Αντέχεις την αλήθεια;

Αντέχεις την αλήθεια; Εαν όχι, τότε μην διαβάσεις παρακάτω.
Εάν όμως αντέχεις, τότε διάβασε παρακάτω.

...Θέλουμε να τελειώνουμε επιτέλους με την λεγόμενη "κρίση", την παράφρονη φορολογία, τις αυτοκτονίες, τις κατασχέσεις, την ανεργία και όλα τα υπόλοιπα; Τότε θα πρέπει να καταλάβουμε τα εξείς βασικά:
Θα χρειαστεί να πεις ΟΧΙ. Και θα χρειαστεί να κάνεις αυτό το ΟΧΙ, πράξη.
Ειτε αυτό είναι ΟΧΙ προς την εφορία, ΟΧΙ στο κράτος κατοχής γενικότερα, είτε είναι ΟΧΙ προς τα ΜΜΕ, είτε είναι ΟΧΙ προς οποιονδήποτε προσπαθήσει να σε λεηλατήσει, να ασελγήσει πάνω σε σένα και τα παιδιά σου, με διάφορους τρόπους.
Θα χρειαστεί να κάνεις πράξη το ΟΧΙ, ΟΠΟΙΟ και να είναι το κόστος.
Μπορεί το κόστος να είναι φυλακή. Μπορεί το κόστος ναι είναι πείνα. Μπορεί το κόστος να είναι ο Θάνατος. Αλλά να ξέρεις ότι αυτά είναι τα εύκολα, και τίποτα μπροστά στον πιο πολύτιμο που θα χρειαστούμε όλοι μας να πληρώσουμε...
Γιατί το πιό ακριβό κόστος, είναι ότι θα χρειαστεί να αλλάξουμε εκ βάθρων τον δικό μας τρόπο σκέψης... Να αλλάξουμε δηλαδή ριζικά το ποιοί είμαστε. Εκεί να δεις θυσίες, "ριζοσπαστισμό" και αγώνες...
Αλλιώς, αν δεν έχεις το θάρρος να αλλάξεις τον εαυτό σου, τότε ξέχνα καλύτερα την όποια "καλύτερη ζωή" σου έχουν υποσχεθεί, για σένα και τα παιδιά σου.
Και για να το κάνω ακόμη χειρότερο, η θυσία αυτή, μπορεί πιθανά, να μην αποδώσει ΠΟΤΕ σε σένα προσωπικά κάτι, αλλά μόνο στις επόμενες γενεές και την Πατρίδα συνολικά...
Δυστυχώς, δεν αρκεί να ξέρεις και απλά να αντέχεις την αλήθεια.
Ούτε αρκεί απλά να πεις ένα ΟΧΙ.
Η αλλαγή γίνεται ΜΟΝΟ με πράξεις. Σωστές, ηθικές πράξεις, που απαιτούν κόπο, υπομονή, συνεργασία και αστείρευτη επιμονή, αντοχή, αγάπη προς τον συνάνθρωπο αλλά και αγάπη προς την αλήθεια, πίστη, αξιοπρέπεια μαζί με ταπεινότητα, θα χρειαστούν και υπομονή και θάρρος.

Θα χρειαστεί να μπορέσουμε ο καθένας μας να σταθεί αγέρωχος και ασάλευτος, μπροστά στον κατακτητή.

Θα χρειαστεί ο καθένας μας, να βάλουμε τις διαφορές μας στην άκρη και να οργανωθούμε όλοι μαζί ώστε να αντισταθούμε επιτυχώς.

Θα χρειαστεί να αγνοήσουμε και να παραμερήσουμε όλες τις αυθεντίες του πολιτικού φάσματος, που με τις πράξεις τους, έχουν αποδείξει ότι τα συμφέροντά τους, δεν έχουν καμιά σχέση με τα δικά μας.

