«ΝΟΜΟΣ» ΚΑΙ «ΤΑΞΗ»

Επιτέλους!! Επανήλθε σ` αυτόν το χιλιοβασανισμένο τόπο ο «νόμος» και η «τάξη».

Συνελήφθησαν, επιτέλους, οι επικίνδυνοι «ληστές» και «τρομοκράτες» οι οποίοι ένιωσαν στο πετσί τους την περιποίηση της «δημοκρατίας». Μια περιποίηση που αναβιώνει μαύρες μέρες της κατοχής, της Γκεστάπο και των Ες-Ες. Μια περιποίηση που κάνει τη Δημοκρατία και τον Πολιτισμό να γυρίζουν το κεφάλι τους με αποστροφή από τις εικόνες που αντικρίζουν στις οθόνες. Ένα θέαμα που περιφερόταν από κανάλι σε κανάλι, σε μια προσπάθεια εκφοβισμού και προειδοποίησης της κοινής γνώμης για τις δυνατότητες του αστυνομικού κράτους και την ασυδοσία των οργάνων του.

Με αφορμή, λοιπόν, τη σύλληψη των νεαρών, με την κατηγορία της τρομοκρατίας, και του, φασιστικού τύπου, βασανισμού τους από την αστυνομία, καλό θα ήταν να δούμε και να.....
ξεκαθαρίσουμε το τοπίο γύρω μας. Ένα τοπίο μέσα στο οποίο οι μαιτρ του είδους διαμορφώνουν και διαγράφουν τον πίνακα με τις δικιές τους πινελιές. Τον διαμορφώνουν με γεγονότα και καταστάσεις που γεννιούνται από τα έγκατα του συστήματος που, με τις ενέργειες και τις πράξεις του, προσπαθεί να εθίσει μια κοινωνία ολόκληρη στην αποδοχή των πρακτικών του και τελικά στην αποδοχή της ανοιχτής επιβολής ολοκληρωτικού και φασιστικού καθεστώτος.

Μέσα σε ένα φαιό περιβάλλον, που πνίγει στην καταχνιά και την αντάρα κάθε κομμάτι του κοινωνικού ιστού, μας σερβίρουν, κάθε λίγο και λιγάκι, από μια δόση «τρομοκρατίας». Ξεκίνησαν από τα γκαζάκια, πέρασαν στις κατσαρόλες και τις βόμβες και προχώρησαν στα καλάσνικωφ. Ο χορός του αποπροσανατολισμού και της κατατρομοκράτησης της κοινωνίας καλά κρατεί. Θέλουν κόσμο κλεισμένο στο σπίτι και την ατομική του απομόνωση, την ίδια στιγμή που το κράτος – τρομοκράτης και βιαστής, συνεχίζει το έργο της εξόντωσης μιας ολόκληρης κοινωνίας. Την ίδια στιγμή που η κτηνωδία της βίαιης συσσώρευσης νέων φόρων στην πλάτη της κοινωνίας, αφήνει τρομοκρατημένο και άναυδο έναν ολόκληρο λαό. Την ίδια στιγμή καταργούν την εθνική υπόσταση αυτής της δύσμοιρης χώρας. Μας σερβίρουν το μπαμπούλα της «τρομοκρατίας» και ξετυλίγουν μπροστά στα μάτια μας το show των συλλήψεων και των προσαγωγών, χωρίς να μπει ποτέ και κανένας στον κόπο να μας εξηγήσει το ποιες αιτίες μπορούν να γεννήσουν την τρομοκρατία, αλλά και τι είδους παιγνιδάκια μπορούν να παιχτούν στο όνομα της «τρομοκρατίας».

