Σάββατο 24 Ιανουαρίου 2015

Το αφεντικό, οσονούπω, φέρνει το λογαριασμό. Δεν θα δεχτεί επιταγές !!


Του Κώστα Γιαννιώτη

Κατά πώς δείχνουν τα κιτάπια και τα μερομήνια - της κοινωνίας και όχι των στημένων δημοσκοπήσεων – ο συρφετός της υποτέλειας, της πατριδοκαπηλίας και του δωσιλογισμού, βρίσκεται ένα βήμα πριν από τη συντριβή του. Θα τους συντρίψει μια κοινωνία που έχει φτάσει στα όρια της ανοχής και της αντοχής της. Μια κοινωνία που θα αρνηθεί να τους προσφέρει την τελευταία της ανάσα σαν προσάναμμα στην πυρά που της ετοιμάζουν.
Αυτή η κοινωνία, στη μεγάλη της πλειοψηφία, περιμένει το ξημέρωμα της 25ης Γενάρη για να δείξει ότι, ακόμα και γονατισμένη, δεν προσκύνησε ! Ούτε τους πρωτοκλασάτους του δωσιλογισμού (ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ – ΛΑΟΣ) ούτε τα αποκούμπια και δεκανίκια τους (ΠΟΤΑΜΙ – ΡΙΖΕΣ – ΧΑ – ΚΙΔΗΣΟ του ΓΑΠ και άλλα φούμαρα). Θα απαιτήσει να απαλλαγεί από τους δυνάστες τής ζωής και της μοίρας της.

Οι δωσίλογοι το έχουν πάρει είδηση. Και αμπαλάρουν τα μπογαλάκια τους. Θα μας απαλλάξουν από τη σιχαμερή παρουσία τους και τη ΣΤΑΘΕΡΗ πολιτική της υποτέλειας, της αναξιοπρέπειας, της εθνοπροδοσίας και της γενοκτονίας.
Τα απομεινάρια τους μένουν πίσω, μέχρι τις εκλογές, για να ξερνούν τα εμέσματά τους από το ‘’γυαλί’’.
Βλέπεις δεν έφτανε η πολιτική εξόντωσης ενός ολόκληρου λαού, έπρεπε να υπομένει, αυτός ο λαός, και τους κάθε είδους σαλτιμπάγκους που με τα ‘’σκέρτσα’’, τους ναρκισσισμούς και τα καμώματά τους προσβάλλουν ακόμα κι αυτή την ίδια την αισθητική αυτού του λαού.
Αφού πρώτα διαγούμισαν τη ζωή του Έλληνα, έφτασαν να αναδείξουν ως εκπροσώπους του έργου τους και της πολιτικής τους άτομα προσιδιάζοντα στο ήθος το δικό τους και την αισθητική τους. Του γυμνοσάλιαγκα που ενώ γλείφει - γυαλίζοντας - τη μπότα του αφεντικού του, που τον κλωτσά, την ίδια στιγμή πουλά μαγκιά, ζοριλίκι και κουτσαβακισμό στον αλυσοδεμένο μέσο ανθρωπάκο.


"Ποσοτική χαλάρωση" και άλλα παραμύθια....




Στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας και μάλιστα μόλις δύο ημέρες πριν τις εκλογές της 25η Ιανουαρίου 2015 -που μέλει να αποδειχτούν ιστορικής σημασίας για την ίδια την χώρα και τον ελληνικό λαό-, οι αποφάσεις του μεσιέ Ντράγκι και της ΕΚΤ να «μπουκώσει» με φρέσκο χρήμα τις «αναξιοπαθούσες» τράπεζες του ευρωσυστήματος, δεν θα μπορούσαν ποτέ να περάσουν απαρατήρητες και να μην αποτελέσουν σημείο αιχμής στην αντιπαράθεση μεταξύ των διεκδικητών της εξουσίας.

Ωσάν τον πνιγμένο που πιάνεται από τα μαλλιά του ο Σαμαράς προσπάθησε να παρουσιάσει τις αποφάσεις αυτές περί «ποσοτικής χαλάρωσης», περίπου με ελικόπτερα που θα υπερίπτανται πάνω από τη χώρα και θα πετούν χρήματα εάν και εφ’ όσον επανεκλεγεί ο ίδιος στην πρωθυπουργία της χώρας. Πιο συγκρατημένα βέβαια, αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ έσπευσε να θεωρήσει την ποσοτική χαλάρωση ως μια νέα μεγάλη ευκαιρία που προσθέτει στα διαπραγματευτικά του «ατού».

