Δ Καζάκης ΕΟΖ Κρατος εν Κρατει Νερό Ξεπούλημα

Nερό, το πιο πολύτιμο αγαθό!

Της Νέλλης Ψαρρού

Νεκρός βρέθηκε ο δασολόγος Κώστας Πενταράκης στις 9 Μαΐου 2012 σε μια χαράδρα του νομού Χανίων, ύστερα από 14 μήνες που αγνοούνταν. Τα αίτια του θανάτου του παραμένουν αδιευκρίνιστα.

Αποπηγάδι. Ορεινός όγκος του νομού Χανίων. Μια περιοχή σχεδόν απάτητη, γεμάτη πηγές και τρεχούμενα νερά αναγνωρισμένης ποιότητας, γεμάτη τεράστιες καστανιές, κουμαριές, κερασιές, βελανιδιές, μοναδικά ερικοδάση και πάμπολλες καλλιέργειες. Με τόσο πυκνή βλάστηση που νομίζεις πως είσαι σε ζούγκλα, και τα λιγοστά σπίτια βρίσκονται κρυμμένα σε μια φυσική παραλλαγή. Κηρυγμένη ως προστατευόμενη περιοχή (ΦΕΚ 65/3.2.2006), με πληθώρα σπάνιων και ενδημικών φυτών, χώρο τροφοληψίας μεγάλων αρπακτικών πουλιών (γυπαετοί, όρνεα, χρυσαετοί κ.ά.) και πτητικός διάδρομος μεταναστευτικών πουλιών – πολλά από τα οποία, μαζί με αρκετά θηλαστικά, αποτελούν απειλούμενα είδη παγκόσμιου ενδιαφέροντος, που τελούν υπό αυστηρή κοινοτική προστασία. Σε αυτή την περιοχή ξεκινά η ιστορία μας.

Το 2001, με ομόφωνη απόφαση του Δ.Σ. Βουκολιών γίνεται αποδεκτό το αίτημα της κατασκευαστικής εταιρείας Κτίστωρ ΑΤΕ (εκπρόσωπος, κ. Γιώργος Φακίδης) «να προχωρήσει στις απαιτούμενες μελέτες για τη δημιουργία αιολικού πάρκου στην περιοχή… αφού υπάρχει η διαβεβαίωση ότι ο Δήμος θα έχει οικονομικές απολαβές και έμμεσα οφέλη… Η εταιρεία κατά τη διάρκεια της έρευνάς της υποχρεούται αφενός να ενημερώνει το Δήμο για κάθε παρέμβαση που πρέπει να γίνει, προκειμένου να υπάρξει προστασία των ιδιοκτησιών των Δημοτών μας αλλά και του περιβάλλοντος». Σιωπή. Τις χρονιές 2004-6, μετά από διαδοχικές αιτήσεις των εταιρειών Υδροαιολική Κρήτης Α.Ε. (που συστεγάζεται με την Κτίστωρ), Αιολική Μουσούρων Ο.Ε. (διακριτικός τίτλος της «Παναγιώτης Λαγαδάκος & ΣΙΑ Ο.Ε. & Ε.Ε.), Leontio Aiolos Α.Ε. και Aries Aiolos Ενεργειακή Α.Ε., το δασαρχείο Χανίων προχωρεί στις πράξεις αποχαρακτηρισμού ιδιωτικών γεωργικών και κτηνοτροφικών εκτάσεων, τις οποίες χαρακτηρίζει δασικές. Οι ιδιοκτήτες των εκτάσεων δεν γνωρίζουν τίποτα, ούτε ενημερώνονται από τις δημοτικές αρχές – που αργότερα δήλωσαν άγνοια, ενώ υπήρχε έγγραφο μνημόνιο συνεργασίας του δημάρχου με την εταιρεία. Συνολικά, 2.700 στρέμματα χαρακτηρίζονται δασικά στο Αποπηγάδι ως το τέλος του 2006. Για να τελεσιδικήσει ο χαρακτηρισμός πρέπει να γίνει δημόσια ανάρτηση και να περάσει προθεσμία 60 ημερών για τυχόν ενστάσεις. Και πράγματι έτσι γίνεται. Και μάλιστα οι εκτάσεις δεν κηρύσσονται απλώς δασικές, αλλά δημόσιες δασικές! Διότι εφαρμόστηκε νόμος (Ν. 998/79) που τεκμαίρει κυριότητα των δασικών εκτάσεων υπέρ του δημοσίου εφόσον δεν αποδειχτεί ότι είναι ιδιωτικές – αυτός είναι και ο σκοπός των ενστάσεων. Να επισημανθεί βέβαια εδώ ότι ο εν λόγω νόμος δεν ισχύει για την Κρήτη, καθώς, από την ένωσή της με την Ελλάδα και μετά, αναγνωρίστηκε η κτήση των γαιών της από τους ντόπιους λόγω επαναστατικού δικαίου (δηλαδή η νομή των γαιών γίνεται προς τους επαναστάτες που απελευθέρωσαν την Κρήτη) και όχι ως ανήκοντα στο Οθωμανικό δημόσιο που περιήλθαν αυτοδικαίως στο ελληνικό κράτος (Ν. 147/1914). Εν πάση περιπτώσει, μετά την ανάρτηση των χαρακτηρισμών η απόφαση τελεσιδικεί και οι εκτάσεις θεωρούνται δημόσιες δασικές. Στη συνέχεια παραχωρείται στην εταιρεία μέρος τους που ήταν αναγκαίο για την εγκατάσταση των ανεμογεννητριών για 99 χρόνια έναντι 93.300 ευρώ (ΚΥΑ 91384/1057/7-6-2007).

