Εμπόριο ελπίδων κ. Τσίπρα;

του Κώστα Γιαννιώτη

Το γεγονός ότι μέχρι σήμερα αυτός ο λαός πληρώνει με αγωνίες , πόνους, ιδρώτα και αίμα και, τελικά, με την ίδια του τη ζωή, ένα προδοτικό πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο, που γαντζώθηκε στο σβέρκο του, έχει τις ρίζες και τις αιτίες του.

Από παλιά η πορεία αυτού του τόπου, αυτού του λαού, σημαδεύτηκε από αγώνες και θυσίες. Και πάμπολλες φορές βρέθηκε προδομένος.

Γιατί πάντα βρίσκονταν αυτοί που κατάφερναν να τον πείθουν ότι μπορούν να ενεργούν αντ` αυτού, χωρίς αυτόν. Που του επέτρεπαν τη συμμετοχή του στην πολιτική μέχρι ενός σημείου. Μέχρι του σημείου που η δική του, άμεση, παρέμβαση να είναι αδύνατη.

Έτσι φτάσαμε στο σημερινό κρίσιμο σταυροδρόμι της ιστορίας αυτού του τόπου, που οι....
κατοχικές δυνάμεις και οι δωσίλογοι, υποτελείς, που παριστάνουν τους κυβερνώντες, ετοιμάζουν τον τελικό του αφανισμό.

Σ` αυτό το παιγνίδι ζωής ή θανάτου, οι κατοχικές δυνάμεις - και το ντόπιο προσωπικό τους - έχουν προετοιμάσει σχέδια επί σχεδίων, μη θέλοντας να αφήσουν τίποτε στην τύχη. Όλοι και όλα ενταγμένα σ` αυτή την κρίσιμη αντιπαράθεση. Κοινοβούλια, θεσμοί, εξουσίες, υπηρεσίες και πρόσωπα κινούνται εντατικά και προσαρμοσμένα σε ένα κοινό σκοπό: την τελική υποταγή και δουλοποίηση αυτού του λαού. Ένα ολόκληρο σύστημα, μια καλολαδωμένη μηχανή στην υπηρεσία της εξαπάτησης.

Η Προεδρία, τα κόμματα, το κοινοβούλιο και από κοντά η δικαιοσύνη και οι χρυσοκάνθαροι του τύπου. Γιατί πρέπει να …. δικαιωθούν οι ναζιστές που μεταπολεμικά, κάνοντας τον απολογισμό τους είχαν καταλήξει να πουν ότι …… «αν στο Β΄ παγκόσμιο πόλεμο είχαμε αξιοποιήσει σωστά την Πέμπτη Φάλαγγα (τα δωσιλογικά όργανά τους) σε κάθε τόπο που περάσαμε, δε θα χρειάζονταν παρά ελάχιστα στρατεύματα, για να ολοκληρώσουμε το στόχο μας. Ας μας γίνει μάθημα για την επόμενη φορά».

Να λοιπόν που έβαλαν μυαλό και ξαναγύρισαν πάνοπλοι!

Σφαγιάζουν και απογυμνώνουν τον πληθυσμό της χώρας, τη στιγμή που τα γερμανικά ταμεία γεμίζουν από τους τόκους και τα πανωτόκια του πτωχευμένου ελληνικού λαού.

Διαμοιράζουν τη χώρα σε ΕΟΖ ( Ελεύθερες Οικονομικές Ζώνες ), που κάθε μια απ` αυτές θα αποτελέσει κι ένα ομόσπονδο κρατίδιο ή επαρχία της μεγάλης γερμανικής Αυτοκρατορίας που σχεδιάζουν.
Την ίδια στιγμή τα νέα στρατόπεδα εργασίας (τα εργοστάσιά τους) θα υποδέχονται τα εξαθλιωμένα παιδιά μας, τους νέους γκασταρμπάϊτερς, που θα δουλεύουν σκλάβοι για ένα κομμάτι ψωμί.

