Η φετινή επέτειος του Πολυτεχνείου

Η φετινή επέτειος του Πολυτεχνείου δεν είναι ίδια με όλες τις άλλες. Φέτος οι εθνικοανεξαρτησιακές παρακαταθήκες του παίρνουν χαρακτήρα και διαστάσεις εθνικοπαλευυερωτικού αγώνα. Σήμερα δεν διαδηλώνουμε απλά ενάντια σε μια Χούντα, ούτε μόνο ενάντια στους Αμερικανονατοικούς επικυρίαρχους. Σήμερα παλεύουμε για την ύπαρξή μας ως λαός. Αγωνιζόμαστε για την Ελευθερία, όπως ακριβώς την ένιωθαν, την κατανοούσαν και την πάλευαν στην παλιά ναζιστική κατοχή. Όπως την ονειρεύονταν οι αγωνιστές του '21.

Ο αγώνας του λαού σήμερα δεν είναι απλά ενάντια σ' ένα αντιδραστικό καθεστώς που έχει επιβληθεί στην χώρα του, αλλά για την ίδια την επιβίωση της χώρας του. Η Ελλάδα, κατά πώς έχουν κρίνει οι αγορές και οι ισχυροί της ευρωζώνης, δεν είναι βιώσιμη ως τυπικά ανεξάρτητο κράτος. Θα πρέπει να καταλυθεί και να ρευστοποιηθεί προς όφελος των πιο ισχυρών οικονομιών της ευρωζώνης. Τα 182 χρόνια ιστορικής πορείας του ελληνικού λαού, οι αγώνες του για ελευθερία, ανεξαρτησία και κοινωνική δικαιοσύνη στον δικό του τόπο, στον τόπο που δίκαια χαρακτηρίζει πατρίδα και έχει συνδέσει άρρηκτα τις τύχες του μ' αυτόν ποτίζοντάς τον με τον ιδρώτα του και ενίοτε με το αίμα του, τελειώνουν οριστικά μέσα στα πλαίσια μιας ευρωπαικής ομοσπονδίας περιφερειών κατά προέκταση του Γερμανικού ομοσπονδιακού κράτους.

Ένας ανελέητος πόλεμος διεξάγεται εναντίον του ελληνικού λαού για την μαζική του εξόντωση κάτω από την πολεμική ιαχή "περισσότερη Ευρώπη". Είναι ένας πόλεμος γενοκτονίας εναντίον του ώστε ηττημένος να αποδεχθεί την εκποίηση της χώρας του, την ολοκληρωτική διάλυσή της, να δεχθεί ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος εκτός από τα δεσμά και τις αλυσίδες του ραγιά στους φραγκολεβαντίνους αποικιοκράτες.

Θα το επιτρέψουμε;

Μπορούμε να καμονόμαστε ότι το μόνο που μας απασχολεί είναι ο μισθός, η σύνταξη, η δουλειά, χωρίς να μας νοιάζει τι θα απογίνει η χώρα;

Πόσο κρετίνος πρέπει να είναι κάποιος, πόσο εκμαυλισμένος και ποτισμένος με το φαρμάκι της δουλικότητας πρέπει να είναι για να μην καταλαβαίνει ότι καμιά σύνταξη, κανένας μισθός ή δουλειά δεν μπορεί να περισωθεί, αν πρώτα δεν κερδίσουμε ως λαός την χώρα μας από την "ξένη ακρίδα" και τους ντόπιους δωσίλογους;

Σε ποιον πλανήτη του σύμπαντος, ο μισθός, η σύνταξη, η δουλειά, η ευημερία, η πρόοδος και η προκοπή είναι ξεκομμένα από την πατρίδα, από την ελευθερία ενός λαού να ζει και να δουλεύει στην χώρα του κατά πώς αυτός ο ίδιος αποφασίζει;

Που ζουν όλοι αυτοί που μιλούν στο όνομα της προόδου, της δεξιάς, ή της αριστεράς, αλλά δεν τολμούν να αναδείξουν ως κυρίαρχο ζήτημα την εθνική ταπείνωση και υποδούλωση της Ελλάδας από τις δυνάμεις της νέας κατοχής που σήμερα φέρουν την σβάστικα της Ευρωπαικής Ένωσης;

Ποια μάνα τους γέννησε; Ποιο μητρικό γάλα θήλασαν; Ποιο λίκνο τους μεγάλωσε χωρίς το νανούρισμα του καιμού, του πόνου, της ελπίδας που βγαίνει από τα σωθικά ενός ολόκληρου λαού και συμπυκνώνεται στην λέξη "πατρίδα";

