Με ενοχλεί…

Με ενοχλεί που η ζωή συνεχίζεται σαν να μη συμβαίνει τίποτα..

Ο κόσμος βγαίνει, ψωνίζει ό,τι μπορεί να ψωνίσει στο σούπερ μάρκετ, χαζογελάει, κουτσομπολεύει, πίνει και κανένα καφεδάκι στον ήλιο, πηγαίνει κανά σινεμαδάκι, Σάββατο βράδυ κανά ποτάκι, όλα από λίγο, μίζερα και…τσιφούτικα, αλλά στρωτά.
Σαν να μη συμβαίνει τίποτα..
Ή, σαν να συνήθισε..

Μ’ ενοχλεί που βλέπω το βράδυ τηλεοράσεις αναμμένες να βλέπουν Μεγκάλο και Ουράνιο κανάλι.Τον εχθρό στα σπίτια μας;
Μ’ ενοχλεί που ακούω να συζητάνε για το τάδε ή το άλλο σίριαλ, για τα μεσημεριανάδικα, για το ποιός αδικήθηκε απ’ τους τηλεκυνηγούς ταλέντων.
Μ’ ενοχλεί που κάθονται ν’ ακούσουν έστω και την φωνή του Περδεντέρη, να δουν την σιχαμένη φάτσα του..
Με ενοχλεί που ακόμα υπάρχουν άνθρωποι της διπλανής πόρτας που δεν καταλαβαίνουν, που μισθός τους έφτασε τα 480 ευρώ, αλλά ”πάλι καλά”, ”μη χάσουμε και αυτό!”..

Μ’ ενοχλεί που τα καθάρματα κυκλοφορούν ακόμα, που μπορούν να κυκλοφορούν ακόμα..
Μ’ ενοχλεί που υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που υποστηρίζουν τα καθάρματα που κυκλοφορούν ακόμα, και κυκλοφορούν κι αυτοί μεταξύ μας.. Ζούν ανάμεσά μας.

Με ενοχλεί που ενώ όλα γύρω είναι πλασματικά και ψεύτικα,
..πλασματική ζωή, πλασματική ελευθερία, πλασματική αυτοδιάθεση, πλασματική κυβέρνηση πλασματικού κράτους,
..εμείς δεν ασχολούμαστε αποκλειστικά και μόνον γι αυτά που μας συμβαίνουν!
Με ενοχλεί εν τέλει που υπάρχει ζωή χωρίς ελευθερία, ζωή στο μικροσκόπιο, ζωή υπό αίρεση και υπό καθοδήγηση:
Ζωή χωρίς ζωή.. εικονική ζωή.. ζωή matrix.
Θα ‘πρεπε απ’ το πρωί ως το βράδυ, κι απ’ το βράδυ ως το πρωί, στον ύπνο, στο φαγητό, στη δουλειά, στον δρόμο, στο κρεβάτι, στον καναπέ, παντού κι όλες τις ώρες,
..μόνον αυτό να συζητάμε, μόνον αυτό να σκεφτόμαστε, μόνον αυτό να σχεδιάζουμε:

ΤΟ ΠΏΣ ΘΑ ΑΠΑΛΛΑΓΟΥΜΕ ΑΠ’ ΤΑ ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ.
ΠΩΣ ΘΑ ΞΑΝΑΓΙΝΟΥΜΕ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ.
ΠΩΣ ΘΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΠΙΣΩ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ.

Μόνον αυτό!
Με μανία, με σχιζοφρενική προσήλωση, με αρρωστημένο πάθος!
Όλα τ’ άλλα, τώρα, δεν είναι ζωή..
Είναι διεκπεραίωση!..

πηγη

ΤΟ ΣΥΝΕΧΙΖΟΜΕΝΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΙΣ ΣΚΟΥΡΙΕΣ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ ΜΑΣ ΑΦΟΡΑ ΟΛΟΥΣ!

Φωτογραφίες που σου μαυρίζουν την ψυχή!

Όταν τα "χρυσά συμφέροντα" σεσημασμένων εταιρειών-καταστροφέων του περιβάλλοντος (όπως η καναδική ΕΛΝΤΟΡΑΝΤΟ ΓΚΟΛΝΤ και οι εγχώριοι συνέταιροί της στο έγκλημα που διαπράττουν στις Σκουριές Χαλκιδικής-Τι παίζεται στις Σκουριές;) και τα εξορυκτικά απόβλητά τους θεωρούνται "μείζονος εθνικού συμφέροντος"! Και η τοξική μόλυνση των υδάτων, του εδάφους και του αέρα και η πλήρης υποβάθμιση της υγείας των κατοίκων της ευρύτερης περιοχής και η ανεπανόρθωτη βλάβη στην ισορροπία της φύσης αποτελούν ελάσσονος σημασίας "ατυχή συμβάντα".
ΟΠΩΣ ΜΕΓΙΣΤΗΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ ΑΤΥΧΕΣ ΣΥΜΒΑΝ, ΟΠΩΣ ΦΑΙΝΕΤΑΙ, ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΟΙ ΕΞΑΓΓΕΛΙΕΣ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΕΥΣΕΙΣ ΤΗΣ "ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ" ΚΙ "ΕΞΟΔΟΥ ΣΤΙΣ ΑΓΟΡΕΣ"...

Κι όταν οι άνθρωποι τολμούν να διεκδικήσουν το δίκιο τους, αντιμετωπίζουν ένα προκλητικό πογκρόμ κρατικής τρομοκρατίας με πρωτοφανείς μεθοδεύσεις (συλλήψεις ακόμη και μαθητών κι ανάπηρων-παράνομες απόπειρες λήψης DΝΑ και τρομοκράτηση μέσα σε αστυνομικά τμήματα-ρίψη βροχής δακρυγόνων στην Ιερισσό, ακόμα και σε αυλή σχολείου με τα παιδιά μέσα) κι απίστευτη εκδικητικότητα (Από τη βιομηχανία της εξόρυξης στη βιομηχανία των φυλακίσεων), χαρακτηρίζονται "εγκληματική οργάνωση"(!!) και αντιμετωπίζονται σαν ιθαγενείς στο έλεος της αποικιακής βαρβαρότητας...Ελέω "επενδύσεων" και "προστασίας τους με κάθε μέσο"...
Και το τελευταίο επεισόδιο σε αυτό τον "κατακτητικό πόλεμο"είναι το εξής: Σε συλλήψεις μετατράπηκαν οι προσαγωγές τριών ατόμων για την ένταση που προκλήθηκε, νωρίτερα, στο «Χοντρό Δέντρο», στις Σκουριές, όταν αστυνομικοί επιχείρησαν να απομακρύνουν κατοίκους της βορειοανατολικής Χαλκιδικής, που σύμφωνα με την Αστυνομία, εμπόδιζαν την διέλευση φορτηγών της εταιρείας «Ελληνικός Χρυσός».

ΤΟ ΣΥΝΕΧΙΖΟΜΕΝΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΙΣ ΣΚΟΥΡΙΕΣ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ ΜΑΣ ΑΦΟΡΑ ΟΛΟΥΣ! ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΣΕ ΜΙΑ ΣΕΙΡΑ "ΚΑΤΑ ΣΥΡΡΟΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΩΝ"...

Σκουριές και ρέματα Καρατζά - Λοτσάνικο, 22-01-14 (φωτο και βίντεο)
...όπου μπορείτε στον παραπάνω σύνδεσμο να δείτε μια σειρά από χαρακτηριστικές φωτογραφίες "σεβασμού" στο φυσικό περιβάλλον της περιοχής, με το πανέμορφο αρχέγονο δάσος. Το χαρακτηριστικό βίντεο είναι το παρακάτω:

Μια ιδιαίτερα κατατοπιστική ανασκόπηση των γεγονότων που οδήγησαν στη σημερινή προκλητικά απαράδεκτη κατάσταση, μπορείτε να βρείτε εδώ: Η ΣΙΩΠΗ ΜΑΣ, Ο ΧΡΥΣΟΣ ΤΟΥΣ ( Παλιές αμαρτίες, που ποτέ δεν εγκαταλείφθηκαν...)

Και, τέλος, δείτε κι αυτό: 04 Φεβρουαρίου 2014 , γέφυρα Κοκκινόλακα - Ασπρόλακα...
με τους "οικολογικούς αφρούς" που φτάνουν σχεδόν ως τη θάλασσα!
Ένα δείγμα:

πηγη

Παρτιζάν; … Για!

Gracias a la vida que me ha dado tanto
Me dio el corazón que agita su marco
Cuando miro el fruto del cerebro humano,
Cuando miro al bueno tan lejos del malo,
Cuando miro al fondo de tus ojos claros

Ευχαριστώ τη ζωή που μου ΄δωσε τόσα.
Μου ‘δωσε την καρδιά που φτερουγίζει άγρια
σαν αντικρίζω τους καρπούς του ανθρώπινου μυαλού,
σαν αντικρίζω το καλό τόσο μακριά απ’ το κακό,
σαν αντικρίζω το βάθος των φωτεινών ματιών σου.

[«Gracias al la vida», τραγούδι που συνέθεσε και τραγούδησε η μουσικός του Χιλιανού αγώνα της δημοκρατίας Βιολέτα Πάρα]

Νύχτα του Σαραντατρία. Χειμώνας. Στον ολοσκότεινο δρόμο ένα παιδί, είναι δεν είναι οχτώ χρονώ, γλυστράει τοίχο τοίχο και γράφει πάνω στα ντουβάρια συνθήματα: «Θάνατος στους προδότες». ΕΠΟΝ.

Έξαφνα, εκεί που το παιδί αφοσιωμένο έγραφε στον τοίχο, ένα φως πέφτει επάνω του κι ένας Γερμαναράς βρίσκεται αποπάνω του και ρίχνει τη βαριά χερούκλα του στον ώμο του. Ο μικρός σηκώνει το κεφάλι και τον κυτάζει τρέμοντας.
- Παρτιζάν; Τον ρωτάει άγρια ο Γερμανός, φοβερίζοντάς τον με το πιστόλι.
- Για! του αποκρίνεται ο μικρός σα να ‘λεγε το μάθημά του στον δάσκαλο.
Ο πανύψηλος στρατιώτης κυτάζει τον μικρό μια στιγμή με θαυμασμό. Πιάνει το παιδί με την χερούκλα του σφιχτά απ’ το μπράτσο και λέγοντάς του «κομ» το τραβάει παράμερα στην πιο σκοτεινή γωνιά. Σταματάει στο κατασκότεινο σοκάκι με προβαλμένο το πιστόλι και το ξαναρωτάει πιο άγρια:
- Παρτιζάν;
- Για! Του αποκρίνεται ξανά ο μικρός, τρέμοντας σύγκορμος.
- Κομ! του ξαναλέει ο Γερμανός κι αφού προχώρησε κάμποσα μεγάλα βήματα μες στο σκοτάδι, σέρνοντας το παιδί απ’ το χεράκι, σταματάει πάλι κι ακουμπώντας το πιστόλι στο κεφαλάκι του ξαναρωτάει για τρίτη φορά όσο μπορούσε πιο άγρια:
- Παρτιζάν;
- Για! του ξαναπαντάει το παιδί τρέμοντας, αλλά με πείσμα…

Το Χρήμα Δεν Μυρίζει

Ήταν το 1946 όταν ο Αμερικάνος οικονομολόγος Kenneth Boulding στην 57η συνδιάσκεψη της Αμερικανικής Οικονομικής Ένωσης με κυνισμό ομολογούσε:
«Ο σημερινός Κόσμος ζει κάτω από το αφόρητο καταπιεστικό δίλημμα: είτε θα διευρύνει την κατανάλωση ακολουθώντας τον δρόμο του πολέμου είτε θα μειώνει την παραγωγή ακολουθώντας το δρόμο των κρίσεων και της ανεργίας»
Δηλαδή για να διατηρηθεί ο καπιταλισμός, οι φορείς του δεν θα διστάσουν να χρησιμοποιήσουν κάθε μορφής βίας για να τον κρατήσουν στην ζωή.
Όμως ο «δρόμος των κρίσεων και της ανεργίας» στερούνταν ιδεολογίας και ορθολογισμού. Χρειαζόταν νέα δομικά στοιχεία και εξειδίκευση διότι οι φιλελεύθερες ορθοδοξίες του ανταγωνισμού της ελεύθερης αγοράς είχαν χάσει από την δεκαετία του 1930 κάθε ίχνος αξιοπιστίας.
1947. Στο Mont Pelerin, ιερό βουνό των απανταχού νεοφιλελεύθερων που βρίσκεται στο Βεβέ της Ελβετίας συγκεντρώθηκαν τριάντα εννιά καθηγητές από όλο τον κόσμο με επικεφαλής τους Friedrich August Hayek και Milton Friedman προκειμένου να θέσουν τις βάσεις του νεοφιλελεύθερου μανιφέστου:
«Οι βασικές αξίες του πολιτισμού βρίσκονται σε κίνδυνο. Ως συνέπεια των σημερινών τάσεων, οι ουσιαστικές προϋποθέσεις για την διατήρηση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και της ελευθερίας έχουν ήδη εξαφανιστεί από μεγάλα τμήματα της γης και σε άλλα βρίσκονται μονίμως απειλούμενες».

TTIP: η εμπορική συμφωνία ΗΠΑ-Ε.Ε., μια ολομέτωπη επίθεση στη δημοκρατία

Έργο του Αλμπέρτο Μανέλι

του Τζωρτζ Μπονμπιό

μετάφραση: Δημήτρης Ιωάννου

Θυμάστε εκείνο το δημοψήφισμα στη Βρετανία, για το εάν θα έπρεπε να δημιουργήσουμε μια ενιαία αγορά με τις Ηνωμένες Πολιτείες; Ξέρετε, εκείνο που ρωτούσε για το εάν οι επιχειρήσεις πρέπει να έχουν το δικαίωμα να καταργούν τους νόμους μας… Όχι; Ούτε κι εγώ. Βέβαια, τις προάλλες έψαχνα κάνα δεκάλεπτο το ρολόι μου, πριν καταλάβω ότι το φορούσα. Το ότι ξέχασα το δημοψήφισμα είναι μάλλον άλλο ένα σημάδι ότι γερνάω. Γιατί σίγουρα πρέπει να έγινε δημοψήφισμα, έτσι δεν είναι; Μετά από όλη εκείνη την αγωνία για το εάν πρέπει να μείνουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση ή όχι, η κυβέρνηση δεν θα παρέδιδε τα κυριαρχικά μας δικαιώματα σε κάποιον σκιώδη, αντιδημοκρατικό οργανισμό χωρίς να μας ρωτήσει. Έτσι δεν είναι;

Ο σκοπός της Διατλαντικής Εμπορικής και Επενδυτικής Συνεργασίας (TΤIP) είναι να παρακάμψει τις διαφορές μεταξύ του κανονιστικού πλαισίου των ΗΠΑ και αυτού των ευρωπαϊκών κρατών. Έχω ξαναγράψει γι’ αυτό το θέμα, αλλά δεν είχα θίξει το πλέον σημαντικό ζήτημα: την αξιοσημείωτη δυνατότητα που χαρίζει στις μεγάλες επιχειρήσεις να ταράξουν στις αγωγές όσες κυβερνήσεις θα προσπαθούσαν να υπερασπίσουν τους πολίτες τους. Θα επέτρεπε σε μυστικοπαθείς επιτροπές επιχειρηματικών νομικών συμβούλων να παρακάμπτουν κοινοβουλευτικές αποφάσεις και να καταργούν προστατευτικές νομοθεσίες.

Ο μηχανισμός μέσω οποίου επιτυγχάνονται τα παραπάνω είναι γνωστός ως μηχανισμός επίλυσης διαφορών επενδυτή και κράτους. Χρησιμοποιείται ήδη σε πολλά μέρη του κόσμου για να απενεργοποιήσει κανονισμούς που προστατεύουν τους ανθρώπους και το περιβάλλον.

ΞΕΓΕΛΩΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΑΡΙΣΤΕΡΟΥΣ

Πέρασαν σχεδόν 2 χρόνια από τις προηγούμενες εκλογές. Τότε που ο ΣΥΡΙΖΑ ναι μεν έγινε για πρώτη φορά αξιωματική αντιπολίτευση, ταυτόχρονα όμως στα μάτια κάποιων φάνταζε ως η ελπίδα και η εναλλακτική. Από τότε κύλισε πολύ νερό στο αυλάκι των προσδοκιών, καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ δια του προέδρου του κάνει τα πάντα για να φαίνεται κόμμα “νοικοκυραίων”.

