Το τέλος της Αριστερής Παρένθεσης;

του Ηλία Αλεξανδρή

Καθώς προχθες έκλεισαν 2 μήνες μετά τις εκλογές που οδήγησαν στην κυβερνητική αλλαγή και μετά από τον καταιγισμό επαφών, ταξιδιών, συνομιλιών και δηλώσεων που ζήσαμε στο δίμηνο αυτό, φαίνεται πως έχει έρθει η στιγμή να ξεθωριάσει και η τελευταία σκιά "αριστερής" φιλολαϊκής αυταπάτης.

Η κυβέρνηση Τσίπρα θα απογοητεύσει όπως όλα δείχνουν όσους συζητούσαν προεκλογικά και μετεκλογικά για σύντομη "αριστερή παρένθεση", έχοντας στο μυαλό τους την πτώση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ με την επάνοδο των γνωστών πολιτικών δυνάμεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ στον ρόλο του τοποτηρητή των τοκογλύφων νεοαποικιοκρατών της Ε.Ε. και ΔΝΤ, ίσως και με την συνδρομή της ΠΟΤΑΜΙσιας σφήνας των ντόπιων ολιγαρχών. ...


Μετά και το τελευταίο ταξίδι του κου Τσίπρα στην Γερμανία με όλες τις δηλώσεις και τα γεγονότα που την συνοδεύουν, φαίνεται ότι η κυβέρνηση έχει ήδη πετύχει η "αριστερή παρένθεση" να τελείωσει χωρίς να χρειαστεί να πέσει η κυβέρνηση.

Η δήλωση του κου Τσίπρα στην Γερμανία ότι "φταίμε και εμείς διότι δεν προχωρήσαμε τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις" έρχεται σε συνέχεια όλων των χειρισμών και δεσμεύσεων του super star Βαρουφάκη που μετέτρεψε την απονομιμοποιημένη Τρόϊκα σε νομιμοποιημένους Θεσμούς και υπέγραψε την συνέχιση της εφαρμογής του μνημονιακού "πρόγραμματος" ως "γέφυρα" με παράταση της δανειακής σύμβασης, αφού αποδέχθηκε προηγουμένως την νομιμότητα του χρέους - μέσω της δέσμευσης για την αποπληρωμή του - και ότι το 70% των μεταρρυθμίσεων του προηγούμενου μνημονίου είναι "καλές"!

Ο ραγιάς είναι πάντα τραγικό πρόσωπο και μάλιστα με περισσότερους από εναν τρόπο.

Σ. Κατσούλης

Ντρέπεται τόσο τρομακτικά πολύ που γεννήθηκε Έλληνας και γι αυτό θα προσπαθει μεσα στην μανιοκατάθλιψη του, να πείσει τους ξένους που θεωρεί ινδάλματά του οτι αυτός δεν είναι σαν τους άλλους Έλληνες. Αυτός, είναι διαφορετικός θα πει και θα λέει μέχρι να μαλλιασει η γλώσσα του. Πολύ διαφορετικός απο τους βρωμερους και ηλιθιους συμπατριώτες του. Αυτός, σε αντίθεση με τους άλλους ακατανομαστους, εμαθε το μάθημά του, αυτός έκανε τα εντατικά του μαθήματα και έλαβε, έστω και λίγο αργά, όλα τα καλά της αναγέννησης, αυτός, έχει γίνει σαν και τους ξενους. Βεβαίως, δεν τον ενδιαφέρει να μάθει πραγματικα τι εστί Αναγέννηση. Απλά, θα πάρει οτι μπορεσει ν αρπάξει, οτι καταφέρει σε κάθε του απεγνωσμένη προσπάθεια να συμβιβαστεί και να φορέσει εκείνο το προσωπείο που αυτός πιστεύει οτι θ' αρέσει στην παντοτινή του αγάπη, τον ξένο.