Τι σόι νοσηρή μετάλλαξη του ανθρώπινου είδους είναι όλοι αυτοί που δεν καταλαβαίνουν ότι μόνο λαοί που παλεύουν για ελεύθερη πατρίδα μπορούν να διεκδικήσουν και παναθρώπινη την λευτεριά;

Σήμερα, όποιος θέλει να είναι πατριώτης, αληθινός όχι γιαλαντζί ντυμένος με φορκλόρ ενδυμασίες και λογίδρια, δεν μπορεί παρά να είναι δημοκράτης, τόσο βαθιά δημοκράτης που να ζητά την ενότητα του λαού από σήμερα, πέρα και πάνω από ιδεολογικούς διαχωρισμούς δεξιάς-αριστεράς.

Τόσο βαθιά δημοκράτης που δεν κάνει σκόντο μπροστά στην κρεατομηχανή που λέγεται ευρώ και την σύγχρονη απολυταρχία που αποκαλείται Ευρωπαϊκή Ένωση. Όποιος σήμερα δεν θέτει πάνω απ' όλα την εθνική απελεύθερωση από τον ζυγό του ευρώ και της Ευρωπαικής Ένωσης, όποιος δεν θέλει την ενότητα του λαού και δεν θέτει ξεκάθαρα τα πατριωτικά καθήκοντα του λαού πάνω απ' όλα, έχει περάσει με την πλευρά του εχθρού. Ότι κι αν επικαλείται, όποια κι αν είναι η ιστορία του.

Όπως στην παλιά ναζιστική κατοχή, έτσι και σήμερα η χειρότερη πέμπτη φάλαγγα του εχθρού είναι όλοι εκείνοι που σπέρνουν την μοιρολατρία στον λαό, που του ψυθιρίζουν στο αυτί, κάτσε ήσυχος γιατί δεν μπορείς να καταφέρεις τίποτε απέναντι στο πανίσχυρο σύστημα κατοχής, που του κουνάνε περασμένες αγωνιστικές περγαμηνές για τον μάθουν να προσκυνά τους νέους καταχτητές, που του μαθαίνουν ότι η εθνική αξιοπρέπεια και περηφάνεια είναι κακό πράγμα στις μέρες μας, που πλασάρονται ως πολύ "διεθνιστές" και "ταξικοί" για να ασχοληθούν με τον λαουτζίκο και την ελευθερία της πατρίδας του. Σ' όλους αυτούς λέμε ξεκάθαρα ότι θα έχουν την τύχη των ομογάλακτών τους στην παλιά κατοχή. Θα πάθουν ότι έπαθαν κι εκείνοι. Ο λαός μας θα τους πληρώσει με το ίδιο νόμισμα και είναι σίγουρο ότι θα λογοδοτήσουν ως συνεργάτες του εχθρού.

Είναι στο χέρι μας η σημερινή επέτειος του Πολυτεχνείου να αποτελέσει την αφετηρία ενός νέου ρωμαλέου κινήματος Εθνικής Αντίστασης που αυτή την φορά θα απελευθερώσει μια για πάντα τον λαό και την χώρα. Εμείς στο ΕΠΑΜ έχουμε πάρει τις αποφάσεις μας. Μια νέα γενιά έχει γεννηθεί ικανή και αποφασισμένη να δώσει ακόμη και την ζωή της για την λευτεριά της πατρίδας και του λαού. Μια νέα γενιά, αγνή και αυθεντικά λαική, όπως πάντα ήταν οι ήρωες στην χώρα μας, έτοιμη να γράψει με πύρινα - αν χρειαστεί - γράματα την δική της Αλαμάνα και τον δικό της Γοργοπόταμο. Από αυτή τη γενιά δεν θα γλυτώσουν ούτε με τον θάνατο.

"Εμπρός αδέρφια εμπρός κι είναι μαζί μας ο λαός. Στα πιο μεγάλα μας τα κατορθώματα μες στις πέτρες και στα χώματα... Αέρας στις κορφές μαύρο φεγγάρι στις καρδιές έλα και πάρε μόνος σου τη λευτεριά με τραγούδια, όπλα και σπαθιά."

πηγη

Το Πολυτεχνείο Ζει!

Μέρες Νοέμβρη.

Μέρες παράξενες - Θαυμάσιες μέρες!