Όταν ο πλούτος ξεπερνά κάθε φαντασία...

Αυξήθηκε ο αριθμός των πολύ πλουσίων ανθρώπων παγκόσμια, αλλά η συνολική περιουσία τους αποτυπωμένη σε χρηματιστικές αξίες μειώθηκε μέσα στο 2011. Αυτό δείχνει η πρόσφατη έκθεση της Capgemini και της RBC Wealth Management για τον παγκόσμιο πλούτο των ατόμων με μεγάλη περιουσία (High Net Worth Individuals). Άτομα με μεγάλη περιουσία (HNWI) θεωρούνται εκείνα που διαθέτουν περιουσιακά στοιχεία προς επένδυση άνω του 1 εκατ. δολ.


Σύμφωνα λοιπόν με αυτήν την ετήσια έκθεση ο αριθμός των πολύ πλούσιων ατόμων παγκόσμια ανήλθε στα 11 εκατομμύρια, δηλαδή μόλις στο 0,15% του παγκόσμιου πληθυσμού. Ο συνολικός πλούτος που συγκέντρωσαν στα χέρια τους ανήλθε το 2011 στα 42 τρις δολάρια, που αντιστοιχεί στο 60% του παγκόσμιου ΑΕΠ την ίδια χρονιά. Αν συγκρίνουμε τον πλούτο αυτόν με τα 460 δις δολάρια που αποτελούν το ετήσιο εισόδημα για τους εργατοϋπαλλήλους διεθνώς, οι οποίοι αποτελούν το 60% του παγκόσμιου πληθυσμού, τότε συμπεραίνουμε ότι για κάθε 100 δολάρια αμοιβής των εργαζομένων οι πλουσιότεροι άνθρωποι του πλανήτη αποκομίζουν 9.130 δολάρια σε ετήσια βάση.
Στο σημείο αυτό θα πρέπει να παρατηρήσουμε ότι η μείωση αυτή των περιουσιών των πολύ πλουσίων (HNWI) οφείλεται κατά κύριο λόγο στην πτώση των χρηματιστικών αξιών κατά το 2011. Η περασμένη χρονιά λοιπόν ήταν μια δύσκολη χρονιά για τα κορυφαία αρπακτικά της παγκόσμιας αγοράς. Η αβεβαιότητα των χρηματαγορών δεν έστρεψαν τα διαθέσιμα κεφάλαια αυτών των HNWI σε επενδύσεις στην παραγωγή και στην πραγματική οικονομία, αλλά σε επενδύσεις ασφαλείας. Έτσι, οι «επενδύσεις του πάθους» γνώρισαν έξαρση μέσα στο 2011 ως καταφύγιο για τους περισσότερους HNWI, ιδίως τους προερχόμενους από τις αναπτυσσόμενες αγορές. Ως «επενδύσεις του πάθους» η έκθεση ονομάζει τις αγορές πολυτελών αυτοκινήτων, σκαφών και τζετ, οι οποίες εκτινάχθηκαν μέσα στο 2011.
Μια ακόμη σοβαρή κατηγορία αυτών των επενδύσεων είναι οι αγορές τέχνης και αντικειμένων αξίας. Το ενδιαφέρον των HNWI για επένδυση σ’ αυτές τις αγορές εκτίναξαν τις τιμές ειδικά για είδη τέχνης και ιστορικά αντικείμενα αξίας από την Κίνα και την Λατινική Αμερική. Χάρις σ’ αυτή την ζήτηση, η Κίνα (συμπεριλαμβανομένου του Χονγκ Κονγκ) ξεπέρασε τις ΗΠΑ ως τη μεγαλύτερη παγκόσμια αγορά τέχνης και αντικειμένων αξίας, αντιπροσωπεύοντας το 30% της παγκόσμιας αγοράς τέχνης το 2011 έναντι του 29% για τις ΗΠΑ.
Ένα ακόμη επενδυτικό καταφύγιο για τους HNWI το 2011 ήταν η αγορά κοσμημάτων, πολύτιμων λίθων και ρολογιών πολυτελείας. Η αγορά αυτή λόγω της αυξημένης ζήτησης εκτινάχθηκε μέσα στο 2011 με τα διαμάντια να έχουν τον πρώτο λόγο στις προτιμήσεις των επενδυτών αυξάνοντας τις τιμές τους κατά 20% σε σχέση με τον προηγούμενο χρόνο.
Αύξηση παρατηρήθηκε και σε άλλα συλλεκτικά είδη πολυτελείας για επενδυτές, όπως είναι τα κρασιά, οι αντίκες, και τα αναμνηστικά. Η αγορά αυτή γνώρισε αποκλίνουσες τάσεις με το πρόσημο της αμπελοοινικής αγοράς του 2011 να είναι αρνητικό, ενώ τα σπάνια γραμματόσημα συνέχισαν να αποτελούν ελκυστική επιλογή για τους επενδυτές με όλους τους δείκτες να αυξάνονται εντυπωσιακά μέσα το 2011.

