ΜΑΣ ΤΑ ΖΑΛΙΣΑΤΕ

Kαρτεσιος

Επειδή ο βλάκας δεν καταλαβαίνει άλλη γλώσσα, ας μιλήσω στη δική του. Λαθρομετανάστες θέλει να τους λέμε; Λαθρομετανάστες θα τους γράφω για να το καταλαβαίνει. Θέλει ο βλάκας να συνδέσει τα τραγικά γεγονότα στη Γαλλία με τη λαθρομετανάστευση στην Ελλάδα, επειδή τον βολεύει να τρομοκρατεί και ιδιαίτερα προεκλογικά; Ας πάμε με τα νερά του βλάκα και ας το εξετάσουμε, γιατί μας τα ζάλισε.
Λοιπόν, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία που κατατέθηκαν στη Βουλή ο μεγαλύτερος αριθμός των αλλοδαπών δραστών, την περίοδο 1998-2012, είναι αλβανικής υπηκοότητας, ακολουθούν οι Ιρακινοί και οι Ρουμάνοι. Ακολουθούν Πακιστανοί και Βούλγαροι.
Λοιπόν, ποιος άνοιξε τα σύνορα με την Αλβανία δίχως να υπάρξει καμία προετοιμασία και έλεγχος; Μήπως ήταν ο Τσίπρας; Όχι, ήταν ο Αντώνης Σαμαράς της ΝΔ που ήθελε να βολέψει Έλληνες επιχειρηματίες οι οποίοι αναζητούσαν φτηνά εργατικά χέρια για μεγάλα έργα που είχαν πάρει στη Βόρεια Ελλάδα.
Πάμε στους Ρουμάνους και τους Βούλγαρους. Είναι λαθρομετανάστες; Όχι. Η Ρουμανία και η Βουλγαρία έγιναν μέλη της Ε.Ε. την 1η Ιανουαρίου του 2007. Ποιος ήταν τότε πρωθυπουργός της Ελλάδας; Μήπως ο Κουτσούμπας; Όχι. Ήταν ο Κώστας Καραμανλής της ΝΔ.
Πάμε στους Ιρακινούς και τους Πακιστανούς. Ποιες κυβερνήσεις κώλωσαν να έρθουν σε ρήξη με τους Τούρκους ώστε να σταματήσει το εμπόριο ανθρώπων; Οι κυβερνήσεις του ΑΝΤΑΡΣΥΑ; Όχι. Ήταν οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Τι έκανε η κυβέρνηση της ΝΔ για να εμποδίσει τη λαθρομετανάστευση; Έστησε ένα φράγμα στον Έβρο και πανηγύρισε ότι έλυσε το πρόβλημα. Τι λένε όμως σχετικά με την αποτελεσματικότητα του φράχτη διάφοροι Ελληναράδες που κρατάνε στοιχεία; Λένε ότι αυξήθηκε η λαθρομετανάστευση από το Αιγαίο, αλλά και ότι δημιουργήθηκαν νέα σημεία εισόδου στον Έβρο.

Πάτος

Όταν φθάνεις στο σημείο να καθορίζεις την ζωή σου και την επιβίωση σου βάση μιας σχεδιασμένης και εντολευμένης εκλογικής αναμέτρησης έξωθεν, να είσαι σίγουρος ότι βρίσκεσαι λίγο πριν τον Πάτο. Στον πανικό που βρίσκεσαι πιάνεσαι από την κάθε τυχαία εκλογική σανίδα που εμφανίζεται στο πέλαγο. Θα την πιάσεις την σανίδα, θα πατήσεις πάνω σε καμιά δεκαριά κεφάλια άλλων ναυαγών και θα νομίζεις ότι σώθηκες. Αυτή την φορά οι Ευρωπαίοι εντολείς αμόλησαν πολλές σανίδες στο πέλαγο Ελλάδα για να είναι σίγουροι ότι για να επιβιώσεις από το ναυάγιο θα πιαστείς από κάπου.

Πάρε να’ χεις δέκα σοσιαλδημοκρατικά οικωλογοαριστερά κόμματα, πάρε να’ χεις καμιά δεκαριά φιλελευθεροδημοκρατικά κόμματα, πάρε να πιαστείς από κάπου εθελοτυφλώντας για πολλοστή φορά ότι οι σανίδες έχουν σφραγίδα κατασκευής την Ε. Ε. Έφθασε ο εργάτης των 7,000 ενσήμων βαρέων και ανθυγιεινών να κρέμεται από τα κάκαλα του Τσίπρα που δεν έχει δει ποτέ πώς είναι το ένσημο. Έφθασε ο 75χρονος- παιδί της Κατοχής- να κρέμεται από το μπουκωμένο βρωμόστομα του Σαμαρά και του Βενιζέλου.