H Ευρωπαϊκή Ένωση και κυρίως η ευρωζώνη καταρρέει μέσα στην πιο απόλυτη παρακμή όπως η αρχαία ρωμαϊκή αυτοκρατορία...

Από την ιστορία είναι γνωστό ότι η αρχαία Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, δηλαδή ένα είδος Ευρωπαϊκής Ένωσης της εποχής, καθώς μετέτρεπε τους υπηκόους της σε μαλθακούς υπόδουλους της πιο παρασιτικής και αδίστακτης άρχουσας τάξης που είχε γνωρίσει μέχρι τότε ο κόσμος άρχισε η κοινωνία στο σύνολό της να αποσαθρώνεται και να παρακμάζει σε βαθμό πρωτόγνωρο μέχρι τότε. Η προσωπική ικανότητα και παλικαριά, η αγάπη για τη λευτεριά και το δημοκρατικό ένστιχτο της μάζας που θεωρούσε όλες τις υποθέσεις της πολιτείας σαν δικές της και είχαν κάνει την παλιά Ρώμη μεγάλη, είχαν εξαφανιστεί παντελώς. Την θέση τους είχε πάρει ο παρασιτισμός σ’ όλο του το μεγαλείο και η κοινωνική ηθική του όχλου, που σαν συρφετός ζούσε από τις αγαθοεργίες, ή τους εμφυλίους των αρχόντων της αυτοκρατορικής Ρώμης.

Δεν ήταν ο βούρδουλας που κρατούσε σε υποταγή τους αμέτρητους δούλους, τους ακόμη περισσότερους πληβείους και μυριάδες προλετάριους. Δεν ήταν ο δήμιος που τους εξανάγκαζε να ζουν μια ζωή χαμερπή στα πόδια των αρχόντων. Δεν υπήρχε ανάγκη για βούρδουλα. Εκεί που δεν υπάρχει παλικαριά και αγάπη για την ελευθερία οι τύραννοι δεν έχουν ανάγκη τον βούρδουλα, ούτε τον δήμιο. Την θέση του βούρδουλα πήρε ο αβάσταχτος φόρος και το τοκογλυφικό χρέος. Για να γλυτώσουν το αβάσταχτο βάρος των φόρων, πολλοί μικροϊδιοκτήτες προτιμούσαν να πουληθούν σαν δούλοι, μιας και οι τελευταίοι δεν πλήρωναν φόρους και η ελευθερία από τον φοροεισπράκτορα ήταν πιο γλυκιά σαν κίνητρο από την προσωπική ελευθερία.

Την πρώτη περίοδο της Ρωμαϊκής δημοκρατίας η δουλεία λόγω χρέους (nexum) ήταν αποδεχτή. Ο οφειλέτης έθετε τον εαυτό του ή κάποιο μέλος της οικογένειάς του ως εγγύηση για την περίπτωση που δεν μπορούσε να πληρώσει το χρέος του. Όμως η τοκογλυφία αλλά και η κακομεταχείριση των οφειλετών ήταν απαράδεκτη. H κακομεταχείριση ενός οφειλέτη από τον δανειστή κάτοχο του nexum στάθηκε η αφορμή να καταργηθεί με το νόμο Lex Poetelia Papiria το 326 π.Χ. κατά Λίβυο. Ωστόσο, καθώς η τοκογλυφία μετατράπηκε σε μια από τις πιο αγαπημένες δραστηριότητες πλουτισμού των αρχόντων της αρχαίας Ρώμης, τα δικαστήρια έβγαζαν σωρηδόν αποφάσεις που μετέτρεπαν σε δούλο του δανειστή, τον οφειλέτη που δεν μπορούσε να πληρώσει το χρέος του.