Επισκέψεις στο ίδρυμα Καραμανλή για να γίνει άνοιγμα και στους πιο συντηρητικούς νεοδημοκράτες, αλλαγή ρητορικής και διγλωσσία για το πως θα αντιμετωπιστεί το Μνημόνιο σε περίπτωση που βγουν κυβέρνηση, δηλώσεις υποταγής στην Εκκλησία, ενώ εσχάτως κάποιος Καρυπίδης, υποψήφιος για τις δημοτικές εκλογές εκδηλώνει τα ρατσιστικά του, φιλοακροδεξιά συναισθήματα. Φυσικά δεν πείθονται παρά μόνο οι αφελείς, ότι επιλέχθηκε “τυχαία” ο εν λόγω “κύριος”. Είναι αστείο να μην ξέρει ένα κόμμα με στοιχειώδη οργάνωση που θέλει να κυβερνήσει μάλιστα, ποιους επιλέγει.

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έχει μεγάλη ευθύνη και παρουσιάζεται κατώτερος των περιστάσεων, καθώς όχι μόνο δεν προτείνει κάτι ουσιαστικό που θα πείσει στο οικονομικό κομμάτι, αλλά η ακύρωση του μνημονίου που υποσχόταν προ διετίας, έχει μετατραπεί σε “επαναδιαπραγμάτευση με τους εταίρους”. Η διγλωσσία στο εσωτερικό του μάλιστα, προδίδει πως ίσως κάποια στελέχη του νομίζουν πως βρίσκονται στο 4% ακόμα και ότι εννοούν αυτά που λένε.

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κόμμα συμβιβασμών. Φθείρεται ηθικά και παρεκκλίνει από τα όσα έλεγε, γιατί πολύ απλά μυρίζει την εξουσία κι έτσι μετά από τους πρώην πασόκους, προσελκύει στις τάξεις του και δεξιούς, επιλέγοντας μάλιστα να τους τοποθετήσει σε θέσεις υποψηφίων. Σκοπός να μεγαλώσει η βάση ψηφοφόρων, άρα να απευθυνθεί σε οποιονδήποτε προκειμένου να το πετύχει.

Μάλιστα, ενώ πλησιάζουμε στις δημοτικές και ευρωβουλευτικές εκλογές, με τα ποσοστά των δημοσκοπήσεων να πνέουν ευνοϊκά για τον Τσίπρα, τόσο πιο πολύ “στρογγυλεύονται” οι θέσεις του κόμματος και ταυτόχρονα αποκτούν μια…ποιητική χροιά, αφού είναι ανοιχτές σε κάθε συμπέρασμα, ανάλογα με τι βολεύει τον καθένα, αν είναι φίλος ή εχθρός.

Το πόσο αδίστακτα κινείται ο ΣΥΡΙΖΑ δια του προέδρου του, φαίνεται από τις συμμαχίες που προτίθεται να κάνει, αποδεικνύοντας πως ακόμα και με τον διάβολο θα συμπορευθεί αρκεί να καταλάβει την θέση του Μαξίμου. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα παρεκκλίνει από το Μνημόνιο, ίσως μόνο να του αλλάξει όνομα. Φυσικά αρχικά θα αντιμετωπιστεί με επιείκεια, μειώνοντας την κοινωνική οργή, αλλά τα μέτρα θα τα ακολουθήσει αξιοποιώντας τον αέρα του δήθεν άφθαρτου. Όμως η (αναμενόμενη) απογοήτευση στην συνέχεια, πιο εύκολα θα φέρει στα πράγματα μια…εθνική αυγή, μαύρη σαν καλιακούδα. Αυτούς που λυπάμαι, αν και γι’ αυτούς τελειώνουν οι δικαιολογίες, είναι όσοι θεωρούν πως υποστηρίζοντας τον ΣΥΡΙΖΑ, κάνουν μια προοδευτική επιλογή.

πηγη