Σάββατο 5 Ιανουαρίου 2013

Χρυσή Αυγή: σούζα στα αφεντικά της


Όταν οι φασίστες στέκονται προσοχή στα αφεντικά τους

αποδείξεις για την ”συστημικότητα” της Χρυσής Αυγής

Ο φασισμός στηρίζεται και αναπτύσσεται σε περιόδους κρίσης του καπιταλισμού και επίθεσης στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις του λαού, με έναν πολύ συγκεκριμένο στόχο: να βάλει “στο γύψο” τους εργαζόμενους, τους άνεργους, τους καταστρεφόμενους μικρέμπορους και αυτοαπασχολούμενους, την νεολαία. Να θάψει την αντίσταση στην πολιτική που ασκείται από τις κυβερνήσεις του κεφαλαίου κάτω από τις μαύρες στολές και τα άρβυλα, να τσακίσει τα εργατικά συνδικάτα, να υποδείξει ως ένοχο για την κατάσταση τον διπλανό, εμπλέκοντας σε μια ενδοταξική διαμάχη όλους τους πληττόμενους από τις εφαρμοζόμενες πολιτικές, με μόνο κερδισμένο το μεγάλο κεφάλαιο που βγαίνει “λάδι” από τον εμφύλιο των φτωχών.
Η Χρυσή Αυγή, ως γνήσιο νεοναζιστικό μόρφωμα, υπηρετεί αυτόν ακριβώς τον σκοπό: αποπροσανατολίζει το λαό από το πραγματικό πρόβλημα, που είναι η πολιτική συγκυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ – κεφαλαίου και υποδεικνύει ως υπεύθυνους για την κατάσταση τους μετανάστες, τους δημόσιους υπάλληλους, τους εργαζόμενους που αμείβονται λίγο καλύτερα.
Είναι ωστόσο οξύμωρο ότι ένα μόρφωμα που εξυπηρετεί τους πιο στρατηγικούς στόχους του συστήματος, το ξεζούμισμα του λαού, καταφέρνει να πλασάρεται ως “αντισυστημικό” και με αυτό το προσωπείο να μπει στην Βουλή μετά τις εκλογές του περασμένου καλοκαιριού. Στην εδραίωση του “αντισυστημικού” προσωπείου βέβαια βοήθησαν τα ΜΜΕ, που τους παρουσίαζαν ως κάτι νέο και άφθαρτο, αλλά και η αυταπάτες ότι για την κρίση φταίνε οι “κλέφτες πολιτικοί” και τα “λαμόγια” – τους οποίους η Χρυσή Αυγή υποσχέθηκε ότι θα τιμωρήσει με ωμή βία – και όχι το ίδιο το οικονομικό σύστημα, ο καπιταλισμός, ο οποίος έχει στο DNA του τις κρίσεις και γεννά τα φαινόμενα διαφθοράς.
Ωστόσο απ’ όταν οι νεοναζί έγιναν κοινοβουλευτικό κόμμα έχουν δώσει πολλά και συγκεκριμένα δείγματα γραφής για το πόσο “αντισυστημική” και αδιάφθορη δύναμη είναι. Ας δούμε λοιπόν, παρακολουθώντας την παρουσία τους στη Βουλή, αν τα χέρια του Μιχαλολιάκου και της συμμορίας του είναι όντως τόσο καθαρά όσο δηλώνει.

Το θέατρο της Χρυσής Αυγής σε 11 πράξεις

06/07/2012
Συνεδρίαση Βουλής
για τις προγραμματικές δηλώσεις.
Η παρουσία των νεοναζί στη βουλή άρχισε με μία ευχή από τον φύρερ Μιχαλολιάκο: “Ευχόμαστε στην συγκυβέρνηση να επιτύχει τουλάχιστον εις ό,τι αφορά το οικονομικό ζήτημα.” Βέβαια είναι σαφές (και ήταν ήδη από τότε) ότι επιτυχία της κυβέρνησης στο “οικονομικό ζήτημα” σημαίνει επιτυχία της να περάσει και να εφαρμόσει τα νέα μνημόνια, τα νέα αντιλαϊκά μέτρα που ήδη περιλαμβάνονταν στις προγραμματικές δηλώσεις. Παρακάτω όμως ήταν ακόμα πιο αποκαλυπτικός: “Κύριε πρόεδρε, κυρίες και κύριοι βουλευτές, η Χρυσή Αυγή είναι ενάντια στο μνημόνιο μόνο και μόνο για τρεις λέξεις: εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας”. Τόσο… αντιμνημονιακός! Κουβέντα για τους μισθούς και τις συντάξεις, για την ανεργία, τα ανύπαρκτα εργασιακά δικαιώματα, το ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας, για την οποία το μόνο που ανέφερε ήταν να μην πουληθεί σε ξένους (και σύντομα έμελε
να επιβεβαιώσει αυτή του τη διακήρυξη). Επίσης ζήτησε αύξηση των στρατιωτικών δαπανών (λες κι έχουμε πληρώσει λίγα σε αεροπλάνα και υποβρύχια που γέρνουν) και υποχρεωτική στράτευση για άντρες και γυναίκες στα 18, για θητεία 14 μηνών.

Aλλο συμφορά και άλλο κακούργημα..