Μια συζήτηση για τον ΣΥΡΙΖΑ που δεν μπορεί γίνει στις μαζώξεις του…

ΔΗΜ. ΚΑΖΑΚΗΣ

Από κάποιον Δημήτρη Κ. δέχτηκα το εξής σχόλιο:

Καλά τα λέει ο Καζάκης αλλά οι ομιλίες σε πλατείες δεν προσφέρονται για τεχνικές αναλύσεις αλλά για γενικές κατευθύνσεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί πως ότι κάνει πρέπει να το κάνει μέσα στο ευρώ (δικαίωμά του) και αυτό καθορίζει τις γενικές του κατευθύνσεις και διαμορφώνει τις προτάσεις του. Με αυτό ο Καζάκης διαφωνεί (επίσης δικαίωμά του) και, ενώ τα περιγράφει καλά από ένα σημείο και μετά, παραβλέπει τους κραδασμούς που θα προκαλέσει η -χωρίς προηγούμενο- έξοδος από ένα μπλοκ χωρών ισχυρού νομίσματος σε ένα μαλακό και αναξιόπιστο νόμισμα χωρίς προηγούμενη ανάλογη παραγωγική βάση. Επίσης παραβλέπει το ότι το κόστος της μετάβασης αυτής θα το πληρώσει κατα πάσα πιθανότητα ο κοσμάκης (ας μην κρυβόμαστε). Τέλος αγνοεί ότι όσο και να χτυπιέται (έχει-δεν έχει δίκιο) δεν πρόκειται ποτέ ο κόσμος να συναινέσει σε ένα τέτοιο σενάριο, τουλάχιστον όσο ο λόγος καταθέτες/δανειολήπτες είναι σαφώς μεγαλύτερο της μονάδας και ο κόσμος έχει "λίπος" και τρώει. Γιατί λαός που ψήφισε το 2012 -μέσω κρίσης- σε ποσοστό 48% τα λαμόγια του ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και τους ελιτιστές της ΔΗΜΑΡ έχει ΠΟΛΥ λίπος για φάγωμα! Όταν αρχίσουν να τρώνε από τις καταθέσεις ή αρχίσουν να παίρνουν σπίτια τότε ξανασυζητάμε. Πολλά μπορούν να αλλάξουν στους πολιτικούς συσχετισμούς.
Και κάτι άλλο: Γιατί όλοι σας αγνοείτε τον τρομακτικό ψυχολογικό πόλεμο που ασκήθηκε πέρυσι τον Μάιο-Ιούνιο (και σκείται ακόμη) στο εκλογικό σώμα από το σύστημα ΜΜΕ-Τράπεζες-Ξένος παράγοντας εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ; Πότε έχει ξανασυμβεί γερμανικές εφημερίδες να γραφούν πρωτοσέλιδα στα ελληνικά "ψηφίστε Σαμαρά"; Είναι σαφές ότι αυτήν την στιγμή το αμαρτωλό τρίγωνο "πολιτική-τραπεζικό σύστημα-ΜΜΕ" είναι κάθετα εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ. Εχουν τους λόγους τους....


Αγαπητέ κύριε, δυστυχώς, έχετε φάει με το κουτάλι υπερβολικά πολλές ομιλίες Τσίπρα και έτερων της αριστεράς στις πλατείες, όπου η ελεύθερη συζήτηση απαγορεύεται ρητά – ιδίως όταν πρόκειται για τον Αρχηγό και όταν πάει να κινηθεί εκτός των γνωστών ξύλινων κλισέ της αριστεράς – για να λέτε ότι δεν είναι για τεχνικές αναλύσεις. Περάστε καμιά φορά από κάποια δικιά μας ομιλία, να δείτε πώς γίνονται οι ομιλίες και μάλιστα με ανοιχτή ελεύθερη μέχρι εξαντλήσεως συζήτηση με τον κόσμο και πώς ακόμη και τεχνικές αναλύσεις μπορούν να γίνουν απλές και προσιτές ακόμη και για τον ποιο αρχάριο. Αρκεί να διαθέτει κοινό νου, εμπειρία μεροκάματου και καλή διάθεση. Η διαφορά δεν βρίσκεται απλά και μόνο στη γνώση, αλλά στον τρόπο που αντιλαμβάνεσαι τη σχέση σου με τον λαό, τον κοσμάκη. Δηλαδή πόσο τον τιμάς, ή πόσο τον αντιμετωπίζεις – όπως το κάνουν όλες οι ηγεσίες των κομμάτων – ως αντικείμενο χειραγώγησης.

