Η επιστήμη του κοινωνικού κανιβαλισμού και η τέχνη της εξαπάτησης !!!

Το 1996, ο ΟΟΣΑ (Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης) δημοσίευσε στο 13ο τεύχος του επίσημου περιοδικού του, ένα άρθρο του Κρίστιαν Μόρισον με τίτλο «Οι δυνατότητες πραγματοποίησης των διαρθρωτικών αναπροσαρμογών».

Επρόκειτο για την έκθεση του Κέντρου Ανάπτυξης του ΟΟΣΑ με θέμα τα προβλήματα και τους τρόπους πολιτικής χειραγώγησης των πληθυσμών ώστε να μπορεί μια κυβέρνηση να περνά αυστηρά μέτρα λιτότητας και τις διαρθρωτικές αλλαγές, σαν αυτά που επέβαλε κατά τη δεκαετία του 1980 η επέλαση του νεοφιλελευθερισμού σε μια σειρά από «αναπτυσσόμενες» χώρες και χώρες του Τρίτου Κόσμου.

Ας ρίξουμε μια διαγώνια ματιά στο…αποκαλυπτικό αυτό κείμενο

Γκαιμπελικό άρθρο πρώτο

[…] όπου τέθηκε θέμα διαρθρωτικών αλλαγών, οι διεθνείς οργανισμοί [ΔΝΤ, Παγκόσμια Τράπεζα, κ.λπ.] απαίτησαν δραστική μείωση των βασικών δημόσιων δαπανών.Αυτό έκανε αντιδημοφιλείς τις κυβερνήσεις, οι οποίες, σε περίπτωση ταραχών, κατέφυγαν στην καταστολή πολλαπλασιάζοντας το πολιτικό κόστος. […] Η εφαρμογή προγραμμάτων διαρθρωτικών αλλαγών σε δεκάδες χώρες κατά τη δεκαετία του 1980 έδειξε, ότι είχαμε παραμελήσει την πολιτική διάσταση του ζητήματος. Πιεζόμενες από απεργίες, διαδηλώσεις, ακόμα κι εξεγέρσεις, πολλές κυβερνήσεις αναγκάστηκαν να διακόψουν ή να περικόψουν σημαντικά τα προγράμματα αυτά. Έτσι αναγκαστήκαμε να αναγνωρίσουμε, ότι η οικονομική επιτυχία της διαρθρωτικής αναπροσαρμογής εξαρτάται από τη δυνατότητα πολιτικής πραγματοποίησής της. […]

Μετάφραση

Χωρίς επεξεργασμένο πολιτικό σερβίρισμα, η κοινωνία δεν μπορεί να καταπιεί εύκολα την πολιτική εξανδραποδισμού της

Πως αλήθεια όμως αυτό μπορεί να επιτευχθεί;

Λίσα Κριστίν: Φωτογραφίες που μαρτυρούν τη σύγχρονη σκλαβιά

Τα τελευταία δύο χρόνια, η φωτογράφος Λίσα Κριστίν έχει ταξιδέψει ανά τον κόσμο, καταγράφοντας την αβάσταχτα σκληρή πραγματικότητα της σύγχρονης σκλαβιάς. Μοιράζεται βασανιστικά όμορφες φωτογραφίες — εξορυκτές στο Κονγκό, τουβλάδες στο Νεπάλ — ρίχνοντας φως στη συμφορά των 27 εκατομμυρίων σκλαβωμένων ψυχών παγκοσμίως. (Γυρίστηκε στο TEDxMaui)

πηγη

ΧΑΜΜΕΝΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΑΘΕΙΑ

Ένα από τα συμπτώματα της κοινωνικής νοσηρότητας, είναι η απάθεια. Είναι η αρρώστια εκείνη που στερεί την δυνατότητα για συμμετοχή, για δημιουργία και οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στον θάνατο. Σε καταστάσεις γενικευμένης απάθειας, οι άνθρωποι απομακρύνονται από τις καταστάσεις που τους αφορούν, αισθανόμενοι ανήμποροι να παρέμβουν.

