Ποια είναι η σημερινή διάταξη των πολιτικών δυνάμεων στην ελληνική κοινωνία;

Ποιο ήταν το κεντρικό ζητούμενο της εκλογικής αναμέτρησης της 17ης Ιονίου; Ήταν μια αναμέτρηση δεξιάς και αριστεράς; Ήταν μια αναμέτρηση ανάμεσα σε μνημόνιο-αντιμνημόνιο; Ή ήταν μια αναμέτρηση για να βγει κυβέρνηση και μάλιστα πάσει θυσία, διότι οι δανειστές, οι Ευρωπαίοι σύμμαχοι και εταίροι θα γίνουν φωτιά για να πέσουν και να μας κάψουν;
Καταρχάς θα πρέπει να τονίσουμε ότι η αναμέτρηση αυτή ήταν μια από τις χειρότερες, τις περισσότερο «στημένες» εκλογές της αντιπολίτευσης. Είχαμε μια πρωτοφανή παρέμβαση στα εσωτερικά της Ελλάδας από τους αποκαλούμενους φίλους, εταίρους και συμμάχους με προκλητικότατους εκβιασμούς που έφταναν στο σημείο να ποινικοποιούν μια ενδεχόμενη παραβατική – κατ’ αυτούς – συμπεριφορά του ελληνικού λαού. Οι ευρωκράτες και τα υπερατλαντικά αφεντικά έκαναν καθαρό ότι η Ελλάδα είναι κτήμα τους και ότι δεν πρόκειται να επιτρέψουν οποιαδήποτε άλλη εξέλιξη, εκτός από αυτήν που θέλουν αυτοί. Η εθνική κυριαρχία της χώρας είναι πλέον ανέκδοτο, μετά μάλιστα από το εκλογικό αποτέλεσμα που επέβαλαν οι εκβιασμοί και η υστερική εκστρατεία φόβου και τρομοκρατίας του εκλογικού σώματος.
Από κοντά και το σύστημα Μέσων Μαζικής Εξαχρείωσης που η συμβολή τους στην τρομοκράτηση του εκλογικού σώματος εμπίπτει πια στις διατάξεις του ποινικού κώδικα. Με την προϋπόθεση βέβαια ότι ζούμε σ’ ένα ευνομούμενο κράτος με δικαιοσύνη κι όχι σ’ ένα ευρωπαϊκό προτεκτοράτο με σύστημα δικαιοσύνης που μπροστά του ωχριά το σύστημα αποικιακού δικαίου της μεγάλων αυτοκρατοριών του 19ου και 20ου αιώνα.
Επιπλέον ο τρόπος διεξαγωγής των εκλογών και η διαχείριση τους από τις Αρχές, προσωπικά μας δημιουργεί σοβαρά ερωτηματικά για το προκύψαν εκλογικό αποτέλεσμα. Το εμφανιζόμενο «ρεύμα» υπέρ της ΝΔ δεν είχε εκδηλωθεί στην κοινωνία μέχρι τις παραμονές της Κυριακής. Οι συγκεντρώσεις του κ. Σαμαρά ήταν από ανεμικές, έως ανάξιες λόγου με αποκορύφωμα την δήθεν «μεγάλη συγκέντρωση» της πλατείας Συντάγματος την Παρασκευή 15/6, που θα μπορούσε κάλλιστα να συγκριθεί με συγκέντρωση γκρουπούσκουλου τρίτης κατηγορίας. Κι όλα αυτά παρά την πανελλαδική κινητοποίηση του κομματικού μηχανισμού.

Η Κοινωνική Γενοκτονία στην Ελλάδα

Η Κοινωνική Γενοκτονία στην Ελλάδα και η Σύμβαση του ΟΗΕ για την Πρόληψη και την Καταστολή του Εγκλήματος της Γενοκτονίας.