Θα χρειαστεί να γίνουμε αυτοί που γνωρίζουμε ότι κάποιοι συμπατριώτες μας αλλά και άλλες μορφές της ιστορίας μας κατάφεραν να γίνουν.
Δεν είναι δυνατόν εφ όσον ζεις ακόμα, να μην το ξέρεις αυτό... έστω και μερικώς.
Κάποιος είχε πει ότι αυτή η κρίση, θα ξεχωρίσει την ήρα από το στάρι. Επιτρέψτε μου να το αλλάξω λίγο...
Δεν είναι η κρίση, αλλά ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΙΔΙΟΙ, που θα ξεχωρίσουμε τον εαυτό μας είτε από την ήρα, είτε από το στάρι.
Και το κάνουμε ήδη, με όλα αυτά που λέμε ή δεν τολμάμε να λέμε και πράττουμε ή φοβόμαστε να πράξουμε ΣΗΜΕΡΑ.
Όχι...
Δεν θα ρίξει κανένας μας έτσι απλά, το φταίξιμο στην "κρίση", για να ξεφύγει από την προσωπική του ευθύνη.
Ούτε εγώ ούτε κανένας μας, είτε βρίσκεται ακόμα εδώ, είτε "παραπέρα".

Σ. Κατσούλης.

Η συνομωσία των Μετρίων

Οι Μέτριοι ελέγχουν πια τις επιλογές μας. Εκείνοι είναι που καθορίζουν τι ακούμε, τι βλέπουμε, τι διαβάζουμε, μας υποδεικνύουν ακόμη πως και ποιον συναναστρεφόμαστε, τι τρώμε, πως αγαπάμε, πως κάνουμε έρωτα, που διασκεδάζουμε, πως διασκεδάζουμε, πως πρέπει να ζούμε ώστε να ακολουθούμε τα πρότυπα μιας εξελιγμένης κοινωνίας. Κατασκεύασαν μια ιδιαίτερα δυνατή μηχανή την οποία αποκαλούν «πλασάρισμα ευτυχίας», μια μηχανή που δουλεύει ασταμάτητα, 24 ώρες το εικοσιτετράωρο. Είναι εύκολο να καταλάβουμε την λειτουργία αυτής της μηχανής, αναλογιζόμενοι τα παραπάνω. Η πραγματικότητα της μετριότητας όμως, είναι μια ψευδαίσθηση και στηρίζεται σε ασταθή θεμέλια. Αυτό προσπάθησαν να μας πουν κι εκείνες οι μικρές ομάδες αντίστασης, γνωστοί και ως «ερασιτέχνες» ή «ρομαντικοί». Πως τα θεμέλια αυτής της ψευδαίσθησης δεν είναι καθόλου δύσκολο να γκρεμιστούν, χρειάζεται όμως πίστη, ενδιαφέρον, παιδεία, αφύπνιση. Όλες οι αυτοκρατορίες, κάποια στιγμή πέφτουν.