Εξευτελισμένη(οι) πολιτική(οί)

Του Γιάννη Μακριδάκη

Εκτός από τους πολλούς ανθρώπους που θα ήθελα αλλά δεν επελέγησαν, υπάρχει και ένας άνθρωπος, τον οποίον γνωρίζω προσωπικά και εκτιμώ και επελέγη τελικά να συμμετέχει σε ψηφοδέλτιο του Σύριζα. Δεν έχει σημασία σε ποιον Νομό. Μάλλον παντού τα ίδια συμβαίνουν. Μέσω αυτού λοιπόν παρακολούθησα την διαδικασία από κοντά. Περιγράφω το τελευταίο στάδιο και όχι τα όσα προηγήθηκαν εδώ και δύο χρόνια…

Καταρχήν υποχρεώθηκε να παραστεί ενώπιον κάποιων, στην συντριπτική πλειονότητά τους ”κοινωνικών και πολιτικών Τίποτα”, από σταλινικούς μέχρι εκπροσώπους της πελατειακής νοοτροπίας και των μικροπολιτικών και προσωπικών συμφερόντων και να τους δηλώσει αυτοεξευτελιζόμενος την επιθυμία του να γίνει βουλευτής τους. Αυτό είναι το πρώτο βήμα, το πρώτο προσόν που πρέπει να έχεις για να μπεις σε ψηφοδέλτιο. Να εξευτελιστείς εμπρός στους κομματικούς Τίποτες.

Κακεντρεχής πραγματεία περί νεΟποτισμού

Του Αναγνώστη Λασκαράτου

Αφιερωμένη σε ευσεβή και πατριώτη νεαρό, επίδοξο πρωθυπουργό

Τιτσιάνο-1542, «Καρδινάλιος νέπος» (cardinalis nepos): Η Αγιότης του, ο 12χρονος Ιππότης της Μάλτας, μετέπειτα 15χρονος καρδινάλιος Ρανούτσιο Φαρνέζε, Λατίνος τιτουλάριος πατριάρχης της Κωνσταντινούπολης, νόθος εγγονός του πάπα Παύλου του 3ου. Στους Ορθόδοξους που θα φρίξουν, να υπενθυμίσω πως και ο νεποτισμός της Εκκλησίας τους παρήγαγε πολλούς, ακόμη και ανήλικους, πατριάρχες και επισκόπους με χαρακτηριστική περίπτωση νεποτισμού τον 19χρονο ευνούχο πατριάρχη Στέφανο Α΄, γιό και αδελφό αυτοκρατόρων, που αντί να αναθεματιστεί για την καταπάτηση των κανόνων της πατριαρχικής εκλογής, αγιοποιήθηκε κι από πάνω (η μνήμη του τιμάται 18 Μαϊου).

Ένας σπουδαρχίδης πολιτικός αρχηγός, που σαν άλλος Καρατζαφέρης έπαιξε (ευπρεπέστερα ασφαλώς) κι αυτός με προεκλογικά περιστέρια στον αγιασμό των μολυσμένων νερών του λιμανιού των Σεραφείμ-Μαρινάκη (πολλοί καραγκιόζηδες θα θεωρήσουν το φτηνιάρικο και θεομπαιχτικό μασκαριλίκι υψηλή στρατηγική της ανεγειρόμενης αριστερής παράγκας), εισήγαγε κατ’αυτάς θριαμβευτικά, διαθέτοντας την αυτοπεποίθηση του αδαούς (οι κακοπροαίρετοι τη χαρακτηρίζουν θράσος), στη νεοελληνική τον όρο νεοποτισμός. Δεν είναι η πρώτη φορά που μεταλλάσσει λέξεις («επαρμένος», «εκρήχτηκε»), φράσεις (‘Ας έχουν γνώσιν οι φύλακες’), ή και επιστημονικούς ή ευαγγελικούς όρους («έτος φωτός», θεωρώντας τo ο μηχανικός ως μονάδα μέτρησης χρόνου, «απολολόν πρόβατο»), ενίοτε ετυμολογών δημιουργικά («κοπή χρέους»), όπως ισχυρίζονται οι συνήγοροί του. Η περίπτωσή του πήρε από πρόπερσι τόση διάσταση, που τον υπερασπίστηκε πολύ έγκυρο περί τα γλωσσικά, φιλικό του μπλογκ.