Έτσι, φτάνουν στο σημείο να νιώθουν κουρασμένοι για την ανάληψη οποιασδήποτε πρωτοβουλίας, προτιμώντας να εμπιστευτούν στα χέρια άλλων την ευθύνη. Αυτή η κατάσταση αφαιρεί οποιαδήποτε διάθεση για αλλαγή και για νέες αξίες. Ουσιαστικά από πιθανοί οραματιστές, οι άνθρωποι μεταλλάσσονται σε όντα εσωστρεφή και εγωπαθή, σε πολίτες “της τάξης και της ασφάλειας”.

Οι οικονομικοπολιτικές συνθήκες δεν είναι η μόνη ανάγνωση για αυτή την παθογένεια. Οι άνθρωποι είναι εξαρτημένοι από το ίδιο το σύστημα. Έχουν προσκολληθεί στις αξίες του, στο χρήμα, έχουν εκπαιδευτεί να ακολουθούν κι όχι να ηγούνται. Έχασαν το πάθος τους, τον ενθουσιασμό, έπαψαν να θέλουν την υπέρβαση, την θέωση. Όχι όμως εκείνο το συναίσθημα αλαζονείας και ξιπασμού που φέρνει ο πλουτισμός. Αλλά ο στόχος που ξεπερνά τα στενά όρια του στείρου ατομικισμού και που ποθεί την ελευθερία και την αυτονομία. Είναι εκείνο το προσωπικό “συμφέρον” που ευννοεί όμως και το σύνολο.

Το πάθος είναι απαραίτητο για την δημιουργικότητα. Η πολιτική πάλι, χρειάζεται το πάθος για τον οραματισμό μιας καλύτερης κοινωνίας. Πολιτική όμως που δεν γίνεται πίσω από κλειστές πόρτες γραφείων, με κουστουμαρισμένους υπαλλήλους των trusts, αλλά πολιτική ως εργαλείο βελτίωσης των συνθηκών ζωής.

Χρυσαφένιος θάνατος

Διαβάστε προσεκτικά πως θα ζούμε στη Μακεδονία και τη Θράκη σε λίγα χρόνια. Δεν είναι εικασίες, είναι πραγματικότητα, τεκμηριωμένη από την μελέτη που κατέθεσε η ΙΔΙΑ η εταιρία. Την παρουσίασε σε ομιλία του ο καθηγητής του Α.Π.Θ. κ. Λαζαρίδης , παρουσία πολλών καθηγητών και επιστημόνων:
Για την τζάμπα "επένδυση" των "Καναδών":
Ενώ η αγοράστρια εταιρία «Ελληνικός Χρυσός Α.Ε.» έδωσε μόλις 11.000.000 ευρώ για να αγοράσει από το Ελληνικό Δημόσιο ένα τεράστιο κομμάτι της Χαλκιδικής, η χρηματιστηριακή της αξία έχει ανέβει από την αγορά αυτή σε 2,5 ΔΙΣ!
Τα εκτιμώμενα μεταλλεύματα είναι 15-20 ΔΙΣ!
Η Ευρωπαϊκή επιτροπή διαπίστωσε ότι το τίμημα ήταν εξαιρετικά χαμηλό (European Commission Decision IR/11/216) και κάλεσε την εταιρία να πληρώσει ΠΡΟΣΤΙΜΟ 15,34 εκατ. στο ελληνικό δημόσιο. Το καταπληκτικό και πρωτάκουστο: αντί να προσφύγει η εταιρία για άρση του προστίμου, προσέφυγε ή ίδια η κυβέρνηση εναντίον της απόφασης αυτής! Τόσος πόνος για την εταιρία, ή τόσο πολύ μας περίσσευαν τα 15,34 εκατομμύρια ευρώ;
Σημειωτέον ότι το Ελληνικό Δημόσιο δεν έχει ΤΟ ΠΑΡΑΜΙΚΡΟ ΠΟΣΟΣΤΟ επί των μεταλλευμάτων. ΜΗΔΕΝ τοις εκατό!!! (0%). ΜΗΔΕΝ χρυσός λοιπόν...
Εδόθη από τους Καναδούς στον Μπόμπολα 5%, για να κινεί τα νήματα στο τηλεοπτικό και πολιτικό σάπιο κατεστημένο.

