25η Μαρτίου: η μέρα Λαϊκού Ξεσηκωμού –Η κυβέρνηση σήκωσε το γάντι της αναμέτρησης.

25η Μαρτίου: η μέρα Λαϊκού Ξεσηκωμού –Η κυβέρνηση σήκωσε το γάντι της αναμέτρησης.

Υπάρχουν δύο τελείως διαφορετικά γεγονότα που περικλείουν όλη την ουσία της ζωής μας. Από τη μια μεριά είναι το περήφανο γεροντάκι, που τρυπώνει μέσα στην Συνδιάσκεψη του ΠΑΣΟΚ και γιαουρτώνει τον Ευ.Βενιζέλο στην πιο μεγάλη στιγμή της πολιτικής του καριέρας. Ένας αδύναμος άνθρωπος καταφέρνει με τη μεγάλη αυτή κίνηση πολιτικής απαξίωσης να αμαυρώσει όχι μόνο τον αδίστακτα φιλόδοξο αστό πολιτικό, αλλά και να απαξιώσει την τεράστια “εθνική επιτυχία” των ελλήνων αστών, το νέο Μνημόνιο, θολώνοντας το γυαλί της προπαγάνδας τους με το χνώτο της πείνας, το αναψοκοκκίνισα της λαϊκής οργής και αγανάκτησης.

Όμως το γιαούρτι που λέρωσε το ατσαλάκωτο κουστούμι του Βενιζέλου είναι τροχιοδεικτική βολή της κοινωνικής εξέγερσης που σιγοβράζει. Αποτελεί δείγμα της απόστασης που χωρίζει την εργαζόμενη πλειοψηφία από τα αστικά κόμματα, ένδειξη της αδυναμίας ενσωμάτωσης στους στημένους διαξιφισμούς του δικομματισμού, εικόνα της τεράστιας αποστοίχισης πλατιών λαϊκών μαζών από ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ, αφού κανείς δεν μας υπόσχεται τίποτε παρά μόνο την συνεχώς χειροτέρευση της θέσης μας.

Και εδώ, επομένως, βρίσκεται το μεγαλύτερο πρόβλημα για ολόκληρο το αστικό πολιτικό σύστημα: απέναντι σε ένα κόσμο που του τα παίρνουν όλα τοκογλύφοι-εργοδότες-τράπεζες-φόροι και δεν έχει να χάσει τίποτε περισσότερο από τις αλυσίδες του, που δεν έχει να ελπίζει σε τίποτε αλλά καθημερινά περικυκλώνεται από ανασφάλεια, αδιέξοδα, ειδήσεις για νέες αυτοκτονίες και ψευτοζεί εργαζόμενος με όρους γαλέρας, απροστάτευτος και έρημος, οι νέες εφεδρείες (ΔΗΜΑΡ-Καστανίδης-Κατσέλη-Καμμένος κλπ) είναι πολύ λίγοι και ενσωματωμένοι για να υποδεχτούν όλη αυτή την ταξική καταστροφή. Ενώ η καθεστωτική Αριστερά ούτε θέλει - ούτε μπορεί να δώσει επαναστατική διέξοδο στον κόσμο της εργασίας. Και ο κόσμος μας γνωρίζει ότι οι επερχόμενες εκλογές πολύ λίγα πράγματα μπορούν να αλλάξουν. Το καλοκαίρι έρχονται νεά μέτρα, για να τα διαδεχτούν άλλα και άλλα, για να πούμε φτου και από την αρχή το 2020, αφού με την συνεπή εφαρμογή των μέτρων λαϊκής λεηλασίας το δημόσιο χρέος, στο όνομα του οποίου μας λεηλατούν και καταδυναστεύουν, θα βρίσκεται στα ύψη του 2010!

Από εδώ λοιπόν πηγάζει και ο αστικός φόβος για το ανεξέλεγκτο των κοινωνικών αντιδράσεων που τείνουν να εισβάλλουν στο πολιτικό παιχνίδι με μαζικούς, αγωνιστικούς όρους την 25η Μαρτίου, προβάλλοντας τον κίνδυνο του Λαϊκού Ξεσηκωμού. Κανείς δεν ξεχνά ότι οι Λαϊκές Διαδηλώσεις της 28ης Οκτωβρίου έριξαν την κυβέρνηση Παπανδρέου, γεφύρωσαν το τεράστιο ρήγμα εντός του κινήματος από τον εμφύλιο ΚΚΕ-τμημάτων της Αυτονομίας, αποδεικνύοντας την τεράστια αδυναμία του κράτους να εξασφαλίσει την πραγματοποίηση ακόμη και μιας από τις κορυφαίες εκδηλώσεις του αστικού κοινωνικού σχηματισμού!

