Το κράτος δανείζεται για να κερδοσκοπούν στο εξωτερικό ντόπια και ξένα αρπακτικά

Η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι ψάχνει να βρει 14,6 δις ευρώ για την επόμενη διετία. Για τον σκοπό αυτό σκοπεύει να ανεβάσει την μέση φορολογική επιβάρυνση ανά νοικοκυριό στα 2.000 ευρώ ετήσια. Τέρμα τα αφορολόγητα, ενώ τα τεκμήρια ξεκινούν πλέον από το γεγονός ότι μπορεί να ζει κάποιος και αναπνέει σημαίνει ότι αντιστοιχεί σε τεκμαρτό εισόδημα 3.000 ευρώ ετήσια.
Κι ενώ γίνονται όλα αυτά, οι γύπες έχουν αρχίσει να υπερίπτανται πάνω από την δημόσια περιουσία και το κουφάρι της ελληνικής οικονομίας.
Τελικά υπάρχουν χρήματα, ή όχι; Και βέβαια υπάρχουν. Μόνο το τελευταίο πεντάμηνο του 2012 (Ιανουάριος-Μάιος) στην κατηγορία των επενδύσεων χαρτοφυλακίου σημειώθηκε καθαρή εκροή ύψους 72,3 δισεκ. ευρώ (έναντι καθαρής εκροής 9,7 δισεκ. ευρώ την αντίστοιχη περίοδο του 2011). Ειδικότερα, καταγράφηκε εκροή κεφαλαίων κυρίως λόγω της αύξησης των τοποθετήσεων των εγχώριων θεσμικών επενδυτών σε ομόλογα και έντοκα γραμμάτια του εξωτερικού κατά 40,9 δισεκ. ευρώ καθώς και λόγω της μείωσης των τοποθετήσεων μη κατοίκων σε ομόλογα και έντοκα γραμμάτια που έχουν εκδοθεί από κατοίκους Ελλάδος κατά 30,8 δισεκ. ευρώ (εκροή).
Τι σημαίνει αυτό; Μέσα σ' ένα πεντάμηνο βγήκαν από την ελληνική οικονομία κεφάλαια αξίας 72,3 δις ευρώ, που ισούνται με το ΑΕΠ του πενταμήνου. Από αυτά τα 40,9 δις ευρώ έφυγαν από θεσμικούς επενδυτές -- κυρίως τράπεζες και επενδυτές -- για να αγοράσουν ομόλογα και έντοκα γραμμάτια του εξωτερικού. Ενώ τα 30,8 δις ευρώ έφυγαν αφού οι ξένοι κάτοχοί τους εξαργύρωσαν τους τίτλους εσωτερικού που κατείχαν.
Αντιλαμβάνεστε το ποσό; 72,3 δις ευρώ! Πρόκειται για εκροή κεφαλαίου από και προς τοποθετήσεις καθαρά κερδοσκοπικές. Από που τα βρήκαν και έβγαλαν έξω;
Την ίδια περίοδο του πενταμήνου έγινε καθαρή εισροή ύψους 79,0 δισεκ. ευρώ (έναντι καθαρής εισροής 21,5 δισεκ. ευρώ το αντίστοιχο πεντάμηνο του 2011) η οποία οφείλεται κυρίως στην αύξηση των καθαρών δανειακών υποχρεώσεων του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα προς μη κατοίκους κατά 73,9 δισεκ. ευρώ (εισροή) και στη μείωση κατά 11,7 δισεκ. ευρώ των τοποθετήσεων των εγχώριων πιστωτικών ιδρυμάτων και θεσμικών επενδυτών σε καταθέσεις και repos στο εξωτερικό (εισροή). Ειδικότερα, ο καθαρός δανεισμός του τομέα της γενικής κυβέρνησης ανήλθε σε 74,5 δισεκ. ευρώ και αφορά το δανεισμό του δημόσιου τομέα από το EFSF και το ΔΝΤ. Η εξέλιξη αυτή αντισταθμίστηκε εν μέρει από τη μείωση των τοποθετήσεων μη κατοίκων σε καταθέσεις και repos στην Ελλάδα κατά 6,3 δισεκ. ευρώ (εκροή).
Με άλλα λόγια το ελληνικό δημόσιο δανείστηκε εκ νέου 74,5 δις για να πληρώσει τράπεζες και επενδυτές, οι οποίοι με τη σειρά τους τα πήραν και τα έβγαλαν έξω (72,3) σε κερδοσκοπικές τοποθετήσεις του εξωτερικού. Τόσο ωραία είναι τα πράγματα!
Την ίδια ώρα οι κυβερνώντες κόβουν και ράβουν νέο κουστουμάκι για τα νοικοκυριά με νέες φοροεπιδρομές και δραστικές περικοπές που θα φέρουν σε πλήρη απόγνωση το σύνολο σχεδόν των λαϊκών στρωμάτων. Κι όλα αυτά για 14,6 δις ευρώ! Αν ήθελαν θα μπορούσαν πανεύκολα να τα βρουν αν επέβαλαν έναν έκτακτο φόρο της τάξης του 20% για κάθε εκροή κεφαλαίου που αφορά σε τοποθετήσεις κερδοσκοπικού-παρασιτικού χαρακτήρα. Αν είχαν επιβάλει έναν τέτοιο φόρο θα είχαν αποκομίσει μόνο από το πρώτο πεντάμηνο του 2012 περί τα 14,5 δις ευρώ.
Όμως σε μια τέτοια περίπτωση θα έπρεπε να είχαν συγκρουστεί οι κυβερνώντες με το κύκλωμα των επιχειρηματικών και τραπεζικών συμφερόντων που υπηρετούν, όπως και με την Ευρωπαϊκή Ένωση που θεωρεί ως αμάρτημα καθοσιώσεως την φορολογία στην κίνηση του κεφαλαίου. Επομένως είναι αρκούντως πιο εύκολο να οδηγήσουν στην αυτοκτονία και την μαζική εξαθλίωση έναν ολόκληρο λαό, παρά να θίξουν τα συμφέροντα των πιο παρασιτικών κυκλωμάτων που εκμεταλλεύονται την χώρα για δεκαετίες.

Αναρτήθηκε από ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΖΑΚΗΣ

«Σταύρωση» (20 Ιούλη 1974)

Στις 20 Ιουλίου 1974, σαράντα περίπου χιλιάδες Τούρκοι στρατιώτες, υπό την υποστήριξη της Τουρκικής Αεροπορίας και του ναυτικού εισέβαλαν παράνομα και κατά παράβαση του καταστατικού χάρτη του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών στις βόρειες ακτές της Κυπριακής Δημοκρατίας. Τετρακόσια τέσσερα χρόνια μετά την οθωμανική εισβολή, η σύγχρονη ιστορία της Κύπρου βρίσκεται μπροστά σε μία νέα εισβολή. Η απόβαση των Τουρκικών στρατευμάτων που ολοκληρώθηκε σε δύο φάσεις, με ένα μήνα σχεδόν διαφορά η πρώτη από τη δεύτερη, είχε ως αποτέλεσμα την παράνομη κατοχή του 37% της Κυπριακής Δημοκρατίας. Περίπου 200.000 εκδιώχθηκαν από τα σπίτια τους, έγιναν πρόσφυγες στην ίδια τους την πατρίδα, περίπου 4.000 νεκροί, και 1.619 δηλώθηκαν αγνοούμενοι...

πηγη  gregor der grieche

Ακουσα καλά;

Με αστραπιαία κίνηση/εντολή του πρωθυπουργεύοντος,
η ΔΕΗ επανασύνδεσε το ηλεκτρικό στο άσυλο Ανιάτων.
Χωρίς άδεια της τρόϊκας!!
Χωρίς μεσολάβηση της κουβελικής "προοδευτικής" συνιστώσας
της μνημονιακής συγκυβέρνησης.
Οχι...δεν παίζουμε με τους ανήμπορους!!

