Ευρωπαϊκή Ένωση: 60 Χρόνια για να φτάσουμε από το ρόδινο όνειρο στον τρομακτικό εφιάλτη

25 Μαρτίου 1957 - 25 Μαρτίου 2017

Όσοι ζούσαν αυτή την εποχή, εποχή ακόμη της ευημερίας και των παχιών αγελάδων, τα θυμούνται… Έτσι στα καλά καθούμενα, έφτασε από το πουθενά η μεγάλη ιδέα. Μια νέα ιδέα, φανταχτερή και ρόδινη, γεμάτη υποσχέσεις για ηλιόλουστες μέρες, ανένδοτης χαράς, τάξης και ασφάλειας. Η ιδέα της Ευρωπαϊκής Ολοκλήρωσης. Η ιδέα της ενότητας των λαών, της ευημερίας και της γενικότερης αναβάθμισης όλων των λαών της. Μια Ευρώπη χωρίς σύνορα, όπου ο κάθε πολίτης της, ίσος πλέον με τους άλλους, θα είχε τις ίδιες ευκαιρίες και δυνατότητες όπως όλοι. Μια Ευρώπη του Εράσμους, του ΕΣΠΑ, των σεμιναρίων με τα διαλείμματα για σαντουϊτσάκι και καφέ, του ελεύθερου εμπορίου και των επιχειρηματικών ευκαιριών, του ECDL, του ISO9000 κι άλλων ποιοτικών διαδικασιών... Μια ιδέα τόσο φοβερή και απίστευτη, που γι αυτήν, μέχρι και την μπανάνα επανέφεραν στην χώρα μας!

Πρώτα ήρθε η ΕΟΚ υποσχόμενη ασφάλεια και ένα λαμπρό μέλλον, μετά η Ε.Ε. με τις εκλογές για το κοινοβούλιο της και υποσχέσεις για ανθρώπινα δικαιώματα, μετά το νόμισμα του Ευρώ που θα ήταν το μέσο πλουτισμού των πάντων κι όλα φαίνονταν ότι θα πήγαιναν μέλι γάλα. Η διαφθορά σε λίγο θα ήταν μια για πάντα παρελθόν, οι εργαζόμενοι θα γίνονταν ο καθένας τους ένα άξιο πετραδάκι στο εξαίσιο μωσαϊκό που θα δημιουργούσαν οι λαοί της. Τα διάφορα ιδρυτικά κείμενα και οι συνδιασκέψεις της Ένωσης υπόσχονταν ένα μεγαλειώδες όραμα άνευ προηγουμένου κι οσονούπω, οι κοσμάκης θα έτρωγε με χρυσά κουτάλια μέσα σε ένα πλαίσιο ασφάλειας, ισότητας, δημοκρατίας και ευγενούς άμιλλας και συνεργασίας μεταξύ των λαών της Ευρώπης, παρουσιάζοντας ένα παράδειγμα προς μίμηση σε όλη την ανθρωπότητα.

Η κόλαση του γερμανικού θαύματος

Το μοντέλο που εμπνέει τον Εμμανουέλ Μακρόν

Ο γερμανικός πληθυσμός που κλήθηκε στις κάλπες στις 24 Σεπτεμβρίου, ποτέ δεν είχε τόσο λίγους ανέργους. Ούτε και τόσους φτωχούς. Η διάλυση της κοινωνικής προστασίας στα μέσα της δεκαετίας του 2000 μετέτρεψε τους ανέργους σε φτωχούς εργαζόμενους. Οι μεταρρυθμίσεις αυτές αποτελούν πηγή έμπνευσης της αναδιαμόρφωσης του Εργατικού Δικαίου που η γαλλική κυβέρνηση θέλει να επιβάλει μέσω διαταγμάτων.

Από τον Olivier Cyran

Οκτώ η ώρα: το Jobcenter της βερολινέζικης συνοικίας του Pankow μόλις άνοιξε τα ρολά του και ήδη μια δεκαπενταριά άτομα είναι στην ουρά μπροστά στο γκισέ υποδοχής, καθένα κλεισμένο σ’ένα κουκούλι αγχωμένης σιωπής. «Γιατί βρίσκομαι εδώ; Διότι αν δεν απαντήσεις στις κλήσεις τους, σου παίρνουν το λίγο που σου δίνουν, γκρινιάζει ένας πενηντάρης χαμηλόφωνα. Ούτως ή άλλως, δεν έχουν τίποτα να σου προτείνουν. Πέρα, ίσως, από μια θέση πωλητή σώβρακων με καρφιά, ποιος ξέρει.» Η νύξη του φέρνει ένα θαμπό χαμόγελο. Πριν από έναν μήνα, μια μητέρα μονογονεϊκής οικογένειας, 36 ετών, άνεργη εκπαιδευτικός, έλαβε επιστολή από το Jobcenter του Pankow βάσει της οποίας έπρεπε, αλλιώς θα είχε να αντιμετωπίσει ποινές, να θέσει υποψηφιότητα για εργασία πωλήτριας σε σεξ σοπ. «Τα είδα όλα, με το Jobcenter μου, αλλά αυτό ήταν το κερασάκι», αντέδρασε η ενδιαφερόμενη στο Διαδίκτυο, πριν ανακοινώσει την πρόθεσή της να καταθέσει μήνυση για κατάχρηση εξουσίας.