Για σκεφτείτε το λιγάκι:
Νιώσαμε ποτέ την ανάγκη να διασκεδάσουμε, παρακολουθώντας την ζωή μερικών ατόμων, έγκλειστα σε ένα δωμάτιο γεμάτο με κάμερες; Είχαμε ποτέ την ανάγκη να διασκεδάσουμε, ακούγοντας τις πονεμένες ιστορίες κάποιων ανθρώπων που διψάνε για λίγα λεπτά δημοσιότητας; Είναι απαραίτητο να βλέπουμε τηλεοπτικά προγράμματα, που το μόνο ενδιαφέρον που μπορεί να παρουσιάζουν είναι οι συνταγές μαγειρικής; Πόσες φορές ακόμη θα υποστούμε επαναλήψεις και αντιγραφές σεναρίων σε τηλεοπτικές σειρές και ταινίες, θα ανεχόμαστε ατάλαντους ηθοποιούς (ποιος άραγε απ΄ αυτούς «ποιεί ήθος»;), ενώ όλοι μας αυτό που κάνουμε τόσα χρόνια είναι να πλέκουμε το εγκώμιο του παλιού καλού κινηματογράφου; Ποιος δηλαδή είπε πως ότι έγινε δεν μπορεί να γίνει ξανά; Υπήρξε ποτέ αναγκαίο να ακούμε διαρκώς τα ίδια τραγούδια σε κάθε ραδιοφωνικό σταθμό; Δεν υπάρχουν άλλα τραγούδια; Δεν υπάρχει άλλο είδος μουσικής; Είναι αναγκαία η αυξανόμενη απομάκρυνση ζεστών φωνών από τις μπάντες των fm; Γιατί ενώ υπάρχει ένας εξαιρετικά πλούσιος κατάλογος συγγραφέων και βιβλίων, να είμαστε αναγκασμένοι να διαβάζουμε τις ερωτικές επιθυμίες κάθε «κουλτουριάρη» που διαρκώς επαναλαμβάνεται και αντιγράφει; Έχουμε ανάγκη να δούμε να ακούσουμε και να διαβάσουμε νέα ταλέντα, όταν καλά – καλά δεν χωνέψαμε τα προηγούμενα; Έχουμε ανάγκη την διαφθορά, το ψέμα, την διαπλοκή, τους νέους νομοθέτες, την εκμετάλλευση, την αποξένωση, τον ευτελή τρόπο αντιμετώπισης αληθινών προβλημάτων;

Tested in Gaza

Μισός αιώνας δοκιμών σε Παλαιστίνιους και συνεργασίας με φιλοφασιστικά καθεστώτα για την πολεμική βιομηχανία του Ισραήλ
Ένας μεγάλος βιντεοπροβολέας παρουσιάζει εικόνες από τις επιδρομές που έχουν πραγματοποιήσει τα τελευταία χρόνια οι ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις εναντίον του άμαχου πληθυσμού της Γάζας. Από κάτω άνδρες και γυναίκες διαφορετικών εθνοτήτων με πολιτικά αλλά και με στρατιωτικές και αστυνομικές στολές κρατούν σημειώσεις και ανταλλάσσουν τις επιχειρηματικές τους κάρτες κλείνοντας συμφωνίες εκατομμυρίων δολαρίων. Η συγκεκριμένη σκηνή επαναλαμβάνεται μονότονα σε κάθε έκθεση οπλικών συστημάτων που πραγματοποιείται στο Ισραήλ και σε χώρες της Ευρώπης ή της βόρειας Αμερικής. Για την ισραηλινή πολεμική βιομηχανία κάθε επιδρομή στη Γάζα είναι ένα πεδίο δοκιμής νέων συστημάτων ελέγχου ή εξόντωσης του πληθυσμού αλλά και μια βιτρίνα για τα επιτεύγματα της ισραηλινής στρατιωτικής βιομηχανίας.




ΙΣΡΑΗΛ:ΕΝΑ ΚΡΑΤΟΣ ΦΟΝΙΑΣ-ΜΙΑ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ΕΚΠΟΜΠΗ... από kirkh70


Το μήνυμα «δοκιμάστηκε με επιτυχία στη Γάζα», το οποίο άλλωστε υπονοείται και άλλοτε δηλώνεται ρητά στους υποψήφιους πελάτες, αποτελεί το σύγχρονο σλόγκαν μιας βιομηχανίας που σύντομα θα κλείσει μισό αιώνα παρουσίας. Η ισραηλινή πολεμική βιομηχανία κάνει τα πρώτα της βήματα μετά την κατάκτηση των παλαιστινιακών εδαφών του 1967 όταν η Γαλλία, που μέχρι τότε αποτελούσε τον βασικό προμηθευτή όπλων για το εβραϊκό κράτος, απειλεί το Ισραήλ με κυρώσεις εάν δεν εγκαταλείψει την επεκτατική του πολιτική. Το Τελ Αβίβ λαμβάνει τότε την στρατηγική απόφαση να στρέψει ένα τεράστιο τμήμα της εθνικής οικονομίας προς την πολεμική βιομηχανία με στόχο την επίτευξη όσο το δυνατόν μεγαλύτερης αυτάρκειας.

