλάκας;”.

Ούτε 30 χρόνια δεν πέρασαν από την Λούφα και Παραλλαγή του Νίκου Περάκη και η ίδια απορία με αυτήν του "Φον Κανάρη" στο προαύλιο του στρατοπέδου δεν έχει σήμερα απαντηθεί. Ή μήπως έχει;

Απολαμβάνεις τις ατομικές σου ελευθερίες; Μπορείς να βγεις στην πλατεία Συντάγματος και να πεις “Ο Αντώνης Σαμαράς είναι μαλάκας;”. Μπορείς. Χιλιάδες το κάνανε. Και μαλάκα τον είπανε και κλέφτη και χίλια δυο πράγματα. Όχι μόνο το Σαμαρά, αλλά όλο το πολιτικό σύστημα.

Άρα κανείς μας δεν έχει πρόβλημα με τις ατομικές του ελευθερίες. Όσοι μιλούν για χούντα και απολυταρχία είναι γραφικοί. Σωστά; Πολύ σωστά.

Η χούντα των συνταγματαρχών απαγόρευε οποιαδήποτε κατηγορία εναντίον του σύστηματος. Οι καταδότες θα μαρτυρούσαν μια αντικαθεστωτική κουβέντα και μέσα σε λιγότερο από μια ώρα θα βρισκόσουν σε κάποιο υπόγειο να μετράς σπασμένα πλευρά και χαμένα δόντια.

Βασανισμοί “αντιφρονούντων”, όμως, δεν υπάρχουν πια. Η δικαιοσύνη έχει εκπολιτιστεί και όποιος συλλαμβάνεται να παρεκτρέπεται οδηγείται στα δικαστήρια, σύμφωνα πάντα με τις νόμιμες διαδικασίες ενός σύγχρονου δημοκρατικού πολιτεύματος.

Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με αυτούς που εκφράζουν δημόσια τη γνώμη τους. Είναι ικανοί επαγγελματίες, και μέσα από την τέχνη, τη δημοσιογραφία ή την ερασιτεχνική τους ενασχόληση με το ίντερνετ και τα νέα μέσα, εκφράζουν την άποψη τους.

Όπως δεν βασανίζονται άνθρωποι, έτσι ακριβώς δεν φιμώνονται φωνές. Η πένα κάθε αρθρογράφου, η γλώσσα κάθε παρουσιαστή, το πληκτρολόγιο κάθε μπλόγκερ και η παράσταση κάθε δημιουργού είναι ελεύθερη να παρουσιάσει στο κοινό αυτό που πιστεύει και πρεσβεύει. Γιατί στη δημοκρατία, ο κόσμος είναι εκείνος που θα αποδεχτεί ή θα εξοστρακίσει την παραφωνία.

Ή με τους Δωσίλογους, ή με το Λαό!

ΠΡΟΣ: ΗΓΕΣΙΕΣ Κ.Κ.Ε. - ΣΥ.ΡΙΖ.Α. - ΑΝ.ΕΛ.

Απευθύνομαι αποκλειστικά και μόνο σε εσάς, ενώ ταυτόχρονα καλώ τους ψηφοφόρους σας να αναλογισθούν με ψυχραιμία και με ελεύθερη σκέψη, ό,τι θα καταγράψω και όχι με κομματικά κριτήρια, έτσι ώστε να αναλάβουμε όλοι τις ευθύνες μας απέναντι στην πατρίδα μας που τεμαχίζεται και εκποιείται ενώ οι Έλληνες πολίτες οδηγούνται στον αφανισμό, στο Καιάδα!

Ας κάνουμε λοιπόν μια αναδρομή να δούμε πώς φθάσαμε εδώ.

Οι εκλογές του Οκτωβρίου 2009 πραγματοποιήθηκαν με παραβίαση του άρθρου 162 του Ποινικού Κώδικα "Περί εξαπάτησης ψηφοφόρων". ΔΕΝ ΑΝΤΙΔΡΑΣΑΤΕ ΚΑΘΟΛΟΥ, ως έδει...

