Το θέατρο του ευτελισμού και το ταγκό της εξουσίας

Θεατρική παράσταση φαρσοκωμωδίας : Απεργία στις Πανελλήνιες

Πράξη 1η:Η Κυβέρνηση δίνει το εναρκτήριο λάκτισμα.

Αν και με το Μνημόνιο 3 έχει ήδη αποφασιστεί η αύξηση του διδακτικού ωραρίου των καθηγητών, η κυβέρνηση συγκεκριμενοποιεί την αύξηση στις 2 ώρες εβδομαδιαίως στο πολυνομοσχέδιο παραμονές Πάσχα και λίγο πριν την έναρξη των Πανελληνίων Εξετάσεων.
Ακόμα και ο πιο ανόητος καταλαβαίνει ότι θα αρκούσε μια απλή Υπουργική Απόφαση γύρω στις 10 Ιούνη για να συγκεκριμενοποιήσει την αύξηση όταν θα είχαν λήξει οι Πανελλήνιες.
Γιατί λοιπόν το έφερε τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή;
Για να δημιουργήσει αναταραχή, να ενεργοποιήσει τον κοινωνικό αυτοματισμό και να στοχοποιήσει τους αντιδρώντες καθηγητές ώστε , τέλος Ιούνη, να τους απολύσει εν μέσω θριαμβικών κραυγών του πλήθους.

Πράξη 2η : Οι εργατοπατέρες της ΟΛΜΕ ξεκρεμούν τα επαναστατικά τυφέκια.

Μέσα σε δήθεν συναισθηματική φόρτιση οργής το προεδρείο της ΟΛΜΕ προτείνει απεργία μέσα στις εξετάσεις. Συναινούν όλες οι συνδικαλιστικές παρατάξεις που πρόσκεινται στα κόμματα της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης πλην του ΠΑΜΕ το οποίο προδιαγράφει εξαρχής ήττα και προτείνει τιμητικές απεργίες τουφεκιές σε ημερομηνίες που δεν προσέρχονται μαθητές στα σχολεία (ευτυχώς όχι ακόμα Κυριακές).

Η παιδεία του φόβου

Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από τα σχολεία, το φάντασμα του φόβου. Όχι του φόβου των μαθητών για το βαθμό ή την τιμωρία αλλά ο φόβος του εκπαιδευτικού μήπως χαρακτηριστεί επίορκος, πλεονάζων, αχρείαστος.

Φοβάται ο Γιάννης το θεριό, λέγαμε κάποτε, όμως τώρα το αλλοτινό θεριό της έδρας φοβάται τον μαθητή που θα τον καρφώσει στους γονείς του, φοβάται τον γονέα που θα καρφώσει το δάσκαλο στον σχολικό σύμβουλο, φοβάται τον αξιολογητή, φοβάται και τη σκιά του.

Οι καταγγελίες έχουν πάρει τη μορφή επιδημίας. Δεν καταγγέλλουν οι πάνω τους κάτω, αλλά οι ....
κάτω τον διπλανό τους. Εφόσον δεν μπορούν να τα βάλουν με το σύστημα, πολλοί τα βάζουν με όποιον θεωρούν του χεριού τους, με τον πιο βολικό αδύνατο κρίκο είτε αυτός είναι συνάδελφος είτε μετανάστης.

Ένα από τα «επιτεύγματα» των μνημονιακών κυβερνήσεων είναι η καλλιέργεια του φθόνου, του μίσους των καταπιεσμένων απέναντι στους (φαινομενικά) λιγότερο καταπιεσμένους. Δεν είναι κρίμα κι άδικο, μας λένε, να απολύονται μόνο οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα και όχι του Δημοσίου; Η στάση αυτή, που καλλιεργήθηκε από κόμματα και ΜΜΕ, βαφτίστηκε «κοινωνικός αυτοματισμός», όμως η λέξη κανιβαλισμός θα ταίριαζε καλύτερα.

Όπλο στα χέρια της εξουσίας γίνονται οι ίδιοι οι γονείς που οι καταγγελίες τους (βάσιμες ή μη) μπορεί να στοιχίσουν σε έναν εκπαιδευτικό ο τη θέση του. Όπλο γίνονται τα ίδια τα παιδιά που, όταν ακούν στο σπίτι τους γονείς να χαρακτηρίζουν τους δημόσιους υπαλλήλους «κοπρίτες και αργόσχολους», μαθαίνουν να γράφουν τον δάσκαλο στα παλιά τους παπούτσια.