Το Πολυτεχνείο Ζει!

Το Πολυτεχνείο Ζει στη σημερινή αγωνία του λαού για την επιβίωση, την αξιοπρέπεια, την αγωνία για το μέλλον που του καταστρέφουν.

Το Πολυτεχνείο Ζει στη πάλη του λαού για την ανατροπή των αντεργατικών πολιτικών λιτότητας, των πολιτικών εξαθλίωσης όλων μας.

Το Πολυτεχνείο Ζει στην πάλη του λαού για την ανατροπή της Κατοχικής Τρόικας και των ντόπιων συνεργατών της - την τρικολόρ κυβέρνηση Τσολάκογλου.

Το Πολυτεχνείο Ζει στην πάλη του λαού για ανακατάκτηση (ή μήπως κατάκτηση πραγματικά για πρώτη φορά;) της δημοκρατίας στη πατρίδα μας, στην πάλη του λαού να γίνει αφέντης στον τόπο του.

Το Πολυτεχνείο Ζει διότι τα ψέματα τελείωσαν. Είναι 2012 και ο κόσμος και ιδιαίτερα η πατρίδα μας βυθίζεται σε μια πρωτόγνωρη σαπίλα με ευθύνη του πολιτικού και οικονομικού συστήματος. Είναι 2012 και κάθε ψευδαίσθηση ότι ο κόσμος έχει μπει σε μια σταθερή ρότα ανάπτυξης (έστω και με σκαμπανεβάσματα) τελείωσε. Είναι 2012 και ο λαός μας βρίσκεται ξανά μπροστά σε ιστορικές προκλήσεις για την διασφάλιση της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας του.


Το Πολυτεχνείο Ζει διότι η Χούντα είναι εδώ. Αφού ζει ο εχθρός του ζει και αυτό! Ζει και τους φοβίζει. Ζει και θα νικήσει!

Το Πολυτεχνείο Ζει μέσα στις πλατείες και τις τεράστιες απεργειακές συγκεντρώσεις. Ζει διότι πλέον η συμμετοχή στους αγώνες είναι μαζική, είναι κοινωνικά πλειοψηφική. Είναι πιο πολλοί αυτοί που αντιδρούν παρά αυτοί που αποδέχονται την κατάσταση. Εξάλλου κανείς δεν συμφωνεί. Το πολύ - πολύ να φοβάται ακόμα. Μα ο φόβος θα σπάσει. Το Πολυτεχνείο Ζει. Και σπέρνει εφιάλτες στους εθνοπροδότες της συγκυβέρνησης, στα κοράκια των Βρυξελλών.

Το Πολυτεχνείο Ζει διότι η χώρα ξεπουλιέται. Άρα η ψυχή των αγωνιστών που πάλεψαν απέναντι στον Αμερικάνικο Ιμπεριαλισμό γίνεται σημείο αναφοράς για τους σημερινούς αγώνες. Οι πύλες των σύγχρονων πολυτεχνείων γράφουν "Έξω η Τρόικα".


Το Πολυτεχνείο Ζει διότι το φίδι του φασισμού πάει να βγει από το αυγό του και κάποιος πρέπει να το τσακίσει ξανά. Το Πολυτεχνείο Ζει στην μνήμη των νεκρών του. Σήμερα έχουμε και πάλι νεκρούς από την αστυνομική καταστολή και τη βία του κράτους γενικά. Το Πολυτεχνείο Ζει!

Το Πολυτεχνείο Ζει διότι στον κόσμο μας γίνοντα πόλεμοι. Σήμερα βομβαρδίζουν και πάλη την Παλαιστίνη. Το Πολυτεχνείο Ζει διότι ζει ο εχθρός του, ο ιμπεριαλισμός.

Το Πολυτεχνείο Ζει διότι η φλόγα της αντίστασης είναι ζωντανή. Είναι αναμμένη στον ευρωπαικό νότο, σιγοκαίει στις μητροπόλεις του καπιταλισμού και δείχνει τη λάμψη της στη Λατινική Αμερική και όχι μόνο.

