Όλα είναι ένα ψέμα… Κύριε Σόιμπλε

Δεκατρία χρόνια και δυο μήνες πριν ο Σόιμπλε υποβάλει την παραίτηση του από την κεφαλή του Χριστιανοδημοκρατικού κόμματος (CDU) εμπλεκόμενος προσωπικά σε σκάνδαλο χρηματισμού του κόμματος με μαύρο χρήμα…
…είναι στα αλήθεια οδυνηρό αυτό που συμβαίνει αυτές τις μέρες. Είναι η καταστροφή μιας οικονομίας και ακόμη περισσότερο ο θάνατος των ονείρων μιας κοινωνίας. Βέβαια όπως όλοι, φρόντισαν για αυτό τα ντόπια φερέφωνα της ετερόφωτης κυριαρχίας, μαθαίνουμε ότι αυτά παθαίνει όποιος πλένει μαύρο Ρωσικό χρήμα και επενδύει το μέλλον του στον καπιταλισμό-καζίνο. Όλα αυτά είναι αλήθεια. Γίνονται όμως ακόμη πιο οδυνηρά όταν αυτή την αλήθεια την σφετερίζονται άνθρωποι σαν το Σόιμπλε για να σου τρίψουν στη μούρη τα ψέματα τους…
…την δύσκολη εκείνη νύχτα ο τότε ηγέτης του CDU, αν και αρχικά το αρνείται, αναγκάζεται να παραδεχτεί ότι έχει ο ίδιος παραλάβει 100,000 μάρκα σε μετρητά από τον Karlheinz Schreiber, φυγόδικο τότε έμπορο όπλων ο οποίος συχνά έδινε χρήματα σε στελέχη του CDU. Στο τέλος παραδέχτηκε ότι συνάντησε τον κ. Schreiber πολλές φορές και όχι μόνο μία όπως αρχικά είχε πει… (http://www.thedailybeast.com/newsweek/2000/02/27/scandal-sinks-schauble.html)
Το παραμύθι αλλάζει αναλόγως τη χώρα αλλά η ιστορία είναι η ίδια. Το τραπεζικό σύστημα της Κύπρου ήταν ένα πλυντήριο μαύρου χρήματος για τη διάσωση του οποίου δεν μπορούν να πληρώσουν οι σκληρά φορολογούμενοι Γερμανοί. Στην Ελλάδα ήταν οι τεμπέληδες του δημοσίου, στην Ιταλία οι διεφθαρμένοι πολιτικοί, μετά αυτοί ανακαλύφθηκαν και για την ελληνική αφήγηση, στην Ισπανία η φούσκα των ακίνητων, στην Ιρλανδία τα ίδια με την Κύπρο και στην Πορτογαλία; ε μα ήταν απλώς χρεοκοπημένη και πολύ μικρή για να χρειάζεται κάποια ιδιαίτερη δικαιολογία. Όλες ήταν άρρωστα μοντέλα ανάπτυξης τα οποία έπρεπε να πάψουν να υπάρχουν όπως είπε ο Σόιμπλε. Σε αυτούς που του κάνουν κριτική ότι η Γερμανία αντί να βοηθάει για την λύση της κρίσης την χρησιμοποιεί για να επεκτείνει την ηγεμονία της ο Σόιμπλε απάντα ότι τον ζηλεύουν «όπως τον καλό μαθητή στο σχολείο».

Το «δίκαιο» των ληστών και των ρουφιάνων

«Οι μάζες πιο εύκολα πιστεύουν ένα μεγάλο ψέμα παρά ένα μικρό». Με αυτή την αρχή θρυλείται ότι «εκπαίδευσε» ο ίδιος ο Αδόλφος Χίτλερ τον Πάουλ Γιόζεφ Γκαίμπελς ως επικεφαλής της προπαγάνδας των ναζί. Μια αρχή που τηρείται ευλαβικά έως τις μέρες μας και αξιοποιείται από τους σημερινούς επιγόνους των δύο... σπουδαίων αυτών ανδρών.

