Σχέδια αποσταθεροποίησης εξυφαίνει η επίσημη εξουσία

Η στυγερή δολοφονία με άκρως επαγγελματικό τρόπο των δυο μελών της ΧΑ έξω από τα γραφεία του κόμματος αυτού στο Νέο Ηράκλειο, γεννά πολλά ερωτηματικά για τα αληθινά κίνητρα και τους στόχους των δραστών. Ένα είναι σίγουρο. Δεν πρόκειται για αντιφασίστες της μιας, ή της άλλη μορφής, αλλά για σεσημασμένους επαγγελματίες εκτελεστές που μόνο ο υπόκοσμος, ή το παρακράτος διαθέτει.

Το ποιος κρύβεται πίσω από αυτή την ενέργεια φάνηκε από την πρώτη στιγμή αν παρακολουθήσει κανείς τον καταιγισμό δήθεν ενημέρωσης από τα γνωστά μέσα μαύρης προπαγάνδας του καθεστώτος. Πολύ πριν αποφανθούν επίσημα οι διωκτικές αρχές, οι γνωστοί τηλεοπτικοί κήνσορες σε διατεταγμένη υπηρεσία είχαν βαφτίσει το χτύπημα ως τρομοκρατική ενέργεια και η όλη τους προσπάθεια ήταν ευθύς εξαρχής να διαμορφώσουν ανάλογο κλίμα. Πώς το ήξεραν, ποιος τους το σφύριξε και μάλιστα πολύ πριν οι ίδιες οι διωκτικές αρχές εμφανιστούν με αυτή την εκδοχή; Μήπως ήταν προαποφασισμένο;

Ούτε μια σπιθαμή γης στα γουρούνια!

«Μόνο ένα κτήνος μπορεί να συνιστά στους φτωχούς να κάνουν οικονομία .... το να συνιστούμε οικονομία στους φτωχούς είναι κάτι τόσο εξωφρενικό, όσο και υβριστικό. Είναι σαν να συμβουλεύουμε έναν που πεινάει να τρώει λιγότερο.»
Όσκαρ Ουάιλντ , «The Soul of Man και under Socialism» 1891.
_______________

ΔΕΔΟΜΕΝΟ 1ο

Στις 22 και 23 Οκτώβρη, πριν 7 μέρες δηλαδή, πραγματοποιήθηκε η «4η Ελληνογερμανική Συνέλευση των Δημάρχων της Νυρεμβέργης», με τον χαριτωμένο τίτλο « Ο Δήμος του μέλλοντος», στην οποία συμμετείχε το ... crème de la crème των δωσιλόγων Δημάρχων κι ο εντεταλμένος της Μέρκελ στην Ελλάδα, Χάνς Γιόαχιμ Φούχτελ.

Επί της ουσίας, σκοπός του παραπάνω πανηγυριού ήταν να δοθούν μαθήματα και οδηγίες για....
το πώς οι δήμοι θα επιβάλλουν τοπική φορολογία στους πολίτες, το πώς θα ιδιωτικοποιηθούν δημοτικές υπηρεσίες, πως θα απαλλαγούν από υπηρεσίες δημόσιου και κοινωνικού χαρακτήρα, με ποια διαδικασία θα δώσουν τα απορρίμματα σε ιδιώτες επιχειρηματίες, πως ενδεχομένως θα γίνουν οικονομικές ζώνες γερμανικών συμφερόντων στην Ελλάδα κ.λ.π.

Οι δωσίλογοι της Θεσσαλονίκης

Όσο ψάχνει κανείς, βρίσκει.
Ο Στράτος Δορδανάς έψαξε για τους δωσίλογους της Θεσσαλονίκης και το αποτέλεσμα είναι το βιβλίο «Έλληνες εναντίον Ελλήνων»,
Εκδόσεις επίκεντρο, 2006.

Με το βιβλίο αυτό μαθαίνουμε ποιοι ήταν οι δωσίλογοι της Θεσσαλονίκης, πόσοι ήταν, ποιες ήταν οι διαφοροποιήσεις τους, τι ακριβώς έκαναν και ποια τύχη τους περίμενε μετά την αποχώρηση των Γερμανών.
Ο Δορδανάς χρησιμοποιεί τον υπότιτλο «ο κόσμος των Ταγμάτων Ασφαλείας στην κατοχική Θεσσαλονίκη, 1941-1944», παρ’ όλο που και ο ίδιος δεν τον θεωρεί ικανοποιητικό:
οι ένοπλες ομάδες στη Θεσσαλονίκη και τη Μακεδονία δεν είχαν καμιά σχέση με την κατοχική κυβέρνηση Ράλλη, ούτε λογοδοτούσαν σε αυτήν.
Η εξάρτηση τους ήταν αποκλειστικά από τους Γερμανούς, οι οποίοι τις εξόπλιζαν και τις έλεγχαν, για να έχουν ήσυχο το κεφάλι τους στη σφηκοφωλιά της Μακεδονίας, την οποία, ας μη ξεχνάμε ότι διεκδικούσαν οι σύμμαχοί τους Βούλγαροι.
Ακόμα περισσότερο, στη Θεσσαλονίκη ευδοκίμησε ένα φρούτο που δεν πρόκοψε ιδιαίτερα αλλού: κάποιοι «ηγέτες» του δωσιλογικού χώρου ήταν όχι απλά τυχοδιώκτες ή αντικομμουνιστές, αλλά εθνικοκοσοσιαλιστές.
Ταυτίζονταν δηλαδή και ιδεολογικά με το Τρίτο Ράιχ.

