Ανακοίνωση για την Εργατική Πρωτομαγιά

Οι αγωνιστικές εκδηλώσεις για την φετινή Εργατική Πρωτομαγιά γίνονται σε συνθήκες κατοχής της χώρας, σε συνθήκες έντασης του αυταρχισμού από την εγχώρια τρόικα των δωσίλογων που μας κυβερνά. Οι παραδοσιακοί λεονταρισμοί τους απέναντι στην τρόικα των δανειστών, οι «κόκκινες γραμμές» έγιναν ήδη καπνός. Όλοι μας θα κληθούμε να πληρώσουμε και το νέο λογαριασμό του χρέους. Τα Μ.Μ. Εξαπάτησης μας βεβαιώνουν ότι έρχονται καλύτερες μέρες «από του χρόνου» …που θ’ αρχίσει η ανάκαμψη. Τρίτη χρονιά που ακούμε το ίδιο παραμύθι, ξαναζεσταμένο πιάτο ψεύτικων ελπίδων, βαδίζοντας απ’ το κακό στο χειρότερο.
Τι έμεινε όρθιο από εργατικές- λαϊκές- δημοκρατικές κατακτήσεις δεκαετιών; Τι έμεινε όρθιο από το ισχνό «κοινωνικό κράτος» που οικοδομήθηκε, με τόσους αγώνες, με τόσες θυσίες μετά τον εμφύλιο; Τι έμεινε όρθιο από εκείνη τη κολοβή κι ανάπηρη δημοκρατία της μεταπολίτευσης; Τι έμεινε όρθιο από το εργατικό δίκαιο; Από το ίδιο το ΣΥΝΤΑΓΜΑ;
Το πετσόκομμα σε μισθούς και συντάξεις, οι απολύσεις και τα «λουκέτα», οι «ελεύθερες» ....
αγορές, τα «ανοικτά» επαγγέλματα οι ιδιωτικοποιήσεις, η απαξίωση των ιδιωτικών περιουσιών και η προοπτική κατασχέσεων, η κλοπή των καταθέσεων, οι Ελεύθερες Οικονομικές Ζώνες-που συμβαδίζουν με την κατάργηση του ενιαίου της επικράτειας- η Ευρωπαϊκή κι όχι Ελληνική Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη στο «ελεύθερο» Αιγαίο, που ανοίγει την όρεξη των γειτόνων, κι όλες οι «αναγκαίες» μεταρρυθμίσεις που παρουσιάζουν οι δωσίλογοι ως λοκομοτίβα της «ανάπτυξης», δεν είναι παρά οι εκδηλώσεις της νέας κατοχής της πατρίδας μας από τους διεθνείς τραπεζίτες, τους εγχώριους- «εθνικούς» -τοκογλύφους, την ΕΕ και το ΔΝΤ. Οι κατακτητές-δανειστές- επενδυτές θέλουν την παρτίδα μας Μανωλάδα, Σκουριές. Μας θέλουν δούλους. Αυτοί που ευθύνονται για την εξαθλίωση χωρών και λαών προκρίνουν την μετανάστευση σαν απάντηση στη φτώχεια!

Ανεξάρτητη πατρίδα, εθνική ανεξαρτησία χρειάζονται, περισσότερο από όλα τα κοινωνικά στρώματα, οι εργάτες! Οι εργαζόμενοι, για να προστατεύσουν, να θωρακίσουν τα εργασιακά, κοινωνικά και πολιτικά τους δικαιώματα από την λαίλαπα των αγορών. Γι’ αυτό και πρέπει να πρωτοστατήσουν, με τις οργανώσεις τους στον σύγχρονο εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα!

Άλλωστε, κανένα εργατικό αίτημα, ούτε η πιο μικρή διεκδίκηση δεν μπορεί να ικανοποιηθεί, αν δεν ανατραπεί εδώ και τώρα ολόκληρο το οικοδόμημα των συμφωνιών, δεσμεύσεων, παρεμβάσεων και μέτρων που πάρθηκαν ήδη από την εποχή της αντισυνταγματικής δανειακής σύμβασης, του πρώτου μνημόνιου. Δεν χωράνε επαναδιαπραγματεύσεις και «κουρέματα»! Μόνο με μονομερή διαγραφή του χρέους μπορεί να ανοίξει ο δρόμος για ευημερία, αξιοπρέπεια και κοινωνική προκοπή!

