Ερνέστο «Τσε» Γκεβάρα

Σαν σήμερα το 1928 βλέπει το φως της ζωής ένας μεγάλος άνδρας στο Ροζάριο της Αργεντινής. Ο Ερνέστο Γκεβάρα ντε λα Σέρνα. Η μητέρα του Σέλια, ήταν απόγονος του αξιωματούχου του Περού, Χοσέ ντε λα Σέρνα, ο οποίος ήταν βασκικής καταγωγής και ο πατέρας του ήταν ο Ερνέστο Γκεβάρα Λιντς, επιχειρηματίας ιρλανδικής καταγωγής. O παππούς του, Χουάν Μαρτίν ντε λα Σέρνα, ήταν μέλος της Ριζοσπαστικής Πολιτικής Ένωσης (Union Cívic Radical), του πρώτου κόμματος με ευρεία λαϊκή βάση στην Αργεντινή. Ο νεαρός αυτός άνθρωπος που έμελε να γίνει γνωστός ως «Αυτός» στα ισπανικά, Che, από μικρός έδειξε την αγάπη του για τους κατατρεγμένους αυτής της γης.

Φανατικός καπνιστής αν και είχε άσθμα βαριάς μορφής, σπούδασε μηχανικός στην αρχή και ύστερα το άφησε για να σπουδάσει ιατρική. Εκείνη την περίοδο μάλιστα κάνει μια κίνηση που πολλοί θα χαρακτήριζαν ως τρέλα. Με μια μοτοσυκλέτα, την περίφημη «Ποδερόσα» και τον φίλο του Αλμπέρτο Γρανάδο, θα γυρίσουν τη Λατινική Αμερική. Μέσα σε 8 μήνες θα καλύψουν 13.000 χιλιόμετρα και θα δουν τι υπάρχει μακριά από το κοσμοπολίτικο περιβάλλον του Μπουένος Άϊρες.

Εκεί θα σφυρηλατηθεί ο επαναστάτης νέος Ερνέστο. Θα δει τη φτώχεια και την καταπίεση των ιθαγενών, των χωρικών, των καταπιεσμένων. Εκεί θα συλλάβει και το παναμερικάνικο όνειρο του ενάντια «στο μεγάλο εχθρό του ανθρώπινου γένους: τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής», όπως είπε και στην Τριηπειρωτική το 1967.

Η συνέχεια είναι λίγο πολύ γνωστή. Με μια βάρκα και μερικούς ακόιμα τρελούς θα κινήσει να απελευθερώσει την Κούβα. Θα γράψει μάλιστα και ποίημα για τον Φιντέλ Κάστρο:

«Εμπρός ας πάμε / φλεγόμενε προφήτη της αυγής / από κρυφά, άφραχτα μονοπάτια / να ελευθερώσουμε το πράσινο καϊμάν που τόσο αγαπάς»

Έγινε ο πρώτος αντάρτης, στον οποίο δόθηκε το αξίωμα του Κομαντάντε του Επαναστατικού Στρατού της Κούβας, στις 21 Ιουλίου 1957 και η κατάληψη της Σάντα Κλάρα, που άνοιξε το δρόμο για την οριστική νίκη των αντάρτικων δυνάμεων, έγινε από τη δική του καθοδήγηση.

«Ετούτη η ώρα (σ.σ της επανάστασης) θα μεγαλώνει κάθε μέρα που περνάει. Αυτή τη φορά πλέον για περισσότερο καιρό»

Μετά συμμετείχε ως υπουργός Βιομηχανίας, Διοικητής της Τράπεζας της Κούβας και Γενικός Διοικητής του Τμήματος Εκπαίδευσης των Ενόπλων Δυνάμεων. Ο μπερές με το αστέρι δεν άλλαξε ποτέ με το κοστούμι του γραφειοκράτη και ήταν ο πρώτος που μπήκε στη μάχη, όταν απείλησαν οι ΗΠΑ με την εισβολή στον Κόλπο των Χοίρων το 1961.