Δεύτερο, από που κι ως που είναι τεχνική ανάλυση το αν λες αλήθεια, ή όχι; Το πρόβλημα με τον Τσίπρα και το τσούρμο του είναι ότι λένε απίστευτα ψέματα και μπούρδες προκειμένου να αποφύγουν να απαντήσουν με σαφήνεια τι θα κάνουν με το χρέος και πώς θα τα καταφέρουν με το ευρώ. Το να λες ότι βρήκες 25 δις ευρώ – από τους τόκους που δεν θα πληρώσεις – για την επόμενη τετραετία και να διατυμπανίζεις «να τα λεφτά για την ανάπτυξη», ενώ τα χρήματα αυτά δεν υπάρχουν γιατί το ελληνικό κράτος δανείζεται για να τα πληρώσει, αυτό δεν είναι θέμα τεχνικής ανάλυσης. Είναι θέμα εξαπάτησης του κοσμάκη. Λες ότι θες γιατί θεωρείς τον κόσμο τόσο ηλίθιο και ευκολόπιστο που θα πιστέψει ότι του πεις.

Ούτε είναι θέμα τεχνικής ανάλυσης το να λες ότι δεν θα πληρώσεις τους τόκους των επόμενων τεσσάρων ετών αξίας 25 δις ευρώ, ενώ δεν λες κουβέντα για τα 80 δις ευρώ τοκοχρεολύσια που πρέπει να πληρώσεις το ίδιο διάστημα. Ξέρεις πολύ καλά ότι τα δήθεν «εχθρικά» ΜΜΕ δεν πρόκειται να κάνουν θέμα τις κοτσάνες, τις παραλείψεις, τις ανοησίες και τα ψέματα που αραδιάζεις. Ξέρεις επίσης πολύ καλά ότι τα κομματόσκυλα και οι ηλίθιοι που σε ακολουθούνε, δεν θα σε αμφισβητήσουν γιατί έτσι ή αλλιώς οι μεν πρώτοι ποντάρουν στη νομή της εξουσίας, ενώ οι δεύτεροι δεν διαθέτουν ούτε καν το μυαλό. Κι ως μεγάλος αρχηγός που είσαι φροντίζεις να μην υπάρχουν ερωτήσεις στην ομιλία σου από το γενικό κοινό, ώστε να μην βρεθεί κάποιος να σε ξεφτιλίσει. Έτσι ή αλλιώς το κοινό στις ομιλίες του μεγάλου αρχηγού δεν ανήκει στον απλό κόσμο, αλλά στο γενικό κοινό της αριστεράς που τα κολλήματα και τα ιδεολογήματα δεν του επιτρέπουν να σκέφτεται με κοινή λογική. Για όλους τους υπόλοιπους, το φιλοθεάμων κοινό, φροντίζουν οι επικοινωνιολόγοι και τα δήθεν «εχθρικά» ΜΜΕ.

Η αμεί­λι­κτη κυ­ριο­λε­ξία της υπό­θε­σης Σακ­κά

«Αυ­τοί που ακο­νί­ζουν το δό­ντι του σκύ­λου
Ση­μαί­νο­ντας θά­να­το
Αυ­τοί που λά­μπουν με τη δό­ξα του που­λιού
Ση­μαί­νο­ντας θά­να­το
Αυ­τοί που κά­θο­νται στο στά­βλο της ικα­νο­ποί­η­σης
Ση­μαί­νο­ντας θά­να­το
Αυ­τοί που υπο­φέ­ρουν την έκ­στα­ση του ζώ­ου
Ση­μαί­νο­ντας θά­να­το»
(Ο Τ.Σ. Έλιοτ γρά­φει στο ποί­η­μα «Μα­ρί­να» σχε­τι­κά με την πο­λι­τι­κή της Νέ­ας Δη­μο­κρα­τί­ας)

