Ο πολίτης μαθαίνει πως όταν αντιδρά θα βασανίζεται, πως όταν προσπαθεί να βοηθήσει κάποιον που βασανίζεται θα κατηγορηθεί για συμμετοχή σε έγκλημα και αντίσταση κατά της αρχής, μαθαίνει από θεσμικά χείλη ότι ο τρομοκράτης καταδικάστηκε ως τέτοιος από τη Εκτελεστική Εξουσία πριν ακόμα αποφανθεί η – τύποις ανεξάρτητη- Δικαιοσύνη. Κάθε μορφή αντίστασης θα τιμωρείται είτε με επιστράτευση (ποιος άραγε αγωνιά αν καταπατούν το Σύνταγμα) είτε με παράνομες και σωματικές τιμωρίες που αντιβαίνουν ακόμα και τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα. Αυτό που ζούμε δεν είναι χούντα και δεν λέγεται δημοκρατία, είναι τρομοκρατία! Ένα καθεστώς εκτάκτων μέτρων, στρατιωτικών διατάξεων, αντισυνταγματικών ρυθμίσεων που δε σέβεται ούτε Κοινωνικό Συμβόλαιο ούτε την ασφάλεια των πολιτών.
Ο σύγχρονος πολίτης-υπήκοος εξανδραποδίστηκε με το αφιόνι και βουλιάζει σε μία κουβέρτα κι έναν καναπέ μήπως και γλιτώσει. Οι φιλελεύθεροι δίδασκαν ότι η πολιτική αλλαγή μόνο με εκλογές. Μα αν ο νικητής δε σέβεται το Συμβόλαιο που υπέγραψε με το λαό προεκλογικά; Αν βλέπεις να ασκείται συστηματικά βία, πώς να μην αντιδράσεις; Και φυσικά όταν αντιδράς γίνεσαι ύποπτος, τρομοκράτης, επικίνδυνος…