Για ποια ανάπτυξη μπορεί να γίνεται λόγος όταν Κυβέρνηση κι αντιπολίτευση βάζουν τη σωτηρία του ευρώ και της ΟΝΕ ψηλότερα, από τις ανάγκες του λαού και της πατρίδας;

Πώς να χρηματοδοτήσουμε την παραγωγική ανασυγκρότηση, την υγεία και την παιδεία; Πώς να πληρώσουμε τους μισθούς και τις συντάξεις όταν, ως χώρα δεν έχουμε το δικό μας εθνικό- κρατικό νόμισμα; Πώς να διαφυλάξουμε τις αποταμιεύσεις και το βιος του λαού μας, όταν πειθαρχούμε στις αποφάσεις της ΕΕ και του ΔΝΤ, των δανειστών-κατακτητών μας; Πώς να κινηθεί η αγορά όταν, μέσω ιδιωτικοποιήσεων ο δημόσιος πλούτος και μέσω φοροεπιδρομών οι ιδιωτικές περιουσίες μας εκχωρούνται στους τοκογλύφους δανειστές, τις εγχώριες και ξένες τράπεζες, τους πολιτικούς και τα “λαμόγια” που τους υπηρετούν;

Σε αυτά τα ερωτήματα επιβάλλεται να απαντήσουμε με τους αγώνες μας! Το οφείλουμε στους πατεράδες μας, το χρωστάμε στα παιδιά μας. Είναι ταξική μας υποχρέωση, είναι πατριωτικό μας καθήκον!

Το ΕΠΑΜ καλεί τον ελληνικό λαό να πάρει την τύχη στα δικά του χέρια, μακριά από μεσάζοντες και «σωτήρες». Να οργανωθεί στη γειτονιά του, τη συνοικία του, την πόλη του, το χώρο δουλειάς του και να προχωρήσει στην οργάνωση και κήρυξη ΓΕΝΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ μέχρι την ΑΝΑΤΡΟΠΗ της κατοχικής κυβέρνησης και τη συγκρότηση ΕΘΝΟΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ με σκοπό τη δημιουργία και εφαρμογή νέου Δημοκρατικού Συντάγματος και την εκλογή κυβέρνησης λαϊκής θέλησης και επιλογής. Για:

1. Την άρνηση αναγνώρισης του απεχθούς και παράνομου σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο χρέους και την άμεση παύση της πληρωμής του.
2. Έξοδο από τη φωλιά του λύκου, την Ευρωζώνη και την ΕΕ.
3. Την επάνοδο της χώρας στο εθνικό της νόμισμα, κρατικού χαρακτήρα, πρώτα και κύρια ως εργαλείο αποκατάστασης του Εθνικού Ελέγχου και άρα της Κυριαρχίας της.
4. Την εθνικοποίηση των τραπεζών και κομβικών τομέων για την οικονομία και τη ζωή του λαού (Υγεία, Παιδεία, υποδομές, ενέργεια, νερό…) Την ακύρωση των συμβάσεων ξεπουλήματος όσων δημόσιων περιουσιακών στοιχείων έχουν εκποιηθεί και την επανάκτηση του ελέγχου και της ιδιοκτησίας τους.
5. Την έναρξη της παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας μας, με την εφαρμογή ενός πολύ καλά μελετημένου σχεδίου, όπως το Ε.ΠΑ.Μ. το επεξεργάζεται και το προτείνει, σύμφωνα με τις σύγχρονες ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας.

Καλούμε όλους τους συναγωνιστές να συμμετάσχουν μαζικά στις Απεργιακές κινητοποιήσεις της Πρωτομαγιάς με τα Σωματεία τους.

Το συνδικαλιστικό τμήμα του ΕΠΑΜ

Ναι ρε, ΔΡΑΧΜΗ!

Στο δίλημμα “ευρώ ή δραχμή” θα μπορούσα να απαντήσω μονολεκτικά λέγοντας: ΔΡΑΧΜΗ. Βέβαια, αμέσως μετά θα έγραφα σελίδες επί σελίδων για τα πλεονεκτήματα του εθνικού νομίσματος, επικαλούμενος βιβλιογραφία, οικονομικά στοιχεία και παραδείγματα…

Αλλά θα μου επιτρέψετε να θέσω μια σειρά από άλλα ερωτήματα, που θεωρώ ότι αναδεικνύουν το μέγεθος της πολιτικής απάτης που έχει στηθεί πίσω από αυτό το δίλημμα.