Μονοπώλια και Φασισμός: Δεσμοί αίματος που δεν παραγράφονται

...Η αλληλεξάρτηση και αλληλοϋποστήριξη, οι στενότατοι δεσμοί που ανέπτυξαν μεταξύ τους κεφάλαιο και φασισμός, καταγράφηκαν και στοιχειοθετήθηκαν λεπτομερώς στις Δίκες της Νυρεμβέργης. Η διαβόητη «δίκη των βιομηχάνων» -άγνωστη σήμερα- θεωρήθηκε τότε ίσης σημασίας με τις δίκες των στελεχών των Ναζί, των SS, της Βέρμαχτ, κλπ. Έκτοτε καταδικάστηκε στη λήθη: οι εγκληματικές ευθύνες των μονοπωλίων για την άνοδο του ναζισμού παραγράφηκαν, τα αίτια του φασισμού και του πολέμου «επαναπροσδιορίστηκαν», τα βιβλία ιστορίας ξαναγράφτηκαν και σύντομα οι κατηγορούμενοι έγιναν κατήγοροι…

Χορηγοί του φασισμού

«Μετά από πρόσκληση του Γκέρινγκ, περίπου 25 από τους μεγαλύτερους βιομηχάνους της Γερμανίας, μαζί με τον Σαχτ (σ.σ. Προέδρου της Τράπεζας Διεθνών Διευθετήσεων από το 1930, Διευθυντή της Τράπεζας του Ράιχ και από το 1934 Υπουργού Οικονομικών των Ναζί), συναντήθηκαν στο Βερολίνο στις 20 Φεβρουαρίου 1933», δηλαδή, «λίγο πριν τις γερμανικές εκλογές της 5ης Μαρτίου 1933. Στη συνάντηση αυτή ο Χίτλερ ανακοίνωσε την πρόθεση των συνωμοτών (σ.σ. των Ναζί) να αποκτήσουν τον ολοκληρωτικό έλεγχο της Γερμανίας, να διαλύσουν το κοινοβουλευτικό σύστημα, να κτυπήσουν κάθε αντιπολίτευση με βία και να αποκαταστήσουν τη δύναμη της Βέρμαχτ. Μεταξύ των παρευρισκομένων ήταν ο Γουστάβος Κρουπ, επικεφαλής της πολεμικής βιομηχανίας Alfried Krupp A.G., τέσσερα ηγετικά στελέχη της I. G. Farben, ενός εκ των μεγαλυτέρων κονσέρν (σ.σ. μονοπωλίων) χημικών στο κόσμο, ο Αλβέρτος Βόγκλερ, επικεφαλής της United Steel Works της Γερμανίας και άλλοι επιφανείς βιομήχανοι».

συνέχεια  στη  σελίδα  ΦΑΣΙΣΜΟΣ

ΔΙΕΘΝΗΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ
ΓΙΑ ΤΟ ΧΡΕΟΣ, ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ & ΤΗΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Σάββατο 30 Νοεμβρίου &Κυριακή 01 Δεκεμβρίου 2013
Αθήνα

Το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο (Ε.ΠΑ.Μ.) διοργανώνει Διεθνή Συνάντηση στην Αθήνα με θέμα «Χρέος, Εθνικό νόμισμα και Δημοκρατία» στις 30 Νοεμβρίου και 01 Δεκεμβρίου 2013, στο ‘Ciné Κεραμεικός’ (Kεραμεικού 58 & Μαραθώνος 13, στάση μετρό: Κεραμεικός) με συμμετοχή οικονομολόγων, ιστορικών, ακτιβιστών, δημοσιογράφων και πολιτικών προσωπικοτήτων και κινημάτων απ’ όλον τον κόσμο.

Για πρώτη φορά διοργανώνεται στην Ελλάδα συνάντηση με τέτοιο θέμα και στόχο έχει - εκτός από την ανταλλαγή απόψεων και εμπειρίας - την ενημέρωση της ελληνικής κοινής γνώμης για το πώς το χρέος, το οποίο σε συνδυασμό με την αδυναμία κοπής εθνικού νομίσματος στο πλαίσιο της ευρωένωσης οδηγεί στην κατάλυση της δημοκρατίας, την απώλεια εθνικής ανεξαρτησίας και εν τέλει στην εξαθλίωση.