Και το πρωθυπουργικό αυτοκίνητο παρέδωσε ο κ.Σαμαράς.
Εφ΄εξής θα μετακινείται με σκύλο για τυφλούς!!

Μπαγάσας ο κυρ-Φώτης. Εβραίος στη μοιρασιά.
Εξι θέσεις γεν.γραμματέων σε υπουργεία εξασφάλισε
για τους δικούς του ανθρώπους.
Με 6% στις εκλογές έπρεπε να πάρει...τρεις.
(και τρία τα δικά μου...έξι!!).

Δίκιο είναι το συμφέρον των Αφεντικών!!
Φώτη...τόσα χρόνια...αριστερός (!!) δεν το εμπέδωσες;;
Ρίξε μιά ματιά κατά Χαλυβουργία μεριά.

Ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος θα βάζουν φόρους...
ΕΜΕΙΣ θα τους πληρώνουμε...
Οι τοκογλύφοι θα εισπράττουν...
Ο Κουβέλης θα μας κάνει...ευκολίες πληρωμής!!
Πουτάνα Ιστορία με τους Εφιάλτες σου!!

Ετοιμάζεται ρύθμιση για ανεμπόδιστη συμμετοχή ιδιωτών
(πάνω από 20%) σε δημόσιες επιχειρήσεις
στρατηγικού χαρακτήρα.
Πέφτει και το τελευταίο οχυρό του σοσιαλμανούς Αλογοσκούφη!!
Κι εδώ θάχουμε υπογραφή...αριστερή!!

Τσαμπουκάς ο ΧοντροΠροδότης Μπενιζέλος.
Παρότρυνε Λοβέρδο κλπ στη δημιουργία νέου...κόμματος.
(ή την προσχώρησή τους στη ΝΔ!!).
Ετσι θα μείνει μοναδικός...σοσιαλιστής!!

Σύριζα και ΚΚΕ έχουν καταθέσει προτάσεις νόμων
για κατάργηση μνημονίων, εφαρμοστικών νόμων κλπ.
Εύγε σας παιδιά!!
Ορθή κοινοβουλευτική μέθοδος.
Νέα ευκαιρία στους Μνημονιακούς να δείξουν το...φίλο
και το φύλο τους!!
Αν καλούσατε και το Λαό στο Σύνταγμα...
θάχε νόημα η πολιτική σας...σοφία!!
Μέχρι τότε...μόκο!!

πηγη  Πολιυικο Κορακι

Σταγόνες στον ωκεανό

Ο Μοχάμεντ είναι 45 χρονών. Είναι παντρεμένος φυσικά. Έχει τέσσερα παιδιά, το μεγαλύτερο 18 χρονών, το πιο μικρό 8. Γεννήθηκε σ’ ένα χωριό του Πακιστάν που δεν ξέρει να το δείξει στον χάρτη, γιατί δεν έχει πάει ποτέ του σχολείο. Αμφιβάλλω κι αν έχει δει χάρτη ξανά στη ζωή του. Του διαβάζω ονόματα χωριών και πόλεων για να βρει κάτι γνώριμο. Ορίστε, να η κοντινότερη πόλη. Έρχεται από την άλλη άκρη του κόσμου.
Πολλή φτώχεια, καθόλου δουλειά εκεί. Έπρεπε να φύγει. Να πάει στην Ευρώπη. Ο μεγάλος αδερφός του βρίσκεται στο Βέλγιο. Δε μου λέει ψέματα. Μιλήσαμε στο τηλέφωνο. Δεν έμεινα πολύ σίγουρος ότι τον περιμένει με ανοιχτές αγκάλες. Κι άλλοι συγγενείς σκορπισμένοι απο δώ κι απο κεί στιςευρωπαϊκές πρωτεύουσες – η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Πίσω στην πατρίδα, μόνο οι γέροι, οι γυναίκες και τα παιδιά. Τα αγόρια, μόλις μπουν στην εφηβεία, ακολουθούν κι αυτά τον ίδιο δρόμο. Σαν τον ανιψιό του, που, μια μέρα, μου τον έφερε να τον γνωρίσω. Ο ανιψιός του είναι κωφός. Εννοείται πως δεν διδάχτηκε ποτέ νοηματική, ούτε είχε επαφή με λογοθεραπευτές. Δεν συγκράτησα το όνομά του. Οι δυο τους μένουν μ’ άλλους τρεις συμπατριώτες τους εδώ κοντά.
Δύσκολη η επικοινωνία: ο Μοχάμεντ δε μιλάει ελληνικά, ούτε αγγλικά, παρά μόνο ουρντού. Του σκιτσάρω μια γυναίκα και τέσσερα παιδιά. Προσθέτουμε φούστες και μακριά μαλλιά στα κορίτσια. Πιάνει το μολύβι και με δυσκολία μου γράφει τις ηλικίες τους. Δεν έχει φωτογραφίες τους. Μιλάνε όμως πού και πού στο τηλέφωνο. Και είναι καλός μουσουλμάνος. Δεν τρώει χοιρινό. Όμως πίνει αλκοόλ, όταν βρει. Του αρέσει το ουίσκι. Του αρέσει και η μουσική.
Ο Μοχάμεντ ήρθε με τα πόδια στην Ελλάδα. Του πήρε καιρό. Διέσχισε το Πακιστάν, το Ιράν, την Τουρκία. Έδωσε τρεις χιλιάδες ευρώ στον διακινητή της Κωνσταντινούπολης για να περάσει τον Έβρο. Τόσο έκανε και το σπίτι του στο Πακιστάν, μου λέει. Τώρα προσπαθεί να μαζέψει άλλα τόσα για τον επόμενο διακινητή, που θα του εξασφαλίσει το πολυπόθητο πέρασμα στην Ιταλία. Δύσκολα θα τα καταφέρει. Ίσα που επιβιώνει πουλώντας λουλούδια στις καφετέριες, όποτε έχει τα 35 ευρώ που χρειάζονται για να αγοράσει ένα μπουκέτο. Υποψιάζομαι ότι αυτοί που του πουλάνε τα λουλούδια τον κλέβουν κιόλας. Κι ο κόσμος δεν αγοράζει πια λουλούδια. Πιο συχνά τον διώχνουν. Μερικές φορές, τον έχουν χτυπήσει κιόλας, όχι πολύ – για την ώρα.
Χαρτιά δεν έχει φυσικά. Δεν έχω καταλάβει αν έχει το χαρτί της διοικητικής απέλασης ή αν οι ελληνικές αρχές δεν ασχολήθηκαν ποτέ μαζί του. Πάνε περίπου 10 μήνες από τότε που πρωτοεμφανίστηκε στη γειτονιά. Άραγε θα εξαφανιστεί όπως οι προηγούμενοι ή θάρθει να μ’ αποχαιρετίσει όταν είναι έτοιμος να φύγει;
Δεν πρόκειται για καμιά σπουδαία ιστορία: ο Μοχάμεντ είναι ένας από τους πολλούς, μια σταγόνα στον ωκεανό των παγκόσμιων μεταναστευτικών ροών, τις οποίες επιχειρεί να ρυθμίσει ως παγκόσμιος υδραυλικός η ευρωπαϊκή και η αμερικανική γραφειοκρατία.
Άραγε πόσοι καλοπροαίρετοι, ανθρωπιστές γραφειοκράτες ξυπνούν και κοιμούνται κάθε μέρα στις Βρυξέλλες και την Ουάσινγκτον με την έννοια του Μοχάμεντ και των άλλων σταγόνων που συνιστούν ετούτο το τσουνάμι εργατικών χεριών που αλλάζουν ήπειρο για ν’ ανταποκριθούν στις προκλήσεις του παγκόσμιου καταμερισμού της εργασίας, της κίνησης των κεφαλαίων που υλοποιείται πατώντας ένα κουμπί, της μεταλλαγής του φυσικού περιβάλλοντος; Κι ακόμη πόσοι σκληροί μπίζνεσμεν βλέπουν σε τούτες τις σταγόνες μια μεγάλη ευκαιρία για ακόμη μεγαλύτερα κέρδη, κόντρα στον νόμο της φθίνουσας απόδοσης;
Πόσοι; Σίγουρα λιγότεροι απ’ τον Μοχάμεντ και τους ομοίους του. Και προσοχή: όλες οι σταγόνες δεν είναι ίδιες.