Αυτό που ξέρουν λοιπόν όλοι, Παπαδήμος, Βενιζέλος, Σαμαράς, Καρατζαφέρης, ΜΜΕ, βιομήχανοι, τραπεζίτες, Ε.Ε., ΔΝΤ, δυνάμεις καταστολής και ΕΥΠ είναι ότι η 25η Μαρτίου αποτελεί  για την εργαζόμενη πλειοψηφία όχι μόνο την ευκαιρία αμφισβήτησης της Δανειακής Σύμβασης, αλλά τη δυνατότητα εξεγερτικής καταδίκης της διαρκούς Χρεοκοπίας της κοινωνίας.  Πιάνοντας το επαναστατικό νήμα και την νοηματοδότηση του «καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή, παρά 40 χρόνια σκλαβιά και φυλακή», μόνο που σήμερα ο στίχος γράφεται με όρους ταξικούς και στρέφεται κατά του αστικού συστήματος εξουσίας, την Ε.Ε. και το ΔΝΤ.

Γι’ αυτό η κυβέρνηση είναι αναγκασμένη να μην κάνει πίσω: “Δεν τίθεται θέμα αναβολής των παρελάσεων. Θα πάει σύσσωμη όλη η κυβέρνηση στην στρατιωτική παρέλαση της Αθήνας και μάλιστα παρόντες θα είναι και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και ο πρωθυπουργός”! Παρά τις αρχικές αμφιβολίες και τις προτάσεις ματαίωσης ή και κατάργησης των παρελάσεων με διάφορες προφάσεις, η πραξικοπηματική κυβέρνηση αποφάσισε να βαδίσει το δρόμο της σύγκρουσης, της καταστολής και της κρατικής τρομοκρατίας. Παρόντες στην σύσκεψη ήταν οι υπουργοί: Εσωτερικών Α. Γιαννίτσης, Εθνικής 'Αμυνας Δ. Αβραμόπουλος, Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων Γ. Μπαμπινιώτης, Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων Μ. Παπαϊωάννου, Προστασίας του Πολίτη Μ. Χρυσοχοΐδης και Επικρατείας Γ. Σταυρόπουλος και Π. Καψής.
Νωρίτερα ο υπουργός Υποδομών Μάκης Βορίδης μιλώντας στο ραδιόφωνο της ΝΕΤ, ανέφερε ότι (πρέπει) «να αστυνομευτεί αποτελεσματικά η παρέλαση».

 Η Αριστερά εν όψει της 25ης Μαρτίου στην πρώτη γραμμή της Ταξικής αναμέτρησης

Από το 2008 και μετά ο λαός μας έχει μπει στο επίκεντρο του παγκόσμιου ενδιαφέροντος αφού είτε με τις εξεγερτικές του εκδηλώσεις, όπως το Δεκέμβρη του 2008, είτε με την πάλη του κατά των μέτρων που τον καθιστούν διεθνώς πειραματόζωο επιβολής εργασιακού και κοινωνικού μεσαίωνα, το «ΚΑΙ ΕΔΩ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ» φαντάζει άλλοτε σαν αγωνιστική ελπίδα και άλλοτε ως κοινωνικός εφιάλτης, από το φόβο γενικευμένης επιβολής των μέτρων. Αυτή η πραγματικότητα ωθεί τον ευρωπαϊκό τύπο να εκτιμά ότι μόνο με στρατιωτικό πραξικόπημα μπορούν να εφαρμοστούν αυτά τα ακραία μέτρα που συνδέονται με το ταξικό Μνημονιακό πραξικόπημα  της εγχώριας και διεθνούς αστικής τάξης. Και, όντως, αστυνομικές και στρατιωτικές δυνάμεις, μαζί με το ΝΑΤΟ-ΕΥΡΩΣΤΡΑΤΟ αλλά και μια στεφάνη εφεδρικών στρατιωτικοποιημένων ακροδεξιών δυνάμεων όπως οι Λέσχες Εφέδρων, οι Πολιτοφυλακές και τα νέα Τάγματα Εθνοφυλακής ετοιμάζονται να αναλάβουν ρόλο Καταστολής των κοινωνικών εξεγέρσεων.  