Σχολή για Τσάρους της Οικονομίας.Λειτουργεί στην Αθήνα…

Είναι κάτι συμπτώσεις σ΄αυτό το τόπο που βγάζουν μάτι. Τουλάχιστον τρείς υπουργοί Οικονομικών, μοιραία πρόσωπα, στις κυβερνήσεις,
που μας φέρανε στο σημερινό χάλι με το έλλειμμα, τη τρόικα, το ΔΝΤ τα μνημόνια, την ύφεση, την φτώχεια και τις αυτοκτονίες και που πάνε πάλι να μας…..σώσουν, δεν είναι μόνο καθηγητές με τρανταχτά χαρτιά.

Βγήκανε και από την ίδια πολιτική μήτρα εφαρμόζοντας κατά γράμμα τη συνταγή των αγορών.

Πρόκειται για καθαρόαιμους φιλελεύθερους ή «γενίτσαρους» της οικονομικής σκέψης, με αριστερή αφετηρία, που μας ήρθαν πεσκέσι από το Σίτι η βρήκαν το δρόμο τους στις αγορές μέσα από καταστάσεις που προσκύνησαν.

 Κοινό σημείο αναφοράς τους μέχρι σήμερα είναι –φανερά- η θητεία τους και η συνεισφορά τους στο ΣΟΕ (Συμβούλιο Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων) του υπουργείου Εθνικής Οικονομίας, το «lobby» που αξιοποιήθηκε κυρίως από τα τέλη της δεκαετίας του ’80 για να «πατεντάρει» τον επόμενο τσάρο της οικονομίας.

 Γ. Αλογοσκούφης, καθηγητής Οικονομικών στο Σίτι του Λονδίνου (τώρα διδάσκει στην παλιά Εμπορική), υπεύθυνος του ΣΟΕ τις μέρες της κυβέρνησης Μητσοτάκη το ’90, η οποία δεν πρόλαβε όμως να κάνει όλα όσα της πρότεινε (με εξαίρεση ίσως μόνο τα λεωφορεία πίσω στους νοικοκυραίους).

Στις υπόλοιπες «εργασίες» (ανάθεση κατασκευής μονάδα της ΔΕΗ στο Λαύριο φωτογραφικά σε ιδιώτη, πώληση της Ολυμπιακή, άλλες ιδιωτικοποιήσεις) η συνταγή για τις δουλειές χάλασε τότε, λόγω του συνωστισμού φίλων του επίτιμου που έσπευσαν να τα πάρουν όλα κοψοχρονιά και στο άψε –σβήσε.
 Υπουργός οικονομικών, βουλευτής Α΄Αθήνας στις τελευταίες κυβερνήσεις Καραμανλή. Προκαλεί την πρώτη οικονομική απογραφή που βγάζει σε ξέρα. Προσπαθεί, όμως με αυτό το άλλοθι να χρεώσει την πολιτική σκληρής λιτότητας την οποία εφάρμοσε, στους προκατόχους του.

