Πρέπει επειγόντως να απαλλαγούμε από τον πουριτανισμό της δεξιάς και της αριστεράς

Του Δημήτρη Καζάκη


Δεν μπορεί, θα το έχετε σκεφτεί κι εσείς. Γιατί οι κυβερνώντες και τα επιτελεία τους, τα εγχώρια, αλλά κυρίως τα ξένα, επιμένουν στην ίδια πολιτική, στις ίδιες συνταγές, ενώ ξέρουν πολύ καλά ότι είναι αδύνατο να δώσουν κάποια λύση; Δεν σκέφτονται τις συνέπειες; Δεν φοβούνται; Γιατί τέτοια μανία να συνεχίσουν στον ίδιο μονόδρομο που οδηγεί με μαθηματική βεβαιότητα στην ολοκληρωτική καταστροφή;

Το πώς σκέφτονται σήμερα οι κυβερνώντες και τα επιτελεία τους έχει ελάχιστη σχέση με οποιαδήποτε μορφή επιστήμης. Οι λογικές τους αντλούνται περισσότερο από μια προτεσταντική «εγκόσμια» θεολογία, ένα είδος σύγχρονου πουριτανισμού, που έχει συνεπάρει βαθιά το επίσημο πολιτικό σύστημα και στην Ελλάδα. Ένας γερμανός καθηγητής της Χαϊδελβέργης των αρχών του 20ου αιώνα, ταυτόχρονα θεολόγος, φιλόσοφος και νομοδιδάσκαλος, έγραφε για το πνεύμα του προτεσταντισμού τα εξής:

«Η προσωπική αφοσίωση στην δουλειά και το κέρδος, η οποία αποτελεί τον ακούσιο και ασυνείδητο ασκητισμό του σύγχρονου ανθρώπου, είναι ο γόνος ενός συνειδητού ‘εγκόσμιου’ ασκητισμού της δουλειάς… Το ‘πνεύμα του καλούντος’,… δίχως αγάπη για τον κόσμο, γίνεται η πηγή μιας ακούραστης και με συστηματικό τρόπο πειθαρχημένης εργατικότητας, όπου η εργασία επιδιώκεται για χάρη της εργασίας, για χάρη της θανάτωσης της σάρκας, όπου το προϊόν της εργασίας δεν προορίζεται για να καταναλωθεί με απόλαυση, αλλά με σκοπό την συνεχή αναπαραγωγή του απασχολούμενου κεφαλαίου. Από τότε που η επιθετικά ενεργητική ηθική εμπνευσμένη από το δόγμα του προκαθορισμένου προορισμού ωθεί τον εκλεκτό στην πλήρη ανάπτυξη των θεόσταλτων δυνάμεών του και του το προσφέρει ως σημάδι για να είναι σίγουρος για την επιλογή του, η εργασία γίνεται ορθολογική και συστηματική. Με την κατάρριψη του κινήτρου της ευκολίας και της απόλαυσης, ο ασκητισμός βάζει τα θεμέλια της τυραννίας της εργασίας πάνω στους ανθρώπους.»

Η δουλειά για την δουλειά και όχι η δουλειά για την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών. Η δουλειά με κίνητρο τον ασκητισμό και την προσωπική επιτυχία, η οποία μετριέται με τις απολαβές και την ανάδειξη του εκλεκτού της στην εγκόσμια ιεραρχία της θρησκευτικής πίστης. Κι όχι η δουλειά που εξασφαλίζει απολαύσεις, ευημερία, ευκολίες και ελεύθερο χρόνο στην κοινωνία. Αυτή είναι η ηθική του προτεσταντισμού, ο οποίος δόξαζε από γεννησιμιού του τον ασκητισμό, την φτώχεια, την εξαθλίωση, τις θυσίες, ως βασικό κίνητρο για την πρόοδο.

Περί διαπλοκής και διαπλεκομένων...

