Για τις αποκαλύψεις των FT: Oι εξωνημένοι, οι υποταγμένοι, οι ανώριμοι και οι «δημοκράτες»

Το δημοσίευμα των FT για το ατιμωτικό βράδυ των Καννών – ατιμωτικό για την Ελλάδα και την Ευρώπη – καλό είναι να το διαβάσουν όλοι πολύ προσεκτικά, αντί να ασχολούνται με επικοινωνιακά τερτίπια επιπέδου δημοτικού. Περιγράφει έξοχα το βαθμό ελέγχου της ελληνικής πολιτικής ζωής από τον ξένο παράγοντα και τον τρόπο λειτουργίας της ΕΕ και της Ευρωζώνης, που άλλωστε επιβεβαιώθηκε και στην Ουκρανία.

Δεν έχει όμως μόνο ιστορικό χαρακτήρα: εμπεριέχει εικόνες από το παρόν και από το κοντινό μέλλον της χώρας μας και περιγράφει τις τέσσερις κυρίαρχες κατηγορίες πολιτικών προσώπων και δυνάμεων που αν υποστηριχθούν θα διαμορφώσουν ένα τέτοιο μέλλον.

Πρώτη κατηγορία οι εξωνημένοι, όπως οι Σαμαράς και Βενιζέλος που είτε επειδή ελέγχονται εξαιτίας άλλων σκοτεινών υποθέσεων, είτε επειδή η προσωπική τους φιλοδοξία και ο αρπακτικός τους καιροσκοπισμός τους καθοδηγούν ήταν και παραμένουν έτοιμοι να υλοποιήσουν ό,τι τους ζητούν ευρώ- πολιτικάντηδες τύπου Μπαρόζο.

Συνθέτουν την πιο αποκρουστική κατηγορία πολιτικών, εκείνων δηλαδή που μπορούν να σηκώσουν κάθε σημαία και να προσχωρήσουν σε κάθε πολιτική, υπηρετώντας κάθε συμφέρον και σε κάθε χρονική στιγμή, γράφοντας την αξιοπρέπεια της χώρας τους και τις θεσμικές τους ευθύνες στα παλιά τους τα παπούτσια.

Όταν η διανόηση βγαίνει βόλτα στις ρούγες της πολιτικής

Δημ.Καζάκης

Τι κάνει η γοητεία της εξουσίας; Αρκεί να φανεί κάποιος ότι καβαλικεύει το άρμα της και πλήθος διανοούμενοι, καλλιτέχνες και επώνυμοι θα τρέξουν ξωπίσου του υπογράφοντας τυφλά σε αμφίσημα κείμενα υποστήριξης χωρίς κανένα άλλο περιεχόμενο εκτός από μια τραγικά υφέρπουσα πολιτική και προσωπική ιδιοτέλεια.

Δείτε τις υπογραφές στην υποψηφιότητα Τσίπρα και χαρείτε όλους αυτούς που όταν ξεσηκωνόταν ο κόσμος, όταν αναζητούσε στήριξη και υποστήριξη στην αναμέτρησή του με την εξουσία, αυτοί είχαν άλλες δουλειές, πιο σημαντικές. Το πολύ-πολύ μια λακωνική δήλωση γενικού περιεχομένου κι αυτό ήταν όλο. Άλλωστε δεν κάνει καλό για την δουλειά να τα χαλάμε με τους πελάτες της τέχνης μας.


Δεν έχει καμιά σημασία ότι η πατρίδα είναι υπό κατοχή. Ποιος νοιάζεται από δαύτους; Δεν έχει καμιά σημασία η εντεινόμενη γενοκτονία ενός ολόκληρου λαού. Σημασία εχει να πλασαριστούμε δίπλα στον δελφίνο. Όταν είναι να ξεφτιλιστεί κανείς δίπλα σε πολιτικούς δελφίνους της υφιστάμενης εξουσίας δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα, δεν υπάρχει κανενός είδους αναστολή. Ούτε καλλιτεχνική, ούτε ακαδημαική. Όταν του ζητούν να πάρει θέση για τον χαμό της πατρίδας και του λαού του, τότε είναι που θυμάται ότι οι καλλιτέχνες δεν μπορούν να δείχνουν πολιτικές προτιμήσεις, ούτε οι διανοούμενοι πρέπει να έχουν κομματική ένταξη.