Παντελής Παντελόγλου
18 Ιουλίου 2012 | © ThePressProject.gr

Πλήρη δικαιώματα για τους εργαζόμενους στα προγράμματα ενοικιαζόμενης “κοινωφελούς” εργασίας

Εδώ και καιρό με αφορμή την κρίση πραγματοποιείται η μεγαλύτερη επίθεση απέναντι στους εργαζομένους. Kατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, εκ περιτροπής εργασία, ατομικές συμβάσεις εργασίας. Με πρόσχημα μάλιστα την καταπολέμηση της ανεργίας, η επίθεση αυτή τη φορά γίνεται με τη μορφή της «δημιουργίας θέσεων απασχόλησης σε τοπικό επίπεδο μέσω προγραμμάτων κοινωφελούς χαρακτήρα».

Συγκεκριμένα: είναι προγράμματα επιχορηγούμενα από την ευρωπαϊκή ένωση μέσω του Εθνικού Στρατηγικού Πλαισίου Αναφοράς (ΕΣΠΑ) με τις ασφαλιστικές εισφορές να πληρώνονται από τον ΟΑΕΔ (με χρήματα δηλαδή που έχουν κρατηθεί από τις ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων), χωρίς επίδομα αδείας, αποδοχές άδειας, δώρο Χριστουγέννων, τριετίες, επιδόματα (οικογενειακό, γάμου, παιδιών κλπ), με αμοιβή 25 ευρώ ημερησίως, ανεξάρτητο από της σπουδές και το αντικείμενο εργασίας του εργαζόμενου.

Οι προσλήψεις στο πρόγραμμα αυτό, που αφορούν 57.000 ανέργους για την πλήρωση κενών θέσεων εργασίας σε ΟΤΑ, γίνεται μέσω ενοικίασης των εργαζομένων από ΜΚΟ, σωματείων, αστικών μη κερδοσκοπικών εταιριών. Επί της ουσίας δηλαδή για εταιρίες ενοικίασης εργαζομένων που απολαμβάνουν αντίστοιχα οικονομικά οφέλη μέσω των επιδοτήσεων από το ΕΣΠΑ.

Στα προγράμματα αυτά έχει ενταχθεί ως εταιρία ενοικίασης εργαζομένων και το Ινστιτούτο Εργασίας της ΓΣΕΕ με 879 θέσεις «Κοινωφελούς Εργασίας» στους δήμους Περιστερίου, Αγίας Παρασκευής, Λιοσίων, Ελευσίνας, Παλλήνης, Αθηναίων, Καλλιθέας κ.α.

Η ΓΣΕΕ δηλαδή στο όνομα της καταπολέμησης της ανεργίας, προωθεί έμπρακτα την καταστροφή των εργασιακών σχέσεων, την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, των όποιων δικαιωμάτων έχουν απομείνει, την προώθηση – θεσμοθέτηση της ενοικιαζόμενης εργασίας.

Tα προγράμματα αυτά αποτελούν το πολιορκητικό κριό την διαμόρφωση γενικότερα ενός μοντέλου εργαζόμενου χωρίς καθόλου δικαιώματα με αποκλειστικά και μόνο με υποχρεώσεις πλήρως υποταγμένου της ορέξεις των αφεντικών. Όπως χαρακτηριστικά δείχνει και το πνεύμα των σχετικών συμβάσεων: «υποχρεώνεται να εκτελεί τα καθήκοντά του/της, που θα καθορίζονται και μπορεί να μεταβάλλονται με απόφαση του εργοδότη, πρόθυμα και με πνεύμα απόλυτης πειθαρχίας, να δέχεται οδηγίες και να εκτελεί με επιμέλεια κάθε εντολή που του/της δίδεται, ευθυνόμενος/η για κάθε ζημιά του ΕΡΓΟΔΟΤΗ από δική του/της υπαιτιότητα.»

Απέναντι σε αυτό το εργασιακό καθεστώς που δεν απέχει και πολύ από το καθεστώς των στρατοπέδων καταναγκαστικής εργασίας, το εργατικό κίνημα πρέπει να πάρει θέση και να αποκρούσει έμπρακτα αυτή την κατάσταση οργανώνοντας καταρχήν απεργίες στους ΟΤΑ.
Η υπεράσπιση των συλλογικών συμβάσεων και των δικαιωμάτων των εργαζομένων περνάει μέσα από τον αγώνα ενάντια σε κάθε μορφή επισφαλούς και ενοικιαζόμενης εργασίας και την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων σε αυτά τα προγράμματα

Στο δουλεμπόριο της «κοινωφελούς εργασίας» που νομιμοποιούν και προωθούν ΟΑΕΔ- ΔΗΜΟΙ – ΜΚΟ – ΓΣΕΕ – ΚΡΑΤΟΣ να απαιτήσουμε:

• Πλήρη δικαιώματα για τους εργαζόμενους στα προγράμματα ενοικιαζόμενης κοινωφελούς εργασίας και πρόσληψη τους ως οργανικούς υπαλλήλους στους ΟΤΑ
• Σταθερή εργασία για όλους, όλες με κοινωνικό μισθό που να καλύπτει τις ανάγκες μας
πηγη
Άνεργοι – άνεργες από τις γειτονιές της Αθήνας

Ετσι μοιάζει η Δημοκρατία…

Η Ιστορία αιώνες ειναι ίδια.
Οι Λαοί πεινούν,εξεγείρονται,διεκδικούν.
Απο την άλλη μεριά οι άρχοντες, χορτασμένοι και ψεύτες, ανελέητοι για μια μπουκιά ακόμα.
Στη μέση οι πραίτορες, πάνοπλοι και έτοιμοι να σκοτώσουν τον πεινασμένο, για του αφέντη το φαί…