Ο "ΧΡΥΣΟΣ ΑΙΩΝΑΣ" ΤΩΝ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΩΝ

39 χρόνια μετά, αφού έχουν πέσει τόνοι λάσπης και διαστρέβλωσης από το σύστημα και διάφορους «αριστερούς» καλοθελητές, η λαϊκή εξέγερση του Πολυτεχνείου παραμένει κόκκινος φάρος για την πάλη του λαού μας. Παραμένει η κορυφαία στιγμή αντίστασης και πάλης της νεολαίας και των εργαζόμενων μαζών των τελευταίων δεκαετιών, με σαφή αντιιμπεριαλιστικά και αντιφασιστικά χαρακτηριστικά. Το πολιτικό στίγμα που άφησε παρακαταθήκη ο λαός με την πάλη του το 1973 έχει μείνει αδικαίωτο και ανεκπλήρωτο.
Η σύγκρουση του λαού μας με τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό και τα ντόπια φασιστικά του στηρίγματα, οι πόθοι του για ανεξαρτησία, ελευθερία και λαοκρατία δεν εκπληρώθηκαν και είναι χρέος δικό μας να συνεχίσουμε τον αγώνα αυτό ενάντια στους σύγχρονους ντόπιους και ξένους δυνάστες, ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τους λακέδες του, ενάντια στο φασισμό και κάθε του έκφραση.

Aπολύσεις 50.000 δημοτικών υπαλλήλων με εντολή του χερ Φούχτελ "Αρπαχτάκη"

Γερμανικό σχέδιο διάλυσης της Τοπικής Αυτοδιοίκησης

Ξεκινά σήμερα και ολοκληρώνεται αύριο, στη Θεσσαλονίκη το 3ο Ελληνο-Γερμανικό συνέδριο για την επιβολή του γερμανικού μοντέλου στην Τοπική Αυτοδιοίκηση , στο πλαίσιο της διμερούς οικονομικής συνεργασίας,που υπέγραψε τον Μάρτιο του 2010, ο τότε πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου με την γερμανίδα καγκελάριο Ανγκέλα Μέρκελ.
Ουσιαστικός στόχος του συνεδρίου είναι να διευκολύνει την «άλωση» της περιουσίας και των πλουτοπαραγωγικών πηγών των 325 ελληνικών δήμων, από γερμανούς επιχειρηματίες, του πιο επιθετικού και κερδοσκοπικού τμήματος του ευρωπαϊκού κεφαλαίου, το οποίο εκπροσωπεί στην Ελλάδα, ο χερ Φούχτελ, γερμανός επιτετραμμένος για την ελληνική Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Ο χερ Φούχτελ, μιλώντας στα τοπικά ΜΜΕ της Θεσσαλονίκης, ως κατακτητής ενός οικονομικού πολέμου, στο έδαφος μιας χώρας που έχει απωλέσει πλήρως την εθνική και πολιτική της κυριαρχία, εκφράστηκε απαξιωτικά για τους δημοτικούς υπαλλήλους, ενώ προανήγγειλε την απόλυση, των 2/3 των εργαζομένων στους Δήμους και τις Περιφέρειες της χώρας, εως το 2016. (υπολογίζονται περίπου 50.000).

«Τρεις χιλιάδες εργαζόμενοι στην Τοπική Αυτοδιοίκηση στην Ελλάδα κάνουν τη δουλειά που στη Γερμανία την κάνουν μόνο 1.000 άτομα», δήλωσε ο γερμανός υφυπουργός και προσέθεσε ««Η Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι ένας θησαυρός που πρέπει να εκμεταλλευτούμε γιατί μέχρι τώρα το καθεστώς των ΟΤΑ και της Ευρώπης ήταν μόνο για θέματα χρηματοδοτήσεων. Τώρα η Τοπική Αυτοδιοίκηση καλείται να παίξει άλλο ρόλο». Οι δηλώσεις Φούχτελ προκάλεσαν αλγεινή εντύπωση στους εργαζόμενος της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης(ΠΟΕ-ΟΤΑ) Θέμις Μπαλασόπουλος, σχολιάζοντας τα όσα είπε ο γερμανός υφυπουργός, δήλωσε: «Αυτές δεν είναι δηλώσεις ενός υπουργού μια άλλης χώρας αλλά ενός σύγχρονου κατακτητή που απευθύνεται στους υποτακτικούς του αναδεικνύοντας μια άνευ προηγουμένου αποικιοκρατική λογική. Δικαιώνεται η άποψή μας πως όσοι αιρετοί παρευρεθούν στην 3η ελληνογερμανικη συνέλευση στη Θεσσαλονίκη προωθούν το ξεπούλημα των δημοτικών υπηρεσιών και της δημοτικής περιουσίας στους ξένους αποικιοκράτες». Η ΠΟΕ-ΟΤΑ, έχει κηρύξει σήμερα τρίωρη στάση εργασίας στους Δήμους του νομού Θεσσαλονίκης, προκειμένου να διευκολυνθούν οι εργαζόμενοι να παραβρεθούν στην «υποδοχή καλωσορίσματος» του Κ.Φουχτελ, στο κτίριο Γερμανός, περίπτερο 8 της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης.