Οι καταθέτες, λοιπόν, σύμφωνα με τη σημερινή γερμανική προπαγάνδα, χάνουν τις καταθέσεις τους για να μην πληρώσουν για τις τράπεζες οι φορολογούμενοι. Άλλωστε οι καταθέτες δεν είναι μια «ιερή αγελάδα». Είναι απλώς επενδυτές, οι οποίοι, καταθέτοντας τα λεφτά τους στις τράπεζες τζογάρουν (συγγνώμη: «επενδύουν») και όχι μόνο ενδέχεται, αλλά και είναι δίκαιο να χάσουν.

Προφανώς οι καταθέτες δεν είναι καν φορολογούμενοι, μια και, σύμφωνα με την επίσημη προπαγάνδα, διαχωρίζονται απ’ αυτούς.

Αυτός ο διαχωρισμός αποτυπώνεται πλήρως στο «επιχείρημα» ότι η Κύπρος είναι ένα απέραντο πλυντήριο μαύρου χρήματος. Όπως ακριβώς οι Έλληνες, οι Πορτογάλοι, οι Ιταλοί και οι όποιοι άλλοι, σήμερα ή αύριο, είναι όλοι διεφθαρμένοι, κρατικοδίαιτοι και... «συντεχνίες».

Εξ άλλου τα χρεωμένα κράτη είναι εξ ορισμού διεφθαρμένα, όπως και οι λαοί που τα συγκροτούν, συνεπώς πρέπει συλλήβδην να τιμωρηθούν ώστε να επανέλθουν στον ενάρετο γερμανικό οικονομικό «δρόμο».

Bail-in: Μετάβαση στην εποχή της απόλυτης ανασφάλειας και της νόμιμης κλοπής

Η κλοπή ιδιωτικού πλούτου από το κράτος, όπως συμβαίνει αυτές τις ώρες στην Κύπρο, όταν μάλιστα ως πρώτη και ύψιστη αρχή στα καταστατικά του αναφέρεται η άνευ όρων προστασία του, αποτελεί μια πρωτάκουστη στροφή της Ευρώπης από τα προτάγματα του φιλελευθερισμού στα οποία για αιώνες γαλουχήθηκε, στην αυθαιρεσία των δικτατοριών και ακόμα πιο πίσω, σε εποχές ασύντακτες και πολιτειακά αδιευκρίνιστες.
Αν οι περισσότεροι έπεσαν από τα σύννεφα, θα πρέπει να είχαν προσέξει τα συνεχόμενα δημοσιεύματα, εδώ και μήνες του Reuters για το ενδεχόμενο αυτό, τα οποία έρχονταν, διαψεύδονταν, αποσύρονταν και επανέρχονταν. Και πριν από αυτά, ήταν και τα δημοσιεύματα του Spiegel, ήδη από το τέλος της προηγούμενης χρονιάς, που δρώντας ξεκάθαρα σαν το λαγό του Βερολίνου, έθεταν για πρώτη φορά θέμα ανόσιων ρωσικών κεφαλαίων τα οποία, για λόγους που συγκρούονταν με την πρωσική «ηθική» δεν θα έπρεπε να διασωθούν με τα τίμια χρήματα του μέσου σκληρά εργαζόμενου Γερμανού φορολογούμενου, αποκρύπτοντας φυσικά το γεγονός ότι μέρος των χρημάτων αυτών προέρχονταν από τα ίδια αυτά ανίερα ρωσικά χρήματα, μόνο, που αντί της Λαϊκής στην Κύπρο ήταν παρκαρισμένα στα βάθη της Deutsche Bank. Πάντως το ίδιο περιοδικό, σε χρόνο ανύποπτο, (Σεπτέμβριος του 2009), όταν μπορούσε ακόμα, ως φαίνεται, να αρθρογραφεί ελεύθερα, δημοσίευσε άρθρο με τον εύγλωττο τίτλο «Germany Becomes Tax Haven for Firms and Wealthy», παραθέτοντας ποικίλες λεπτομέρειες για το τραπεζικό σύστημα της Γερμανίας, στην ένατη μόλις θέση από άποψη εχεμύθειας, σύμφωνα με την κατάταξη του Tax Justice Netowrk.