Σε μιαν αναπάντεχη συμφορά (σεισμό, φωτιά, πλημμύρα, λοιμό, ξενική εισβολή και κατοχή) οι άνθρωποι σφίγγουμε τα δόντια και υπομένουμε. Ξυπνάνε απρόσμενες δυνάμεις αντοχής, το ένστικτο της αυτοσυντήρησης αποδείχνεται πολυμήχανο. Oχι ανώδυνα ούτε χωρίς θύματα - η συμφορά έχει κόστος ανθρώπινες ζωές, είναι πάντοτε απειλή θανάτου. Aλλά έχει τη «λογική» ότι ξεπερνάει τις δυνατότητές μας να την αποτρέψουμε, γι' αυτό και χαλυβδώνει το πείσμα μας, η ψυχή αντιστέκεται.
H ανεργία δεν είναι συμφορά. Oταν ξεπερνάει τα όρια της παροδικής συγκυρίας και αδρανοποιεί το ένα τέταρτο του παραγωγικού δυναμικού της χώρας, είναι πολιτικό κακούργημα, κακουργεί την κοινωνία. Tο κακούργημα έχει αυτουργούς, φυσικούς και ηθικούς. Eίναι οι διαχειριστές της εξουσίας που κατάστρεψαν την οικονομία από στυγνή ιδιοτέλεια ή εγκληματική ανικανότητα. Yπερχρέωσαν εξωφρενικά τη χώρα, σπατάλησαν τα εισοδήματά της, τον όποιο πλούτο της. Mόνο για να συντηρήσουν το πελατειακό κράτος, το απολυταρχικό καθεστώς της κομματοκρατίας.
Σήμερα στην Eλλάδα οι υπαίτιοι για την εφιαλτική ανεργία, προκλητικά και επιδεικτικά ατιμώρητοι, συνεχίζουν να ασκούν εξουσία (οι ίδιοι ή τα κόμματα που τους παρήγαγαν), την ώρα που εκατομμύρια θυμάτων τους καταστρέφονται ψυχικά. Oι τρεις πρώτοι μήνες μετά την απόλυση, αντέχονται. Mετά, η ψυχική διάλυση του άνεργου είναι μαρτύριο. H λέξη μαρτύριο κυριολεκτεί. Σπάνια ο άνθρωπος βγαίνει ψυχικά και σωματικά αλώβητος από μακρά περίοδο ανεργίας. Eίναι σαν να τον φυλάκισαν και τον βασάνισαν φριχτά «κατά λάθος». Aπό δικαστική πλάνη ή ξαστόχημα των διωκτικών αρχών.
Tο ίδιο και η υπερφορολόγηση του πολίτη. Δεν είναι συμφορά. Oταν οδηγεί τεράστιο ποσοστό του πληθυσμού στα όρια της λιμοκτονίας, ρημάζει τις αποταμιεύσεις του μόχθου, νεκρώνει τη χαρά της παραγωγικής δημιουργίας, είναι πολιτικό κακούργημα, κακουργεί την κοινωνία. Eγκλημα εν ψυχρώ, εκ προθέσεως. Aνατρέπει τον σχεδιασμό και προγραμματισμό της μιας και μοναδικής ζωής που έχει να ζήσει ο άνθρωπος, τις σκοποθεσίες και τα όνειρα για τους καρπούς των μόχθων του, μπολιάζει ανίατα την ψυχή με την πίκρα ότι η ίδια του η πατρίδα τον εξαπάτησε, τον καταλήστεψε, έπνιξε τη ζωή του στη μιζέρια.

Πέμπτη 3 Ιανουαρίου 2013

Τι σημαίνει στ’ αλήθεια η πρόταση Καμμένου περί «πατριωτικού και δημοκρατικού τόξου»;


Ο επικεφαλής των «Ανεξάρτητων Ελλήνων» κ. Καμμένος με άρθρο του στην Real News ανακοινώνει μια νέα πολιτική πρωτοβουλία, που απ’ ότι φαίνεται θα αναλάβει ο ίδιος. «Δράση για ένα Πατριωτικό Δημοκρατικό Τόξο». Να πώς την εξηγεί στο άρθρο του:

«Όποιος έχει μελετήσει Ελληνική Ιστορία γνωρίζει ότι τα σχέδια της Ιερής Συμμαχίας ανατράπηκαν από την Ελληνική Επανάσταση εναντίον των Τούρκων το 1821. Άρα υπάρχει το ιστορικό προηγούμενο που δείχνει τον δρόμο για το πως οι σύγχρονοι Έλληνες θα αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά τα σχέδια της σύγχρονης Ιερής Συμμαχίας που ακούει στο όνομα παγκοσμιοποίηση, τραπεζοκρατία και διεθνές χρηματιστηριακό κεφάλαιο. Ο δρόμος είναι ένας. Η Ενότητα των Ελλήνων. Γι’ αυτό ακριβώς τον λόγο οι ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ κίνημα από την ίδρυσή του Πατριωτικό Αστικό-Δημοκρατικό και Κοινωνικό προτείνει και θα αγωνιστεί για την δημιουργία, ανάπτυξη και μαζική πολιτική δράση του ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟΥ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΤΟΞΟΥ, της αναγκαίας και ικανής εθνικής συνθήκης για την σωτηρία της πατρίδας και των Ελλήνων. Στο ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΤΟΞΟ έχουν θέση ισότιμα και ανεξάρτητα ιδεολογικών διαφορών όλα τα αντι-μνημονιακά κινήματα και κινήσεις πολιτών που αποδέχονται τις αρχές της ισότητας της ισονομίας και της δημοκρατικής αντιπροσώπευσης.»

Το άρθρο του κ. Καμμένου κλείνει με μια σειρά κλισέ αναφορές για την εκλογική «επιτυχία» του κόμματός του, χωρίς όμως να κάνει ούτε καν αναφορά στην διάσπαση που υπέστη λόγω ακριβώς της πορείας και των επιλογών του. Αν και δεν μας αφορά ιδιαίτερα το τι κάνει ο κ. Καμμένος με το κόμμα του, δεν θα ήταν φυσιολογικό να μας εξηγήσει γιατί οι πολιτικές επιλογές του να δημιουργήσει ένα καθαρόαιμο κεντροδεξιό κόμμα στηριγμένο σε παλαιοκομματικές μεθοδεύσεις, πρόσωπα και μηχανισμούς πρώτα και κύρια από τον χώρο της ΝΔ τον οδήγησαν σήμερα σ’ αυτό που για πολλούς ήταν κάτι το αναπόφευκτο; Γιατί επέλεξε να δημιουργήσει έναν τέτοιο πολιτικό φορέα με αναξιόπιστα πολιτικά στελέχη, όπως ο ίδιος σήμερα τα χαρακτηρίζει, ζητώντας από τους πάντες να ενταχθούν κάτω από την δική του στέγη; Και μάλιστα χωρίς καμιά σαφή πολιτική δέσμευση, ή πολιτική συμφωνία που να αφορά στα καίρια ζητήματα που απασχολούν την χώρα.