Σε όλη την ανήσυχη ζωή του πρακτικού μαρξιστή- επαναστάτη, του «φιλοσόφου της πράξης» όπως θα έλεγε κι ο Γκράμσι, τον απασχόλησε το ζήτημα του ανταρτοπολέμου. Ένα θέμα για το οποίο έγραψε πάμπολλα μικρά και μεγάλα σημειώματα. Τη θεωρία του αυτή πάλεψε να την εφαρμόσει ο ίδιος σε μια σειρά. Κονγκό, Τανζανία, Περού. Η Βολιβία θα είναι ο τελικός προορισμός. Εκεί θα εκτελεστεί με το όπλο στο χέρι, από έναν δειλό στρατιώτη τον Τεράν, ο οποίος για να φέρει την εντολή εις πέρας είχε γίνει τύφλα στο μεθύσι. Ο Γκάρι Πράδο, ο λοχαγός του βολιβιανού στρατού που τον συνέλαβε, ανασκεύασε την εκδοχή αυτή, ισχυριζόμενος πως στον οικισμό δεν υπήρχε αρκετό αλκοόλ για τόσους στρατιώτες.

Το άστρο του Ερνέστο Γκεβάρα, του μεγάλου Τσε, μας οδηγεί τόσα χρόνια γιατί είναι μοναδική περίπτωση επαναστάτη της πράξης. Είναι αυτός που έγινε «κομαντάντε» χωρίς προηγούμενη στρατιωτική πείρα, αυτός που έμαθε μαθηματικά για να ανταποκριθεί στις ανάγκες της διακυβέρνησης του κουβανικού λαού, αυτός που σε τελική ανάλυση έμαθε τον μαρξισμό και την επανάσταση στο δρόμο, στη λάσπη, στη σκόνη, εκεί που γεννιέται η αδικία και οι δυνάμεις αλλαγής της κοινωνίας. Αυτό το παράδειγμα πρέπει να φέρνουμε όλοι στην καρδιά μας κι αν πρέπει κάπως να κλείσω αυτό το κείμενο, θα είναι με το πιο διάσημο σημείο από το μήνυμα του στην Τριηπειρώτική το 1967, αυτό που τόσο βάρβαρα έμεινε να λέγεται ως «ένα, δύο, τρία, πολλά Βιετνάμ», ένα πραγματικά φωτεινό μήνυμα για το μέλλον:

«Πόσο πιο κοντινό και πιο φωτεινό θα βλέπαμε το μέλλον, αν άνθιζαν δυο, τρία, πολυάριθμα Βιετνάμ στην επιφάνεια της γης, με το μερίδιο τους από νεκρούς και απέραντες τραγωδίες, με τον καθημερινό ηρωισμό τους, με τα επανειλημμένα τους πλήγματα ενάντια στον ιμπεριαλισμό, και με την υποχρέωση γι΄ αυτόν να διασκορπίζει τις δυνάμεις του, κάτω από τις επιθέσεις του μίσους των λαών του κόσμου, που μεγαλώνει όλο και πιο πολύ! Κι αν ήμασταν όλοι ικανοί να ενωθούμε, για να καταφέρουμε πιο δυνατά και πιο σίγουρα χτυπήματα, για να γίνει πιο αποτελεσματική σ΄ όλες τις μορφές η βοήθεια στους λαούς που μάχονται, ποσό μεγάλο και κοντινό θα ήταν το μέλλον!»

