Κυριακή 1 Ιουλίου 2012

ΕΝ ΑΡΧΗ ΗΝ ΤΟ ΚΕΡΔΟΣ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ


Ο Εδουάρδο Γαλεάνο είναι ο δημιουργός του έργου: «Οι ανοιχτές φλέβες της Λατινικής Αμερικής», το οποίο θεωρείται το ευαγγέλιο των καταπιεσμένων λατινοαμερικανών. Σε συνέντευξή του στον Γιώργο Αυγερόπουλο και στην ερώτηση: «Στην Αργεντινή έγινε ένα οικονομικό πείραμα από το Δ.Ν.Τ. και την παγκόσμια οικονομική εξουσία, το οποίο απέτυχε. Τί πιστεύετε για τις οικονομικές κρίσεις που ζει η Λατινική Αμερική και όλος ο κόσμος;» είχε απαντήσει: «Υπάρχει ένα παγκόσμιο σύστημα εξουσίας, που όταν εγώ ήμουν μικρός το έλεγαν καπιταλισμό, ενώ τώρα το αποκαλούν οικονομία της Αγοράς. Έχει επίσης κι άλλα καλλιτεχνικά ονόματα.

Αλλά το κύριο χαρακτηριστικό του είναι ότι κοινωνικοποιεί τις απώλειες και ιδιωτικοποιεί τα κέρδη.

Έτσι λοιπόν αυτό το παγκόσμιο σύστημα εξουσίας κάθε λίγο καιρό, κάθε λίγα χρόνια, επιβάλλει νέες λιτότητες, σφίγγοντας τις βίδες για να αποτελειώσει με όλα όσα…αντιτίθενται στο βασικό νόμο του συστήματος: Ιδιωτικοποίηση των κερδών και κοινωνικοποίηση των ζημιών».

Το ίδιο ακριβώς ζούμε σήμερα στην Ελλάδα. Οι τράπεζες την εποχή των «παχιών αγελάδων» – που τώρα οι ίδιες και τα παπαγαλάκια τους καταγγέλλουν ως εποχή της «ψεύτικης ευμάρειας»- έβγαλαν ένα σκασμό κέρδη δανείζοντας με 19% και 25% χρήματα που οι ίδιες είχαν αποκτήσει πληρώνοντας τόκο 1%.

Εκείνη η εποχή είχε μεγάλη διάρκεια και φυσικά τα κέρδη των τραπεζών ήταν τεράστια. Τα κέρδη εκείνα όμως ήταν ιδιωτικά. Πρωτίστως των τραπεζιτών και δευτερευόντων των μετόχων. Σήμερα, με τη βοήθεια των τραπεζών η αγορά λύγισε, οι μικρομεσαίοι αυτοκτονούν, οι άνεργοι αντιμετωπίζουν πρόβλημα επιβίωσης και ως εκ τούτου, το τελευταίο που τους ενδιαφέρει είναι να συνεχίσουν να πλουτίζουν τις τράπεζες πληρώνοντας τα τοκογλυφικά επιτόκια.

Οι τράπεζες δεν έχουν ζημιά. Μείωση κερδών έχουν. Κι αυτή τη μείωση, τη βαφτίζουν ζημιά. Έρχονται, λοιπόν, οι κυβερνήσεις τους και λένε ότι αυτές οι «ζημιές» πρέπει να κοινωνικοποιηθούν. Να πληρώσουμε όλοι οι υπόλοιποι για να μη μειωθούν τα κέρδη των τραπεζών. Κι αυτό το καταφέρνουν δίχως να δοθεί κανένα αντάλλαγμα στους σωτήρες των τραπεζών, δηλαδή στους πολίτες.