Βέβαια, το πώς θέλει να φτιάξει κανείς το κόμμα του, ιδίως όταν αυτό δεν έχει κανενός είδους εσωτερικές διαδικασίες, η «βάση» δεν έχει λόγο για την πολιτική του και ο αρχηγός του είναι ελέω Θεού, είναι δικό του πρόβλημα και όσων τον ακολουθούν. Ωστόσο, όταν ο ίδιος εμφανίζεται και κάνει πρόταση για «πατριωτικό δημοκρατικό τόξο», τότε είναι απολύτως φυσιολογικό να ρωτήσουμε:

Ο κ. Καμμένος καλεί σε μια απ’ ότι φαίνεται πατριωτική, δημοκρατική συμμαχία «όπου έχουν θέση ισότιμα και ανεξάρτητα ιδεολογικών διαφορών όλα τα αντι-μνημονιακά κινήματα και κινήσεις πολιτών που αποδέχονται τις αρχές της ισότητας της ισονομίας και της δημοκρατικής αντιπροσώπευσης.» Γιατί ο κ. Καμμένος εμφανίζεται σήμερα να προτείνει αυτό που του πρότεινε προεκλογικά το ΕΠΑΜ, αλλά αυτός το αρνήθηκε προκειμένου να στηριχθεί σε πρόσωπα και δυνάμεις που σήμερα επιλέγουν άλλους πολιτικούς δρόμους και ρόλους; Πόσο αξιόπιστο τον κάνει μια τέτοια πρόταση; Γιατί θα πρέπει σήμερα να πάρουμε στα σοβαρά αυτή του την πρόταση;

2013: Η εφορία θα «χτυπήσει»… 13 φορές

                                                                                                                                       
                                                  Φορτωμένος με 13 φορολογικές αλλαγές -οι οποίες στη συντριπτική τους πλειονότητα παίρνουν παρά δίνουν- έρχεται ο νέος χρόνος για 8,5 εκατ. φορολογούμενους.
Η πρώτη κρυάδα θα φανεί στην καταβολή μισθών και συντάξεων τον Ιανουάριο, οπότε τίθεται σε ισχύ η νέα μηνιαία παρακράτηση φόρου, η οποία είναι ευνοϊκή μόνο για όσους έχουν χαμηλά εισοδήματα και δεν έχουν παιδιά.

Το καλό νέο είναι ότι το 2013 η εφορία απαιτεί μόνο μία και όχι δύο, όπως πέρυσι, έκτακτη εισφορά, η οποία παρακρατείται από τον μισθό ή τη σύνταξη και επομένως τα εκκαθαριστικά θα είναι κάπως καλύτερα.

Από την άλλη πλευρά, δεν θα λείψουν και οι εκπλήξεις. Το υπουργείο Οικονομικών ακόμα μελετά τον νέο ενιαίο φόρο ακινήτων που θα αντικαταστήσει από το 2013 το χαράτσι μέσω ΔΕΗ, αλλά και τον Φόρο Ακίνητης Περιουσίας, ενώ μένει να αποδειχθεί στην πράξη αν το 2013 θα υλοποιηθεί η μνημονιακή δέσμευση, που έμεινε στα χαρτιά τα δύο προηγούμενα χρόνια, για εξομοίωση των αντικειμενικών τιμών ακινήτων με τις αγοραίες.

Το «ευτύχημα» είναι ότι μετά από δύο αναβολές η πτώση των αγοραίων τιμών είναι τέτοιου μεγέθους ώστε στις περισσότερες περιπτώσεις να προκύπτουν μειώσεις αντικειμενικών, παρά αυξήσεις.

Αναλυτικά, όπως προκύπτει από το φορολογικό νομοσχέδιο που αναμένεται να ψηφιστεί τις επόμενες ημέρες στη Βουλή αλλά και από τα σχέδια του υπουργείου Οικονομικών, το 2013 φέρνει:Στα χαμηλότερα εισοδηματικά κλιμάκια, μισθωτοί και συνταξιούχοι θα διαπιστώσουν κατά την πληρωμή των αποδοχών του Ιανουαρίου μικρές αυξήσεις αποδοχών έως 28 ευρώ τον μήνα, για ετήσιο εισόδημα της τάξης των 9.000-10.000 ευρώ.
Μεγάλοι χαμένοι στο μέτωπο της μηνιαίας παρακράτησης είναι οι οικογενειάρχες, οι οποίοι μετά την κατάργηση του έξτρα αφορολογήτου καλούνται να πληρώσουν τον ίδιο φόρο με μισθωτό χωρίς παιδιά και το ίδιο εισόδημα.
Οι απώλειες στον μηνιαίο μισθό για μισθωτούς με ένα παιδί ξεκινούν από το επίπεδο ετήσιων μικτών αποδοχών ύψους 8.000 ευρώ, για μισθωτούς με δύο παιδιά από τα 12.000 ευρώ και πάνω και για μισθωτούς με τρία παιδιά από ετήσιο εισόδημα 10.000 ευρώ και πάνω.

1. Παρακράτηση. Μισθωτοί και συνταξιούχοι με ετήσιες μικτές αποδοχές πάνω από 20.000 ευρώ αλλά και μισθωτοί με παιδιά και χαμηλότερα εισοδήματα θα έχουν επιβαρύνσεις οι οποίες θα φανούν στις μηνιαίες αποδοχές τους, καθώς η αλλαγή της φορολογικής κλίμακας μεταβάλλει απευθείας και τη μηνιαία παρακράτηση.


2. Νέα κλίμακα. Κατά τη φορολόγηση των εισοδημάτων του 2012, που θα δηλωθούν το 2013, δεν αλλάζει τίποτα. Οι μεγάλες αλλαγές έρχονται κατά τη φορολόγηση των εισοδημάτων του 2013, τα οποία θα δηλωθούν το 2014, οπότε και θα εφαρμοστεί η νέα κλίμακα φορολογίας εισοδήματος μισθωτών και συνταξιούχων. Η νέα κλίμακα καθιερώνει συντελεστή 22% για εισοδήματα έως 25.000 ευρώ, 32% για τα επόμενα 17.000 ευρώ (κλιμάκιο εισοδήματος από 25.001 έως 42.000 ευρώ) και 42% για εισοδήματα άνω των 42.000 ευρώ.

Το αφορολόγητο των 5.000 ευρώ καταργείται και στη θέση του καθιερώνεται σταθερή έκπτωση φόρου 2.100 ευρώ, την οποία κερδίζουν στο σύνολό της όσοι έχουν εισοδήματα έως 21.000 ευρώ. Για υψηλότερα εισοδηματικά κλιμάκια, η έκπτωση φόρου μειώνεται κατά 100 ευρώ για κάθε 1.000 ευρώ εισοδήματος και μηδενίζεται για εισοδήματα άνω των 42.000 ευρώ.

Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι όσοι έχουν εισόδημα που υπερβαίνει τα 42.000 ευρώ χάνουν εντελώς το αφορολόγητο, όμως από την άλλη πλευρά για όσους έχουν εισόδημα έως 21.000 ευρώ το αφορολόγητο πρακτικά διευρύνεται από τα 5.000 ευρώ το 2012 στα 9.500 ευρώ. Η εφαρμογή της νέας κλίμακας για μισθωτούς -συνταξιούχους φέρνει ελαφρύνσεις για εισοδήματα έως 20.000 ευρώ και επιβαρύνσεις σε υψηλότερα εισοδηματικά κλιμάκια.


3. Παιδιά χωρίς αφορολόγητο αλλά με επίδομα. Φορολογούμενοι με παιδιά χάνουν από το 2013 το πρόσθετο αφορολόγητο, εξέλιξη που φορτώνει με έξτρα φόρους όλες τις οικογένειες. Τις επιβαρύνσεις έρχονται να αντισταθμίσουν μέχρι ενός εισοδηματικού ορίου δύο επιδόματα που καθιερώνονται: το μηνιαίο επίδομα τέκνων, το οποίο ανέρχεται σε 40 ευρώ για κάθε παιδί, από το πρώτο παιδί, με εισοδηματικά κριτήρια, και το ετήσιο πολυτεκνικό επίδομα 500 ευρώ που δικαιούνται για κάθε παιδί όσοι έχουν από τρία τέκνα και πάνω.

Οικογένεια με ένα παιδί και εισόδημα έως 9.000 ευρώ δικαιούται το σύνολο του επιδόματος τέκνων, για εισόδημα από 9.000 έως 18.000 ευρώ το επίδομα περιορίζεται κατά ένα τρίτο και για εισόδημα άνω των 27.000 ευρώ χορηγείται μόνο το ένα τρίτο του επιδόματος. Τα όρια αυτά αυξάνονται ανάλογα με τον αριθμό των τέκνων. Το πολυτεκνικό επίδομα των 500 ευρώ δικαιούνται οικογένειες με εισόδημα έως 45.000 ευρώ.

Η καταβολή των επιδομάτων σχεδιάζεται για το δεύτερο εξάμηνο του 2013, αφού προκύψουν πρώτα οι δικαιούχοι μετά την εκκαθάριση των δηλώσεων φορολογίας εισοδήματος.

Τετάρτη 2 Ιανουαρίου 2013

Στην παγκόσμια κρίση υπάρχει μόνο παγκόσμια λύση;


<...Στην παγκοσμιοποίηση των αγορών που επιβάλει με βίαιο και συχνά πολεμικό τρόπο το κεφάλαιο και το δικό του διεθνές σύστημα διακυβέρνησης, η μοναδική προοδευτική απάντηση από την σκοπιά των συμφερόντων του εργαζόμενου λαού είναι μία και μόνη: Εθνική αυτοδιάθεση και λαϊκή κυριαρχία με εθνικοποίηση των όρων και των κορυφών της οικονομίας σε κάθε χώρα με πρωταγωνιστή τον ίδιο τον εργαζόμενο λαό. Η παγκόσμια λύση για τον λαό περνά αναγκαστικά, υποχρεωτικά μέσα από την εθνική αυτοδιάθεση και την ελευθερία όλων των λαών της υφηλίου και όχι από το άνοιγμα των συνόρων και των αγορών στα μεγαλύτερα αρπακτικά που γέννησε η ιστορία του πλανήτη...>


Αν προσέξετε καλά τις «αναλύσεις» που διακινούνται για την σημερινή κρίση θα διαπιστώσετε ότι σχεδόν όλες, ανεξάρτητα από το αν φέρουν αριστερό, ή δεξιό πρόσημο, παίζουν με το γεγονός ότι η κρίση αυτή είναι παγκόσμια, διεθνής, ευρωπαϊκή και ότι άλλο θέλετε. Έξω δηλαδή από τα όρια μιας εθνικής οικονομίας. Κι επειδή κάνουν την επίσης πρωτότυπη διάγνωση ότι πρόκειται για κρίση «συστημική», καταλήγουν εύκολα στο συμπέρασμα ότι δεν έχει νόημα να την πολεμάς μέσα στα πλαίσια της εθνικής οικονομίας.


Αυτό που χρειάζεται είναι μια διεθνής, παγκόσμια, ευρωπαϊκή λύση, που άλλοι την αναζητούν μέσα από την αναβάθμιση των μηχανισμών διεθνούς διακυβέρνησης, καθώς ονειρεύονται διεθνείς συνεννοήσεις για να λυθούν συλλογικά τα προβλήματα της παγκόσμιας οικονομίας, ενώ άλλοι, καθ’ ότι αισθάνονται εντελώς ανήμποροι να αντιμετωπίσουν μια τέτοια πρόκληση, καταφεύγουν σε συνθήματα κενά περιεχομένου. Ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός, μας λένε χωρίς να μας ξεκαθαρίζουν που ακριβώς: στον Άδη, στα Τάρταρα, ή στα μπουντουάρ της εξουσίας; Ορισμένοι άλλοι ξεθάβουν από το νεκροταφείο της ιστορίας τις πιο παρωχημένες ιδέες περί σοσιαλισμού και κομμουνισμού, που προσιδιάζουν περισσότερο σε σέχτες του 19ου αιώνα, οι οποίες ονειρεύονταν να επιβάλουν στην κοινωνία την πειθαρχία και την ισότητα ενός στρατώνα.

Δεν είναι έτσι απλά τα πράγματα. Η σημερινή παγκόσμια κρίση δεν γεννήθηκε από μια τυπική υπερπαραγωγή εμπορευμάτων, αλλά από μια ιστορικά πρωτοφανή υπερσυσσώρευση χρηματικού κεφαλαίου διεθνώς. Το διαθέσιμο κεφάλαιο που αναζητά επενδύσεις είναι 25 φορές μεγαλύτερο από την ετήσια παραγωγή του πλανήτη σε προϊόντα και υπηρεσίες. Ο τρόπος που αναζητά επενδύσεις δεν αφορά πλέον τον τυπικό κύκλο της οικονομίας. Επένδυση-Παραγωγή-Κατανάλωση. Τον έχει ξεπεράσει προ πολλού. Αναζητά κέρδος από παντού. Η ίδια η έννοια του καπιταλιστικού κέρδους έχει αλλάξει. Δεν αφορά πλέον απλά στην άντληση υπεραξίας από την εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης. Δεν είναι κυρίαρχη μορφή του ούτε καν το επιχειρηματικό κέρδος. Το κέρδος σήμερα εξαρτάται πρωταρχικά από τις τιμές των χρηματαγορών, δηλαδή από την υπεραξία των τίτλων που κατέχουν οι επενδυτές, είτε είναι φυσικά πρόσωπα, είτε νομικά. Κι επομένως το ζητούμενο είναι πώς θα αυξηθεί η χρηματιστική αξία των μεγάλων περιουσιών σε βάρος όχι μόνο των εργαζομένων, αλλά ολόκληρης της ανθρωπότητας.