Το Βίντεο κανει το γυρο του ίντερνετ απο χθες…



πηγη  Παραλληλογραφος

Το φάρμακο στην κρίση

Θα ήταν άδικο…
… να αρνηθούμε πως η αστική πολιτική οικονομία διαθέτει στο φαρμακείο της πολλά φάρμακα για την κρίση. Αλλωστε, οι οικονομικές κρίσεις σαν και αυτήν που ζούμε σήμερα αφορούν το αστικό οικονομικό σύστημα. Είναι εύλογη λοιπόν μια απορία: Γιατί από αυτό το φαρμακείο, τα φάρμακα που συχνά διαλέγει το αστικό πολιτικό σύστημα αποδεικνύονται φαρμάκια;
Η εσωτερική…
… υποτίμηση (μισθών και τιμών) είναι ένα από αυτά τα φάρμακα. Γιατί άραγε δεν λειτουργεί πουθενά; Και γιατί αποδεικνύεται τόσο δηλητηριώδες; Λίγοι σοβαροί οικονομολόγοι σήμερα πια – εκτός ίσως από κάποιους πολιτικούς ηγέτες άσχετους με την οικονομία ή δεσμευμένους από συμφέροντα ξένα προς τα συμφέροντα των χωρών τους – πιστεύουν ακόμη πως η λιτότητα και η γενική μείωση των δαπανών του δημόσιου τομέα μπορούν να κάνουν τον ιδιωτικό τομέα των υπερχρεωμένων χωρών να ξανασταθεί στα πόδια του. Και ο Ρομπ Παρεντό, ειδικός στη μακροοικονομική στρατηγική, είναι ένας από αυτούς τους οικονομολόγους. Ούτε αυτός πιστεύει στην εσωτερική υποτίμηση. Επειδή όταν μειώνονται τα εισοδήματα, μειώνεται το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν, μαζί με τη δυνατότητα αποπληρωμής του χρέους. Ομως είναι βέβαιος, όπως λέει, ότι οι χώρες του δυτικού κόσμου θα εξακολουθήσουν να την εφαρμόζουν, μολονότι αυτό δεν μπορεί παρά να οδηγήσει σε μια νέα γενικευμένη κρίση χρέους.
Γιατί αποτυγχάνει…
… η εσωτερική υποτίμηση; Ο Ρομπ Παρεντό δίνει τα επιχειρήματά του: «Επειδή πολλές χώρες μαζί εφαρμόζουν ταυτόχρονα την εσωτερική υποτίμηση. Επειδή τα νοικοκυριά δεν μπορούν να ελπίζουν σε πίστωση από ένα προβληματικό τραπεζικό σύστημα. Και επειδή η προσπάθεια πολλών χωρών να περάσουν στην ανάπτυξη μέσω εξαγωγών προσκρούει σε αυτήν την αντίφαση: είναι αδύνατον όλες αυτές οι χώρες να αποκτήσουν εμπορικό πλεόνασμα, αφού είναι γνωστό πως το πλεόνασμα της μιας χώρας είναι το έλλειμμα μιας άλλης» (σε αυτή άλλωστε τη σύλληψη στήριξε η πανίσχυρη Γερμανία ολόκληρο το κατασκεύασμα του ευρώ που την έκανε ακόμη πιο πλούσια). Πολλοί οικονομολόγοι μιλούν για μια «εκκαθάριση της αγοράς εργασίας» που θα μειώσει τις τιμές της, δηλαδή τα εισοδήματα, ώστε να περιοριστεί η ανεργία. Ομως, αυτό θα κάνει ακόμη χειρότερο το πρόβλημα του χρέους. Ο Ρομπ Παρεντό μάς παραπέμπει σχετικά στο δέκατο ένατο κεφάλαιο της «Γενικής θεωρίας της απασχόλησης, του τόκου και του χρήματος». Εγραφε ο Τζον Μέιναρντ Κέινς: «Είναι γνωστό πως η μείωση των μισθών είναι απίθανο να σημάνει μια σταθεροποιητική επιστροφή στον δρόμο της ανάπτυξης με πλήρη απασχόληση».
Αφού ξέρουν…
… (ελπίζουμε), γιατί άραγε οι πολιτικοί ηγέτες επιμένουν παντού σε αδιέξοδες πολιτικές; Και γιατί, για δεύτερη φορά μέσα σε τρία χρόνια, ετοιμάζονται να ξανασώσουν τους τραπεζίτες με νέα δώρα από τα κρατικά ταμεία, που θα τα ξαναγεμίσουν με περικοπές σε μισθούς και συντάξεις; Παραδομένοι σε μια γλυκιά ομηρεία, στα χέρια των τραπεζιτών, υπηρετούν την πλεονεξία τους (συχνά με το αζημίωτο). Και είναι αυτή τόση, που βάζουν πρώτα τη δική τους σωτηρία από τη σωτηρία του συστήματος.

πηγη  INPRECOR

Η ανάκριση

Στις 7.30′, ο Σέλιχ επικοινώνησε στον ασύρματο με τη Βαγεγκράντε για να ρωτήσει τι να κάνει με τον Τσε και πήρε την απάντηση να τον κρατήσει μέχρι νεωτέρας. Στη συνέχεια, μαζί με τον Πράντο και τον Αγιορόα, πήγαν στο σχολείο για να μιλήσουν με τον Τσε. Από το διάλογό τους που διήρκεσε 45 λεπτά, ο Σέλιχ κράτησε μερικές σύντομες προσωπικές σημειώσεις.
“Κομαντάντε, σε βλέπω κάπως πεσμένο”, είπε ο Σέλιχ στον Τσε, σύμφωνα με τις σημειώσεις του. “Μπορείς να μου εξηγήσεις γιατί έχω αυτή την εντύπωση;”“Απέτυχα”, απάντησε ο Τσε. “Όλα τέλειωσαν, κι αυτός είναι ο λόγος που με βλέπεις σ’ αυτή την κατάσταση”.Ύστερα ο Σέλιχ ρώτησε τον Τσε γιατί επέλεξε να αγωνιστεί στη Βολιβία και όχι στην “πατρίδα του”. Ο Τσε απέφυγε την ερώτηση, αλλά παραδέχτηκε ότι “ίσως να ήταν καλύτερα έτσι”. Όταν άρχισε να εκθειάζει το σοσιαλισμό ως το καλύτερο σύστημα για τις λατινοαμερικανικές χώρες, ο Σέλιχ τον διέκοψε.
“Θα προτιμούσα να μην αναφερθώ στο θέμα αυτό”, είπε ο αξιωματικός, και ισχυρίστηκε ότι σε κάθε περίπτωση η Βολιβία ήταν “εμβολιασμένη κατά του κομμουνισμού”. Κατηγόρησε τον Τσε ότι είχε “εισβάλει” στη Βολιβία και υπογράμμισε ότι η πλειονότητα των ανταρτών ήταν “ξένοι”. Πάντα κατά τον Σέλιχ, ο Τσε έστρεψε το βλέμμα προς τους νεκρούς Αντόνιο και Αρτούρο.
“Συνταγματάρχη, κοίταξέ τους. Τα παλικάρια αυτά είχαν ό,τι μπορούσαν να επιθυμήσουν στην Κούβα, αλλά ήρθαν εδώ για να πεθάνουν σαν σκυλιά”.
Ο Σέλιχ προσπάθησε να αποσπάσει κάποιες πληροφορίες από τον Τσε για τους αντάρτες που διώκονταν ακόμη.
“Γνωρίζω ότι ο Μπενίνιο είναι βαριά τραυματισμένος από τη μάχη στη Λα Ιγκέρα (26 Σεπτεμβρίου), όπου πέθαναν ο Κόκο και οι άλλοι. Μπορείς να μου πεις, κομαντάντε, αν είναι ακόμη ζωντανός;”
“Συνταγματάρχη, η μνήμη μου είναι πολύ αδύναμη, δεν θυμάμαι και ούτε ξέρω πώς να απαντήσω στην ερώτησή σου”.
“Είσαι Κουβανός ή Αργεντινός;”, ρώτησε ο Σέλιχ.
“Είμαι Κουβανός, Αργεντινός, Βολιβιανός, Περουβιανός, Εκουαδοριανός κ.ο. κ. Με αντιλαμβάνεσαι”.
“Και τι σε έκανε να αποφασίσεις να δράσεις στη χώρα μας;”
“Μα δεν βλέπετε τις συνθήκες ζωή των χωρικών;, ρώτησε ο Τσε. “Ζουν σχεδόν σαν άγριοι, σε συνθήκες φτώχειας που ραγίζουν την καρδιά, έχουν ένα μόνο δωμάτιο όπου κοιμούνται και μαγειρεύουν, δεν έχουν ρούχα να φορέσουν, κι είναι εγκαταλειμμένοι σαν ζώα…”
“Τα ίδια συμβαίνουν και στην Κούβα”, αντέτεινε ο Σέλιχ.
“Αυτό δεν ισχύει”, απάντησε ο Τσε. “Δεν αρνούμαι ότι στην Κούβα υπάρχει ακόμη φτώχεια, αλλά εκεί οι αγρότες ζουν τουλάχιστον με την αυταπάτη της προόδου, ενώ ο Βολιβιανός ζει δίχως ελπίδα. Οπως γεννιέται, έτσι πεθαίνει, χωρίς ποτέ να δει την κατάστασή του να βελτιώνεται στο παραμικρό”.

(από το βιβλίο του Jon Lee Anderson “Che Guevara. A revolutionary life”, Ν. Υόρκη 1997, εκδ. Bantam Press, σ.734-5).