Μια πρόσφατη διεθνής έρευνα για την δωροδοκία κυβερνήσεων και κυβερνητικών αξιωματούχων, επιβεβαίωσε την ευρύτατα κοινή πεποίθηση: Το «λάδωμα» αποτελεί μια εξαιρετικά διαδεδομένη πρακτική διαπλοκή ανάμεσα σε επιχειρηματικούς ομίλους και κυβερνητικούς αξιωματούχους σ’ ολόκληρο τον κόσμο, προς αμοιβαίο όφελος. Το ενδιαφέρον μ’ αυτή την έρευνα, είναι ότι τα στοιχεία έχουν συλλεχθεί από έρευνα της γνωστής αμερικανικής εταιρείας Gallup, ανάμεσα σε κορυφαία στελέχη πολυεθνικών εταιρειών κι άλλων κρατικών και μη οργανισμών, που ρωτήθηκαν εμπιστευτικά για το πόσο αναγκαία είναι η «μίζα» σε κυβερνητικούς αξιωματούχους για την παροχή «διευκολύνσεων». Είναι τυχαίο που την εποχή της «ελευθερίας των αγορών» η διαπλοκή και η διαφθορά έχει πάρει τέτοιες διαστάσεις;


Κινδυνεύει το πολιτικό μας σύστημα απ’ την διαπλοκή, φωνάζουν εδώ και χρόνια τα κόμματα εξουσίας μαζί με τα παπαγαλάκια τους δείχνοντας το ένα το άλλο ως υποχείριο των «διαπλεκομένων». Εκστρατείες εξαγγέλλονται, καταγγελίες εκστομίζονται, δριμύτατα κατηγορώ εκφωνούνται, σαν ένα κακόγουστο αστυνομικό σήριαλ που τα ‘χει όλα, καταχθόνιες δυνάμεις, σκοτεινό παρασκήνιο, πολλαπλούς υπόπτους, επίδοξους εισαγγελείς και δικαστές, κι ότι άλλο ποθεί το φιλοθεάμον κοινό.

Παρόλα αυτά το σενάριο δεν πείθει. Κι αυτό γιατί το πολιτικό μας σύστημα βασίζεται, συντηρείται κι αναπαράγεται απ’ την «διαπλοκή», ήδη απ’ την εποχή που αυτό πρωτο-δημιουργήθηκε. Μόνο που αυτή η «διαπλοκή» δεν περιοριζόταν ποτέ σε κάποιους μεγαλο-εργολάβους του δημοσίου, αλλά αφορούσε την σύμφυση της κυρίαρχης πολιτικής με τα πιο ισχυρά οικονομικά συμφέροντα της εποχής, εντός κι εκτός Ελλάδας. Οι εκάστοτε πρωταγωνιστές άλλαζαν μόνο. Δεν υπάρχει ούτε ένα «εθνικό ιδεώδες» των κυβερνητών αυτού του τόπου απ’ την εποχή της δημιουργίας του νεοελληνικού κράτους, που να μην εκπορευόταν απ’ τα οικονομικά συμφέροντα και τις τρέχουσες επιδιώξεις της ντόπιας και ξένης ολιγαρχίας κάθε εποχής. Κι όποτε αυτή η σύμφυση πολιτικής και οικονομικής εξουσίας απειλήθηκε απ’ τους υπεξούσιους αυτού του τόπου, τότε η χώρα γνώρισε λαμπρές περιόδους ανοικτής τρομοκρατίας, πολιτικής βαρβαρότητας και μοναρχοφασιστικής καταπίεσης.

Η τέχνη της εθελόδουλης υποταγής

Ήταν προειλημμένη η απόφαση του Eurogroup για την Κύπρο, δήλωσε ο Πρόεδρος Νίκος Αναστασιάδης σε συνέντευξη στην εκπομπή NETWEEK της Νέας Ελληνικής Τηλεόρασης στις 30/4. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας σημείωσε πως η Κύπρος ήταν το πειραματόζωο για τον τρόπο με τον οποίο θα αντιμετωπίζονται οι προβληματικές τράπεζες στην ευρωζώνη. Προσθέτει παράλληλα ότι σημασία έχει η πειθαρχημένη διαχείρισης της κρίσης. «Ήταν μια καλοστημένη απόφαση, η οποία είχε προηληφθεί και η οποία θα έπρεπε να επιβληθεί και ήταν ένα μοντέλο διαχείρισης των κινδύνων που διατρέχουν κάποιες τράπεζες γιατί ο Σόιμπλε το είχε επαναλάβει...... Το πειραματόζωο θα έπρεπε να είναι μία μικρή χώρα για να μην επηρεάζει συστημικά το υπόλοιπο της ευρωζώνης», δήλωσε ο Πρόεδρος.