Πνίγηκε στο χρέος η Ευρωζώνη

Θα μπορούσε να ήταν και ανέκδοτο μαύρου χιούμορ. Υπάρχει κάποιος τομέας όπου από όλες τις χώρες της Ευρωζώνης, μόνη η Ελλάδα έχει πετύχει κάποιον άθλο – και δεν εννοούμε φυσικά την «αχτύπητη» πρωτιά της στο δημόσιο χρέος με το 156,9% του ΑΕΠ της, με διαφορά… 30 (!)εκατοστιαίων μονάδων από τη δεύτερη Ιταλία του 127%. Οσο λοιπόν και αν ακούγεται ως κακόγουστο αστείο, κατά τη διάρκεια του 2012 το δημόσιο χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ αυξήθηκε στα 16 από τα 17 κράτη της Ευρωζώνης και μειώθηκε μόνο στην… Ελλάδα! Αυτό αποκαλύπτει η έκθεση της Γιούροστατ, της στατιστικής υπηρεσίας της ΕΕ, που κυκλοφόρησε την περασμένη εβδομάδα.

Μέσω… ληστείας του 80% περίπου των χρημάτων όσων είχαν αγοράσει ελληνικά κρατικά ομόλογα επιτεύχθηκε βέβαια αυτή η μείωση του δημόσιου χρέους της χώρας μας, αλλά αυτό δεν έχει καμιά σημασία. Ο καθένας κάνει ό,τι μπορεί με όποια μέσα μπορεί!

Θριάμβους κατά συρροήν σημειώνει ολόκληρη η Ευρωζώνη στον τομέα του δημόσιου χρέους. Τουλάχιστον την τελευταία εξαετία για την οποία έχουμε πρόχειρα τα επίσημα ευρωπαϊκά στατιστικά στοιχεία, ο μέσος όρος του χρέους των 17 χωρών της Ευρωζώνης διαρκώς αυξάνεται. Ηταν 66,2% του ΑΕΠ της το 2007, τσίμπησε λίγο στο 69,9% το 2008, έκανε ένα τεράστιο άλμα στο 80% το 2009, πήδηξε στο 85,4% το 2010, αυξήθηκε στο 87,3% το 2011 και έσπασε το φράγμα του 90% το 2012 με ποσοστό 90,6% του ΑΕΠ. Επειδή εμείς είμαστε σχολαστικοί, θα υπενθυμίσουμε ότι ένα από τα δύο θεμελιώδηκριτήρια του Μάαστριχτ καθόριζε ως ανώτατο επιτρεπτό όριο του δημόσιου χρέους το 60% του ΑΕΠ. Σύσσωμη η Ευρωζώνη παραβιάζει το όριο αυτό.

68 χρόνια από τη μεγάλη αντιφασιστική νίκη των λαών.

Του Αδόλφου τα εγγόνια, η σαβούρα του ντουνιά, κάνουνε πως δε θυμούνται του παππού τους τον νταλκά.
9 Μάη 1945 – 9 Μάη 2013
68 χρόνια από τη μεγάλη αντιφασιστική νίκη των λαών.

Στίχοι-Μουσική: Υπεραστικοί, Ενορχήστρωση-Κιθάρες-Τζουράς: Αντώνης Βαρτζάκης, Ηχοληψία-Μίξη: Casanos Riwada, Video Editing: wrong media lab
http://yperastikoi.blogspot.gr/

http://www.facebook.com/yperastikoi

Του Αδόλφου τα εγγόνια, η σαβούρα του ντουνιά,

κάνουνε πως δε θυμούνται του παππού τους τον νταλκά.

Του ’45 Απρίλης κι ο Αδόλφος με λυγμό:

«Ρε τι μου ‘κανε ο Στάλιν με τον Κόκκινο Στρατό,

το σφυρί έχω στο κεφάλι, το δρεπάνι στο λαιμό».