Ποιος είπε ότι το ευρώ δημιουργήθηκε για να υπάρχει για πάντα?
Ποιος είπε ότι το ίδιο το ευρώ δεν έχει ημερομηνία λήξης?
Ποιος είπε ότι το εφεύρημα του ευρώ δεν επιτέλεσε ήδη το καθήκον του και είναι η ώρα σιγά-σιγά
να αποσυρθεί στο χρονοντούλαπο της ιστορίας?.......................
Ποιος είπε ότι μπήκαμε στο ευρώ για να μείνουμε κιόλας?
Ποιος είπε ότι δεν πέτυχε η είσοδός μας στο ευρώ?

Εξηγούμαι:
1. Το ευρώ από τη φύση του και από τη λειτουργία του είναι ένα χρεωστικό νόμισμα.
Παράγεται σε ειδικό χαρτί και μελάνια της ΕΚΤ, δηλαδή με ελάχιστο κόστος.
Είναι αποσυνδεδεμένο πλήρως από τον λεγόμενο “χρυσό κανόνα” και επομένως, η αξία του είναι ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ λογιστική. Η αξία του νομίσματος δεν αντιστοιχεί σε χρυσό.
Δηλαδή είναι …αέρας. Δεν πρόκειται περί πραγματικής αξίας αλλά περί λογιστικών συμψηφισμών αξιών στις συναλλαγές.

SOSΤΕ ΤΟ ΝΕΡΟ

Μ.Δευτέρα, κλεινει η πρώτη φάση του διαγωνισμού πώλησης της ΕΥΑΘ, όλοι μπροστά στην ΕΥΑΘ στο σιντριβάνι συμμετέχουμε στις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας.

Το συντονιστικό Πολιτών και Φορέων SOSτε το ΝΕΡΟ, σας καλεί στα κεντρικά γραφεία της ΕΥΑΘ στο σιντριβάνι, στις 12:00 το μεσημέρι της Δευτέρας 29 Απρίλη.

Την Μ.Δευτέρα λοιπόν, ημέρα που κλείνει η πρώτη φάση του διαγωνισμού πώλησης του νερού της Θεσσαλονίκης σε ιδιώτες, θα πραγματοποιηθούν δρώμενα με βασικό θέμα την μη ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ. Θα υπάρχουν καλλιτεχνικές παρεμβάσεις, ομάδες παιδιών που θα ζωγραφίσουν για το νερό, ενημέρωση των συμπολιτών μας για τις συνέπειες τις ιδιωτικοποίησης.

Ενώ σε όλη της Ευρώπη οι εταιρείες ύδρευσης επιστρέφουν στο Δημόσιο, το ΤΑΙΠΕΔ συνεχίζει κανονικά τον διαγωνισμό πώλησης της ύδρευσης της Θεσσαλονίκης σα να μην γνωρίζει ότι το μοντέλο έχει αποτύχει εντελώς! Καλούμαστε λοιπόν εμείς να τους σταματήσουμε.

ΟΛΟΙ μαζί μπορούμε να τα καταφέρουμε.

ΟΧΙ στην ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ.

ΟΧΙ στη δημιουργία ιδιωτικού μονοπωλίου ύδρευσης.

Το ΝΕΡΟ είναι δημόσιο κοινωνικό αγαθό, δεν πωλείται!

πηγη

ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΕ ΟΛΟΥΣ ΟΣΟΥΣ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ ΣΤΗΝ ΠΑΡΩΔΙΑ ΤΟΥ ΚΑΤΟΧΙΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ

27 Απριλίου 2013
Η Πολιτική Γραμματεία του Ε.Πα.Μ.

Ανακοίνωση – Κάλεσμα


Ως γνωστόν, αύριο Κυριακή 28 Απριλίου 2013 συζητείται και ψηφίζεται με τη διαδικασία του κατεπείγοντος ένα ακόμα πολυνομοσχέδιο - σκούπα, εφαρμοστικό του 3ου μνημονίου, που κατοχυρώνει σειρά νέων μέτρων σε βάρος του κοινωνικού συνόλου.