Όταν ένα καταπιεστικό - και ξεπουλημένο στους κατακτητές- «κυβερνητικό» σχήμα, όταν ένας εσμός δωσίλογων και προδοτών, που παριστάνουν την κυβέρνηση, τρομοκρατεί ασύστολα έναν ολόκληρο λαό, με αιχμή της απειλής τη φυσική εξόντωση λόγω ανέχειας και τον εθνικό αφανισμό, ξεδιπλώνει μπροστά μας το «αντίπαλον δέος» των τρομοκρατών με τα καλάσνικωφ. Διπλός ο στόχος τους. Από τη μια να στρέψουν την προσοχή της κοινωνίας μακριά από τη μαύρη επικαιρότητα της φορολογικής και τραπεζικής τρομοκρατίας και από την άλλη να κερδίσουν την αποδοχή, από την κοινωνία, της έντασης της καταστολής από το κράτος. Να αποστομώσουν τους «κακόπιστους». Αυτούς που προειδοποιούν τον ελληνικό λαό ότι έρχονται πιο μαύρες και φαιοπράσινες μέρες, με μισθοφόρους που θα κυκλοφορούν με βαριά οχήματα και βαρύ οπλισμό 24 ώρες το εικοσιτετράωρο για …….. την καταστολή της …..τρομοκρατίας !!!

Μήπως ήρθε η ώρα για δυναμικές μορφές αγώνα;

 Δημ.Καζάκης

Βρισκόμαστε σε κρίσιμη καμπή. Η κοινωνία καταρρέει με ταχύτατους ρυθμούς. Μέρα τη μέρα η κατάσταση μεγάλου μέρους των λαϊκών στρωμάτων οδηγείται σε πλήρες αδιέξοδο. Το καθεστώς από την άλλη έχει αποφασίσει την μετωπική αναμέτρηση με την κοινωνία για να την καθυποτάξει. Η ανοιχτή καταστολή και οι προβοκάτσιες έχουν μπει στην ημερήσια διάταξη. Η σκόπιμη διοχέτευση στην δημοσιότητα των πειστηρίων από τον βασανισμό των εικοσάχρονων που εμπλέκονται στην ληστεία στο Βελβεντό Κοζάνης, ήταν μια σαφής πολιτική δήλωση εκ μέρους των δυνάμεων κατοχής για το πώς θα αντιμετωπίζουν οιονδήποτε αντιδρά. Αρκεί βέβαια να αντιδρά με τρόπο που διευκολύνει και νομιμοποιεί την καταστολή.


Κι έτσι η τρομοκρατία των πυρήνων ή της συνωμοσίας, οι σφαίρες της αποκαλούμενης «Κρητικής Επανάστασης», οι τζούφιες θεωρίες για δυναμική αναμέτρηση με το καθεστώς κάποιων «λίγων και καλών», ή δήθεν αποφασισμένων, έρχονται να κουμπώσουν με την εγκληματική δράση των ναζί εντός και εκτός σωμάτων καταστολής. Πρόκειται για τις δυο όψεις του ίδιου βαθιά αντιδραστικού νομίσματος.

Σ’ αυτές τις συνθήκες, όπως είναι φυσικό, βγαίνει στην επιφάνεια ο μικροαστισμός που έχει καλλιεργηθεί για δεκαετίες στην μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας, δηλαδή η νοσηρή εκείνη αντίληψη που φτάνει τον ατομισμό στα άκρα. Αν και με ποικίλες εκδηλώσεις, αυτός ο μικροαστικός ατομισμός έχει σαν κοινή συνισταμένη την απέχθεια απέναντι στην συλλογική μαζική δράση. Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα, είναι η κοινή επωδός. Ο λαός δεν καταλαβαίνει, είναι ανόητος, είναι χαζός, είναι αδύνατον να οργανωθεί και άλλα τέτοια αποτελούν την τυπική περιφορά του μικροαστικού επιταφίου.

Η λογική αυτή είναι το ίδιο εύκολο να οδηγηθεί σε φασιστικά, ναζιστικά μονοπάτια εκθειασμού της «σιδηράς πυγμής», του Φύρερ, του μεγάλου ηγέτη που σέρνει ξωπίσου του το ανώνυμο πλήθος ως όχλο, όπως και να εμφανιστεί με τον μανδύα του δήθεν επαναστάτη που θεωρεί ότι με δυναμικές κινήσεις και ενέργειες μιας μικρής ομάδας θα «ξυπνήσει» ο κόσμος. Πρόκειται για δυο όψεις της ίδιας νοσηρής μικροαστικής ιδεολογίας που είναι εξίσου επικίνδυνες για το κίνημα και η μια τροφοδοτεί την άλλη.