Στο απόσπασμα δια χειρός Κουβέλη!

Σε εργασιακό θάνατο καταδικάζονται δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι στο Δημόσιο, με εντολή της Γερμανικής Διοίκησης Αθηνών, και την σύμφωνη γνώμη της τρικομματικής συγκυβέρνησης.


Πραγματική θύελλα έχει ξεσηκώσει στο Δημόσιο, η άμεση διαθεσιμότητα, 5. 000 δημόσιων υπαλλήλων, πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, με προοπτική την απόλυση, σε εφαρμογή του Μνημονίου 3. Οι δημόσιες υπηρεσίες (υπουργεία, δήμοι, πανεπιστήμια και οργανισμοί) έχουν ήδη παραλύσει, καθώς οι υπάλληλοι έχουν ουσιαστικά κηρύξει λευκή απεργία, ενώ πολλές ομοσπονδίες εργαζομένων βρίσκονται η θα βρεθούν, τις επόμενες μέρες, σε απεργιακές κινητοποιήσεις.
Το τηλεφωνικό κέντρο του Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης έχει μπλοφάρει από χιλιάδες κλήσεις πολιτών, που σέρνουν στα ¨γαλλικά» τα μύρια όσα, στον κ.Μανιτάκη, την ΔΗΜΑΡ και την κυβέρνηση Σαμαρά. Η οργή του δημοσιουπαλληλικού κόσμου έχει ξεχειλίσει και στην Κυβέρνηση επικρατεί πανικός για το τι μέλλει γενέσθαι, από εδώ και πέρα.
Μπροστά σε αυτή την γενοκτονία, η ηγεσία της ΑΔΕΔΥ, πολύ κατώτερη των περιστάσεων, εξήγγειλε στάση εργασίας για την Τρίτη 13 Νοεμβρίου, περισσότερο για την τιμή των όπλων!
Με μια κίνηση που δείχνει πανικό, ο κ.Μανιτάκης έσπευσε την Παρασκευή, 9 Νοεμβρίου με «non paper” να διασκεδάσει τις αλγεινές εντυπώσεις που προκάλεσε στον δημόσιο-υπαλλικό κόσμο της χώρας, η υπερψήφιση υπαλληλο-κτόνων διατάξεων με την εισήγηση και την υπογραφή του. Συγκεκριμένα γνωστοποίησε, ότι οι απολύσεις με το «γάντι» μέσω διαθεσιμότητας, δεν αφορούν, προς το παρόν, τους υπαλλήλους υποχρεωτικής εκπαίδευσης.
Λίγες ώρες όμως μετά την αποστολή του non paper”, υπήρξε παρέμβαση σε αυστηρό τόνο από το Μαξίμου, μετά από τηλεφώνημα της Τρόικα στον πρωθυπουργό, και ο καθηγητής –υπουργός, αναγκάστηκε να τα μαζέψει «άρον-άρον», ξαναβάζοντας στην λαιμητόμο του εργασιακού θανάτου και τους αποφοίτους υποχρεωτικής εκπαίδευσης.

Μετά τα μέτρα…

Οι δημοσκοπήσεις δεν αφήνουν περιθώρια αμφισβήτησης: το «μνημονιακό μέτωπο» συρρικνώνεται πολιτικοεκλογικά, γεγονός που δημιουργεί όρους αποσταθεροποίησης της κυβέρνησης Σαμαρά. Δεν θα μπορούσε να συμβεί κι αλλιώς. Τον περασμένο Ιούνιο, οι μισοί σχεδόν πολίτες είχαν ψηφίσει, θεωρώντας ότι η Ν.Δ., το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ μπορούσαν από κοινού και σε συνεννόηση με την τρόικα να επαναδιαπραγματευθούν το Μνημόνιο, να εξασφαλίσουν την παραμονή στο ευρώ και να ανατάξουν την οικονομία.

