Η Ελλάδα από την έναρξη της κρίσης μέχρι και σήμερα τουλάχιστον, βρίσκεται σε μια από τις κρισιμότερες περιόδους της σύγχρονης ιστορίας της, ακέφαλη στην ουσία από ισχυρή πολιτική, οικονομική και πνευματική ηγεσία.
Είναι γνωστό πλέον, ότι η Εθνική Ανεξαρτησία της χώρας, με όσα ψήγματα διέθετε αυτή, έχει παραδοθεί μέσω επαίσχυντων δανειακών συμβάσεων που υπόγραψαν Έλληνες πολιτικοί, ερήμην Βουλής και Λαού, σε τοκογλύφους-δανειστές, που οι κυβερνήσεις της χώρας μας αυτής της περιόδου που αναφερόμαστε, έχουν το θράσος να τους αποκαλούν «εταίρους»!
Διεθνώς τώρα, αναπτύσσεται μια ισχυρή τάση αποδόμησης των εθνικών κρατών και της κυριαρχίας τους, προς όφελος της νέας οικονομίας-παγκόσμιας διακυβέρνησης, που έχει σαν αιχμή τον χρηματοπιστωτικό τομέα.
Επειδή αυτό το χρηματοπιστωτικό σύστημα «πνίγεται» στα εθνικά σύνορα των κρατών, αναζητά όλο και περισσότερο μεγαλύτερες κρατικές ενσωματώσεις, για να μπορέσει να λειτουργήσει και να εξελιχθεί αποτελεσματικά. Η αναζήτησή του αυτή, προϋποθέτει πριν από όλα την αποδόμηση των εθνικών κρατών.
Εδώ λοιπόν σε αυτήν την κρίσιμη περίοδο, όταν όλα στην περιοχή μας επαναπροσδιορίζονται γεωπολιτικά, η Πατρίδα μας βρίσκεται στη χειρότερη πολιτική, οικονομική και κοινωνική, κατάσταση, ενώ αντιμετωπίζει μια βαθιά κρίση αξιών με αποτέλεσμα, όλα τα παραπάνω να έχουν προξενήσει καταλυτικές συνέπειες στο κύρος και στην ισχύ της.