Ο Ασάνζ δεν πρέπει να πέσει στα νύχια της Ουάσινγκτον


Νέα τροπή δόθηκε στη 18μηνη καταδίωξη από τους Αμερικανούς του Τζούλιαν Ασάνζ, του ιδρυτή του ιστότοπου Wikileaks. Ο 40χρονος Ασάνζ ζήτησε πολιτικό άσυλο στην πρεσβεία του Ισημερινού, στο Λονδίνο, μετά την απόρριψη από το Ανώτατο Δικαστήριο της Βρετανίας της έφεσης που είχε ασκήσει κατά της έκδοσής του στη Σουηδία, όπου αντιμετωπίζει κατηγορίες για βιασμό και σεξουαλικές επιθέσεις.
Ο Ασάνζ υποστήριξε ότι η Σουηδία «έστησε» την υπόθεση για να βοηθήσει στην έκδοσή του στις ΗΠΑ. Ο ιδρυτής του Wikileaks είχε φυλακιστεί τον Δεκέμβριο του 2011 για εννέα ημέρες στο Λονδίνο, μετά τη σύλληψή του στη Βρετανία. Αφέθηκε ελεύθερος με εγγύηση και έκτοτε ζούσε σε κατ' οίκον περιορισμό στο σπίτι ενός εύπορου υποστηρικτή του Wikileaks στην ανατολική Αγγλία.Για την ιστορία, να θυμίσουμε ότι το 2010 ο ιστότοπος Wikileaks είχε δημοσιεύσει 391.832 διαβαθμισμένα αμερικανικά έγγραφα για τον πόλεμο στο Ιράκ και 77.000 διαβαθμισμένα επίσημα έγγραφα του Πενταγώνου για τον πόλεμο στο Αφγανιστάν, καθώς και 250.000 τηλεγραφήματα ανάμεσα στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ και 270 αμερικανικές διπλωματικές αποστολές. Τα έγγραφα αυτά προκάλεσαν όπως ήταν φυσικό την οργή της Ουάσινγκτον, καθώς έδειξαν σε όλον τον κόσμο το πραγματικό πρόσωπο της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής.
Εδώ και 18 μήνες, οι Αμερικανοί κάνουν τα πάντα για να πάρουν στα χέρια τους τον 40χρονο Αυστραλό, να τον δικάσουν για κατασκοπεία και να τον καταδικάσουν ακόμη και σε θάνατο. Το μήνυμα που θέλει να στείλει η Ουάσινγτον δεν αφορά βέβαια μόνο τον Ασάνζ. Στόχος είναι να «συνετιστούν» οι δημοσιογράφοι και τα έντυπα που δημοσιεύουν υλικά τα οποία δεν αρέσουν στους ισχυρούς του πλανήτη.
Γιατί όμως ο Ασάνζ επέλεξε να ζητήσει πολιτικό άσυλο στον Ισημερινό; «Πήγε στην πρεσβεία του Ισημερινού γιατί είναι η μόνη χώρα που δεν πρόκειται να τον εκδώσει στις ΗΠΑ, που δεν πρόκειται να υποκύψει στις αμερικανικές πιέσεις», γράφει στην ηλεκτρονική του σελίδα το γαλλικό τηλεοπτικό δίκτυο Φρανς 24 και προσθέτει: «Ο σοσιαλιστής πρόεδρος του Ισημερινού, Ραφαέλ Κορέα δεν έχει κρύψει άλλωστε την περιφρόνησή του για τις Ηνωμένες Πολιτείες, μια χώρα που θεωρεί υπεύθυνη για την οικονομική καταστροφή της χώρας του».Πέρυσι, δικαστήριο του Ισημερινού επέβαλε πρόστιμο 8,6 δισεκατομμυρίων δολαρίων στην αμερικανική πετρελαική εταιρία Σεβρόν για την περιβαλλοντική καταστροφή που έχει προκαλέσει στη λεκάνη του Αμαζονίου, μια απόφαση που ο Κορέα χαρακτήρισε «την πιο σημαντική στην ιστορία της χώρας». Ο Κορέα δεν δίστασε μάλιστα να κλείσει την αμερικανική βάση στη χώρα του και να αρνηθεί την αποπληρωμή του δημόσιου χρέους της προς το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.Μεταξύ των απορρήτων τηλεγραφημάτων που είχε δημοσιεύσει ο ιστότοπος Wikileaks περιλαμβανόταν μυστικό σήμα του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, σύμφωνα με το οποίο η δεξιά αντιπολίτευση σε συνεργασία με κάποιους στρατιωτικούς και την αμερικανική πρεσβεία στο Κίτο σχεδίαζαν την οργάνωση πραξικοπήματος κατά του Κορέα.Στις 22 Μαΐου ο Ασάνζ είχε πάρει μάλιστα συνέντευξη από τον Κορέα, όπου ο πρόεδρος του Ισημερινού δήλωσε -απευθυνόμενος προς την Ουάσινγκτον- ότι αν θέλουν να εγκαταστήσουν και πάλι μια στρατιωτική βάση στον Ισημερινό θα πρέπει στο πλαίσιο της αμοιβαιότητας να επιτρέψουν τη δημιουργία μιας βάσης του Ισημερινού στη ...Φλόριντα.
Στην ην ίδια συνέντευξη ο Κορέα «καλωσόρισε» τον Ασάνζ στο «κλαμπ των διωκόμενων» και κατέστησε σαφές ότι ο Ισημερινός θα συνεχίσει να ενισχύει με κάθε μέσο όλους εκείνους που «διώκονται και συκοφαντούνται από την εκστρατεία λιντσαρίσματος την οποία οργανώνουν οι Ηνωμένες Πολιτείες».Αμερικανοί γερουσιαστές αξιώνουν άλλωστε ούτε λίγο ούτε πολύ να μπει ο Ασάνζ στη φυλακή για 2.500.000 χρόνια - 10 χρόνια για κάθε ένα από τα 250.000 απόρρητα έγγραφα του Στέιτ Ντιπάρτμεντ που δημοσίευσε ο ιστότοπος Wikileaks.

