Η επανάσταση δεν είναι στιγμιαίο γεγονός. Είναι διαδικασία.

του Σταύρου Κατσούλη

Πόσες φορές δεν έχουμε δει να διακινείται το γνωστό απόφθεγμα «ἔσσεται ἦμαρ»; Πόσοι από εμάς δεν έχουμε πει ότι κάποτε θα έλθει η ώρα και στιγμή, όπως συνηθίζεται να λέγεται; Πόσοι είναι επίσης όλοι αυτοί που ελπίζουν ότι κάποια στιγμή θα γίνει το γεγονός εκείνο που θα δρομολογήσει νέες καταστάσεις; Πάρα πολλοί. Όχι, δεν «ἔσσεται» καμιά ημέρα, τουλάχιστον καμιά καλή μέρα... Δεν έρχεται δηλαδή, εάν εμείς ο Λαός δεν το προετοιμάσουμε, εάν εμείς οι πολίτες δεν το οργανώσουμε.

Η αλήθεια για τις επαναστάσεις, είτε αυτές είναι βίαιες, είτε είναι ειρηνικές, είναι ότι ποτέ δεν έρχονται από μόνες τους. Τίποτα δεν «έρχεται» ή «γίνεται» μόνο του. Ακόμη και υπερφυσικά να το δει κανείς, τίποτα θετικό δεν γίνεται, εάν δεν υπάρχει η έμπρακτη απόδειξη της διάθεσης της πλειοψηφίας.


Δεν υπάρχει ιστορικό προηγούμενο όπου οι επαναστάσεις απλά εμφανίζονται από το πουθενά. Ακόμη και αν μιλάμε για τις «επαναστάσεις» που έρχονται από τα πάνω, δηλαδή από την άρχουσα τάξη, οι οποίες ως γνωστόν οδηγούν προς δικτατορίες και αυταρχικά πολιτεύματα και βαφτίζονται ως επαναστάσεις, ακόμη και σε αυτές τις περιπτώσεις, χρειάζεται κάποιου προετοιμασία. Θρυαλλίδες που ξεπηδούν από το πουθενά ή αποκλειστικά τις κορυφές και ωφελούν τους Λαούς ως σύνολο, ΔΕΝ υπάρχουν.. Θρυαλλίδες όμως, που γεννιούνται μετά από επίμονη κι επίπονη εργασία και οργάνωση, έχουν υπάρξει. Αυτές είναι που ενίοτε έχουν προωθήσει τις κοινωνίες μπροστά.

Ένα Tsipraburger απ” όλα

Του  Γ Λαζάρου

Η Γενιά του Χάμπουργκερ έρχεται με μπροστάρη τον Αλέξη να συνταιριάξει την κέτσαπ της αριστεράς με το μαρούλι της δεξιάς και στην μέση το χείριστης ποιότητας μπιφτέκι που είναι ο παλιός μεταλλαγμένος Συνασπισμός. Στον πανικό μην χάσουν θέση από το ξεβόλεμα οι βολεμένοι και να βρουν σανίδα σωτηρίας οι άνοοι μισοπνιγμένοι δεν θέλουν να ακούσουν αυτά που λέει το χαμπουργκερόπαιδο στις συνάξεις του κόμματος του ανά την Ελλάδα.