« Οι στόχοι ενός τέτοιου σχεδίου (Γενοκτονίας) …είναι η διάλυση των πολιτικών και κοινωνικών θεσμών, του πολιτισμού, της γλώσσας, των εθνικών αισθημάτων, της θρησκείας, καθώς και της οικονομικής ύπαρξης εθνικών ομάδων, καθώς και η καταστροφή της προσωπικής ασφάλειας, της ελευθερίας, της υγείας, της αξιοπρέπειας….».
Ραφαήλ Λέμκιν Θεμελιωτής του όρου Γενοκτονία ( Axis Rule in Europe. Washington 1944, p. 79- 95)

«Ο Μιγέλ Οβάλδο Ετσεκολάζ αστυνομικός διευθυντής στο Μπουένος Άιρες, κηρύχθηκε ένοχος, αφού σύμφωνα με το δικαστήριο, διέπραξε «εγκλήματα εναντίον της ανθρωπότητας στα πλαίσια μίας γενοκτονίας που συντελέστηκε μεταξύ 1976 και 1983».
(Ομοσπονδιακό Δικαστήριο Αργεντινής Νο1 υπόθεση 2251/06, Σεπτέμβριος 2006).


1. Η Γενοκτονία

Η νομική έννοια της «Γενοκτονίας» εφαρμόστηκε στην δίκη της Νυρεμβέργης και αναφέρεται σε έναν ορισμένο τύπο εγκλήματος που έως τότε ήταν σχεδόν ασήμαντος, και αποδίδεται στην πρώτη νομικά καταχωρημένη διάπραξη αυτού του εγκλήματος: την συστηματική εξόντωση των Εβραίων και των άλλων Λαών από τους Ναζί.

Στη Δίκη της Νυρεμβέργης, απαγγέλθηκαν κατηγορίες για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας (εγκλήματα εις βάρος άμαχου πληθυσμού λόγω «φυλής», θρησκείας,πολιτικών πεποιθήσεων ή σωματικής κατάστασης).

Η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ασχολείται από την πρώτη της σύνοδο το 1946, με το ζήτημα που τιτλοφορεί: «Η πρόληψη και η καταστολή του εγκλήματος της γενοκτονίας» επιφορτίζοντας το Οικονομικό και Κοινωνικό Συμβούλιο να αναλάβει μελέτες εν όψει της προετοιμασίας ενός σχεδίου σύμβασης. Το σχέδιο σύμβασης είναι έτοιμο δυο χρόνια αργότερα σύμφωνα με μια διαδικασία που προκαλεί την παρέμβαση, εκτός του ίδιου του Οικονομικού και Κοινωνικού Συμβουλίου, της επιτροπής ανθρωπίνων δικαιωμάτων, και μίας ειδικής επιτροπής και συμβουλών ειδικών, στους οποίους ανήκε και ο καθηγητής Ραφαήλ Λέμκιν. Ο Λέμκιν εισήγαγε το νέο όρο Genocide (Γενοκτονία), από τις ελληνικές λέξη γένος καικτείνω.

Ισπανία: «Να σώσουμε τους ανθρώπους, όχι τις τράπεζες»

Οι Ισπανοί βράζουν από οργή. Η Bankia, την οποία οι «Indignados» (Αγανακτισμένοι) έχουν κατονομάσει ως την «πρώτη τράπεζα από άποψη εξώσεων», θα λάβει 19 δισ. ευρώ από το κράτος. Η Ισπανία θα ενισχύσει με 100 δισ. ευρώ που έλαβε από την ΕΕ όλες τις τράπεζές της αλλά την ίδια στιγμή κόβει 10 δισ. ευρώ από την παιδεία και την υγεία.