Ενώ στους δρόμους και σε κάθε σπίτι παίζεται κάθε ώρα και ένα ανθρώπινο δράμα, στο εσωτερικό του «κοινοβουλίου» παίζεται το γνωστό σε όλους θέατρο με την κυβέρνηση να νομοθετεί αυθαίρετα σε βάρος κάθε Έλληνα εργαζόμενου, ή άνεργου, δημόσιου υπάλληλου, ή ιδιωτικού, αγρότη, ή βιοτέχνη, συνταξιούχου ή φοιτητή, «δεξιού», ή «αριστερού».

Η κυβέρνηση, έχοντας αποδεχθεί πλήρως τον ρόλο της, ως άξιου τοποτηρητή της τρόικας, νομοθετεί σύμφωνα με τις επιταγές των ξένων δανειστών και επικυρίαρχων και δεν μπορούμε να περιμένουμε τίποτα καλύτερο από αυτήν.

Η αντιπολίτευση όμως, στο σύνολό της, ενώ κραυγάζει, αποδοκιμαστικά, για τα νέα εξοντωτικά μέτρα σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων και γνωρίζοντας ότι καμία τύχη δεν έχουν οι αντιδράσεις της στο κοινοβούλιο, αρνείται να το εγκαταλείψει, παραμένοντας και νομιμοποιώντας έτσι με τη στάση της, τόσο τις κυβερνητικές αυθαιρεσίες, όσο και τις επιταγές της τρόικας.

Το Ε.Πα.Μ., για ακόμα μια φορά, καλεί τα κόμματα της δημοκρατικής αντιπολίτευσης, να κατανοήσουν τις δραματικές στιγμές που περνάει η χώρα και ο ελληνικός λαός και να αναλάβουν τις ιστορικές τους ευθύνες απέναντί του.

Τα καλεί να αποχωρήσουν από αυτό το «κοινοβούλιο», που έχει μετατραπεί σε εργαστήρι παραγωγής ολοένα και πιο σκληρών μέτρων καταπάτησης κάθε συλλογικού και ατομικού δικαιώματος των ελλήνων πολιτών και οδηγούν τη χώρα στη καταστροφή.

Τα καλεί να πάψουν με τη στάση τους να νομιμοποιούν το καθεστώς της δουλοπαροικίας χρέους και τις αποφάσεις των εγχώριων τοποτηρητών του ευρωσυστήματος, που μετέτρεψαν τη χώρα σε ξέφραγο αμπέλι των ιδιοτελών τους συμφερόντων και το κοινοβούλιο από ανώτατο θεσμό του δημοκρατικού πολιτεύματος, άξιο σεβασμού από όλους, σε πλυντήριο ανομιών και ύψιστο μηχανισμό κατάλυσης της Δημοκρατίας.

Καλεί όλους τους βουλευτές των δημοκρατικών κομμάτων της αντιπολίτευσης, αλλά και όσους από τη συμπολίτευση διατηρούν ψήγματα αξιοπρέπειας και εθνικής συνείδησης, να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και πιστοί στον όρκο τους για τη προστασία του πολιτεύματος και της Πατρίδας, να παραιτηθούν της ιδιότητάς τους, αφού αυτή, τώρα πλέον, χρησιμοποιείται εναντίον του ίδιου του πολιτεύματος, των συμφερόντων της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού, της ίδιας της Πατρίδας και μόνο για να νομιμοποιούνται οι αποφάσεις των ξένων επικυρίαρχων.

Τους καλεί να ενωθούν μαζί με το λαό στον αγώνα για την ανατροπή του κατοχικού καθεστώτος, την αποκατάσταση της Λαϊκής Κυριαρχίας και της Δημοκρατίας στον τόπο.

Το ΕΠΑΜ καλεί τον ελληνικό λαό να πάρει την τύχη στα δικά του χέρια, μακριά από μεσάζοντες και «σωτήρες». Να οργανωθεί στη γειτονιά του, τη συνοικία του, την πόλη του, το χώρο δουλειάς του και να προχωρήσει στην οργάνωση και κήρυξη ΓΕΝΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ μέχρι την ΑΝΑΤΡΟΠΗ της κατοχικής κυβέρνησης και τη συγκρότηση ΕΘΝΟΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ με σκοπό τη δημιουργία και εφαρμογή νέου Δημοκρατικού Συντάγματος και την εκλογή κυβέρνησης λαϊκής θέλησης και επιλογής. Για:

