Σάββατο 17 Ιανουαρίου 2015

Mετά την επόμενη μέρα


Δεν έμειναν πολλές ημέρες για τις σημαντικότερες εκλογές,σημαντικότερες βέβαια για αυτούς που πιστεύουν πως θα αλλάξει κάτι και γι’αυτούς που καιροφυλαχτούν να κερδίσουν από ένα ακόμη βόλεμα…Η αλήθεια είναι βέβαια πως για πρώτη φορά κόμμα της Αριστεράς είναι τόσο κοντά στην εξουσία.

Από την άλλη τα έχουμε ξαναπεί.Στην πραγματικότητα πρόκειται για μία αριστερή διαχείριση του καπιταλισμού. Συνεπώς ας μην τρέφει ο κόσμος αυταπάτες πως την επόμενη μέρα θα ανατείλει ο σοσιαλισμός ή ακόμη πως αυτοί που ρημάξανε τις ζωές μας θα φύγουν έτσι απλά.Δεν πρόκειται να φύγουν,το λιγότερο θα γίνουν αντιπολίτευση,και το σκατοσύστημα και ο συρφετός που τους στηρίζει τόσα χρόνια θα συνεχίσει να ταλαιπωρεί αυτό τον τόπο.

Λοιπόν να είμαστε ξεκάθαροι.Αν η Αριστερά άλλαζε κάτι θα ήταν παράνομη.Μπορεί όμως έστω και αυτή η ευνουχισμένη Αριστερά και παραδομένη σχεδόν εξ ολοκλήρου στα μεγαλοαφεντικά και στους απανταχού ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς,όταν βρεθεί ας πούμε σε θέση ισχύος μέσα στα έδρανα της βουλής να καλυτερεύσει κάπως την ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων που βασανίζονται από τα μνημόνια και τις πολιτικές της λιτότητας;

Aυτό είναι και το κρίσιμο ερώτημα για την ίδια την Αριστερά και για τον κόσμο που πιστεύει στην αλλαγή μέσω των εκλογών και της ενσωμάτωσης της Αριστεράς στο σύστημα.Ευτυχώς υπάρχει κόσμος ο οποίος δεν θα πέσει από τα σύννεφα όταν καταλάβει πως η ζωή του μετά την πιθανή εκλογική επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ,ελάχιστα πρόκειται να αλλάξει.Και φυσικά δεν αναφέρομαι στους λοβοτομημένους σκατοκέφαλους που θα στηρίξουν μετά χαράς,όλα αυτά τα καθάρματα και τα παράσιτα που απομυζούν την ζωή μας.

Το πορτρέτο ενός εγκλωβισμένου μικροαστού


Ο Μπουνιουέλ γύρισε τον «Εξολοθρευτή Άγγελο» το 1962.

Σ’ αυτή την ταινία βλέπουμε μια παρέα αστών που συγκεντρώνεται στο σπίτι του ζεύγους Nobile για να δειπνήσουν. Μετά το τέλος του δείπνου όμως, αντί ν’ αναχωρήσουν, όλοι βρίσκουν μια δικαιολογία, εγκαθίστανται και κοιμούνται στο σαλόνι.

Το επόμενο πρωινό, μετά τον καφέ τους, διαπιστώνουν ότι δεν μπορούν να βγούνε από το δωμάτιο. Είναι εγκλωβισμένοι στο σαλόνι, χωρίς να υπάρχει κάποιος λόγος, κάποιο εμπόδιο. Απλά δεν μπορούν να φύγουν!

Μέρα με τη μέρα -και υπό την πίεση της πείνας και της δίψας- οι μάσκες της ηθικής αρχίζουν να πέφτουν και οι παγιδευμένοι αστοί ξεπέφτουν σε ένα σχεδόν ζωώδες επίπεδο.

Η ταινία εξελίσσεται και κορυφώνεται αριστουργηματικά, αλλά το ζητούμενο –από τη δική μας πλευρά- είναι τί εμποδίζει τους συνδαιτυμόνες να βγουν έξω. Και καταλαβαίνουμε ότι ουσιαστικά πρόκειται για πρόβλημα βούλησης και όχι αδυναμίας εξόδου.

-

Ο Μπουνιουέλ αρεσκόταν να καυτηριάζει την αστική τάξη, αλλά σε κάποια συνέντευξη είχε παραδεχτεί ότι τίποτα δε θα άλλαζε αν στη θέση των μπουρζουάδων ήταν εργάτες ή μικροαστοί.