τα κατακάθια

Άξιος ο μισθός σου αλήτη και ρουφιάνε που τολμάς να συστήνεσαι ως δημοσιογράφος, αυτός δλδ που γράφει για τα δημόσια. Άξιος ο μισθός που παίρνεις από τα τσιράκια αυτών που αποφάσισαν να ταπεινώσουν και να καταστρέψουν έναν ολόκληρο τόπο για να υπηρετηθούν αλλότρια φίλια συμφέροντα που χρωματίζονται από το μωβ του πεντακοσάρικου. Άξιος ο μισθός σας, καθάρματα που φουσκώνετε τραπεζικούς λογαριασμούς, για να γκώσετε από ακριβά καταναλωτικά αγαθά, αναλώσιμα γαμήσια και διεγερτικά παραισθησιογόνα, δίνοντας εύσημα σε βασανιστές και σπιλώνοντας ανθρώπους, τιμές και συνειδήσεις.

Ξεπουλημένοι σφουγγοκολάριοι, πορωμένοι και κοινωνικά μιάσματα μιας κάστας που τρέφεται από τις σάρκες και το αίμα όσων ονειρεύονται δικαιοσύνη, όσων παλεύουν για ελευθερία ή όσων απλά αγωνίζονται για να επιβιώσουν. Λυσσάξτε λίγο ακόμα στα κανάλια και τις φυλλάδες σας, μπας και συντηρείστε γα λίγο ακόμα ένα σύστημα γαγγραινιασμένο και σάπιο όσο και η ηθική που πουλάτε από τα μικρόφωνα και τις δηλητηριασμένες πένες σας. Πόσο ακόμα;

Πόση ακόμα λάσπη, πόση ακόμα βρομιά θα σκορπίσετε, για να αποπροσανατολίσετε μια κοινωνία που αγωνίζεται να αναπνεύσει, ενώ συνεχίζετε να την καθιστάτε θάλαμο δηλητηριωδών αερίων και ιδεολογημάτων του ξεπουλήματος; Επιστρατεύστε την κάθε ανομία, τη δική σας ανομία, γιατί μόνο δική σας είναι. Το κουρελιασμένο σύνταγμα της δημοκρατίας που ποτέ δεν ήταν αυτό που σημαίνει η λέξη, οι σημαίες και τα σύμβολα που πρώτοι εσείς φτύνετε κι ατιμάζετε, η κίβδηλη ηθική που μας πουλάτε, το βλέπουμε πως έχουν απεκδυθεί κάθε νοήματος και ουσίας . Ατιμάστε και το τελευταίο ψίχουλο αξιοπρέπειας και ζωής, μόνο και μόνο για να ξεπουλήσετε με κάθε τρόπο ό,τι ακόμα παραμένει να ανήκει σε αυτούς που ζουν και δημιουργούν. Αυτό που δε θα μπορέσετε να ατιμάσετε και να λερώσετε είναι τα μυαλά.

Σ’αυτόν τον τόπο που η ομορφιά περισσεύει, η ασχήμια σας δεν χωράει. Τη χυδαιότητα επιστρατεύετε ενάντια σε κάθε κατατρεγμένο, ταπεινωμένο και εξουθενωμένο, για να υπερασπιστείτε την τράπεζα που κατακλέβει και όσους την υποστηρίζουν με το αζημίωτο και εις βάρος αυτών ακριβώς που κατακλέβει. Αλλοιώστε λίγο ακόμα τις αρχές και τις αξίες του δικού σας του συστήματος, αυτού που κάποτε (ακόμα και τώρα στα χαρτιά) αναγνώριζε την αθωότητα του κατηγορουμένου μέχρι αποδείξεως του εναντίου, το δικαίωμα σε βασικά αγαθά για αξιοπρεπή διαβίωση για όλους κι όλα εκείνα που με περίτεχνες νομικίστικες εκφράσεις περιγράφουν συνθήκες και πρωτόκολλα, ονοματισμένα από πολυτελείς πόλεις της Ελβετίας και της Γαλλίας, που εσείς έχετε υπογράψει.

Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους -το’πε ο ήρωας με τον οποίο σύγκρινε τον τεθνεώτα βασανιστή και χουντικό, ένας μητροπολίτης που πληρώνεται από αυτόν τον λαό που εξουθενώνετε ηθικά και υλικά, για να ξεπεράσει τις δυσκολίες του το σύστημά σας και οι φορείς που βρίσκονται στα θεμέλιά του.