Η Χρονιά του Λαβυρίνθου


«Αν ο μόνος σκοπός που αξίζει τον κόπο κανείς να γεννηθεί είναι η λευτεριά, και μόλις γεννηθεί τού την υποθηκεύουν τα συμφέροντα, τι άλλο του απομένει παρά η επανάσταση;»
[Γ. Σκαρίμπας]

Το 2012 πέρασε, οι «προφητείες» πάλι διαψεύδονται, αλλά το πραγματικό τέλος του κόσμου που ξέραμε θα είναι αργό και βασανιστικό και όλο και περισσότεροι θα ρωτούν εναγωνίως «πού πάμε;» και «τι να κάνουμε;». Αυτό που μπορούμε να πούμε, διακινδυνεύοντας μία πρόβλεψη, είναι ότι ο δρόμος για το μέλλον έχει δύο κατευθύνσεις: είτε την Επανάσταση είτε ένα νέο ολοκληρωτικό Πόλεμο.

Είναι σίγουρο ότι η οικονομική κρίση έχει γίνει ο πολιορκητικός κριός μέσα στα πλαίσια μιας «στρατηγικής οικονομικής επίθεσης» ενάντια στην ύπαρξη της μεσαίας τάξης, της δημοκρατίας και των εθνικών κρατών, σε όλο τον κόσμο.

Οι Επικυρίαρχοι έχουν μετατρέψει το χρηματιστήριο και την οικονομία σε «όπλα μαζικής...
καταδυνάστευσης» (weapons of mass oppression), όπως λέει χαρακτηριστικά ο συγγραφέας David DeGraw στο βιβλίο του «The Road Through 2012».

Οι φασιστικές ελίτ του ΔΝΤ και των διεθνών τραπεζών, αφού κατέλαβαν τις χώρες του Τρίτου Κόσμου και του πρώην σοσιαλιστικού μπλοκ, τώρα επιτίθενται κατ’ ευθείαν στις ανεπτυγμένες δυτικές κοινωνίες και στα τελευταία οχυρά της αστικής δημοκρατίας και του κοινωνικού κράτους. Στο στόχαστρό τους βρίσκεται τόσο η εργατική τάξη της Δυτικής Ευρώπης όσο και της Αμερικής.

Το Ελληνικό Πείραμα είναι ένα κομβικό ανοικτό μέτωπο στην σκακιέρα της παγκόσμιας διακυβέρνησης: μνημόνιο, τοκογλύφοι, αφαίρεση εθνικής κυριαρχίας, ηλεκτρονικές κάρτες του πολίτη, ΜΑΤ και χημικά, εξαφάνιση του δημοσίου τομέα της υγείας, άγρια φορολογία και όλες οι εγκληματικές πολιτικές που βιώνουμε. Σε μια προσπάθεια να αποσοβηθεί μια οργανωμένη εξέγερση, τα καθεστωτικά ΜΜΕ κλιμακώνουν τις προπαγανδιστικές τους προσπάθειες για να ενοχοποιήσουν, να απονευρώσουν και να συγχύσουν τον λαό, επικεντρώνοντας δραματικά την προσοχή τους στην ρητορεία της διάσπασης. Χρησιμοποιούνται διχαστικά θέματα όπως είναι η μετανάστευση, ο ρατσισμός, οι θρησκευτικοί διαχωρισμοί, τα «ρετιρέ» των εργαζομένων, προκειμένου να αποτρέψουν τις μάζες από του να συνοργανωθούν κατά των πραγματικών δυναστών τους.

Δευτέρα 31 Δεκεμβρίου 2012

Η πορεία προς τη μόνη διέξοδο….


- Και πως μπορεί να προκύψει μια υπεύθυνη κυβέρνηση που θα προέρχεται από το Λαό και θα έχει τη πολιτική βούληση να συγ-κρουστεί;
- Μπορεί να υπάρξει λύση μέσα στα πλαίσια του υπάρχοντος καθεστώτος επαγγελματικού Κοινοβουλευτισμού;
- Υπάρχει κάποιο κόμμα από το υπάρχον πολιτικό σύστημα που θα μπορούσε υποστη-ριζόμενο από το Λαό να αναλάβει;

Όλα αυτά και άλλα πολλά ερωτηματικά μπορούν να συνοψιστούν σε ένα και μοναδικό. Είναι τελικά εφικτό και πως φτάνουμε στην ημέρα της Απελευθέρωσης, ποια είναι ακριβώς τα βήματα;

Για να απαντήσουμε σ’ αυτό το καθοριστικό για τη πορεία των πραγμάτων ερώτημα, πρέπει...
να ξεκαθαρίσουμε πρώτα, ότι τίποτα δεν μπορούμε να περιμένουμε από το πολιτικό σύστημα. Ακόμα και τα αντιμνημονιακά κόμματα, αρκούνται σε ένα είδος πολέμου χαρακωμάτων, αρνούμενα να εγκαταλείψουν τις θέσεις τους στο Κοινοβούλιο και τις αντίστοιχες κρατικές επιχορηγήσεις και να έλθουν κάτω στο κόσμο, βοηθώντας την οργάνωσή του και τον αγώνα του.

Για το ΚΚΕ ας μη μιλήσουμε. Μιλά γι’ αυτό η μέχρι τώρα «αναχωρητική» του στάση, αλλά και για το απ’ εδώ και μπρός, η Γενική του Γραμματέας και οι θέσεις της Κεντρικής του Επιτροπής για το επερχόμενο Συνέδριο. Για τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α., ας τ’ αφήσουμε καλύτερα. Μυρίστηκαν εξουσία εκεί στη Κουμουνδούρου και κάνουν σαν τη πόρνη που θέλει να κρυφτεί, αλλά η χαρά δεν την αφήνει. Τόσο, που πολύ φοβάμαι, ότι μόνο η …χαρά θα τους μείνει!