πηγη  Mpelalis Reviews

Σύριζα και νομιμότητα.



"Θα τους ταράξουμε στη νομιμότητα".
Είναι η προσφιλής ατάκα που προβάλλεται τελευταία από
στελέχη του Σύριζα και τον Αλ.Τσίπρα.

Καθόλου ευφυής (και μάλλον μη απαραίτητη) ατάκα
που όσο παραμένει θολή και αδιευκρίνιστη, προκαλεί
σύγχυση, αμφιβολίες και...ανατριχίλες.
Η ατάκα/ρήση ανήκει στον Ηλία Ηλιού, βουλευτή της ΕΔΑ.
Ισως, για την εποχή του, τις πολιτικές συνθήκες που
επικρατούσαν τότε...να ήταν απαραίτητη και αποτελεσματική.

Σήμερα όμως;;

Τι ακριβώς υποδηλώνει;;
Τη θέληση/απόφαση του Σύριζα να ασκήσει με επάρκεια και
αποτελεσματικότητα τα κοινοβουλευτικά του καθήκοντα και
υποχρεώσεις, ως αξιωματική αντιπολίτευση;;
Μα...αυτά είναι...αυτονόητα και νόμιμα!!
Γιατί να "απαιτείται" μία...επιπλέον δήλωση;;!!

Σε ποιούς απευθύνεται;;
Στο 27% των ψηφοφόρων του;; Σε ολόκληρο τον Λαό;;
Ζήτησε κανείς τους από τον Σύριζα νάναι...παράνομος;;!!
(αρκεί, βέβαια, μας εξηγήσουν...τί είναι και τί
θεωρούν νόμιμο ή παράνομο!!).
Μήπως...με την ατάκα αυτή ο Σύριζα απευθύνεται στη
Συγκυβέρνηση και το συνολικό Σύστημα που την στηρίζει;;
Πρόκειται, δηλαδή, για ένα "τεστ νομιμοφροσύνης",
που ο Σύριζα επιδιώκει να...περάσει;;
----------------------------------------------------------------
Αυτά και άλλα ερωτήματα θα παραμένουν...περιμένοντας
το Χρόνο (και τον Σύριζα) να δώσει απαντήσεις...
Μέχρι τότε...
ΟΛΟΙ αυτοί...εκεί στη Κουμουνδούρου...
οφείλουν να αντιληφθούν έ γ κ α ι ρ α πως
το Δρόμο που άνοιξε ο Λαός στις εκλογές...
ΔΕΝ θα τον βαδίσουν μόνοι και ερήμην του Λαού...
αλλά σε συμπαράταξη μ΄αυτόν!!
Οφείλουν ά μ ε σ α να συνειδητοποιήσουν πως
Δύναμη για τον Σύριζα δεν είναι η ψήφος του 27%,
αλλά η Ισχύς ενός οργανωμένου και διεκδικητικού
Κινήματος που πηγάζει μ ό ν ο ν από το Λαό!!

Σύριζα μέσα στη Βουλή...Λαός ΕΞΩ από αυτή!!
Αυτή είναι η μοναδική...συνταγή Επιτυχίας!!
Αυτή που θα μπορέσει να βάλει Τέλος στη Βαρβαρότητα.
Στην Εξαθλίωση Ανθρώπων. Την Υποταγή της Πατρίδας.

Ας αφήσουν, λοιπόν, τις "ατάκες περί νομιμότητας".
Δεν υπάρχει άλλος Χώρος για οτιδήποτε άλλο,
παρά μ ό ν ο για Δράση.
Και...επιτέλους...
ΔΕΝ υπάρχει άλλος Χρόνος για...Ελπίδα...
Στέρεψε...
Οπως στερεύει και η Ζωή μας...