Την 5/5/2010 υπεγράφη, όπως υπεγράφη, με τους Οικονομικούς Δολοφόνους η "Σύμβαση Δανειακής Διευκόλυνσης" που αποτελεί την μήτρα όλων των μετέπειτα Εγκλημάτων, κατά παράβαση του άρθρου 28 του ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ με την οποία οι δωσίλογοι παραιτήθηκαν "άνευ όρων και αμετάκλητα" από την ΕΘΝΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ.

Τότε λοιπόν πραγματοποιήθηκε το 1ο ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ. Εσείς όμως παραμείνατε στο "Κυνοβούλιο", απλά καταγγέλλοντας, και δεν παραιτηθήκατε, ως έδει...

Μετά τις δυναμικές αντιδράσεις του λαού η "Κυβέρνηση" των Δωσιλόγων παραιτήθηκε και...
ορκίστηκε "Κυβέρνηση" με "Πρωθυπουργό" τον ΠΑΠΑΔΗΜΟ κατά παράβαση των άρθρων 37 και 38 του ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ αλλά και πάλι παραμείνατε στο "Κυνοβούλιο" και δεν παραιτηθήκατε, ως έδει..., με αποτέλεσμα να συντελεσθεί το 2ο ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ.

Λίγους μήνες μετά, πάντα κάτω από τις λαϊκές αντιδράσεις παραιτείται και η "Κυβέρνηση" αυτή και ανακοινώνονται εκλογές με Υπηρεσιακή Κυβέρνηση, κατά παράβαση του άρθρου 41 του ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ, διότι δεν προεβλήθησαν λόγοι "Ύψιστου Εθνικού Συμφέροντος" μετά από πρόταση του Υπουργικού Συμβουλίου.

Εδώ λοιπόν έχουμε το 3ο ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ, εσείς δε και πάλι παραμείνατε και δεν παραιτηθήκατε, ως έδει...

Την 17/6/2012 πραγματοποιούνται οι επαναληπτικές Εκλογές που ανέδειξαν "Κυνοβούλιο" κατά παράβαση του άρθρου 54 παρ. 2 δεδομένου ότι αν και είχε συμπληρωθεί ένα έτος από την περαίωση της τελευταίας απογραφής, στις 24/5/2012, πραγματοποιήθηκαν με τους Εκλογικούς καταλόγους της προ 10ετίας περίπου απογραφής.

Εδώ λοιπόν έχουμε το 4ο ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ, εσείς δε και πάλι παραμείνατε και δεν παραιτηθήκατε, ως έδει...

Σε όλη δε αυτή τη χρονική διάρκεια, από τον Οκτώβριο του 2009 μέχρι και σήμερα, που η Ελλάδα τεμαχίζεται και ξεπουλιέται οι δε Πολίτες της αυτοκτονούν κατά χιλιάδες, μένουν άνεργοι εκατομμύρια, μένουν χιλιάδες άστεγοι και άλλοι που αναζητούν τροφή στους κάδους απορριμμάτων, ενώ εκατοντάδες χιλιάδες, κυρίως νέοι, αναγκάζονται σε μετανάστευση, παραμένοντας στο "Κυνοβούλιο" αποκαλείται τον κάθε ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ "Κύριε Πρωθυπουργέ", τον ΠΑΠΟΥΛΙΑ "Κύριε Πρόεδρε" και δεν αισχύνεσθε!

Λοιπόν Κυρία και Κύριοι, ήρθε η τελευταία στιγμή να διαλέξετε στρατόπεδο. Ή θα παραιτηθείτε "αμελλητί" από τη βουλευτική σας έδρα και θα βγείτε μαζί με τον Λαό για να οργανώσετε ΓΕΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ με στόχο την άμεση πτώση της "Κυβέρνησης" και δημιουργία ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗΣ ΕΘΝΟΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ με Υπηρεσιακή Κυβέρνηση ευρύτατης αποδοχής με στόχο να ανακτήσει η χώρα μας την Ανεξαρτησία της ή θα εξακολουθήσετε να καλείτε τον Λαό σε αντίσταση παραμένοντας όμως στα ασφαλή και αποδοτικά έδρανά σας.