Το πρόβλημα της πειθαρχίας μες στην τάξη, όπως και το πρόβλημα της σχολικής βίας, είναι υπαρκτό και οι αιτία δεν είναι μόνο το άγχος, η κατάθλιψη και η οικονομική πίεση που δέχεται η οικογένεια, αλλά και η τεχνητή, η καλλιεργημένη εχθρότητα της κοινωνίας απέναντι στον δάσκαλο.

Καθηγητές ζαρωμένοι, αγχωμένοι, εξαθλιωμένοι και φοβισμένοι θα εκπαιδεύσουν μια γενιά χαμένη πριν καν αυτή προλάβει να μπει στο παιχνίδι της επιβίωσης. Αυτή η απεργία δεν γίνεται «μέσα» στις εξετάσεις. Αυτές τις μέρες δίνει εξετάσεις η ίδια η κοινωνία που κινδυνεύει να μείνει μεταξεταστέα στο μάθημα του αυτοσεβασμού και της αξιοπρέπειας.

πηγη

Ανακοίνωση της Π.Γ. του Ε.Πα.Μ. για τις εξελίξεις στην Παιδεία

Την περίοδο που δεκάδες χιλιάδες οικογένειες και τουλάχιστον 100.000 νέα παιδιά αγωνιούν για τις Πανελλαδικές εξετάσεις αποφάσισε η Κυβέρνηση να εξαπολύσει την από καιρό αναμενόμενη επίθεσή της εναντίον του δημόσιου σχολείου. Γνωρίζοντας πολύ καλά την ευαισθησία της κοινής γνώμης επέλεξε τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή προκειμένου να εξωθήσει τις συνδικαλιστικές ηγεσίες των καθηγητών σε απεργιακές κινητοποιήσεις, καθιστώντας όμηρους τους υποψήφιους στις πανελλαδικές και τις οικογένειές τους.

Εξαπολύοντας ταυτόχρονα μια χωρίς προηγούμενο προπαγανδιστική εκστρατεία εναντίον των καθηγητών, και με την εκ των προτέρων επιστράτευσή τους, επιδιώκει και δια μέσου της γνωστής και πολύ πετυχημένης μεθόδου του κοινωνικού αυτοματισμού, να διαλύσει και τους τελευταίους θύλακες αντίστασης στις αντιλαϊκές της πολιτικές, στο ξεπούλημα και την παράδοση συνολικά της χώρας στα αρπακτικά της διεθνούς και εγχώριας τοκογλυφίας.

Ο περιορισμός των εκπαιδευτικών στα δημόσια σχολεία, η αναγκαστική μετάθεσή τους, η αύξηση των μαθητών ανά τάξη, η απόλυση περίπου 10.000 αναπληρωτών και το σταμάτημα των διορισμών, η αύξηση του ωραρίου, η μείωση των κονδυλίων για την Παιδεία στο ελάχιστο, δεν σημαίνουν την υποβάθμιση απλά, αλλά την διάλυση της δημόσιας παιδείας. Στόχο έχουν όχι μόνο να λειτουργούν τα σχολεία με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια όπως οι επιχειρήσεις, αλλά την πλήρη υποβάθμιση του δημόσιου σχολείου στο κατώτερο δυνατό επίπεδο. Δικαίωμα στη μόρφωση σταδιακά θα μπορούν να έχουν μόνο οι πλούσιοι και τα παιδιά τους, που θα μπορούν να φοιτούν στα πανάκριβα ιδιωτικά ιδρύματα που θα έλθουν να «επενδύσουν» στη χώρα οι αποικιοκράτες.

Ο αγώνας κάθε κλάδου εργαζόμενου, ή επαγγελματία, στη σημερινή κατοχή που βιώνουμε, αφορά σε όλους τους κλάδους, όπως και ο αγώνας κάθε εργαζόμενου αφορά σε όλους τους εργαζόμενους.

Ο Αγώνας δεν είναι κλαδικός, δεν αφορά σε συνδικαλιστικά δικαιώματα, μας αφορά όλους, αφού είναι Αγώνας για τη Δημοκρατία, τη Λαϊκή Κυριαρχία και την Εθνική μας Ανεξαρτησία.

Ας θυμηθούμε το ποίημα του τιμημένου Κύπριου ποιητή Ανδρέα Παστελλά που αναφέρεται στη συμμετοχή της νεολαίας στον Εθνικοαπελευθερωτικό Αγώνα της Κύπρου:

Διάβασα τον κατάλογο και σεις λείπατε,

γράφατε την ορθογραφία σας στους τοίχους.

Διάβασα τον κατάλογο

και σεις βρισκόσαστε στα οδοφράγματα.

Διάβασα τον κατάλογο

και σεις γράφατε στις φυλακές

στα μικρά σας γόνατα

την Ιστορία του Ανθρώπου.