Mpelalis Reviews

Δ Καζάκης ΕΟΖ Κρατος εν Κρατει Νερό Ξεπούλημα

Nερό, το πιο πολύτιμο αγαθό!

Της Νέλλης Ψαρρού

Νεκρός βρέθηκε ο δασολόγος Κώστας Πενταράκης στις 9 Μαΐου 2012 σε μια χαράδρα του νομού Χανίων, ύστερα από 14 μήνες που αγνοούνταν. Τα αίτια του θανάτου του παραμένουν αδιευκρίνιστα.

Αποπηγάδι. Ορεινός όγκος του νομού Χανίων. Μια περιοχή σχεδόν απάτητη, γεμάτη πηγές και τρεχούμενα νερά αναγνωρισμένης ποιότητας, γεμάτη τεράστιες καστανιές, κουμαριές, κερασιές, βελανιδιές, μοναδικά ερικοδάση και πάμπολλες καλλιέργειες. Με τόσο πυκνή βλάστηση που νομίζεις πως είσαι σε ζούγκλα, και τα λιγοστά σπίτια βρίσκονται κρυμμένα σε μια φυσική παραλλαγή. Κηρυγμένη ως προστατευόμενη περιοχή (ΦΕΚ 65/3.2.2006), με πληθώρα σπάνιων και ενδημικών φυτών, χώρο τροφοληψίας μεγάλων αρπακτικών πουλιών (γυπαετοί, όρνεα, χρυσαετοί κ.ά.) και πτητικός διάδρομος μεταναστευτικών πουλιών – πολλά από τα οποία, μαζί με αρκετά θηλαστικά, αποτελούν απειλούμενα είδη παγκόσμιου ενδιαφέροντος, που τελούν υπό αυστηρή κοινοτική προστασία. Σε αυτή την περιοχή ξεκινά η ιστορία μας.

Το 2001, με ομόφωνη απόφαση του Δ.Σ. Βουκολιών γίνεται αποδεκτό το αίτημα της κατασκευαστικής εταιρείας Κτίστωρ ΑΤΕ (εκπρόσωπος, κ. Γιώργος Φακίδης) «να προχωρήσει στις απαιτούμενες μελέτες για τη δημιουργία αιολικού πάρκου στην περιοχή… αφού υπάρχει η διαβεβαίωση ότι ο Δήμος θα έχει οικονομικές απολαβές και έμμεσα οφέλη… Η εταιρεία κατά τη διάρκεια της έρευνάς της υποχρεούται αφενός να ενημερώνει το Δήμο για κάθε παρέμβαση που πρέπει να γίνει, προκειμένου να υπάρξει προστασία των ιδιοκτησιών των Δημοτών μας αλλά και του περιβάλλοντος». Σιωπή. Τις χρονιές 2004-6, μετά από διαδοχικές αιτήσεις των εταιρειών Υδροαιολική Κρήτης Α.Ε. (που συστεγάζεται με την Κτίστωρ), Αιολική Μουσούρων Ο.Ε. (διακριτικός τίτλος της «Παναγιώτης Λαγαδάκος & ΣΙΑ Ο.Ε. & Ε.Ε.), Leontio Aiolos Α.Ε. και Aries Aiolos Ενεργειακή Α.Ε., το δασαρχείο Χανίων προχωρεί στις πράξεις αποχαρακτηρισμού ιδιωτικών γεωργικών και κτηνοτροφικών εκτάσεων, τις οποίες χαρακτηρίζει δασικές. Οι ιδιοκτήτες των εκτάσεων δεν γνωρίζουν τίποτα, ούτε ενημερώνονται από τις δημοτικές αρχές – που αργότερα δήλωσαν άγνοια, ενώ υπήρχε έγγραφο μνημόνιο συνεργασίας του δημάρχου με την εταιρεία. Συνολικά, 2.700 στρέμματα χαρακτηρίζονται δασικά στο Αποπηγάδι ως το τέλος του 2006. Για να τελεσιδικήσει ο χαρακτηρισμός πρέπει να γίνει δημόσια ανάρτηση και να περάσει προθεσμία 60 ημερών για τυχόν ενστάσεις. Και πράγματι έτσι γίνεται. Και μάλιστα οι εκτάσεις δεν κηρύσσονται απλώς δασικές, αλλά δημόσιες δασικές! Διότι εφαρμόστηκε νόμος (Ν. 998/79) που τεκμαίρει κυριότητα των δασικών εκτάσεων υπέρ του δημοσίου εφόσον δεν αποδειχτεί ότι είναι ιδιωτικές – αυτός είναι και ο σκοπός των ενστάσεων. Να επισημανθεί βέβαια εδώ ότι ο εν λόγω νόμος δεν ισχύει για την Κρήτη, καθώς, από την ένωσή της με την Ελλάδα και μετά, αναγνωρίστηκε η κτήση των γαιών της από τους ντόπιους λόγω επαναστατικού δικαίου (δηλαδή η νομή των γαιών γίνεται προς τους επαναστάτες που απελευθέρωσαν την Κρήτη) και όχι ως ανήκοντα στο Οθωμανικό δημόσιο που περιήλθαν αυτοδικαίως στο ελληνικό κράτος (Ν. 147/1914). Εν πάση περιπτώσει, μετά την ανάρτηση των χαρακτηρισμών η απόφαση τελεσιδικεί και οι εκτάσεις θεωρούνται δημόσιες δασικές. Στη συνέχεια παραχωρείται στην εταιρεία μέρος τους που ήταν αναγκαίο για την εγκατάσταση των ανεμογεννητριών για 99 χρόνια έναντι 93.300 ευρώ (ΚΥΑ 91384/1057/7-6-2007).

Όταν ο πλούτος ξεπερνά κάθε φαντασία...

Αυξήθηκε ο αριθμός των πολύ πλουσίων ανθρώπων παγκόσμια, αλλά η συνολική περιουσία τους αποτυπωμένη σε χρηματιστικές αξίες μειώθηκε μέσα στο 2011. Αυτό δείχνει η πρόσφατη έκθεση της Capgemini και της RBC Wealth Management για τον παγκόσμιο πλούτο των ατόμων με μεγάλη περιουσία (High Net Worth Individuals). Άτομα με μεγάλη περιουσία (HNWI) θεωρούνται εκείνα που διαθέτουν περιουσιακά στοιχεία προς επένδυση άνω του 1 εκατ. δολ.