Προφανώς τίποτε απ’ όλα αυτά που ακούγονται δεν ισχύει. Ούτε πρόκειται να δούμε, ακόμα και με τηλεσκόπιο, δεκαράκι τσακιστό από τον πακτωλό των 1 τρις και παραπάνω ευρώ που εξάγγειλε ο Ντράγκι ως πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης. Στις τράπεζες απευθύνεται και αυτές αφορά. Αποκλειστικά. Αντίθετα οι αρνητικές συνέπειες από τέτοιου είδους πολιτικές είναι που μας αφορούν όλους και κατέστησαν αυτό το σημείωμα αναγκαίο.

Στην πραγματικότητα οι αποφάσεις περί ποσοτικής χαλάρωσης του Ντράγκι και της ΕΚΤ δεν είναι τίποτε άλλο παρά η απόδειξη του τερματικού χαρακτήρα της κρίσης που έχει περιέλθει η ευρωζώνη και η απόλυτη αδυναμία των ευρωπαϊκών θεσμών να παρέμβουν θετικά για να αποτραπούν τα χειρότερα.

Παρασκευή 23 Ιανουαρίου 2015

Η Τρίτη Εντολή: Ερμηνεύοντας το Παζλ του Εκλογικού Τοπίου


Πριν από πέντε, περίπου, χρόνια, οι μάσκες έπεσαν και οι δυτικοί τοκογλύφοι δεν ερχόντουσαν, πλέον, ούτε ως φίλοι, ούτε ως εταίροι, ούτε ως ουδέτεροι... Μας επιτέθηκαν αδίστακτα, όπως ο λύκος πέφτει πάντα στα πρόβατα. Με τον τρόπο που έρχονταν οι ορδές του Γκαίμπελς και με την σύγχρονη γκαιμπελική μηχανή προπαγάνδας, τα εταιρικά ΜΜΕ, στο πλευρό τους για να ενοχοποιήσουν, να γονατίσουν και να εξουδετερώσουν τον ελληνικό λαό.
Από την πρώτη στιγμή που η «νέα τάξη» ποδοπατούσε την γη μας με το βήμα της χήνας των οικονομικών λεγεώνων, είπαμε να αντιδράσουμε άμεσα και με κάθε διαθέσιμο τρόπο στη νέα δουλεία, όπως οφείλαμε, και δεν ακούσαμε τις σειρήνες της αποτροπής.
Τώρα, μετά από μια πενταετία με μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις, σκληρές συγκρούσεις και πρωτοφανείς κοινοβουλευτικές ανακατατάξεις..., «η χειρότερη βουλή που υπήρξε μέχρι σήμερα αυτοδιαλύθηκε», σύμφωνα με παραδοχή της ίδιας της υπερ-συντηρητικής, καθεστωτικής, «Εστίας» σε κύριο άρθρο της.
Η δοσιλογική συγκυβέρνηση και το μνημονιακό καθεστώς καταρρέουν παταγωδώς, και το ερώτημα δεν είναι αν έπρεπε να γίνει τώρα αυτό, αλλά ...γιατί δεν είχε γίνει μέχρι τώρα. Γιατί δεν έφθασε ο ξεσηκωμός του λαού μέχρι το ποθούμενο· να τους εκπαραθυρώσει δια της βίας, αναγκάζοντάς τους να φύγουν με τα ελικόπτερα, τιμωρώντας σκληρά τους ενόχους, αλλάζοντας εκ θεμελίων το πολιτικό σκηνικό της χώρας.

Εφ’ όσον, για μια σειρά ιστορικών λόγων αλλά και λαθών, δεν ολοκληρώθηκε η πορεία του λαϊκού κινήματος όπως θα θέλαμε, ήταν επόμενο την προσωρινή λύση να την δώσει εκλογικά ο λαός μέσα από τον ισχυρότερο αντιμνημονιακό σχηματισμό που θα έμπαινε μπροστά μετά από τις συγκεκριμένες εξελίξεις.

Όποιοι δεν το καταλαβαίνουν αυτό θα επιμένουν σε προτάσεις που στερούνται λογικής, επενδυμένες με ουτοπικούς αντικαπιταλιστικούς βερμπαλισμούς, ανώριμες ενστάσεις υπερ-εθνικιστικού περιεχομένου ή σε ύποπτες αοριστολογίες για την επιλογή του λαού και την επόμενη ημέρα που σπέρνουν μόνο την ηττοπάθεια.