Σε αυτό το εύφλεκτο κοινωνικά-πολιτικά τοπίο και μπροστά στο κορυφαίο γεγονός της 25ης Μαρτίου,  η άρχουσα τάξη επιχειρεί μια καλά οργανωμένη προσπάθεια τρομοκράτησης του εργαζόμενου λαού μας, κυρίως διαμέσου των ΜΜΕ, προβάλλοντας το φόβητρο των ακροδεξιών καλεσμάτων, για να διαβάλει τις όποιες δυναμικές λαϊκές κινητοποιήσεις. Θέση που δυστυχώς εγκολπώνεται και τμήμα της αριστεράς, που δέσμια των σεναρίων συνωμοσίας περί «παρακρατικών κουκουλοφόρων που με την ακραία δράση τους θα προκαλέσουν την δημοκρατική εκτροπή», δηλώνει Απούσα.

Εμείς πιστεύουμε ότι όλες οι τάσεις του κινήματος πρέπει να συμβάλλουμε με όλες μας τις δυνάμεις, σε αυτή την τόσο κρίσιμη στιγμή για την κυβέρνηση μετά το κοινωνικό-εργατικό μακελειό του νέου Μνημονίου, ώστε το αστικό σύστημα εξουσίας να αμφισβητηθεί μαζικά, μαχητικά και ανατρεπτικά! Με την δύναμη του λαϊκού παράγοντα να αμφισβητήσουμε τη Δανειακή Σύμβαση και το σύνολο της αντεργατικής πολιτικής, την πραξικοπηματική κυβέρνηση και το σύνολο του Κοινοβουλευτικού Ολοκληρωτισμού, φέρνοντας στο σήμερα την απελευθερωτική δυνατότητα. Είναι μια μάχη που θα δώσουμε μαζί με τον άνεργο, τον επισφαλή εργαζόμενο, τον εργαζόμενο για 30-400 ευρώ,  τον απολυμένο της Κομοτηνής και της Χαλυβουργίας, το νέο και τον συνταξιούχο. Είναι μια μάχη που πρέπει να δώσουμε με τους φαντάρους και το μόνιμο προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων οικοδομώντας ένα πραγματικό Κίνημα Μέσα και Έξω από τον Στρατό.

Ήρθε η ώρα να λάβουμε πρωτοβουλίες στους χώρους εργασίας-εκπαίδευσης-γειτονιές, να συντονιστούμε και να δράσουμε αποφασιστικά και ενωτικά όλες οι κινήσεις αμφισβήτησης της αντεργατικής πολιτικής και των Μνημονίων.  Ήρθε η ώρα του Λαϊκού Ξεσηκωμού    Ή Εμείς Ή Αυτοί.

ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ

ΤΗΛ. ΕΠΙΚ.             6932 955437      

ΤΟΠΙΟ ΣΤΗΝ ΟΜΙΧΛΗ

Γράφει ο Όθων Ιακωβίδης

Αρχές Μάρτη 2012.

Τον Φλεβάρη που μας πέρασε, η πολιτικο/οικονομική Ολιγαρχία που μας κυβερνά, υπογράφουσα ως Ελλάς, συνθηκολόγησε με τους δανειστές ΤΗΣ (και όχι δανειστές του Ελληνικού λαού) να παραδώσει όλα τα οικονομικά “όπλα” που είχε η Ελληνική κοινωνία για να αμυνθεί απέναντι στις κανιβαλικές ορέξεις τους.

Αναφέρομαι στο καθεστώς του χρέους που, “με τη βούλα” της Βουλής:

·         Από Ιδιωτικό (χρέος προς ιδιώτες) συμφωνήθηκε να μετατραπεί σε Δημόσιο (χρέος προς κράτη) με την τεράστια διαφορά αντιμετώπισής του που έχει η μία από την άλλη εκδοχή, σε περίπτωση αδυναμίας της μελλοντικής εξόφλησης δόσεών του.

·         Από υπαγόμενο στο Ελληνικό Δίκαιο, συμφωνήθηκε να υπαχθεί στο Αγγλικό, με την τεράστια διαφορά αντιμετώπισής του που έχει η μία από την άλλη εκδοχή, στην ίδια, παραπάνω περίπτωση, εις βάρος της Ελλάδας

·         Από δυνάμενο να μετατραπεί πληρωτέο σε εθνικό νόμισμα, αφοπλίζεται από την δυνατότητα αυτή,  την οποία έχει (είχε) η Ελλάδα (ως κυρίαρχο κράτος), χάνοντας , έτσι, τη δυνατότητα να το εκμηδενίσει (εν μία νυκτί).