Σύμφωνα λοιπόν με αυτήν την ετήσια έκθεση ο αριθμός των πολύ πλούσιων ατόμων παγκόσμια ανήλθε στα 11 εκατομμύρια, δηλαδή μόλις στο 0,15% του παγκόσμιου πληθυσμού. Ο συνολικός πλούτος που συγκέντρωσαν στα χέρια τους ανήλθε το 2011 στα 42 τρις δολάρια, που αντιστοιχεί στο 60% του παγκόσμιου ΑΕΠ την ίδια χρονιά. Αν συγκρίνουμε τον πλούτο αυτόν με τα 460 δις δολάρια που αποτελούν το ετήσιο εισόδημα για τους εργατοϋπαλλήλους διεθνώς, οι οποίοι αποτελούν το 60% του παγκόσμιου πληθυσμού, τότε συμπεραίνουμε ότι για κάθε 100 δολάρια αμοιβής των εργαζομένων οι πλουσιότεροι άνθρωποι του πλανήτη αποκομίζουν 9.130 δολάρια σε ετήσια βάση.
Στο σημείο αυτό θα πρέπει να παρατηρήσουμε ότι η μείωση αυτή των περιουσιών των πολύ πλουσίων (HNWI) οφείλεται κατά κύριο λόγο στην πτώση των χρηματιστικών αξιών κατά το 2011. Η περασμένη χρονιά λοιπόν ήταν μια δύσκολη χρονιά για τα κορυφαία αρπακτικά της παγκόσμιας αγοράς. Η αβεβαιότητα των χρηματαγορών δεν έστρεψαν τα διαθέσιμα κεφάλαια αυτών των HNWI σε επενδύσεις στην παραγωγή και στην πραγματική οικονομία, αλλά σε επενδύσεις ασφαλείας. Έτσι, οι «επενδύσεις του πάθους» γνώρισαν έξαρση μέσα στο 2011 ως καταφύγιο για τους περισσότερους HNWI, ιδίως τους προερχόμενους από τις αναπτυσσόμενες αγορές. Ως «επενδύσεις του πάθους» η έκθεση ονομάζει τις αγορές πολυτελών αυτοκινήτων, σκαφών και τζετ, οι οποίες εκτινάχθηκαν μέσα στο 2011.
Μια ακόμη σοβαρή κατηγορία αυτών των επενδύσεων είναι οι αγορές τέχνης και αντικειμένων αξίας. Το ενδιαφέρον των HNWI για επένδυση σ’ αυτές τις αγορές εκτίναξαν τις τιμές ειδικά για είδη τέχνης και ιστορικά αντικείμενα αξίας από την Κίνα και την Λατινική Αμερική. Χάρις σ’ αυτή την ζήτηση, η Κίνα (συμπεριλαμβανομένου του Χονγκ Κονγκ) ξεπέρασε τις ΗΠΑ ως τη μεγαλύτερη παγκόσμια αγορά τέχνης και αντικειμένων αξίας, αντιπροσωπεύοντας το 30% της παγκόσμιας αγοράς τέχνης το 2011 έναντι του 29% για τις ΗΠΑ.
Ένα ακόμη επενδυτικό καταφύγιο για τους HNWI το 2011 ήταν η αγορά κοσμημάτων, πολύτιμων λίθων και ρολογιών πολυτελείας. Η αγορά αυτή λόγω της αυξημένης ζήτησης εκτινάχθηκε μέσα στο 2011 με τα διαμάντια να έχουν τον πρώτο λόγο στις προτιμήσεις των επενδυτών αυξάνοντας τις τιμές τους κατά 20% σε σχέση με τον προηγούμενο χρόνο.
Αύξηση παρατηρήθηκε και σε άλλα συλλεκτικά είδη πολυτελείας για επενδυτές, όπως είναι τα κρασιά, οι αντίκες, και τα αναμνηστικά. Η αγορά αυτή γνώρισε αποκλίνουσες τάσεις με το πρόσημο της αμπελοοινικής αγοράς του 2011 να είναι αρνητικό, ενώ τα σπάνια γραμματόσημα συνέχισαν να αποτελούν ελκυστική επιλογή για τους επενδυτές με όλους τους δείκτες να αυξάνονται εντυπωσιακά μέσα το 2011.

Σχολή για Τσάρους της Οικονομίας.Λειτουργεί στην Αθήνα…

Είναι κάτι συμπτώσεις σ΄αυτό το τόπο που βγάζουν μάτι. Τουλάχιστον τρείς υπουργοί Οικονομικών, μοιραία πρόσωπα, στις κυβερνήσεις,
που μας φέρανε στο σημερινό χάλι με το έλλειμμα, τη τρόικα, το ΔΝΤ τα μνημόνια, την ύφεση, την φτώχεια και τις αυτοκτονίες και που πάνε πάλι να μας…..σώσουν, δεν είναι μόνο καθηγητές με τρανταχτά χαρτιά.

Βγήκανε και από την ίδια πολιτική μήτρα εφαρμόζοντας κατά γράμμα τη συνταγή των αγορών.

Πρόκειται για καθαρόαιμους φιλελεύθερους ή «γενίτσαρους» της οικονομικής σκέψης, με αριστερή αφετηρία, που μας ήρθαν πεσκέσι από το Σίτι η βρήκαν το δρόμο τους στις αγορές μέσα από καταστάσεις που προσκύνησαν.

 Κοινό σημείο αναφοράς τους μέχρι σήμερα είναι –φανερά- η θητεία τους και η συνεισφορά τους στο ΣΟΕ (Συμβούλιο Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων) του υπουργείου Εθνικής Οικονομίας, το «lobby» που αξιοποιήθηκε κυρίως από τα τέλη της δεκαετίας του ’80 για να «πατεντάρει» τον επόμενο τσάρο της οικονομίας.

 Γ. Αλογοσκούφης, καθηγητής Οικονομικών στο Σίτι του Λονδίνου (τώρα διδάσκει στην παλιά Εμπορική), υπεύθυνος του ΣΟΕ τις μέρες της κυβέρνησης Μητσοτάκη το ’90, η οποία δεν πρόλαβε όμως να κάνει όλα όσα της πρότεινε (με εξαίρεση ίσως μόνο τα λεωφορεία πίσω στους νοικοκυραίους).

Στις υπόλοιπες «εργασίες» (ανάθεση κατασκευής μονάδα της ΔΕΗ στο Λαύριο φωτογραφικά σε ιδιώτη, πώληση της Ολυμπιακή, άλλες ιδιωτικοποιήσεις) η συνταγή για τις δουλειές χάλασε τότε, λόγω του συνωστισμού φίλων του επίτιμου που έσπευσαν να τα πάρουν όλα κοψοχρονιά και στο άψε –σβήσε.
 Υπουργός οικονομικών, βουλευτής Α΄Αθήνας στις τελευταίες κυβερνήσεις Καραμανλή. Προκαλεί την πρώτη οικονομική απογραφή που βγάζει σε ξέρα. Προσπαθεί, όμως με αυτό το άλλοθι να χρεώσει την πολιτική σκληρής λιτότητας την οποία εφάρμοσε, στους προκατόχους του.

Επιμένει στο δόγμα της ήπιας προσαρμογής αλλά ο ίδιος τρέχει αποκρατικοποιήσεις με…..ιστορία και ουρά, (OTE σε τιμή ευκαιρίας κ.α.).
Είναι τσάρος σε μια περίοδο, που στην κυβέρνηση και στην πιάτσα, επικρατεί η «παρέα του Λονδίνου»
 Είναι η ώρα που η πολιτική «υποχρεώνει» τα ταμεία να βάλουν τα λεφτά τους σε ομόλογα (ΔΟΜΗΜΕΝΑ, ΤΟΞΙΚΑ ΚΑΙ ΑΛΛΑ). Η ευθύνη όμως, όπως λέγεται, ήταν άλλου υπουργού, που έφυγε στην πορεία. Το έλλειμμα όμως, οδηγεί, μαζί με τον εσπερινό από το Βατοπέδι, σε απόδραση Καραμανλή και εκλογές, με τον καθηγητή, που είχε φύγει στο τελευταίο ανασχηματισμό, να μην βρίσκει ούτε την ψήφο του.

 Γ. Ζανιάς, καθηγητής κι αυτός, με θητεία γενικού γραμματέα στο υπουργείο
Εθνικής Οικονομίας, (με κυβέρνηση Σημίτη), δίπλα στο Ν. Χριστοδουλάκη με το δεύτερο πακέτο της ΔΕΗ να βγαίνει (με τον τρόπο που βγήκε), στο Χρηματιστήριο και στη ΓΕΝΟΠ, τότε να μην ανοίγει μύτη.
 Το μεγάλο “deal” όμως της τότε εποχής, θέλει τα ΕΛΠΕ (που ανήκαν στο Δημόσιο), δήθεν να απορροφούν, μέσω της Σοφοκλέους, την Πετρόλα αλλά , ώ του θαύματος, ουσιαστικά να γίνεται ιδιοκτήτης τους ο Λάτσης.

Ένας χρόνος ΕΠΑΜ...

Πριν ακριβώς έναν χρόνο, την Κυριακή στις 16 Ιουλίου 2011 στο αμφιθέατρο "Μίκης Θεοδωράκης" του Δήμου Ελληνικού, μαζεύτηκαν περί τους 480 αγωνιστές απ' όλη την Ελλάδα για να ιδρύσουν αυτό που ονομάστηκε Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο.
Η ιδρυτική συνδιάσκεψη διάρκεσε σχεδόν όλη την ημέρα και σαν στόχο είχε όχι να δημιουργήσει μια ακόμη πρωτοβουλία πολιτών, ούτε μια ακόμη ομάδα πίεσης ή παραίνεσης για να βρεθούν κάποιοι άλλοι να δημιουργήσουν το αναγκαίο Παλλαϊκό Μέτωπο που είχε ανάγκη ο λαός.