πηγη  η Λεσχη

Οι εκβιασμοί των ευρωκρατών γίνονται όλο και πιο αδίστακτοι

Οι ευρωκράτες παίζουν το τελευταίο τους χαρτί. Σύμφωνα με αποκλειστικό ρεπορτάζ των γερμανικών Financial Times, η ΕΕ είναι διατεθειμένη να διαπραγματευθεί με την Ελλάδα τη χαλάρωση του προγράμματος λιτότητας. Το ρεπορτάζ της FTD έχει τίτλο: «Η ΕΕ θέλει να χαλαρώσει τα δεσμά της Αθήνας» και υπότιτλο «Η Ευρώπη θέλει να κρατήσει την Ελλάδα στην ευρωζώνη. Γι’ αυτό η χώρα μπορεί να ετοιμάζεται μετά τις εκλογές για παραχωρήσεις – κι αυτό μολονότι οι Έλληνες έχουν προφανώς παραβιάσει και πάλι τις δεσμεύσεις τους για το πρόγραμμα λιτότητας».
Όπως σημειώνεται, η ευρωζώνη προτίθεται να διαπραγματευθεί με την Ελλάδα τη χαλάρωση του προγράμματος λιτότητας. Ανεξάρτητα από την έκβαση των εκλογών της Κυριακής, κάθε νέα κυβέρνηση θα απαιτήσει νέες διαπραγματεύσεις, ανέφεραν ευρωπαϊκοί κύκλοι. Αν κανείς θέλει να κρατήσει την Ελλάδα εντός της ευρωζώνης, δεν θα μπορέσει να αρνηθεί κάτι τέτοιο. Ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ρομπάι διαβεβαίωσε την Τρίτη: «Θα κάνουμε ό,τι μας είναι δυνατόν για να κρατήσουμε την Ελλάδα στην Ευρωζώνη, ενώ θα τηρεί τις δεσμεύσεις της».
Κατ’ αυτόν τον τρόπο οι Βρυξέλλες προσπαθούν να επιδράσουν στο αποτέλεσμα των εκλογών. Την ερχόμενη Κυριακή γίνονται εκλογές στην Ελλάδα, οι αξιωματούχοι της ΕΕ υποστηρίζουν τα κόμματα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, που κυβέρνησαν μέχρι τώρα. Με την δήθεν προθυμία των Βρυξελλών για διαπραγματεύσεις ελπίζουν ότι θα μπορούσαν να σπρώξουν μεγαλύτερο μέρος του εκλογικού σώματος προς το πολιτικό προσωπικό των δοσιλόγων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.
Η περίπτωση νίκης του ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να ανησυχεί σοβαρά την ΕΕ. Εκτιμούν ότι θα δώσει την δυνατότητα να σηκώσει κεφάλι ο ελληνικός λαός, ακόμη κι αν η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ενδώσει στις πιέσεις που ασκούνται αυτή τη στιγμή. Γι’ αυτό και επιχειρεί να επιδεινώσει την κρίση ρευστότητας που υπάρχει στην ελληνική οικονομία και στα δημόσια ταμεία.
Οι τράπεζες βιώνουν ένα πρωτοφανές κύμα ανάληψης καταθέσεων που έχει φτάσει στα 500 εκατ. ευρώ την ημέρα, σύμφωνα με δημοσίευμα του Bloomberg (13/6) που επικαλείται πηγές των εγχώριων τραπεζών.

Το ευρώ παράγοντας κρίσης, χρεοκοπίας και κατάρρευσης

Μια μόλις ημέρα μετά τον χαμό που ξέσπασε με την Ισπανία, τα νέα για το ευρώ, την ευρωζώνη και την ΕΕ πάνε από το κακό στο χειρότερο:
· Μέσα στις επόμενες ημέρες η Κύπρος φέρεται να καλεί σε βοήθεια την ευρωζώνη και έτσι να γίνεται η 5η χώρα του ευρώ που αναζητά κεφάλαια διάσωσης. Ο Βάσσος Σιαρλής, ο υπουργός οικονομικών της Κύπρου, άφησε να εννοηθεί ότι το κρατικό ταμείο δεν μπορεί να σηκώσει την ανακεφαλαιοποίηση των εγχώριων τραπεζών, που η προθεσμία της λήγει στις 30 Ιουνίου. Κι έτσι η Κύπρος θα βρεθεί στην μέγγενη της τρόικας για 6-8 δις ευρώ, που η Κομισιόν εκτιμά ότι χρειάζεται για να «διασώσει» τις τράπεζές της. Ήρθε η ώρα να μάθουν οι Κύπριοι πόσο ακριβά θα τους στοιχίσει η κυριαρχία των τραπεζών διαμέσου του ευρώ.

· Η Ιταλία είναι το επόμενο στη σειρά θύμα της κρίσης χρέους μέσα στο ευρώ. Η Citygroup προειδοποίησε το περασμένο σαββατοκύριακο ότι η ιταλική οικονομία αναμένεται να συρρικνωθεί κατά 2,5% τουλάχιστον αυτόν τον χρόνο και άλλο ένα 2% τον επόμενο χρόνο, ως αποτέλεσμα της σκληρής δημοσιονομικής λιτότητας και των περικοπών. Αυτό θα έχει άμεση επίδραση τόσο στην βιωσιμότητα του τραπεζικού συστήματος, μιας και θα μεγαλώσει ο αριθμός των δανείων που με δυσκολία εξυπηρετούνται ήδη, όσο και την βιωσιμότητα του δημόσιου χρέους της χώρας. Το δημόσιο χρέος της Ιταλίας αναμένεται να εκτιναχθεί από το 121% του ΑΕΠ που είναι σήμερα στο 137% του ΑΕΠ έως το 2014. Η Ιταλία διαθέτει το τρίτο μεγαλύτερο παγκόσμια δημόσιο χρέος σε απόλυτους αριθμούς, ύψους 1,9 τρις ευρώ και ήδη έχει σοβαρά προβλήματα δανεισμού με τα επιτόκια του 10ετούς να έχουν πάρει την ανιούσα και να βρίσκονται ήδη πάνω από το 6%. Η Citigroup ποντάρει ότι πριν το τέλος του έτους η Ιταλία θα αναγκαστεί κι αυτή να ζητήσει βοήθεια από την ευρωζώνη.