Αποδείχθηκε αναντίρρητα, έτσι, ότι, η Ολιγαρχία που μας κυβερνά υπό τον μανδύα της Δημοκρατίας, βρίσκεται στην απέναντι πλευρά των συμφερόντων της Ελληνικής κοινωνίας, στην πλευρά της “Διεθνούς του Χρήματος”, τα συμφέροντα της οποίας υπερασπίζεται λυσσαλέα και διασφαλίζει έναντι κάθε κόστους.

Η Δημοκρατία έχει καταλυθεί και έχει πνιγεί μέσα σε ένα πλέγμα ψεμμάτων και φόβου, υφασμένο αριστοτεχνικά με την προπαγάνδα της Ολιγαρχίας που έχει αποδειχθεί αποτελεσματικότατη, αφού κρατά ακόμη, τα μυαλά του μισού πληθυσμού κολλημένα στα ίδια  κόμματα, αυτά που δολοφόνησαν (φόνος με δόλο) την κοινωνία.

Οι πρωταγωνιστές τής εκτέλεσης τής επαίσχυντης αυτής παράδοσης, την εμφανίζουν (κατά την προσφιλή τους πρακτική να παρουσιάζουν το μαύρο για άσπρο, την ίδια ακριβώς πρακτική που οδήγησε στην καταστροφή), σαν μεγάλη επιτυχίαγλυτωμού της πατρίδας από τη χρεωκοπία, τη στιγμή που οι “αγορές” (δηλαδή αυτοί που αποφασίζουν τι είναι και δεν είναι χρεωκοπία, ποιος θα πληρώσει και ποιος θα πληρωθεί από αυτή) ανακοινώνουν επισήμως ότι το συμφωνηθέν προχθές “PSI”,αποτελεί απόδειξη χρεωκοπίας της Ελληνικής οικονομίας !!!

Και, ενώ αυτά διαδραματίζονται στο πεδίο της διεθνούς διαχείρισης του Δημόσιου Χρέους, που όχι μόνο δεν κουρεύτηκε, αλλά άφησε και αλογοουρά (αφού για να “κόψουμε” 105 δις Ευρώ, δανειζόμαστε 130, όπως μας πληροφορούν οι ίδιοι που πανηγυρίζουν για την “μελλοντική διαχειρισημότητά του”), στο πεδίο της καθημερινής ζωής του Έλληνα πολίτη συντελείται μία πρωτοφανής “επέλαση φόρων” που εξαφανίζει κάθε μικρο-οικονομία των νοικοκυριών, η ανεργία πλακώνει όλο και πιο βαριά τις ψυχές των πολιτών, η έλλειψη “ρευστού” στην αγορά “κατεβάζει τα κιουπέγκια” των μικρεμπόρων, η εξευτελιστική ανέχεια χτυπά τα μιλίγκια, η ορατότητα του αύριο χάνεται όλο και πιο πολύ μέσα στο πύκνωμα της οργισμένης απελπισίας των πολλών και του φόβου των υπολοίπων για την ίδια τύχη που τους περιμένει αύριο.

Στο πεδίο της πολιτικής, το καθεστώς πολιτικό σύστημα, έχοντας χάσει κάθε ίχνος της (απαιτούμενης για να κυβερνά κάποιος) εμπιστοσύνης της κοινωνίας, στέκεται ακόμη ζωντανό, για δύο μόνο λόγους:

1.    Το κρατά όρθιο η (ανηλεής σε ποσότητα και άριστα σχεδιασμένη) προπαγάνδα του που, μέσα από τα ΜΜΕ, πυροβολεί ακατάπαυστα, επί 24ώρου βάσεως, το μυαλό κάθε Έλληνα και Ελληνίδας, φυτεύοντάς του τη σκέψη πως αυτό (το πολιτικό προσωπικό τού συστήματος) είναι το μόνο που υπάρχει για να αντιμετωπίσει την κατάσταση. Οι τραγελαφικοί εγκληματίες της καταστροφής, παρ' όλο που ομολογούν την (αδύνατον να κρυφτεί, πλέον) ενοχή τους, παρουσιάζονται σαν οι εκ φύσεως σωτήρες, λες και σ' αυτή τη χώρα στέρεψαν οι μήτρες μετά τη γέννηση αυτών των πεφωτισμένων και δεν έβγαλαν άλλους “εγκεφάλους” από αυτούς που μας επιβάλλει η προπαγάνδα του καθεστώτος.