Μόνο που μερικοί από μας ξέρουμε, θυμόμαστε και πιστεύουμε. Ξέρουμε τι μας ανήκει, θυμόμαστε τι μας έχετε κλεψει και πιστεύουμε πως η ελευθερία κι η δικαιοσύνη δεν είναι λέξεις που αλλάζουν ένδυμα και περιεχόμενο αναλόγως με τις μόδες. Μας μένει μονάχα να πιστέψουμε και πως μπορούμε να ξαναδώσουμε σε αυτές τις λέξεις το αρχετυπικό τους περιεχόμενο και τη θέση που μας αξίζει να έχουν.

Ξέρουμε ακόμα και θυμόμαστε ποιοι είστε, τι έχετε πει και τι έχετε πράξει. Και σκοπεύουμε να μην το ξεχάσουμε, όταν η ελεθερία και η δικαιοσύνη θα κάνουμε να είναι κάτι παραπάνω από λήματα στα λεξικά.

Και ξέρουμε, όπως το ξέρετε κι εσείς πως το χρώμα του αίματος είναι κόκκινο.

πηγη

Καταδικάζετε τα βασανιστήρια απ’όπου και αν προέρχονται;

Δεν έχει περάσει ούτε ένας χρόνος από τη στιγμή που η Ελληνική Αστυνομία εξάρθρωσε ομάδα ακροδεξιών ληστών στη Βόρεια Ελλάδα. Αναρωτήθηκε άραγε κανένας γιατί εκείνοι οι συλληφθέντες δεν βασανίστηκαν, όπως συμβαίνει κατά συρροή με τη σύλληψη αντιφασιστικών, αναρχικών και άλλων ομάδων;

Μέχρι σήμερα η κυβέρνηση και οι μεγαλόσχημοι δημοσιογράφοι απλώς αρνούνταν τις κατηγορίες περί βασανιστηρίων και ενίοτε απειλούσαν με μηνύσεις όποιον υποστήριζε το αντίθετο. Από το Φεβρουάριο του 2013 μπορούμε χωρίς δεύτερη σκέψη να υποστηρίξουμε ότι οι πολιτικές και μιντιακές ελίτ στηρίζουν ανοιχτά την πραγματοποίηση βασανιστηρίων.

Το φαινομενικά παράδοξο είναι ότι στην Ελλάδα τα βασανιστήρια δεν ξεκίνησαν ως απάντηση σε παραβατικές συμπεριφορές, όπως οι ληστείες τραπεζών, αλλά απέναντι σε πολιτικές διώξεις όπως η αντιφασιστική μοτοπορεία. Η ΕΛ.ΑΣ και η κυβέρνηση, δηλαδή, δεν αισθάνθηκαν καν την ανάγκη να νομιμοποιήσουν σταδιακά τη νέα τους πρακτική στην κοινή γνώμη. Θέλησαν από την πρώτη στιγμή να αποδείξουν ότι θύματα βασανισμού θα είναι οι πολιτικοί αντιφρονούντες.

Για όσο διάστημα η κοινοβουλευτική Αριστερά επιχειρούσε, αμυνόμενη, να αποδείξει στους αντιπάλους της ότι καταδικάζει τη βία απ’ όπου και αν προέρχεται, η λογική αυτή εγκαταλείφθηκε από το ίδιο το σύστημα που τη δημιούργησε. Η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου – Κουβέλη, δίνει εμμέσως πλην σαφώς το πράσινο φως για την πραγματοποίηση βασανιστηρίων και μάλιστα επιλέγει τα θύματά της με αμιγώς πολιτικά κριτήρια.

Δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, σε μια χώρα όπου οι μεγαλύτερες εφημερίδες μας καλούν να “ευχαριστήσουμε τη Χρυσή Αυγή” και γράφουν λαμπρούς επικήδειους για τους αιμοσταγείς δολοφόνους της χούντας. Δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά σε μια χώρα που ελέγχεται από μια μαφία λαθρεμπόρων. Δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά σε μια χώρα όπου οι ειδήσεις για τα σκάνδαλα των τραπεζών αποσιωπούνται από κανάλια που πληρώνονται από αυτές τις τράπεζες.