Ποιες λέξεις και ποιες φράσεις, μπορούν να πε­ρι­γρά­ψουν την από­γνω­ση, τον απο­τρο­πια­σμό και κυ­ρί­ως την ορ­γή σε σχέ­ση με μια υπό­θε­ση απο­λύ­τως ξε­κά­θα­ρη και απο­λύ­τως δε­δο­μέ­νη; Ποιες με­τα­φο­ρές και ποιες πα­ρο­μοιώ­σεις θα πε­ρι­γρά­ψουν την αμεί­λι­κτη κυ­ριο­λε­ξία της υπό­θε­σης Σακκά;

Μέ­σα στην κρί­ση μά­θα­με να βγά­ζου­με τις λέ­ξεις από τα ει­σα­γω­γι­κά, τις λέ­ξεις που πια κυριολεκτούν: ακρο­δε­ξιά, στρα­τό­πε­δα συ­γκέ­ντρω­σης, πεί­να, εξα­θλί­ω­ση, δι­κτα­το­ρία.
Ήρ­θε η ώρα –για ακό­μη μία φο­ρά τους τε­λευ­ταί­ους μή­νες– με όλα τα ει­σα­γω­γι­κά που αφαιρέσαμε, με όλα τα ει­σα­γω­γι­κά που μεί­να­νε ορ­φα­νά από με­τα­φο­ρές, να στο­λί­σου­με τη λέ­ξη «δη­μο­κρα­τία».

Η υπό­θε­ση Σακ­κά εί­ναι ξε­κά­θα­ρη και γι’ αυ­τό απο­τρό­παια. Ένας άν­θρω­πος πα­ρα­μέ­νει προ­φυ­λακι­σμέ­νος για 30 μή­νες χω­ρίς να έχει γί­νει δί­κη. Οι κα­τη­γο­ρί­ες που του έχουν απαγ­γελ­θεί εί­ναι σα­θρές, τα ενο­χο­ποι­η­τι­κά στοι­χεία ανύ­παρ­κτα.
Το γε­γο­νός αυ­τό ίσως να μην έχει τό­σο έντο­νη πρα­κτι­κή ση­μα­σία (αφού δί­κη δεν έχει γί­νει), παρό­λα αυ­τά πε­ρι­γρά­φει με τον κα­λύ­τε­ρο τρό­πο τις προ­θέ­σεις της κυ­βέρ­νη­σης.

Μέ­σα από μια δια­δι­κα­σία εξί­σω­σης και προει­δο­ποι­η­τι­κής εκ­δί­κη­σης, η κυ­βέρ­νη­ση ποι­νι­κο­ποιεί τον δια­φω­νού­ντα, τον δια­φο­ρε­τι­κό, τον Άλ­λο (κά­τι που έχου­με δει τό­σες φο­ρές στα βα­σα­νι­στή­ρια στο Βελ­βε­ντό, στις επι­χει­ρή­σεις στις Σκου­ριές και σε μια σει­ρά από υπο­θέ­σεις).