2.    Το κρατά στα πόδια του η ανικανότητα των εξω-κομματικών δημοκρατικών δυνάμεων να υπερκεράσουν το “εγώ” των ηγεσιών τους και να εξουδετερώσουν το “οχυρό της προπαγάνδας”, ώστε να συσπειρωθούν, προκειμένου να συσπειρώσουν τις διάσπαρτες κοινωνικές ομάδες των αφυπνιζόμενων (από πολυετή πολιτικό λήθαργο) πολιτών.

Αυτά όλα, δημιουργούν ένα νεφελώδες και ομιχλώδες τοπίο που κρύβει την ορατότητα της “επόμενης μέρας”. Μίας “μέρας”, που θα διαμορφώσει τη ζωή των επόμενων 60-70 χρόνων της Ελληνικής κοινωνίας.

Ψιθυρίζουν (οι επαγγελματίες της καταστροφής) για εκλογές, τώρα, μετά την εγκληματική υπογραφή της παράδοσης της εθνικής κυριαρχίας και των όπλων (που περιγράψαμε), με μοναδικό μέλημα να νομιμοποιήσουν (μέσα από την κολυμβήθρα του Σιλωάμ – τις εκλογές) το έγκλημά τους και να αθωώσουν το τομάρι τους.

Και οι πάτρωνές τους, τώρα, μετά τις υπογραφές παράδοσης και αφοπλισμού, που πέσανε, επιτρέπουν (δια των επιτρόπων τους) να διεξαχθούν εκλογές στο προτεκτοράτο “Ελλάς”.205 “ΝΑΙ” πήρε το “Μνημόνιο-2” στη “Βουλή των Ελλήνων” που, με τον τρόπο αυτό, αποκάλυψε την πλήρη και εκ διαμέτρου διάστασή της από τη βούληση των Ελλήνων , την οποία (υποτίθεται) αντιπροσωπεύει και εκφράζει

Πιστεύουν πως έχουν περιθώρια και οπλοστάσιο για να πετύχουν αυτή τους τη δραπέτευση από τη θέση του ενόχου του μέγιστου εγκλήματος που διέπραξαν εις βάρος του Ελληνικού λαού. Υπολογίζουν στην αμέριστη βοήθεια των πατρώνων τους και των συνενόχων τους (της οικονομικής ολιγαρχίας) που, μέσα από τα κανάλια της προπαγάνδας (τα οποία αυτή κατέχει) θα επιχειρήσουν τον αποπροσανατολισμό και θα ενσπείρουν την αμφιβολία, το φόβο και τελικά τον συμβιβασμό που οδηγεί στη συντήρηση του καθεστώτος πολιτικού συστήματος.

Εμείς, οι διαφωνούντες και αντιστεκόμενοι στη συνέχιση της συμφοράς, πολίτες, για να διαλύσουμε  αυτή την ομίχλη και να  ξεριζώσουμε αυτή την ολέθρια για το μέλλον μας Ολιγαρχία, πρέπει να κινηθούμε και να δείξουμε στον λαό πως ο δρόμος που οδηγεί στην απελευθέρωσή του από αυτή την αιχμαλωσία στην οποία έχει οδηγηθεί από αυτή την Ολιγαρχία, περνά μέσα από την εξουδετέρωση και σίγαση των ΜΜΕ που επιχειρούν καθημερινά εναντίον του με όλμους λοβοτομής.

Θα πρέπει ο κάθε πολίτης, να καταλάβει το αυτονόητο: Για να σκεφθεί λογικά, προκειμένου να αποφασίσει για το μέλλον του και των παιδιών του, ένας τρόπος μόνον υπάρχει: να ακούσει και να μιλήσει σ' έναν ζωντανό δημοκρατικό διάλογο που πρέπει να οργανώσουμε σε κάθε γειτονιά της κάθε πόλης και του κάθε χωριού. Κάθε βδομάδα, την ίδια ώρα, στο ίδιο μέρος, με ένα και μόνο καυτό θέμα προς συζήτηση: την αποκάλυψη της Αλήθειας και την προοπτική του μέλλοντος της κοινωνίας μας, αν συνεχίσει να συμπεριφέρεται απέναντι στον εαυτό της με τον ίδιο τρόπο που την έφερε στη σημερινή συμφορά.

Αυτό πρέπει να κάνει, εν όψει (σύντομων ή αργότερων) εκλογών, κάθε οργάνωση που θέλει να αντισταθεί στον εξευτελισμό (έως και αφανισμό) του μέλλοντός μας.