1. Την άρνηση αναγνώρισης του απεχθούς και παράνομου σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο χρέους και την άμεση παύση της πληρωμής του.
2. Έξοδο από τη φωλιά του λύκου, την Ευρωζώνη και την ΕΕ.
3. Την επάνοδο της χώρας στο εθνικό της νόμισμα, κρατικού χαρακτήρα, πρώτα και κύρια ως εργαλείο αποκατάστασης του Εθνικού Ελέγχου και άρα της Κυριαρχίας της.
4. Την εθνικοποίηση όλων των τραπεζών, την ακύρωση των συμβάσεων ξεπουλήματος όσων δημόσιων περιουσιακών στοιχείων έχουν εκποιηθεί και την επανάκτηση του ελέγχου και της ιδιοκτησίας τους, καθώς και
5. Την έναρξη της παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας μας, με την εφαρμογή ενός πολύ καλά μελετημένου σχεδίου, όπως το Ε.Πα.Μ. το επεξεργάζεται και το προτείνει, σύμφωνα με τις σύγχρονες ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας.

Οποιοσδήποτε άλλος δρόμος και πρακτική, αυτή τη στιγμή, θα οδηγήσουν σε αποτυχία και διάλυση της χώρας μας, ακόμα και σαν εθνικής οντότητας.

Οποιαδήποτε άλλη επιλογή θα προωθεί σχέδια, προκατασκευασμένα, για εκτόνωση της λαϊκής οργής, την κατάπνιξη κάθε λαϊκής αντίδρασης και την τελική και ολοκληρωτική υποταγή ενός ολόκληρου λαού.

ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΕ ΟΛΟΥΣ ΟΣΟΥΣ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ ΣΤΗΝ ΠΑΡΩΔΙΑ ΤΟΥ ΚΑΤΟΧΙΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ

Αγαπητοί επιβάτες, παρακαλείστε να προσέχετε τα προσωπικά σας αντικείμενα

Οι περιφράξεις και οι αποκλεισμοί δε δημιουργούνται μονάχα υψώνοντας τείχη και φράχτες. Μια φωνή από τα μεγάφωνα αρκεί για να χαρακτηρίσει έναν τόπο ως επικίνδυνο και να διαμορφώσει το καθεστώς επιτήρησης του. Στο μετρό, η φωνή που μας παρακαλεί να προσέχουμε τα προσωπικά μας αντικείμενα από το Μοναστηράκι μέχρι τον Ευαγγελισμό, στο Σύνταγμα, το Πανεπιστήμιο και την Ομόνοια, σκοπό έχει να εντάξουμε στην καθημερινότητά μας το φόβο...
και να κοιτάμε το διπλανό μας με μισό μάτι, ειδικά αν αυτός είναι λίγο πιο μελαμψός και γενικότερα δεν ταιριάζει με τα στάνταρ της κανονικότητας με την οποία θα έπρεπε να συνταξιδεύουμε.
Την εποχή της καπιταλιστικής κρίσης και της επακόλουθης νόμιμης εξαθλίωσης και λεηλασίας των ζωών μας από τους κρατικούς μηχανισμούς και τους εντολείς τους, ανασύρονται από το παρελθόν αλλά και επινοούνται πολλοί και διάφοροι νέοι τρόποι εμφύσησης του φόβου και επίτευξης του αποπροσανατολισμού. Από τη μία η κρατική βία καταστέλλει κάθε προσπάθεια αντίστασης στην άθλια κανονικότητα που βιώνουμε και κάθε μορφή διεκδίκησης ενός διαφορετικού κόσμου. Από την άλλη ο ιδεολογικός πόλεμος υπέρ της νεοφιλελεύθερης τροπής των πραγμάτων, υπέρ της ανάπτυξης και της αναλωσιμότητας των ζωών μας, καλά κρατεί από τα μμε. Σταθερά στο πλευρό των παραπάνω, οι νεοναζιστικές συμμορίες, έχουν αναλάβει επικουρικό ρόλο ενισχύοντας όλες τις κυρίαρχες πολιτικές επιλογές και το καθεστώς του φόβου. Το μοντέλο υπηκόου, που επιδιώκει να διαμορφώσει η σύγχρονη εξουσία, είναι αυτό του σκυφτού και υπάκουου εργαζόμενου-ρομπότ, που δεν έχει χρόνο και χώρο να αναπνεύσει και αντιλαμβάνεται το διπλανό του ως εχθρό.
Σ’ αυτή την κατεύθυνση επιστρατεύονται όλα τα δυνατά όπλα προκειμένου να ενισχύσουν τα φοβικά ένστικτα του σκυφτού έλληνα πολίτη. Και μόνο στο άκουσμα της ανακοίνωσης αυτής, οι επιβάτες φέρνουν κατά τι πιο κοντά τους τα πράγματά τους και κοιτούν με καχυποψία γύρω γύρω προκειμένου να εντοπίσουν και να προστατευθούν από τον επίδοξο ληστή. Αυτό όμως, αν και είναι μόνο μια αντίδραση, συμβάλει στο σχηματισμό μιας συνειδητής στάσης και στη συγκρότηση συγκεκριμένης αντίληψης για ορισμένες καταστάσεις σε ορισμένους χώρους. Ο αποδέκτης του μηνύματος, ο οποίος σκεπτόμενος ότι βρίσκεται σε περιοχή που κάποιοι εποφθαλμιούν τα προσωπικά του αντικείμενα, γίνεται όλο και πιο δεκτικός σε οποιονδήποτε θέλει να του τα διαφυλάξει. Μια συνθήκη που κάποτε ήταν η εξαίρεση γίνεται, με αυτά τα μέσα, ο κανόνας και καθορίζει ποιος μπορεί να υπάρχει σε μια περιοχή και ποιος όχι. Έτσι, η συνεχής τρομοκρατική αστυνομική παρουσία όχι μόνο γίνεται ανεκτή αλλά είναι και θεμιτή και κάπως έτσι εδραιώνεται χωροταξικά και κατά συνέπεια στη συνείδηση του κόσμου, μια ζώνη στην πόλη με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά˙ η ζώνη του φόβου. Στη ζώνη αυτή βέβαια, ευπρόσδεκτοι είναι και όσοι καλοθελητές, μαφιόζοι, φασίστες προσφέρουν “ανιδιοτελώς” την προστασία τους.

