ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ ΣΕ ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ...

“ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ ΣΕ ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ, ΑΥΤΟ ΘΑ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ ΝΑ ΥΠΟΤΙΜΗΘΕΙ; ΑΝ ΝΑΙ ΠΟΣΟ; ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΥΠΟΤΙΜΗΣΗΣ ΔΕ ΘΑ ΑΥΞΗΘΕΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΕΙΣΑΓΩΓΗΣ ΤΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΠΡΟΙΟΝΤΩΝ (ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ, ΦΑΡΜΑΚΑ, ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ Κ.Τ.Λ) ΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΗΝ ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΕΙΣΑΓΩΓΕΣ; ΕΠΙΣΗΣ ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΥΠΟΤΙΜΗΣΗΣ ΔΕ ΘΑ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΟΣΟΙ ΕΒΓΑΛΑΝ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΤΟΥΣ ΕΞΩ ΝΑ ΑΓΟΡΑΖΟΥΝ ΟΤΙ ΘΕΛΟΥΝ ΠΑΜΦΗΝΑ;”

Θα πρέπει ευθύς εξαρχής να ξεκαθαρίσουμε ότι….. δεν υπάρχει καμιά ευθεία σχέση ανάμεσα στο νόμισμα, στην υποτίμηση και στην αύξηση των τιμών των εισαγομένων. Κατά πρώτον, είναι μέγας μύθος ότι η υποτίμηση του εθνικού νομίσματος είναι μονόδρομος και ότι μ’ αυτόν τον τρόπο θα αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας. Αυτό για να συμβεί θα πρέπει όλοι οι άλλοι συντελεστές του διεθνούς εμπορίου να είναι σταθεροί. Κάτι τέτοιο, όμως, δεν ισχύει. Η υποτίμηση του νομίσματος δεν υπήρξε ποτέ τελεσφόρα επιλογή για την ανταγωνιστικότητα. Δεν έχει να δει κανείς την πορεία της παλιάς δραχμής που υπέστη μόνο μέσα στην μεταπολίτευση υποτίμηση περίπου κατά 90%, αλλά η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας με όρους διεθνούς εμπορίου δεν βελτιώθηκε.

Ο λόγος είναι απλός. Η ανταγωνιστικότητα μιας οικονομίας εξαρτάται από την θέση της στο διεθνή καταμερισμό εργασίας. Εξαρτάται δηλαδή από το αν είναι οικονομία φθηνών υπηρεσιών και εργασίας με όρους εξάρτησης και υποταγής στην διεθνή αγορά, ή αν είναι μια οικονομία παραγωγικής επέκτασης και καινοτομιών με όρους οικονομικής αυτοτέλειας που εξασφαλίζει την ολόπλευρη αξιοποίηση των συγκριτικών της πλεονεκτημάτων. Επομένως καθοριστικός συντελεστής που εξασφαλίζει την ανταγωνιστική θέση μιας οικονομίας στις διεθνείς οικονομικές σχέσεις είναι η άνοδος της παραγωγικότητας της εργασίας με βασικό μοχλό την τεχνολογία παραγωγής και τις εφαρμογές καινοτομιών. Μόνο οικονομίες που αυξάνουν διαρκώς την παραγωγικότητα της εργασίας μπορούν να διεκδικούν καλύτερη διεθνή θέση και μεγαλύτερη ανταγωνιστικότητα. Και για να γίνει αυτό απαιτείται πρώτα και κύρια σοβαρή επένδυση στην ζωντανή εργασία και διαρκή αναβάθμισή της με όρους απολαβών, ειδίκευσης και αξιοποίησης. Σ’ αυτό ακριβώς κρύβεται το κλειδί της ανταγωνιστικότητας.

Η ανταγωνιστικότητα καθορίζεται από την παραγωγικότητα με την οποία μια εθνική οικονομία χρησιμοποιεί τους ανθρώπινους, κεφαλαιουχικούς και των φυσικούς πόρους. Για να κατανοήσουμε την ανταγωνιστικότητα, το σημείο εκκίνησης θα πρέπει να είναι οι αντικειμενικοί πόροι που μπορούν να εξασφαλίσουν την ευημερία σε μια οικονομία. Το επίπεδο ζωής μια χώρας καθορίζεται από την παραγωγικότητα της οικονομίας της, η οποία μετράται με βάση την αξία των αγαθών και υπηρεσιών που παράγονται ανά μονάδα των διαθέσιμων πόρων του. Η παραγωγικότητα εξαρτάται τόσο από την αξία των προϊόντων και των υπηρεσιών που παράγει η οικονομία – η οποία μετράται με βάση τις τιμές που μπορούν να έχουν στις ανοικτές αγορές – και από την αποτελεσματικότητα με την οποία μπορούν να παραχθούν. Η παραγωγικότητα εξαρτάται επίσης από την ικανότητα μιας οικονομίας να κινητοποιήσει τους διαθέσιμους ανθρώπινους πόρους.

Θα «φτύσει αίμα» η Κύπρος υπό τον γερμανικό ζυγό

Πολλαπλασιάζονται οι τομείς που η Κύπρος δέχεται πλήγματα από τότε που ο πρόεδρος Χριστόφιας αποφάσισε να οδηγήσει τη χώρα σε καθεστώς Μνημονίου - σε καθεστώς δηλαδή οικονομικής και πολιτικής υποτέλειας προς την ΕΕ. Λογικό είναι οι Κύπριοι να μην έχουν ακόμη συνειδητοποιήσει τις οικονομικές συμφορές που τους περιμένουν.

Ευνόητο είναι να μην αντιλαμβάνονται τις δραματικές επιπτώσεις που πιθανότατα θα έχει το μνημονιακό καθεστώς στις προσπάθειες εξεύρεσης αν όχι δίκαιης, τουλάχιστον ανεκτής λύσης του Κυπριακού. Η συνενοχή σχεδόν όλων των κυπριακών κομμάτων στην αποδοχή του μνημονιακού καθεστώτος και η μη διεξαγωγή αντιμνημονιακού αγώνα από κανένα μεγάλο κόμμα του νησιού έχει προκαλέσει πλήρη συσκότιση του οικονομικοπολιτικού εγκλήματος. Καθώς συχνά οι Κύπριοι αποτελούν στόχο επικρίσεων ή και κακόβουλων επιθέσεων από το εξωτερικό, είμαστε βέβαιοι ότι υποτιμούν τη σημασία και τους στόχους της τεράστιας δυσφημιστικής εκστρατείας εναντίον της Κυπριακής Δημοκρατίας που έχουν ξεκινήσει οι Γερμανοί. Στη Γερμανία δημιουργήθηκε ήδη το απωθητικό «κλισέ» για την Κύπρο, το οποίο θα διευκολύνει τη γερμανική κυβέρνηση να σκληραίνει διαρκώς τη στάση της απέναντι στη Λευκωσία και ταυτόχρονα δεκάδες εκατομμύρια Γερμανοί πολίτες να απαιτούν από το Βερολίνο να φερθεί πολύ πιο βάναυσα απέναντι στην Κύπρο!

Τα κορυφαία γερμανικά μέσα ενημέρωσης δημιούργησαν μια πλήρως απαξιωτική εικόνα για το νησί: «Η Κύπρος είναι το πλυντήριο μαύρου χρήματος Ρώσων μαφιόζων ύψους δεκάδων δισ. ευρώ». Τελεία και παύλα! «Αναζητείται σωτήρας για ρωσικά δισεκατομμύρια» ήταν την Παρασκευή ο οκτάστηλος τίτλος σχετικού ρεπορτάζ της «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε». «Η τρόικα βρίσκεται ενώπιον διλήμματος. Αν σώσει την Κύπρο και τις τράπεζές της, θα μπορούσαν να βγάλουν κέρδος από αυτό Ρώσοι ολιγάρχες, των οποίων ο πλούτος ενδεχομένως προέρχεται από αμφίβολες πηγές. Αν δεν τη σώσει, τίθεται πάλι σε αμφισβήτηση η διατήρηση της Ευρωζώνης» υπογραμμιζόταν στους υπότιτλους της ανάλυσης της γερμανικής εφημερίδας. Με άλλα λόγια, ένα μικρό νησί, ορμητήριο Ρώσων μαφιόζων, εκβιάζει τη Γερμανία και υποχρεώνει τη Μέρκελ να δώσει χρήματα των Γερμανών φορολογουμένων για να σωθούν οι κυπριακές τράπεζες όπου έχουν καταθέσει τα δισεκατομμύριά τους οι «εγκληματίες από τη Ρωσία»! Μια προβολή της Κύπρου που δικαιολογημένα κάνει έξω φρενών όλους τους Γερμανούς, οι οποίοι πλέον είναι έτοιμοι να δικαιολογήσουν όχι έναν, αλλά… δέκα τουρκικούς «Αττίλες» εναντίον των Ελληνοκυπρίων!