Ευρωκρισία και Αντίσταση

Ευρωκρισία: Η Υποκρισία Αντίστασης με όριο την παραμονή στο Ευρώ

Το Όχι της Κύπρου και όσα επακολούθησαν δείχνουν πολύ καθαρά την ουτοπία, την πλάνη και την υποκρισία όσων δήθεν αγωνίζονται και αντιστέκονται αλλά δεν επιθυμούν την έξοδο από την Ευρωζώνη και την ΕΕ.

Όσων δεν καταλαβαίνουν ή κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν πως η Ε.Ε δεν είναι τίποτε άλλο από ένα αιμοσταγές αδίστακτο 4ο Ράιχ, το οποίο διαθέτει ένα πολύ αποτελεσματικό όπλο, το Ευρώ.

Η ισοπέδωση, η ομογενοποίηση και εν τέλει η γερμανοποίηση των ευρωπαϊκών λαών λαμβάνει χώρα βίαια εδώ και χρόνια κάτω από τις ερπύστριες του κοινού νομίσματος

Η μετατροπή της μιας μετά την άλλην των χωρών του Νότου σε βιομηχανική ζώνη, σε μπαταρία, σε χαβούζα και σε στρατόπεδο συγκέντρωσης φτηνής εργατιάς για τα γερμανικά συμφέροντα επιτυγχάνεται με τρομακτικούς ρυθμούς και συνέπειες.

Το Όχι της Κυπριακής Βουλής και τα όσα επακολούθησαν δείχνουν πολύ καθαρά ότι κανείς δεν μπορεί να αντισταθεί στην επέλαση του 4ου Ράιχ αν δεν είναι αποφασισμένος να το πολεμήσει ως το τέλος. Κανενός είδους αντίσταση δεν μπορεί να έχει αποτέλεσμα αν αυτή οριοθετείται μέσα στο ευρώ.

Η ευρωζώνη, το καταστροφικό αυτό υπερόπλο των σύγχρονων ναζί επιβάλλεται να πολεμηθεί, να διαλυθεί, να περάσει στην ιστορία μαζί με το 4ο Ράιχ, να κλειδωθεί στο χρονοντούλαπο προτού σκοτώσει εκατομμύρια ακόμα ανθρώπους και να μην επανεμφανιστεί ποτέ. Να απελευθερωθούν λαοί και χώρες από τον βρόγχο του ευρώ και της νομισματικής ένωσης, του ανάλγητου αυτού ναζιστικού γερμανικού άρματος.

Η Αριστερά στην Ελλάδα δεν αποτελεί πρόταση Αντίστασης αν έχει όρο, όριο και επιθυμία την παραμονή στο ευρώ. Είναι μια Υποκρισία που υπηρετεί όσο και οι δοτοί εγχώριοι τροϊκανοί το σύστημα, τον σύγχρονο ναζισμό.

Μόνος δρόμος για την Απελευθέρωση είναι ο προσωπικός και συλλογικός Αγώνας ενάντια στην πολεμική μηχανή του Νεοναζισμού, την διάλυση της Ευρωζώνης. Μόνος τρόπος αντίστασης η αποχώρηση από το ευρώ και επανένταξη στην αξιοπρέπεια και στην ανεξαρτησία.

Ευρώ και Αγώνας δεν πάνε μαζί.
 Ευρώ και Αντίσταση είναι όροι ασύμβατοι.
 Ευρώ και Αξιοπρέπεια, Ευρώ και Ζωή, Ευρώ και Πολιτισμός, Ευρώ και Πατρίδα, Ευρώ και Ανθρωπισμός, είναι η μέγιστη Υποκρισία

πηγη

Οι επιταγές του ’21 πάντα επίκαιρες

Η νέμεσις έρχεται καλπάζουσα

Άλλη μια επέτειος της 25ης Μαρτίου έχει για εμάς, τους σύγχρονους Έλληνες, επίκαιρη σημασία καθώς αγωνιζόμαστε απέναντι στην σύγχρονη, νεοταξική, «αυτοκρατορία», που έχει ταπεινώσει την χώρα μας κλέβοντας τον δημόσιο πλούτο και το εισόδημά μας, χειραγωγώντας τις ζωές μας και υπονομεύοντας την εθνική μας κυριαρχία και το μέλλον μας.

