Ανέκδοτος αγώνας

Για δες καιρό που διάλεξε ο Συριζαίος να κάνει Παλλαϊκό Μέτωπο. Ο Αλέξης θα ξεκινήσει τον «ανένδοτο αγώνα για την ανατροπή» και από πίσω από αυτόν θα τρέξουν όλα τα σούργελα που ξεκίνησαν εδώ και πολλά χρόνια το Πανξεσκιστικό Μέτωπο εναντίον της Ελλάδας και θα βουτήξουν στην κολυμβήθρα του «αριστερού» και του «ανατροπέα» να σώσουν την δημόσια ενέργεια, τους δημόσιους αιγιαλούς, το δημόσιο νερό, τα δημόσια ασφαλιστικά ταμεία, τους δημόσιους χώρους που με το νέο πολεοδομικό σχεδιασμό θα γίνουν ιδιωτικοί χώροι.
Πασόκοι τύπου Μαριλίζας και τύπου Σοσιαλιστικής Τάσης του Σύριζα (πιο βαθύ ΠΑΣΟΚ δεν γίνεται) αποφάσισαν μία ημέρα πριν μπει προς συζήτηση η πώληση της ΔΕΗ να κάνουν «Μπου» στην κυβέρνηση και στους δανειστές. Θα συμμετέχουν δήμαρχοι και περιφερειάρχες των περιοχών που πλήττονται από την πώληση φραγμάτων, ποταμών και νερού και βέβαια την παντιέρα του ανένδοτου αγώνα θα την κουβαλάνε οι συνδικαλιστές που θυμήθηκαν ξαφνικά ότι το δημόσιο αγαθό δεν είναι δικό τους Βιλαέτι όπως το θεωρούσαν τρεις δεκαετίες τώρα που μέσω Ταμείων συνδικαλισμού άρπαζαν από το δημόσιο αγαθό και πήγαιναν για σεμινάρια μάσας σε Βαρκελώνες και Παρίσια.
Ειδικά οι δήμαρχοι και περιφερειάρχες που χρόνια αλωνίζουν με τις πλάτες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, θυμήθηκαν ότι τα ποτάμια είναι δημόσια! Αχ καλέ, ξύπνησε ο επαναστάτης δήμαρχος που κούναγε τις σημαίες του Μητσοτάκη και του Παπανδρέου και σηκωνόταν από την αιρετή καρέκλα του για να καθίσει ο υπαλληλίσκος διοικητής της ΔΕΗ, Αθανασόπουλος. Τον ξεχάσατε τον Αθανασόπουλο, ε;

Βόμβες μοχίτοφ

Την ώρα που ο Έλληνας θα κλαίει την μοίρα του που δεν κατάφερε φέτος να κάνει τις ολοκληρωμένες διακοπές του παρά του έλαχε να αρκεστεί στις μονοήμερες αποδράσεις για θάλασσα και μαύρισμα, θα περάσουν όλα τα προσυμφωνημένα των Μνημονίων και των Μεσοπρόθεσμων. Την ώρα που η ελληνική βουλή θα πει το μεγάλο ΝΑΙ στην ιδιωτικοποίηση ποταμών, νερού και ενέργειας, ο Έλληνας θα πέφτει σε κατάθλιψη που δεν θα πίνει την φραπεδιά του σε ξαπλώστρα θαλάσσης. Ακριβώς την στιγμή που θα ακούγονται τα ΝΑΙ των βουλευτών για το τελειωτικό χτύπημα της εθνικής κυριαρχίας δίνοντας σε διεθνή λαμόγια το νερό για να ποτίζονται τα χωράφια που τα πότισε η αλμύρα του ιδρώτα γενεών αγροτών, ο Έλληνας θα κοιτά θλιμμένα το μαγιό του που δεν θα καταφέρει να λιώσει φέτος η θαλασσινή αλμύρα. Την ώρα που ακόμα και οι πέστροφες των ποταμών θα χάσουν την ελληνική τους ταυτότητα, ο Έλληνας θα σκάει από το κακό του που δεν θα καταφέρει να τρώει το σούσι του σε κάποια παραλία της Μυκόνου, δίπλα από το τζετ σετ της Δύσης.
Ο Έλληνας είναι σε κατάθλιψη βαριά όχι για την χώρα που έχασε αλλά για τις διακοπές που δεν πρόκειται να ξανακάνει. Τυχαία νομίζαμε όλα τα νομοσχέδια που ξεκινάνε το πανηγύρι της ουσιαστικής παράδοσης της εθνικής κυριαρχίας, θα περάσουν από τα καλοκαιρινά τμήματα της Βουλής; Ξέρουν πολύ καλά οι ψηφισμένοι σωτήρες ότι ο Έλληνας ειδικά το καλοκαίρι, δεν σκέφτεται σαν Έλληνας, αλλά ως τουρίστας. Επανάσταση με μαγιό γίνεται μόνο στα gay parade και αυτά τα διοργανώνουν μόνο συριζοπασόκοι τύπου Μπουτάρη.