Χειροκροτήματα στο τσίρκο/Οι βοηθοί της Εξουσίας

Βλέποντας ζαλισμένος αργά το βράδυ σε κάποιο δελτίο ειδήσεων, εναλλάξ, ένα ακόμα παραλήρημα κάποιου νεοναζί και ένα μπερδεμένο αστυνομικό ρεπορτάζ για τον φόνο ενός αλλοδαπού που φέρεται πώς αποπειράθηκε να ληστέψει τον θύτη του, ακούγοντας από τους ίδιους δημοσιογράφους να μιλούν τη μια στιγμή για «τραμπουκική επίθεση που στρέφεται κατά της δημοκρατίας μας» (αναφερόμενοι στο πρώτο συμβάν) και την αμέσως επόμενη, αναφερόμενοι στο δεύτερο συμβάν, για «δικαιολογημένη αυτοδικία, νόμιμη άμυνα, απελπισία των αθώων κατοίκων μπροστά στην έκρηξη εγκληματικότητας» (εκ μέρους των αλλοδαπών, εννοείται) και βλέποντας στη συνέχεια τα έξαλλα χειροκροτήματα των γειτόνων του δράστη που πυροβόλησε έναν «Αλβανό», κατά την προσαγωγή του στην Εισαγγελία Αθηνών, στην αρχή ανακατεύτηκα λίγο – αίσθημα που έδωσε τη θέση του σε μια κανονική ναυτία και που τελικά εξελίχθηκε σε παραζάλη, ίσως και λόγω της κούρασης από όλη την ημέρα (είναι κουραστικό να προσπαθεί να ζήσει κανείς σ’ αυτή τη χώρα χωρίς να χάσει την ψυχραιμία του, τον ίδιο του τον εαυτό). Με τρόπο πιο αφαιρετικό και ασυνάρτητο, πέρασαν από το μυαλό μου οι σκέψεις στις οποίες εδώ θα προσπαθήσω να μεταφράσω σε σωστά ελληνικά:

Χειροκροτήματα στο λιοντάρι που περνάει μέσα από πύρινα στεφάνια.

Χειροκροτήματα στον ελέφαντα που κάνει την «μπαλαρίνα».

Χειροκροτήματα στον καλό μαθητή που πέρασε στην σχολή με τις πιο υψηλές βάσεις ακόμα κι αν κατά βάθος ποθούσε κάτι άλλο.

Χειροκροτήματα στον άνθρωπο που δηλώνει (γιατί έχει γλώσσα και μιλάει) συγκλονισμένος από την αφαίρεση μιας ανθρώπινης ζωής.

Ποιος είναι αυτός που χειροκροτεί; Και εξ ονόματος ποιού; Σίγουρα όχι εκ μέρους του λιονταριού, του ελέφαντα, του καλού μαθητή, του ανθρώπου που σκότωσε άνθρωπο.

Μετά τον Αντώνη Σαμαρά και ο Αλέξης Τσίπρας ζήτησε την έγκριση ή την ανοχή των ξένων πρεσβειών

Δημοσιεύτηκε στο Χωνί, 10/6/2012

Δεν γνωρίζω ποιος ευφυής νους έπεισε τον κ. Τσίπρα να καλέσει τους πρέσβεις των χωρών του G20 για να τους απευθύνει λόγο. Προφανώς ήταν η «απάντηση» στην ανάλογη κίνηση του κ. Σαμαρά με τους πρέσβεις των χωρών της ευρωζώνης στις 29/5. Όποιος κι αν σκέφτηκε αυτές τις κινήσεις, ομολογουμένως έχει οδηγήσει τα πολιτικά πράγματα της χώρας πίσω στην εποχή του Ρωσοαγγλογαλλικού κόμματος. Πρόκειται για την επίσημη αποδοχή εκ μέρους των κομματικών δελφίνων της εξουσίας ότι η όποια κυβέρνηση προκύψει από τις εκλογές της 18ης Ιουνίου οφείλει να έχει την έγκριση ή έστω την ανοχή των ξένων πρεσβειών. Τέτοια πολιτική κατάντια.

