Σάββατο 15 Μαρτίου 2014

Που εξαφανίστηκε ο Alexis ρε παιδιά;


του Σταύρου Κατσούλη

Έπαθε κάτι μήπως; Φυσιολογικά, τώρα πριν τις ευρωεκλογές θα περίμενε να ήταν παντού και πάντα. Μην τον είδατε τον Alexis όμως. Χάθηκε; Δεν νομίζω. Απλά κρύβεται από την χώρα, και μάλλον σκέπτεται ότι με αυτήν την πρακτική, πιάνει "μ' ένα σμπάρο δυό τρυγόνια". Αφήνει την κυβέρνηση μαζί με τα αφεντικά τους, να αναδείξουν μόνοι τους την γελοιότητα τους. Έτσι, δεν θα χρειαστεί, να αναδείξει την δικιά του απίστευτη ανικανότητά. Εξάλλου, αυτή είναι και η πάγια πρακτική του κάθε "αριστερού" στην χώρα μας τις τελευταίες δεκαετίες.

Γιατί δηλαδή θα πρέπει να είναι αυτός που θα αλλάξει αυτήν την πρακτική, ειδικά σε κρίσιμες εποχές με εκλογές, απολύσεις, διαδηλώσεις, καταστροφής της υγείας, θανάτους πολιτών κλπ. Μην τρελαθούμε κιόλας, εδώ έχουμε ένα σύστημα το οποίο έχει δοκιμαστεί και αποδείξει την αξία του, εδώ και χρόνια: Τι καλύτερο, από το ν' αφήνει κανείς τον καπιταλισμό να αυτοκαταστρέφεται έτσι δεν είναι; Τώρα, αν κάποιος πει ότι εν τω μεταξύ, όσο το σύστημα καταρρέει, υπάρχουν και κάποιες "παράπλευρες απώλειες" μέσα στον Λαό, εντάξει δεν μπορεί κανείς να τα έχει κι όλα. Τώρα βέβαια, θα έχει μάλλον κάποιον, τέλος πάντων, ελεύθερο χρόνο...


Ευκαιρία ν' ασχοληθεί και λίγο με το θέμα της υποψηφιότητας του για την Προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που είχε παραμελήσει.

Ευκαιρία να επισκεφθεί την Ιρλανδία, όπου μπορεί να συνομιλήσει με τα "αδελφά κόμματα" και προσωπικότητες.

Τα κοράκια της κρίσης


Αποζημιώσεις που ξεπερνούν τα 1,7 δισ. ευρώ διεκδικούν εταιρείες επενδύσεων από τις κυβερνήσεις της Ελλάδας, της Κύπρου και της Ισπανίας, σύμφωνα με τη μελέτη που έδωσαν στη δημοσιότητα δύο ευρωπαϊκά think tanks, το Transnational Institute και το Corporate Europe Observatory, η οποία καταδεικνύει τον τρόπο με τον οποίο εταιρείες, με την υποστήριξη δικηγόρων, χρησιμοποιούν τις διεθνείς επενδυτικές συμφωνίες για να εξασφαλίσουν υπερκέρδη, μηνύοντας τις κυβερνήσεις ευρωπαϊκών χωρών που μαστίζονται από την κρίση.

Και τούτο με τη συνυπαιτιότητα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Στην εν λόγω έκθεση με τίτλο «Κερδίζοντας από την Κρίση», καταγράφεται το πώς η τράπεζα Postova Bank της Σλοβακίας εξαγόρασε το 2010, όταν η Αθήνα υφίστατο τις μεγαλύτερες πολιτικές και οικονομικές πιέσεις και όταν ο οίκος αξιολόγησης Standard & Poor χαρακτήριζε το χρέος της Ελλάδας ως «σκουπίδι», σε εξευτελιστική τιμή ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου, και σήμερα το συγκεκριμένο τραπεζικό ίδρυμα, αφότου απέρριψε το γενναιόδωρο σχέδιο αναδιάρθρωσης που εισηγήθηκε η τρόικα, ζητά την καταβολή αποζημίωσης από την Αθήνα λόγω των υφιστάμενων αναγνωρισμένων διμερών συμβάσεων Ελλάδας-Σλοβακίας, συγκεκριμένα στο πλαίσιο της Διμερούς Συμφωνίας Επενδύσεων ανάμεσα στη Σλοβακία και την Ελλάδα.

Μάλιστα η Postova Bank φέρεται να έχει πετύχει ακόμη καλύτερη συμφωνία καταθέτοντας αγωγή εναντίον της Ελλάδας.