Ο πανικος του να εντυπωσιασει, δεν τον αφήνει πλέον να σκεφτεί λογικά, δεν τον αφήνει να συλλογιστεί σε ποια απυθμενα βάθη υποτέλειας έχει ξεπέσει. Θα κάνει γενικά οτι μπορεί, θα πεσει και στο πιο χαμηλό σημείο, για να κανει μια θετική εντύπωση στους θεούς του, τα αγαπητά του ινδαλματα. Και γι αυτό θα χλευάζει την Ιστορία των προγόνων του, περισσότερο κι απο τους εχθρούς του Γένους. Θα αρνηθεί την σοφία των προγόνων του, και θα κρίνει οτι η Ιστορια που του παρέδωσαν οι γονιοι του, δεν είναι παρα ένας μύθος. Και την ίδια στιγμη θα γονατίζει με θρησκευτική ευλαβια σε κάθε μυθο που του παρουσιάσει ο σεβάσμιος ξένος που τόσο θαυμάζει...

Μεγάλη πορεία ενάντια στην εξόρυξη χρυσού στη Θεσσαλονίκη στις 28/3

Μεγάλη πορεία ενάντια στην εξόρυξη χρυσού στη Θεσσαλονίκη διοργανωνουν το Σάββατο 28 Μαρτίου οι Επιτροπές Αγώνα Χαλκιδικής και Θεσσαλονίκης ενάντια στην εξόρυξη χρυσού. Σημείο προσυγκέντρωσης έχει ορισθεί η Πλατεία ΧΑΝΘ, στος 11:30.

Σε σχετική ανακοίνωση τονίζεται:

«SOS Χαλκιδική

Η Eldorado Gold συνεχίζει την καταστροφική της εξόρυξη στις Σκουριές στη Χαλκιδική.

Είναι απόλυτη ανάγκη να τους σταματήσουμε πριν η καταστροφή γίνει ανεπανόρθωτη.

Απαιτούμε να φύγει άμεσα η Eldorado από τον Κάκκαβο.

Ζητάμε την άμεση απαλλαγή των 350 διωκόμενων αγωνιστών.

Αγωνιζόμαστε για να μην χαθούν δεκάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας που κινδυνεύουν από την εξόρυξη χρυσού.

Καλούμε όλους τους πολίτες σε πορεία, το Σάββατο 28 Μαρτίου στις 11:30 στην Πλατεία ΧΑΝΘ

Να μην αφήσουμε την Βόρεια Ελλάδα να καταστραφεί από τους χρυσοθήρες

Να μην αφήσουμε τον καρκίνο να έρθει στα σπίτια μας».

πηγη

(24/3/1999): 16 χρόνια από την έναρξη βομβαρδισμών στη Γιουγκοσλαβία

Της Μίλιτσα Κοσάνοβιτς

 Στις 24 Μαρτίου του 1999 το ΝΑΤΟ, η πιο ισχυρή στρατιωτική δύναμη του κόσμου,γιόρταζε τα 50 χρόνια της ίδρυσής του και χάρισε στον εαυτό του ένα «μεγάλο δώρο» με το οποίο έπρεπε να δικαιολογήσει και την ύπαρξη του: την έναρξη των βομβαρδισμών κατά της Σερβίας!

Η Αμερική και οι δεκαεννέα χώρες της Ατλαντικής Συμμαχίας (ανάμεσα τους και πρώην χώρες του Άξονα), όλοι μαζί, «εχθροί» και σύμμαχοι από το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο (εκτός της Ρωσίας), βομβάρδιζαν ανελέητα κάθε νύχτα, για 78 μέρες, τη Σερβία. Οι «έξυπνες» βόμβες αναζητούσαν τους στόχους τους από ύψος 10.000 μέτρων και δεν έδιναν πολύ σημασία στις «παράπλευρες απώλειες». Άλλωστε εκείνοι που τις εκτόξευαν δεν ήταν ήρωες, αλλά κάποιοι καλοί ή κακοί παίκτες των πολεμικών video games. Μόνο που αυτή τη φορά οι στόχοι ήταν πραγματικοί. Για αυτούς άραγε υπήρχε καμία διαφορά;