Για το τι είπε ο κ. Σαμαράς στους εκπροσώπους της ευρωζώνης δεν νομίζω ότι χρειάζεται κανείς να αναρωτιέται: «Ως υπεύθυνη Παράταξη, πρέπει να είμαστε σε επαφή με μια Ευρώπη, που αλλάζει. Ενημέρωσα τους Πρέσβεις της Ε.Ε. για την πορεία της οικονομίας μας, για τα αποτελέσματα της Συνόδου στις Βρυξέλλες και, βεβαίως, για τη διασφάλιση της παραμονής μας στο ευρώ. Πρέπει να πω ότι είμαι αισιόδοξος, παρά τις δυσκολίες. Είμαι αισιόδοξος». Αυτά δήλωσε ο ίδιος μετά την συνάντηση. Με άλλα λόγια, τους επισκέφτηκε εν μέσω προεκλογικής περιόδου για να τους εγγυηθεί ότι ο ίδιος και η ΝΔ είναι το «δικό τους» κόμμα και ότι δεν χρειάζεται να ανησυχούν για την επένδυσή τους. Η Ελλάδα και ο λαός της έχει πουληθεί με υπογραφή και βούλα κι ο κ. Σαμαράς με το κόμμα του δεν είναι από εκείνους που αθετούν τις υποσχέσεις τους όταν πρόκειται για την προστασία των μεγάλων συμφερόντων.
Ο Τσίπρας όμως τι δουλειά είχε στο παζάρι; Πήγε ως αλεπού, ή ως κότα; Μήπως κάλεσε τους πρέσβεις για να τους πει ότι η εθνική ανεξαρτησία της Ελλάδας είναι αδιαπραγμάτευτη; Μήπως τους έτριψε στην μούρη, που λέει ο λόγος, τις κατάφωρα λεόντειες δανειακές συμβάσεις που καταπατούν όχι κάθε έννοια εθνικής κυριαρχίας, αλλά και κάθε έννοια ισοτιμίας στις διεθνείς έννομες σχέσεις ανάμεσα σε κράτη και λαούς; Μήπως τους κάλεσε να σεβαστούν τις αποφάσεις και τις επιλογές του ελληνικού λαού; Μήπως έστω τους κάλεσε να συναισθανθούν την τεράστια ευθύνη που έχουν οι χώρες τους που απαιτούν από έναν λαό να λιμοκτονήσει και να ξεπουληθεί προκειμένου να πληρωθούν οι δανειστές του; Τίποτε απ’ όλα αυτά. Λες και δεν υπάρχει κανένα ζήτημα καταπάτησης εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας σ’ αυτήν την χώρα που οργανώθηκε και επιβλήθηκε από τους μεγάλους της ευρωζώνης και το ΔΝΤ.

Ατζέντηδες του ναζισμού

Του Σταύρου Χριστακόπουλου

Ο τρόπος με τον οποίο διεξάγεται η προεκλογική εκστρατεία τις τελευταίες μέρες περισσότερο θυμίζει υπόνομο παρά εκλογές. Η συκοφαντία, η χυδαιότητα, το ψεύδος, η βία και η ανανδρία δεν αφήνουν ούτε σπιθαμή χώρου για να διεξαχθεί μια στοιχειωδώς αξιοπρεπής πολιτική συζήτηση. Καθόλου παράξενο, αφού αυτό συμβαίνει συστηματικά τα τελευταία δύο «μνημονιακά» χρόνια – πάντα με τα ίδια θύματα και τους ίδιους θύτες.

Αυτά τα δύο χρόνια η Ελλάδα ζει, μεταξύ πολλών άλλων, μια απίστευτη, από κάθε άποψη, καθημερινή λασπολογία – εκ μέρους πολιτικών, «τεχνοκρατών», δημοσιογράφων και... διανοουμένων (!) – εις βάρος όλων όσοι τολμούν, με οποιονδήποτε τρόπο, να διατυπώνουν ακόμη και μέτριες σε ύφος, αλλά ουσιαστικές, αντιρρήσεις στην επιλογή της κυβέρνησης Παπανδρέου να σύρει τη χώρα στον «μνημονιακό μονόδρομο» της Μέρκελ και του ΔΝΤ.