Η «Ιερά Συμμαχία», που οφείλουμε να πολεμήσουμε μέχρις εσχάτων, σήμερα είναι η εξ ίσου, αν όχι περισσότερο, βάρβαρη επικυριαρχία της παγκοσμιοποίησης, μια ελίτ πέραν κάθε νόμου, των «Αρχόντων» του κεφαλαίου στην Γουώλ Στρητ και στο Σίτυ του Λονδίνου, της FED στην Ουάσιγκτων και της «Τρόϊκας» των Βρυξελλών.

Μαζί τους και ενάντια στα συμφέροντα του λαού και της χώρας συντάσσονται οι εκ πεποιθήσεως σκλάβοι και υπηρέτες ξένων αφεντικών, ντόπιοι δωσίλογοι που με τα μνημόνια, τις «λύσεις» τους και την προπαγάνδα τους μάς παραδίδουν στη νέα δουλεία των παγκόσμιων αρπακτικών.

Βρισκόμαστε ξανά μπροστά σε μια καθοριστική ιστορική επιλογή. Από την μια, είναι ο δρόμος της ποταπότητας, του ραγιαδισμού, του Εφιάλτη και του Πήλιου Γούση και, από την άλλη, η τιμημένη παρακαταθήκη του ’21: του ανυποχώρητου αγώνα για αξιοπρέπεια και ελευθερία, του αναφαίρετου δικαιώματος των λαών για αυτοδιάθεση και εθνική ανεξαρτησία.

Όσοι, όμως, προσπαθούν να μας γυρίσουν σε συνθήκες προ του 1821, όπου το «χάλκαιον χέρι βαρύ του φόβου» και «ο ζυγός δουλείας» σκίαζε τον λαό μας, ας ξέρουν ότι απέναντι στη νέα κατοχή θα γεννηθεί μια νέα Επανάσταση. Όπως το 1821 η επιθυμία της ελευθερίας έπεσε ως βροχή, κατά τον Γέρο του Μωρηά, και «δεν εσυλλογισθήκαμε ούτε πόσοι είμεθα ούτε πως δεν έχομε άρματα…», όπως το 1942 οι νέοι του ΕΑΜ, κρατώντας την ελληνική σημαία, με βαθουλωμένα μάτια από την πείνα, αντιμετώπισαν άοπλοι τους καραμπινιέρους, τις ναζιστικές ορδές και τους δωσίλογους συνεργάτες τους, έτσι και σήμερα θα βρούμε την αρετή και την τόλμη για την ελευθερία.

Το μήνυμα του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη «ή μόνοι μας θα σωθούμε ή θα χαθούμε», όπως δείχνουν ξανά οι εξελίξεις σε Ελλάδα και Κύπρο, ας μας οπλίσει ξανά με την ορμή, το θάρρος και την ελπίδα που θα μας οδηγήσουν στην νικηφόρα έκβαση του νέου εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα.

Για την ανατροπή της χρεοκρατίας, την ανασυγκρότηση της οικονομίας σε εθνική βάση, την τιμωρία των ενόχων της σημερινής εξαθλίωσης, τη νέα συνταγματική δημοκρατική αναγέννηση της πατρίδας μας.

ΓΕΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ

ΓΙΑ

ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΡΑ

ΑΠΟ Ε.Ε.-ΔΝΤ-ΜΝΗΜΟΝΙΑ

Η Πολιτική Γραμματεία του ΕΠΑΜ

Το Σχέδιο Ευρώπη

Το ερώτημα που τίθεται συχνά τελευταία είναι τι σκοπό έχουν τα μεγάλα ευρωπαϊκά κεφάλια να κάνουν για την συνέχιση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, διότι πρέπει να είναι κάποιος πολύ αφελής αν πιστεύει ότι η Κρίση στην οποία περιήλθε η Ένωση ήταν απρογραμμάτιστη. Πηγαίνοντας προς τα πίσω αρχίζεις να ξετυλίγεις το κουβάρι αυτού του εκτρώματος που λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση που με τρόπο ειρηνικό κατάφερε να εξοντώσει τα έθνη της Ευρώπης εφόσον έγινε κατανοητό και με το Α’ και τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο ότι οι σφαίρες και το αίμα δεν έχουν τα αποτελέσματα σκλαβιάς που μπορεί να έχουν υπογραφές και συνθήκες.