«Η μελέτη, όπως επισημαίνεται, δείχνει πώς το παγκόσμιο καθεστώς επενδύσεων ευδοκιμεί κατά τη διάρκεια οικονομικών κρίσεων, αλλά είναι εξαιρετικά άνισο ως προς το ποιος κερδίζει. Ενώ οι κερδοσκόποι που προβαίνουν σε παρακινδυνευμένες επενδύσεις προστατεύονται, οι απλοί άνθρωποι δεν τυγχάνουν τέτοιας προστασίας και -μέσω πολιτικών σκληρής λιτότητας- στερούνται βασικών κοινωνικών δικαιωμάτων».

Πέμπτη 13 Μαρτίου 2014

Η αλλοτριωμένη μου συνείδηση του δούλου


Οι εργαζόμενοι στον επιχειρηματικό όμιλο του Μπόμπολα ομόφωνα αποφάσισαν να στείλουν αυτή την επιστολή στο αφεντικό τους που τους καθυστερεί τα δεδουλευμένα. Τυπικότητα, ευγένεια, επίκληση στο συναίσθημα, κατανόηση των δυσχερειών του αφεντικού, ικεσία αναγνώρισης των κόπων τους και των σωμάτων τους.



Κοιτάξτε τι καλά που εξακολουθούμε να κάνουμε τη δουλειά που μας βάζετε να κάνουμε! Δείτε πώς κατανοούμε τα βάσανα της επιχειρηματικότητας! Σκύψτε λίγο το βλέμμα σας και σε μας! Δεν είμαστε άνθρωποι κι εμείς; Συγκινηθείτε με το δράμα μας! Σάμπως δεν μοιράσαμε ακριβοδίκαια τον κοινωνικό αυτοματισμό; Δεν δηλητηριάσαμε με μίσος, μισαλλοδοξία, παθητικότητα και φόβο το κοινωνικό σώμα; Δεν το δείραμε αρκετά μέσα από τις γραμμές και τα πίξελς ολημερίς κι ολονυχτίς; Δεν εκθειάσαμε όσο έπρεπε την κυβέρνηση; Δεν αποκρύψαμε επιμελώς κάθε τι που θα μπορούσε να κάνει τους ανθρώπους να μην μιλάνε όπως εμείς τώρα; Νομίζετε πως δεν προσπαθήσαμε αρκετά να τους κάνουμε να μας μοιάσουν; Μα τι λέτε; Δείτε γύρω σας: ακρωτηριασμένες σκέψεις, άψυχες αντιδράσεις, παράδοση αμαχητί, φόβος, πείνα, η σ υ χ ί α. Τα πάντα κάναμε! Ακόμα και δανεικά ζητάμε για να έρθουμε στην ώρα μας στη δούλεψή σας, αξιότιμο αφεντικό! Πότε θα κόψεις λίγο από τη φραντζόλα σου (προς θεού, δική σου είναι, δεν τη ζυμώσαμε εμείς) να μας δώσεις το ψαλιδισμένο ξεροκόμματο που μας υποσχέθηκες;



Είμαι η συνείδηση του δούλου. Αυτή η ετερόφωτη συνείδηση που παίρνει φως από την αναγνώριση του αφέντη. Υπάρχει επειδή και μόνο όταν αυτός τον κοιτάει. Θέλει ό,τι κι αυτός θέλει. Σκέφτεται όπως ο αφέντης τού επιβάλλει και υποβάλλει.

Είμαι η διχασμένη, αλλοτριωμένη συνείδηση του καταπιεσμένου. Που έχοντας ως ίνδαλμα τον καταπιεστή μου όταν μου δίνεται η ευκαιρία, ή νομίζω πως μου δόθηκε, να πάρω τη θέση του, την αρπάζω με βία και βιάζω, εξουσιάζω, καταπιέζω, τυραννώ. Όχι τους πρώην συντρόφους μου δούλους – ποτέ δεν είχα συντρόφους, πώς θα μπορούσα άλλωστε, μια τέτοια ανελεύθερη ετερόφωτη συνείδηση; – αλλά τους μόνους εχθρούς: τους καταπιεσμένους.