Άρα τι μπορεί να γίνει;

Το πρώτο πράγμα που απαιτείται είναι η συνειδητοποίηση της πραγματικής κατάστασης από τη πλευρά των πολιτών. Και συνακόλουθα, ότι υπάρχει άλλος δρόμος στον αντίποδα του «μονόδρομου» του χρεοστασίου και των μνημονίων. Αν εξαιρέσουμε ένα 25% περίπου του πληθυσμού που δεν το αγγίζει η κρίση και ενδεχομένως να επωφελείται απ’ αυτή, η υπόλοιπη κοινωνία μετά από τρία χρόνια συνεχούς πίεσης φαίνεται, ότι κατακτά σε σημαντικό ποσοστό ικανό βαθμό συνειδητοποίησης, ώστε να μπορέσει να κινηθεί. Τα ερωτήματα που τίθενται δεν είναι πλέον αν υπάρχει άλλος δρόμος, αλλά πως και ποιοι μπορούν να οδηγήσουν σ’ αυτόν.

Το δεύτερο ζήτημα είναι να σπάσει ο φόβος που οδηγεί σε ακινησία ευρύτερα στρώματα.
Και εδώ φαίνεται να σχηματίζεται σταδιακά μια κρίσιμη μάζα πολιτών, που έχει ξεπεράσει το φόβο που ενσπείρει η συστημική προπαγάνδα και είναι διατεθειμένη να κινηθεί αγωνιζόμενη με κατεύθυνση την ανατροπή του φαύλου και διεφθαρμένου μέχρι το μεδούλι καθεστώτος.

Το τρίτο και καθοριστικό βήμα είναι η ανάδειξη του πολιτικού υποκειμένου, που θα αναλάβει την οργάνωση αυτής της κρίσιμης μάζας των πολιτών, μαζί και πλάι τους, έτσι ώστε συντεταγμένα και με σχέδιο να κινηθεί παρασύροντας και ευρύτερα στρώματα σε μια με αυξανόμενη ορμή κίνηση για την αλλαγή.

Από την αρχή της υποταγής της χώρας στο καθεστώς της δουλοπαροικίας χρέους και των μνημονίων, πολλές προσπάθειες και συλλογικότητες αναπτύχθηκαν φιλοδοξώντας να παίξουν αυτό τον ρόλο. Για λόγους που εκφεύγουν του παρόντος, καμία σχεδόν από τις προσπάθειες αυτές δεν μπόρεσε να λειτουργήσει καταλυτικά μέσα στο κοινωνικό σώμα.

Άλλες διαλύθηκαν, άλλες εγκλωβίστηκαν σε ακτιβισμούς μικρής ή και αμφισβητούμενης αποτελεσματικότητας, άλλες έμειναν απλά σφραγίδες και άλλες όπως οι «ΑΝ.ΕΛ.» τράβηξαν το δρόμο του Κοινοβουλίου, αλλά εγκλωβισμένοι μέσα σ’ αυτό μετατρέπονται κι αυτοί σταδιακά μέρος και δεκανίκι του συστήματος, ανεξάρτητα της αντιμνημονιακής ρητορικής του αρχηγού τους. Οι διασπάσεις και ο εκφυλισμός είναι μη αντιμετωπίσιμο φαινόμενο, με συνέπεια τη σταδιακή αποσύνθεση της απογοητευμένης τους εκλογικής βάσης, αφού απεδείχθη, ότι μόνο ως εκλογικό μόρφωμα κατόρθωσε προς στιγμή να λειτουργήσει.

Το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο (Ε.Πα.Μ.) είναι το μόνο σχήμα, που άντεξε και δείχνει να ανταποκρίνεται στις ανάγκες των καιρών. Και αυτό γιατί υπήρξε ο μοναδικός φορέας, που παρά τον «χαοτικό» τρόπο που δημιουργήθηκε ως γέννημα θρέμμα του κινήματος των πλατειών, παρά και τα «νηπιακά» του «στραβοπατήματα», από την αρχή έθεσε με κρυστάλλινη καθαρότητα συγκεκριμένους στόχους και απευθυνόμενο σε όλους ανεξαιρέτως τους δημοκρατικούς πολίτες, χωρίς αποκλεισμούς και πέρα από ιδεολογικές ή άλλες καταβολές, έδειξε πείθοντας ολοένα και περισσότερους για τον μοναδικό δρόμο διαφυγής από την καταστροφική πορεία που ακολουθεί ο τόπος.

Παρά τους συστημικούς αποκλεισμούς και τις υπονομεύσεις, αλλά και παρά τις μεγάλες οργανωτικές του αδυναμίες, κατάφερε να απλωθεί σε όλη την Ελλάδα, να αποκτήσει σχέσεις με αντίστοιχα κινήματα στο εξωτερικό και οι απόψεις του να είναι πλέον αποδεκτές από ένα μεγάλο κομμάτι του λαού, ανεξάρτητα αν το ακολουθεί κι οργανωτικά. Δεν είναι τυχαίο, ότι η επίσημη προπαγάνδα, χωρίς να αναφέρεται ευθέως, την επιχειρηματολογία του Ε.Πα.Μ. προσπαθεί ανεπιτυχώς να αποδομήσει.

Οι επόμενοι λίγοι μήνες θα είναι καθοριστικοί για τη πορεία του όλου εγχειρήματος. Υπάρχει πλέον γόνιμο έδαφος, η κοινωνία βρίσκεται υπ’ ατμόν, υπάρχει η πολιτική εμπειρία και η πρώτη ικανή μαγιά στελεχών, για να δείξουν το δρόμο. Αρκεί τα μέλη και οι φίλοι του Μετώπου να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και να αποδείξουν ότι το Ε.Πα.Μ. πέρα από την ορθότητα των θέσεών του, διαθέτει τις δομές, τα πρόσωπα και το κατάλληλο σχέδιο για την επίτευξη των στόχων του. Και τότε τα πράγματα θα αποδειχθούν πολύ πιο εύκολα απ’ ό,τι ενδεχομένως πολλοί σήμερα θεωρούν…….