Η «πολιτική των συμμαχιών του ΣΥΡΙΖΑ» κι ο σύντροφος Μάο

του «Pitsirikos»

Φίλε Πιτσιρίκο, «φόρτωσα πάλι», αφού βέβαια ενημερώθηκα πρώτα για τα αποτελέσματα της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ. Κουβεντιάσανε οι «αριστεροί» με τους «δεξιούς» κάτω από το άγρυπνο βλέμμα των «κεντρώων» ΣΥΡΙΖΑίων και αποφάσισαν λέει με ποιους θα πρέπει να συνεργαστεί το κόμμα μετά τις εκλογές.

Όλοι συμφωνήσανε σχετικά με το ΚΚΕ, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, τους Οικολόγους και την εξωκοινοβουλευτική αριστερά.

Διαφωνία υπήρξε – κι εκφράστηκε από το «αριστερό» σύντροφο Λαφαζάνη σχετικά με την πολιτική συνεργασιών με την Κεντροαριστερά.

Η διαφωνία καταγράφηκε μεν, μειοψήφησε δε. Από όσο κατάλαβα, δεν έγινε η παραμικρή συζήτηση σχετικά με την πολιτική συνεργασιών με τους νυν διοικητές της ΤτΕ και της ΕΚΤ.

Φαίνεται τελικά ότι στον χώρο του ΣΥΡΙΖΑ κουβεντιάζουν για το με ποιους θα συνεργαστούν...
– υπό την γενική αρχή «όλοι οι καλοί χωράνε»- αλλά δεν τους απασχολεί καθόλου το ερώτημα με ποιους ΔΕΝ θα συνεργαστούν. Ίσως γιατί έχουν ήδη αποφασίσει. Ποιος ξέρει;

Το παρακάτω κείμενο απευθύνεται σε πρώτο πρόσωπο στα μέλη και τους φίλους του ΣΥΡΙΖΑ που ξέρω ότι μανιωδώς σε διαβάζουνε επειδή τους τα χώνεις και επειδή φιλοξενείς απόψεις σαν τις δικές μου που δεν του χαϊδεύουν τα … αυτιά!

Ο ιδρώτας μας στο παζάρι των εθνών

Η Τοπική μας Αυτοδιοίκηση, μέσα σε 70 χρόνια, γνώρισε την ”γερμανική μπότα” τουλάχιστον δύο φορές: Η πρώτη ήτανε το 1941.

Η δεύτερη, πριν από τέσσερα χρόνια, συμπίπτει με την εγκατάσταση του Δ.Ν.Τ. και την υπαγωγή μας σε καθεστώς ξένης οικονομικής επιτήρησης.

Την πρώτη φορά, τον Απρίλιο του ’41, οι γερμανικές αρχές κατοχής, υπό την καθοδήγηση του Χέρμαν Νοϊμπάχερ, τοποθετούν, στις Δημαρχίες και τις Κοινότητες, ανθρώπους της δικής τους εμπιστοσύνης έτσι, ώστε να μην ξεφεύγει από τα χέρια των Γερμανών ούτε δράμι Ελληνικής παραγωγής.

Είτε με το στανιό είτε με χαρτονομίσματα πληθωριστικά, αρπάζουν τα πάντα και αφήνουν έτσι τον ελληνικό λαό να πεθαίνει από την πείνα.

Αυτά, στην κατοχή του ’41.

Τώρα, στα χρόνια των μνημονίων και της νέας υποταγής, ο γνωστός σε όλους μας κ. Χάνς Φούχτελ -απεσταλμένος της γερμανικής καγκελαρίας- έρχεται, ως φαίνεται, να ολοκληρώσει το ”φιλάνθρωπο έργο” του κατοχικού Χέρμαν Νοϊμπάχερ.

Αυτός ο ”καλός μας φίλος” και οι συνοδεύοντες αυτόν, Γερμανοί αιρετοί και εκπρόσωποι του ιδιωτικού γερμανικού κεφαλαίου, είναι ολοφάνερο ότι έχουνε βαλθεί, πάση θυσία, να γίνουν ”ευεργέτες” μας!(**)