Ντοκιμαντέρ «ΣΤαγώνες», της Νέλλης Ψαρρού

Ένα ντοκιμαντέρ για τις περιπέτειες του νερού στην Ελλάδα

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΑΥΡΙΟ, ΣΗΜΕΡΑ θα μπορούσε να είναι ο τίτλος αυτού του ντοκιμαντέρ. Ταξιδεύοντας σε πέντε περιοχές της Ελλάδας (Θεσσαλονίκη, Αποπηγάδι Χανίων, ανατολική Χαλκιδική, Ασωπό και Βόλο) θα δούμε ότι ο πόλεμος του νερού δεν είναι ένα πιθανό σενάριο από το μακρινό μέλλον, αλλά μια πραγματικότητα που βιώνουν συμπολίτες μας εδώ και χρόνια και σήμερα χτυπά τις πόρτες όλων μας......

πηγη

Οι επιπτώσεις της παγκοσμιοποίησης στο εθνικό κράτος

Στη δεκαετία του 1980, στα πλαίσια της έρευνάς μου στην κρίση του παγκοσμίου συστήματος, το ενδιαφέρον μου εστιάστηκε στην εμπειρική διαδικασία της παγκοσμιοποίησης μέσα στο παγκόσμιο πλαίσιο, το πως και το γιατί η παγκοσμιοποίηση εμφανίζεται. Παρουσίασα, τότε, ποιες είναι οι ευκαιρίες και οι απειλές σε αυτόν τον διεθνοποιημένο κόσμο. Επιπροσθέτως, σε μια πρόσφατη ερευνητική εργασία μου, εξέταζω και υπογράμμιζω τα εμπειρικά αποδεικτικά στοιχεία των αποτελεσμάτων της παγκοσμιοποίησης που αρχίζουν να συσσωρεύονται στις μέρες μας. Η μελέτη αυτή υπογραμμίζει τον αντίκτυπο της παγκοσμιοποίησης στην παγκόσμια οικονομία συνολικά, στις αναπτυσσόμενες χώρες και περιοχές, και στους ανθρώπους που ζουν μέσα στην ένδεια εξετάζοντας τις οικείες ευκαιρίες και προκλήσεις. Επιλέον, τις εθνικές και διεθνείς απειλές, όπως η άνιση κατανομή του πλούτου, η διεύρυνση του εισοδηματικού χάσματος, η ένδεια, η ανισότητα, οι εθνολογικές συγκρούσες, η ανεξέλεγκτη μετανάστευση και η παγκόσμια πείνα. Ο σκοπός της μελέτης μου ήταν ο εντοπισμός των προβλημάτων και με την εφαρμογή της εμπειρίας, να καταφέρουμε όπως αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις και απειλές, που διαμορφώνουν τον νέο διαφορετικό κόσμο.

Του Νικόλαου Λ. Μωραΐτη *

Το συνοπτικό αυτό άρθρο, εξετάζει και υπογραμμίζει ότι το αποτέλεσμα της οικονομικής παγκοσμιοποίησης είναι η παγκόσμια μεταφορά της οικονομικής και πολιτικής ισχύος από τις εθνικές κυβερνήσεις ή περιφερειακές αυτοδυναμίες στα χέρια των παγκοσμίων οργανισμών. Επίσης, παρουσιάζει ότι το ελεύθερο εμπόριο της παγκοσμιοποίησης εξαλείφει τα οικονομικά σύνορα των εθνών-κρατών για τα συμφέροντα των παγκόσμιων εταιριών, και πως η αόρατος κυβέρνηση, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου δημιουργεί τον κανόνα της διαδικασίας της παγκοσμιοποίησης