Ένα τόσο ακραία άδικο σύστημα απαιτεί εξίσου ακραίες μορφές βίας για να διατηρηθεί στην εξουσία και να συνεχίσει να υπηρετεί τα συμφέροντα που το οικοδόμησαν.

Έχουν καταλάβει όμως τι ακριβώς κάνουν αυτοί οι άνθρωποι; Συνειδητοποιούν ότι με τα σημερινά του μηνύματα στο twitter ουσιαστικά νομιμοποίησαν εξωθεσμικές μορφές βίας όπως ο παλαιότερος ξυλοδαρμός του Χατζηδάκη;

Έχουν συναίσθηση του τι σημαίνει να ζητάς την επιστροφή της θανατικής ποινής, τη στιγμή που ο κοινωνικός ιστός διαρρηγνύεται, και η ναζιστική δεξιά βρίσκεται μέσα στο κοινοβούλιο;

Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Κανένας τους δεν είχε καταδικάσει ποτέ τη βία απ’όπου και αν προέρχεται. Είχαν καταδικάσει κάθε μορφή αντίστασης απέναντι στην οικονομική τους δικτατορία. Απλώς από αυτή την εβδομάδα το λένε ξεκάθαρα.

Άρης Χατζηστεφάνου

Η σταδιακή στρατιωτικοποίηση της Κατοχής και το καθήκον για νέα Εθνική Αντίσταση.

«Αυτό είναι που πρέπει να γνωρίζουμε καλά: Ότι η νίκη της Κούβας έγκειται, όχι στους σοβιετικούς πυραύλους, ούτε στην αλληλεγγύη του σοσιαλιστικού κόσμου, ούτε στην αλληλεγγύη του κόσμου ολόκληρου. Η νίκη της Κούβας έγκειται στην ενότητα, την εργατικότητα και το πνεύμα αυτοθυσίας του λαού της».


Από την ομιλία του Τσε στους εργάτες ζαχαροκάλαμων της Σάντα Κλάρα, στις 28 Μάρτη 1961, είκοσι μόλις μέρες πριν την εισβολή του Κόλπου των Χοίρων.
_____________

Το κατοχικό καθεστώς γνωρίζει καλά ότι οι καθημερινές υπόγειες κοινωνικές διεργασίες κι αντιστάσεις, έχουν λάβει πιο έντονα, πιο πολιτικά και πιο σταθερά χαρακτηριστικά. Γνωρίζει επίσης, ότι –αργά ή γρήγορα- ο ...ρέφερυ θα σφυρίξει τη λήξη κι ο κόσμος θα μπουκάρει στο γήπεδο για να λυντζάρει τους δωσιλόγους της τρικολόρε συγκυβέρνησης.

Είδατε τι έπαθε χτες αυτός ο αλητήριος, ο Λοβέρδος, στο Αμάρι του Ρεθύμνου. Θεώρησε χαχόλους τους κρητικούς, πήγε να τους προσφέρει χάντρες και καθρεφτάκια και φυγαδεύτηκε «πετάδιν» μέσα απ’ τα χωράφια και τα λιόφυτα!

Για το λόγο αυτό– και σε μια απέλπιδα προσπάθεια αυτοσυντήρησης- από τη μία άρχισαν να επιστρατεύουν και τα υπόλοιπα διαθέσιμα ρετάλια του συστήματος, όπως το ...γίγαντα της....
πολιτικής διάυγειας και σκέψης, Κωστή Στεφανόπουλο, ο οποίος δηλώνει στη σημερινή «REAL NEWS» ότι ο Σαμαράς του αρέσει ως πρωθυπουργός! Πρόκειται για τον τύπο, ο οποίος στις αρχές της δεκαετίας του ‘90 είχε καταγγείλει το σάπιο και διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα, ενώ είχε υποσχεθεί συγχρόνως ότι θα εγκατέλειπε την πολιτική, αν το κόμμα του η ΔΗΑΝΑ δεν ξανάμπαινε στη Βουλή τότε. Αποτέλεσμα; Η ΔΗΑΝΑ δεν ξαναμπήκε στη Βουλή και διαλύθηκε, αλλά ο Στεφανόπουλος έγινε Πρόεδρος της διεφθαρμένης-κατ' αυτόν-Δημοκρατίας με τις ψήφους και τη στήριξη και της ΠΟΛΑΝ!

Απ’ την άλλη- και προκειμένου να επιβληθεί στην κοινωνία άκρα του τάφου σιωπή κι ο κρατικός τρόμος- έχουν φασιστικοποιήσει πλήρως τα σώματα ασφαλείας και τον κρατικό μηχανισμό, πλαισιώνοντάς τα με αλήτες του κοινού ποινικού δικαίου, με γενίτσαρους πραιτοριανούς και με υπόκοσμο της νύχτας.

Από τα παραπάνω προκύπτει, ότι δεν επικαιροποιείται διαρκώς μόνο το Μνημόνιο. Παράλληλα, επικαιροποιείται και το άρθρο 120§ 4 του Συντάγματος σχετικά με το «καθήκον αντιστάσεως» (καθήκον, όχι απλώς δικαίωμα), ίσως περισσότερο από ποτέ. Οι βασανισθέντες-στη ΓΑΔΑ -αντιφασίστες διαδηλωτές πριν λίγον καιρό κι οι βασανισθέντες πιτσιρικάδες-κατηγορούμενοι για τη ληστεία στο Βελβανδό, σε συνδυασμό προς την είδηση ότι η κυβέρνηση έχει προσλάβει τους μισθοφόρους στρατο-χωροφύλακες της BLACK WATER για τη φύλαξη της Βουλής (και όχι μόνο), δείχνουν ότι δωσίλογοι και ξένοι επικυρίαρχοι, επανακαθορίζουν -επί το στρατιωτικότερο-το πλαίσιο επιβολής της Κατοχής. Ως εκ τούτου, επανακαθορίζεται αυτομάτως, και το πλαίσιο της Νέας Εθνικής Αντίστασης.

Διότι, θα πρέπει να γνωρίζουν καλά, όσοι αστυνομικοί-αξιωματικοί, αστυφύλακες, πολιτικοί προιστάμενοι κλπ- αποτελούν τον επιχειρησιακό βραχίωνα των κατοχικών δυνάμεων (ΜΑΤ, ΔΙΑΣ, ΕΚΑΜ κλπ κλπ) κι έχουν δώσει, ή εκτελέσει διαταγές για κακοποίηση, βασανισμό και ψευδείς καταθέσεις εις βάρος πολιτών, πως παίζουν με τη φωτιά κι έχουν μπει συνειδητά στο κάδρο των εχθρών της πατρίδας και του λαού.

Και προς αποφυγή ηλίθιων κι αβασάνιστων συμπερασμάτων, όταν λέμε "αντίσταση" δεν εννοούμε ότι θα την στήνεις έξω από τα σπίτια των δωσιλόγων-προδοτών και θα τους εκτελείς. Εννοούμε, ότι η παρουσία ξένων στρατιωτικών μισθοφορικών δυνάμεων (Black Water) σε ελληνικό έδαφος, με σκοπό την καταστολή των λαϊκών αντιδράσεων, σε αντιστοιχία με τη μετεξέλιξη τομέων της Αστυνομίας σε σύγχρονα Τάγματα Ασφαλείας, παρέχει το ΝΟΜΙΚΟ, ΠΟΛΙΤΙΚΟ, ΙΣΤΟΡΙΚΟ, ΕΘΝΙΚΟ και ΤΑΞΙΚΟ έρεισμα της σύγχρονης εφαρμογής της παραγράφου 04 του άρθρου 120 του (αστικού) Συντάγματος, περί τους Έλληνες, "που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία.».

Διότι η αντίσταση ΜΕ ΚΑΘΕ ΜΕΣΟΝ απέναντι σε όλα αυτά τα «κατωφερικά ρεύματα» δεν επιτάσσεται από τίποτα παλιόπαιδα, ή αναρχικούς. Την επιτάσσει το ΙΔΙΟ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΟΥΣ στο συγκεκριμένο άρθρο. Δεν το λέει, ούτε ο καπετάν-Γκιουλέκας, ούτε κάποιος αιμοδιψής κομμουνιστοσυμμορίτης, το λέει ο καθηγητής του Αστικού Δικαίου στο οικονομικό πανεπιστήμιο Αθήνας, Φοίβος Χ. Χριστοδούλου (η μελέτη του περί το θέμα εδώ), ο οποίος αναρωτιέται:
«Ερωτάται, λοιπόν: Κατά των κατωφερικών αυτών ρευμάτων ισχύει η ηθική επιταγή της αντιστάσεως;