Εκτροχιάστε τις ιδιωτικοποιήσεις

Το ντοκιμαντέρ της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Σιδηροδρομικών κατά των ιδιωτικοποιήσεων.

Εκτροχιάστε τις ιδιωτικοποιήσεις από infowar

Ό,τι λάμπει είναι σκατά(τρίγωνα κάλαντα….)

Αν υπάρχει κάτι πιο άθλιο και από την άθλια κυβέρνηση Σαμαρά , είναι τα πολυκαταστήματα. Αν υπάρχει κάτι αθλιότερο και από τα άθλια πολυκαταστήματα ,είναι τα στολισμένα λόγω των ημερών πολυκαταστήματα. Ευτυχώς ανήκουμε στη δύση και όχι στην βάρβαρη ανατολή οπότε και έχουμε την συγκίνηση να αντικρίζουμε από κοντά τον πολιτισμό των στολισμένων με λαμπερά σκουπίδια ,πολυκαταστημάτων .Ο δυτικός άνθρωπος τα Χριστούγεννα συγκεντρώνει πάνω του τα φώτα της δημοσιότητας ,άσχετα αν αποτελεί μόλις το 1/6 στον πλανήτη ,και επιβεβαιώνει την ηγεμονία του με το τρίπτυχο: χριστιανισμός-εκμετάλλευση-κατανάλωση, γιατί το τρίπτυχο:ψωμί-παιδεία- ελευθερία,τελείωσε με την έλευση των λευκών κολάρων.


Μικρές πολιτείες γεμάτες με ο,τι ποθεί ο καταναλωτής ,στηρίζονται σε τεράστιους τσιμεντένιους όγκους που επικοινωνούν μεταξύ τους με ηλεκτρικές σκάλες, εξυπηρετικές μόνο για τις αδηφάγες τσέπες των πολυεθνικών ,προσβλητικές για το περιβάλλον, δαιδαλώδης και συνωτισμένες ,φέρνουν στο νου σκηνές από το Metropolis του Fritz Lang .Όσο πιο πολλά τα γεμάτα με σακούλες χέρια ,τόσο περισσότερα τα αδειανά που περιφέρονται σαν φαντάσματα ψάχνοντας φαγητό και στεγή στις επίσης στολισμένες πλατείες, μακριά από τα φώτα της τηλεοπτικής δημοσιότητας. Ιδίως τις ήμερες των Χριστουγέννων, όλα τα γιορτινά σκηνικά υποκριτικών χαμογέλων που στήνονται στο εσωτερικό τους, είναι εξίσου εμετικά με το στολισμένο εξωτερικό τους. «Ζεστές» χριστουγεννιάτικες μελωδίες ακούγονται από τα μεγάφωνα τους ,ζέχνοντας παλιανθρωπιά και αλλοτρίωση.

Εκεί μέσα ,εγκλωβισμένοι σε ένα αδιευκρίνιστο ­«εγώ» και γεμάτοι ανασφάλειες άνθρωποι,με μοναδικό ιδανικό την δύναμη του πορτοφολιού τους , συστεγασμένοι με ένα τεράστιο χριστουγεννιάτικο δέντρο «αγάπης και αλληλοβοήθειας» θα ξεροσταλιάσουν σχεδόν ξέψυχοι μπροστά από μια βιτρίνα ,ψάχνοντας την λυτρωτική εκπτωτική καταναλωτική ευκαιρία ,ώστε να γευτούν και αυτοί την ποθητή ,γεμάτη με ψώνια ,φιλική στο περιβάλλον,σακούλα.Άλλοι ,θα κυνηγήσουν την ναρκισσιστική κοινωνική επιβεβαίωση μπροστά στην ταμειακή,την ταμειακή ,με τα αλλεπάλληλα και εκνευριστικά τικ τακ τικ τακ ,εκείνα τα τικ τακ που θυμίζουν ρομποτικές συναλλαγές μα καθόλου ανθρώπινες ,γεμάτοι πάθος για τα ξεχειλισμένα τους καρότσια και αυτοθαυμασμό για την επίσης ξεχειλισμένη από χρήμα ,πιστωτική τους κάρτα. Άλλοι ,θα αναδείξουν την τσαμπουκαλωσύνη τους εκεί κάτω στο απέραντο πάρκινγκ, πνίγοντας την υποτιθέμενη εκεχειρία με τον πολιτισμένο τους εαυτό για ένα εκατοστό γδαρμένου προφυλαχτήρα (ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε;)αποτέλεσμα του «τρομακτικού» προβλήματος της εύρεσης χώρου στάθμευσης, γιατί, τι το χειρότερο από το να μην βρίσκεις μια θέση στάθμευσης στην όαση της κατασκευασμένης ευτυχίας;

Ο πολιορκημένος σκουπιδοτενεκές δεν είναι ορατός στην απολιόρκητη οικογενειακή ευτυχία γιατί απλά στέκεται κάτι εκατοντάδες βήματα μακριά από την διώροφη μεζονέτα, στολισμένη και αυτή λόγω των ήμερων (έφαγε η οικοδέσποινα μια εβδομάδα από την ζωή της ψάχνοντας τα κατάλληλα πλακάκια ,όμως την κακόγουστη χριστουγεννιάτικη πλαστικούρα την βάζει πρώτη μούρη).Τόση αδιαφορία δεν αντέχονταν ούτε στις χρυσές περιόδους του «ελληνικού θαύματος». Τόση κατασκευασμένη συνείδηση ούτε ο Τσόμσκι δεν στοχάστηκε στο :«Κατασκευάζοντας την κοινωνική συνείδηση». Τέτοια ανεμελιά δεν θα μπορούσε να ενσαρκώσει ούτε η Ε. Μενεγάκη σε κάποιο από τα γνωστά της τηλεοπτικά καραγκιοζιλίκια.

Τα Χριστούγεννα είναι όμως ήδη εδώ, και η ζωή είναι ωραία με καλούς προσκεκλημένους σε κάποιο χρυσοσκατένιο ρεβεγιόν και χέσε το συγκεντρωμένο πλήθος στις πλατείες που καρδιοχτυπά για το πεθαμένο αύριο. Φυσικά και λόγω της ιερότητας των ημερών, όλο και κάποιες περισσευούμενες δεκάρες θα σώσουν προς στιγμήν τους αναξιοπαθούντες,όλο και ένα κομμάτι ψωμί θα περισσέψει από το χλιδάτο χλαπάκιασμα, όλο και κάποιο κροκοδειλένιο δάκρυ θα στάξει αντικρίζοντας το συνηθισμένο θέαμα με τα τουμπανιασμένα παιδάκια της Αφρικής στον δέκτη της τηλεόρασης ,καταστρέφοντας την πανάκριβη μάσκαρα .

«Κυρίες και κύριοι ας κάνουμε μια δωρεά για το ίδρυμα των κοριτσιών με τα σπίρτα .»

Πλαστικό δέντρο, πλαστικό φαγητό, πλαστικά στολίδια, πλαστική ζωή,πλαστικοί άνθρωποι.

Εντάξει λοιπόν, τρίγωνα κάλαντα μεσ’ τη γειτονιά ήρθαν τα Χριστούγεννα και η πρωτοχρονιά.

