Πέμπτη 10 Ιουλίου 2014

Υδρόλυση στο έλεος των κυμάτων κυμάτων


Εν κρυπτώ και χωρίς τις απαραίτητες εγγυήσεις για την αποτροπή ατυχήματος ξεκίνησε η διαδικασία της υδρόλυσης των χημικών όπλων της Συρίας στα ανοιχτά της Κρήτης,
επιτείνοντας την ανησυχία και τις αντιδράσεις των τοπικών φορέων. Η ανακοίνωση του αμερικανικού Πενταγώνου, με την οποία γνωστοποιεί την έναρξη της επιχείρησης, ήταν ιδιαίτερα λιτή και δεν έδωσε πληροφορίες ούτε καν για την ακριβή θέση, στην οποία διεξάγεται το επικίνδυνο πείραμα.

Ο εκπρόσωπος του Πενταγώνου, συνταγματάρχης Στιβ Γουόρεν, τόνισε πως το πλοίο «Cape Ray», που μεταφέρει τα χημικά, πλέει σε διεθνή ύδατα (χωρίς άλλη διευκρίνιση για το στίγμα) και πως η εξουδετέρωσή τους θα διαρκέσει περίπου 60 ημέρες, ενώ επισήμανε πως ο καιρός μπορεί να επηρεάσει τη διαδικασία. Για το γεγονός αυτό έχει ήδη εκφραστεί έντονη ανησυχία από επιστήμονες και περιβαλλοντικούς φορείς, καθώς -όπως είναι ήδη γνωστό- με κυματισμό άνω των 10 εκατοστών όλη η διαδικασία θα πρέπει να σταματά, λόγω κινδύνου ατυχήματος και διαρροής των χημικών στη θάλασσα της Μεσογείου!

«Και μόνο αυτό το στοιχείο δείχνει πόσο απαραίτητος είναι ο έλεγχος από διεθνείς παρατηρητές, από περιβαλλοντικές οργανώσεις, από την Ευρωπαϊκή Ενωση και από επιστήμονες των άμεσα εμπλεκόμενων χωρών», δηλώνει στην «Εφ.Συν.» ο καθηγητής Ευάγγελος Γιδαράκος, επικεφαλής του εργαστηρίου Διαχείρισης Τοξικών και Επικίνδυνων Αποβλήτων. «Σε κανέναν από αυτούς τους φορείς δεν επετράπη ο έλεγχος. Η όλη επιχείρηση μετατράπηκε σε υπόθεση του αμερικανικού πολεμικού ναυτικού και ο επιστημονικός κόσμος μπήκε στο περιθώριο. Ακόμα και να συμβεί κάτι κακό, έχουν διασφαλίσει πως δεν θα το μάθουμε ποτέ…», τονίζει ο καθηγητής.

Δευτέρα 7 Ιουλίου 2014

Εναλλακτικές συνταγματικές προσεγγίσεις για την Ελλάδα της κρίσης


του Δημήτρη Καλτσώνη

Όπως έχει δείξει η ιστορική εμπειρία, σε κάθε οικονομική και πολιτική κρίση τίθεται το ερώτημα: «χρειαζόμαστε λιγότερη ή περισσότερη δημοκρατία για να εξέλθουμε από την κρίση;». Ιστορικά, έχουν δοθεί απαντήσεις και στις δυο κατευθύνσεις[1].

Τόσο στη χώρα μας όσο και διεθνώς, ειδικά η μελέτη της κρίσης του 1929 έδειξε ότι ο περιορισμός της δημοκρατίας μέχρι και η εξάλειψή της υπήρξε μια προσφιλής διέξοδος για τις κυρίαρχες τάξεις. Η βίαιη αναδιανομή του πλούτου σε βάρος των ασθενέστερων κοινωνικών τάξεων και στρωμάτων δεν μπορούσε να υλοποιηθεί απρόσκοπτα παρά μόνο αν α. υπήρχε ακόμη μεγαλύτερη συγκέντρωση της εξουσίας στην εκτελεστική και σε εξωθεσμικά κέντρα, β. εκτεταμένα φαινόμενα παραβιάσεων του Συντάγματος γ. επέκταση των περιπτώσεων ανενέργειας του νόμου, ειδικά όσων κατοχυρώνουν δικαιώματα δ. νομοθετικός περιορισμός των ελευθεριών και δικαιωμάτων.

Όταν αυτό δεν αρκούσε για τη σταθερότητα του κοινωνικού και πολιτικού συστήματος, οι κυρίαρχες τάξεις ευνοούσαν ή κατέφευγαν στην κατάλυση της συνταγματικής νομιμότητας και της δημοκρατίας τουλάχιστον για όσο διάστημα ήταν αναγκαία η -κατά Τζακ Λόντον- «σιδερένια φτέρνα».

Στις μέσου επιπέδου ανάπτυξης χώρες και, ακόμη περισσότερο, στις λιγότερο αναπτυγμένες, η κρίση και ο δραστικός περιορισμός της δημοκρατίας συνοδεύεται από δύο ακόμη φαινόμενα που πλήττουν τον πυρήνα της λαϊκής κυριαρχίας: α. την περαιτέρω συρρίκνωση της εθνικής κυριαρχίας, με τρόπο είτε συνταγματικό είτε κατά παραβίαση του Συντάγματος, β. την επιβολή αλλοδαπών δικαικών προτύπων.

Η Μεταμοντέρνα Αριστερά

Ο όρος «Μεταμοντέρνος» (Post Modern) αφορά ουσιαστικά την τάση, προσπάθεια και προδιάθεση αποδόμησης – διάλυσης ουσιαστικά – όλου του «Μ...