Αφεντικό, υπολόγισέ με στην κατηγορία των δούλων. Μην ξεχνάς ότι αυτοί οι δούλοι γίνονται οι πιο υπέροχοι καταπιεστές, οι πιο σπουδαίοι και ύπουλοι βασανιστές. Όταν δεν βασανίζουν άμεσα τα θύματά τους, τους επιβάλλουν τη δουλικότητά τους. Δεν ανέχονται ούτε καν την υποψία αυτοκαθορισμού, ελεύθερης σκέψης, θέλησης και δράσης, χειραφέτησης, διαφορετικότητας. Φθονούν, υπονομεύουν, χλευάζουν, καταδίδουν, καταγγέλλουν την αμφισβήτηση, τη χαρά, το φως, τον αγώνα για ελευθερία και ζωή. Τι άλλο θες;

Στας διαταγάς σας, αφέντη

πηγη

Τετάρτη 12 Μαρτίου 2014

Μνημονιακή και «αντι-μνημονιακή» ατζέντα φόρων


του Λεωνίδα Βατικιώτη

Ψυχρολουσία προκάλεσε η δήλωση του Γιώργου Σταθάκη βουλευτή Χανίων και υπεύθυνου του τομέα Ανάπτυξης του ΣΥΡΙΖΑ, σε εκδήλωση του Tvxs στις 13 Φεβρουαρίου με θέμα την παραγωγική ανασυγκρότηση, όπου προανήγγειλε αύξηση της φορολογίας. Τα λόγια του ήταν τα εξής: «Η Ελλάδα έχει μια μόνιμη τρύπα στη φορολόγηση των φυσικών προσώπων και των επιχειρήσεων, θα τολμούσα να πω πιο πολύ των φυσικών προσώπων παρά των επιχειρήσεων. Άρα η ιδέα για λιγότερους φόρους είναι παραπλανητική, δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα».

Η πρότασή του ΣΥΡΙΖΑ, για αύξηση της φορολογίας, προκάλεσε σοκ όχι μόνο στους οπαδούς και ψηφοφόρους του κόμματος αλλά και σε πολλούς περισσότερους πολίτες που προσδοκούσαν ότι μια μελλοντική κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα μείωνε τα υπέρμετρα και κοινωνικά άδικα φορολογικά βάρη που έχουν επιβάλλει τα Μνημόνια τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Αν ο στόχος....
της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ είναι να αυξηθούν τα φορολογικά έσοδα και να φτάσουν στο 42-43% του ΑΕΠ, όπου βρίσκονται σε όλη την υπόλοιπη Ευρώπη, όπως με βεβαιότητα δήλωσε ο Γ. Σταθάκης, τότε δεν υπάρχει κανένα περιθώριο για κατάργηση ή έστω σημαντική μείωση του φόρου στην ακίνητη περιουσία που από το 2009 μέχρι φέτος έχει αυξηθεί περισσότερες από 7 φορές, όπως φαίνεται στον πίνακα που παραθέτουμε, ή στον ειδικό φόρο κατανάλωσης επί των πετρελαιοειδών που έχει τσακίσει την ζήτηση, καθιστώντας το πετρέλαιο θέρμανσης είδος πολυτελείας. Σε αυτή την περίπτωση τα φορολογικά έσοδα θα μειώνονταν ως ποσοστό του ΑΕΠ κι έτσι το όραμα του ΣΥΡΙΖΑ να γίνουμε μια κανονική ευρωπαϊκή χώρα (με κριτήριο το ποσοστό των φορολογικών εσόδων ως προς το ΑΕΠ, όχι τίποτε άλλο όπως, για παράδειγμα, οι μισθοί) θα απομακρυνόταν…

Τρίτη 11 Μαρτίου 2014

"Ουδείς αναμάρτητος" λέει ο Χάρης Καστανίδης!!!


Έτσι δήλωσε πριν από λίγο στη δημοσιογράφο Αλεξάνδρα Χριστακάκη ο Χάρης Καστανίδης, ξεπλένοντας εύκολα τον Φώτη Κουβέλη και τη ΔΗΜΑΡ με τους οποίους συμπαρατάσσεται, μετά από ώριμη σκέψη! Μάλιστα ως παράδειγμα έτερου αμαρτωλού ανέφερε τον Αλέξη Τσίπρα!!!

"Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθο μπαλέτο" λοιπόν, που θα έλεγε και ο Φατσέας της καλής τηλεοπτικής σειράς!

Το πρόβλημα είναι οτι αυτό το πρωτοφανές πλυντήριο πασών κεντρο"αριστερών" στήνεται στον ραδιοφωνικό αέρα του Κόκκινου, για να τα ακούει και από πάνω από τους εκ φύσεως θρασύτατους πασόκους.