πηγη

Η πορνεία ως φαινόμενο…

Ο κόσμος που ψήφιζε ΠΑΣΟΚ, ΝΔ ή ό,τι άλλο δεν πέθανε. Ο κόσμος που πήγε στον ΣΥΡΙΖΑ ή τον Καμμένο ανήκει σε αυτούς (δεν αναφέρομαι καν στους αγράμματους, απαίδευτους, απάνθρωπους, μικρόνοες που ψήφισαν ΧΑ). Δεν είναι άλλος. Δεν είναι καινούργιο αυτό το πλήθος ψηφοφόρων.

Είναι ο ίδιος που θα πάει στην πόρτα του κομματάρχη να ζητήσει κάτι. Θα πάρει τηλέφωνο για να… γίνει η δουλειά του. Είναι αυτός που εκ συνηθείας θα αναπαράγει αυτό που λέμε κομματοκρατία.

Όποια εκδοχή «τέλους του κόσμου» και να έρθει (εκτός εκείνης των Μάγια) και μας φέρει στο σημείο μηδέν ως κοινωνία, θα αναγκαστούμε να ξανα-ξεκινήσουμε. Είτε έρθει η πολιτική εξέγερση του Καζάκη και του ΕΠΑΜ, είτε εκλογική ανατροπή με οποιονδήποτε τρόπο ή ό,τι άλλο γίνει, θα κληθούμε να διαχειριστούμε τις ζωές μας με άλλον τρόπο από αυτόν που έχουμε συνηθίσει.

Στην ομιλία του Τσίπρα στη Λιβαδειά και στη δεύτερη γραμμή μετά τον πυρήνα των παλαιοΣΥΝασπιστών, βρέθηκαν (σύμφωνα με μαρτυρίες) ΠΑΣΟΚοι πολιτικάντηδες της περιοχής ψάχνοντας σαν τις πουτάνες νέα τσατσά. Προφανώς και πολλοί από αυτούς θα τη βρουν. Από την άλλη οι δεξιοί πολιτικάντηδες περιμένουν αμήχανα τους ΑΝΕΞΕΛ να ξεκαθαρίσουν το τοπίο τους. Όλοι μαζί όμως κυκλοφορούν στους δρόμους «αποστασιοποιημένοι» και κάνοντας απλωτές στη κολυμβήθρα του Σιλωάμ μπας και το νεράκι της «πιάσει» πάνω στο γλοιώδες δέρμα τους.

Το στοίχημα δεν είναι εάν θα καταφέρουν να αλλάξουν οι πόρνες, αλλά πως θα τις χειρίζεται η τσατσά. Ποιά πουτανιά θα αναπαράξει. Και αυτό έχει την κύρια σημασία.

Ακόμη και το χρέος να μηδενιζόταν ως δια μαγείας ή επειδή μας λυπήθηκαν τα διεθνή τραπεζικά κοράκια, εάν δεν αλλάξει ο τρόπος με τον οποίο προσεγγίζουμε τα πάντα, τότε θα οδηγηθούμε στα ίδια αποτελέσματα με μαθηματική ακρίβεια.

Ο δρόμος είναι μακρύς. Ελπίζω όχι αδιέξοδος.

πηγη

H δικαιοσύνη είναι σαν το φίδι…

…Τσιμπά μόνο τους ξυπόλητους!
Ωραία, τώρα που η Βραζιλία ανέλαβε μέσα σε δύο χρόνια και το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου και την Ολυμπιάδα, η «πόλη του Θεού», το μεγάλο Ρίο ντε Τζανέιρο θα μπορέσει να απαλλαγεί οριστικά από τα μιάσματα τους φτωχούς και να μοιάσει στο Σάο Πάολο των τεχνοκρατών και τη Μπραζίλια των κυβερνητικών. Αρκετά τους ανεχτήκαμε με τις φαβέλες τους που μας ντροπιάζουν…Και μας κλέβουν και τις φρυγανιές.

Διαβάζω ένα άρθρο στους New York Times για το χιλιοειπωμένο ζήτημα της αστυνομίας της Βραζιλίας και ειδικά του Ρίο ντε Τζανέιρο. Στα αγγλοσαξωνικά μέσα ενημέρωσης το ζήτημα αυτό, όπως παρομοίως και αυτό των ναρκεμπόρων στο Μεξικό μοιάζει πιο πολύ με μία ζωντανή ταινία του Χόλιγουντ. Αλλά ζωντανή, με όλα τα στοιχεία που «φέρνουν εισιτήρια» στα δυτικά μυαλά: αίμα, σπέρμα, βία, επιβολή. Το υποσυνείδητο του δυτικού, καταπιεσμένο από τα πρώτα χρόνια της γέννησής του τα λατρεύει κάτι τέτοια. Το υποσυνείδητο του μέσου Βραζιλιάνου, επίσης καταπιεσμένου από μικρού, του έχει μάθει να τα ανέχεται.


Η Βραζιλία “θα γίνει υπερδύναμη” και τι καλύτερο από το να στρέψει εκεί ο κόσμος τα βλέμματά του δυο φορές σε τρία χρόνια, μία για το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου το 2014 και μία για την Ολυμπιάδα του 2016. Λύθηκαν όλα μας τα προβλήματα.

Μακριά από τη συλλογική συνείδηση των κοντινών ιθαγενών, το Ρίο ντε Τζανέιρο, η πραγματική καρδιά και ψυχή της Βραζιλίας μπαίνει με τον πλέον ολοκληρωτικό τρόπο στην εξατομικευμένη κοινωνία. Όχι ότι δεν είχε μπει, αλλά τα επόμενα χρόνια –τα σπορ να ναι καλά- τελειώνει κάθε αυταπάτη.


Οι δυνάμεις ασφαλείας του Ρίο ντε Τζανέιρο έχουν πολύ χρόνο στην διάθεσή τους, πέντε χρόνια ολόκληρα, για να καθαρίσουν την πόλη από τους φτωχούς που διακινούν όλη την κόκα, προωθούν όλες τις πουτάνες, κάνουν όλες τις δολοφονίες, προκαλούν όλες τις ληστείες και τους βιασμούς και κάνουν τους πάμπλουτους γλείφτες της εξουσίας να κοκκινίζουν από ντροπή όταν βλέπουν ρεπορτάζ στις τηλεοράσεις τους, μέσα στις περικλεισμένες με τσιμεντένιους ή και ηλεκτροφόρους τοίχους επαύλεις τους.

Τους πεινασμένους στις φαβέλες κανείς δεν τους ρώτησε, όπως κανείς δεν τους ρωτάει όταν τους ρίχνουν στην φυλακή ανήλικους ακόμα, επειδή έκλεψαν δυο φρατζόλες ψωμί, ή όταν οι κατά τα μμε «δυνάμεις ασφαλείας», οι οποίες στην πραγματικότητα αποτελούν μια μίξη αστυνομίας-στρατού άρτια εξοπλισμένης με την τελευταία λέξη των όπλων, γαζώνουν κόσμο και κοσμάκη ισοπεδώνοντας ολόκληρες γειτονιές, ακόμα και στο περιθώριο «ασκήσεων».

Μπολιασμένοι με το μίσος για τη φτώχεια και τους φτωχούς και όχι για τα αφεντικά τους, τα παλιά αλλά κυρίως τα νεόκοπα μέλη αυτών των δυνάμεων ασφαλείας, γαλουχούνται με την ιδέα ότι η «χώρα του Θεού» είναι φτωχή επειδή…φταίνε οι φτωχοί και όχι οι πλούσιοι πατρώνες τους, οι οποίοι συχνά τους χρηματοδοτούν.

Η πόλη για να δείξει ότι ξεφεύγει από το παλιό παραδοσιακό carioca στοιχείο της θα ξοδέψει ακόμα περισσότερα εκατομμύρια δολάρια για μολύβι στα κεφάλια των αδυνάτων, για ελικόπτερα που θα παρακολουθούν τα δεκάχρονα μη σπάσουν τον καθρέφτη καμιάς Μερσεντές και για κάμερες παρακολούθησης που θα κάνουν το Ρίο ντε Τζανέιρο Λονδίνο.