πηγη  Πολιτικο Κορακι

Σάββατο 30 Ιουνίου 2012

Εγκλημα και ευκολία


Επαίρεται για τις επιτυχίες του(!) στη Λιθουανία το ΔΝΤ! Στη δύστυχη (πλέον) αυτή χώρα, ο κατώτατος μισθός είναι στα 232 ευρώ! Το 10% του πληθυσμού έχει ήδη μεταναστεύσει! Και οι νεοναζί κάνουν παρελάσεις στους δρόμους φορώντας ξεδιάντροπα στολές των Βάφεν Ες Ες. Οπως και στη Λεττονία. Και αλλού.

Αυτήν την Ευρώπη μας προτείνει το ΔΝΤ; και προς αυτήν την Ευρώπη τέχνας απεργάζεται το Βερολίνο;

Στη Βουλγαρία ο κατώτατος μισθός είναι στα 138 ευρώ! Στην Ουγγαρία οι εθνικιστές εγείρουν αγάλματα κι αποδίδουν τιμές στον φασίστα ναύαρχο Χόρτυ – σύμμαχο των Ναζί στον πόλεμο. ΣτηνΠορτογαλία ο κατώτατος μισθός έχει γκρεμισθεί στα 566 ευρώ. Στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο πολιτικές δυνάμεις απ’ τους Πράσινους έως την Ακροδεξιά προωθούν την «ταύτιση του ναζισμού με τον κομμουνισμό»! Την απόλυτη δηλαδή αποκολοκύνθωση της ιστορικής μνήμης. Στην Αυστρία ξαναπάνε για «Ανσλους» – ένα «Ανσλους» που τουλάχιστον οι γερμανικές Τράπεζες έχουν ήδη πετύχει! Αυτήν την Ευρώπη θέλουμε;

Πολλά χρόνια τώρα διακινούνται στην Ενωση, μέσω των εξαρτημένων και εξαρτυμένων ΜΜΕ, πλήθοςστερεοτύπων που χειραγωγούν τους πολίτες, τους υποτάσσουν και τους αποβλακώνουν.
Για παράδειγμα: η φοροδιαφυγή των πλουσίων στη Γερμανία καθώς και η διαφθορά των Εταιρειών έχουν αναχθεί σε εθνικό σπορ!