Η άνευ προσχημάτων προεκλογική ανάμειξη των δανειστών υπέρ του «μνημονιακού μετώπου» και εναντίον των «αντιμνημονιακών» είχε πείσει πολλούς πολίτες ότι η τριμερής κυβέρνηση θα είχε εξασφαλισμένη την αμέριστη υποστήριξη των δανειστών. Η εγκατάλειψη της επαναδιαπραγμάτευσης και το επώδυνο πακέτο μέτρων τους προσγείωσε ανωμάλως. Διατήρησαν, όμως, την ελπίδα ότι με την ψήφιση του πακέτου θα εκταμιευθεί η δόση και η οικονομία θα αρχίσει να αναπνέει, όπως τους διαβεβαίωνε η ρητορική της συμπολίτευσης.
Το πακέτο ψηφίσθηκε, αλλά ούτε αυτή η φρούδα ελπίδα δεν φαίνεται να δικαιώνεται. Πριν αλέκτορα φωνήσαι και με την ψηφοφορία για τον προϋπολογισμό μπροστά, ο Σόιμπλε έδειξε τις προθέσεις του Βερολίνου. Η τρόικα δεν είναι έτοιμη όχι μόνο να δώσει την «οριστική λύση» στο ελληνικό πρόβλημα, αλλά ούτε και να εκπληρώσει τις τρέχουσες υποχρεώσεις της. Οι συγκυβερνώντες δήλωναν σ’ όλους τους τόνους ότι δεν πρόκειται να υπάρξουν νέα μέτρα. Ακόμα κι αν παραβλέψουμε ότι η διαβεβαίωση έχει δοθεί και έχει παραβιασθεί πολλάκις, μας προσγειώνει η απαίτηση της τρόικας να ισχύσει ρήτρα αυτόματης λήψης πρόσθετων μέτρων στην περίπτωση δημοσιονομικής απόκλισης. Επειδή, όμως, λόγω της ύφεσης που προκαλεί η συνταγή, η δημοσιονομική απόκλιση είναι αναπόφευκτη, αναπόφευκτα θα καταστούν και νέα μέτρα. Και σαν να μην έφθανε αυτό, το ποσό της δόσης μάλλον θα κατατεθεί σε λογαριασμό που δεν θα ελέγχει η κυβέρνηση.
Πού το πάνε, λοιπόν, οι δανειστές; Η στάση τους δεν οφείλεται μόνο στην αντίθεση Ευρωζώνης-ΔΝΤ. Οφείλεται κυρίως στην ανικανότητα του ευρωιερατείου, λόγω οικονομικού εθνικισμού και ιδεολογικής τύφλωσης, να συμφωνήσει σε μία στρατηγική υπέρβασης της κρίσης του ευρώ. Αυτή είναι το παγόβουνο. Η ελληνική κρίση είναι η κορυφή του. Μη έχοντας ενιαία κι αποτελεσματική στρατηγική, η τρόικα ενισχύει με δογματισμό τη δόση της μονοδιάστατης λιτότητας, παρότι και το ΔΝΤ και πολλοί Ευρωπαίοι αξιωματούχοι αναγνωρίζουν πια ότι το φάρμακο αυτό επιδεινώνει την κατάσταση. Χωρίς «κούρεμα» του ελληνικού χρέους που κατακρατούν η ΕΚΤ και οι χώρες-μέλη και χωρίς ένα σχέδιο μεγάλων επενδύσεων, η ελληνική οικονομία είναι καταδικασμένη.
Το ευρωιερατείο όχι μόνο δεν κινείται προς αυτή την κατεύθυνση, αλλά και «αδειάζει» με κραυγαλέο τρόπο την κυβέρνηση της αρεσκείας του. Με τη στάση του δεν ανοίγει τον δρόμο μόνο για την εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ και για νέο εκλογικό άλμα της Χρυσής Αυγής. Ανοίγει τον δρόμο και για την κατάρρευση μ’ ό, τι αυτή συνεπάγεται και στο οικονομικό-κοινωνικό και στο γεωπολιτικό επίπεδο. Αντιμέτωποι μ’ αυτή τη μαύρη προοπτική, ολοένα και περισσότεροι εξωθούνται να θεωρήσουν ότι το ευρωιερατείο σπρώχνει την Ελλάδα στον γκρεμό κι ότι το εξαρτημένο εγχώριο πολιτικό σύστημα προδίδει την κοινωνία. Αν το πρώτο τροφοδοτεί τον αντιευρωπαϊσμό, το δεύτερο τροφοδοτεί την πολιτική ριζοσπαστικοποίηση κατεστραμμένων μικρομεσαίων, αλλά και τη ραγδαία ανάπτυξη αντιδημοκρατικών τάσεων.