Η οικονομική παγκοσμιοποίηση φέρνει τον πιο θεμελιώδη επανασχεδιασμό και συγκεντρωτισμό των πολιτικών και οικονομικών διευθεντήσεων του κόσμου, από την εποχή της βιομηχανικής επανάστασης. Οι βαθειές συνέπειες των αλλαγών δεν έχουν ερευνηθεί με λεπτομέρεια. Παρά την επέκταση που παίρνει η νέα παγκόσμια τάξη, οι εκλεγμένοι πολιτικοί, οι εκπαιδευτικοί μας θεσμοί και τα μέσα μαζικής επικοινωνίας δεν έχουν κάνει αξιόπιστες προσπάθειες να περιγράψουν τι έχει διατυπωθεί, να εξηγήσουν τις ρίζες της φιλοσοφίας της και την εσωτερική της λειτουργία, ή να ερευνήσουν τις πολυδιάστατες συνέπειές της. Οι περιγραφές που δίνουν κάπου-κάπου τα μέσα επικοινωνίας ή οι κυβερνήσεις, συνήθως, έρχονται από τις πολυεθνικές εταιρίες ή από τις μεγάλες παγκόσμιες γραφειοκρατίες εμπορίου, όπως από τον παγκόσμιο οργανισμό εμπορίου. Επειδή υποστηρίζουν αυτή τη νέα τάξη και έχουν όφελος από αυτή, τα οράματα που προσφέρουν είναι ουτοπικά.

Βρωμάει ξεφτίλα

Όταν ο Γερμανός πρόεδρος Γκάουκ, επισκέφθηκε τους Λυγγιάδες Ιωαννίνων με ύφος περίλυπο για τα θύματα της γερμανικής θηριωδίας είχε πεσκέσι στην τσέπη του ακριβού κουστουμιού του. Όχι μόνο για τους Λυγγιάδες αλλά για όλα τα μαρτυρικά χωριά της Ελλάδας. Παρέα με τον γερμανοθρεμμένο πρόεδρο Παπούλια συμφωνήσαν την ίδρυση του “ Ελληνογερμανικού Ταμείου για το Μέλλον”. Μέσα από αυτό το ταμείο οι απόγονοι των σφαγέων για να λύσουν το θέμα της δικαίωσης των νεκρών, θα δίνουν επιχορηγήσεις στις κοινότητες για να τους κλείσουν το στόμα και βέβαια να αποσυρθούν από τα δικαστήρια με κατηγορούμενη την Γερμανία.

Στα μέσα του Ιουλίου της χρονιάς που διανύουμε, ένα ντοκυμαντέρ που φτιάχτηκε για την πυρπόληση των γυναικών του χωριού Καλής Συκιάς της Κρήτης, στάλθηκε και στην Μέρκελ. Η απάντηση που δόθηκε από τον αναπληρωτή μορφωτικό σύμβουλο της γερμανικής πρεσβείας στην Αθήνα είναι αποστομωτική: “Το νέο Ελληνογερμανικό Ταμείο για το Μέλλον που επισήμως θα εγκαινιάσουν ο πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, Κάρολος Παπούλιας και ο ομοσπονδιακός πρόεδρος, Γιοάχιμ Γκάουκ στις 12 Σεπτεμβρίου του 2014 προορίζεται ουσιαστικά για την στήριξη ακριβώς εκείνων των κοινοτήτων που υπέφεραν ιδιαιτέρως από τις βαρβαρότητες της ναζιστικής κυριαρχίας”.
Κοινώς, σας κάψαμε, σας βιάσαμε, σας ξεσκίσαμε αλλά τώρα θα στείλουμε στους δήμους και στα χωριά σας λεφτά να ξεχάσετε τον πόνο σας. Το Ταμείο αυτό θα αναπαλαιώσει μουσεία, θα χρηματοδοτήσει σχολικά κτίρια και θα ανταλλάσσει Έλληνες και Γερμανούς μαθητές. οι μεν να λένε τι καλή είναι η Γερμανία που μάς πάει διακοπές και οι δε να προσκυνούν τα χώματα που οι παππούδες τους ξέσκιζαν αθώους.