Πολύ κρίμα που η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ που ελέγχει καθώς φαίνεται και τον 105,5, απλώνει το χέρι στους δήμιους και γυρίζει την πλάτη σε μεγάλο κομμάτι της παραδοσιακής βάσης του αλλά και σε τόσα σημαντικά, πατριωτικά, δημοκρατικά κινήματα που αναπτύσσονται με γοργούς ρυθμούς πίσω από τα φώτα της μιντιακής δημοσιότητας.

Αυτό αποδεικνύει οτι η ηγεσία του, αν μη τι άλλο, φοβάται τον λαό, όπως κάθε ηγεσία παραδοσιακά φοβάται ότι μπορεί να την καταργήσει. Και γι αυτό προτιμά να συνδιαλέγεται με εξουσίες, έστω και ξεπεσμένες και φθαρμένες.

Αυτές τις επιλογές αναμφίβολα θα τις πληρώσει ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά το ζήτημα είναι να μην τις πληρώσουμε όσοι δεν φταίμε, οι αναμάρτητοι, που ναι, υπάρχουν, όσο και αν δεν βολεύει καθόλου τους κεντρο"αριστερούς" αυτή η πραγματικότητα, καθώς συμψηφίζουν την ενεργό συμμετοχή ή την στήριξη και ανοχή τους στις εγκληματικές μνημονιακές κυβερνήσεις με οτιδήποτε άλλο ήσσονος σημασίας. Καθώς φαίνεται δεν έχουν καν συναίσθηση του μεγέθους του εγκλήματος που συντελέστηκε τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, κάτι που τους καθιστά είτε ανεπαρκείς βλάκες είτε αδίστακτους επικίνδυνους

πηγη

Ο νέος κακός μαθητής της ΕΕ: Η Γαλλία στη μέγγενη του Δημοσιονομικού Συμφώνου...


Η Γαλλία τέθηκε την Τετάρτη 05 Μαρτίου υπό "ενισχυμένη επιτήρηση" από την Επιτροπή, η οποία αποκτά το δικαίωμα να επιβάλλει πλέον "διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις" (δηλαδή νέα μέτρα) σύμφωνα με τους κανόνες της ΕΕ.

Δεν χρειάζεται πια μνημόνιο για να τεθείς υπό καθεστώς "επιτήρησης" ή κηδεμονίας από τα όργανα της ΕΕ. Αρκεί το νέο Δημοσιονομικό Σύμφωνο. Η Γαλλία τέθηκε υπό "ενισχυμένη επιτήρηση" και στο εξής δεν θα μπορεί ούτε καν να συντάξει δικό της κρατικό προϋπολογισμό. Το σύνολο της δημοσιονομικής και οικονομικής της πολιτικής έχει τεθεί υπό την "έγκριση" της ΕΕ.

Ο δρόμος προς την καταστροφή και το ολοκαύτωμα άρχισε για τον Γαλλικό λαό. Ο Ολάντ και η εγχώρια ολιγαρχία ασχολείται με αποικιοκρατικές επιχειρήσεις στην Αφρική την ίδια ώρα που παραδίδει την χώρα και τον λαό στις κανιβαλικές ορέξεις της Γερμανίας υπό την άμεση εποπτεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Η ιστορία του μεσοπολέμου επναλαμβάνεται. Μόνο που η Γαλλογερμανική συμμαχία της άρχουσας τάξης δεν γίνεται υπό την αιγίδα του φασισμού και του ναζισμού, όπως συνέβη μετά την πτώση του Λαϊκού Μετώπου, αλλά υπό την κηδεμονία της ΕΕ. Τα μνημόνια του Νότου μπροστά στο Δημοσιονομικό Σύμφωνο που επίσημα επιτρέπει την κατάλυση βασικών λειτουργιών των κρατών-μελών, θα αποδειχτούν πολύ ήπιας μορφής.

πηγη

Δευτέρα 10 Μαρτίου 2014

Ο μεταμοντέρνος Μακιαβέλι


Ο Ρέντζι είναι ο τρίτος κατά σειρά Ιταλός πρωθυπουργός, που επιλέγεται από την Ιταλική Βουλή χωρίς προσφυγή στις κάλπες