Η Μαρία Μπενίτεθ έλαβε έναν μήνα παράταση προκειμένου να βρει μια λύση προτού κάνει έξωση στην ίδια και στην οικογένειά της η Bankia, η τέταρτη μεγαλύτερη τράπεζα της Ισπανίας που λαμβάνει βοήθεια ύψους 19 δισ. ευρώ από το κράτος επειδή είναι στα πρόθυρα της κατάρρευσης. Η 42χρονη Μπενίτεθ ζει σε ένα ταπεινό σπίτι στην κωμόπολη Μοντόρο με τον σύζυγό της, τα τρία τους παιδιά ηλικίας από 17 ως 20 ετών, την 84χρονη μητέρα της και την 52χρονη ανάπηρη αδερφή της.
Επτά άτομα που κινδυνεύουν να βρεθούν στον δρόμο χωρίς δεκάρα και χωρίς δουλειά. Να γίνουν, δηλαδή, μέρος των στατιστικών για τις εξώσεις που πολλαπλασιάζονται όσο διαρκεί η κρίση στην Ισπανία. Σύμφωνα με το Εθνικό Στατιστικό Ινστιτούτο της Ισπανίας, σε 1,7 εκατ. νοικοκυριά όλα τα μέλη είναι άνεργα ενώ σύμφωνα με τις οργανώσεις που υπερασπίζονται τα «θύματα των στεγαστικών δανείων», από την αρχή της κρίσης, 150.000 άτομα έχουν χάσει τα σπίτια τους και άλλα 300.000 περιμένουν με αγωνία να τους γίνει έξωση.
Η ιστορία της Μαρίας, την οποία δημοσιεύει η γαλλική εφημερίδα «Le Monde» είναι παρόμοια με εκείνη όλο και περισσότερων Ισπανών. Η ανεργία φθάνει το 24,4% και μεγάλο μέρος των ανέργων είχε δανειστεί από τις τράπεζες για να αγοράσει σπίτι στην εποχή της ευημερίας.
Ολη η οικογένεια της Μαρίας ζει χάρη στη σύνταξη της μητέρας της, γύρω στα 400 ευρώ τον μήνα, την φιλανθρωπία της Caritas που τους παρέχει τακτικά φαγητό και τη βοήθεια των δημοτικών αρχών που πληρώνουν ενίοτε τον λογαριασμό του ηλεκτρικού ρεύματος. Η Μαρία είναι άνεργη, όπως και ο σύζυγός της που εργαζόταν κάποτε στον τομέα των κατασκευών ο οποίος έχει πληγεί χειρότερα από την κρίση. Υποθήκευσαν το σπίτι τους για να αγοράσουν ένα κτήμα με ελιές το οποίο δεν τους απέφερε όσα ήλπιζαν λόγω της μείωσης της τιμής του λαδιού. Αυτή τη στιγμή αδυνατούν να πληρώσουν τις δόσεις του δανείου ύψους 200.000 ευρώ.
Στην οικογένεια επρόκειτο να ασκηθεί έξωση στις 27 Ιουνίου. Όμως ο δημοσιογράφοςΑλμπέρτο Αλμάνσα ο οποίος διηγήθηκε την ιστορία της οικογένειας Μπενίτεθ σε ένα μικρό βίντεο που ανάρτησε στο Youtube, με τίτλο «Bankia sin alma» («Bankia χωρίς ψυχή»), κατάφερε να βάλει φωτιά στα κοινωνικά δίκτυα. Σε τέτοιο βαθμό που το υποκατάστημα της Bankia στην περιοχή κάλεσε την Μαρία σε συνάντηση την Παρασκευή 22 Ιουνίου το πρωί.
Η οργάνωση Stop Desahucios (Σταματήστε τις Εξώσεις) συγκέντρωσε καμιά εκατοστή άτομα στην είσοδο της τράπεζας. Η κινητοποίηση απέδωσε. Η διευθύντρια του υποκαταστήματος ανέβαλε την έξωση κατά ένα μήνα, για τις 17 Ιουλίου. Στο διάστημα αυτό θα εξετάσει το αίτημα της Μαρίας που είναι να δώσει το σπίτι στην τράπεζα για να διαγραφεί το χρέος της αλλά να συνεχίσει να ζει σε αυτό έναντι ενός χαμηλού ενοικίου.
Οι Ισπανοί βράζουν από οργή. Η Bankia, την οποία οι «Indignados» (Αγανακτισμένοι) έχουν κατονομάσει ως την «πρώτη τράπεζα από άποψη εξώσεων», θα λάβει 19 δισ. ευρώ από το κράτος. Η Ισπανία θα ενισχύσει με 100 δισ. ευρώ που έλαβε από την ΕΕ όλες τις τράπεζές της αλλά την ίδια στιγμή κόβει 10 δισ. ευρώ από την παιδεία και την υγεία.
«Σχέδιο διάσωσης για τους ανθρώπους, όχι για τις τράπεζες» και «Να σώσουμε τους ανθρώπους, να κάνουμε έξωση στους τραπεζίτες» γράφουν τα πανώ στις διαδηλώσεις των τελευταίων ημερών κατά της λιτότητας, της διάλυσης των εργασιακών σχέσεων και της διάσωσης των τραπεζών.
«Την ώρα που η κυβέρνηση ζητά θυσίες από τους Ισπανούς, μειώνει τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων, περικόπτει τις υπηρεσίες υγείας και αυξάνει τους φόρους, την ώρα που όλο και περισσότεροι άνθρωποι είναι στα πρόθυρα του να βρεθούν στον δρόμο, η κρατική βοήθεια που η Ισπανία ετοιμάζεται να δώσει στις τράπεζες δεν μπορεί να περάσει», καταλήγει ο «Monde».
πηγη  INPRECOR

Ευτυχώς οι Ευρωπαίοι... δεν ασχολούνται μαζί μας!

