Παρασκευή 13 Μαΐου 2016

ΤΟ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΑΛΜΠΟΥΜ ΤΟΥ ΔΝΤ: ΑΓΥΡΤΕΣ, ΒΙΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ


Η εγκληματική συμπεριφορά Διοικηρικών Διευθυντών του ΔΝΤ δεν είναι η εξαίρεση

«ΔΝΤ : ο πιο αρπακτικός δανειστής στον κόσμο»


Εισαγωγή

Το ΔΝΤ είναι ο κύριος διεθνής νομισματικός οργανισμός με σκοπό τη διατήρηση της σταθερότητας του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος μέσω δανείων, τα οποία δίνονται για προγράμματα που αποβλέπουν στην οικονομική ανάκαμψη και ανάπτυξη.

Στην πραγματικότητα το ΔΝΤ τελεί υπό τον έλεγχο των ΗΠΑ και Δυτικοευρωπαϊκών κρατών και οι πολιτικές του είναι σχεδιασμένες έτσι, ώστε να προωθούν την επέκταση, επικράτηση και κερδοφορία των κυρίαρχων πολυεθνικών εταιρειών και των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων των παραπάνω χωρών.

Οι ΗΠΑ και τα Δυτικοευρωπαϊκά κράτη έχουν μοιράσει τις εξουσίες. Οι διοικητικοί διευθυντές του ΔΝΤ είναι Ευρωπαίοι, ενώ οι αντίστοιχοι της Παγκόσμιας Τράπεζας (ΠΤ) είναι από τις ΗΠΑ. Οι διοικητικοί διευθυντές του ΔΝΤ και της ΠΤ βρίσκονται σε στενή συνεργασία με τις κυβερνήσεις – ιδιαίτερα με τα υπουργεία οικονομικών– των κρατών που εκπροσωπούν και συναποφασίζουν τις οικονομικές προτεραιότητες, ποια κράτη θα λάβουν πιστώσεις, σε ποιο ύψος και υπό ποιους όρους.



Τα δάνεια και οι όροι που επιβάλλονται από το ΔΝΤ αποφασίζονται σε στενό συντονισμό με το ιδιωτικό τραπεζικό σύστημα. Η υπογραφή συμφωνίας μεταξύ του ΔΝΤ και μίας χώρας-οφειλέτη είναι για τις μεγάλες τράπεζες έναυσμα ώστε να δανείσουν, να επενδύσουν και να προχωρήσουν σε πλήθος επωφελών γι αυτές οικονομικών πράξεων. Από τα παραπάνω συνάγεται ότι το ΔΝΤ παίζει το ρόλο του κεντρικού συντονιστή του διεθνούς οικονομικού συστήματος.

Το ΔΝΤ προετοιμάζει το έδαφος, ώστε οι μεγάλες τράπεζες να κατακτήσουν τα οικονομικά συστήματα των πιο ευάλωτων χωρών.

Μέσω των παρεμβάσεών του το ΔΝΤ αναλαμβάνει να κάνει την βρώμικη δουλειά, που περιλαμβάνει την στέρηση της εθνικής κυριαρχίας χωρών, την απαίτηση για ιδιωτικοποιήσεις και μειώσεις κοινωνικών παροχών, μισθών και συντάξεων, καθώς επίσης και την εξασφάλιση κατά προτεραιότητα της αποπληρωμής του χρέους. Το ΔΝΤ δρα ως προπέτασμα εκτρέποντας την κριτική κατά των μεγάλων τραπεζών και τις κοινωνικές εξεγέρσεις.

Οι διοικητικοί διευθυντές του ΔΝΤ ως «εκτελεστές»

Τι είδους ανθρώπους υποστηρίζουν οι τράπεζες σαν διοικητικούς διευθυντές του ΔΝΤ; Σε ποιους εμπιστεύονται την παραβίαση των κυριαρχικών δικαιωμάτων μιας χώρας, την φτωχοποίηση του λαού της και τη φαλκίδευση των δημοκρατικών της θεσμών;

Ανάμεσά τους βρίσκουμε : έναν ήδη καταδικασμένο οικονομικό απατεώνα, την σημερινή πρόεδρο, που αντιμετωπίζει δίωξη για κακοδιαχείριση δημόσιου χρήματος την εποχή που ήταν υπουργός οικονομικών, έναν βιαστή, έναν υποστηρικτή της διπλωματίας των κανονιοφόρων και τον υπαίτιο της μεγαλύτερης οικονομικής κατάρρευσης στην ιστορία μιας χώρας.

Οι διοικητικοί διευθυντές του ΔΝΤ ως υπόδικοι

Η σημερινή διοικητική διευθύντρια του ΔΝΤ (Ιούλιος 2011-2015) Κριστίν Λαγκάρντ είναι υπόδικος στη Γαλλία για εγχείριση μίζας 400 εκατομμυρίων δολαρίων στον μεγιστάνα Μπερνάρ Ταπί την εποχή που αυτή ήταν Υπουργός Οικονομικών επί κυβέρνησης Σαρκοζί.

Ο προηγούμενος διοικητικός διευθυντής (Νομέμβριος 2007-Μάιος 2011), Ντομινίκ Στρως Καν αναγκάστηκε να παρατηθεί μετά από κατηγορία για βιασμό μιας καμαριέρας σε ξενοδοχείο της Νέας Υόρκης και κατόπιν συνελήφθη και δικάστηκε για μαστροπεία στην πόλη Λίλ της Γαλλίας.