Η χώρα πανευτυχής θα διοργανώσει άρτια το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2014, και μέσα στις φαβέλες θα γιορτάζουν τις βραζιλιάνικες νίκες αποκλεισμένοι από τον έξω κόσμο από το στρατό. Μέχρι τότε το Ρίο θα ζει πιο έντονο από ποτέτο δικό του εσωτερικό πόλεμο του οποίου τα θύματα είναι ανάλογα με το να βρισκόταν η χώρα σε μόνιμη πολεμική σύρραξη.

Το πανηγύρι δεν θα έχει τελειωμό…Δύο χρόνια μετά το Μουντιάλ, η χώρα στους Ολυμπιακούς οριστικά θα έχει γίνει υπερδύναμη, με δεκάδες μετάλια, χιλιάδες εταιρίες, εκατομμύρια τουρίστες να γιορτάζουν την αποθέωση του τίποτα, και το χειρότερο, επιβεβαιώνοντας τους κακοπροαίρετους που πάντα έβρισκαν λόγους να πουν ότι οι Βραζιλιάνοι είναι μόνο για τα καρναβάλια, αλλά και τον Εντουάρντο Γκαλεάνο που κάποτε έγραψε ότι «η δικαιοσύνη είναι σαν το φίδι γιατί τσιμπά μόνο τους ξυπόλητους».

_______________
ΥΓ: Τις προάλλες δημοσιεύτηκε και στην Ελλάδα το ρεπορτάζ του δημοσιογράφου Raphael Gomide που γράφτηκε στις Δυνάμεις Ασφαλείας της πόλης και εκπαιδεύτηκε αναλόγως.



Αφιερωμένο στους εν Ελλάδι υποστηρικτές του Λούλα…

πηγη

Για την Απεργια

Το τρικομματικό «κυβερνητικό» εξάμβλωμα, πειθήνιο εκτελεστικό όργανο των κατακτητών, προσπαθεί με κάθε τρόπο να τους δώσει διαπιστευτήρια υποτέλειας. Οι «κυβερνώντες» ορθώνουν το κακομοίρικο μπόι τους μπροστά στον κρατικό μηχανισμό, που οι ίδιοι εξέθρεψαν δεκαετίες ολόκληρες, και απειλούν με εξανδραποδισμό και καταδίκη σε πείνα δεκάδες χιλιάδες εργαζομένων. Εφευρίσκουν διάφορα τερτίπια δικαιολόγησης της ωμότητας των απολύσεων, ενώ την ίδια στιγμή, χωρίς κανένα δισταγμό, διασύρουν και προσβάλλουν, με κάθε τρόπο και κάθε μέσο, δικαίους και αδίκους για να στεριώσουν την αποδοχή αυτών των απολύσεων από την κοινή γνώμη.

 Είναι σαφές πια σ` αυτό τον τόπο ότι οι θύτες έγιναν κριτές των θυμάτων τους. Εκμεταλλευόμενοι το γεγονός ότι οι ίδιοι έχτισαν ένα δημόσιο μηχανισμό εκλογικής κομματικής πελατείας, έρχονται τώρα να σαρώσουν οτιδήποτε στοιχειοθετεί δημόσιο τομέα, όσο απαραίτητο κι αν είναι για το δημόσιο συμφέρον. Στο όνομα της εξυγίανσης του δημόσιου τομέα αποδιαρθρώνουν ολόκληρο τον δημόσιο τομέα ώστε να καταντήσουμε ένα κράτος σε πλήρη αποδιοργάνωση, έτοιμο να παραδοθεί αμαχητί στον κάθε εισβολέα, στον κάθε κατακτητή.
 Και δεν είναι μόνον αυτό. Ευελπιστούν ότι ένας διαλυμένος δημόσιος τομέας δεν θα μπορέσει να συλλέξει τα πειστήρια των εγκλημάτων τους και της προδοτικής τους πολιτικής. Ευελπιστούν ότι θα μείνουν στο απυρόβλητο.

 Κάνουν τεράστιο λάθος. Οι δημόσιοι υπάλληλοι θα πρέπει να καταλάβουν, όσο το δυνατόν πιο σύντομα, ότι κανένας τους δεν είναι πια ασφαλής μέσα στον τυφώνα που σαρώνει τη χώρα μας. Μοναδικός δρόμος σωτηρίας για όλους είναι η συμπαράταξη με κάθε πατριώτη, είτε του δημόσιου είτε του ιδιωτικού τομέα, και ο κοινός αγώνας ώστε όλες οι υπηρεσίες να περάσουν στα χέρια του φυσικού ιδιοκτήτη τους: του ελληνικού λαού! Θα πρέπει να καταλάβουν ότι δεν υπάρχουν μόνιμοι και συμβασιούχοι, παλιοί και νέοι, αριστεροί και δεξιοί, δημόσιοι και ιδιωτικοί. Οι πάντες είναι αναλώσιμοι στα σαγόνια των κατακτητών και των οργάνων τους, που θέλουν ένα αποδιοργανωμένο και ετοιμόρροπο δημόσιο τομέα έτοιμο για παράδοση και υποταγή.

 Οι δημόσιοι υπάλληλοι έχουν στα χέρια τους το τεραστίων δυνατοτήτων όπλο που λέγεται κατάληψη των υπηρεσιών, και διοίκησης και επαναλειτουργίας τους από τους ίδιους τους υπαλλήλους, σύμφωνα με τα συμφέροντα του ελληνικού λαού. Όσο πιο πολύ θα απλώνεται η χρήση αυτού του όπλου τόσο περισσότερο άτρωτο θα γίνεται το κίνημα των δημοσίων υπαλλήλων, και τόσο πιο αδύναμοι οι κατακτητές και οι υποτακτικοί τους της τρικομματικής. Την ίδια στιγμή η πρωτοβουλία αυτή θα αποτελέσει σημαντική συμβολή στο στόχο της ΓΕΝΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ διαρκείας που θα ξεριζώσει από τον τόπο μας τη σύγχρονη «ακρίδα» των ντόπιων και ξένων κατακτητών. Καλούμε όλους τους δημόσιους υπάλληλους, όλους τους εργαζόμενους, δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, να αφήσουν τις «τουφεκιές» στον αέρα, να αφουγκραστούν τις πραγματικές ανάγκες των καιρών, να ανατρέψουν τις δωσίλογες ηγεσίες στα συνδικάτα και να προχωρήσουν μαζί με όλο το Λαό στη γενικευμένη αντεπίθεση απέναντι στις δυνάμεις του καθεστώτος, με τη διοργάνωση της ΓΕΝΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ Διαρκείας με καταλήψεις σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε Υπουργείο.

Η Πολιτική Γραμματεία του Ε.Πα.Μ.

Άρχισε η ανάπτυξη!

Άρχισε η ανάπτυξη!

Επί τέλους, η κακιά γκαστριά πήρε τέλος. Να μας ζήσει, λοιπόν, το νεογέννητο. Ποιό νεογέννητο; Η δόση, καλέ! Αυτή η πουτάνα η δόση (η "υπερδόση", σύμφωνα με τα κανάλια), που μας έβγαλε την σπλήνα μέχρι να την πάρουμε. Σήμερα έρχεται...αύριο έρχεται...στο τέλος τού μήνα...αρχές τού αλλουνού... Τέτοια αγωνία δεν είχαμε ούτε το βράδυ των εκλογών τού 2000, τότε που ο μπουχέσας ένοιωσε πρωθυπουργός για 2-3 ώρες. Τέλος πάντων, περασμένα-ξεχασμένα και τέλος καλό όλα καλά.

Άρχισε η ανάπτυξη!

Τώρα που πήραμε τα φράγκα, ποιος μας πιάνει! Έπιασε τόπο το "άλλο μείγμα" για το οποίο μίλαγε τόσον καιρό ο πρωθυπουργός μας. Κυρίως, όμως, έπιασαν τόπο οι θυσίες μας, βρε αδερφέ. Δώσαμε από τον μισθό μας, δώσαμε από τις συντάξεις μας, δώσαμε από τις αποταμιεύσεις μας, δώσαμε από τα φάρμακά μας, δώσαμε από τις σπουδές των παιδιών μας, δώσαμε από την ψυχική μας ισορροπία, δώσαμε από τα πάντα...αλλά χαλάλι αφού έτσι μπήκαμε στον σωστό δρόμο! Κι είναι σίγουρο πως μπήκαμε στον σωστό δρόμο, αφού δεν προλαβαίνουμε να μαζεύουμε συχαρίκια από παντού: από την Κομμισσιόν, από το Γιούρογκρουπ, από τον Ρεν, από την Μέρκελ, από τον ΣΕΒ... Μερσί μπόλικο και πάντοτε στην διάθεσή σας, παιδιά!