Ευτυχώς, από μια άποψη, που στη σύνοδο κορυφής του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου την Πέμπτη ουδείς θα ασχοληθεί με τα θέματα της Ελλάδας, τα οποία κρίνονται... ανεπίκαιρα. Έτσι ίσως περάσει κάπως απαρατήρητο το ελληνικό μπάχαλο, το οποίο προκλήθηκε από την απίστευτη άγνοια τού ότι στις συνόδους κορυφής οι χώρες εκπροσωπούνται σε επίπεδο αρχηγών κυβερνήσεων και κρατών.

Από την άγνοια αυτή προέκυψε η ανάθεση της εκπροσώπησης της χώρας σε επίπεδο... ΥΠΕΞ (Αβραμόπουλου), μια απόφαση για την οποία, αν τα πράγματα στην ευρωζώνη δεν ήταν τόσο σοβαρά, θα γελούσε και το παρδαλό κατσίκι.

Εντάξει, το ότι η Ελλάδα ακόμη δεν έχει υπουργό Οικονομικών δεν συνιστά αντικείμενο κριτικής, αφού η υπαναχώρηση Ράπανου σχετίζεται με πρόβλημα υγείας. Όμως, ακόμη κι αυτό θα ήταν ένα ζήτημα εάν υποθέσουμε ότι πράγματι θα υπήρχε ενδεχόμενο... «επαναδιαπραγμάτευσης» του μνημονίου – ή, έστω, όρων του – σύμφωνα με τις προεκλογικές εξαγγελίες των κομμάτων της συγκυβέρνησης και την προγραμματική συμφωνία σχηματισμού της κυβέρνησης.

Κατά τα παραπάνω, από μια άποψη ευτυχώς (δυστυχώς, φυσικά, για την υγεία του ανθρώπου!) που ο Σαμαράς δεν μπορεί να παραστεί στη σύνοδο κορυφής, διότι έτσι απαλλάσσεται και η υπόλοιπη... Εθνική Ομάδα Διαπραγμάτευσης (δηλαδή ο Βενιζέλος και ο Κουβέλης) από την υποχρέωση να ταξιδεύει για να κάνει επαφές με στόχο την ανωτέρω «επαναδιαπραγμάτευση».

