Ο Στρατός των Επαναστατών της Συνείδησης

Ένα φάντασμα πλανιέται πάλι πάνω από την Ευρώπη, αλλά και όλο τον κόσμο: Ο μυστικός στρατός που δεν θέλει τον Μεγάλο Αδελφό και την παγκόσμια αυτοκρατορία του!

Ο νεοϊμπεριαλισμός των Ηνωμένων Πολιτειών προσπάθησε να επαναφέρει, στα πλαίσια της Νέας Τάξης, την ρωμαϊκή αυτοκρατορική συμπεριφορά κατά γράμμα. Το υπ’ αριθμόν ένα μάθημα των Ρωμαίων ήταν ότι δεν φθάνει να είναι μια χώρα μεγάλη δύναμη, αλλά πρέπει ολόκληρος ο κόσμος να το γνωρίζει αυτό και να την φοβάται. Όπως οι Ρωμαίοι ανέπτυξαν τις τεχνικές προπαγάνδας της εποχής τους για να αποδείξουν την ισχύ τους, έτσι η 24ωρη κάλυψη των αμερικανικών επιχειρήσεων και της «ενσωματωμένης» πλύσης εγκεφάλου στα διεθνή ΜΜΕ προωθεί τον ίδιο σκοπό.
Όμως, η πεποίθηση ότι οι ελεύθερες ανταλλαγές, τα ανοιχτά σύνορα, η μετατροπή των ανθρώπων σε σύγχρονους νομάδες, η παγκοσμιοποίηση και η διάδοση του δυτικού πολιτισμού είναι κάτι καλό για ολόκληρο τον κόσμο, αμφισβητείται πλέον ευρέως και δυναμικά. Η τάση να ωφεληθούμε μεν από την καλή κληρονομιά της Δύσης (επιστημονική, κοινωνική κλπ...), αλλά να κλείσουμε την πόρτα στον Εκδυτικισμό και τις προτεραιότητες του οικονομικού νεοφιλελευθερισμού, διατυπώνεται ανοικτά από προβληματισμένους ανθρώπους, ανεξάρτητα από τις φιλοσοφικές ή θρησκευτικές καταβολές τους. Και ενώ φαίνεται ότι ο βόθρος της απληστίας διαποτίζει σιγά-σιγά όλο τον κόσμο, η ιδεολογία τής απο-ανάπτυξης κερδίζει συνεχώς έδαφος ακόμα και μέσα στις ίδιες τις αναπτυγμένες δυτικές χώρες. Φωνές για μια επιστροφή σε κλασσικές ηθικές αξίες, στην φυσική αρμονία και για μια επαναστατική «παραδοσιοκρατία» δυναμώνουν μέρα με την μέρα.

Είμαστε σε πόλεμο!..

Του Γ. Χαραλαμπίδη

Είναι ένας πόλεμος που διαρκεί χιλιάδες χρόνια τώρα.
Είναι ένας πόλεμος που τα πεδία των μαχών, είναι μέσα στο μυαλό κάθε ανθρώπου, αλλά και έξω, σε τοπικό, σε κοινωνικό αλλά και παγκόσμιο επίπεδο.

Οι αντιμαχόμενες παρατάξεις είναι δύο.
Η Εξουσία και ο Λόγος.
Δεν υπάρχει ενδιάμεσος χώρος στην σύγκρουση αυτή. Η ουδετερότητα είναι ανέφικτη. Και άνευ νοήματος!

Ατομικά, αυτό που μας εντάσσει σε έναν από τους δύο χώρους, είναι το είδος της συμπεριφοράς που ανάγουμε σε κανόνα ζωής.
Αν η βία, η υποκρισία και η απάτη, η αδιαφορία, ή μίγμα αυτών, είναι οι συμπεριφορές που χαρακτηρίζουν την επαφή μας με τον εσωτερικό μας εαυτό, αλλά και με τους άλλους γύρω, τότε το στρατόπεδο της εξουσίας έχει μια θέση για μας.
Αν όχι, τότε βαδίζουμε στα δύσκολα μονοπάτια του Λόγου.
Κοινωνικά, ισχύουν οι ίδιες προϋποθέσεις.

Η εξουσία θέλει να επιβάλλει και να επιβάλλεται! Και της αρέσει! Από ένα σημείο και μετά, όταν η συνείδηση ατονεί, τα άτομα που βρίσκονται στο χώρο της εξουσίας, είναι σαν ναρκοεξαρτώμενα. Θέλουν τη δόση τους! Απεχθάνονται τον στοχασμό και θέλουν να έχουν σκλάβους να τους υπηρετούν! Ή είναι άτομα εθισμένα στο να σκύβουν το κεφάλι!