-

Τολμώντας έναν ριψοκίνδυνο παραλληλισμό οι Έλληνες μοιάζουν να είναι παρόμοια εγκλωβισμένοι στο σαλόνι –ή μάλλον στα υπόγεια- της Ευρώπης.

Η πείνα και η δίψα τους βασανίζει, οι μάσκες έχουν πια πέσει, η μισαλλοδοξία είναι μέρος της καθημερινότητας τους, αλλά δεν μπορούν να διασχίσουν το κατώφλι…

Λάθος! Μπορούν, αλλά –χωρίς να το συνειδητοποιούν- δε θέλουν.

Αυτό το πρόβλημα βούλησης οφείλεται καταφανώς στη μικροαστική νοοτροπία των Ελλήνων.

-

Παρασκευή 16 Ιανουαρίου 2015

Μπορδέλο

Λεφτά, λεφτά, λεφτά, λεφτά…..Αυτό ενδιαφέρει τους ψηφοφόρους, αυτό τους υπόσχονται οι πολιτικοί τους. Είναι η πρώτη φορά στην ιστορία της Ελλάδας που οι επικοινωνιολόγοι των κομμάτων δεν κουράζονται να βρουν τις ιδεολογικές διαφορές που θα κάνουν τον λαό να αποφασίσει στο καθεστώς στο οποίο θα ζήσει την επομένη των εκλογών. Οι τεχνοκράτες των κομμάτων δεν σπάνε το κεφάλι τους να σχεδιάσουν γραμμές για τις οικονομικές βάσεις της χώρας. Η γραμμή είναι μία για όλους: Λεφτά.

Τόσος αγώνας, τόσο αίμα, τόσες διεκδικήσεις, τόσες προσωπικές στερήσεις και τόσες αντιστάσεις για να καταλήξουμε μετά από όλα αυτά στο πόσα λεφτά θα μάς υποσχεθεί ο υποψήφιος σωτήρας. Δεν υπάρχει πλέον λαός, ούτε πολίτες, παρά μόνο εισπράκτορες χρημάτων που δεν ενδιαφέρονται το πώς θα αποκτήσουν το χρήμα παρά μόνο για το ότι θα το κάνουν δικό τους.
Είναι η πρώτη προεκλογική περίοδος που δεν υπάρχει σε κανένα πρόγραμμα σχεδιασμός για την πρωτογενή παραγωγή παρά μόνο ότι οι αγρότες θα φορολογηθούν πολύ ή λίγο ή αν το δάνειο θα το πάρουν με σταθερό ή κυμαινόμενο επιτόκιο. Δεν αναφέρεται πουθενά ούτε τι καλλιέργειες θα κάνουν, ούτε ποιες θα είναι οι εξαγωγές των αγροτικών προϊόντων και βέβαια κουβέντα για τις σταθερές τιμές των προϊόντων τους έναντι των φθηνών εισαγόμενων.
Καμία απολύτως συζήτηση για την δευτερογενή παραγωγή της χώρας. Έχει κλείσει το 90% του βιοτεχνικού κλάδου, η ελληνική βιομηχανία έχει μπει διά παντός στο βιβλίο της ιστορίας και όλοι οι σωτήρες το μόνο που έχουν να πουν είναι περί επενδύσεων ξένων εταιρειών που το μόνο που θα έχουν ελληνικό είναι το φθηνό εργατικό ανασφάλιστο μεροκάματο.
Καμία νύξη για τον εμπορικό κλάδο. Μπήκε λουκέτο σε 500,000 επιχειρήσεις και κανένας απολύτως σχεδιασμός πώς οι δρόμοι των πόλεων θα είναι ξανά αγορά και όχι απέραντα καφενειοκαφετεροουζερί για να σκοτώνουν την ώρα τους οι αιώνιοι έμμισθοι τεμπέληδες της εύφορης Αγ-ελλάδας.

Τετάρτη 14 Ιανουαρίου 2015

O tempora! O mores!