Πολύ ωραία κύριε Τσίπρα, εφόσον σας εμπνέει το ΕΑΜ, ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα.

του Σταύρου Κατσούλη

Την Κυριακή 27 Ιουλίου 2014 εμφανίστηκε στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία [1], μια συνέντευξη του κύριου Τσίπρα, αρχηγού του κόμματος της μείζονος αντιπολίτευσης. Ήταν μια συνέντευξη πάνω στα πολιτικά θέματα της επικαιρότητας, όπου ο κ. Τσίπρας απάντησε σε διάφορα ερωτήματα που του τέθηκαν. Έχει σημασία να αναφερθούμε σε μια από τις πιο σημαντικές ή έστω εξέχουσες αναφορές του. Στο ερώτημα του δημοσιογράφου εάν ο στόχος του ΣΥΡΙΖΑ είναι μονόδρομος σε σχέση με την αυτοδυναμία που επιδιώκει, ο πρόεδρος του κόμματος, έδωσε την εξής απάντηση (απόσπασμα):


"...Το ευρύτερο δυνατό μέτωπο κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων που αποφασίστηκε στην τελευταία συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματός μας είναι απαραίτητο, γιατί επιδίωξή μας δεν είναι κάποια εναλλαγή στην εξουσία, αλλά μια μεγάλη, ριζική, δημοκρατική, θεσμική, οικονομική και κοινωνική αλλαγή. Κι ένα τέτοιο έργο απαιτεί, για να το πω πιο απλά, πολλά χέρια. Από ιστορική άποψη, αν θέλετε, μας εμπνέει το παράδειγμα του ΕΑΜ, κι όχι οι χρεοκοπημένες αυτοδυναμίες του ΠΑΣΟΚ, της Ν.Δ. και της νεοφιλελεύθερης συναίνεσης, που έριξαν την Ελλάδα στα βράχια."

Αυτό που κάνει αίσθηση είναι η αναφορά του στο ΕΑΜ. Κάποιες πολιτικές δυνάμεις, πρωτίστως αυτές που έχουν βάλει στην άκρη τα ιδεολογικά πρόσημα όπως το Ε.ΠΑ.Μ. (Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο), ως γνωστό έχουν ήδη από την αρχή της λεγόμενης κρίσης έκφράσει αυτήν την άποψη. Ότι δηλαδή θα χρειαστεί ένα Εθνικο Απελευθερωτικό Μέτωπο, για να βγούμε από την κόλαση μέσα στην οποία ζούμε. Εδώ λοιπόν, πρέπει να θέσουμε κάποια ερωτήματα στον κ. Τσίπρα, με την ευχή να κάνει αυτός, τα στελέχη αλλά και ολόκληρο το κόμμα του, μέσω της πρωτογενούς εμπλοκής τους με την κοινωνία ότι περνά από τα χέρια τους, για να γίνει αυτό δυνατόν.

Ωστόσο, εφόσον εμπνέει το ΕΑΜ, όπως ισχυρίζεται ο κ. Τσίπρας, τότε είναι λογικό να πούμε ότι ο κάθε σοβαρός καλοθελητής θα πρέπει να γνωρίζει τα χαρακτηριστικά ενός τέτοιου Μετώπου. Δεν έχει νόημα, ούτε χρόνος, ούτε υπάρχει χώρος να εμβαθύνουμε πάρα πολύ στο ΕΑΜ, άλλωστε ο κάθε Έλληνας, και δεί αριστερός, οφείλει να γνωρίζει αυτήν την συγκεκριμένη Ιστορία . Εδώ λοιπόν, θα παραθέσουμε μόνο τα βασικά χαρακτηριστικά ενός τέτοιου Μετώπου, ώστε να βοηθήσουμε τον κ. Τσίπρα αλλά και τα λοιπά στελέχη του κόμματός του, να κάνουν τις σωστές κινήσεις: