Παρασκευή 20 Ιουνίου 2014

Αριστερά χωρίς πατρίδα


Μια ενοχλημένη μεταμοντέρνα χαύνωση

Του Νίκου Λάιου*
Patria ο muerte! Venceremos!
(Πατρίδα ή θάνατος! Θα νικήσουμε!)
Ο συνηθισμένος ληκτικός χαιρετισμός λόγων και επιστολών του Τσε Γκεβάρα. Σαν αχώριστα παιδιά ορμούσαν οι δυο διαβεβαιώσεις στα ανθισμένα ξέφωτα της χειραφέτησης. Κι αναρριγούσαν οι αγρότες κι οι εργάτες της Κούβας και όλων των χωρών που δυναστεύονταν από βαριούς χιονιάδες.
Στη σημερινή ελλαδική Αριστερά είναι πολλοί που έχουν ζεστοτυλίξει, σε αφίσες και μπλουζάκια με σιδηροτυπίες του Τσε, μόνο το δεύτερο παιδί. Το Venceremos. Όποιος καταφέρνει χρόνο για Facebook, σκοντάφτει πάνω στις αμέριστες ηλεκτρονικές φροντίδες πολλών πατεράδων και μανάδων.
Αναγυρεύοντας το Patria ο muerte

Άφαντο το πρώτο παιδί. Για λόγους συντομίας ίσως.
Ίσως, πάλι, γιατί κάποιοι Έλληνες αριστεροί είδαν τον Μαρξ κάπως σαν τον Κρίσνα, σαν ενσάρκωση του Βισνού της Διαλεκτικής που αποκαλύπτει αιώνιες κι αξεπέραστες αλήθειες στους αρχιπολεμιστές της νέας εποχής. Γι’ αυτό βραχυκυκλώνουν όταν πρέπει να κατανοήσουν, για παράδειγμα, πώς η θέση των Μάρξ και Ένγκελς στο Κομμουνιστικό Μανιφέστο ότι «οι εργάτες δεν έχουν πατρίδα», επεξηγείται αμέσως με τη θέση ότι το προλεταριάτο πρέπει να ανυψωθεί «σε εθνική τάξη» (πρωτότυπο του 1848) ή «σε ηγέτιδα τάξη του έθνους» (διόρθωση του 1888) – και πάντως όχι σε χαλαστή του έθνους. Δύσκολο πρόβλημα για όσους βλέπουν την ιστορία ως εξ αποκαλύψεως μαρξικής.

Πέμπτη 19 Ιουνίου 2014

Η θεωρία της πραγματικότητας



Θεωρούμε ότι έχουμε δημοκρατία, θεωρούμε ότι έχουμε δικαιοσύνη, θεωρούμε ότι έχουμε εργασία, θεωρούμε ότι έχουμε αύριο. Κατάντησε η ζωή μας μία θεωρία, η οποία όμως για να πάρει έστω και μια μέρα παράταση θα πρέπει να υπάρχει η πραγματικότητα του μεροκάματου.


Έχουμε μπλέξει με θεωρητικούς της ζωής, οι οποίοι από τα έδρανα της Βουλής, των επιτροπών και των κομμάτων ζούνε στη δική τους πραγματικότητα από την ίδια την πραγματικότητα. Πάρτε για παράδειγμα τους συριζαίους βουλευτές που την ώρα που είναι έτοιμα τα νομοσχέδια για την παραχώρηση άνευ αντιτίμου ενέργειας, αιγιαλών, δασών και ό,τι ανήκει στην πραγματική Ελλάδα, αυτοί βρήκαν θέμα συζήτησης: Να βγαίνουν από την φυλακή όσοι έχουν μεγάλο ποσοστό αναπηρίας διότι έχουν δικαιώματα. Για το δικαίωμα στην ζωή του 67χρονου που πέθανε στην ουρά του ΙΚΑ περιμένοντας βοήθεια από έναν γιατρό δεν μίλησε κανείς. Τυχαίο γεγονός για τους περισσότερους, και από την άλλη ο συνταξιούχος εργάτης δεν είναι ένα πρόσωπο που έδωσε με την ύπαρξή του ένα πολιτικό στίγμα όπως έδωσε ο Ξηρός. Άλλο τεμπέλης με αναζητήσεις και άλλο οικοδόμος χωρίς χρόνο για αναζητήσεις ένεκα σκληρού μεροκάματου.

Δευτέρα 16 Ιουνίου 2014

Τι σημαίνει Πατριωτισμός στις μέρες μας;


του Θανάση Ασημακόπουλου

Πολλές αναλύσεις έχουν γραφτεί για την κατάσταση την οποία βιώνουμε ως Ελληνικός Λαός… Ακόμη περισσότερα έχουν γραφτεί για το δήθεν μονόδρομο της πλήρους υποταγής στα κελεύσματα των Ευρωπαίων «εταίρων» ως αναγκαία προϋπόθεση για την έξοδο από την Κρίση. Στις μέρες μας, όμως, ένα μικρό μόνο μέρος του δημοσίου λόγου αναφέρεται στην αγάπη για την Πατρίδα, τον άδολο Πατριωτισμό, ως Αξία ζωής και ως προϋπόθεση για να χτίσουμε μια χώρα ευημερούσα, όπου θα μπορούμε να δημιουργούμε, να κάνουμε οικογένεια και να απολαμβάνουμε όσες χαρές και όσες λύπες έχει να προσφέρει το δώρο της ζωής.

Δεν μπορεί κανείς να αμφισβητήσει ότι υπάρχει μια αναντιστοιχία ανάμεσα στην Ιστορία αυτού του Τόπου από τη μία, και τα ιδεολογικά όρια στα οποία κινούνται οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας από την άλλη:

1) Οι πολιτικοί, οι οποίοι υπέγραψαν την άνευ όρων παράδοση της Εθνικής Κυριαρχίας (ή τουλάχιστον τον «περιορισμό» της όπως παραδέχονται και οι ίδιοι…) με το σαθρό επιχείρημα ότι δήθεν έτσι μας σώζουν από την οικονομική χρεωκοπία, παρίστανται σε εθνικές επετείους στις οποίες τιμώνται Έλληνες όπως ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης που έλεγε: "Την Ελλάδα θέλομεν και ας τρώγωμεν πέτρες".

Άρης Βελουχιώτης. Simply the best (σπάνιο βίντεο)

Η Μεταμοντέρνα Αριστερά

Ο όρος «Μεταμοντέρνος» (Post Modern) αφορά ουσιαστικά την τάση, προσπάθεια και προδιάθεση αποδόμησης – διάλυσης ουσιαστικά – όλου του «Μ...