Κι έγραψα στον κατάλογο: όλοι παρόντες!

και πλάι τον βαθμό του καθενός σας: «άριστα!».

Ας ξαναβρούμε αυτό το πνεύμα σήμερα όλοι οι Έλληνες, εργαζόμενοι, δάσκαλοι, γονείς και μαθητές. Η μόνη υποχρεωτική εξέταση που έχουμε πλέον να δώσουμε όλοι, είναι αυτή απέναντι στην πατρίδα.

Όλοι λοιπόν την Δευτέρα 13-5-2013 στο συλλαλητήριο υπεράσπισης της Δημόσιας και Δωρεάν Παιδείας και της υπεράσπισης του δημοκρατικού δικαιώματος στην απεργία στις 7.00 μ.μ. στο Σύνταγμα (στα γραφεία της ΟΛΜΕ, Ερμού και Κορνάρου).


Αθήνα 12 Μαΐου 2013
Η Πολιτική Γραμματεία του Ε.Πα.Μ.

Η επιστήμη του κοινωνικού κανιβαλισμού και η τέχνη της εξαπάτησης !!!

Το 1996, ο ΟΟΣΑ (Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης) δημοσίευσε στο 13ο τεύχος του επίσημου περιοδικού του, ένα άρθρο του Κρίστιαν Μόρισον με τίτλο «Οι δυνατότητες πραγματοποίησης των διαρθρωτικών αναπροσαρμογών».

Επρόκειτο για την έκθεση του Κέντρου Ανάπτυξης του ΟΟΣΑ με θέμα τα προβλήματα και τους τρόπους πολιτικής χειραγώγησης των πληθυσμών ώστε να μπορεί μια κυβέρνηση να περνά αυστηρά μέτρα λιτότητας και τις διαρθρωτικές αλλαγές, σαν αυτά που επέβαλε κατά τη δεκαετία του 1980 η επέλαση του νεοφιλελευθερισμού σε μια σειρά από «αναπτυσσόμενες» χώρες και χώρες του Τρίτου Κόσμου.

Ας ρίξουμε μια διαγώνια ματιά στο…αποκαλυπτικό αυτό κείμενο

Γκαιμπελικό άρθρο πρώτο

[…] όπου τέθηκε θέμα διαρθρωτικών αλλαγών, οι διεθνείς οργανισμοί [ΔΝΤ, Παγκόσμια Τράπεζα, κ.λπ.] απαίτησαν δραστική μείωση των βασικών δημόσιων δαπανών.Αυτό έκανε αντιδημοφιλείς τις κυβερνήσεις, οι οποίες, σε περίπτωση ταραχών, κατέφυγαν στην καταστολή πολλαπλασιάζοντας το πολιτικό κόστος. […] Η εφαρμογή προγραμμάτων διαρθρωτικών αλλαγών σε δεκάδες χώρες κατά τη δεκαετία του 1980 έδειξε, ότι είχαμε παραμελήσει την πολιτική διάσταση του ζητήματος. Πιεζόμενες από απεργίες, διαδηλώσεις, ακόμα κι εξεγέρσεις, πολλές κυβερνήσεις αναγκάστηκαν να διακόψουν ή να περικόψουν σημαντικά τα προγράμματα αυτά. Έτσι αναγκαστήκαμε να αναγνωρίσουμε, ότι η οικονομική επιτυχία της διαρθρωτικής αναπροσαρμογής εξαρτάται από τη δυνατότητα πολιτικής πραγματοποίησής της. […]

Μετάφραση

Χωρίς επεξεργασμένο πολιτικό σερβίρισμα, η κοινωνία δεν μπορεί να καταπιεί εύκολα την πολιτική εξανδραποδισμού της

Πως αλήθεια όμως αυτό μπορεί να επιτευχθεί;

Λίσα Κριστίν: Φωτογραφίες που μαρτυρούν τη σύγχρονη σκλαβιά

Τα τελευταία δύο χρόνια, η φωτογράφος Λίσα Κριστίν έχει ταξιδέψει ανά τον κόσμο, καταγράφοντας την αβάσταχτα σκληρή πραγματικότητα της σύγχρονης σκλαβιάς. Μοιράζεται βασανιστικά όμορφες φωτογραφίες — εξορυκτές στο Κονγκό, τουβλάδες στο Νεπάλ — ρίχνοντας φως στη συμφορά των 27 εκατομμυρίων σκλαβωμένων ψυχών παγκοσμίως. (Γυρίστηκε στο TEDxMaui)

πηγη

ΧΑΜΜΕΝΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΑΘΕΙΑ

Ένα από τα συμπτώματα της κοινωνικής νοσηρότητας, είναι η απάθεια. Είναι η αρρώστια εκείνη που στερεί την δυνατότητα για συμμετοχή, για δημιουργία και οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στον θάνατο. Σε καταστάσεις γενικευμένης απάθειας, οι άνθρωποι απομακρύνονται από τις καταστάσεις που τους αφορούν, αισθανόμενοι ανήμποροι να παρέμβουν.