Οι βόμβες έπρεπε να πέσουν. Το κύριο μήνυμα του ΝΑΤΟ ήταν ότι: «Πρέπει να βομβαρδιστεί η Σερβία γιατί πρέπει να πέσει ο Μιλόσεβιτς(!)». Κανένας δεν το πίστευε αυτό γιατί ήταν τόσο άδικο να καταστρέφει το ΝΑΤΟ έναν λαό που στην πλειοψηφία του δεν ήθελε τον Μιλόσεβιτς στην εξουσία, αλλά δεν είχε αρκετή δύναμη για να τον διώξει, γιατί και αυτός ήταν ένας «εσωτερικός εχθρός» που έλεγχε τα πάντα. Ό,τι και να έλεγαν, οι πύραυλοι έπρεπε να εκτοξευτούν. Κάπου έπρεπε να πέσουν.

ΓΙΑΤΙ Η ΝΕΟΤΑΞΙΚΗ «ΙΕΡΑ ΣΥΜΜΑΧΙΑ» ΦΟΒΑΤΑΙ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟΥ ‘21

Ο «Άη Γιώργης» Καραϊσκάκης. Ελαιογραφία του Γεωργ. Μαργαρίτη (Εθνική Πινακοθήκη, Αθήνα)

του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη*

(Ο Μέγας Ιεροεξεταστής): «Ω, θα τους πείσουμε ότι θα γίνουν ελεύθεροι μονάχα όταν θα παραιτηθούν από την ελευθερία τους για χάρη μας και όταν υποταχτούν σε μας. Θα έχουμε δίκιο ή όχι; Θα πεισθούν μόνοι τους πως έχουμε δίκιο…»
[Φιόντορ Ντοστογιέφσκυ Αδελφοί Καραμαζώφ]

Η ιστορία έχει αποδώσει στον Ουΐνστων Τσώρτσιλ το εύσημο ότι, χάρη σ’ αυτόν, το βρετανικό ναυτικό μπήκε στον Α’ παγκόσμιο πόλεμο πανίσχυρο. Μόνο σε ένα σημείο, έγραφε ο Τσάστενετ και άλλοι βιογράφοι του, ο Τσώρτσιλ έσφαλε και το σφάλμα του ήταν βαρύ: δεν κατόρθωσε να βυθίσει ούτε το «Γκαίμπεν» ούτε το «Μπρεσλάου», τα δύο πανίσχυρα γερμανικά καταδρομικά. Τα δύο αυτά πλοία βρέθηκαν με την έναρξη του πολέμου στην Αδριατική. Οπως αποδείχτηκε εκ των υστέρων οι συμμαχικές δυνάμεις της Αντάτ έπρεπε, μόλις κηρύχθηκε ο πόλεμος, να τα κτυπήσουν αμέσως. Αλλά ο γαλλικός στόλος ήταν απασχολημένος με την μεταφορά στην Γαλλία του στρατιωτικού σώματος της Αλγερίας και τα αγγλικά καταδρομικά του Γιβραλτάρ, εξ αιτίας των ασαφών διαταγών του Ναυαρχείου, δηλαδή του Τσώρτσιλ, δεν μπόρεσαν να τα εντοπίσουν. Το «Γκαίμπεν» και το «Μπρεσλάου» πέρασαν τα Δαρδανέλλια και αγκυροβόλησαν μπροστά στην Κωνσταντινούπολη. Η Τουρκία, φιλογερμανική μεν αλλά δίβουλη και φοβισμένη, αρνήθηκε να τα περιορίσει… Η στάση αυτή της Τουρκίας θα την σφραγίσει και θα την οδηγήσει τελικά να μπει στον πόλεμο στο πλευρό των Κεντρικών Αυτοκρατοριών.
Έτσι, με εχθρική την Τουρκία, κόπηκε η επαφή της Ρωσσίας με τους συμμάχους της και άρχισε μια αλυσίδα αντιδράσεων: η εκστρατεία των Δαρδανελλίων, με σκοπό να σπάσει αυτή η απομόνωση, η παράταση του πολέμου για τέσσερα χρόνια, η επανάσταση των Μπολσεβίκων και, γιατί όχι, ακόμα και η καταστροφή της Σμύρνης… Τον Ιούνιο του 1922, ο στρατός του Κεμάλ πασά, μετέπειτα Ατατούρκ («Πατέρας των Τούρκων»), αφού συνέτριψε την ακαθοδήγητη ελληνική στρατιά της Μικράς Ασίας, βάδισε προς την ελεύθερη ελληνική ζώνη και την Σμύρνη. Οι ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων χάθηκαν και το μέλλον των επόμενων γενεών καθορίστηκε δραματικά επειδή, ίσως, ο Τσώρτσιλ αμέλησε να διατάξει τον τορπιλισμό των δύο καταδρομικών.

Ξεκίνησα με τα παραπάνω για να θυμίσω ότι η ιστορία δεν συγχωρεί τα μοιραία λάθη και ότι είναι μια αλυσίδα γεγονότων που μπορεί να δέσει ή να σπάσει, αναλόγως αν γίνει έγκαιρα ή όχι η σωστή εκτίμηση από τους πρωταγωνιστές της κάθε κρίσιμης ιστορικής περιόδου.

Αυτό ισχύει και για εμάς σήμερα καθώς ζούμε πάλι σε κρίσιμους καιρούς, μάρτυρες μιας αναγκαστικής πορείας χωρίς περιθώρια για επιλογές, που εμφανίζεται σαν «νομοτέλεια» για τα έθνη και τους λαούς της Ευρώπης και του κόσμου.

Η νεοταξική πραγματικότητα προσπαθεί να στηριχτεί σε «πολιτικά ορθές» ιδεολογικές ακρότητες τις οποίες επικαλούνται για να αναθεωρήσουν την ιστορία τα πιο καλοπληρωμένα στελέχη της νομενκλατούρας που κυβερνάει την χώρα και την Ε.Ε. με κάθε είδους μανδύα: δεξιό,σοσιαλιστικό, ανανεωτικό αριστερό.

Μέρκελ über alles

Παράδοση, υποτέλεια, εξευτελισμός για ένα κοινό μέλλον με αρχηγό την Γερμανία


Μαρία Τσολακίδη

Ο ισχυρότερος πολιτικός πολέμιος της καγκελαρίου, κ. Τσίπρας, παραδόθηκε στην ισχυρή Γερμανία παραδίδοντας την αξιοπρέπεια των Ελλήνων μέσα από την φράση του "γυρίζουμε σελίδα οραματιζόμαστε ένα κοινό ευρωπαϊκό μέλλον (με την Γερμανία)".
Η στροφή πολιτικής και ιδεολογίας του Έλληνα πρωθυπουργού έβαλε για πάντα στο μπαούλο της απαιτήσεις του ελληνικού λαού και την Ελπίδα που πλέον θα εγκρίνεται για το αν είναι αρκετή μέσω των πολιτικών εταίρων της ελληνικής κυβέρνησης. Μέσω του Brussel Group που άτυπα διοικεί η Γερμανία.
Ο κύριος Τσίπρας στο ταξίδι του στο Βερολίνο δεν πήρε στις αποσκευές του τις δίκαιες απαιτήσεις των Ελλήνων, οι οποίοι επί έξι χρόνια έχουν υποστεί την σκληρή γραμμή λιτότητας της Γερμανίας που χάραξε ολοκληρωτικά και με δική της ευθύνη η κυβέρνηση της Άγκελα Δωροθέα Κάσνερ - Μέρκελ.
Η κοινή συνέντευξη τύπου που δόθηκε μετά το 4ώρο δείπνο των δύο πολιτικών αρχηγών δεν άφησε τίποτε να εννοείται. Η κυρία Μέρκελ πήρε πάνω της όλο το παιχνίδι των εντυπώσεων και έδειξε ποιος κάνει το κουμάντο, ενώ ο κύριος Τσίπρας περιορίστηκε σε ασάφειες όσον αφορά τις ελληνικές απαιτήσεις αλλά σε ξεκάθαρες κουβέντες όσον αφορά τη φίλη Γερμανία.

ΙΔΙΩΤΙΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΚΑΙ... ΔΗΜΟΣΙΑ ΧΡΕΗ

Νίκος Μέντζας

Το Ταμείο Αξιοποιήσεως Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου Α.Ε. (ΤΑΙΠΕΔ) ιδρύθηκε τον Ιούνιο του 2011 με στόχο να “αξιοποιηθεί” η ιδιωτική περιουσία του Δημοσίου. Προς όφελος τίνος, όμως; Στους σκοπούς του αναφέρεται ότι:
"Σύμφωνα με τον ιδρυτικό του νόμο (Ν. 3986/2011), το Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ) αξιοποιεί την ιδιωτική περιουσία του Δημοσίου, που του έχει ανατεθεί σύμφωνα με τις διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας και τις προβλέψεις των Μεσοπρόθεσμων Πλαισίων Δημοσιονομικής Στρατηγικής.
Το ΤΑΙΠΕΔ υλοποιεί ένα ιδιαίτερα φιλόδοξο πρόγραμμα αξιοποίησης της ιδιωτικής περιουσίας του Δημοσίου με τρόπο που αφενός θα συμβάλλει αποφασιστικά στη μείωση του δημόσιου χρέους και αφετέρου θα δημιουργεί τις βάσεις για την επανεκκίνηση της αναπτυξιακής διαδικασίας στη χώρα μας με πολλαπλασιαστικά οφέλη για την οικονομία. Για το λόγο αυτό, το ΤΑΙΠΕΔ, ανταποκρινόμενο στις συνθήκες της αγοράς και πάντα με γνώμονα τη διαφάνεια και το δημόσιο συμφέρον, κινείται με την απαραίτητη ευελιξία ώστε να διαμορφώσει τους καλύτερους δυνατούς όρους που θα συμβάλλουν στη μεγιστοποίηση των ωφελειών για το Ελληνικό Κράτος.”

Ο ιδρυτικός του νόμος περιλαμβάνει επίσης, τις εξής διατάξεις:
1. Με τα έσοδα των ιδιωτικοποιήσεων θα πληρώνονται αποκλειστικά οι δανειστές. (άρθρο 1, παράγραφος 2)
2. Το Δημόσιο παραιτείται από τα έσοδα που προκύπτουν από την ιδιωτική περιουσία του και τα παραχωρεί στο ΤΑΙΠΕΔ. (άρθρο 2, παράγραφος 5)
3. Ό,τι ιδιωτικοποιείται δεν μπορεί να αναμεταβιβασθεί στο Ελληνικό Δημόσιο με οποιονδήποτε τρόπο. (άρθρο 2, παράγραφος 7)
4. Μπορεί να γίνει αναγκαστική απαλλοτρίωση σε εμπράγματα δικαιώματα τρίτων (π.χ. ιδιωτών) αν κρίνονται αναγκαία για ένα επενδυτικό σχέδιο. Την δαπάνη της απαλλοτριώσεως την πληρώνει το Ελληνικό Δημόσιο και όχι ο επενδυτής (άρθρο 2, παράγραφος 8)
5. Τρία μέλη από τα επτά που αποτελούν το Συμβούλιο Εμπειρογνωμόνων, το οποίο γνωμοδοτεί για κάθε ιδιωτικοποίηση, υποδεικνύονται από την τρόικα (άρθρο 4, παράγραφος 1)

Κάνουν λόγο για την αξιοποίηση της ιδιωτικής περιουσίας του Δημοσίου, δηλαδή το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας. Με ποια αιτιολογία όμως; Με δυο, την μείωση του δημόσιου χρέους και την ανάπτυξη, με στόχο την εξυπηρέτηση των διεθνών υποχρεώσεων.