Επιμένει στο δόγμα της ήπιας προσαρμογής αλλά ο ίδιος τρέχει αποκρατικοποιήσεις με…..ιστορία και ουρά, (OTE σε τιμή ευκαιρίας κ.α.).
Είναι τσάρος σε μια περίοδο, που στην κυβέρνηση και στην πιάτσα, επικρατεί η «παρέα του Λονδίνου»
 Είναι η ώρα που η πολιτική «υποχρεώνει» τα ταμεία να βάλουν τα λεφτά τους σε ομόλογα (ΔΟΜΗΜΕΝΑ, ΤΟΞΙΚΑ ΚΑΙ ΑΛΛΑ). Η ευθύνη όμως, όπως λέγεται, ήταν άλλου υπουργού, που έφυγε στην πορεία. Το έλλειμμα όμως, οδηγεί, μαζί με τον εσπερινό από το Βατοπέδι, σε απόδραση Καραμανλή και εκλογές, με τον καθηγητή, που είχε φύγει στο τελευταίο ανασχηματισμό, να μην βρίσκει ούτε την ψήφο του.

 Γ. Ζανιάς, καθηγητής κι αυτός, με θητεία γενικού γραμματέα στο υπουργείο
Εθνικής Οικονομίας, (με κυβέρνηση Σημίτη), δίπλα στο Ν. Χριστοδουλάκη με το δεύτερο πακέτο της ΔΕΗ να βγαίνει (με τον τρόπο που βγήκε), στο Χρηματιστήριο και στη ΓΕΝΟΠ, τότε να μην ανοίγει μύτη.
 Το μεγάλο “deal” όμως της τότε εποχής, θέλει τα ΕΛΠΕ (που ανήκαν στο Δημόσιο), δήθεν να απορροφούν, μέσω της Σοφοκλέους, την Πετρόλα αλλά , ώ του θαύματος, ουσιαστικά να γίνεται ιδιοκτήτης τους ο Λάτσης.

Ένας χρόνος ΕΠΑΜ...

Πριν ακριβώς έναν χρόνο, την Κυριακή στις 16 Ιουλίου 2011 στο αμφιθέατρο "Μίκης Θεοδωράκης" του Δήμου Ελληνικού, μαζεύτηκαν περί τους 480 αγωνιστές απ' όλη την Ελλάδα για να ιδρύσουν αυτό που ονομάστηκε Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο.
Η ιδρυτική συνδιάσκεψη διάρκεσε σχεδόν όλη την ημέρα και σαν στόχο είχε όχι να δημιουργήσει μια ακόμη πρωτοβουλία πολιτών, ούτε μια ακόμη ομάδα πίεσης ή παραίνεσης για να βρεθούν κάποιοι άλλοι να δημιουργήσουν το αναγκαίο Παλλαϊκό Μέτωπο που είχε ανάγκη ο λαός.