Προσέξτε όμως έστω και την τελευταία στιγμή. Όπως ξέρετε πολύ καλά σε ένα Έγκλημα υπάρχουν τέσσερις ιδιότητες :

1. Του Ηθικού Αυτουργού
2. Του Αυτουργού
3. Του Συνεργού, και
4. Του Θύματος

Επιλέγετε την τρίτη ιδιότητα; Είναι βεβαίως δικαίωμά σας, όπως είναι και δικό μας, όταν έρθει η ώρα της απόδοσης των ευθυνών.

Και πιστέψτε με ότι ΔΕΝ ΘΑ ΑΡΓΗΣΕΙ!!!

Σας θυμίζω μάλιστα και το έγκλημα "ΕΣΧΑΤΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ", Άρθρο 134 του Ποινικού Κώδικα.

πηγη

Έτσι Θα Γίνουμε Αποικία της Ε.Ε

Ανατριχιαστικό κυριολεκτικά είναι το έγγραφο του υπουργείου Οικονομικών του Τέταρτου Γερμανικού Ράιχ για τη μετατροπή της Ελλάδας σε άθλια αποικία του Βερολίνου και της ΕΕ, το οποίο έδωσε στη δημοσιότητα ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Βαγγέλης Βενιζέλος. «Εξωτερικά διαχειριζόμενος λογαριασμός καταπιστεύματος» είναι ο τίτλος του πρώτου θέματος που βάζουν οι Γερμανοί, όπου «καταπίστευμα» στη νομική γλώσσα είναι περιουσιακό στοιχείο που μεταβιβάζει κανείς σε κάποιον άλλο με σκοπό τη διασφάλιση των απαιτήσεών του. Με άλλα λόγια, σε απλά ελληνικά, η ελληνική κυβέρνηση μεταβιβάζει τη διαχείριση αυτού του δεσμευμένου λογαριασμού στους ευρωπαίους δανειστές.

Ο ελληνικός λαός δηλαδή φορτώνεται με δάνεια, αλλά τα λεφτά των δανείων δεν θα τα παίρνει να τα διαχειριστεί η ελληνική κυβέρνηση, θα διαχειρίζονται μόνοι τους και όπως θέλουν οι… δανειστές!!! Τινάζοντας στον αέρα όλα τα προπαγανδιστικά ψέματα των κυβερνήσεων των γερμανοτσολιάδων που μας κυβερνούν, το έγγραφο τονίζει ότι η ενίσχυση του ελέγχου αυτού του λογαριασμού γίνεται «για να διασφαλιστεί ότι οι πόροι του προγράμματος χρησιμοποιούνται μόνο για την εξυπηρέτηση του χρέους». Ούτε ένα ευρώ δηλαδή από τα χρήματα των δανείων...
που τα μνημόνια φορτώνουν στους Έλληνες δεν θα πηγαίνει για μισθούς, συντάξεις, επιδόματα ή άλλα έξοδα του ελληνικού κράτους, όπως λένε οι πολιτικοί απατεώνες της συγκυβέρνησης Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη! Ούτε ένα ευρώ! Ολόκληρα τα ποσά των δανείων θα πηγαίνουν για την εξόφληση προηγούμενων δανείων και μάλιστα κατά το δοκούν των Γερμανοευρωπαίων. Όχι μόνο τα ποσά των δανείων. Θέλουν και ποσοστό του ΦΠΑ που εισπράττεται από την ελληνική κυβέρνηση «να μεταφέρεται κάθε μήνα στον καταπιστευματικό λογαριασμό ως συνεισφορά της Ελλάδας στην εξυπηρέτηση του χρέους». Όχι μόνο δηλαδή δεν θα πέφτει ούτε ένα ευρώ στην πραγματική οικονομία από τα δάνεια, αλλά θα παίρνουν και από τα έσοδα του κράτους το οποίο γδέρνει τους πολίτες για να τους προσφέρει πολύ λιγότερες παροχές από παλιά και να τους εξαθλιώνει κάθε μέρα περισσότερο.

«Τρίτος Ελληνικός Πολιτισμός»

Πως άνοιξε ο δρόμος.