περισσότερα  στη σελίδα ΕΠΑΜ

Ο φαντασιακός ανασχηματισμός της εθνικής υπερηφάνειας

Η σχολική ιστορία στον καιρό της κρίσης

Οι διαμάχες γύρω από τα ιστορικά εγχειρίδια εντάσσονται στους συμβολικούς πολέμους που ξεκίνησαν τη δεκαετία του 1990, ως αποτέλεσμα μιας νέας συνολικής επαναδιαπραγμάτευσης του εκπαιδευτικού προϊόντος σε παγκόσμια κλίμακα και της ανάγκης σύγκλισης των «εθνικών» ιστοριών με τα αιτήματα της οικουμενικής γνώσης.
Είναι μάλλον κοινότοπο να υπενθυμίσουμε πως ένα διδακτικό βιβλίο ιστορίας σπάνια γίνεται όχημα νεωτερικών ή εκσυγχρονιστικών αντιλήψεων. Παραμένει κατά βάση ένας de facto αγωγός μετάδοσης μιας κυρίαρχης «εθνικής» ιδεολογίας, των δομών σκέψης που κυριαρχούν στη μακρά διάρκεια, των δομών που γεννά η ανάγκη αποτελεσματικότερου κοινωνικού ελέγχου στους πολίτες μιας χώρας. Το μοιραίο αντικαθρέφτισμα της κυρίαρχης ιστορικής κουλτούρας στους αξιολογικούς κώδικες του παρελθόντος ανάγει τη συγγραφή νέων εγχειριδίων σε μείζον ιδεολογικό διακύβευμα, με αναπόφευκτους πολιτικούς κραδασμούς.

Όπως κάθε γραπτή πηγή, το σχολικό εγχειρίδιο ιστορίας αποτελεί μια ατελή αναπαράσταση του πραγματικού. Για να συμπληρωθεί το «πραγματικό» στο μυαλό ενός μαθητή –όπως και οποιουδήποτε διαβάζει ιστορικά κείμενα–, πρέπει να συμπληρωθεί με τη δική του εμπειρική ή ιδεολογική αντίληψη.
2 Όταν στις μέρες μας προσδιορίζουμε τη φαντασία ως πρωταρχικό μέσο σύνθεσης του ορίζοντα παρόντος-παρελθόντος, πρέπει να παραδεχτούμε μια άβολη αλήθεια: σε έναν κόσμο ραγδαίου πολλαπλασιασμού των μορφών έκθεσης σε πλήθος πληροφοριών, το σχολείο αποτελεί μόνο μία (σε πολλές περιπτώσεις την τελευταία) από πολλές επιλογές διαμόρφωσης προσωπικής αντίληψης ενός μαθητή για τον κόσμο και την κοινωνία. Γνωρίζουμε εδώ και δεκαετίες πως «η ανάπτυξη της ιστορικής κατανόησης δεν ανάγεται αποκλειστικά στις διεργασίες της νοητικής και συναισθηματικής ωρίμανσης, αλλά συναρτάται με το φάσμα των εμπειριών και ειδικότερα με την ποσότητα, την ποιότητα και τον ρυθμό των ερεθισμάτων που δέχεται ο μαθητής».3

Η τοπογραφία του τρόμου

Το ότι εβδομηντατόσα χρόνια μετά, πρέπει να εξηγήσεις εξ αρχής τι σημαίνει φασισμός, δεν το λες και μεγάλη πρόοδο.
 Ένα μίγμα αμορφωσιάς, απόγνωσης και καφρίλας έχει καθηλώσει ένα αδικαιολόγητα ευμεγέθες κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας στην ευκολία των παράλογων επιχειρημάτων.
 Των βολικών γενικεύσεων. Των ασυνείδητων επιλογών.

Μεθαύριο είναι 28η Οκτωβρίου και λέω να σε πάω μία βόλτα. Έρχεσαι;

Στο κέντρο του Βερολίνου, υπάρχει μία μεγάλη έκταση που μετά το τέλος του πολέμου, παρέμεινε γιαπί. Βλέπεις, σε ετούτο το σημείο υψώνονταν κάποτες τα κτήρια της Γκεστάπο και των Ες Ες. Ακριβώς εδώ βρισκόταν το διοικητικό κέντρο του Χίτλερ και των συνεργατών του. Οι βομβαρδισμοί των συμμάχων ισοπέδωσαν το μέρος, που εν συνεχεία υπάχθηκε στο Δυτικό Βερολίνο και σχεδόν γιαπί παραμένει μέχρι τις μέρες μας.