Άρχισε η ανάπτυξη!

Ήρθε η ώρα να το βουλώσουν πια οι κακές γλώσσες. Πριν καλά-καλά φτάσουν τα λεφτά στην χώρα μας, ο πρωθυπουργός μας συναντήθηκε με το μέλλον τού τόπου. Κι όταν λέμε "μέλλον τού τόπου", το εννοούμε κυριολεκτικά, έτσι; Διότι όντως ο πρωθυπουργός μας κανόνισε συναντήσεις με αυτούς που θα βάλουν πλάτη για την πολυπόθητη ανάπτυξη. Δείτε ονόματα να πάθετε πλάκα: Ελαΐς (πρώην ελληνική εταιρεία και νυν ανήκουσα στον υπερκολοσσό Unilever), Πέπσικο (κολοσσός με τον οποίο μοιράζεται τον πλανήτη η CocaCola), Σπεσιφάρ (ντόπια φαρμακοβιομηχανία που αναμένεται να κονομήσει τρελλά τώρα που τα ταμεία καλύπτουν μόνο αντίγραφα φάρμακα), Νεστλέ (δεν χρειάζονται συστάσεις), Μπικ ("ξυρίζει-ανάβει-γράφει...κι απλουστεύει την ζωή"), ΑΓΕΤ Ηρακλής (η μεγαλύτερη τσιμεντοβιομηχανία της χώρας, η οποία ξεπουλήθηκε επί Μητσοτάκουλα στην ιταλική Καλτσεστρούτσι για πενταροδεκάρες), Αθηναϊκή Ζυθοποιία (Άμστελ, Χάινεκεν, Άλφα, Φίσερ, Μπάκλερ κλπ, δηλαδή το 90% της μπύρας που καταναλώνεται στην Ελλάδα συν το νερό Ιόλη), Κόσκο (ναι, ναι, οι κινέζοι από την δική μας δόση περιμένουν κι αυτοί να φάνε ψωμάκι), Βόνταφον (εμ πώς; άλλωστε είναι πάντοτε εδώ όταν μας χρειάζεται), Παπαστράτος (άλλη μια πάλαι ποτέ ελληνική βιομηχανία, τώρα πια θυγατρική τής πολιτειακής Philip Morris, γνωστής από τα τσιγάρα Μάρλμπορο αλλά καλό είναι να ξέρουμε ότι μόνο σε καφέδες Μάξγουελ κάνει παγκοσμίως τζίρο ίσο με το δεκαπλάσιο του ελληνικού ΑΕΠ), Πρόκτερ & Γκαμπλ (αυτό έλειπε, να πάει η Γιουνιλέβερ στο ραντεβού και να μείνουν στην απόξω τα "Πάμπερς" της "φιλάνθρωπης" Πι-εντ-Τζι, η οποία απασχολεί παγκοσμίως κάπου ένα εκατομμύριο εργαζόμενους), Νοβάρτις (εν τάξει, να φάει ο Βασιλόπουλος με την Σπεσιφάρ αλλά να μη μείνουν παραπονεμένες και οι ξένες φαρμακοβιομηχανίες, αν και μου κάνει εντύπωση πώς δεν πήγε και η γερμανική Μπέριγκερ, για την οποία τόσα καλά λόγια έχει πει ο Σόιμπλε), Βασιλόπουλος (ο πρώην ελληνικός "αλφαβήτας" και νυν θυγατρική του βελγικού κολοσσού Del Haz). Και γαμώ τα ονόματα, ε; Αφού, λοιπόν, όλοι αυτοί πήρανε εργολαβία την ανάπτυξη της χώρας μας, μπορούμε να κοιμόμαστε ήσυχοι πλέον. Και δόξα τω θεώ!

Έδωσαν την νέα δόση με αντάλλαγμα την υπόσταση της χώρας

...Η Ελλάδα, η Τράπεζα της Ελλάδος και το ΤΧΣ παραιτούνται απαρέγκλιτα και ανεπιφύλακτα από κάθε δικαίωμα ασυλίας που ήδη έχουν ή μπορεί να δικαιούνται σε σχέση με τους ίδιους και τα περιουσιακά τους στοιχεία έναντι δικαστικών ενεργειών σχετικά με την παρούσα σύμβαση τροποποίησης, συμπεριλαμβανομένων ενδεικτικά, κάθε δικαιώματος ασυλίας έναντι άσκησης αγωγής, έκδοσης δικαστικής απόδοσης ή άλλης διάταξης, κατάσχεσης, εκτέλεσης ή ασφαλιστικού μέτρου και έναντι κάθε εκτέλεσης ή αναγκαστικού μέτρου σε βάρος των περιουσιακών τους στοιχείων, στο μέτρο που τα παραπάνω δεν απαγορεύονται από αναγκαστικό νόμο.

Στα πλαίσια της τελευταίας συνόδου δόθηκε επίσης και το «πράσινο φως» στην προώθηση της Οικονομικής και Νομισματικής Ενοποίησης. Έως τα τέλη του 2014 τα κράτη μέλη της ευρωζώνης θα έχουν χάσει το δικαίωμα να έχουν λόγο για την διαμόρφωση των προϋπολογισμών τους. Θα έχουν χάσει το δικαίωμα να παίρνουν αποφάσεις για την κατάσταση και την προοπτική της οικονομίας τους. Και θα έχουν χάσει παντελώς τον όποιο έλεγχο διέθεταν πάνω στις εγχώριες τράπεζές τους. Μάλιστα έως το Μάρτιο του 2014 θα έχει δημιουργηθεί ειδικό όργανο της ευρωζώνης που θα ασκεί τον έλεγχο στο τραπεζικό σύστημα κάθε κράτους μέλους παρά και ενάντια στις αρχές της χώρας.

Στα πλαίσια αυτά προγραμματίζεται ακόμη και συγκέντρωση όλων των καταθέσεων των πολιτών και των επιχειρήσεων της ευρωζώνης σε ένα κοινό μητρώο. Ο λόγος που θέλουν να το κάνουν αυτό είναι για να διευκολύνουν την μόχλευση των μεγάλων τραπεζών που η υπερδιόγκωσή τους δεν τους επιτρέπει το παραπέρα δανεισμό. Έτσι θα αξιοποιήσουν την συλλογική καταθετική βάση για να αυξήσουν τις δυνατότητες μόχλευσης ώστε να συνεχιστεί η δανειακή επέκταση. Το δόλωμα που ρίχνουν είναι η δήθεν δημιουργία ευρωπαϊκού συστήματος εγγυήσεων για τις καταθέσεις.

Ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Μάριο Ντράγκι, δεν έχασε την ευκαιρία να δείξει την χαρά του για αυτές τις εξελίξεις και κάλεσε τις κυβερνήσεις να μην χαλαρώσουν τις προσπάθειες για δημοσιονομική ανάταξη και για την εισαγωγή μεταρρυθμίσεων, σύμφωνα με βιντεοσκοπημένη συνέντευξη που δόθηκε την Παρασκευή στη δημοσιότητα από τους Financial Times.

«Η εγκατάλειψη σήμερα των πολιτικών λιτότητας, όπως ορισμένοι προτείνουν, θα έχει ως αποτέλεσμα την ακύρωση των τεράστιων θυσιών που έχουν γίνει από τους Ευρωπαίους πολίτες», λέει ο κ. Ντράγκι, απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με τα κοινωνικά δεινά που έχει προκαλέσει η πολιτική λιτότητας. Και ξεκαθάρισε για μια ακόμη φορά: «Οι χώρες με υψηλό χρέος και έλλειμμα θα πρέπει να κατανοήσουν ότι έχουν χάσει από καιρό την κυριαρχία τους επί της οικονομικής τους πολιτικής σε έναν παγκοσμιοποιημένο κόσμο. Η συνεργασία στο πλαίσιο μίας ένωσης προσανατολισμένης προς την σταθερότητα σημαίνει στην πραγματικότητα ανάκτηση της κυριαρχίας.»