Πάω να παίξω μπάλα

Της Κατερίνας Γκαράνη

Σε ποια παράγραφο των μεταρρυθμίσεων βρίσκονται οι δικές μας ζωές; Πού είναι τα δικά μας “Θέλω” και “Απαιτώ”;
Σε ποια άρθρα των νομοσχεδίων είναι στριμωγμένες οι επιθυμίες και οι ανάγκες μας; Πουθενά. Κατάντησε ο Ναός της Δημοκρατίας λογιστικό γραφείο. Εκεί μέσα δεν παίρνουν φωτιά οι ιδέες και τα οράματα, παίρνουν φωτιά τα κομπιουτεράκια να πολλαπλασιάζουν το έλλειμμα επί του επιτοκίου και να αφαιρούν την ζωή των ανθρώπων. Η Ελλάδα δεν έχει δημοκρατικό αλλά εισπρακτικό τραπεζικό πολίτευμα αποτελούμενο από συμφεροντολογικά όντα που θέλουν να πάρουν καλή βαθμολογία και διαγωγή “κοσμιοτάτη” όταν ο επιθεωρητής του Brussel Group θα τους εξετάσει.
Μοιάζουν σαν κάτι δασκαλάκους που έχοντας την βέργα στο χέρι πίεζαν τους μαθητές με την θεωρία ότι για να γίνεις άνθρωπος πρέπει να σου ρίξουν δέκα ξυλιές στις παλάμες απολαμβάνοντας να κοιτάνε τα μάτια που πεισματικά δεν άφηναν δάκρυ να πέσει. Στεγνά ανθρωπάκια που δεν είχαν ποτέ ζωή έρχονται να σου καθορίσουν την δική σου ζωή. Να στην κάνουν στεγνή σαν την δική τους. Να σε κάνουν σαν τα μούτρα τους: Να ρουφιανεύεις τον διπλανό για να πάρεις τα εύσημα. Να τρομοκρατήσε να πάρεις την ζωή στα χέρια σου όπως τρομοκρατούσε τους ίδιους το οποιοδήποτε ρίσκο που θα αποδείκνυε ότι είναι ζωντανοί.

Εάν πιστεύεις ότι όλα είναι εντάξει, μη το διαβάσεις.

Αυτό που βλέπουμε σήμερα, είναι το απόλυτο ξεπούλημα κάθε αξίας, κάθε ανθρωπιστικής ιδέας και ιδεώδους, κάθε δικαιώματος, κάθε αυτονόητου αιτήματος, για χάρη της εξουσίας.

Αυτό που βλέπουμε σήμερα, είναι εξ ορισμού και όχι από εμπάθεια, η απαρχή ενός φασιστικού / ολοκληρωτικού συστήματος, που έχει ως στήριγμα ολόκληρο το επίσημο πολιτικό φάσμα στην χώρα μας.


Οι έξυπνες κάρτες για τους άστεγους, άνεργους και άπορους είναι παγίωση της αναξιοπρέπειας, εγκαθίδρυση του χειρότερου κατεστημένου, αυτό του δούλου, του λιωμένου ηθικά, του ανθρώπου που έχει καταπατηθεί ολόσωμος μέσα στην λάσπη από τις μπότες του δυνάστη του, του πρώην πολίτη που θα κάνει ότι του ζητήσουν για ένα κομμάτι ψωμί. Η ψυχολογία του ανθρώπου αυτού, είναι αυτού που θα κάνει το οτιδήποτε πλέον, θα ξεπουλήσει το οτιδήποτε πλήρως και αμετάκλητα, για να μην πεινάσει. Το να σηκωθεί και να απαιτήσει τα αυτονόητα γι αυτόν, εάν δεν κάνουμε κάτι σύντομα, θα του φαίνεται αδιανόητο.