Ο αρχηγός μας, δεν είναι ο πρώτος γλωσσοπλάστης πολιτικός. Έχουν προηγηθεί ο δικτάτορας Παπαδόπουλος και οι Έβερτ και ΓΑΠ. Νομίζω πως και στους τέσσερις θα βρούμε ένα κοινό σημείο. Μια μορφή κουταμάρας, που όσο κραυγαλέα κι αν ήταν ή είναι δεν έσπασε την ώρα που έπρεπε τα ακουστικά τύμπανα των πολιτών, αφού οι περισσότεροι είναι ακόμα πιο ανελλήνιστοι, με ότι συνέπεια επιφέρει αυτό. Ανησυχητικά και δυσοίωνα είναι αυτά, δεν είναι λεπτομέρειες, κρύβουν πολλή ουσία που έχει να κάνει με τον τρόπο σκέψης του πολιτικού και οφείλουμε να τα λέμε. Η γλώσσα κατά το Βιτγκενστάιν (‘Tractatus Logico-Philosophicus’) είναι το κυρίαρχο μέσο της σκέψης και ο ομιλητής, που δίνει στους ακροατές του μια προφορική αναπαράστασή της, οφείλει να είναι εξαιρετικά προσεκτικός στην επιλογή των λέξεων, για να εκφράζει με το δικό του μοναδικό τρόπο την ιδέα που επινόησε.

Ο Διαρκής Αντίχριστος: Η πραγματική Δύναμη πίσω από την Παγκοσμιοποίηση

Του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη*

«Η πλουτοκρατία ήτο, είναι και θα είναι ο μόνιμος άρχων του κόσμου, ο διαρκής αντίχριστος. Αύτη γεννά την αδικίαν, αύτη τρέφει την κακουργία, αύτη φθείρη σώματα και ψυχάς. Αύτη παράγη την κοινωνικήν σηπεδόνα».
[Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, «Οι Χαλασοχώρηδες»]
Στο θεμελιώδες ερώτημα «ποια είναι η δύναμη που κινεί την ιστορία» έχουν δοθεί πολλές απαντήσεις.
Ο Λέων Τολστόϊ, στο μεγαλειώδες τελευταίο κεφάλαιο του έργου του Πόλεμος και Ειρήνη, δεν εύρισκε επαρκείς παράγοντες όπως ο ρόλος της Θείας Πρόνοιας, ο ρόλος της τύχης, ο ρόλος των μεγάλων ανδρών, ο ρόλος των ιδεών, για να ερμηνεύσουν τα γεγονότα της εποχής του.
Ο άλλος μεγάλος Ρώσσος διανοητής, ο Φ. Ντοστογιέφσκι, δεν πίστεψε ποτέ ότι η παγκόσμια Ιστορία ακολουθεί την λογική σειρά των γεγονότων ούτε ότι είναι το χρήμα που «makes the world go round» (κάνει τον κόσμο να γυρίζει).
Ο διορατικός Γάλλος συγγραφέας Ονορέ ντε Μπαλζάκ συνήθιζε να λέει στα έργα του: «Υπάρχουν δύο ιστορίες: η επίσημη ιστορία, η ψεύτρα ΚΑΙ η μυστική ιστορία, όπου βρίσκονται οι πραγματικές αιτίες των γεγονότων…».
Όταν ο επαναστάτης συγγραφέας Τζακ Λόντον έγραφε προφητικά, πριν από έναν αιώνα, για τους «Ανθρώπους της Αβύσσου» μάλλον δεν θα είχε φανταστεί το μέγεθος και την έκταση του πλανητικού φασισμού που έρχεται σήμερα με την τόση δύναμη της τεχνολογίας στα χέρια των Επικυρίαρχων. Στο κλασσικό βιβλίο του «The Iron Heel», που εκδόθηκε το 1908 («Η Σιδερένια Φτέρνα», ελληνική έκδοση 1990, εκδ. Ζαχαρόπουλος), περιγράφονται όλοι οι μηχανισμοί και οι τεχνικές των δικτύων της πλανητικής οικονομικής και πολιτιστικής ολιγαρχίας και η ανελέητη καταστολή των μαζών από τους μισθοφόρους του παγκόσμιου ιμπεριαλισμού.

Το σημαντικότερο κεφάλαιο του βιβλίου, «Το Ουρλιαχτό του κτήνους της Αβύσσου», ξεπέρασε σε προβλεπτικότητα κάθε υπολογισμό των «ρεαλιστών» διανοούμενων και πολιτικών για το πώς η σούπερ-καπιταλιστική «Σιδερένια Φτέρνα» θα κυριαρχήσει πάνω σε μια τσακισμένη ανθρωπότητα, αφήνοντας ψίχουλα από δημοκρατία και ανεξαρτησία στους λαούς του κόσμου.
Ιδιαίτερα προφητική ήταν η αναφορά του στον κρίσιμο ρόλο της «εργατικής αριστοκρατίας», των πραιτωριανών της «επανάστασης» (της σημερινής νεοταξικής αριστεράς) και της χρηματιστικής ολιγαρχίας που επιστεγάζει όλο το οικοδόμημα.