πηγη

Δεν είναι οι Ευρωπαίοι ξεφτιλισμένοι, αλλά όσοι οδήγησαν τη χώρα εδώ...

Μπορεί να είναι τόσο ξεφτιλισμένοι οι Ευρωπαίοι; Αυτό αναρωτιέται στο Βήμα (8/11) ένας από τους εντεταλμένους για να δίνουν «γραμμή» στην μαύρη προπαγάνδα του σημερινού καθεστώτος κατοχής εκ μέρους του γνωστού συγκροτήματος με τον επίσης πολύ γνωστό ρόλο που διαδραματίζει σε κάθε σκοτεινή σελίδα της ελληνικής ιστορίας. Από την εποχή που ο ιδρυτής του ανακήρυσσε τον φασίστα Μεταξά σε «μέγα πολιτικό» και «άξιο τέκνο της πατρίδος» μόνο και μόνο για να του ανοίξει το δρόμο για την τεταρτοαυγουστιανή δικτατορία, κατ’ επιταγή των Βρετανών αποικιοκρατών της εποχής εκείνης, την κατοπινή ταύτισή του με το καθεστώς ναζιστικής κατοχής έως σήμερα ο ρόλος του συγκροτήματος αυτού ήταν και παραμένει πάντα ο ίδιος. Πάντα με τις δυνάμεις της κατοχής και της αποικιοκρατίας. Φύσει και θέσει.


ΣΙΓΑ ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ, ΜΗ ΣΚΙΣΕΤΕ ΚΑΝΕΝΑ ΚΑΛΣΟΝ...

Τότε τι ήταν αυτό που τον κάθε άλλο παρά δημοσιογραφικά έντιμο αρθρογράφο τον ξένισε με την συμπεριφορά των μεγάλων αφεντικών του, των Ευρωπαίων; Ας αφήσουμε τον ίδιο να μας εξηγήσει. Αφού περιγράφει την σύγκρουση ΔΝΤ-Βερολίνου, όπως την καταλαβαίνει ο ίδιος, με αποτέλεσμα την μετάθεση της εκταμίευσης της ποθούμενης δόσης, καταλήγει: «Όπως είναι φανερό κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνει ανεκτό. Αν ο κ. Σαμαράς διαπιστώσει τέτοιες διαθέσεις πρέπει να αντιδράσει πάραυτα. Και να απαιτήσει ταχεία απόδοση των υπεσχημένων. Η ελληνική πολιτική και η ελληνική κοινωνία δεν μάτωσαν για να δεχθούν τέτοιες εξευτελιστικές συμπεριφορές και στάσεις. Αν επιχειρήσουν τέτοια προσβολή του αισθήματος του λαού δεν υπάρχει παρά ένας δρόμος, αυτός της οικειοθελούς αποχώρησης και αυτόματης ανατίναξης της ευρωζώνης. Οι ευρωπαίοι δεν μπορούν να παίζουν άλλο με τον ελληνικό λαό. Τελεία και παύλα...»

Σιγά, ρε παιδιά, μην σκίσετε κανένα καλσόν… Ειδικά ο κ. Σαμαράς! Μπορείτε να φανταστείτε τον κ. Σαμαρά, την Λουλού της Μέρκελ, να αντιδρά και μάλιστα πάραυτα; Ούτε στον άλλο κόσμο.
Το εντυπωσιακό όμως δεν είναι αυτό, αλλά η επίκληση του αισθήματος του ελληνικού λαού από εκείνους που έκαναν τα πάντα για να το καταρρακώσουν ως εκεί που δεν παίρνει άλλο. Άραγε, το αίσθημα του ελληνικού λαού δεν έχει προσβληθεί βάναυσα από την μετατροπή του σε δουλοπάροικο των ευρωπαίων δανειστών; Ή από την κατάλυση κάθε έννοιας δημοκρατικής νομιμότητας σ’ ένα εκ φύσεως πανάθλιο κοινοβουλευτικό καθεστώς της μεταπολίτευσης, που σήμερα πνέει τα λοίσθια και έχει μετεξελιχθεί σε καθεστώς κατοχής; Γιατί ξαφνικά θυμήθηκαν το αίσθημα του ελληνικού λαού; Διότι καθυστερεί η δόση. Τι τους νοιάζει; Μήπως για το καλό του λαού; Όχι βέβαια. Η δόση προορίζεται κυρίως για τους εγχώριους τραπεζίτες (τα 25 από τα 31,5 δις ευρώ), ενώ τα υπόλοιπα πρόκειται να πάνε υπέρ βωμών και εστιών. Των βωμών και των εστιών των μεγαλοεργολάβων, ντόπιων και ξένων, των «μεγάλων έργων» παραχώρησης. Αυτών δηλαδή που εισπράττουν διαρκώς αυξημένα διόδια για δρόμους που δεν έχουν κατασκευάσει και έχουν σταματήσει εδώ και δυο χρόνια κάθε εργασία εκβιάζοντας πρόστυχα το ελληνικό δημόσιο. Και είναι γνωστό πώς τα συγκροτήματα της μαύρης προπαγάνδας είναι εξόχως διαπλεκόμενα και με τους τραπεζίτες, αλλά και με τους μεγαλοεργαλόβους της καταστροφής και λεηλασίας.