Πολλοί επίσης προβληματίζονται και ερωτούν. Πως θα κινηθεί τελικά η όλη ιστορία; Μέσα στα πλαίσια του υπάρχοντος καθεστώτος και με συμμετοχή σε ενδεχόμενες εκλογές, ή έξω και με συνεχή αντιπαράθεση που θα οδηγήσει σε γενικευμένη στάση πληρωμών και ακόλουθα σε Γενική Πολιτική Απεργία που θα ανατρέψει το καθεστώς, όπως το Ε.Πα.Μ. ήδη εδώ και μήνες έχει προτείνει και σχεδιάζει τη πραγμάτωσή της;

Η απάντηση κι εδώ είναι εξαιρετικά απλή. Με κάθε μέσο και τρόπο! Αν το καθεστώς προχωρήσει σε εκλογές, πριν ολοκληρωθεί ο δικός μας σχεδιασμός στη κατεύθυνση της Γενικής Πολιτικής Απεργίας, πράγμα πολύ πιθανό, αφού υπάρχουν πολλοί παράγοντες που επηρεάζουν τις εξελίξεις και τα πράγματα ως ένα βαθμό ακολουθούν τους δικούς τους ρυθμούς, θα εξετάσουμε εκείνη τη στιγμή όλα τα δεδομένα και δεν θα μείνουμε αμέτοχοι. Είτε συμμετάσχουμε απ’ ευθείας στην εκλογική αναμέτρηση, είτε όχι. Σήμερα, είμαστε πιο ώριμοι, πιο έμπειροι, περισσότερο έτοιμοι. Σε κάθε περίπτωση, θα εκμεταλλευτούμε την «ευκαιρία» για τη πιο πλατειά συσπείρωση και τη δημιουργία ενός πραγματικά ισχυρού πόλου, που θα παίξει δυνατά οδηγώντας στην ανατροπή, θέτοντας στη διάθεση του λαού πολύ περισσότερα μέσα και εργαλεία για την επίτευξη του τελικού σκοπού, που δεν είναι άλλος από την Ανατροπή και την αποκατάσταση της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ.

ΥΓ. Ο διάλογος για τα καίρια αυτά ζητήματα, τώρα μόλις αρχίζει. Οι προτάσεις για το σχέδιο, θα ξεδιπλωθούν σταδιακά και θα εκτεθούν στη δημόσια κριτική, έτσι ώστε να πεισθεί και ο τελευταίος, ότι πατάμε σε στέρεο έδαφος και γνωρίζουμε πολύ καλά που και πως θα πάμε!

*Ο Όθωνας Κουμαρέλλας είναι Αρχιτέκτονας - Μηχανικός και μέλος της Π.Γ. του Ε.Πα.Μ.
πηγη

H ΤΟΚΟΓΛΥΦΙΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

H ΤΟΚΟΓΛΥΦΙΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΠΩΣ ΟΙ ΚΕΝΤΡΙΚΕΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΟΥΝ ΕΘΝΗ USURY Vs DEMOCRACY HOW CENTRAL BANKS USE DEBT TO DESTROY NATIONS (VIDEO)




πηγη

Κυριακή 30 Δεκεμβρίου 2012

Εθνική ενότητα (να συνεχίσουν)


Οι ευαίσθητοι να συνεχίσουν να αυτοκτονούν

Οι άστεγοι να συνεχίσουν να ψάχνουν στα σκουπίδια για φαΐ

Οι υπάλληλοι να συνεχίσουν καρτερικά την αμισθί σκλαβιά

Οι συνταξιούχοι να συνεχίσουν να ψηφίζουν «ευρώ πάση θυσία»

Οι άνεργοι να συνεχίσουν να χαμηλώνουν τις τιμές τους

Οι μαθητές να συνεχίσουν να φοιτούν σε παγωμένα σχολεία

Οι φαρμακοποιοί να συνεχίσουν να δίνουν φάρμακα από την τσέπη τους

Οι γιατροί να συνεχίσουν να γιατρεύουν χωρίς φάρμακα και μισθό

Οι ασθενείς να συνεχίσουν να πληρώνουν τα φάρμακά τους

Οι συγγενείς τους να συνεχίσουν να προσεύχονται υπέρ υγείας

Οι δάσκαλοι να συνεχίσουν τους εκκλησιασμούς

Οι γονείς να συνεχίσουν να ταΐζουν τα παιδιά τους με σούπες

Οι τραπεζίτες να συνεχίσουν να γλεντάνε

Οι χρυσαυγίτες να συνεχίσουν να ξεσκίζουν

Οι βουλευτές να συνεχίσουν να ψηφίζουν ναι-σε-όλα

Οι υπουργοί να συνεχίσουν να σκοτώνουν

Τα συνδικάτα να συνεχίσουν τις 24ωρες

Οι καταναλωτές να συνεχίσουν να βλέπουν όνειρα με διαφημίσεις

Οι δανειολήπτες να συνεχίσουν να χρεώνονται

Οι τηλεθεατές να συνεχίσουν να υπνωτίζονται

Οι εφοπλιστές να συνεχίσουν τη φοροδιαφυγή

Οι δικαστές να συνεχίσουν να δικάζουν με γνώμονα τον εθνικό συμφέρον

Οι ψηφοφόροι να συνεχίσουν να ψηφίζουν.

πηγη

Η κατάργηση της αργίας της Κυριακής


...Σε εξέλιξη βρίσκεται η προσπάθεια της κυβέρνησης να καταργήσει την κυριακάτικη αργία για τους εργαζόμενους και τους μικροεπαγγελματίες, στο εμπόριο. Σύμφωνα με το σχέδιο του Υπουργείου Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας όλα τα καταστήματα θα παραμένουν ανοιχτά 7 Κυριακές το χρόνο, ενώ τα μικρά μαγαζιά (κάτω από 250 τ.μ. που δεν ανήκουν σε αλυσίδα καταστημάτων) θα μπορούν να λειτουργούν όλες τις Κυριακές του χρόνου.
Προπομπός για να γενικευτεί αυτό το μέτρο, είναι η λειτουργία των εμπορικών καταστημάτων δύο Κυριακές, αντί για μία όπως γινόταν μέχρι σήμερα, τις μέρες των γιορτών.
Οι άνεργοι, οι υποαπασχολούμενοι, οι απλήρωτοι, οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι, που έχουν υποστεί δραματική μείωση των μισθών και συντάξεων τους, που πληρώνουν δυσβάστακτους φόρους και χαράτσια, χρόνο έχουν! Χρήματα δεν έχουν, για να καταναλώσουν!!!…