Παρασκευή 29 Ιουνίου 2012

Περισσεύετε


Συνεχίζονται οι αυτοκτονίες στη χώρα μας, όπως συνεχίζονται και οι απολύσεις. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι αναζητούν εργασία και διαπιστώνουν πως είναι περιττοί. Δεν τους χρειάζεται πια κανείς.
Άνθρωποι που μέχρι χτες μάχονταν ενάντια στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο αναζητούν εναγωνίως κάποιον να τους εκμεταλλευτεί.
Υπάρχει λοιπόν κάτι χειρότερο από το να σε εκμεταλλεύονται: να μην θέλει να σε εκμεταλλευτεί κανείς.
«Παρακαλώ, δώστε μου μια δουλειά. Ας με εκμεταλλευτεί κάποιος».
Είναι τραγικό να διαπιστώνεις πως είσαι περιττός και πως δεν υπάρχει κανείς να σε εκμεταλλευτεί.
Από την άλλη, είναι φοβερή ικανοποίηση για την οικονομική εξουσία -την αληθινή εξουσία δηλαδή- να βλέπει να σέρνονται εκλιπαρώντας στα πόδια της άνθρωποι που μέχρι χτες αγωνίζονταν για τα δικαιώματά τους.
«Παρακαλώ, δώστε μου μια δουλειά, έστω και με ελάχιστα χρήματα. Θέλω να γίνω δούλος»
«Λυπάμαι, είστε περιττός»
«Και τι θα κάνω;»
«Δεν ξέρουμε, ούτε και μας νοιάζει. Αυτοκτονήστε, κρυφτείτε, εξαθλιωθείτε αλλά -το κυριότερο- εξαφανιστείτε από μπροστά μας»
Οι εξαθλιωμένοι πληθαίνουν διαρκώς αλλά κανείς δεν παίρνει το θάρρος να πει πως δουλειές δεν πρόκειται να υπάρξουν.
Πολιτικοί υπόσχονται αόριστα νέες θέσεις εργασίας -ενώ ξέρουν πως δεν πρόκειται να υπάρξουν- και κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να «κρύψουν» τους άνεργους. Στατιστικά τρικ και νέοι όροι που παρουσιάζουν τους άνεργους ως εργαζόμενους.
Και μένει κρυφή και μια άλλη πραγματικότητα: οι πολιτικοί είναι διακοσμητικοί. Είμαστε στα χέρια των αγορών. Τους ανήκουμε.
Βέβαια, έχουν μια χρησιμότητα οι άνεργοι και οι εξαθλιωμένοι: συμβάλλουν στο να μένουν φρόνιμοι και φοβισμένοι οι δούλοι που κατάφεραν να έχουν μια δουλειά.
Το καλύτερο απ’ όλα είναι πως οι άνεργοι κατηγορούνται επειδή δεν έχουν δουλειά. Αν και όλοι ξέρουν πως δουλειές δεν υπάρχουν και δεν πρόκειται να υπάρξουν.
Και άνεργος, και ένοχος. Αφού δεν κερδίζουμε από σένα, είσαι περιττός. Περισσεύεις. Είσαι ένα λάθος. Δεν έπρεπε να γεννηθείς.
Και οι περισσότεροι άνεργοι το δέχονται. Νιώθουν ένοχοι επειδή είναι άνεργοι.
Αυτός που βρίσκεται χωρίς δουλειά αμφισβητείται και βάλλεται από όλους -και από τον εαυτό του- αλλά ο γόνος πλούσιας οικογένειας που δεν θα εργαστεί ποτέ στη ζωή του και κοπροσκυλιάζει πλουσιοπάροχα όλη μέρα δεν αμφισβητείται από κανέναν και δεν νιώθει καμία ενοχή.
Πώς φτάσαμε ως εδώ; Αποδεχόμενοι ως δεδομένα αυτά που έπρεπε να αμφισβητήσουμε. Αν αποδεχτείς ότι ο άνθρωπος είναι μια οικονομική ύπαρξη -και έχει λόγο να ζει μόνο αν προσφέρει κέρδος-, όλα αυτά μοιάζουν λογικά. Ο άνθρωπος, όμως, δεν έρχεται στη ζωή με οικονομικούς όρους. Ο άνθρωπος είναι κάτι πολύ πιο σημαντικό.
Και τώρα τι θα κάνουμε; Τουμπεκί. Έτσι κάνουν όλοι. Σε όλον τον κόσμο. Εμείς, άλλωστε, ψηφίσαμε πριν δυο εβδομάδες και αποφασίσαμε πως εκατοντάδες χιλιάδες συνάνθρωποί μας είναι περιττοί. Αυτό ψηφίσαμε. Αντί να ψηφίσουμε για τους ανθρώπους, ψηφίσαμε για να καθησυχάσουμε τις αγορές.Οπότε, αφήστε τις κλάψες για αυτούς που αυτοκτονούν και αυτούς που έχουν εξαθλιωθεί. Παραδεχτείτε πως σας δίνουν και μια κρυφή ικανοποίηση. Μπορεί να είστε δούλος αλλά δεν είστε στη θέση τους. Ακόμα.
Είναι υπέροχο πως οι αγορές -δια των εκπροσώπων τους- ζητάνε από τους άνεργους και τους εξαθλιωμένους να καταδικάσουν τη βία. Αν και αυτοί υφίστανται καθημερινά την πιο άγρια βία, με κίνδυνο -πολλές φορές- ακόμα και τη ζωή τους.
Η βία που πρέπει να καταδικαστεί αλλά κανείς δεν μπαίνει στον κόπο να την καταδικάσει είναι η βία της αδιαφορίας.


πηγη  Mpelalis Reviews

Πέμπτη 28 Ιουνίου 2012

Πεθαίνεις...το πήρες χαμπάρι;



Πτωχή μου Ελλάς.
Πεθαίνεις...
Φτωχή μου Πατρίδα.
Πεθαίνεις...

Πρωθυπουργό στην ουσία δεν έχεις.
Διευθύνει τη Χώρα από το σπίτι του.
Επέλεξε πρώτα να εκλεγεί και μετά να χειρουργηθεί.
Πρώτα το Ψέμα...μετά η Αλήθεια.
Εχεις, όμως, "ισχυρή κυβέρνηση".
Μνημονιακή μεν, "προοδευτική" δε.
Εχεις υπουργό Οικονομικών έναν Φανατικό των Μνημονίων.
Σ΄αυτόν ανατέθηκε η "επαναδιαπραγμάτευση" τους.
Η "αναθεώρηση". Η "απαγκίστρωση".