Πέμπτη 22 Ιανουαρίου 2015

Οι εκλογές σε συνθήκες μετακοινοβουλευτισμού


Ακόμη μία φορά η κοινωνία σέρνεται σε εκλογές, χωρίς ουσιαστική ενημέρωση, πληροφόρηση και συμμετοχή σε αυτά που συμβαίνουν. Άλλη μία φορά καλείται να επικυρώσει το ολιγαρχικό κομματοκρατικό σύστημα που οδήγησε στην χρεοκοπία και είναι ανίκανο να σταματήσει την ολέθρια πορεία. Πάλι η κοινωνία είναι έτοιμη να αναθέσει τις τύχες και το μέλλον της σε αμφιλεγόμενους πολιτικούς, προβληματικά κόμματα, σε γραφειοκρατικές διακυβερνήσεις και θνησιγενή προγράμματα.

Πράγματι, η κομματική αντιπαράθεση εδώ και πέντε έτη εγκλώβισε τη συζήτηση στο δίπολο «μνημόνιο – αντιμνημόνιο», «τρόικα – αντιτρόικα». Οι μεν ισχυρίζονται ότι θα σώσουν τη χώρα με το Μνημόνιο και το ευρώ, ενώ οι δε ότι θα σώσουν την κοινωνία από το Μνημόνιο και από το ευρώ. Αυτό όμως που κατάφεραν και οι δύο πλευρές ήταν να σώσουν το αποτυχημένο και παραπαίον σύστημα, βοηθώντας το να διατηρηθεί άθικτο χωρίς αναδόμηση, αναδιάρθρωση και ουσιαστικές θεσμικές αλλαγές. Αυτά τα αντιθετικά δίπολα-διλήμματα, συγκαλύπτουν το ουσιαστικό και θεμελιώδες πρόβλημα της χώρας, που είναι η ανάγκη για βαθειές πολιτειακές και θεσμικές αλλαγές, οι οποίες λείπουν εκκωφαντικά από τις διαθέσεις και τα προγράμματα όλων των κομμάτων.

Ταυτοχρόνως λείπουν από την κοινωνία το όραμα, η επιθυμία και η βούληση για ριζικές αλλαγές, οι οποίες θα αφαιρέσουν εξουσία, προνόμια και πλούτο από τους παραδοσιακούς κατόχους και θα επιτρέψουν τη συμμετοχή των ατόμων στη λήψη των αποφάσεων και στη θέσπιση των νόμων. Χωρίς αυτή τη συμμετοχή δεν είναι δυνατόν να βρεθεί διέξοδος στην καταστροφική πορεία, διότι ένας από τους λόγους για την πορεία αυτή ήταν η πολιτική απουσία της κοινωνίας. Επίσης, οι δήθεν ειδικοί αποδείχθηκαν ανίκανοι, διαπλεκόμενοι και διεφθαρμένοι, ενώ η εκλογική νίκη δεν προσπορίζει την ουσιαστική εξουσία, η οποία στην πραγματικότητα ασκείται από την ολιγαρχία των τραπεζών, των επιχειρήσεων, των ΜΜΕ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Τετάρτη 21 Ιανουαρίου 2015

Η Ευρώπη των παρακρατικών

Μπερδευτήκαμε με τις προεκλογικές δηλώσεις των υποψηφίων. Δεν ξέρουμε πια αν Ενωμένη Ευρώπη είναι η νίκη των κουμπουροφόρων της παρακρατικής Ελλάδας σύμφωνα με τον ευρωπαϊστή «εθνικιστή» βουλευτή Βορίδη για να τον ψηφίσουμε ή είναι βασισμένη στην συνθήκη διακήρυξής της που διαλαλεί ο ευρωπαϊστής Τσίπρας για να ψηφίσουμε αυτόν. Τι είναι λοιπόν, η «πατρίδα» μας Ευρώπη; Είναι η ερωμένη των παρακρατικών της Δεξιάς ή είναι η ερωμένη των κωλοτουμπιστών της Αριστεράς;