Το μοτίβο είναι το ίδιο με τους πολιτικούς στην Ελλάδα. Μας κάνουν με το έτσι θέλω πειραματόζωο, μας εκβιάζουν ανοικτά, αλλά τι μπορούμε να κάνουμε; Να τα βάλουμε με τους εταίρους μας; Όχι βέβαια. Να υπερασπιστούμε την αξιοπρέπεια της χώρας και του λαού της; Γιατί; Πότε διέθεταν αξιοπρέπεια όλοι αυτοί που ελέω οργανικής διαπλοκής και διαφθοράς κυβερνάνε την Ελλάδα και την Κύπρο ως δικό τους πολιτικό και οικονομικό φέουδο. Γι’ αυτό και ο ενδοτισμός εμφανίζεται ως στάση ευθύνης. Η αποδοχή της ήττας πριν καν δοθεί η μάχη, η ατίμωση της χώρας και του λαού, θεωρείται μέγιστη πολιτική αρετή.

Η εθνική μειοδοσία, η εσχάτη προδοσία, ο δοσιλογισμός που κάποτε οι λαοί, τα έθνη και τα κράτη θεωρούσαν ως υπέρτατο αμάρτημα, σήμερα θεωρείται τόσο κοινή πρακτική που κανέναν δεν απασχολεί σε δεξιά και αριστερά. Πρόκειται για το αναγκαίο προϊόν της κατάλυσης του έθνους κράτους και της επιβολής μιας δοτής «διεθνοποίησης» που στην πράξη και στην ιδεολογία της ταυτίζεται με την επικράτηση των ανοιχτών συνόρων, των ανοιχτών αγορών και των ανοιχτών κοινωνιών στην ασυδοσία του κεφαλαίου σε παγκόσμιο επίπεδο. Τα πάντα έχουν πια την ανταλλακτική τους αξία στον κόσμο των κεφαλαιαγορών, ακόμη και η προσωπική τιμή μαζί με την αξιοπρέπεια. Δεν υπάρχουν δικαιώματα και επομένως δεν υπάρχουν διεκδικήσεις. Ούτε ανάγκη για αγώνες. Υπάρχει μόνο ο νόμος της πυγμής και της ισχύος. Σ’ έναν κόσμο όπου δεν αναγνωρίζονται δικαιώματα στους λαούς, δεν αναγνωρίζεται το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης και της δημοκρατικής κυριαρχίας, τότε δεν έχει κανένα νόημα και η προδοσία. Αυτό που οι δωσίλογοι σήμερα εμφανίζουν ως στάση ευθύνης, οι δήθεν επαναστάτες αριστεροί δικαιολογούν με το γνωστό «είναι ο καπιταλισμός, ηλίθιε!»

Μέρα Μαγιού μου μίσεψες. Γιάννης Ρίτσος

Μέρα Μαγιού μου μίσεψες, μέρα Μαγιού σε χάνω,

άνοιξη, γιε, που αγάπαγες κι ανέβαινες απάνω

Στο λιακωτό και κοίταζες και δίχως να χορταίνεις

άρμεγες με τα μάτια σου το φως της οικουμένης

Και με το δάχτυλο απλωτό μου τάδειχνες ένα-ένα

τα όσα γλυκά, τα όσα καλά κι αχνά και ροδισμένα

Και μούδειχνες τη θάλασσα να φέγγει πέρα, λάδι,

και τα δεντρά και τα βουνά στο γαλανό μαγνάδι

Και τα μικρά και τα φτωχά, πουλιά, μερμήγκια, θάμνα,

κι αυτές τις διαμαντόπετρες που ίδρωνε δίπλα η στάμνα.

Μα, γιόκα μου, κι αν μούδειχνες τ' αστέρια και τα πλάτια,

τάβλεπα εγώ πιο λαμπερά στα θαλασσιά σου μάτια.