Το μόνο χρέος είναι η ανθρωπιά μας

Καθώς αυτή η χώρα χάνεται όλο και περισσότερο μέσα στα παγκόσμια οικονομικά συμφέροντα, τις τεράστιες διεθνείς αγορές και τα επιχειρηματικά σχέδια απάνθρωπων μηχανισμών, το πολιτικό πεδίο της Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας δεν μπορεί να αντιπροσωπεύει κανέναν πλέον και οι κυβερνήτες μοιάζουν περισσότερο από ποτέ σαν μαριονέτες κούφιες, κενές νοήματος, απάνθρωπες φιγούρες, υπολογιστικές μηχανές. Έτσι, όποιο και αν ήταν το αποτέλεσμα των εκλογών πολλά είναι αυτά που θα μείνουνε κρυφά και αδιάφορα για τους κυβερνήτες, τους τεχνοκράτες, τους τραπεζίτες και τους καθεστωτικούς δημοσιογράφους. Άλλωστε, όλοι αυτοί έχουν πολύ βαθιά χωμένο το κεφάλι τους μέσα στον βάλτο που πλέον απλώνεται παντού, κυριεύοντας συνειδήσεις και κάνοντας φανερά τα χειρότερα χαρακτηριστικά αυτής της κοινωνίας. Βαδίζουμε σχεδόν τυφλοί μέσα στον κοινωνικό λαβύρινθο καταλαβαίνοντας πλέον ότι ο καπιταλισμός παράγει και αναθρέφει ανθρωπολογικούς τύπους όντων που μόνο οι ποινικές κυρώσεις τους συγκρατούν από το να κατασπαράξουν ο ένας τον άλλον για χάρη του κέρδους.
Όση ανθρωπιά έχει απομείνει σε αυτή την χώρα σφυρηλατήθηκε με τεράστιους κόπους από γενιά σε γενιά, μέσα σε συνθήκες τρόμου και βαρβαρότητας άλλων παλαιότερων εποχών. Η ανθρωπιά αυτή δεν μας ανήκει, δεν την κατέχουμε. Η ανθρωπιά μας είναι το μόνο μας χρέος… Και οι αντοχές αυτής της ανθρωπιάς κάθε μέρα γίνονται και πιο αμφίβολες. Καθώς οι συνταξιούχοι κρύβονται πίσω από τις ελληνικές σημαίες στα φτωχικά διαμερίσματα και κοιτάζουν με μάτια γεμάτα μίσος τους «ξένους» έξω στην πλατεία, καθώς οι αστυνομικοί χτυπάνε τον κόσμο στην διαδήλωση και οι τράπεζες παράγουν πεινασμένους και άστεγους, καθώς οι δικαστές φυλακίζουνε τους χρήστες της κάνναβης και τα κορίτσια κάνουν βίζιτες μέχρι να τελειώσουν τις σπουδές τους, καθώς η ηρωίνη πουλιέται νοθευμένη στους δρόμους για λίγα ευρώ και τα νοσοκομεία κλείνουν από υποχρηματοδότηση, καθώς τα πανεπιστήμια γίνονται εκκολαπτήρια για ζόμπι και τα τηλεοπτικά παράθυρα ξερνάνε φόβους και μαζικές αυταπάτες, καθώς η νύχτα γίνεται τρομακτική στην μοναξιά της οθόνης του υπολογιστή μου και στους δρόμους της παλιάς μου γειτονιάς δεν παίζουν πλέον παιδιά, εκεί όπου έπαιζα κάποτε, καθώς η γυναίκα μου κλαίει μόνη της κρυφά επειδή ο πατέρας της βουτηγμένος στα χρέη και τις ψευδαισθήσεις παράτησε την μάνα της μετά από 35 χρόνια γάμου και εμείς δεν έχουμε χρήματα να κάνουμε μαζί ένα παιδί, καθώς οι δελτάδες στήνουν στον τοίχο ανθρώπους που περιμένουν με τα χέρια ψηλά το μεταγωγικό όχημα για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης… ένα πράγμα παλεύω να μην ξεχάσω: Το μόνο που χρωστάμε σε αυτό τον κόσμο είναι η ανθρωπιά μας.
Δεν υπάρχει άλλο χρέος παρά μόνο η ανθρωπιά μας. Η κάθε γενιά έχει κάποια ρίσκα να πάρει και έχει να δώσει τις δικές της απαντήσεις στο μεγάλο διακύβευμα της εποχής της. Άλλες φορές είχαν οι άνθρωποι να αντιμετωπήσουν την απολυταρχία, την φτώχεια, τον πόλεμο, την δικτατορία. Η γενιά μας έχει να αντιμετωπήσει την άβυσσο, τον κοινωνικό κανιβαλισμό, το αν σύντομα θα πυροβολιόμαστε στους δρόμους για λίγα λεφτά. Το μόνο που χρωστάμε σε αυτό τον κόσμο είναι η ανθρωπιά μας.
Δεν υπάρχει άλλο χρέος παρά μόνο η ανθρωπιά μας.
Τασος Σαγρης
πηγη  UNFOLLOW

Μία χώρα, δύο έθνη…

Ο Βενιαμίν Ντισραέλι περίγραψε την ταξική διαίρεση της Βρετανικής κοινωνίας στο 19ο αιώνα λέγοντας ότι υπάρχουν δύο έθνη, οι πλούσιοι και οι φτωχοί. Αυτή η μεταφορά αποδίδει άψογα την κοινωνική και πολιτική πόλωση στις εκλογές της 17ης Ιούνη.