Όμως η Ε.Ε είναι και τα δύο. Είναι μία Ένωση φτιαγμένη από τους νικητές συμμάχους του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου που πρώτο μέλημα τους ήταν να ξαναδημιουργήσουν ισχυρό τον εχθρό τους, την Γερμανία με απώτερο σκοπό το κοινό ταμείο βάζοντας χέρι στα εθνικά ταμεία των ευρωπαϊκών χωρών.
Έτσι λοιπόν, έρχεται η «νικημένη» Αριστερά της Ελλάδας μέσω Τσίπρα να προσκυνήσει την συνθήκη ίδρυσης της Ε.Ε. «Η λιτότητα δεν αποτελεί ιδρυτική συνθήκη της Ε.Ε.», είπε ο Αλέξης. Αυτός που του γράφει αυτές τις εξυπνάδες δεν μπαίνει καν στον κόπο να διαβάσει την ιδρυτική διακήρυξη της Ε.Ε. Στον ίδιο κόπο δεν μπαίνει και το φασιστοειδές Βορίδης ο οποίος από την μία υποστηρίζει το «Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια» αλλά από την άλλη είναι υποστηρικτής της Ε.Ε.
Εφόσον ο «εθνικιστής» Βορίδης είναι με την Ελλάδα πώς μπορεί να είναι με την Ε.Ε που ο αρχιτέκτονας της Ένωσης , Ζαν Μονέ, το 1947 (όταν οι πρόγονοι του Βορίδη ελευθέρωναν την Ελλάδα από τους προδότες Κομουνιστές) διακήρυττε «Δεν θα υπάρξει ειρήνη για την Ευρώπη αν τα κράτη συνεχίζουν να έχουν την εθνική τους κυριαρχία». Γιατί δεν παίρνει τα κουμπούρια ο απόγονος των «ελευθερωτών» της Ελλάδας να κηρύξει τον πόλεμο εναντίον αυτών που του παίρνουν την «Πατρίδα, την Θρησκεία και την Οικογένεια»;
Τι έγινε, ρε Βορίδη; Έφτασες εσύ να είσαι «πολίτης του κόσμου» όπως ο αντίπαλός σου πρώην Συνασπιστής και νυν Συριζαίος; Το πιο πιθανόν είναι ότι όπως χρηματιζόταν με μία Αγγλική συμμαχική λίρα ο πρόγονός σου για να πατάξει τον κομουνισμόν έτσι και εσύ παίρνεις βαγόνια λίρες με τους νοικοκυραίους Νδκράτες οπαδούς σου να παραδώσεις την πατρίδα εφόσον το είδωλό σου ο ευρωπαϊστής Μονέ τόνιζε: «Τα κράτη της Ευρώπης θα πρέπει να επιλέξουν την συνεργασία και ομοσπονδιακή μορφή». Πάει το Πατρίς, έγινε Ομοσπονδία. Πόσες λίρες, ρε Βορίδη, κόστισε η υπογραφούλα παράδοσης της εθνικής κυριαρχίας; Τα πήρατε σε λίρες ή σε χαρτονομίσματα του Ευρώ;

Τρίτη 20 Ιανουαρίου 2015

Ευρωατλαντική συμμαχία.


Ο «Διάλογος» της Νέας Υόρκης με το Μιχάλη Νευραδάκη στο e-roi,gr

Απόσπασμα από το σχόλιο της εβδομάδας από το Μιχάλη Νευραδάκη που αφορά την υπό σύσταση Ευρωατλαντική συμμαχία. Ένα πολύ σοβαρό θέμα που μας αφορά όλους και πέρασε χωρίς καμία σοβαρή αναφορά από κανένα μέσο ενημέρωσης στις 7 Ιανουαρίου, την ημέρα που η προσοχή του κόσμου και των μέσων ενημέρωσης ήταν στραμμένη στα γεγονότα στο Παρίσι.

Δείτε εδώ επίσης ΔΙΑΤΛΑΝΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΚΗ ΣΧΕΣΗ ΕΜΠΟΡΙΟΥ
ΚΑΙ ΕΠΕΝΔΥΣΕΩΝ και κατεβάστε σε pdf: http://rosalux-europa.info/userfiles/...


Δευτέρα 19 Ιανουαρίου 2015

Ευρώ ή δραχμή;*


του Όθωνα Κουμαρέλλα

*Το σημείωμα αυτό είναι αναδημοσίευση παλαιότερου άρθρου, που δημοσιεύτηκε το Δεκέμβρη του 2013, αλλά είναι εξ ίσου επίκαιρο όπως τότε. Πολύ περισσότερο είναι επίκαιρο σήμερα, επειδή εν όψει της εκλογικής αναμέτρησης της ερχόμενης Κυριακής 25 Γενάρη του 2015, το περίφημο σενάριο «Grexit», επανήλθε θορυβωδώς, προκειμένου να ενσπείρει τη σύγχυση και τον φόβο στο εκλογικό σώμα. Επανήλθε περισσότερο ως απειλή, παρά ως μια πιθανή δική μας επιλογή για την επίλυση του ελληνικού προβλήματος. Για να εξορκιστεί επίσης, από την άλλη πλευρά, με τον ίδιο δραματικό τρόπο, αφού δεν προβλέπεται τέτοια διαδικασία, αλλά κι επειδή κατά τους «ειδήμονες» κοστίζει ακριβά και δεν συμφέρει κανέναν.