Πρωτοσέλιδο της εποχής

Μετά την χρεοκοπία της Ελλάδας (1932) ακολουθεί πολιτική και κοινωνική επιδείνωση. Ο Βενιζέλος και οι αξιωματικοί του προχωρούν σε πραξικόπημα τον Μάρτιο του ’35. Το πραξικόπημα όμως αποτυγχάνει. Πνίγεται από τις σφοδρές αντιδράσεις του λαού, μα και από την άρνηση αρκετών στρατιωτικών να το στηρίξουν. Το αστικό πολιτικό σύστημα είναι έτοιμο να καταρρεύσει. Μπροστά σε αυτήν την κατάσταση ήταν ζήτημα χρόνου να συμφωνήσουν οι αρχηγοί των αστικών κομμάτων. Στις 1-4-1935 διαλύουν την Βουλή και στις 5 Μαΐου σε στρατοδικείο-οπερέτα καταδικάζονται ερήμην σε θάνατο οι Βενιζέλος, Πλαστήρας, Κούνδουρος. Όσοι όμως παραβρέθηκαν στην «δίκη» (Καφαντάρης, Σοφούλης, Παπαναστασίου και άλλοι), απαλλαχτήκαν λόγω «πλήρους συγχύσεων». Ως τρελοί δηλαδή.
Παρά λοιπόν τα στρατοδικεία και τις πομπώδεις αποφάσεις, τίποτα δεν εμπόδισε τους πολιτικούς αυτούς να προβούν λίγο αργότερα σε πολιτικές πράξεις. Στις 9 Ιουνίου προκηρύσσονται εκλογές με το πλειοψηφικό σύστημα και με την ευγενική χορηγία του Στρατού. Το βενιζελικό κόμμα δεν πήρε μέρος στις εκλογές τις οποίες κέρδισε το Λαϊκό κόμμα του Κονδύλη. Ο Ι.Μεταξάς έβγαλε 7 βουλευτές. Ο Κονδύλης απ’ την φασιστική Ιταλία όπου πραγματοποιούσε επίσημη επίσκεψη δηλώνει:
«Εδημιουργήσατε ένα νέον καθεστώς το οποίο εμιμήθη ήδη η Γερμανία, και εις όλα τα Έθνη υπάρχουν ήδη φασιστικοί πυρήνες οι οποίοι αργά ή γρήγορα θα επιβληθούν. Ζήτω ο Ντούτσε».