του Γιώργου Χαλιμούρδα

«Ω καιροί, ω ήθη!» αναφώνησε προβοκατόρικα, κάποτε ο ρήτορας Κικέρωνας (υπέρμαχος της Ρωμαϊκής ολιγαρχίας) στο λόγο του εναντίον του Κατιλίνα (οργανωτή και εμπνευστή των πληβιακών στρωμάτων της Ρώμης στην αναμέτρηση τους εναντίον της καθεστωτικής ολιγαρχίας στη λεγόμενη στάση του Κατιλίνα). Αναφερόμενος στον αντίπαλό του τον κατηγόρησε ότι ενώ γνωρίζει ότι οι δολοπλοκίες του έχουν μαθευτεί, παραμένει μέσα στη σύγκλητο και στην πόλη δείχνοντας το θράσος του. Με όλα αυτά που συμβαίνουν σήμερα στην πολιτική αρένα της σύγχρονης Ελλάδας μήπως και εμείς πρέπει να αναφωνήσουμε την ίδια ρήση; Γιατί να ’στε σίγουροι πως αν δεν το πούμε εμείς θα μας το πούνε σίγουρα όπου να ’ναι οι σύγχρονοι ντόπιοι ολιγαρχικοί Κικέρωνές μας. Γιατί εν τέλει σε ποια πολιτική ηθική αναφερόμαστε και ποιο είναι το αξιακό μας σύστημα στην χαραυγή του 21ου αιώνα.

Γενικά η ηθική θεωρείται ως το σύνολο των κοινωνικών συμβάσεων και κανόνων, θεσμοθετημένων ή μη, που έχουν πραγματωθεί με την πάροδο της εξέλιξης μιας κοινωνίας, που θεωρούνται ως αποδεκτές από τα μέλη της, και καθορίζει το πώς πρέπει να ζει και να...
συμπεριφέρεται το άτομο σε μια συγκεκριμένη κοινωνία, δηλαδή καθορίζει το καλόν και το κακόν του πράγματος σε κάθε περίπτωση. Ποιες πράξεις είναι ορθές και ποιες ανάρμοστες και λανθασμένες. Όμως ποια είναι τα όρια μεταξύ της ηθικής και της ανηθικότητας; Πώς «μετριέται» ή πώς «αυξάνεται» η ηθικότητα; Αυτά τα ερωτήματα απασχόλησαν τους φιλόσοφους εδώ και αιώνες, προσπαθώντας να διερευνήσουν με το δικό τους τρόπο την ηθικότητα.

Σίγουρα είναι δεδομένο ότι υπάρχει μια υποκειμενική αντίληψη και ατομική στάση απέναντι στη συγκεκριμένη κοινωνική ηθική και επιπλέον στα θέματα ηθικής σπάνια υπάρχει γενική συμφωνία απόψεων και ακόμα και ο προσδιορισμός ποιο είναι το κεντρικό ή θεμελιώδες ζήτημα αποτελεί αντικείμενο διαφωνιών.

Τρίτη 13 Ιανουαρίου 2015

Πρωτοβουλία Πλειστηριασμοί-Stop

Προσθήκη λεζάντας

Την Τετάρτη 14/1/2015 3:30μμ η Πρωτοβουλία Πλειστηριασμοί-Stop καλεί σε συνέντευξη τύπου έξω από το ειρηνοδικείο της Ν. Ιωνίας όπου νέοι πλειστηριασμοί απειλούν ακόμα και την πρώτη κατοικία

Η ανακοίνωση της Πρωτοβουλίας Πλειστηριασμοί-Stop:

Πλειστηριασμοί: και τώρα τι κάνουμε;

Αντιμέτωποι με μια εντελώς νέα πραγματικότητα έχουν ήδη βρεθεί από την 1/1/15 εκατοντάδες χιλιάδες χρεωμένοι δανειολήπτες με απλήρωτα στεγαστικά, καταναλωτικά και επιχειρηματικά δάνεια. Η απερχόμενη κυβέρνηση, πιστή ως την τελευταία στιγμή στο ακραία νεοφιλελεύθερο σχέδιο, δεν ανανέωσε ούτε καν το μέχρι “χθες” ισχύον ελάχιστο πλαίσιο προστασίας της πρώτης κατοικίας. Έτσι σήμερα βρισκόμαστε μπροστά στην απόλυτη απελευθέρωση των πλειστηριασμών για οφειλές προς τις τράπεζες, ενω παράλληλα συνεχίζονται οι διαδικασίες πλειστηριασμών για οφειλές στο δημόσιο και στα ασφαλιστικά ταμεία.
Το τοπίο γίνεται ακόμα πιο εφιαλτικό καθώς η μία μετά την άλλη οι μεγάλες εμπορικές τράπεζες σπεύδουν να αναθέσουν σε ξένες επενδυτικές εταιρείες, τη διαχείριση των χαρτοφυλακίων των “κόκκινων δανείων”. Με τις τιμές ακινήτων σε ιστορικά χαμηλά και χωρίς καμμία νομική προστασία από τους πλειστηριασμούς, οι τράπεζες, ξεπουλώντας όσο-όσο τα “κόκκινα δάνεια”, άνοιξαν το δρόμο στα αρπακτικά του real estate για τη λεηλασία της ακίνητης περιουσίας μας, για την αρπαγή των σπιτιών μας.