Αλλά ας δούμε τι έγραφα τότε, πριν ένα χρόνο και κάτι, το οποίο ισχύει απολύτως και σήμερα, αφού διαισθάνομαι, ότι η συζήτηση αυτή, πολύ σύντομα, θα έλθει ξανά -και επιτακτικά- στο προσκήνιο με εντελώς διαφορετικούς όρους:

Το πρώτο πράγμα που πρέπει να παρατηρήσουμε, είναι ότι η συζήτηση εξακολουθεί, προσώρας, να γίνεται με έναν εντελώς παραπειστικό τρόπο. Δηλαδή, κατά πόσο είναι εφικτή μια πορεία ανάκαμψης της χώρας μέσω της επιστροφής στη παλιά δραχμή, με το επιχείρημα της δυνατότητας υποτίμησης του νομίσματος και με αυτόν τον τρόπο ανάκτησης της περιβόητης «ανταγωνιστικότητας» της οικονομίας της χώρας. Ο τρόπος όμως που παρουσιάζεται το θέμα, δίνει την ευκαιρία στους υπερασπιστές του ευρώ, να αντιτείνουν και μάλιστα με αρκετά πειστικό τρόπο, για τους μη ειδικούς και μη γνωρίζοντες, ότι με το εξωτερικό χρέος της χώρας σε τόσο υψηλά επίπεδα και με την οριστική απομάκρυνση της χώρας από τις αγορές, η υποτίμηση θα είναι τόσο μεγάλη και ο πληθωρισμός καλπάζων, έτσι που η επιστροφή στη «δραχμή» θα αποδειχθεί μια καταστροφική περιπέτεια.

Κυριακή 18 Ιανουαρίου 2015

ΣΥΡΙΖΑ: Η απάτη που υπονομεύει τις ισορροπίες του καθεστώτος


Σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κρατάει πλέον ούτε τα προσχήματα: Τα «αριστερά» φύλλα συκής…

Ανοικτά και απροκάλυπτα ευθυγραμμίζεται πλήρως με τη φιλοσοφία, τις στρατηγικές, αλλά και τις τακτικές του 4ου Ράιχ. Απλώς όλα αυτά τα εμφανίζει με διαφορετική λεκτική ετικέτα: «Αριστερά».

Η ΑΠΑΤΗ και η ουτοπία του ΣΥΡΙΖΑ συνίστανται σε τούτο: Σε μια άλλη διαχείριση του προτεκτοράτου-ΕΛΛΑΣ, μια διαχείριση πιο «αποτελεσματική» που θα εγγυάται σε μεγαλύτερο βαθμό την «ασφάλεια» και τη «συνέχεια» του καθεστώτος του 4ου Ράιχ, ΚΑΙ που θα διευκολύνει τις εκτρωματικές γέννες αναπαλαίωσης της κοινοβουλευτικής ΑΠΑΤΗΣ…

ΟΛΑ αυτά, για μας δεν αποτελούν καμία έκπληξη. Τα έχουμε αναλύσει διεξοδικά εδώ και πάρα πολλά χρόνια…

ΣΗΜΕΡΑ, ελάχιστοι είναι και αυτοί οι αφελείς που μπορούν να πιστεύουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί μία εναλλακτική κυβερνητική λύση, έστω ελάχιστης «αριστερής» οσμής…

Μάλιστα, όσο εντείνεται ο προεκλογικός αγώνας (ο αγώνας του ψεύδους), τα ηγετικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ αποκαλύπτουν την «αλήθεια» τους…

Σχήμα οξύμωρο. Σε μια αρένα ψεύδους, εντυπωσιασμών, κιτρινισμού, κακόγουστων παραστάσεων, ανοησιών και δημαγωγικής φρενοβλάβειας, ο ΣΥΡΙΖΑ ξεσκεπάζει το πρόσωπό του (την «αλήθεια» του) για να επικαλύψει την ΑΠΑΤΗ της «ετικέτας»: Δηλαδή για να πείσει τους τοκογλύφους και τους μαφιόζους του χρήματος ότι δεν πρέπει να τρομάζουν με τη λέξη «αριστερά», διότι είναι μια νεκρή λέξη, μια φρασούλα για εσωτερική κατανάλωση, μια απλή ετικέτα…

Η Μεταμοντέρνα Αριστερά

Ο όρος «Μεταμοντέρνος» (Post Modern) αφορά ουσιαστικά την τάση, προσπάθεια και προδιάθεση αποδόμησης – διάλυσης ουσιαστικά – όλου του «Μ...