Και μου ιστορούσες με φωνή γλυκειά, ζεστή κι αντρίκια

τόσα όσα μήτε του γιαλού δε φτάνουν τα χαλίκια

Και μούλεες, γιε, πως όλ' αυτά τα ωραία θάναι δικά μας,

και τώρα εσβήστης κ' έσβησε το φέγγος κ' η φωτιά μας.

Ανακοίνωση για την Εργατική Πρωτομαγιά

Οι αγωνιστικές εκδηλώσεις για την φετινή Εργατική Πρωτομαγιά γίνονται σε συνθήκες κατοχής της χώρας, σε συνθήκες έντασης του αυταρχισμού από την εγχώρια τρόικα των δωσίλογων που μας κυβερνά. Οι παραδοσιακοί λεονταρισμοί τους απέναντι στην τρόικα των δανειστών, οι «κόκκινες γραμμές» έγιναν ήδη καπνός. Όλοι μας θα κληθούμε να πληρώσουμε και το νέο λογαριασμό του χρέους. Τα Μ.Μ. Εξαπάτησης μας βεβαιώνουν ότι έρχονται καλύτερες μέρες «από του χρόνου» …που θ’ αρχίσει η ανάκαμψη. Τρίτη χρονιά που ακούμε το ίδιο παραμύθι, ξαναζεσταμένο πιάτο ψεύτικων ελπίδων, βαδίζοντας απ’ το κακό στο χειρότερο.
Τι έμεινε όρθιο από εργατικές- λαϊκές- δημοκρατικές κατακτήσεις δεκαετιών; Τι έμεινε όρθιο από το ισχνό «κοινωνικό κράτος» που οικοδομήθηκε, με τόσους αγώνες, με τόσες θυσίες μετά τον εμφύλιο; Τι έμεινε όρθιο από εκείνη τη κολοβή κι ανάπηρη δημοκρατία της μεταπολίτευσης; Τι έμεινε όρθιο από το εργατικό δίκαιο; Από το ίδιο το ΣΥΝΤΑΓΜΑ;
Το πετσόκομμα σε μισθούς και συντάξεις, οι απολύσεις και τα «λουκέτα», οι «ελεύθερες» ....
αγορές, τα «ανοικτά» επαγγέλματα οι ιδιωτικοποιήσεις, η απαξίωση των ιδιωτικών περιουσιών και η προοπτική κατασχέσεων, η κλοπή των καταθέσεων, οι Ελεύθερες Οικονομικές Ζώνες-που συμβαδίζουν με την κατάργηση του ενιαίου της επικράτειας- η Ευρωπαϊκή κι όχι Ελληνική Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη στο «ελεύθερο» Αιγαίο, που ανοίγει την όρεξη των γειτόνων, κι όλες οι «αναγκαίες» μεταρρυθμίσεις που παρουσιάζουν οι δωσίλογοι ως λοκομοτίβα της «ανάπτυξης», δεν είναι παρά οι εκδηλώσεις της νέας κατοχής της πατρίδας μας από τους διεθνείς τραπεζίτες, τους εγχώριους- «εθνικούς» -τοκογλύφους, την ΕΕ και το ΔΝΤ. Οι κατακτητές-δανειστές- επενδυτές θέλουν την παρτίδα μας Μανωλάδα, Σκουριές. Μας θέλουν δούλους. Αυτοί που ευθύνονται για την εξαθλίωση χωρών και λαών προκρίνουν την μετανάστευση σαν απάντηση στη φτώχεια!

Ανεξάρτητη πατρίδα, εθνική ανεξαρτησία χρειάζονται, περισσότερο από όλα τα κοινωνικά στρώματα, οι εργάτες! Οι εργαζόμενοι, για να προστατεύσουν, να θωρακίσουν τα εργασιακά, κοινωνικά και πολιτικά τους δικαιώματα από την λαίλαπα των αγορών. Γι’ αυτό και πρέπει να πρωτοστατήσουν, με τις οργανώσεις τους στον σύγχρονο εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα!