Πτωχή μου Ελλάς.Φτωχή μου Πατρίδα.
Στην ουρά βρίσκεσαι καθημερινά.
Σε ουρά Θανάτου.
Για φάρμακα και φακές.

Πτωχή μου Ελλάς. Φτωχή μου Πατρίδα.
Σταύρωσες τα Χέρια σου και καρτεράς ν΄ακούσεις...
...μακαρία η Οδός...
Παραδόθηκες. Προδόθηκες.
Σου αξίζει, άραγε, η Εξαθλίωση;; Η Υποταγή;;
Πόσους σωτήρες χρειάζεται να μετρήσεις ακόμα;;
Σε πόσους ακόμα θα εκχωρήσεις τη Ζωή σου;;

Δρόμοι και Πλατείες σού Μένουν.
Θέληση και Απόφαση.
Οργάνωση και Αντίσταση.


Σ ή μ ε ρ α...
Αύριο θάναι πολύ ΑΡΓΑ.


πηγη  Πολιτικο Κορακι

Δικαστικοί επιμελητές της τρόικας


Δεν πρόκειται, λέει η Μέρκελ, όσο... ζει η ίδια, να κοινοτικοποιηθεί το χρέος της ευρωζώνης. Συνεπώς μην περιμένετε ευρωομόλογα ή παρόμοιες «διευκολύνσεις». Πρόκειται για έναν ακόμη εκβιασμό στο πλαίσιο του πολέμου μεταξύ της Γερμανίας και όλων των άλλων για τους όρους οι οποίοι θα συνοδεύσουν την όποια «λύση» αποφασιστεί αργά ή γρήγορα. Είναι όμως ενδεικτικός του χάους που επικρατεί στην ευρωζώνη ελάχιστα πριν από τη σύνοδο κορυφής.

Στην πραγματικότητα όλοι οι παράγοντες της ζώνης του ευρώ, αλλά και οι εκτός αυτής ενδιαφερόμενοι, έχουν καταλήξει στη συνταγή την οποία προκρίνουν και με την οποία θεωρούν ότι θα τεθεί ένα – έστω προσωρινό – φρένο στην κατρακύλα της Ευρώπης και του ευρώ. Αυτή περιγράφεται από τα εξής:

● Τραπεζική ενοποίηση με κάποιου είδους (;) εγγύηση των καταθέσεων έως ένα επίπεδο.

● Δημοσιονομική ενοποίηση και έλεγχος των εθνικών προϋπολογισμών από τις Βρυξέλλες – δηλαδή από τη Γερμανία.

● Πολιτική ενοποίηση – δηλαδή θέσπιση υπουργού Οικονομικών, εκλεγμένου προέδρου και άλλων κοινών πολιτικών θεσμών για την ευρωζώνη.

● Κοινοτικοποίηση του χρέους με κάποια μορφή ευρωομολόγων και όποιων άλλων εργαλείων κριθούν απαραίτητα.

Οι διαφωνίες εστιάζονται στη «σειρά» με την οποία θα υιοθετηθούν τα επιμέρους μέτρα. Όμως οι διαφωνίες αυτές μόνον τυπικές δεν είναι, αφού η Γερμανία επιζητεί πρώτα την κατοχύρωση του ελέγχου της επί της οικονομικής πολιτικής και των προϋπολογισμών των εταίρων της.

Αντιθέτως όλοι οι άλλοι, ήδη κλυδωνιζόμενοι ή απειλούμενοι, ζητούν τώρα την άμεση ανακούφιση από τους σαρωτικούς κινδύνους της κρίσης, με την προοπτική να διαπραγματευθούν στη συνέχεια την έκταση των παραχωρήσεων που θα κάνουν στο πλαίσιο της πολιτικής, οικονομικής, πιστωτικής κ.λπ. ενοποίησης.

Έτσι εύκολα μπορεί κάποιος να διαπιστώσει ότι η κρίση, η οποία έχει ήδη αποκτήσει έντονα πολιτικά χαρακτηριστικά, πλέον πλησιάζει η στιγμή να αγγίξει τον πλέον πολιτικό πυρήνα της: την εθνική κυριαρχία σε όλη της την έκταση.


Η Μεταμοντέρνα Αριστερά

Ο όρος «Μεταμοντέρνος» (Post Modern) αφορά ουσιαστικά την τάση, προσπάθεια και προδιάθεση αποδόμησης – διάλυσης ουσιαστικά – όλου του «Μ...