Τι σημαίνει αυτό; Αυτό σε απλά ελληνικά σημαίνει ότι επειδή κάποιος χρωστά, έχει χάσει τον έλεγχο πάνω στο σώμα του και στην ζωή του. Αυτό σημαίνει. Πρόκειται για επίσημη επαναφορά του καθεστώτος της δουλοπαροικίας λόγω χρέους. Ενώ η συνέχιση της πορείας στα πλαίσια της ευρωένωσης δεν σημαίνει καθόλου ανάκτηση της κυριαρχίας, αλλά μεταφορά της κυριαρχίας στις τράπεζες και στα όργανα που επιβάλουν πολιτικές στα πλαίσιά της. Με τον πιο επίσημο τρόπο, δηλαδή, η ευρωζώνη μετατρέπεται σε δουλοπαροικία λαών και κρατών υπό το σκήπτρο των τραπεζιτών και των εξαγορασμένων απ’ αυτούς γραφειοκρατών.

Μην αναπνέεις, ανεβαίνει η Χρυσή Αυγή

Μη κατέβεις στο δρόμο να δεις ποιον μαχαίρωσαν τα ξυρισμένα κεφάλια,ανεβαίνει η χρυσή αυγή. Μη τηλεφωνήσεις στην αστυνομία για το περιστατικό,ανεβαίνει η χρυσή αυγή. Μη γίνεις μάρτυρας στο δικαστήριο ,ανεβαίνει η χρυσή αυγή. Μη διαμαρτυρηθείς στους μπάτσους για τις υπερδόσεις βίας, ανεβαίνει η χρυσή αυγή. Μη κατεβαίνεις σε πορείες ,ανεβαίνει η χρυσή αυγή. Μη μοιράζεις φυλλάδια κατά του φασισμού,ανεβαίνει η χρυσή αυγή. Μη τολμήσεις να βοηθήσεις κάποιον σκουρόχρωμο ,ανεβαίνει η χρυσή αυγή. Μην εμποδίσεις κάποιο πογκρόμ σε εξέλιξη,ανεβαίνει η χρυσή αυγή. Μη βγάλεις τσιμουδιά αν γίνεις μάρτυρας φασιστικών δράσεων ,ανεβαίνει η χρυσή αυγή. Μη συμμετέχεις σε αντιρατσιστικές εκδηλώσεις ,ανεβαίνει η χρυσή αυγή. Μη σατιρίζεις τα χριστιανικά έθιμα και παραδόσεις, ανεβαίνει η χρυσή αυγή.Μη τολμήσεις να αμφισβητήσεις τις καθεστωτικές δημοσιογραφικές πένες,ανεβαίνει η χρυσή αυγή. Μη βοηθάς τους άστεγους ,ανεβαίνει η χρυσή αυγή. Μη προβαίνεις σε πράξεις αντίθετες στην νομιμοποιημένη κοινωνική «ειρήνη»,ανεβαίνει η χρυσή αυγή. Μη ψάχνεις γιατί κανένας χρυσαυγίτης δε σαπίζει στη φυλακή ,ανεβαίνει η χρυσή αυγή. Μη διαμαρτύρεσαι για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης,ανεβαίνει η χρυσή αυγή. Μη πετάς γιαούρτια ,ανεβαίνει η χρυσή αυγή. Μην αντιστέκεσαι στη θεσμική βια, ανεβαίνει η χρυσή αυγή. Θρήνησε για τα καμένα ντουβάρια,αλλιώς ανεβαίνει η χρυσή αυγή. Καταδίκασε τη βια απ’ όπου κι αν προέρχεται, αλλιώς ανεβαίνει η χρυσή αυγή. Ασχολήσου μόνο με το ποδόσφαιρο τα ψώνια και τα τσιφτετέλια ,αλλιώς ανεβαίνει η χρυσή αυγή.Υποτάξου στις αυθεντίες ,αλλιώς ανεβαίνει η χρυσή αυγή.Κοίτα τη δουλειά σου,αλλιώς ανεβαίνει η χρυσή αυγή. Δούλευε αδιαλείπτως για λίγα ψίχουλα ,αλλιώς ανεβαίνει η χρυσή αυγή. Ευχαρίστησε το αόρατο χέρι της αγοράς τώρα που πήραμε τη δόση,αλλιώς ανεβαίνει η χρυσή αυγή.

• Μην αντιμιλάς,μην αμφισβητείς ,μη ψάχνεσαι ,μην αναπνέεις,γιατί ανεβάζεις τα ποσοστά της χρυσής αυγής.

Ε ψήφισε την επιτέλους μήπως κόψει εκλογικά ποσοστά από τον καταστροφικό «κομμουνιστικό κίνδυνο»(φιλελεύθερη εκδοχή).

Ε ψήφισε την επιτέλους να ξεβρομίσει ο τόπος(«δεν είμαι ρατσιστής αλλά αναγκάστηκα να γίνω» εκδοχή).

πηγη

Σπουδαία πολιτική

Ο Σαμαράς συναντιέται με εκπροσώπους των πολυεθνικών. Αφού έσωσε τις τράπεζες, σειρά έχουν οι εταιρίες. Έχει τις προτεραιότητές του ο καπιταλισμός. Φέρνει την ανάπτυξη μέσα από τον γιγαντισμό και την καταστροφή. Απλά πράγματα και σβέλτα. Φαστ τρακ

Η Ελλάδα θα μπορούσε να είναι γεμάτη ανθρώπους που παράγουν προϊόντα από την μοναδική της φύση και γεμάτη μικροεπιχειρήσεις μεταποίησης, φιλοξενίας, παροχής υπηρεσιών ήπιων μορφών τουρισμού, με λίγα λόγια να δουλεύει ένα σύστημα προστασίας, σεβασμού, ανάδειξης και “πώλησης” του πλούτου μας, να αναπτύσσεται ισορροπημένα ο πρωτογενής τομέας της παραγωγής με τον τριτογενή, να αποκρούεται με κυβερνητική βούληση κάθε μεγάλη επέμβαση που έχει συνέπειες στη φυσιογνωμία του ελληνικού τοπίου και η Ελλάδα να ζει δουλεύοντας με την τόσο πλούσια κι αξιοζήλευτη προίκα της. Τη φύση, τα μνημεία της, το κλίμα της. Αντ’ αυτού κάνουμε τόσα χρόνια ό,τι μπορούμε για να καταστρέφουμε τα πάντα. Και τώρα ήρθε η ύστατη ώρα. Παραχωρούμε την Ελλάδα φαστ τρακ σε άλλους να την καταστρέψουν παρακαλώντας τους να μας πάρουν εργάτες στην καταστροφή. Σπουδαία πολιτική από σπουδαίες πολιτικές προσωπικότητες.