Ποιός αμφιβάλλει, ότι ισχύει; Το πρόβλημα είναι ποιός θα την κάμει την αντίσταση; Ποιός άλλος από τον «υπεύθυνο λαό» των Ελλήνων, στον πατριωτισμό των οποίων επαφίεται η τήρηση του συντάγματος;

Εκείνο, δηλαδή, που χρειάζεται είναι αγωνιστές που να μη φοβούνται το ρεύμα ούτε να περιμένουν ώσπου να γίνει η αντίσταση ρεύμα για να μπουν και αυτοί στην αντίσταση.».

Καλό θα είναι λοιπόν, άπαντες οι –προθύμως- υπηρετούντες τις κατοχικές δυνάμεις (αστυνομικοί, κρατικοί υπάλληλοι, δημοσ/φοι κλπ) ν' ανοίξουν κανένα βιβλίο και να μάθουν ότι η πτώση των ευρωπαϊκών κατοχικών καθεστώτων το 1945, συνοδεύτηκε από ένα κενό εξουσίας, μέσα στο οποίο η λαϊκή αντεκδίκηση έλαβε ανεξέλεγκτες διαστάσεις!

Κι αν δεν είναι σε θέση να διαβάσουν και να καταλάβουν (το πιθανότερο), ας δουν τα ντοκυμανταίρ της εποχής σχετικά με τα διαδραματισθέντα, κατά την αποχώρηση των Ναζί από την Ιταλία. Μπορούν να παραιτηθούν, όσο είναι καιρός, γιατί αργότερα (όπως δείχνει η Ιστορία αιώνες τώρα) η λαϊκή οργή θα επιπέσει επί δικαίων και αδίκων.

Είναι βέβαιο, ότι θα υπάρξουν -αν δεν υπάρχουν ήδη-πάρα πολλοί αγωνιστές, που έχουν γνώση περί το Σύνταγμα και "δεν φοβούνται το ρεύμα, ούτε περιμένουν ώσπου να γίνει η αντίσταση ρεύμα για να μπουν και αυτοί στην αντίσταση.", όπως τονίζει ο παραπάνω πανεπιστημιακός.

Κι αν οι συνεργάτες της Κατοχής νομίζουν, όπως οι πρόγονοί τους το 1944, ότι το κατοχικό καθεστώς θα υφίσταται ες αεί κι ως εκ τούτου θα γλυτώσουν, τότε πλανώνται πλάνην οικτράν! Και για του λόγου το αληθές, ας ξαναθυμηθούμε μια σχετική κι ενδιαφέρουσα ...ιστοριούλα.

ΥΓ. Και μην ξεχνάμε: Να κρατήσουμε ψηλά, το πνεύμα του Μετώπου!

πηγη

Είπα να ζήσω

Πληρωθήκαμε πάλι και σήμερα, μπροστά μου στο μηχάνημα ανάληψης, στέκεται ένας ηλικιωμένος συνταξιούχος χωρίς να κινείται. Δίχως να αντιδρά, αντιλαμβάνομαι ένα βουβό κλάμα, ένα δάκρυ να κυλά καυτό και ξάφνου το ακίνητο σώμα να πάλλεται σε τρελούς ρυθμούς.



Γυρνά πίσω και με κοιτά, κατάματα, ίσα στην καρδιά, όχι στα μάτια. Το δακρυσμένο βλέμμα, μάτια μαυρισμένα από κακουχίες της δουλειάς και τα γερασμένα χαρακτηριστικά, έμοιαζαν σε μια στιγμή να εγκαταλείπουν τα χρόνια τους και να μεταλλάσσονται σε μικρό φοβισμένο παιδί.