του Άρη Χατζηστεφάνου

Σχεδόν μισή χιλιετία έχει περάσει από την ημέρα που ο Νίκολο Μακιαβέλι παρουσίασε τον Ηγεμόνα και δεν είναι λίγοι οι ιστορικοί και οι δημοσιογράφοι στην Ιταλία που έσπευσαν να δώσουν στον νέο πρωθυπουργό της Ιταλίας τον τίτλο του «μεταμοντέρνου Μακιαβέλι». Ο Ματέο Ρέντσι ακολούθησε πιστά τη βασικότερη αρχή του προάγγελου της αστικής πολιτικής σκέψης, σύμφωνα με την οποία σε «περίπτωση έκτατης ανάγκης, το άτομο που επιφορτίζεται με την ευθύνη να ασκήσει την πολιτική εξουσία μπορεί να καταφύγει στη βία ή να παραβιάσει τους νόμους της ηθικής». Ενώ όμως ο Μακιαβέλι επιχειρούσε να οικοδομήσει έναν ιταλό ηγεμόνα ο οποίος θα ανέκοπτε την ισχύ της κεντρικής ηπειρωτικής Ευρώπης, ο Ρέντσι φαίνεται ότι τα βρίσκει μάλλον δύσκολα απέναντι στην απαίτηση του Βερολίνου και των Βρυξελλών να κλιμακώσει τη πολιτική λιτότητας.

Ο Ρέντσι αναλαμβάνει την εξουσία τη στιγμή που η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θέτει την Ιταλία σε καθεστώς επιτήρησης με στόχο να μειώσει το δημοσιονομικό έλλειμμα της χώρας – πάντα σε βάρος των πολιτών και προς όφελος των ιταλικών και ευρωπαϊκών οικονομικών ελίτ. Γνωρίζοντας ότι η ραγδαία υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου των Ιταλών σε συνδυασμό με την άνοδο της ανεργίας των νέων, που έχει φτάσει στο 40%, απειλεί να οδηγήσει σε κοινωνική έκρηξη, η νέα κυβέρνηση φάνηκε να ζητά μια μικρή διορία προτού προχωρήσει στην επιβολή ενός νέου γύρου αντιλαϊκών μέρων.

Κυριακή 9 Μαρτίου 2014

“20 δολάρια , 20 κιλά”


Πενήντα χρόνια συμπληρώνονται φέτος από την έναρξη, στις 16 Μαρτίου του 1964, του νέου μεγάλου κύματος απελάσεων Ελλήνων από την Κωνσταντινούπολη και ξεριζωμού τους από τα σπίτια και την περιουσία τους. Τότε που ”με το μαχαίρι στο λαιμό” χιλιάδες Ελληνες της Πόλης διώχνονταν με λίγες ώρες έχοντας δικαίωμα να πάρουν μαζί τους μόνο πράγματα βάρους 20 κιλών και λίρες αξίας 20 δολαρίων... Μια απάνθρωπη εγκληματική πολιτική που έμεινε άγνωστη στο ευρύ τουρκικό κοινό, όπως και άλλες θηριωδίες σε βάρος των Ελλήνων της Μικράς Ασίας, του Πόντου. της Πόλης για πολλές δεκαετίες…Τώρα, υπό την πίεση της ανάγκης εισόδου στην ΕΕ, της αλλαγής νοοτροπιών σε μερίδα της πολιτικής τάξης της Τουρκίας, την ενίσχυση των προσπαθειών των ομογενών ανά τον κόσμο, αρχίζει σιγά σιγά οι ομολογίες και οι αναγνωρίσεις…Για παράδειγμα χθες το απόγευμα άνοιξε η έκθεση με την ονομασία «20 δολάρια, 20 κιλά», στον εκθεσιακό χώρο Τουτούν Ντεποσού, στο Τοπχανέ της Κων/λης. Η ονομασία «20 δολάρια, 20 κιλά» προέρχεται, όπως μπορεί να καταλάβει κανείς εύκολα, από το ποσό των χρημάτων και το βάρος των προσωπικών ειδών που μπορούσαν οι Ρωμιοί της Πόλης, που εκδιώχθηκαν εντός μίας νύχτας, να πάρουν μαζί τους. Η έκθεση ετοιμάστηκε λόγω της επετείου των 50 ετών από τον – ανεξάρτητο,τουρκικό- Σύνδεσμο Μπαμπίλ και από την Παγκόσμια Ομοσπονδία Κωνσταντινοπολιτών. Η έκθεση αυτή θα παρουσιαστεί επίσης στην Άγκυρα και στην Αθήνα.

Η Μεταμοντέρνα Αριστερά

Ο όρος «Μεταμοντέρνος» (Post Modern) αφορά ουσιαστικά την τάση, προσπάθεια και προδιάθεση αποδόμησης – διάλυσης ουσιαστικά – όλου του «Μ...