Η φαιά Πανούκλα του τρόμο-θεάματος στο Παρίσι…


Η πολιτική συμμορία των τρομοκρατών της υφηλίου διαδηλώνει εναντίον της …ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ!!!
Τι απύθμενη και φρενοβλαβής υποκρισία και πόσος αβυσσαλέος και μακάβριος εμπαιγμός…
Οι χορηγοί, οι σπόνσορες, αλλά και οι σκηνοθέτες της ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ και του υστερικού τρόμο-θεάματος
χύνουν τα δάκρυά τους εναντίον του δικού τους εφιαλτικού έργου: κατακλυσμός κροκοδείλιων δακρύων.


Οι έμποροι της ΦΡΙΚΗΣ καταδικάζουν τη ΦΡΙΚΗ που παράγουν και σκηνοθετούν οι ίδιοι…

Όμως, από αυτή τη σκηνοθεσία της πολιτικής παρέλασης των ευρωπαίων συμμοριτών (της ευρωπαϊκής φαιάς Πανούκλας) δεν εμφανίζεται ΑΝΟΙΚΤΑ ο ΜΕΓΑΣ σκηνοθέτης και ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΗΣ: Ο αυτοκράτορας-παραγωγός της τρομοκρατίας (οι ΗΠΑ).

Με την απουσία του Ομπάμα, προφανώς, οι πλανητικοί δήμιοι, ήθελαν να σηματοδοτήσουν, πιο καθαρά, το ρόλο της ευρωπαϊκής πολιτικής συμμορίας, αυτόν του κομπάρσου: Κομπάρσοι στο τρομοκρατικό έργο που έχουν σκηνοθετήσει οι ΗΠΑ…

ΟΛΗ η ΕΕ διαδηλώνει για το τρομοκρατικό έγκλημα στη Γαλλία…

Η ίδια «αντιτρομοκρατική» ΥΣΤΕΡΙΑ που ζήσαμε με τους Δίδυμους Πύργους και τους συνακόλουθους πολεμικούς εφιάλτες…

Νέες πολεμικές και αιματηρές επιχειρήσεις ετοιμάζονται πίσω από αυτό το εφιαλτικό τρόμο-θέαμα του Παρισιού…

Και τα φίμωτρα του 4ου Ράιχ…

Και κανείς δεν τολμάει να μιλήσει γι αυτόν τον σκηνοθετημένο και τελετουργικό ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΦΑΣΙΣΜΟ…

πηγη

Δευτέρα 12 Ιανουαρίου 2015

Ο Λαός στην εξουσία


Του Μανώλη Παπαδάκη

Το τυραννικό καθεστώς, λίγο πριν εκπνεύσει το 2014 κατέρρευσε. Κατέρρευσε; Ή μήπως...

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Ο Πωλ Κρούγκμαν, την άνοιξη του 2009,σε μια διάλεξη που έδωσε σε κεντρικό ξενοδοχείο της Αθήνας, αναρωτιόταν. ''Τι χρειάζεται το σύμφωνο σταθερότητας, την στιγμή που υπάρχει η πειθαρχία της αγοράς, που διαμορφώνει τα spreads δανεισμού κάθε χώρας;'' Και συνεχίζοντας, ''Το να επιχειρείς να επιβάλεις το σύμφωνο σταθερότητας (Stability pact) σήμερα, είναι λάθος, και, χαριτολογώντας το χαρακτήρισε σύμφωνο βλακείας (Stupidity pact).

Όμως ο Γεώργιος ο Β΄ Παπανδρέου ο Γ΄, που ήταν παρών στην διάλεξη, είχε άλλα στο μυαλό του.
Λίγους μήνες αργότερα, έχοντας την έγκριση των αμερικανών και την βοήθεια των ΜΜΕ δεν δυσκολεύτηκε να κερδίσει τις εκλογές.