Έτσι, φτάνουν στο σημείο να νιώθουν κουρασμένοι για την ανάληψη οποιασδήποτε πρωτοβουλίας, προτιμώντας να εμπιστευτούν στα χέρια άλλων την ευθύνη. Αυτή η κατάσταση αφαιρεί οποιαδήποτε διάθεση για αλλαγή και για νέες αξίες. Ουσιαστικά από πιθανοί οραματιστές, οι άνθρωποι μεταλλάσσονται σε όντα εσωστρεφή και εγωπαθή, σε πολίτες “της τάξης και της ασφάλειας”.

Οι οικονομικοπολιτικές συνθήκες δεν είναι η μόνη ανάγνωση για αυτή την παθογένεια. Οι άνθρωποι είναι εξαρτημένοι από το ίδιο το σύστημα. Έχουν προσκολληθεί στις αξίες του, στο χρήμα, έχουν εκπαιδευτεί να ακολουθούν κι όχι να ηγούνται. Έχασαν το πάθος τους, τον ενθουσιασμό, έπαψαν να θέλουν την υπέρβαση, την θέωση. Όχι όμως εκείνο το συναίσθημα αλαζονείας και ξιπασμού που φέρνει ο πλουτισμός. Αλλά ο στόχος που ξεπερνά τα στενά όρια του στείρου ατομικισμού και που ποθεί την ελευθερία και την αυτονομία. Είναι εκείνο το προσωπικό “συμφέρον” που ευννοεί όμως και το σύνολο.

Το πάθος είναι απαραίτητο για την δημιουργικότητα. Η πολιτική πάλι, χρειάζεται το πάθος για τον οραματισμό μιας καλύτερης κοινωνίας. Πολιτική όμως που δεν γίνεται πίσω από κλειστές πόρτες γραφείων, με κουστουμαρισμένους υπαλλήλους των trusts, αλλά πολιτική ως εργαλείο βελτίωσης των συνθηκών ζωής.

Χρυσαφένιος θάνατος

Διαβάστε προσεκτικά πως θα ζούμε στη Μακεδονία και τη Θράκη σε λίγα χρόνια. Δεν είναι εικασίες, είναι πραγματικότητα, τεκμηριωμένη από την μελέτη που κατέθεσε η ΙΔΙΑ η εταιρία. Την παρουσίασε σε ομιλία του ο καθηγητής του Α.Π.Θ. κ. Λαζαρίδης , παρουσία πολλών καθηγητών και επιστημόνων:
Για την τζάμπα "επένδυση" των "Καναδών":
Ενώ η αγοράστρια εταιρία «Ελληνικός Χρυσός Α.Ε.» έδωσε μόλις 11.000.000 ευρώ για να αγοράσει από το Ελληνικό Δημόσιο ένα τεράστιο κομμάτι της Χαλκιδικής, η χρηματιστηριακή της αξία έχει ανέβει από την αγορά αυτή σε 2,5 ΔΙΣ!
Τα εκτιμώμενα μεταλλεύματα είναι 15-20 ΔΙΣ!
Η Ευρωπαϊκή επιτροπή διαπίστωσε ότι το τίμημα ήταν εξαιρετικά χαμηλό (European Commission Decision IR/11/216) και κάλεσε την εταιρία να πληρώσει ΠΡΟΣΤΙΜΟ 15,34 εκατ. στο ελληνικό δημόσιο. Το καταπληκτικό και πρωτάκουστο: αντί να προσφύγει η εταιρία για άρση του προστίμου, προσέφυγε ή ίδια η κυβέρνηση εναντίον της απόφασης αυτής! Τόσος πόνος για την εταιρία, ή τόσο πολύ μας περίσσευαν τα 15,34 εκατομμύρια ευρώ;
Σημειωτέον ότι το Ελληνικό Δημόσιο δεν έχει ΤΟ ΠΑΡΑΜΙΚΡΟ ΠΟΣΟΣΤΟ επί των μεταλλευμάτων. ΜΗΔΕΝ τοις εκατό!!! (0%). ΜΗΔΕΝ χρυσός λοιπόν...
Εδόθη από τους Καναδούς στον Μπόμπολα 5%, για να κινεί τα νήματα στο τηλεοπτικό και πολιτικό σάπιο κατεστημένο.