Μονολογούσε, παρότι με κοιτούσε και μου μιλούσε αλλά δε περίμενε απόκριση. Γνώριζε καλά την απάντηση, η απόγνωση ενός ανθρώπου που απλά δεν είχε κάτι άλλο να κάνει. Σε κλάσματα δευτερολέπτου αντιλήφθηκε ότι όλοι οι κόποι μιας ζωής, όλα τα όνειρα, οι σκέψεις, τα σχέδια, οι πόθοι, οι περιορισμοί, απλά πήγαν στράφι. Η σύνταξη δεν έφτανε ούτε για να ζήσει τον εαυτό του, όχι και την οικογένεια του.



Αλήθεια τι μπορείς να πεις εκείνη τη στιγμή, να ανακουφίσεις, να μαλακώσεις, να δώσεις θάρρος και ελπίδα σε ένα άνθρωπο ζωντανό-νεκρό. Γνωρίζεις καλά ότι έρχεται η σειρά σου, όσο περνάν τα χρόνια, κόβονται τα μεροκάματα, οι άδειες, τα δικαιώματα, τα όνειρα, η ίδια η ζωή. Αυτό το κάτι που ψάχνεις για τον άλλον, το χρειάζεσαι πιο πολύ για σένα, να λυτρώσεις το δικό σου βάσανο.



Η απεργία κρίθηκε παράνομη, όχι η συγκεκριμένη αλλά γενικά σαν δικαίωμα-όπλο του εργαζόμενου. Νομιμοποίηση της παραβίασης του Συντάγματος από αυτούς που αφού φρόντισαν να του αλλάξουν τα φώτα, έστρεψαν τα φαρμακερά βέλη της σωφρονιστικής νομοθεσίας απέναντι σε όποιον τολμήσει και σκεφτεί.



Πολίτευμα με αστυνομοκρατούμενη θωράκιση, ένας αστυνομικός καλά οπλισμένος, πάντα είναι ένα καλό επιχείρημα σε κάθε αντιλογία, σε κάθε τι διαφορετικό. Κρατική καταστολή παντού τριγύρω, ο νομοθέτης μερίμνησε κάθε καλός του φίλος να κερδίζει πάντα πολλά, μέσα από τις δουλειές του δημοσίου.



Ο κόρακας δε βγάζει ποτέ το μάτι ενός άλλου κόρακα και όλοι οι πολιτικοί προαγωγοί σπεύδουν να δώσουν ο ένας στον άλλο τη στήριξη που χρειάζεται κάθε φορά. Αλληλεγγύη ανάμεσα σε πολιτικάντηδες επιτρέπεται και επιβάλλεται, και ας προστατεύουν κλέφτες, ας υποθάλπουν λογής εγκληματίες και εχθρούς της κοινωνίας, ας υποκρύπτουν τους υπεύθυνους για το σημερινό μας χάλι.



Νοθεύει κρατικά έγγραφα με απώλειες εκατομμυρίων ευρώ για τα ταμεία του κράτους, ένας πολιτικός, πλημμέλημα απλό και τον βλέπεις να γυρνά αγέρωχος και να διαλαλεί παντού την μπερδεμένη αθωότητα του. Τολμάς να μην πληρώσεις όμως αντίτιμο στα ιδιωτικά διόδια του εθνικού εργολάβου, μια διμοιρία των ΜΑΤ είναι έτοιμη να αποδώσει δικαιοσύνη, τη δική τους δικαιοσύνη, σε σένα που αμφισβητείς το δικαίωμα στο κλέψιμο του ΜΕΓΑλου εργολάβου-καναλάρχη.



Τι να σχολιάσεις πρώτα σε ένα κράτος υποκρισίας και ψευτιάς. Στο νόμο που φυλακίζει αυτόν που θα κόψει ένα δέντρο για να ζεστάνει τα παιδιά του, επειδή δεν έχει τα χρήματα να αγοράσει «ακριβό» πετρέλαιο αλλά δικαιώνει τον εργολάβο που θα κόψει δάση για να κάνει χρυσωρυχεία και εργοστάσια σκουπιδιών. Ναι ξέρω, πάλι ο ίδιος τύπος είναι από πίσω, της γνωστής οικογενείας. Όποια πέτρα και να σηκώσεις σε αυτόν τον τόπο, έχει τη σφραγίδα του. Σκουριές, Κερατέα, διόδια, δεν έχει αφήσει τίποτα ο τύπος και η λίστα είναι κατά πολύ μεγαλύτερη και φυσικά δε λέει με τίποτα να κλείσει.