Αυτό σημαίνει ότι εάν το αφήσουμε έτσι, από αυτούς, επανάσταση, ΟΠΟΙΑΣ μορφής επανάσταση τέλος πάντων, ΔΕΝ θα υπάρξει.

Όλοι αυτοί που πιστεύουν σε μια επανάσταση, ταξική, εθνική, οτιδήποτε που θα είναι υπέρ του Λαού ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ; Ή πιστεύουν ότι εφ όσον θα εξαλειφθούν οι Έλληνες - μαζί και οι ίδιοι βέβαια - με τέτοια μέτρα, τότε θα έχει εξαλειφθεί και ο καπιταλισμός/ρατσισμός/αδικία/δικτατορία/χούντα με ή χωρίς εισαγωγικά στην Ελλάδα, οπότε όλα είναι ΟΚ;

Κάποτε υπήρχε μια άλλη διανόηση

του Γιώργου Χαλιμούρδα

Με αφορμή τον βανδαλισμό που υπέστη το άγαλμα του Κωστή Παλαμά προσφάτως, δράττομαι της ευκαιρίας να πω δύο λόγια για αυτόν τον μεγάλο εθνικό μας ποιητή, για τον οποίο είμαι σίγουρος πως είναι άγνωστη η ιστορική του συμβολή, τουλάχιστον παραποιημένη, σε όσους βανδάλισαν το άγαλμα του, καθώς και παντελώς άγνωστη στη συντριπτική πλειοψηφία της νεολαίας μας, γιατί δυστυχώς όλο το γνωσιολογικό σύστημα (γλώσσα, εκπαίδευση, επιστήμη, τεχνολογία, ΜΜΕ) που κυριαρχεί στη μεταπολίτευση και μετέπειτα θέλει το νεοέλληνα, ραγιά, να πλέει στην ιστορική λήθη, πολίτη του κοσμοπολιτικού νεοφιλελευθερισμού, έρμαιο της απώλειας της ιστορικής συνέχειας, μια έλλειψη που σε κάνει να χάνεις αυτό το δέσιμο που έχεις με τον τόπο σου και την ιστορία του, και εν τέλει ανίκανο να πολεμάς και να διεκδικείς το αυτονόητο, που είναι πρώτα και πάνω από όλα να είσαι αφέντης στον τόπο σου. Ένα γνωσιολογικό σύστημα που αμφισβητεί την αντικειμενική αλήθεια, αρνείται την επιστημονική αλήθεια, έχει προσδέσει την ακαδημαϊκή ελευθερία και έρευνα στο άρμα των αγορών και ελέγχει την κοινή γνώμη με τα ΜΜΕ [1]. Άμεσα, μετά από το γεγονός του βανδαλισμού, από την άλλη μεριά τα ακροδεξιά φερέφωνα του διαδικτύου, τρέξαν να υιοθετήσουν τον μεγάλο ποιητή. Λες και ο Παλαμάς ανήκει σε κάποιον, πόσο δε σε φασίστες και χουντικούς που ο ρόλος τους είναι μόνο να ευνοούν το διχασμό του ελληνικού λαού, το διαίρει και βασίλευε, που στοχεύει μόνο στην καταδυνάστευση αυτού του τόπου από τη ντόπια και διεθνή ολιγαρχία. Πέρα από αυτό το τραγικό γεγονός, υπάρχει και ο Παλαμάς που αξίζει να πούμε δυο λόγια γι’ αυτόν. ...