Ο Κονδύλης υποδέχεται τον βασιλιά Γεώργιο Β΄

Στις 10 του Οκτωβρίου του ‘35 ο Κονδύλης καταργεί την Δημοκρατία και ορίζει λέει Δημοψήφισμα για την επάνοδο του Βασιλιά. Ο καταδικασμένος σε θάνατο Βενιζέλος σε συνεννόηση με τους Άγγλους πάτρωνες του (Σερ Αρθούρο Κρώσφιλδ) συναινεί με τον Κονδύλη. Εκτός ΚΚΕ, όλοι παίρνουν μέρος στο δημοψήφισμα λόγω συναίνεσης και Εθνικού συμφέροντος. Αποτέλεσμα: 97,8% υπέρ του βασιλιά Γεωργίου. Η Καθημερινή η οποία αποκαλούσε τον Βασιλιά πριν το «δημοψήφισμα» «εστεμμένο φελλό» μετά την διεξαγωγή του γράφει στον Γεώργιο: «Βεβαιωθείτε ότι ο Λαός μοχθεί εργάζεται βασανίζεται δια να κερδίσει τον άρτων και επανέρχεται τη νύχτα κάθιδρος εις τον οίκον του, θα αναρτήσει την εικόνα Σας με τα Εικονίσματα των Αγίων.»
Όμως ο λαός πεινά. Ξεσπούν πανεργατικές απεργίες. Ένοπλοι κολίγοι έρχονται σε ανοικτές συγκρούσεις με τον Στρατό, η ανεργία καλπάζει. Υπάρχουν νεκροί αγωνιστές. Στις 27-4-1936 ο τρελός σύμφωνα με το δικαστήριο Παπαθανασίου, λέει στην Βουλή: «Δια αυτούς τους λόγους (εξέγερση του λαού) έχω την πεποίθησιν ότι δια να σταματήσει αυτή η αποσυνθετική εξέλιξις, επιβάλλετο να δώσει τα χέρια ο πολιτικός κόσμος, να συνεργαστούν τα μεγαλύτερα κόμματα». Υπάρχουν όμως διαφωνίες, κάτι που δεν ανέχεται ο βασιλιάς και έτσι διορίζει κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Δερμετζή ο οποίος τοποθέτησε στο υπουργείο Στρατιωτικών τον Ι. Μεταξά, η οποία κυβέρνηση θα διενεργούσε εκλογές.
Το Γενάρη του 1936, έγιναν οι εκλογές με απλή αναλογική γιατί λόγω της εξέγερσης του λαού δεν ήθελαν μονοκομματικές κυβερνήσεις. Το ζητούμενο ήταν η συναίνεση. Πρώτο κόμμα αναδείχτηκε το «Λαϊκό Κόμμα» του Τσαλδάρη, που εξέλεξε 143 βουλευτές, ενώ το κόμμα των «Φιλελευθέρων» του Σοφούλη εξέλεξε 142. Το «Παλλαϊκό Μέτωπο» (συνεργασία ΚΚΕ – ΑΚΕ), έβγαλε 15 έδρες. Έτσι, ο Σοφούλης άρχισε επαφές με τον Τσαλδάρη, αλλά δεν επιτεύχθηκε συνεργασία. Ο Τσαλδάρης ζητούσε από το ΚΚΕ την υποστήριξή του στη Βουλή για να σχηματίσει αυτός κυβέρνηση και όχι ο Σοφούλης. Από την άλλη, οι διαπραγματεύσεις «Παλλαϊκού Μετώπου ΚΚΕ – ΑΚΕ» και «Κόμματος Φιλελευθέρων» κατέληξαν στο «Σύμφωνο Σοφούλη – Σκλάβαινα», το οποίο δεν τηρήθηκε από τους «Φιλελεύθερους» και δημοσιοποιήθηκε από το «Παλλαϊκό Μέτωπο».
Με βάση το «Σύμφωνο Σοφούλη – Σκλάβαινα», το «Παλλαϊκό Μέτωπο» θα έδινε ψήφο ανοχής στην κυβέρνηση Σοφούλη και στο προεδρείο της Βουλής, ενώ η κυβέρνηση θα ακύρωνε αναδρομικά τη διάταξη του εκλογικού νόμου που αφαιρούσε τα εκλογικά δικαιώματα όσων είχαν καταδικαστεί με το «Ιδιώνυμο», θα καταργούσε τις επιτροπές ασφάλειας, θα έδινε αμνηστία σ’ όλους τους πολιτικούς κρατούμενους, τους εξόριστους, θα διέλυε τις φασιστικές οργανώσεις, θα καθιέρωνε ως πάγιο εκλογικό σύστημα την απλή αναλογική, θα μείωνε την τιμή του ψωμιού, θα απαγόρευε την προσωποκράτηση για οφειλές προς το Δημόσιο μέχρι 3.000 δρχ., θα προχωρούσε στην εφαρμογή της Κοινωνικής Ασφάλισης, και θα καθιέρωνε 5χρονο χρεοστάσιο χωρίς όρους για τα χρέη των αγροτών σε τράπεζες και ιδιώτες.
Στις 13 Απρίλη πέθανε ο Δεμερτζής. Ο βασιλιάς όρισε πρωθυπουργό τον Ι. Μεταξά. Τον όρκισε το ίδιο απόγευμα, δίχως να πάρει τη γνώμη της Βουλής! Παρ’ όλ’ αυτά όλα τα αστικά κόμματα έδωσαν ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση Μεταξά! Μόνο οι βουλευτές του ΚΚΕ την καταψήφισαν, όπως και οι Γ. Παπανδρέου, Κ. Βλαχοθανάσης και Ανδρ. Δενδρινός. Υπήρξαν και 4 αποχές. «Υπέρ» ήταν 241 ψήφοι. Στις 30 Απρίλη, η Βουλή ενέκρινε ψήφισμα, με το οποίο διέκοπτε τις εργασίες της για πέντε μήνες μέχρι τις 30 Σεπτέμβρη.