πηγη

ΩΣ ΝΕΟΣ ΤΣΙΦΛΙΚΑΣ

Σε μία άλλη χώρα, σε κάποιο παράλληλο σύμπαν, σε κάποια επίσημη δικτατορία ίσως θα ήταν λογικό και αναμενόμενο ο πρωθυπουργός μιας χώρας να ταξιδεύει στη Βαυαρία για να καλέσει εργοστασιάρχες στην Ελλάδα και στη συνέχεια να προσκαλεί στο πρωθυπουργικό γραφείο εκπροσώπους πολυεθνικών εταιρειών.
Ο Αντώνης Σαμαράς έχει εγκαταλείψει την πολιτική και τους πολίτες και ασχολείται αποκλειστικά με μπίζνες. Ίσως το παιδικό του όνειρο να ήταν μια επιχειρηματική καριέρα και τώρα βρήκε ευκαιρία να το πραγματοποιήσει.
Στη χώρα που η διαπλοκή πολιτικών και επιχειρηματιών θεωρείται πληγή ίσου μεγέθους και μπόχας με τη φοροδιαφυγή, υπήρχαν μέχρι χτες κάποια προσχήματα. Ο πρωθυπουργός συναντούσε κρυφά τους επιχειρηματίες κι αν
κάποια στιγμή ένας υπουργός «συλλαμβάνονταν» να συνομιλεί με επιχειρηματία, τον κρεμούσαν στα μανταλάκια το επόμενο πρωί.
Ο κ. Σαμαράς τόνισε στο πανηγυρικό της δόσης, ότι θα αποενοχοποιήσει την επιχειρηματικότητα. Ίσως θεωρεί μέσα στη γενικότερη ελαφρότητα που τον διακρίνει ότι οι συναντήσεις του με εκπροσώπους πολυεθνικών κινείται προς αυτή την κατεύθυνση. Ίσως δεν κατάλαβε ότι το ζητούμενο είναι η ανάπτυξη της χώρας και της οικονομίας μέσω των δικών της δυνάμεων. Ταυτίζει με άνεση αφελούς ο κ. Σαμαράς την επιχειρηματικότητα και την ανάπτυξη της οικονομίας με την έλευση πολυεθνικών.
Για παράδειγμα, όμως, αρκετές πολυεθνικές έχουν επενδύσει στην Ουγκάντα, στην Αιθιοπία, στη Γκάνα, στη Μοζαμβίκη και στην Τανζανία, αλλά δεν τις λες και ανεπτυγμένες οικονομίες. Το αντίθετο τις λες. Άρα, με το να πείσεις πολυεθνικές να έρθουν στην Ελλάδα δε λύνεις ούτε το πρόβλημα της φτώχειας, ούτε το θέμα της ανάπτυξης.
Το ζήτημα όμως είναι αλλού. Το νομικό, επενδυτικό και φορολογικό περιβάλλον που ισχύουν στην Ελλάδα είναι γνωστά. Όλες οι πολυεθνικές τα γνωρίζουν. Ποιος, λοιπόν, ο λόγος που ο κ. Σαμαράς συναντάται σε κλειστές συσκέψεις με εκπροσώπους των πολυεθνικών;
Να υποθέσουμε ότι τους τρατάρει ουζομεζέδες και προσπαθεί να τους πατήσει στο φιλότιμο για να έρθουν να επενδύσουν στην Ελλάδα; Λιγάκι δύσκολο ακόμη και για έναν του επιπέδου Σαμαρά να πιστεύει ότι μπορεί να συγκινήσει με συναισθηματισμούς κάποιες πολυεθνικές.
Αυτό που φαίνεται ως πλέον λογική εξήγηση είναι ότι κάτι τους προσφέρει σε αντάλλαγμα. Κάποια πράγματα τους τάζει. Ο κ. Σαμαράς μιλά διαρκώς για την καταπολέμηση της ανεργίας την οποία επίσης ταυτίζει με την έλευση πολυεθνικών. Ακόμη, όμως, κι αν πλακώσουν στην Ελλάδα όλες οι πολυεθνικές του κόσμου αλλά απασχολούν τους εργαζόμενους με μισθούς των 300 ευρώ, δε σημαίνει ότι έδωσες δουλειά σε άνεργους, αλλά ότι απλώς τους κατέστρεψες μετατρέποντάς τους σε σκλάβους γαλέρας.
Ο γνωστός ακροδεξιός λαϊκισμός του κ. Σαμαρά θέλει πολύ απλουστευτικά να παρουσιάσει μείωση ανέργων σε ποσοστιαία βάση. Αυτό, όμως, πολύ εύκολα γίνεται κι αν μεταναστεύσουν όλοι οι άνεργοι της Ελλάδας. Δεν το λες επιτυχία. Επίσης, μπορείς να τους χρησιμοποιήσεις όπως ο Μουσολίνι για να σπάζουν πέτρες και να φτιάχνουν δρόμους. Ούτε αυτό το λες επιτυχία. Μπορείς ακόμη και να τους ξεπαστρέψεις. Σε αυτές τις περιπτώσεις η ανεργία όχι μόνο θα μειωθεί, αλλά θα εκμηδενιστεί. Και πάλι, όμως, ελάχιστοι θα το θεωρήσουν επιτυχία.
Σε αυτές τις συναντήσεις με τους εκπροσώπους των πολυεθνικών, το μυαλό οποιουδήποτε «κακοπροαίρετου» μπορεί να πάει σε διαφόρων ειδών κρυφές συμφωνίες. Βλέπετε, όταν οι συναντήσεις πολιτικών και επιχειρηματιών γίνονται πίσω από κλειστές πόρτες, αυτοί που είναι απ’ έξω σκέφτονται περίεργα. Ποιος θα τους κατηγορήσει, λοιπόν, αν σκεφτούν ότι ο κ. Σαμαράς προσφέρει φορολογική ασυλία με αντάλλαγμα από τις πολυεθνικές την οικονομική στήριξη του κόμματός του ή του νέου πολιτικού φορέα που ονειρεύεται να δημιουργήσει;
Ποιος μπορεί να κατηγορήσει εκείνον τον «κακοπροαίρετο» που θα σκεφτεί ότι ο κ. Σαμαράς ξεπουλά φιλέτα της Ελλάδας ζητώντας ως αντάλλαγμα από τις πολυεθνικές τη δημιουργία δυο – τριών μεγάλων τηλεοπτικών σταθμών που θα στηρίζουν αποκλειστικά τις κυβερνητικές επιλογές και θα θάβουν τους αντιπάλους κάνοντας λαπά τα μυαλά της τηλεοπτικής μάζας;
Είναι πολλά αυτά για τα οποία ο κ. Σαμαράς μπορεί να κατηγορηθεί από διάφορους «κακοπροαίρετους». Αυτό συμβαίνει όταν συναντιέσαι πίσω από κλειστές πόρτες. Το μόνο βέβαιο είναι ότι όλες τις συμφωνίες του θα τις μάθουμε στην πράξη και όταν θα είναι πολύ αργά. Οι πολυεθνικές δε θα έλθουν, διότι έχουν αποφασίσει να εγκαταλείψουν τη Νότια Ευρώπη. Μπορεί κάποιες, βέβαια, να φέρουν το σκουπιδολόι τους εδώ.
Ο κ. Σαμαράς, φυσικά και θα το βαφτίσει επιτυχία. Διότι έχει ένα τεράστιο ελάττωμα. Δεν αντέχει την κριτική. Τον αρρωσταίνει. Γι’ αυτό και οσμίζομαι περαιτέρω καταστροφή. Διότι όλοι τον έχουν αφήσει ανενόχλητο να κάνει μεγάλα εγκλήματα μέσα σε λίγο χρόνο χρησιμοποιώντας τα άλλοθι της «πατρίδας» και του «δημοσίου συμφέροντος». Δεν υπάρχει καμία αβεβαιότητα στη σημερινή ελληνική πραγματικότητα. Είναι βέβαιο ότι τα χειρότερα έρχονται.

πηγη

Η χούντα, λέει, δε τελείωσε το ’73...

Σε ένα από τα πιο γνωστά συνθήματα που δονούν τις πόλεις της χώρας τα τελευταία 2,5 χρόνια στις μεγαλειώδεις πορείες/διαδηλώσεις του ελληνικού λαού ενάντια στη νέα Κατοχή είναι το «Ψωμί, παιδεία, ελευθερία, η χούντα δε τελείωσε το ’73».

Ίσως κάποιοι λίγοι να αναρωτιούνται, για ποια χούντα μιλά η πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών που αντιτίθεται στις πολιτικές της υποτέλειας και του μαρασμού της χώρας και των πολιτών της;

Η χούντα αυτή δεν έχει, τουλάχιστον για όσο την βολεύει ακόμα και για όσο περνά την πολιτική της συγκεκαλυμμένη με τον πολιτικό μανδύα της δήθεν δημοκρατίας, στρατιωτικά μέσα (αν και είναι υπό εξέταση και αυτό, όταν χιλιάδες συμπολίτες μας έχουν δεχθεί τα γκλόμπς και τα καρκινογόνα χημικά αέρια των ΜΑΤ και των άλλων ημι-στρατιωτικών δυνάμεων καταστολής).

