Οι ανησυχητικές εξελίξεις στην Ουκρανία και την Κριμαία, μετά τα τραγικά γεγονότα του Κιέβου, έχουν παγώσει ξανά την ανθρωπότητα όπως στις ανάλογες κρίσεις του Ψυχρού Πολέμου.
Αν, τελικά, οι δυνάμεις του σύγχρονου Ευρω-Ράϊχ και του νεο-φιλελεύθερου φασισμού αποφασίσουν να κάνουν ένα βήμα παραπέρα στην καθυπόταξη των εθνών, τότε η μόνη επιλογή που μένει στους ελεύθερους λαούς θα είναι η διεξαγωγή ενός νέου «πατριωτικού πολέμου».
Πλησιάζουμε, χωρίς αμφιβολία, στο απόγειο μιας παγκόσμιας αφύπνισης και μεταμόρφωσης πρωτοφανούς στην ιστορία.
Υπάρχει μια υδατογραφία του Γερμανού ζωγράφου Paul Klee που δείχνει έναν διχασμένο άγγελο. Ο εκκεντρικός ζωγράφος, που ανήκε σε ένα από τα πιο avant-garde καλλιτεχνικά κινήματα του μεσοπολέμου, απεικονίζει στον πίνακα το μετέωρο βήμα της δημοκρατίας της Βαϊμάρης της εποχής του.
Αργότερα, ο φιλόσοφος Βάλτερ Μπένγιαμιν, λίγους μήνες πριν πεθάνει, έγραψε το έργο του «Θέσεις για την Φιλοσοφία της Ιστορίας» (Theses on the Philosophy of History). Η 9η θέση είναι ένας στοχασμός πάνω στο σχέδιο αυτό, τον Angelus Novus, το οποίο αγόρασε το 1921 και το οποίο θεωρούσε πάντα ένα από τα πιο πολύτιμα αποκτήματά του.
Ο Μπένγιαμιν θεωρεί ότι απεικονίζει τον Άγγελο της Ιστορίας, που κοιτάζει πίσω, προς το παρελθόν. Ο Άγγελος δεν βλέπει την πρόοδο, αλλά έναν αυξανόμενο σωρό ερειπίων και επιθυμεί να επανορθώσει και να αποκαταστήσει όλα αυτά που έχουν συντριβεί. Αλλά δεν μπορεί να το κάνει επειδή μια «θύελλα ξεσπά από τον Παράδεισο». Η θύελλα αυτή είναι αυτό που αποκαλούμε «πρόοδος». Ο Άγγελος-μεσολαβητής στέκεται σαν μαρμαρωμένος γιατί διαβλέπει την μελλοντική δυστοπία. Θέλει να κλείσει τα φτερά του, με την πλάτη γυρισμένη προς το μέλλον, αλλά η θύελλα που τον σπρώχνει με ιλιγγιώδη ταχύτητα προς αυτό δεν τον αφήνει να σταματήσει την πορεία της ιστορίας.