Να λοιπόν γιατί κόβονται για την δόση τα παιδιά του συγκροτήματος. Βιάζονται, γιατί τα μαζεύουν και φεύγουν οι κοτζαμπάσηδες των εγχώριων τραπεζών και των ντόπιων κρατικοδίαιτων επιχειρηματικών κυκλωμάτων. Δεν είναι να περιμένουν ούτε λεφτό. Η ελληνική οικονομία καταρρέει με ταχύτατους ρυθμούς. Οι τράπεζες είναι ζήτημα αν μπορούν να κρατηθούν ως το τέλος του έτους. Ή κι αν κρατηθούν το σίγουρο είναι ότι θα βρεθούν υπό ευρωπαϊκό (γερμανικό) έλεγχο. Πρέπει να αρπάξουν όσα και ότι μπορούν και να τα βγάλουν στο εξωτερικό.

Η σημερινή Κατοχή

Η σημερινή κατοχή είναι πολύ χειρότερη από την παλιά ναζιστική κατοχή. Κι αυτό γιατί πολύ απλά δεν πρόκειται για κατοχή εδαφικής επικράτειας άλλου κράτους από εισβολέα, αλλά για ολοκληρωτική κατάλυση σήμερα του ελληνικού κράτους και ρευστοποίηση της εδαφικής του επικράτειας, αλλά και του λαού του. Να ποια είναι η θεμελιώδης διαφορά, ταξικά και εθνικά, του 1941 με σήμερα.

Η άρχουσα τάξη σήμερα δεν χρειάζεται εθνικό κράτος. Οι εξουσίες της έχουν περάσει ήδη σε υπερεθνικό επίπεδο και η συσσώρευση του κεφαλαίου εκδηλώνεται κυρίαρχα με άυλους τίτλους και πλασματικό χρήμα στις παγκοσμιοποιημένες αγορές. Γι' αυτό και για την οικονομική ολιγαρχία σήμερα το εθνικό κράτος της είναι περιττό, ενώ το έθνος μια βολική επινόηση χωρίς υλική υπόσταση όπως ακριβώς και τα εικονικά κεφάλαια που συσσωρεύει.

Αυτός είναι ο λόγος που η άρχουσα τάξη στην Ελλάδα μαζί με τα κόμματα "ευρωπαϊκής προοπτικής" έχουν προσχωρήσει στην άποψη ότι το ελληνικό κράτος όχι μόνο δεν μπορεί ...
να είναι ανεξάρτητο και αυτοδύναμο, δεν είναι καν βιώσιμο στις σημερινές συνθήκες. Κι έτσι από την θεωρία της ψωροκώσταινας έχουν προσχωρήσει στην ιδεολογία της αφομοίωσης μέσα σε μια ευρεία "ευρωπαϊκή ομοσπονδία" όπου έχει εκλείψει κάθε ψήγμα δημοκρατίας ακόμη και με την παραδοσιακή έννοια της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.

Η Ελλάδα από αυτήν την νέα κατοχή δεν πρόκειται να επιβιώσει ως κράτος τυπικά ανεξάρτητο και η εδαφική της συγκρότηση θα διαμελισθεί σύμφωνα με τα πιο επείγοντα συμφέροντα των ισχυρών της ευρωζώνης και των αγορών. Σ' αυτές τις συνθήκες, όποιος προτάσσει το "ταξικό" έναντι του εθνικού είναι στην αντίπερα όχθη, διότι πολύ απλά το μόνο "ταξικό" σήμερα που υπάρχει απογυμνωμένο από τα εθνικά χαρακτηριστικά είναι το ταξικό συμφέρον της άρχουσας τάξης.