Δεν είναι μια από τα ίδια

Δεν μας φτάνει το δούλεμα των συμπολιτευόμενων πολιτευτάδων, δημοσιογράφων, αναλυτών, διανοούμενων, οικονομολόγων και άλλων χορτάτων υποτακτικών πως με τον ανασχηματισμό θα ξαναφάμε με χρυσά κουτάλια, έχουμε και τους αντίστοιχους των αντιπολιτευόμενων παρατάξεων, οι οποίοι λοιδορώντας τον ανασχηματισμό, μας σερβίρουν μπόλικη επαναστατική μαστούρα λέγοντας το «αθώο» : Είναι μια από τα ίδια.
Δεν θα είναι μία από τα ίδια η ανασχηματισμένη κυβέρνηση. Δεν έχει δικαίωμα σύσσωμη η αντιπολίτευση να λέει ότι ο ανασχηματισμός δεν αλλάζει τίποτε. Δεν έχει κανένας αντιπολιτευόμενος δικαίωμα να βάζει σε ύπνωση τους πολίτες ότι δεν έχουν να πάθουν τίποτε περισσότερο από αυτό που ήδη έχουν πάθει. Μπορεί για τις θεατρικές αντιπαραθέσεις στα έδρανα της Βουλής να έχουν αλλάξει απλά τα πρόσωπα κρατώντας σύσσωμη η αντιπολίτευση τις ίδιες γραμμές παθητικής άμυνας πύρινων λόγων, αλλά στην πραγματική ζωή τα πράγματα θα είναι δυσκολότερα από αυτά που ξέρουμε.

Οι νέοι μισθοφόροι που πήραν τα χαρτοφυλάκια στα χέρια τους ήρθαν να τελειώσουν την κατάσταση φθάνοντας την κυβέρνηση στο 2016 και ανοίγοντας δρόμο για την πλήρη αποικιοκρατική πολιτική των εντολέων τους. Η μέχρι τώρα διακυβέρνηση είχε στόχο την αφαίμαξη όλης της ρευστότητας χρημάτων που είχαν οι πολίτες. Μάζεψαν τα πάντα τόσο από οικονομίες, όσο και από μαύρα χρήματα λαμογιών της βάσης. Απομόνωσαν με αυτόν τον τρόπο τον κάθε Έλληνα στο προσωπικό του πρόβλημα υπό την απειλή κατάσχεσης, φυλάκισης ακόμα και θανάτου (βλέπε αυτοκτονίες και απαγόρευση στους οφειλέτες ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης).

Λαϊκός Ανασχηματισμός

Μην αρχίζετε τις κακίες για τον ανασχηματισμό. Μην αρχίζετε να γκρινιάζετε ότι ο ανασχηματισμός είναι επιλογή Βερολίνου – Τρόικας και είναι μία από τα ίδια. Η εντολή που έδωσε ο λαός μετά τις τελευταίες εκλογές αυτή ήταν: Ίδιες οι επιλογές του λαού, ίδιες επιλογές και της κυβέρνησης.
Αυτή είναι κατ’ ουσία η Απλή Αναλογική του πολιτικού συστήματος: Αυτά θέλεις, αυτά θα έχεις. Αφού μια χαρά είσαι, βρε λαέ, με όλες τις προηγούμενες επιλογές της κυβέρνησης γιατί να μην συνεχίσει η κυβέρνηση να σε ευχαριστεί ως αντάλλαγμα για τις ψήφους που της έδωσες;

8% έδωσες στο ΠΑΣΟΚ μη και καταρρεύσει η συγκυβέρνηση και χάσεις το μισθό και τις συντάξεις; Πάρε τώρα Πασόκους σε όλα τα υπουργεία με πρώτο-πρώτο τον Γκίκα να ολοκληρώσει το Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας σε Υπουργείο Τραπεζικής Οικονομίας. Ο μακροβιότερος πρωθυπουργός της Ελλάδας, Σημίτης, παραμένει, ως φαίνεται, ο πρωθυπουργός της χώρας αμολώντας τα τσοπανόσκυλά του, Παπαδήμο, Στουρνάρα, Χαρδουβέλη να ολοκληρώσουν αυτό που ξεκίνησε ο γερμανοτσολιάς Σημίτης το σωτήριο έτος 2002 με την ιαχή «Μπήκαμε στο ευρώ».

Ερήμην του λαού

Tου Γιάννη Σιδέρη

Η “παραίτηση” Θεοχάρη είναι επί της ουσίας η πρώτη κίνηση ανασχηματισμού της συγκυβέρνησης. Ο προτεσταντικής ηθικής γ.γ. εσόδων, ο άνθρωπος που επεβλήθη από τους δανειστές, αυτός ο υπερφίαλος πανίσχυρος παράγοντας του οικονομικού επιτελείου, ουσιαστικά εξαναγκάσθηκε σε παραίτηση, σε μια προσπάθεια της συγκυβέρνησης να αντιστρέψει το κλίμα μετά το αρνητικό αποτέλεσμα για τα κόμματα που την απαρτίζουν στις ευρωεκλογές. Δεν μπορώ να μην πω ότι χάρηκα με την αποπομπή του, αν και όλοι μας γνωρίζουμε ότι πρόκειται για ένα ακόμη επικοινωνιακό παιχνίδι της συγκυβέρνησης, μια και αυτό που πρέπει να αλλάξει δεν είναι τα πρόσωπα αλλά η πολιτική.
Τα ήδη ψηφισθέντα όμως κατ’ εντολή των δανειστών, φέρνουν περικοπές και φοροκαταιγίδα, πιέζοντας ακόμη περισσότερο τα ήδη περιορισμένα εισοδήματα, αν υπάρχουν, των πολιτών, ανεξαρτήτως του προσώπου του γ.γ. εσόδων.

Οι αιφνίδιες συναντήσεις Στουρνάρα με Λαγκάρντ και Τόμσεν, καθώς και αυτές του Σαμαρά με Μπακογιάννη και Καραμανλή, δείχνουν μια περίεργη κινητικότητα στο κόμμα που βρίσκεται στον πυρήνα της κυβέρνησης.
Από την άλλη, τα κόμματα της λεγόμενης κεντροαριστεράς ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ, ταλαντεύονται μεταξύ της δεξιάς (ΝΔ) και της αριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ), με τέτοιο πλάτος, που η διάσπαση είναι πλέον ορατή.
Οι ανεξάρτητοι βουλευτές στο κοινοβούλιο αυξάνουν και η ψήφιση του προέδρου της Δημοκρατίας από την παρούσα βουλή, δεν είναι πια απίθανο να συμβεί.
Το πολιτικό σκηνικό, εμφανίζει μια αστάθεια, η οποία κανείς δεν μπορεί να προβλέψει που θα οδηγήσει.
Όσο για την αξιωματική αντιπολίτευση, προετοιμαζόμενη να παίξει τον ρόλο του κόμματος που θα αποτελέσει τον πυρήνα της επόμενης κυβέρνησης, αναλώνεται στο να αναζητά ήδη συμμαχίες, ίσως και αλλότριες, έτσι ώστε να καταστεί αυτό εφικτό.
Φαίνεται πως πλέον ο μόνος στόχος της είναι η διακυβέρνηση της χώρας.
Και όλα αυτά συμβαίνουν ερήμην του λαού.