«Τσάμπα οι αστοί με σπρώχναν, να τους σβήσω τον καημό

και μπελάδες θα ‘χουν πάλι, με το Γεωργιανό».

Κι όλο έσκουζε ο Αδόλφος, μες στου Απρίλη τις φωτιές:

«Μες στο Βερολίνο μπαίνουν, μπαίνουν οι κομμουνιστές

και οι άριοι λακίζουν, αντιλόπες παρδαλές. Ωχ, Εύα μου».

Του Αδόλφου τα εγγόνια, τούτη η βρώμα του καιρού,

κάνουνε πως δε θυμούνται ποιοι του δείξαν του παππού.

Κι οι αστοί που εξουσιάζουν και τη βρώμα συντηρούν,

για την κόκκινη σημαία πα’ στο Ράιχσταγκ δε μιλούν

και ας δάγκωνε ο Αδόλφος το μουστάκι το κοντό

κι ας του φώναζε ο Γκαίρινγκ, «πα’ να φύγουμε από δω»

και ας έσκουζε ο φύρερ απ’ της Μπράουν την ποδιά:

«Ε ρε φάπα που θα πέσει απ’ του Ζούκοφ τα παιδιά».

Του Αδόλφου τα εγγόνια, η σαπίλα του ντουνιά,

ξαναμπήκαν στη μαρκίζα στων αστών τον τσαμπουκά.

Η εξουσία των λεφτάδων, δίχως τα φτιασίδια της,

πότε χίτης κι ασφαλίτης, πότε ταγματασφαλίτης,

πότε γερμανοτσολιάς, χρυσαυγίτης φωνακλάς.

Μα το δείχνει η ιστορία, σαν θελήσει ο λαός

και το φίδι το τσακίζει κι όσους κλώσησαν τ’ αυγό.

Κι όλο έσκουζε ο Αδόλφος και οι άριοι λαγοί

που τους κλείσανε το σπίτι του Βλαδίμηρου οι γιοι.

Και ξανά θα τους το κλείσουν κι ας λυσσάνε οι αστοί.

πηγη

Εγώ δεν θέλω τις Γερμανικές αποζημιώσεις...

Γιώργος Χαραλαμπίδης

Εγώ δεν θέλω τις Γερμανικές αποζημιώσεις!
Μπορεί να μην συμφωνείτε μαζί μου, αλλά σύμφωνα με το σύνταγμα δικαιούμαι να έχω και να εκφράζω την άποψή μου!
Και σύμφωνα με την ιδιότητα ενός ανθρώπου που προσπαθεί να σκέφτεται, θα ήθελα να την τεκμηριώσω.

Τι αντιπροσωπεύουν αλήθεια αυτά τα χρήματα;

Θα με βοηθήσουν να ξεχάσω τους νεκρούς του πολέμου;
Θα με κάνουν να σκεφτώ ότι ο πόλεμος των Γερμανών ενάντια στην Ελλάδα ήταν ένας δικαιολογημένος πόλεμος και όχι μια άνανδρη και απρόκλητη επίθεση εναντίον ενός κράτους που ούτε στο ελάχιστο απειλούσε την Γερμανία;
Θα με βοηθήσουν να πιστέψω ότι οι εκτελέσεις ήταν δικαιολογημένες;
Ότι η πείνα και οι στερήσεις που επιβλήθηκαν στους πατέρες και τους παππούδες μας δεν ήταν αποτέλεσμα της Γερμανικής κατοχής, αλλά «κακή συγκυρία»;
Ότι όταν έφυγαν από την χώρα μου άφησαν πίσω τους στάχτες;
Ότι όσο ήταν εδώ καταλήστευσαν μνημεία, μουσεία, δημόσια και ιδιωτικές περιουσίες;
Οι διηγήσεις των παλιότερων αντηχούν ακόμη στ’ αυτιά μου. Ήταν τέτοια η αγριότητα και η σκληρότητα των κατακτητών, που ακόμη και μετά από σαράντα χρόνια, αυτοί που τα έζησαν, ριγούσαν στην ανάμνηση και πολλές φορές αναλύονταν σε λυγμούς.