Ο εμποράκος των Εθνών

Η Ελλάδα, όπως και όλες οι μικρές χώρες της Ευρωζώνης είναι κομμάτι του ονείρου ενός εμποράκου των Εθνών. Το όνομα του ,Ζαν Μονέ, και 30 χρόνια ακριβώς μετά τον θάνατό του το 1979, η Ελλάδα άρχισε να πληρώνει το όνειρο που από την αρχή είχε την βάση του σε έναν εφιάλτη. Ο γόνος της εύπορης οικογένειας από το Κονιάκ της Γαλλίας δεν πήγε σχολείο, ούτε πανεπιστήμιο αλλά προτίμησε από τα 16 του χρόνια να γυρνά τον κόσμο προωθώντας τα συμφέροντα της οικογενειακής του επιχείρησης. Όταν ξέσπασε ο Α’ παγκόσμιος πόλεμος ο Μονέ δεν πήγε να υπερασπιστεί την πατρίδα του «για λόγους υγείας». Αλλά η υγεία του ήταν μια χαρά όταν άρχισε να ασχολείται με την πώληση όπλων και με την πρόσβασή του στο πρωθυπουργικό γραφείο. Η Γαλλία τον τίμησε το 1919 για τις «μεγάλες υπηρεσίες» του με τον βαθμό του αναπληρωτή Γ.Γ της Ένωσης των Εθνών.

Όπως επανειλημμένως είχαμε προειδοποιήσει, η βαθύνουσα κρίση στη Κύπρο δεν θα μπορούσε να αφήσει ανεπηρέαστη την χώρα μας, η οποία οδεύει σταδιακά προς την πλήρη κατάρρευση.

Η συμφωνία παρασκηνίου της τρικομματικής κυβέρνησης Σαμαρά με τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας Αναστασιάδη, για απορρόφηση των υποκαταστημάτων των Κυπριακών τραπεζών στην Ελλάδα, υλοποιεί επιτακτική εντολή της ευρωζώνης προκειμένου να επιμεριστεί και στην Ελλάδα μέρος του κόστους της υποτιθέμενης διάσωσης των τραπεζών της Κύπρου. Επιβαρύνεται έτσι ακόμα περισσότερο η δραματική θέση των υπό ανακεφαλαιοποίηση ελληνικών τραπεζών, οι οποίες έχουν απορροφήσει μέχρι σήμερα πλέον των 360 δις ευρώ με κρατικές εγγυήσεις, σε βάρος επί της ουσίας του ελληνικού λαού.

Η συμφωνία αυτή δεν αφορά και δεν έχει να κάνει σε καμιά περίπτωση με την προστασία των καταθέσεων ανεξαρτήτως ποσού, αλλά με τη συγκάλυψη των τεράστιων ευθυνών του πολιτικού προσωπικού τόσο της Κύπρου, όσο και της Ελλάδας, που σε χωρίς προηγούμενο διαπλοκή και συνενοχή με τους κύπριους και εγχώριους τραπεζίτες εξαέρωσαν κυριολεκτικά την καταθετική βάση των τραπεζών.

Με βάση αυτά τα δεδομένα καμία εγγύηση των καταθέσεων δεν μπορεί να υπάρξει από τον όμιλο της τράπεζας Πειραιώς, που αναλαμβάνει, βάσει της συμφωνίας, τα εν Ελλάδι υποκαταστήματα των κυπριακών τραπεζών, αφού ήδη και η ίδια η τράπεζα Πειραιώς βρίσκεται υπό ανακεφαλαιοποίηση και ελέγχεται η βιωσιμότητά της.