Ο πραγματικός στόχος της πλήρους συμμόρφωσης στην οδηγία της ΕΕ που ορίζει την εργάσιμη βδομάδα των 7 ημερών και των 67 ωρών είναι η μετατροπή χιλιάδων εμποροϋπαλλήλων σε σύγχρονους δούλους, εργαζόμενους-λάστιχο, απασχολήσιμους, που θα δουλεύουν όταν και όσο θέλει ο εργοδότης. Η παραβίαση κάθε έννοιας ελεύθερου χρόνου με άμεσες επιπτώσεις στην υγεία τους, στην οικογενειακή, προσωπική και κοινωνική τους ζωή. Η μετατροπή τους σε εργαζόμενους χωρίς ωράριο, χωρίς συλλογικές συμβάσεις, χωρίς δικαιώματα.
Η κατάργηση της αργίας της Κυριακής αποτελεί, επίσης, μία ευθεία βολή και για τα μικρά καταστήματα και τους αυτοαπασχολούμενους που δεν μπορούν να ανταποκριθούν στον ανελέητο ανταγωνισμό και θα οδηγηθούν στην καταστροφή και το κλείσιμο. Έτσι, θα έχουμε παραπέρα γιγάντωση της ανεργίας που θα πλήξει για άλλη μια φορά τα πιο ευπαθή στρώματα, γυναίκες και νέους, που κυρίως απασχολούνται στο χώρο του εμπορίου.
Και φυσικά, έτσι θα εξυπηρετείται ο βαθύτερος στόχος: η παραπέρα ανάπτυξη της κερδοφορίας του μεγάλου εμπορικού κεφαλαίου. Με το κλείσιμο των μικρών επιχειρήσεων, το ξεζούμισμα των εργαζομένων, το ξαναμοίρασμα της αγοράς και την συγκέντρωση του τζίρου σε μια χούφτα εμπορικών κολοσσών, σύγχρονων εργασιακών κάτεργων....


πηγη

Με την "αξιοπιστία" στην τσέπη


Ανοιχτά μαγαζιά ...άδειοι δρόμοι


Yποτονική η κίνηση σήμερα λένε στα δελτία ειδήσεων.

Το αγοραστικό κοινό, χωρίς αγοραστική δύναμη πλέον, δεν βγαίνει στα μαγαζιά ούτε για βόλτα αφού σκέφτεται ακόμη και το εισιτήριο στα ΜΜΜ. Μια απλή βροχή είναι αρκετή για να κρατήσει τους πολλούς στο σπίτι. Τι άλλο θα σκεφτούν τώρα οι "ειδικοί"; Τη δουλειά όλο το 24ωρο;

Παρά τις ενέσεις (προπαγανδιστικής) αισιοδοξίας στην αρχή της εβδομάδας (παραμονή Χριστουγέννων), όπου σε διάφορα κανάλια μιλούσαν για πολύ μεγάλη κίνηση στην αγορά, ο κόσμος με άδειες τσέπες μένει στο σπίτι κοιτάζοντας τις βιτρίνες από τις οθόνες της tv.

Τα μαγαζιά λοιπόν είναι για δεύτερη Κυριακή ανοιχτά, εκτός από αυτά όπου η συμμετοχή...
στην απεργία είναι μεγάλη, το αποτέλεσμα όμως δεν δικαιώνει καθόλου αυτούς που έλεγαν ότι η κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας θα είναι "ανάσα για την αγορά".

Η αγορά για να πάρει ανάσα χρειάζεται να ζεσταθούν οι τσέπες των εργαζόμενων, δηλαδή όχι μόνο να σταματήσει η λεηλασία αλλά και να δοθούν χρήματα στον κόσμο που να πέσουν στην κατανάλωση Όλα τα άλλα είναι μπερδεμένα παραμύθια για ευκολόπιστους και φοβισμένους. Βέβαια κάτι τέτοιο θεωρείται τουλάχιστον γελοίο αφού αντιβαίνει στα υπογραμμένα μνημόνια, στις "δεσμεύσεις που έχουμε αναλάβει" και που "πρέπει να τηρηθούν" για να "ανακτήσουμε την αξιοπιστία μας".

Οπότε, αφού δεν υπάρχει σάλιο, η αγορά θα πρέπει να κινηθεί με την "αξιοπιστία" που ΘΑ ανακτηθεί... Ως τότε, ως τη δευτέρα παρουσία δηλαδή που η οικονομία θα ανακάμψει, φάτε μάτια αξιοπιστία.

Πολλοί θα πουν σε λίγο ότι "το μέτρο απέτυχε" και αποδείχτηκε λάθος. Δεν είναι έτσι όμως. Είναι αφέλεια να πιστέψει κανείς ότι αυτοί που το σχεδίασαν είναι άσχετοι και ηλίθιοι που πίστευαν ότι έτσι θα έπαιρνε φωτιά η οικονομία. Και αυτό το μέτρο έχει σαν στόχο του, ανάμεσα στα άλλα, την ταπείνωση και την υποταγή των εργαζομένων. Τη μετατροπή τους σε στρατό σκλάβων που τους χρησιμοποιούν όπως θέλουν τα αφεντικά τους (και βέβαια δε μιλάμε για τα μικρομάγαζα που δε θέλουν το μέτρο).

Οσο οι εργαζόμενοι δεν παίρνουν απόφαση ότι "μπορούν χωρίς αφεντικά", η λαίλαπα θα συνεχίζεται ακάθεκτη με διάφορες δικαιολογίες ανάλογα με την περίπτωση.

Υ.Γ. Για τη λατρεία των αριθμών να πούμε ότι η πτώση του γιορταστικού τζίρου είναι εξωφρενική και κινείται σε ποσοστά 25%-30% σε σχέση με πέρυσι, ενώ όπως ακούσαμε στο δελτίο της ΝΕΤ, ξεπερνά το -65% σε σύγκριση με το 2008! Σε απόλυτους αριθμούς, είπαν στη ΝΕΤ, ο τζίρος του 2008 ήταν 22,5δις ευρώ ενώ ο τωρινός δεν θα ξεπεράσει τα 6,5δις! Κατά τα άλλα έρχεται η ανάπτυξη...Πάρτε ομπρέλες, θα βρέξει χρήμα.

πηγη

Η Μεταμοντέρνα Αριστερά

Ο όρος «Μεταμοντέρνος» (Post Modern) αφορά ουσιαστικά την τάση, προσπάθεια και προδιάθεση αποδόμησης – διάλυσης ουσιαστικά – όλου του «Μ...