Προς τα αριστερά ψήφισαν κυρίως οι άνθρωποι που βρίσκονται σε παραγωγικές ηλικίες (18-55) και εργάζονται ή αντιμετωπίζουν την ανεργία, όσες/οι κατοικούν σε αστικά κέντρα κυρίως, όσοι ανήκουν στα λαϊκά στρώματα και κυρίως στις παραλλαγές της μισθωτής εργασίας, όσοι βρίσκονται σε περιοχές με μεγαλύτερο δυναμισμό (αλλά και κοινωνικές αντιθέσεις). Αντίθετα, προς τα δεξιά ψήφισαν οι μεγάλες ηλικίες (πάνω από 55), οι κάτοικοι των αγροτικών περιοχών, τα περισσότερο αστικά, μεσοαστικά και εύπορα στρώματα, οι κάτοικοι των περιοχών που χαρακτηρίζονται από μεγαλύτερο συντηρητισμό.

Ταυτόχρονα, τα αποτελέσματα αποτυπώνουν και πόλωση ως προς το πώς βιώνονται οι επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης. Στα μεγάλα αστικά κέντρα, όπου το κόστος ζωής είναι υψηλότερο και όπου οι μηχανισμοί άτυπης αλληλεγγύης λειτουργούν λιγότερο, η ανασφάλεια και η υποβάθμιση των υλικών όρων ζωής των ανθρώπων σε ενεργές ηλικίες μεταφράζεται πιο εύκολα σε οργή, σε έλλογη αγανάκτηση και σε διάθεση αλλαγής. Αντίθετα, σε περισσότερο αγροτικές περιοχές, αλλά και στις μη παραγωγικές ηλικίες (συνταξιούχοι), η ίδια ανασφάλεια μεταφράζεται σε περισσότερο φοβικά αντανακλαστικά, σε εσωτερίκευση όλων των μορφών οικονομικής ιδεολογικής τρομοκρατίας (ευρώ, καταθέσεις) και σε αναδίπλωση σε περισσότερο συντηρητικές επιλογές. Σε αυτό προστίθενται: Αφενός, το ταξικό ένστικτο των αστικών κομμάτων που σε αυτές τις εκλογές έδειξαν ότι εγκαταλείπουν τη διασπορά στις διάφορες παραλλαγές του βαλκανικού νεοφιλελευθερισμού και ανακάμπτουν στο κόμμα που κατεξοχήν εγγυήθηκε το βαλάντιό τους. Αφετέρου η σταθερότητα εκείνου του κόμματος που αποδεικνύει ότι η περιβόητη ρήση «μαζί τα φάγαμε» αποτελούσε ομολογία μιας ορισμένης πολιτικής εκπροσώπησης.

Εξαίρεση σε αυτή τη διαιρετική γραμμή η ψήφος υπέρ των νοσταλγών του Χίτλερ, που αποδεικνύει την ιδιότυπη πόλωση τμήματος της λαϊκής ανασφάλειας και του φόβου σε πρακτικές κοινωνικού κανιβαλισμού, στο έδαφος μιας σωρευμένης πολιτιστικής καθυστέρησης που νομιμοποιεί όλες τις παραλλαγές μιας βαθιά αντιδραστικής και καταφανώς λούμπεν «μαγκιάς», αποτελώντας εκδοχή καθεστωτικής ηγεμόνευσης τμήματος των λαϊκών δυνάμεων.

Σε πείσμα του κυρίαρχου λόγου που βλέπει πάντα στη διαίρεση κάτι το κακό, στην πραγματικότητα αποτελεί ό,τι πιο αισιόδοξο μπορούμε να ελπίζουμε. Με όρους κοινωνικών δυναμικών – και όχι απλώς εκλογικής καταγραφής – στην ελληνική κοινωνία διαμορφώνεται ένας ευρύτερος συνασπισμός των δυνάμεων της εργασίας, των ανθρώπων που τους αφορά το μέλλον του τόπου, των ανθρώπων που ζουν εκεί όπου κατεξοχήν κρίνεται αυτό το μέλλον, σε κατεύθυνση ρήξης με το κεκτημένο και της νεοφιλελεύθερης βαρβαρότητας και του καθεστωτικού συντηρητισμού. Οριακά θα μπορούσε κανείς να μιλήσει για ένα αναδυόμενο «ιστορικό μπλοκ» στην ελληνική κοινωνία, τη δυνατότητα συνάντησης ανάμεσα στη συμμαχία των υποτελών τάξεων και τη στρατηγική του κοινωνικού μετασχηματισμού, σε σύγκρουση με τις δυνάμεις της αγοράς και της καθυστέρησης.