Τα θολά νερά του κατοχικού ‘’δανείου’’

Εντελώς ξαφνικά και από το πουθενά, δυνατός άνεμος πατριωτισμού και εθνεγερσίας ξεσηκώθηκε απ` άκρου εις άκρον της επικράτειας των Μέσων Μαζικής ‘’Ενημέρωσης’’. Με πάθος, λάβαρα, εμβατήρια και τύμπανα , άρχισαν πολλοί και ομαδικά να φωνάζουν για του καταραμένους τους ναζιστές που δε μας δίνουν αυτά που μας χρωστάνε από πολεμικές αποζημιώσεις ,επανορθώσεις και κατοχικά δάνεια.

Επιστρατεύτηκαν – και η επιστράτευση συνεχίζεται – ειδικοί, ειδικευμένοι, ειδικευόμενοι και ανειδίκευτοι , επί του θέματος ,και τα νούμερα άρχισαν να πέφτουν βροχή. Δισεκατομμύρια επί δισεκατομμυρίων. Προετοιμασίες και σχέδια για τη σωτηρία της δύσμοιρης πατρίδας. Ένιωσα ταπεινός και αδύναμος μπροστά στα γενναία παλικάρια που τράβηξαν τα γιαταγάνια και ετοιμάζονται να κονταροχτυπηθούν με το Χάροντα στα μαρμαρένια αλώνια.

Μοναδικό μου καταφύγιο - και παρατηρητήριο του χαλασμού – το μυαλό μου και η λογική.
Κάπως έτσι έγινε και άρχισαν τα ερωτηματικά :

Αν δε με ξεγελάνε οι δυνατότητες, με τις οποίες με προίκισαν οι δάσκαλοί μου, στην αρίθμηση, και αν – λέω αν – έχω ακόμα ‘’σώας τας φρένας’’, κάνοντας έναν πρόχειρο υπολογισμό , βρίσκω ότι έχουν περάσει κοντά 70 (εβδομήκοντα συναπτά) χρονάκια από τότε που τα ναζιστικά κτήνη λεηλατούσαν, έκαιγαν, ισοπέδωναν, βίαζαν και δολοφονούσαν, σ` αυτή τη δόλια την πατρίδα μας. Και έφυγαν (αν και στην πραγματικότητα εκδιώχθηκαν και κυνηγήθηκαν από τα οργανωμένα ένοπλα τμήματα του λαού μας, κάτι για το οποίο δε μας συγχώρησαν ποτέ).