Τώρα οι ίδιοι επιχειρούν κάτι εξ ίσου απίστευτο: να αποδώσουν την πρωταγωνιστική εγκατάσταση της Χρυσής Αυγής στην πολιτική σκηνή σε όσους επιχείρησαν με οποιονδήποτε τρόπο να αντισταθούν στο... «μνημόνιο». Ή απλώς να εκφράσουν την αντίρρηση, την αγανάκτηση ή την απόγνωσή τους. Θα ήταν γελοίο, αν δεν ήταν τραγικό, το ότι οι πραγματικοί ατζέντηδες της Χρυσής Αυγής σήμερα ολοφύρονται για την... επιτυχία τους.

Δεν είναι πολύ δύσκολο να διακρίνει κάποιος πόσα από τα βασικά επιχειρήματα, πρακτικές και επιδιώξεις του «μνημονιακού» τόξου αποτελούν την πεμπτουσία του ναζισμού. Ας δούμε τα κυριότερα.

Η άνοδος του φασισμού και ποιος την μεθοδεύει

Ο εχθρός της δημοκρατίας είναι εχθρός της πατρίδας. Έτσι θα μπορούσε να αποδοθεί η γνωστή ρήση «τον του δήμου εχθρόν πολέμιον νομίζειν», του Κλεόβουλου του Λίνδιου, ο οποίος έζησε τον 6ο αι. π.Χ. και ήταν ένας από τους 7 σοφούς της αρχαιότητας. Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορεί κάποιος να προφασίζεται τον πατριώτη και να εμφορείται από τα δόγματα και τις πρακτικές της Χρυσής Αυγής. Ο ξυλοδαρμός της βουλευτίνας του ΚΚΕ κ. Λιάνας Κανέλλη στο πλατώ τηλεοπτικής εκπομπής από τον σεσημασμένο κακοποιό, Κασιδιάρη, εκπροσώπου της Χρυσής Αυγής, δεν είναι ένα απλό, τυχαίο περιστατικό. Δεν πρόκειται για κάποια ακρότητα.
Το ΕΠΑΜ από την πρώτη στιγμή είχε επισημάνει τα εξής σχετικά με την είσοδο της Χρυσής Αυγής στο κοινοβούλιο: «Είναι η πρώτη φορά στην ελληνική πολιτική ιστορία που καθαρόαιμο φασιστικό, ναζιστικό κόμμα αποκτά σοβαρή κοινωνική επιρροή και εισέρχεται στο ελληνικό κοινοβούλιο. Το φαινόμενο αυτό είναι προϊόν αφενός της ηθικής και πολιτικής σήψης που διαπερνά ολόκληρη την ελληνική κοινωνία, της κοινωνικής περιθωριοποίησης ευρύτατων στρωμάτων των λαϊκών τάξεων στα πλαίσια μια πρωτοφανούς υποβάθμισης της διαβίωσής τους, αλλά και της ιδιαίτερης προβολής του από τα ΜΜΕ με τρόπο που να ταυτίζεται ο πατριωτισμός με τον φασισμό και η κοινωνική αγανάκτηση με τις πρακτικές του υποκόσμου. Καθοριστική επίσης ήταν και η στήριξη από το ίδιο το επίσημο κράτος, το οποίο συντηρεί τις σχέσεις της Χρυσής Αυγής με τις δυνάμεις καταστολής με σκοπό να λειτουργήσουν ως τάγματα εφόδου ενάντια στις λαϊκές κινητοποιήσεις. Σημαντικός παράγοντας της ανόδου της Χρυσής Αυγής είναι επίσης ότι οι λαϊκές γειτονιές έχουν πλέον εγκαταλειφθεί παντελώς και έχουν μετατραπεί σε γκέτο πρωτοφανούς εξαθλίωσης και δράσης συμμοριών.» (Απόφαση του Εθνικού Συντονιστικού Συμβουλίου του ΕΠΑΜ σχετικά με την Εκτίμηση των Εκλογικών Αποτελεσμάτων της 6ης Μαΐου, 16/5/2012)