Στο σταυροδρόμι που βρίσκεται η ελληνική κοινωνία, ο συσχετισμός σε αυτή τη σύγκρουση θα σφραγίσει το μέλλον του τόπου για πολλά χρόνια. Μόνο που αυτός ο συσχετισμός δεν εξαρτάται από εξωγενείς παράγοντες, αλλά από τη δική μας στράτευση και δέσμευση.

πηγη  ΙΝPRECOR

Είναι άνθρωπος της Mosanto ο νέος υπουργός αγροτικής ανάπτυξης Αθανάσιος Τσαυτάρης ?

Στο παρακάτω άρθρο ο Αθανάσιος Τσαυτάρης -καθ.Γενετικής και βιοτεχνολογίας στο Α.Π.Θ και νέος υπουργός αγροτικής ανάπτυξης και τροφίμων!!! τάσσεται ευθέως και ευθαρσώς υπέρ των μεταλλαγμένων.

Δίαιτα: Μεταλλαγμένα τρόφιμα: Μύθοι και κινδυνολογία: Η άλλη άποψη

Ο πληθυσμός της Γης προβλέπεται να ξεπεράσει σύντομα τα 10 δισεκατομμύρια ανθρώπους.
Εκτιμάται ότι, με τα σημερινά δεδομένα, η αύξηση του πληθυσμού στον πλανήτη κάθε μήνα ισοδυναμεί με τον αριθμό των κατοίκων της Νέας Υόρκης, κάθε χρόνο με τον πληθυσμό του Μεξικού και κάθε δεκαετία με τον πληδυσμό της Κίνας.
Χωρίς τη βοήδεια νέων μεδόδων, υποστηρίζουν οι εκπρόσωποι του Υπουργείου Γεωργίας των ΗΠΑ, αλλά και της εξειδικευμένης σε θέματα βιοτεχνολογίας εταιρείας Monsanto, δα αναγκαστούμε να χρησιμοποιήσουμε για την παραγωγή τροφής διαβρωμένα εδάφη αλλά και δασικές εκτάσεις.
Αυτό μπορεί, προσωρινά, να δώσει κάποια λύση στο πρόβλημα αλλά η κληρονομιά που δα αφήσουμε πίσω μας θα είναι μια άγονη, αφιλόξενη γη.
Μπροστά στο πρόβλημα της πείνας από το οποίο υποφέρει σήμερα το 1/3 του πληθυσμού της Γης, το δίλημμα γενετικά μεταλλαγμένα προϊόντα για όλους ή τροφή για αυτούς που αντέχουν να την πληρώσουν μοιάζει σχεδόν αστείο.
Η θέση εκπροσώπων πολυεθνικών εταιρειών που δημιουργούν βιοτεχνολογικά προϊόντα φαντάζει σωστή σχεδόν από κάθε άποψη: Η συνεχιζόμενη έρευνα εστιάζεται στο πώς θα βρεθεί ένας συνδυασμός αγρονομικών ωφελημάτων για τους καλλιεργητές και ποιοτικών πλεονεκτημάτων για τους επεξεργαστές τροφίμων και τους καταναλωτές.
Στον κατάλογο των προϊόντων της βιοτεχνολογίας περιλαμβάνονται πυκνότερης σύστασης πατάτες που απορροφούν λιγότερο λάδι κατά τη διάρκεια του τηγανίσματος, βαμβάκι με φυσικούς χρωματισμούς, ελαιοκράμβη και σπόρους σόγιας σχεδιασμένους να περιέχουν έλαια με χαμηλά κεκορεσμένα.
Στο εμπόριο, ήδη, κυκλοφορεί ελαιοκράμβη και σόγια ανθεκτικές στα ζιζανιοκτόνα, όπως και ποικιλίες βαμβακιού ανθεκτικές σε έντομα.
Περιορισμένης έκτασης θεωρούνται οι κίνδυνοι που προκύπτουν τόσο από την καλλιέργεια όσο και από την κατανάλωση των μεταλλαγμένων τροφίμων.
Αυτό τουλάχιστον ισχυρίζονται διακεκριμένοι γεωπόνοι, όπως, για παράδειγμα, ο καθηγητής γενετικής των φυτών Αθ.
Τσαυτάρης.