Παρασκευή 17 Οκτωβρίου 2014

Μήπως χρειάζεται τελικά να μετατραπούμε ολοκληρωτικά σε Γέεννα του πυρός, για να παλέψουμε επιτέλους για τα αυτονόητα;


του Σταύρου Κατσούλη

Γυαλιά καρφιά, κόλαση, χάος και καταστροφή, γης Μαδιάμ. Αυτοί είναι μόνο λίγοι από τους χαρακτηρισμούς που μπορεί να δώσει κανείς στο χειροπιαστό αποτέλεσμα των υποτελών πολιτικών που έχουν επιβληθεί στην χώρα από το καθεστώς, δια μέσου των ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, ΛΑΟΣ και Παπαδήμου μέχρι στιγμής.

Είτε μιλάμε για την κατάσταση της κοινωνίας, όπου πλέον έχουμε τουλάχιστον το ένα τέταρτο του πληθυσμού να μην μπορεί να στηρίξει το νοικοκυριό του, είτε μιλάμε για την οικονομία, δεν μπορεί κανείς πλέον να μιλά για success story. Τα τελευταία νέα για την πτώση του χρηματιστηρίου, έρχονται πλέον να αναδείξουν και πρακτικά σε τι τρομακτική κατάρρευση βρίσκεται το διεθνές καπιταλιστικό σύστημα και την απολύτως παταγώδη αποτυχία του που κανείς πλέον δεν μπορεί να παραβλέψει.

Ειδικά στην Πατρίδα μας που φυλλορροεί και παρ όλες τις "μεγαλόπνοες" δηλώσεις των καθεστωτικών στελεχών στο πολιτικό και δημοσιογραφικό στερέωμα, αυτή η κατάρρευση δεν θα μπορούσε να μην εμφανιστεί με τους χειρότερους δυνατούς όρους. Γι αυτό και όλοι οι βασικοί δείκτες παρουσιάζουν τις τεράστιες πτώσεις και ειδικά σε εκείνους τους τομείς, π.χ. Τραπεζικό, που έχουν και τα μεγαλύτερα προβλήματα.

Τρίτη 14 Οκτωβρίου 2014

70 χρόνια ανελευθερίας


του Γιάννη Λαζάρου

Έξι ημέρες. Ούτε καν μία εβδομάδα δεν πρόλαβε αυτός ο τόπος να χαρεί την Ελευθερία του. Έξι ημέρες και πέντε νύχτες. 12 Οκτωβρίου του 1944 οι Έλληνες ανάσαναν και το ξημέρωμα της 6ης ημέρας ήρθε η νέα κατοχή. Σιγά μην άφηναν οι προστάτες και σύμμαχοι να περάσει εβδομάδα και να μην έχουν τον πλήρη έλεγχο που διήρκεσε μέχρι το 2010. Μετά άλλαξαν πάλι χέρια τα συμβόλαια της αποικιοκρατίας βάζοντας μέσα στο παιχνίδι όλο τον καλό κόσμο της Δύσης.

Ήταν που ανέβηκε η ελληνική σημαία στην Ακρόπολη από έναν Γεώργιο Παπανδρέου και ξανακατέβηκε μαζί με τα βρακιά των Ελλήνων κατά τις μεγάλες ημέρες της τελευταίας διακυβέρνησης του κεντρώου δημοκρατικού (και πρώην σοσιαληστρικού) χώρου. Το ΠΑΣΟΚ δεν ήρθε το 1974, το ΠΑΣΟΚ ήρθε το 1944. Από ένα μπαλκόνι με έναν Παπανδρέου, συνθήματα για την Πατρίδα, την συμφιλίωση και την Λαοκρατία ξεκίνησε το πανηγύρι. Όπως ξαφνικά έγιναν εκατομμύρια οι οπαδοί του Ανδρέα, έτσι εκατομμύρια έγιναν και οι οπαδοί το 1944 του πατρός Γεωργίου. Η διαφορά προσέλκυσης οπαδών δεν ήταν μεγάλη. Από το 1944 μέχρι το 1949 για μία λίρα ή μια κονσέρβα πολεμούσες στο πλάι Άγγλων και αργότερα Αμερικάνων σκοτώνοντας όποιον...
απαιτούσε την ουσιαστική Ανεξαρτησία και μετά με ένα ρουσφέτι ή και διορισμό πολεμούσες στο πλάι όλων αυτών που μπήκαν το 2010 στην χώρα απαιτώντας την πλήρη εξαφάνιση της Εθνικής Ανεξαρτησίας. Μεγάλη υπόθεση η λίρα! Με αυτή φτιάχνεις «πατριώτες», «εθνολάτρες» και «δημοκράτες». Μεγάλη υπόθεση και το ρουσφέτι! Με αυτό φτιάχνεις «εκσυγχρονιστές», «ευρωπαϊστές» και «δημοκρατολάγνους».

Η Μεταμοντέρνα Αριστερά

Ο όρος «Μεταμοντέρνος» (Post Modern) αφορά ουσιαστικά την τάση, προσπάθεια και προδιάθεση αποδόμησης – διάλυσης ουσιαστικά – όλου του «Μ...