Ο προκάτοχός του Ροντρίγκο Ράτο (Ιούνιος 2004-Οκτώβριος 2007), ήταν ένας Ισπανός τραπεζίτης που είχε συλληφθεί και κατηγορηθεί για φοροδιαφυγή, μια και είχε «κρύψει» 27 εκατομμύρια ευρώ σε εβδομήντα φορολογικούς παραδείσους, όπως επίσης και για εξαπάτηση χιλιάδων μικροεπενδυτών, τους οποίους έπεισε να τοποθετήσουν τα χρήματά τους σε μια ισπανική τράπεζα, την Bankia, που χρεοκόπησε.

Ο δικός του προκάτοχος, ο Γερμανός Χορστ Κόλερ, παραιτήθηκε αφού έκανε την ατυχή δήλωση ότι ήταν απαραίτητη μια στρατιωτική επέμβαση σε άλλη χώρα για την προστασία γερμανικών οικονομικών συμφερόντων. Γιατί άλλο βέβαια να το κάνει κι άλλο να το λέει δημόσια ένας διευθυντής του ΔΝΤ!

Ο Μισέλ Καμντεσύ (Ιανουάριος 1987 – Φεβρουάριος 2000) ήταν ο εμπνευστής του “Washington Consensus”, του δόγματος που διέπει την νεοφιλελεύθερη αντεπανάσταση. Κατά την διάρκεια της θητείας του υποστηρίχτηκαν και χρηματοδοτήθηκαν μερικοί από τους στυγερότερους δικτάτορες της εποχής, συμπεριλαμβανομένου του στρατηγού Σουχάρτο, του δυνάστη και μαζικού δολοφόνου της Ινδονησίας, με τον οποίο δεν έχανε την ευκαιρία να φωτογραφιστεί. Υπό τη δική του διεύθυνση το ΔΝΤ συνεργάστηκε με τον Αργεντινό Πρόεδρο Κάρλος Μένεμ στην εφαρμογή του νεοφιλελεύθερου προγράμματος στην οικονομία της χώρας απορρυθμίζοντας τις χρηματοπιστωτικές αγορές και ιδιωτικοποιώντας πάνω από χίλιες επιχειρήσεις. Η κρίση που ακολούθησε οδήγησε στη χειρότερη ύφεση στην ιστορία της Αργεντινής, με πάνω από 20.000 πτωχεύσεις, 25% ανεργία και ποσοστά φτώχειας που ξεπερνούσαν το 50% σε εργατικές συνοικίες. Ο Καμντεσύ αργότερα μετανόησε για τα “λάθη στην πολιτική του” που οδήγησαν στην κατάρρευση της Αργεντινής. Δεν συνελήφθη ποτέ, ούτε κατηγορήθηκε για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.

Συμπέρασμα

Η εγκληματική συμπεριφορά διοικητικών διευθυντών του ΔΝΤ δεν είναι η εξαίρεση, ούτε αποτελεί εμπόδιο για την επιλογή τους. Αντίθετα επελέγησαν ακριβώς επειδή αντανακλούν τις αξίες, τα συμφέροντα και τη συμπεριφορά της παγκόσμιας οικονομικής ελίτ : απάτες, φοροδιαφυγή, δωροδοκίες, μεγάλης κλίμακας μεταφορά δημόσιου πλούτου σε ιδιωτικούς λογαριασμούς είναι ο κανόνας για το οικονομικό κατεστημένο. Αυτά τα χαρακτηριστικά ταιριάζουν στις ανάγκες των τραπεζιτών, που εμπιστεύονται τη συνεργασία με τους όμοιούς τους του ΔΝΤ.

Η διεθνής οικονομική ελίτ χρειάζεται διοικητικούς διευθυντές του ΔΝΤ που δεν έχουν ενδοιασμούς στη χρήση διαφορετικών μέτρων και σταθμών κατά περίπτωση και που παραβλέπουν τις χοντρές παραβιάσεις των διαδικαστικών κανόνων. Για παράδειγμα η σημερινή διοικητική διευθύντρια Κριστίν Λαγκάρντ δανείζει 30 δισ. δολάρια στο καθεστώς των αχυρανθρώπων της Ουκρανίας, την στιγμή που ο οικονομικός τύπος περιγράφει λεπτομερώς πώς διεφθαρμένοι ολιγάρχες έχουν κλέψει δισεκατομμύρια με τη συνδρομή των πολιτικών (Financial Times, 12/21/15, σελ. 7). Η ίδια η Λαγκάρντ αλλάζει τους κανόνες αποπληρωμής χρέους, επιτρέποντας στην Ουκρανία να μην αποπληρώσει το χρέος της προς στη Ρωσία. Και η ίδια επιμένει στο να μειώσει η κεντροδεξιά (sic!) κυβέρνηση της Ελλάδας ακόμα και κάτω από το όριο της φτώχειας τις συντάξεις, προκαλώντας το κατά τα άλλα συγκαταβατικό καθεστώς του Τσίπρα να φτάσει να ζητήσει την μη συμμετοχή του ΔΝΤ στη διάσωση (Financial Times, 12/21/15, σελ.1).

Προφανώς η άγρια επιδείνωση του επιπέδου ζωής που επιβάλλουν παντού οι διοικητικοί διευθυντές του ΔΝΤ δεν είναι άσχετη με το εγκληματικό τους παρελθόν. Βιαστές, απατεώνες, μιλιταριστές είναι ακριβώς το είδος των ανθρώπων που πρέπει να διευθύνει έναν οργανισμό που φτωχοποιεί το 99% των ανθρώπων και πλουτίζει ακόμα περισσότερο το 1% των υπερβολικά πλούσιων.

Μετάφραση από τα αγγλικά : ΕΠΑΜ Εξωτερικού

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Η Μεταμοντέρνα Αριστερά

Ο όρος «Μεταμοντέρνος» (Post Modern) αφορά ουσιαστικά την τάση, προσπάθεια και προδιάθεση αποδόμησης – διάλυσης ουσιαστικά – όλου του «Μ...