Το κάλεσμα που μάζεψε τους συναγωνιστές ήταν ανώνυμο και κυκλοφόρησε από χέρι σε χέρι δίνοντας ραντεβού την συγκεκριμένη Κυριακή. Ήταν ανώνυμο γιατί απευθυνόταν σε όσους όχι μόνο τους άρεσε, ή καλόβλεπαν μια τέτοια ενέργεια, αλλά κυρίως σε όσους ήθελαν να την κάνουν δική τους υπόθεση. Όποιος λοιπόν την έκανε δική του υπόθεση, διακινούσε το κάλεσμα σαν δικό του και έτσι συγκεντρώθηκαν οι συμμετέχοντες στην ιδρυτική.
Όποιος έφτανε εκείνη την Κυριακή στην ιδρυτική και ήθελε να συμμετάσχει αντιμετώπιζε δυο σοβαρές δυσκολίες. Για να μπορέσεις να συμμετάσχεις στις εργασίες θα έπρεπε να προχωρούσες σε εγγραφή, γιατί μόνο αυτοί που αποδέχονταν το κάλεσμα γίνονταν δεχτοί στην ιδρυτική. Δεύτερο, έπρεπε να αναλάβεις ένα καθήκον: να καθίσεις στην γραμματεία της ιδρυτικής, να στελεχώσεις την περιφρούρηση, να βοηθήσεις στην εξυπηρέτηση των συνέδρων για την παροχή καφέ, αναψυκτικών και τροφής, κοκ. Δεν υπήρχε μηχανισμός στημένος από τα πριν. Όποιος ερχόταν αναλάμβανε αμέσως κάποια δουλειά. Όσοι μάλιστα είχαν την προνοητικότητα να έρθουν από νωρίς, φορτώθηκαν και τις πιο σημαντικές σε απαιτήσεις δουλειές της ιδρυτικής...
Στην διάρκεια της ιδρυτικής είχαμε πολλά παρατράγουδα. Πράγμα απολύτως φυσικό. Όπως θα διαπιστώναμε αργότερα, δεν υπάρχει πιο δύσκολο πράγμα από το να απαλλαγείς από τα νευρωτικά και ιδεολογικά σου σύνδρομα προκειμένου να παλέψεις για τους κοινούς στόχους. Δεν υπάρχει τίποτε πιο δύσκολο από το να βάλεις το κοινό καλό, τους κοινούς αγώνες, πάνω από τις δικές σου προκαταλήψεις.
Σήμερα, έναν χρόνο μετά, το ΕΠΑΜ αναπτύσσεται ραγδαία με οργανώσεις παντού ανά την Ελλάδα (πάνω από 97) και εκκαθαρίζει τα μητρώα του γιατί δεν αρκεί να συμφωνείς με τα προτάγματα του μετώπου, πρέπει επίσης να κάνεις δική σου προσωπική υπόθεση την επιτυχία του ΕΠΑΜ και των στόχων του. Τα μέλη του, 10 φορές περισσότερα από την εποχή της ιδρυτικής, έχουν κατακτήσει σε μεγάλο βαθμό ένα δέσιμο, μια σχέση αλληλεγγύης και συντροφικότητας -- παρά την ριζικά διαφορετική ιδεολογική τους καταγωγή από την λαϊκή δεξιά έως τον αναρχικό χώρο -- που δεν γνωρίζω να υπάρχει πουθενά αλλού.
Το ΕΠΑΜ σήμερα είναι η μόνη λαϊκή δημοκρατική και πατριωτική οργάνωση που διαθέτει πυρήνες στις συνοικίες και τις γειτονιές. Όχι τυπικά, όπως οι ΚΟΒ του ΚΚΕ, αλλά ουσιαστικά, δεμένες με την δράση και τα προβλήματα των ανθρώπων του χώρου τους. Μέσα από αυτή την δουλειά εξακολουθεί να αναπτύσσεται το ΕΠΑΜ, να διευρύνει το δίχτυο των πυρήνων του και να αυξάνει τον αριθμό των μελών, αλλά και τον κύκλο των φίλων του μέσα κυρίως στις τάξεις των πιο πλατιών λαϊκών στρωμάτων.
Από εθνική άποψη το ΕΠΑΜ αντιπροσωπεύει την ενότητα του λαού πέρα από διαχωριστικές γραμμές δεξιού κι αριστερού. Ενώ από ταξική σκοπιά δεν υπάρχει πιο πληβειακή οργάνωση συγκροτημένη απευθείας από τα πιο καταπονημένα και καταπιεσμένα στρώματα του λαού στη σημερινή συγκυρία. Ο ιδιαίτερος αυτός ταξικός χαρακτήρας του ΕΠΑΜ, αποτέλεσε κι έναν από τους πιο σημαντικούς ανασταλτικούς παράγοντες. Η αύξηση της ανεργίας, η καταστροφή των μικρομεσαίων είχε και έχει άμεσο αντίκτυπο σε μια οργάνωση που στηρίζεται εκ πεποιθήσεως στο υστέρημα του λαού. Παρόλα αυτά προχωράμε. Πηγαίνουμε μπροστά με δρασκελιές που για οποιοδήποτε άλλο μόρφωμα φαντάζει μύθος.
Στην ιστορία δεν ξανάγινε να στηθεί μια τέτοια οργάνωση από το μηδέν και μάλιστα να στηριχθεί σε απλούς αγωνιστές του μεροκάματου και του βιοπορισμού. Κι όχι σε επαγγελματίες της αμφισβήτησης, τη πολιτικής και της "επανάστασης". Και μάλιστα σε συνθήκες τέτοιας κρίσης, αλλά και τέτοιου ανελέητου πολέμου από όλες τις πλευρές. Αυτοί τη δουλειά τους και εμείς τη δική μας. Το ΕΠΑΜ έδειξε ότι χάρις στην οργανωτική του συγκρότηση, χάρις στην πίστη και στην αφοσίωση των μαχητών του, κάθε χτύπημα που δέχθηκε το έκανε πιο δυνατό.
Το ΕΠΑΜ έχει κερδίσει μέχρι σήμερα το δικαίωμα να υπερηφανεύεται ότι αποτελεί τον άτυπο "συνομιλητή" της εξουσίας, μιας και όλες οι επίσημες πολιτικές δυνάμεις αναφέρονται στα προτάγματά του, αρνητικά ή θετικά, αλλά χωρίς να αναφέρονται σ' αυτό. Δεν υπάρχει σήμερα καμιά άλλη οργάνωση που να στοιχειώνει το πολιτικό σύστημα από την δεξιά έως την αριστερά όσο το ΕΠΑΜ. Μεγάλη τιμή για μια χούφτα "ξεβράκωτους" λαϊκούς αγωνιστές που έμαθαν σχεδόν από το μηδέν τι σημαίνει υπερασπίζομαι την ζωή του λαού και της χώρας τους...
Ένας χρόνος ΕΠΑΜ, του χρόνου τέτοια εποχή χάρις στη δρακογενιά των λαϊκών αγωνιστών που γεννιούνται από την φύτρα του Παλλαϊκού Μετώπου, είμαι αισιόδοξος ότι θα την γιορτάσουμε σε μια ελεύθερη Ελλάδα. Τα δύσκολα είναι μπροστά μας, αλλά αν κάτι δίδαξε η δράση του ΕΠΑΜ όλο αυτόν τον χρόνο είναι ότι τα δύσκολα μας ατσαλώνουν.
Ένας χρόνος ΕΠΑΜ, καλή δύναμη και καλή λευτεριά σύντροφοι και συναγωνιστές στον κοινό αγώνα...