Άλλωστε, κανένα εργατικό αίτημα, ούτε η πιο μικρή διεκδίκηση δεν μπορεί να ικανοποιηθεί, αν δεν ανατραπεί εδώ και τώρα ολόκληρο το οικοδόμημα των συμφωνιών, δεσμεύσεων, παρεμβάσεων και μέτρων που πάρθηκαν ήδη από την εποχή της αντισυνταγματικής δανειακής σύμβασης, του πρώτου μνημόνιου. Δεν χωράνε επαναδιαπραγματεύσεις και «κουρέματα»! Μόνο με μονομερή διαγραφή του χρέους μπορεί να ανοίξει ο δρόμος για ευημερία, αξιοπρέπεια και κοινωνική προκοπή!

Για ποια ανάπτυξη μπορεί να γίνεται λόγος όταν Κυβέρνηση κι αντιπολίτευση βάζουν τη σωτηρία του ευρώ και της ΟΝΕ ψηλότερα, από τις ανάγκες του λαού και της πατρίδας;

Πώς να χρηματοδοτήσουμε την παραγωγική ανασυγκρότηση, την υγεία και την παιδεία; Πώς να πληρώσουμε τους μισθούς και τις συντάξεις όταν, ως χώρα δεν έχουμε το δικό μας εθνικό- κρατικό νόμισμα; Πώς να διαφυλάξουμε τις αποταμιεύσεις και το βιος του λαού μας, όταν πειθαρχούμε στις αποφάσεις της ΕΕ και του ΔΝΤ, των δανειστών-κατακτητών μας; Πώς να κινηθεί η αγορά όταν, μέσω ιδιωτικοποιήσεων ο δημόσιος πλούτος και μέσω φοροεπιδρομών οι ιδιωτικές περιουσίες μας εκχωρούνται στους τοκογλύφους δανειστές, τις εγχώριες και ξένες τράπεζες, τους πολιτικούς και τα “λαμόγια” που τους υπηρετούν;

Σε αυτά τα ερωτήματα επιβάλλεται να απαντήσουμε με τους αγώνες μας! Το οφείλουμε στους πατεράδες μας, το χρωστάμε στα παιδιά μας. Είναι ταξική μας υποχρέωση, είναι πατριωτικό μας καθήκον!

Το ΕΠΑΜ καλεί τον ελληνικό λαό να πάρει την τύχη στα δικά του χέρια, μακριά από μεσάζοντες και «σωτήρες». Να οργανωθεί στη γειτονιά του, τη συνοικία του, την πόλη του, το χώρο δουλειάς του και να προχωρήσει στην οργάνωση και κήρυξη ΓΕΝΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ μέχρι την ΑΝΑΤΡΟΠΗ της κατοχικής κυβέρνησης και τη συγκρότηση ΕΘΝΟΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ με σκοπό τη δημιουργία και εφαρμογή νέου Δημοκρατικού Συντάγματος και την εκλογή κυβέρνησης λαϊκής θέλησης και επιλογής. Για:

1. Την άρνηση αναγνώρισης του απεχθούς και παράνομου σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο χρέους και την άμεση παύση της πληρωμής του.
2. Έξοδο από τη φωλιά του λύκου, την Ευρωζώνη και την ΕΕ.
3. Την επάνοδο της χώρας στο εθνικό της νόμισμα, κρατικού χαρακτήρα, πρώτα και κύρια ως εργαλείο αποκατάστασης του Εθνικού Ελέγχου και άρα της Κυριαρχίας της.
4. Την εθνικοποίηση των τραπεζών και κομβικών τομέων για την οικονομία και τη ζωή του λαού (Υγεία, Παιδεία, υποδομές, ενέργεια, νερό…) Την ακύρωση των συμβάσεων ξεπουλήματος όσων δημόσιων περιουσιακών στοιχείων έχουν εκποιηθεί και την επανάκτηση του ελέγχου και της ιδιοκτησίας τους.
5. Την έναρξη της παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας μας, με την εφαρμογή ενός πολύ καλά μελετημένου σχεδίου, όπως το Ε.ΠΑ.Μ. το επεξεργάζεται και το προτείνει, σύμφωνα με τις σύγχρονες ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας.

Καλούμε όλους τους συναγωνιστές να συμμετάσχουν μαζικά στις Απεργιακές κινητοποιήσεις της Πρωτομαγιάς με τα Σωματεία τους.