Η συνέχεια είναι γνωστή. Χρησιμοποιώντας, ως πρόσχημα, το σύμφωνο σταθερότητας και βυσσοδομώντας σε βάρος του Ελληνικού λαού (Τιτανικός, το πιστόλι στο τραπέζι, τεμπέληδες και διεφθαρμένοι Έλληνες -οι ίδιοι Έλληνες που λίγο πριν τον είχαν τιμήσει με την ψήφο τους-,μυστικές συμφωνίες με τον Στρος Καν, παραποίηση των στοιχείων της ΕΛΣΤΑΤ), κατάφερε, σε διάστημα λίγων μηνών να αλυσοδέσει την χώρα, εγκαθιδρύοντας, τριανταπέντε χρόνια μετά την πτώση της χούντας, μια νέας μορφής δικτατορία, τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της οποίας ήταν, αφ' ενός ότι η ίδια ήταν απρόσωπη και συγκαλυμμένη, όχι δηλαδή δικτατορία ενός ατόμου, αλλά μιας ολόκληρης κοινωνικής τάξης, της αστικής και αφ' ετέρου, ότι η βία και η τρομοκρατία, αυτήν την φορά, είχε ως στόχο, το σύνολο του Ελληνικού λαού και όχι ένα τμήμα του.

Κυριακή 11 Ιανουαρίου 2015

Άλλο άνεργος και άλλο άπραγος!

Ποια είναι η δυσκολότερη εργασία; Να ψάχνει κάποιος να βρει εργασία με αμοιβή. Ποια είναι ακόμα πιο δύσκολη εργασία; Να προσπαθεί ένας άνεργος να παράγει έργο χωρίς αμοιβή. Γιατί άλλο άνεργος και άλλο άπραγος! Η δύναμη της στρατιάς των ανέργων σήμερα στην Ελλάδα –και όχι μόνο- θα ήταν καθοριστική για την πορεία της χώρας εάν όλοι εμείς οι άνεργοι δεν μέναμε και άπραγοι.

Τι θα γινόταν αν ο καθένας με τις δεξιότητες ζωής που έχει αποκτήσει, με τα εφόδια ζωής που είναι εξοπλισμένος και με τη συναισθηματική νοημοσύνη που έχει αναπτύξει, σηκωνόταν κάθε πρωί και φρόντιζε αυτή την ουσιαστική (και που δεν μπορεί να του την πάρει κανείς!) περιουσία του να την μοιραστεί με την κοινωνία, κι όχι να την καταργήσει απαξιώνοντάς της – όπως επιθυμεί διακαώς κάθε εξουσία- με την απραξία; Τι θα γινόταν αν ο καθένας εκανε αισθητή την παρουσία του και τις θέσεις του, στην κοινωνία, ως πολίτης που συμμετέχει στα κοινά;

Και δεν μιλάμε για συμμετοχή σε φιλανθρωπικά σόου, που προϋποθέτουν συνήθως τη λύπηση και την ανισότητα στην νοοτροπία του κάθε …φιλάνθρωπου. Ούτε βέβαια για εθελοντισμό έξω από κοινωνικές δομές που βολεύει πάρα πολύ την κάθε εξουσία… αλλά για ισότιμο μοίρασμα.

Μοιράζομαι ότι είμαι, ότι νιώθω, ότι σκέφτομαι, και ότι έχω και δεν έχω με τους ανθρώπους. Τι σημαίνει άνθρωπος, αν όχι αυτός που συνυπάρχει με τους Άλλους για να μοιράζεται;

Στις Σκουριές υπάρχουν πολλοί άνεργοι που δεν πήγαν να εργαστούν στο εργοτάξιο που καταστρέφει τον τόπο τους, αγωνιζόμενοι αντίθετα ενάντια σε αυτό. Πόσοι επίσης από τους πρώην εργαζόμενους της ΕΡΤ δεν πήγαν να καταθέσουν αιτήσεις για να προσληφθούν στην ΝΕΡΙΤ ενώ το είχαν τόσο ανάγκη; Πόσοι από αυτούς συνεχίζουν να παράγουν έργο ως κατά τα άλλα …άνεργοι, όπως π.χ. οι απολυμένες καθαρίστριες με τον αγώνα τους;

Η Μεταμοντέρνα Αριστερά

Ο όρος «Μεταμοντέρνος» (Post Modern) αφορά ουσιαστικά την τάση, προσπάθεια και προδιάθεση αποδόμησης – διάλυσης ουσιαστικά – όλου του «Μ...