Η διάσωση των τραπεζών, προκειμένου αυτές να ενταχθούν στον «ενιαίο» τραπεζικό χώρο που δημιουργείται υπό την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, σε καμιά περίπτωση δεν έχει ως σκοπό την διασφάλιση των καταθέσεων των πολιτών, που ήδη με την απόφαση του Eurogroup της περασμένης εβδομάδας βρίσκονται μετέωρες και αποτελούν στόχο της εντεινόμενης επίθεσης σε βάρος των λαϊκών συμφερόντων, όχι μόνο στη Κύπρο, αλλά και στη χώρα μας και στις υπόλοιπες χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου.

Για το λόγο αυτό καλούμε τους έλληνες καταθέτες στις κυπριακές τράπεζες, είτε εδώ, είτε στην Κύπρο να απαιτήσουν εδώ και τώρα αποζημίωση για τα ποσά που έχουν καταθέσει, όπως προβλέπει ο Νόμος. Τους καλούμε να διασφαλίσουν, ότι οι καταθέσεις τους υπάρχουν και είναι διαθέσιμες αμέσως, άμα τη απαιτήσει τους. Στη πράξη, εάν δεν υπάρξει άμεση αποζημίωση των καταθετών, αυτό θα ισοδυναμεί με ανοικτή κλοπή των καταθέσεων τους.

Η πράξη αυτή της τρικομματικής κυβέρνησης Σαμαρά να επωμιστεί το καταρρέον ελληνικό τραπεζικό σύστημα μέρος του κόστους της κυπριακής «διάσωσης», επιδεινώνει ραγδαία τις οικονομικές συνθήκες στη χώρα με απρόβλεπτες συνέπειες στο αμέσως επόμενο διάστημα.

Επίσης, θα πρέπει να ξεκαθαριστεί άμεσα η θέση των εταιρειών μετοχικού ενδιαφέροντος του πρώην ομίλου «Μαρφίν» - Mig, μεταξύ αυτών και της Ολυμπιακής Αεροπορίας, που ταμειακά έχουν λεηλατηθεί από τον πρώην μεγαλομέτοχό τους και τώρα βρίσκονται μετέωρες, καθώς και οι χιλιάδες θέσεις εργασίας που αυτές οι εταιρείες διαθέτουν επί ελληνικού εδάφους.

Καλούμε τους εργαζόμενους σ’ αυτές τις εταιρείες να προχωρήσουν σε λειτουργικές καταλήψεις των χώρων εργασίας τους για να αποτρέψουν το κλείσιμο των εταιρειών αυτών, διασφαλίζοντας έτσι στοιχειωδώς την δουλειά τους, αποτρέποντας τα σχέδια τρόικας και συγκυβέρνησης για νέο πογκρόμ εναντίον συνολικά των εργαζομένων, μόνο και μόνο για να σώσει το Eurogroup τους έλληνες και κύπριους τραπεζίτες και τους διαπλεκόμενους με αυτούς πολιτικούς.

Καλούμε τον Ελληνικό λαό σε απόλυτη επαγρύπνηση και προετοιμασία, γιατί η ώρα της τελικής κρίσης πλησιάζει.

23 Μαρτίου 2013

Η Πολιτική Γραμματεία του Ε.Πα.Μ.

Τώρα, γιατί είναι ήδη αργά!

Όσο τους αφήνουμε τόσο το χειρότερο. Όσο είναι πολλοί αυτοί που ελπίζουν ότι σύντομα θα έρθει κάποια λύση, τόσο το χειρότερο γι αυτούς αλλά και για όλους μας. Όσο υπάρχουν ακόμη εθελοντές τυφλοί που δεν βλέπουν, σύντομα θα χάσουμε το φως μας όλοι μας. Όσο υπάρχουν αφελείς, σε λίγο δεν θα υπάρχει κανείς.

Το ευρωπαϊκό σύστημα εξουσίας, και το θυγατρικό του ελληνικό, είναι αδίστακτο και επικίνδυνο. Έπρεπε να είχε τελειώσει ΧΤΕΣ, με κάθε μέσον και τρόπο. Ήδη σήμερα είναι αργά και η όποια προσπάθεια ανατροπής τους γίνεται δυσκολότερη, αλλά πάντα αναπόφευκτη.