Το συνδικαλιστικό τμήμα του ΕΠΑΜ

Ναι ρε, ΔΡΑΧΜΗ!

Στο δίλημμα “ευρώ ή δραχμή” θα μπορούσα να απαντήσω μονολεκτικά λέγοντας: ΔΡΑΧΜΗ. Βέβαια, αμέσως μετά θα έγραφα σελίδες επί σελίδων για τα πλεονεκτήματα του εθνικού νομίσματος, επικαλούμενος βιβλιογραφία, οικονομικά στοιχεία και παραδείγματα…

Αλλά θα μου επιτρέψετε να θέσω μια σειρά από άλλα ερωτήματα, που θεωρώ ότι αναδεικνύουν το μέγεθος της πολιτικής απάτης που έχει στηθεί πίσω από αυτό το δίλημμα.

Ποιος είπε ότι το ευρώ δημιουργήθηκε για να υπάρχει για πάντα?
Ποιος είπε ότι το ίδιο το ευρώ δεν έχει ημερομηνία λήξης?
Ποιος είπε ότι το εφεύρημα του ευρώ δεν επιτέλεσε ήδη το καθήκον του και είναι η ώρα σιγά-σιγά
να αποσυρθεί στο χρονοντούλαπο της ιστορίας?.......................
Ποιος είπε ότι μπήκαμε στο ευρώ για να μείνουμε κιόλας?
Ποιος είπε ότι δεν πέτυχε η είσοδός μας στο ευρώ?

Εξηγούμαι:
1. Το ευρώ από τη φύση του και από τη λειτουργία του είναι ένα χρεωστικό νόμισμα.
Παράγεται σε ειδικό χαρτί και μελάνια της ΕΚΤ, δηλαδή με ελάχιστο κόστος.
Είναι αποσυνδεδεμένο πλήρως από τον λεγόμενο “χρυσό κανόνα” και επομένως, η αξία του είναι ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ λογιστική. Η αξία του νομίσματος δεν αντιστοιχεί σε χρυσό.
Δηλαδή είναι …αέρας. Δεν πρόκειται περί πραγματικής αξίας αλλά περί λογιστικών συμψηφισμών αξιών στις συναλλαγές.

SOSΤΕ ΤΟ ΝΕΡΟ

Μ.Δευτέρα, κλεινει η πρώτη φάση του διαγωνισμού πώλησης της ΕΥΑΘ, όλοι μπροστά στην ΕΥΑΘ στο σιντριβάνι συμμετέχουμε στις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας.

Το συντονιστικό Πολιτών και Φορέων SOSτε το ΝΕΡΟ, σας καλεί στα κεντρικά γραφεία της ΕΥΑΘ στο σιντριβάνι, στις 12:00 το μεσημέρι της Δευτέρας 29 Απρίλη.

Την Μ.Δευτέρα λοιπόν, ημέρα που κλείνει η πρώτη φάση του διαγωνισμού πώλησης του νερού της Θεσσαλονίκης σε ιδιώτες, θα πραγματοποιηθούν δρώμενα με βασικό θέμα την μη ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ. Θα υπάρχουν καλλιτεχνικές παρεμβάσεις, ομάδες παιδιών που θα ζωγραφίσουν για το νερό, ενημέρωση των συμπολιτών μας για τις συνέπειες τις ιδιωτικοποίησης.

Ενώ σε όλη της Ευρώπη οι εταιρείες ύδρευσης επιστρέφουν στο Δημόσιο, το ΤΑΙΠΕΔ συνεχίζει κανονικά τον διαγωνισμό πώλησης της ύδρευσης της Θεσσαλονίκης σα να μην γνωρίζει ότι το μοντέλο έχει αποτύχει εντελώς! Καλούμαστε λοιπόν εμείς να τους σταματήσουμε.

ΟΛΟΙ μαζί μπορούμε να τα καταφέρουμε.

ΟΧΙ στην ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ.

ΟΧΙ στη δημιουργία ιδιωτικού μονοπωλίου ύδρευσης.

Το ΝΕΡΟ είναι δημόσιο κοινωνικό αγαθό, δεν πωλείται!

πηγη