Το χαρούμενο τσίρκο του Αλέξη συνεχίζοντας την πενθήμερη, αυτό το σαββατοκύριακο άραξε για γλέντια στα Γιάννενα. Όπου ο Τσίπρας καταχειροκροτήθηκε όταν δήλωσε στους όψιμους υποστηρικτές και πολιτικάντηδες του ότι θα στηρίξει τις παγκόσμιες αγορές. Βέβαια, οι μάστορες των κειμένων ανακάτεψαν την ομολογία του ανάμεσα στα Venceremos, τα Podemos και στην ανατροπή. Όμως η ομολογία έμεινε «Η κυβέρνηση τρομοκρατεί τον λαό με τον φόβο των ΑΤΜ. Λες και οι αγορές θα αυτοκτονήσουν επειδή θα στερηθούν τις υπηρεσίες του κυρίου Σαμαρά». Πριν λοιπόν σηκώσεις το παιδί της αριστεράς στα χέρια που θα σε σώσει, ζήτα του εξηγήσεις με ποιον τρόπο οι διεθνείς αγορές είναι τόσο σίγουρες ότι δεν θα χάσουν τα δισεκατομμύριά τους με μία κυβέρνηση Σύριζα. Τι ακριβώς έχει συμφωνήσει ο Τσίπρας με τις αγορές και πόσο καλός νέος υπηρέτης θα είναι όταν ο Σαμαράς θα απολυθεί από μπάτλερ στην Ελλάδα; Διότι ο Αλέξης στο δήλωσε ότι οι αγορές θα έχουν υπηρέτη στην χώρα αλλά απλά δεν θα είναι ο Σαμαράς.
Ανάμεσα στους προσκεκλημένους που χαιρέτησαν την ανοιχτή διαβούλευση του Σύριζα στην Λαμία το παρόν έδωσε και το χαρμπουγκερόπαιδο Μπακογιάννης, γιος της Ντόρας και σπερματικό δικαιώματι σωτήρας πολιτικός. Τα δύο αυτά «παλικάρια» της Ελλάδας δεν τα χωρίζει τίποτε πια εκτός από το ότι ξεκίνησαν από διαφορετικές ιδεολογίες. «Τώρα είναι η ώρα της συστράτευσης και της ενότητας. Τώρα είναι η ώρα της Εθνικής Ελλάδος», είπε ο γιος της Ντόρας απευθυνόμενος στον Αλέξη. Μάλιστα ο κληρονόμος της εξουσίας στην Ελλάδα Μπακογιάννης σε ένα κρεσέντο βλακείας ενημέρωσε το πανελλήνιο πως η γενιά του είναι η πιο μορφωμένη που πάτησε τα Ελληνικά χώματα. Μπέρδεψε το ταλαίπωρο κληρονομιστήρι τα διδακτορικά που αγοράζεις με το ζύγι με την πραγματική μόρφωση.

ΣΥΡΙΖΑ: Ακαδημαϊκό το τελευταίο καρφί στο φέρετρο του αιτήματος διαγραφής του χρέους

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗΣ

Νέο πλήγμα, με ακαδημαϊκό επίχρισμα αυτή τη φορά, δέχθηκε το αίτημα διαγραφής του δημόσιου χρέους από την οικονομική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ. Δηλαδή τα στελέχη που, θεωρητικώς, όφειλαν αυτή την περίοδο να τεκμηριώνουν και να διαδίδουν την ψηφισμένη από το συνέδριο του κόμματος θέση για διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, έτσι, ώστε η υλοποίησή της με την άνοδο του κόμματος στην εξουσία να γίνει με τις μικρότερες δυνατές αναταράξεις και, το σημαντικότερο, να πεισθούν όσο το δυνατόν περισσότεροι εργαζόμενοι για την ανάγκη να παλέψουν γι’ αυτό τον στόχο… Η πραγματικότητα ωστόσο έρχεται να επιβεβαιώσει τα χειρότερα σενάρια.

Η ηγετική ομάδα της Κουμουνδούρου έχει εδώ και καιρό εγκαταλείψει το στόχο της διαγραφής του χρέους, ως ένα απτό δείγμα «στροφής στην υπευθυνότητα» και «ενηλικίωσης» της, ώστε να πείσει τα κέντρα εξουσίας εντός κι εκτός Ελλάδας να της δώσουν το πολυπόθητο χρίσμα. Προς επίρρωση η επαναφορά ως λύσης για το πρόβλημα του δημόσιου χρέους μιας παραλλαγής του σχεδίου PADRE σε άρθρο που δημοσιεύεται στο περιοδικό Θέσεις (Οκτώβριος – Δεκέμβριος 2014), με συγγραφείς τους Δ. Σωτηρόπουλο, Γ. Μηλιό και Σ. Λαπατσιώρα. Να θυμίσουμε πως το σχέδιο PADRE, αρκτικόλεξο του τίτλου Πολιτικά Αποδεκτό Σχέδιο Αναδιάρθρωσης του Χρέους στην Ευρωζώνη, δημοσιεύθηκε πρώτη φορά τον Ιανουάριο του 2014 και στον εγχώριο δημόσιο διάλογο εισήχθη για πρώτη φορά από τον Φ. Σαχινίδη που το πρότεινε σε συνέδριο της Ά. Διαμαντοπούλου και στη συνέχεια από τον Γ. Δραγασάκη που το υποστήριξε ως μια ρεαλιστική εναλλακτική με συνέντευξή του τον Σεπτέμβριο. Δεν θα περιληφθεί επομένως και στο απάνθισμα της ριζοσπαστικής σκέψης που ανέδειξε η κρίση… (Εδώ, πρόσφατη κριτική μου στο σχέδιο PADRE)