Τα όσα αποφασίστηκαν για την Κύπρο, αποδεικνύουν ότι, το πιο άδικο σύστημα στην ιστορία της ανθρωπότητας, ο καπιταλισμός, εξελίσσεται σε δολοφόνο. Σε αδίστακτο εγκληματία, με αρρωστημένη φαντασία. Χαντάκωσαν την Πορτογαλία, την Ισπανία, τις χώρες τις Βαλτικής. Χαντακώνουν τις χώρες των Βαλκανίων, Βουλγαρία, Ρουμανία, Σερβία. Ετοιμάζουν το κλίμα για ....
την καταστροφή της Γαλλίας και Ιταλίας, ενώ η ύφεση αγγίζει τις χώρες του «ισχυρού» βορρά, όπως η Ολλανδία. Εξοντώνουν την Ελλάδα, με οικονομικούς αυτοσχεδιασμούς και πειραματισμούς τύπου Μέγκελε.

Ήρθε η σειρά και της Κύπρου, της χώρας που μέχρι πριν 2 χρόνια ήταν ο παράδεισος ανάπτυξης και κερδοφορίας, του καπιταλισμού. Όπως παράδεισος και παράδειγμα ήταν πριν 5 χρόνια η Ιρλανδία (ο ιρλανδικός τίγρης). Από την μια μέρα στην άλλη, η καπιταλιστική μηχανή του κιμά, αλέθει την μια μετά την άλλη, χώρα και μαζί με αυτήν τους λαούς τους. Τους πιο αδύναμους, τους πιο ανίσχυρους. Τις λαϊκές πλειοψηφίες.

Το τέρας αυτό δεν χορταίνει. Ούτε πρόκειται να χορτάσει. Μόνο αν χρησιμοποιήσει το μεγαλύτερο όπλο του, τον πόλεμο. Το έχει ξανακάνει σε εποχές παρόμοιες με την δική μας. Η παγκόσμια οικονομική κρίση του 1929, τελείωσε και έκλεισε με τον Β παγκόσμιο πόλεμο και τα εκατομμύρια νεκρών του.

Όλοι εμείς που διαφωνούμε με όσα γίνονται, όλοι εσείς που πιστεύετε ότι μόνο έτσι θα λυθούν τα προβλήματα είμαστε υποψήφιος κιμάς.

Οι γνώσεις μας, τα όνειρά μας, οι σκέψεις μας, οι αγωνίες μας, οι δημιουργίες μας, οι αντιφάσεις μας, τα είναι μας, είναι ήδη σκόνη, αέρας, τίποτα, στην παγκόσμια διαδικασία ανάκαμψης, του άρρωστου καπιταλισμού. Δεν μας βλέπουν ως πολίτες, εργάτες, επιχειρηματίες, οντότητες με ψυχή, νου και ιδέες, αλλά λιπαντικό για να ξεμπλοκάρει η μηχανή. Κάρβουνο για να ξαναλειτουργήσει η τεράστια κερδοφορία τους. Θύματα που τους είναι αναγκαία για να ξεφύγουν από τον κίνδυνο. Μας έχουν όλους νεκρούς γιατί έτσι μόνο θα πάρει μπρος ξανά η μηχανή του κέρδους. Τα όποια πειράματα με τα δημοσιονομικά σύμφωνα σταθερότητας, τα μνημόνια, τα περιοριστικά μέτρα κλπ, είναι παράταση πριν ηχήσουν τα όπλα.

Σε αυτή την κατάσταση, η αποδέχεσαι τον ρόλο του νεκρού, αναμασώντας τις ανοησίες περί ανάπτυξης που έρχεται και μονόδρομων ή αλλάζεις το σενάριο και από υποψήφιος νεκρός, «σκοτώνεις» εσύ το σύστημά τους, τις ιδέες τους, τις πρακτικές τους, τα επιχειρήματά τους, τις απειλές τους, τους παπαγάλους τους, τους εκπροσώπους τους. Και πρώτα από όλα «σκοτώνεις» τον φόβο σου, την αφέλειά σου, την αμάθειά σου και την ατολμία σου.

ΤΩΡΑ, γιατί είναι ήδη αργά.

του Θύμιου Καλαμούκη

πηγη