Ο Λόγος είναι το αντίθετο! Θέλει να τον επιλέξεις! Και να τον επιλέγεις κάθε στιγμή! Και να προχωράτε Μαζί! Και να μην τον προδίδεις στην εξουσία!

Ο χώρος της Εξουσίας, είναι μια πυραμιδοειδής κοινωνική κατασκευή. Στην κορυφή βρίσκεται αυτός ή αυτό που θέλει να βλέπει και να ελέγχει τα πάντα. Ο παντόπτης οφθαλμός. Ο Big Brother. Αυτό που θέλει να πάρει τη θέση της συνείδησης, στη συνείδηση σου.
Την κορυφή της εξουσίας, την στηρίζουν τα κάτω στρώματα της λεγόμενης Ιεραρχίας:
Κόμματα, Πολιτικοί, Στρατός, Εκκλησία, Δικαστήρια, Μ.Μ.Ε., Τράπεζες, Σχολεία, Εργολάβοι, Έμποροι, Βιομήχανοι, Μάνατζερς, Γκόλτεν μπόις εντ γκερλς, Εφοπλιστές, Γαιοκτήμονες, Συμβολαιογράφοι, Τελώνες και Φαρισαίοι!..
Κι όλο αυτό το οικοδόμημα στηρίζεται πάνω σε μια πολυπληθή βάση σκλάβων. Όπως είναι φανερό, οι επάνω είναι αναγκασμένοι να κρατούν όσο το δυνατόν πιο αλυσοδεμένους τους κάτω, αφού πάνω τους στηρίζονται, κι αν κάνουν πως μετακινούνται, τότε θα καταρρεύσει η πυραμίδα.

Ένας φανταστικός διάλογος πολιτικής ορθότητας

Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης για τη γενοκτονία των Παλαιστινίων, δηλ. μια λέξη την οποία ο κάθε πολιτικός που σέβεται τον εαυτό του και την καριέρα του αποφεύγει επιμελώς να αρθρώσει, ο επίδοξος χειριστής της νεοελληνικής κρίσης, δήλωσε το εξής:
" Η Παλαιστίνη είναι σε διαρκή πόλεμο. Αυτός ο πόλεμος, κάποια στιγμή πρέπει να σταματήσει"! Και μεταξύ άλλων: "Η θηριωδία αυτή δεν μπορεί να είναι ανεκτή, όταν σκοτώνονται άμαχοι, παιδιά, σε παραλίες που τις βρέχει η ίδια θάλασσα που βρέχει την ευρωπαϊκή ήπειρο".

Λίγο μετά, μπροστά στα γραφεία της Ε.Ε., τον πλησίασε ένας συνειδητοποιημένος ψηφοφόρος του και με ύφος σοβαρό, το οποίο έκρυβε κι ένα φιμωμένο παράπονο, ακούστηκε να λέει στον πολιτικό καπετάνιο:
" Πρόεδρε, δεν θα'πρεπε να τονίσεις λίγο παραπάνω την αιμοσταγή θηριωδία του ισραηλινού στρατού σε βάρος αθώων αμάχων; Και κυρίως μικρών παιδιών! Δεν θα'πρεπε να επιμείνουμε και να εμβαθύνουμε περισσότερο, και με λιγότερο συγκαταβατικό ύφος, στις ευθύνες και το δολοφονικό ιμπεριαλισμό των επιτιθέμενων; Αλλά και στο διαρκή ρόλο των ΗΠΑ μια και μίλησες για διαρκή πόλεμο στην Παλαιστίνη; Και τι πάει να πει για θηριωδίες που γίνονται σε παραλίες που βρέχονται από ευρωπαϊκές θάλασσες; Δηλαδή οι ευρωπαϊκές κι αμερικανικές θηριωδίες σε άλλες θάλασσες δεν σημαίνουν κι αυτές κάτι;"

Ο πολιτικός αρχηγός ξερόβηξε κι απευθύνθηκε ψιθυριστά στον ενοχλητικό πολίτη και ψηφοφόρο του:
" Αγόρι μου, τι σου γίνεται; Καλά τα όσα λες, αλλά εδώ έχουμε να κάνουμε με λεπτές ισορροπίες που απειλούν να μας σαμποτάρουν και να μας δημιουργήσουν μεγάλα προβλήματα σαν παράταξη, αν δεν φερθούμε πολιτικά ορθώς!"

Συνοδικά και ευρωπαϊκά

Η πρόσφατη σύνοδος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με την οποία έλαβε τέλος και η κατάπτυστη ελληνική προεδρία, δεν περιορίστηκε στο διορισμό του Γιούνκερ ως προέδρου της Κομμισσιόν. Η βασική της δουλειά ήταν να περιγράψει τις βασικές προτεραιότητές της για την επόμενη πενταετία. Νομίζω πως αξίζει τον κόπο να ρίξουμε μια σύντομη ματιά σε όσα αποφάσισαν οι ηγέτες μας ερήμην μας, όπως πάντα.