Από το Σύνταγμα στην ΕΡΤ: Θεοί και Δαίμονες μιας διετίας

Υπάρχει μια σκηνή σε μια παλιά ταινία του Όρσον Ουέλλες (Mr. Arkadin, 1956) όπου ένας άνθρωπος περιπλανιέται σε μια ξένη πολιτεία και τα βήματά του τον οδηγούν στο νεκροταφείο της. Χαζεύοντας τα άγνωστα ονόματα πάνω στους τάφους, γρήγορα το μάτι του επικεντρώνεται στις χρονολογίες που τον αναστατώνουν. Διαπιστώνει με φρίκη ότι όλες οι ζωές των πεθαμένων ήταν πολύ σύντομες. Τρέχοντας στον ηλικιωμένο επιστάτη του νεκροταφείου, τον ρωτάει με απορία: «Καλά, τι συμβαίνει εδώ; Όλοι ζουν τόσο λίγο στον τόπο σας;».
Αυτός, κουνώντας το κεφάλι του με κατανόηση, του απαντάει:
«Ξέρετε, εδώ δεν γράφουμε πάνω στους τάφους τις χρονολογίες γέννησης και θανάτου, αλλά τον χρόνο που διαρκεί μια φιλία…».
Φαίνεται πως ανάλογη βιωσιμότητα με τις φιλίες αυτής της ιστορίας έχουν, και θα συνεχίσουν να έχουν, οι κυβερνητικές συνεργασίες των τροϊκανών δωσιλόγων στην Ελλάδα του μνημονίου.
Τα πλάνα των επικυρίαρχων έχουν επιμελώς προσέξει να αποφύγουν κάθε «στραβοτιμονιά» που θα μπορούσε να κάνει οποιοδήποτε κυβερνητικό φερέφωνό τους αν ξαφνικά ένοιωθε κάπως πιο αυτοδύναμος και πιο ισχυρός. Έτσι, ίσως αποφάσιζε να γίνει λιγότερο αναίσθητος απέναντι στην κοινωνική οργή και να σηκώσει περισσότερο το μπόϊ του μπροστά τους, θέτοντας εν κινδύνω τον μηχανισμό λεηλασίας της χώρας, που έχει ενεργοποιηθεί από το 2010.
Επειδή, όμως, ισχύει σε κάθε εποχή το γνωστό …την προδοσία πολλοί αγάπησαν, τον προδότη ουδείς, γι’ αυτό τα τοκογλυφικά αφεντικά φροντίζουν ούτως ώστε οι ντόπιοι μνημονιακοί κουΐσλινγκ τους να αλληλοεξουδετερώνονται με οριακές πολυκομματικές πλειοψηφίες μικρής πνοής και «τεχνοκρατικά» (βλ. Παπαδήμο) διαλείμματα. Έτσι, κερδίζουν χρόνο για να περάσουν τις απαραίτητες «μεταρρυθμίσεις» που μετατρέπουν σταθερά την χώρα σε αποικία χρέους του 21ο αιώνα, εφαρμόζοντας την κατάλληλη κοινωνική μηχανική της συμπίεσης-αποσυμπίεσης για να αποφευχθεί, ή τουλάχιστον να μετατεθεί για αργότερα, η επικείμενη λαϊκή εξέγερση.
Μέσα σ’ αυτά τα πλαίσια, ο κάθε «Αντωνάκης», πρωθυπουργεύων υπάλληλος, δεν έχει περιθώρια ούτε να διανοηθεί καν ότι μπορεί να εκβιάσει τους ξένους επικυρίαρχους, έχοντας κατά νου μια διευρυμένη «πατριωτική» Πολ.Αν. στην θέση της αναξιόπιστης πια Ν.Δ. όπου αισθάνεται ασφυκτική την συνύπαρξη με την Ντόρα, τον Αβραμόπουλο και τον Κυριάκο.
Αυτή είναι η πραγματικότητα που δεν υπολόγισε ο Έλληνας πρωθυπουργός όταν έριξε την ζαριά της ΕΡΤ –κάτι ανάλογο έπαθε και ο ψευτο-Σουλτάνος της αντίπερα όχθης του Αιγαίου- ότι δηλαδή, όταν έχεις αποφοιτήσει από την διεθνή Σχολή της Υποταγής με άριστα, όταν έχεις δώσει «γη και ύδωρ», δεν μπορείς να προσδοκάς τίποτα περισσότερο από το να βρεις μια θέση στο ελικόπτερο για να σωθείς όταν ξεσηκωθεί ο λαός, ή να περιμένεις την στιγμή που θα σε πετάξουν σαν «στυμμένη λεμονόκουπα» οι Αμερικανογερμανοί εντολοδότες σου.