Έφυγαν όμως, αφήνοντας σπόρο δηλητηριώδη πίσω τους. Κι ο σπόρος κάρπισε. Κι έβγαλε κυβερνήσεις επί κυβερνήσεων στο σβέρκο του ελληνικού λαού.

Την ίδια εποχή που κάποιοι άλλοι λαοί απαιτούσαν τις πολεμικές αποζημιώσεις και τις επανορθώσεις από τους διαδόχους των ναζιστικών κτηνών, εδώ, σ` αυτό τον τόπο των ηρώων, διοικούσαν οι σπόροι των κτηνών. ΟΙ ήρωες βρέθηκαν και πάλι κυνηγημένοι.

ΠΑΤΡΙΔΑ ΟΠΩΣ ΕΛΛΑΔΑ

Κινδυνεύει η πατρίδα! Για το καλό της πατρίδας! Καταστρέφεται η πατρίδα! Πόσες φορές έχουμε ακούσει αυτές τις λέξεις από χείλη πολιτικών και πατριδοκάπηλων, λες και είναι μια αφηρημένη έννοια ή κάτι το μη υπαρκτό, αφού τις χρησιμοποιούν κατά το δοκούν και όπως τους βολεύει. Η πατρίδα, η πατρίδα, συνέχεια αυτή η λέξη, λες και είναι κάτι το αόριστο, κάτι το αόρατο, κάτι το μη υπαρκτό. Πώς όμως χρησιμοποιείται η ίδια λέξη από άλλους ως κατηγόρια γι’ αυτούς που την αγαπούν και την νοιάζονται; Είστε εθνικιστές, είστε φασίστες, είστε οπισθοδρομικοί όσοι μιλάτε για πατρίδα. Εμείς είμαστε προοδευτικοί και ριζοσπάστες και βλέπουμε μπροστά. Πόσο εύκολα χρησιμοποιούν αυτή τη λέξη χωρίς να έχουν ιδέα για την έννοια της ίδιας της λέξης.

Τι είναι στ’ αλήθεια όμως η πατρίδα; Μην είναι οι κάμποι και τα ψηλά βουνά που έγραφε ο Κώστας Κρυστάλλης ή μήπως ένα φασιστικό κατάλοιπο όπως ισχυρίζονται οι «αριστεριστές»; Καταρχήν η ετυμολογία της λέξης μας περιγράφει ακριβώς την έννοιά της: Πάτρια (εκ του πατρός), Δα (η γη στη Δωρική διάλεκτο). Τη γη των πατέρων μας όριζαν λοιπόν ως πατρίδα οι πρόγονοί μας άσχετα αν σ’ αυτή ζούσαν πλούσιοι ή φτωχοί, αριστεροί ή δεξιοί, προλετάριοι ή αστοί. Και βέβαια οι πραγματικοί προοδευτικοί και θεωρητικοί όλων των τάσεων μιλούσαν με απέραντο σεβασμό για την πατρίδα και το έθνος. «Η πατρίδα αντιπροσωπεύει το αδιαφιλονίκητο και ιερό δικαίωμα κάθε ανθρώπου, ομάδας ανθρώπων, ενώσεων, κοινοτήτων, περιοχών, να ζουν, να σκέφτονται, να θέλουν και να δρουν κατά τον τρόπο τους, που γεννήθηκε ως αποτέλεσμα της μακρόχρονης ιστορικής εξέλιξης. Υποκλίνομαι λοιπόν μπρος στην παράδοση και την ιστορία των λαών, γιατί είναι το αίμα και η σάρκα, η σκέψη και η θέληση κάθε λαού. Γι αυτό, ειλικρινά, είμαι ο πατριώτης όλων των καταπιεσμένων πατρίδων» έγραφε στα 1869 ο Μιχαήλ Μπακούνιν στα «Γράμματα για τον Πατριωτισμό». «Οι προλετάριοι έχουν πατρίδα. Οι λαϊκές μάζες όλων των χωρών αγαπούν βαθιά την πατρίδα τους. Αυτή είναι μια φυσική, αληθινή αγάπη. Ο πατριωτισμός του λαού δεν είναι ιδέα, αλλά γεγονός» συμπλήρωνε o ίδιος, ένας εκ των βασικών θεωρητικών του Αναρχισμού.