Αναρτήθηκε από ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΖΑΚΗΣ

Λίγο πριν το τέλος

Όταν ένα έθνος έχει παραδώσει την κυριαρχία του με αντάλλαγμα οικονομική βοήθεια- όταν αναπόφευκτα μαζί με την κυριαρχία του παραδίδει και την αξιοπρέπεια του- όταν, παρ’ όλα αυτά, οι όροι που συνοδεύουν την οικονομική βοήθεια, αντί να το ανακουφίζουν, το βυθίζουν ακόμα περισσότερο στην εξαθλίωση και διευρύνουν την εξάρτηση από τους δανειστές του- όταν σ’ ένα έθνος σημειώνονται καθημερινά αυτοκτονίες λόγω οικονομικού αδιεξόδου κι αυτό γίνεται ρουτίνα στις ειδήσεις- όταν σ’ ένα έθνος παιδιά λιποθυμούν στα σχολεία επειδή οι γονείς τους δεν μπορούν να τους παράσχουν τροφή- όταν σ’ ένα έθνος συνταξιούχοι ψάχνουν στα σκουπίδια για να φάνε- όταν σ’ ένα έθνος η επίσημη ανεργία τείνει να ξεπεράσει το 25% και τεράστιο μέρος όσων εργάζονται υποαμείβεται, με αποτέλεσμα οι άνθρωποι αυτοί να μην μπορούν να καλύψουν τις βασικές τους ανάγκες- όταν ένα έθνος καταρρέει δημογραφικά- όταν σ’ένα έθνος εκδηλώνεται μαζική τάση μετανάστευσης και ο ανθός του πληθυσμού του εγκαταλείπει τη χώρα….

Οταν ένα έθνος πολτοποιεί φορολογικά τους συνεπείς πολίτες, έχοντες και μη, διότι δεν μπορεί να συλλάβει τη φοροδιαφυγή- όταν ένα έθνος αφήνει ατιμώρητους πολιτικούς που έχουν καταχραστεί δημόσιο χρήμα και ανέχεται επί χρόνια το κουκούλωμα υποθέσεων δωροδοκίας και μαύρου πολιτικού χρήματος- όταν ένα έθνος δεν κινεί γη και ουρανό για να διερευνηθεί πώς παραδόθηκε αλυσοδεμένο στα χέρια των δανειστών και ποιοι είναι οι υπαίτιοι- όταν ένα έθνος δεν παράγει σχεδόν τίποτα- όταν ένα έθνος δεν μπορεί να οργανώσει στοιχειωδώς το κράτος του- όταν ένα έθνος δεν μπορεί να σχεδιάσει με στρατηγικούς όρους το μέλλον του- όταν ένα έθνος είναι απόν από μια συζήτηση που αφορά στην εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας και στη μετεξέλιξη της Ευρώπης σε γερμανικό ζωτικό χώρο υπό το πρόσχημα της «εμβάθυνσης» και περιμένει παθητικά να αποφασίσουν οι υπόλοιποι….

Οταν ένα έθνος, ως αντίδραση για την κατοχή της χώρας του, συγκεντρώνεται συγκυριακά σε πλατείες κι έπειτα επιστρέφει στην κατάθλιψη του και στους καναπέδες του-όταν σ’ ένα έθνος, που έχει καταρρεύσει οικονομικά και υφίσταται συνέπειες πολέμου, το κράτος επιτρέπει να γίνονται κατασχέσεις σπιτιών, το έθνος αυτό βρίσκεται στα πρόθυρα του θανάτου.

Και έχει μόνο μία επιλογή: Να πάρει την τύχη του στα χέρια του. Αλλιώς η τύχη θα το αφήσει από τα δικά της χέρια να εξαφανιστεί από τον κόσμο των ζώντων εθνών….


πηγη  INPRECOR

Οι “ομοιοπαθητικές” εφαρμογές της κυβερνητικής κοινοπραξίας και της αξιωματικής αντιπολίτευσης

Ο ιστορικός του μέλλοντος είναι σίγουρο πως δεν θα δυσκολευτεί ιδιαίτερα στο να βρεί έναν τίτλο για το κεφάλαιο που θα αφορά την 5η κατά σειρά χρεοκοπία της Ελλάδας και αυτό διότι η ιστορική αναφορά σε αυτή την περίοδο αναγκαστικά θα περιγράφει μία διπλή χρεοκοπία, εκείνη της πολιτικής και των ιδεολογιών και εκείνη της οικονομίας.
Η ουσία της σημερινής χρεοκοπίας δεν βρίσκεται σε εκείνα τα μεγέθη που έχουν περιγράψει με ενάργεια οι λίγοι ανεξάρτητοι και αδέσμευτοι οικονομολόγοι, ούτε φυσικά στα ποιοτικά και ποσοτικά χαρακτηριστικά της τρομοκρατίας των “ισχυρών”. Η πηγή αυτής της εθνικής “φυματίωσης” βρίσκεται απλωμένη στο μεγαλύτερο μέρος των δύο “πνευμόνων” της… δημοκρατίας.
Εκείνων δηλαδή των κομματικών οργανισμών που θεσμικά συντηρούν στη ζωή αυτό που συνηθίσαμε να λέμε “δημοκρατικό πολίτευμα” και που επί της ουσίας δεν είναι παρά μια δημοκρατικοφανής μορφή της σύγχρονης ολιγαρχίας ή ακριβέστερα της κυριαρχίας των “εκλεκτών” της παγκόσμιας τραπεζοπιστωτικής εξουσίας ή των “αρίστων” όπως λένε τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης.

Και μια και μιλήσαμε για φυματικούς πνεύμονες ας τους ονοματίσουμε κιόλας μιας και αυτό το χτικιό δεν κρύβεται, αλλά βγαίνει σαν ρυπαρός και μολυσματικός βήχας απο “δεξιά” και “αριστερά” στόματα.

Ακούσαμε λοιπόν τον βήχα της κυβερνητικής κοινοπραξίας που σαν επιθανάτιο σφύριγμα σχημάτιζε δύο λέξεις: “ισοδύναμα μέτρα”. Μέτρα δηλαδή που θα έχουν την ίδια δύναμη με εκείνα που διέταξαν οι ξένοι για την εξόντωση του λαού.Είπαν οι ξένοι: ” αν θέλετε να σας αφήσουμε να ζήσετε έστω και σαν δουλοπάροικοι θα πρέπει κατ αρχάς να κόψουμε σε όλους το δεξί χέρι και να σας βγάλουμε το αριστερό μάτι”.
Και η κοινοπραξία του Σαμαρά – Βενιζέλου- Κουβέλη για να μην φανεί ότι δεν έχει στάλα πατριωτισμό λέει στα ξένα αφεντικά: “Εμείς προτείνουμε αντί για το δεξί χέρι να κόψουμε το αριστερό και αντί να εξορύξουμε το αριστερό μάτι να σας προσφέρουμε το δεξί”.

Αυτό είναι ένα “δίκαιο ισοδύναμο μέτρο που θα δεχτούν οι πιστωτές μας και θα δώσει μια σχετική ανακούφιση σε όσους είναι δεξιόχειρες”.

Απο την άλλη ο “αριστερός” πνεύμονας που το μεγαλύτερο μέρος του καλύπτεται απο τις μεταλλάξεις της αριστεράς παράγει ένα άλλο βήξιμο εξ ίσου ρυπαρό;

Eνας χτικιάρικος βήχας που πότε ακούγεται σαν ακύρωση, πότε σαν επαναδιαπραγμάτευση και πότε σαν απαγκίστρωση απο το μνημόνιο.

Ένας βήχας που μυρίζει όμως έντονα τραπεζική προστασία και καπιταλισμό.
Αντε τώρα να περπατήσεις ανάμεσα σε τόσους φυματικούς…

http://kostasxan.blogspot.gr