Πρόκειται για τη νέας μορφής χούντα, των οικονομικών καρτέλ, των τοκογλύφων τραπεζιτών και των οικονομικών δολοφόνων, ανθρώπων και κρατών. Πρόκειται για τη σημερινή μορφή της νέας...
τάξης πραγμάτων, μορφή ακόμα πιο επιθετική, ακόμα πιο αυταρχική, ακόμα πιο φασιστική και μισάνθρωπη!

Και ποια μορφή είχε αυτή η χούντα στη χώρα μας τα προηγούμενα χρόνια, που μόνο το όνομά της ξεστόμιζαν, που και που οι πολίτες;

Σύστημα... Αλλά πιο είναι το «Σύστημα»;

Πρόκειται για το πολιτικό/οικονομικό/εκδοτικό/επιχειρηματικό (ενίοτε εμφανιζόμενα όλα αυτά με τη μορφή του ίδιου ατόμου ή της ίδια ομάδας ατόμων) κατεστημένο που, αφού κατέστρεψε κάθε είδους παραγωγική δυνατότητα του ελληνικού κράτους, άμεσα ή έμμεσα, και αφού για δεκαετίες οι ίδιοι παρέμεναν στο απυρόβλητο, παρά την ανυπαρξία υλοποίησης των υποχρεώσεών τους απέναντι στο κράτος και το Σύνταγμα, εγκαλούν σήμερα το λαό για αδράνεια την ώρα του αφανισμού. Πραγματικά είναι να αγανακτεί κανείς...

Αναθεωρήστε το Σύνταγμα κύριοι, δώστε πραγματική δημοκρατία στους πολίτες, εκπαιδεύστε τους στα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του ελεύθερα σκεπτόμενου πολίτη.

Μη ζητάτε (προφανώς υποκριτικά) να δημιουργήσει κάποιος κάτι, όταν δεν έχει δεχθεί την ανάλογη προπαρασκευή, εκπαίδευση, παιδεία...

Και αυτός ο κάποιος μπορεί να είναι ο οινοπαραγωγός που θα μπορούσε να εξάγει το προϊόν του, ο γεωργός που θα μπορούσε να καλλιεργεί με πρόσφορο, περιβαλλοντικά και οικονομικά, τρόπο, ο επιστήμονας που θα μπορούσε να υλοποιήσει το όραμα του στην Ελλάδα, είτε στο ερευνητικό, είτε στο παραγωγικό κομμάτι των γνώσεών του, ο ακαδημαϊκός που θα μπορεί να βλέπει το «δάσος», δίχως να μένει στο «δέντρο» κοκ.

Η πνευματική και ψυχική πενία του Έλληνα, που ήρθε σαν Δούρειος Ίππος αμέσως μετά τη λήξη του B’ Παγκοσμίου Πολέμου, μα κυρίως από το ’73 και μετά, ήταν ο προάγγελος της σημερινής κατάστασης, οικονομικής κρίσης στο φαίνεσθε, κατ’ ουσίαν όμως ολοκληρωτικής μετατροπής της Ελληνικής Πολιτείας σε ένα περιφερειακό προτεκτοράτο της Γερμανίας και των Αμερικανών.

Η σημερινή οικονομική κρίση είναι το αυτονόητο αποτέλεσμα των επιλογών που οδήγησαν σε πολιτιστική, εθνική, κοινωνική και ανθρωπιστική παρακμή.

Το Σύστημα λοιπόν είναι οι γνωστοί-άγνωστοι πολιτικοί και λοιποί «εθνικοί ευεργέτες» που διέλυσαν κάθε έννοια κοινωνικής αξιοπρέπειας, με την ανεργία στο 30%, τα ακροδεξιά, φασιστικής και Συστημικής έμπνευσης στοιχεία στη Βουλή, με 3500 αυτοκτονίες μέσα σε 3 χρόνια και την αριστερά συνδαυλιστή και χειροκροτητή των επιλογών του...

Η ευθύνη της τελευταίας ασήκωτη. Άλλα μεν κομμάτια της περιμένουν να παίξουν, στον κατάλληλο χρόνο, τον δικό τους ρόλο σε αυτήν την καλοστημένη παράσταση (με θεατή και θύμα πάντα τον λαό), άλλοι απλά ζουν και απομυζούν τον ξενιστή που λέγεται κουμπαράς κρατικών χρηματοδοτήσεων.

Σήμερα που η χώρα βυθίζεται σε κοινωνικό, πνευματικό, εθνικό και πολιτικό χάος οι πολιτικές δυνάμεις αδυνατούν να συλλάβουν την ουσία της πραγματικότητας. Βάζουν τις ιδεολογίες τους πάνω από το εθνικό συμφέρον.

Γιατί αν το εθνικό ήταν πάνω από το ιδεολογικό, τότε προφανώς, την ώρα που δέχεται γενικευμένη επίθεση η Ελληνική Πολιτεία, δε θα ήταν μοναδικό τους μέλημα να σφυρίζουν αδιάφορα στα κομματο-μάγαζά τους.

Οι όποιες διαφορές τους οι ιδεολογικές, όσο μεγάλες κι αν είναι, δε θα ήταν σε καμία περίπτωση εμπόδιο στη δημιουργία από κοινού, όλων των πολιτικών δυνάμεων, μιας συσπείρωσης ικανής και αποτελεσματικής για την επίτευξη των αυτονόητων αναγκών. Εξάλλου, στην υποθετική περίπτωση που κάποιος αντιμνημονιακός, ας το πούμε έτσι γενικά, δεν συμφωνούσε με αυτά που ονομάζουμε αυτονόητες ανάγκες των πολιτών, εκ των πραγμάτων και αυτόματα θα έβαζε τον εαυτό του, εκτός της μετωπικής αυτής συσπείρωσης.

Τελευταίο χαρακτηριστικό παράδειγμα τέτοιας πολιτικής δύναμης είναι η επιλογή της συνεργάτιδας των ΝΔ – ΠΑΣΟΚ, ΔΗ.ΜΑΡ. (βλ. Κουβέλης) να πει «ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ».

Όταν το Ελληνικό Σύνταγμα βιαίως έχει παραβιαστεί, είναι ευθύνη των πολιτών και των πολιτικών δυνάμεων να αναλάβουν δράση.

Το να περιμένει ο πολίτης, υπομονετικά ή ανυπόμονα, την εξόντωσή του από τη σημερινή χούντα, αποδεικνύει την από σήμερα ανυπαρξία του.

Το άρθρο 120 παράγραφος 4, έχει ενεργοποιηθεί από την ανομία των πολιτικών επιλογών τους. Όποιος βουλευτής παραμένει πλέον σε ένα κοινοβούλιο - φάντασμα της Δημοκρατίας - είναι συνένοχος του δράματος που είναι «προ των πυλών»...

Κύριοι βουλευτές, όσοι από εσάς έχετε ακόμα έστω μια μικρή επαφή με τον λαό, παραιτηθείτε από το κοινοβουλευτικό άλλοθι και δρομολογήστε Συντακτική Εθνοσυνέλευση για την ψήφιση νέου Συντάγματος πραγματικής Δημοκρατίας, με λογοδοσία και ανακλητότητα των αιρετών.
Το σημερινό Καθεστώς είναι ένα ανέκδοτο Δημοκρατίας και λαϊκής βούλησης, το έχουν καταλάβει πλέον σχεδόν το σύνολο των πολιτών.
Η παραίτηση από το Κοινοβούλιο είναι πράξη ευθύνης προς τους ψηφοφόρους πολίτες.
Παραιτηθείτε για να ενωθείτε με τους πολίτες στον προωθημένο Αγώνα τους.
Παραιτηθείτε και ζητήστε νέο Σύνταγμα για πραγματική Δημοκρατία και Εθνική Ανεξαρτησία.

*Ο Ηλίας Κοπανάκης, Χημικός Μηχανικός Ε.Μ.Π., είναι μέλος του Εθνικού Συντονιστικού Συμβουλίου του ΕΠΑΜ

πηγη