Κατ' αρχάς, θα συνεχιστεί η διαδικασία ενίσχυσης του κεντρικού οικονομικού ελέγχου των Βρυξελλών επί των χωρών-μελών. Η σύνοδος διαπίστωσε ότι οι χώρες-μέλη καθυστερούν σημαντικά στην εφαρμογή των κεντρικών αποφάσεων ενώ παρατηρείται μια γενικώτερη χαλαρότητα στην λήψη των υποδεικνυόμενων αναγκαίων μέτρων. Με άλλα λόγια: οι ηγέτες των ευρωπαϊκών χωρών αποφάσισαν να βάλουν "κεχαγιά στο κεφάλι τους" εκχωρώντας τον δημοσιονομικό έλεγχο των χωρών τους σε ένα κεντρικό ευρωπαϊκό όργανο

Επίσης, έγινε παραδεκτό ότι υπάρχουν σοβαρά προβλήματα σε θέματα ανάπτυξης, αύξησης της ανταγωνιστικότητας και μείωσης της ανεργίας. Όμως, οι μόνες διέξοδοι που προτάθηκαν -και έγιναν αποδεκτές- είναι η επιτάχυνση των μεταρρυθμίσεων στην αγορά εργασίας (αύξηση της ελαστικής απασχόλησης, περαιτέρω ξήλωμα όσων εργατικών δικαιωμάτων έχουν απομείνει κλπ), η μείωση -μέχρι απάλειψης- του κρατικού ελέγχου στην δράση των επιχειρήσεων, η κατάργηση μέτρων και νόμων που φέρνουν εμπόδια στις επιχειρήσεις (π.χ. περιβαλλοντικά μέτρα) και η δραστική μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων. Πάνω σ' αυτό το τελευταίο, προτάθηκε να αυξηθούν οι έμμεσοι φόροι (π.χ. ΦΠΑ), ώστε να καλυφθεί το δημοσιονομικό κενό που θα δημιουργηθεί από την μείωση της φοροδοσίας των επιχειρήσεων.

Η CIA συντονίζει Ναζί και Τζιχαντιστές

Η αντιπαράθεση μεταξύ των πραξικοπηματιών του Κιέβου, που υποστηρίζονται από το ΝΑΤΟ, και των Ουκρανών Φεντεραλιστών, που υποστηρίζονται από τη Ρωσία, έχει φθάσει σε ένα σημείο χωρίς επιστροφή.

Στις 8 Μαΐου του 2007 στο Τερνοπόλ (δυτική Ουκρανία), μικρές ομάδες Ναζί και ισλαμιστών δημιουργούν το λεγόμενο αντι-ιμπεριαλιστικό μέτωπο προκειμένου να πολεμήσουν κατά της Ρωσίας. Συμμετέχουν σ’ αυτό οργανώσεις από τη Λιθουανία, την Πολωνία, την Ουκρανία και τη Ρωσία. Ανάμεσά τους, ισλαμιστές αυτονομιστές από την Κριμαία, την Δημοκρατία της Αντιγκέα στους πρόποδες του Καυκάσου, το Νταγκεστάν, την Ινγκουσετία, την Δημοκρατία της Καμπαρντίνο-Μπαλκαρία (στα σύνορα με την Γεωργία), από την Καρατσάϊ-Τσερκεσία, την Οσετία και από την Τσετσενία. Στο Μέτωπο προεδρεύει ο Ντμύτρο Γιάρος, επικεφαλής του ουκρανικού ακροδεξιού «Πράβι Σέκτορ», ο οποίος τον Φεβρουάριο του 2014, μετά το πραξικόπημα στο Κίεβο, έγινε Αναπληρωτής Γραμματέας του Εθνικού Συμβουλίου Ασφαλείας της Ουκρανίας.

Στις 2 Μαΐου, ο μεταβατικός πρόεδρος της Ουκρανίας Ολεξάντερ Τουρτσίνοφ και ο Ουκρανο-Εβραίος ολιγάρχης Ίγκορ Κολομόισκι οργάνωσαν την πυρπόληση στο «Σπίτι των Συνδικάτων» στην Οδησσό, όπου βρήκαν τον θάνατο δεκάδες ρωσόφωνοι κάτοικοι της πόλης που είχαν καταφύγει εκεί. Ο δυτικός τύπος ελαχιστοποίησε το μέγεθος αυτής της άγριας πράξης και, στη συνέχεια, τήρησε απόλυτη σιωπή όταν άρχισαν να συσσωρεύονται μαρτυρίες και αποδεικτικά στοιχεία. Μετά από αυτές τις φρικαλεότητες, δεν μπορούν πλέον να συνεχίσουν να ζουν μαζί οι δύο λαοί.