Το κάλεσμα που μάζεψε τους συναγωνιστές ήταν ανώνυμο και κυκλοφόρησε από χέρι σε χέρι δίνοντας ραντεβού την συγκεκριμένη Κυριακή. Ήταν ανώνυμο γιατί απευθυνόταν σε όσους όχι μόνο τους άρεσε, ή καλόβλεπαν μια τέτοια ενέργεια, αλλά κυρίως σε όσους ήθελαν να την κάνουν δική τους υπόθεση. Όποιος λοιπόν την έκανε δική του υπόθεση, διακινούσε το κάλεσμα σαν δικό του και έτσι συγκεντρώθηκαν οι συμμετέχοντες στην ιδρυτική.
Όποιος έφτανε εκείνη την Κυριακή στην ιδρυτική και ήθελε να συμμετάσχει αντιμετώπιζε δυο σοβαρές δυσκολίες. Για να μπορέσεις να συμμετάσχεις στις εργασίες θα έπρεπε να προχωρούσες σε εγγραφή, γιατί μόνο αυτοί που αποδέχονταν το κάλεσμα γίνονταν δεχτοί στην ιδρυτική. Δεύτερο, έπρεπε να αναλάβεις ένα καθήκον: να καθίσεις στην γραμματεία της ιδρυτικής, να στελεχώσεις την περιφρούρηση, να βοηθήσεις στην εξυπηρέτηση των συνέδρων για την παροχή καφέ, αναψυκτικών και τροφής, κοκ. Δεν υπήρχε μηχανισμός στημένος από τα πριν. Όποιος ερχόταν αναλάμβανε αμέσως κάποια δουλειά. Όσοι μάλιστα είχαν την προνοητικότητα να έρθουν από νωρίς, φορτώθηκαν και τις πιο σημαντικές σε απαιτήσεις δουλειές της ιδρυτικής...
Στην διάρκεια της ιδρυτικής είχαμε πολλά παρατράγουδα. Πράγμα απολύτως φυσικό. Όπως θα διαπιστώναμε αργότερα, δεν υπάρχει πιο δύσκολο πράγμα από το να απαλλαγείς από τα νευρωτικά και ιδεολογικά σου σύνδρομα προκειμένου να παλέψεις για τους κοινούς στόχους. Δεν υπάρχει τίποτε πιο δύσκολο από το να βάλεις το κοινό καλό, τους κοινούς αγώνες, πάνω από τις δικές σου προκαταλήψεις.
Σήμερα, έναν χρόνο μετά, το ΕΠΑΜ αναπτύσσεται ραγδαία με οργανώσεις παντού ανά την Ελλάδα (πάνω από 97) και εκκαθαρίζει τα μητρώα του γιατί δεν αρκεί να συμφωνείς με τα προτάγματα του μετώπου, πρέπει επίσης να κάνεις δική σου προσωπική υπόθεση την επιτυχία του ΕΠΑΜ και των στόχων του. Τα μέλη του, 10 φορές περισσότερα από την εποχή της ιδρυτικής, έχουν κατακτήσει σε μεγάλο βαθμό ένα δέσιμο, μια σχέση αλληλεγγύης και συντροφικότητας -- παρά την ριζικά διαφορετική ιδεολογική τους καταγωγή από την λαϊκή δεξιά έως τον αναρχικό χώρο -- που δεν γνωρίζω να υπάρχει πουθενά αλλού.
Το ΕΠΑΜ σήμερα είναι η μόνη λαϊκή δημοκρατική και πατριωτική οργάνωση που διαθέτει πυρήνες στις συνοικίες και τις γειτονιές. Όχι τυπικά, όπως οι ΚΟΒ του ΚΚΕ, αλλά ουσιαστικά, δεμένες με την δράση και τα προβλήματα των ανθρώπων του χώρου τους. Μέσα από αυτή την δουλειά εξακολουθεί να αναπτύσσεται το ΕΠΑΜ, να διευρύνει το δίχτυο των πυρήνων του και να αυξάνει τον αριθμό των μελών, αλλά και τον κύκλο των φίλων του μέσα κυρίως στις τάξεις των πιο πλατιών λαϊκών στρωμάτων.
Από εθνική άποψη το ΕΠΑΜ αντιπροσωπεύει την ενότητα του λαού πέρα από διαχωριστικές γραμμές δεξιού κι αριστερού. Ενώ από ταξική σκοπιά δεν υπάρχει πιο πληβειακή οργάνωση συγκροτημένη απευθείας από τα πιο καταπονημένα και καταπιεσμένα στρώματα του λαού στη σημερινή συγκυρία. Ο ιδιαίτερος αυτός ταξικός χαρακτήρας του ΕΠΑΜ, αποτέλεσε κι έναν από τους πιο σημαντικούς ανασταλτικούς παράγοντες. Η αύξηση της ανεργίας, η καταστροφή των μικρομεσαίων είχε και έχει άμεσο αντίκτυπο σε μια οργάνωση που στηρίζεται εκ πεποιθήσεως στο υστέρημα του λαού. Παρόλα αυτά προχωράμε. Πηγαίνουμε μπροστά με δρασκελιές που για οποιοδήποτε άλλο μόρφωμα φαντάζει μύθος.
Στην ιστορία δεν ξανάγινε να στηθεί μια τέτοια οργάνωση από το μηδέν και μάλιστα να στηριχθεί σε απλούς αγωνιστές του μεροκάματου και του βιοπορισμού. Κι όχι σε επαγγελματίες της αμφισβήτησης, τη πολιτικής και της "επανάστασης". Και μάλιστα σε συνθήκες τέτοιας κρίσης, αλλά και τέτοιου ανελέητου πολέμου από όλες τις πλευρές. Αυτοί τη δουλειά τους και εμείς τη δική μας. Το ΕΠΑΜ έδειξε ότι χάρις στην οργανωτική του συγκρότηση, χάρις στην πίστη και στην αφοσίωση των μαχητών του, κάθε χτύπημα που δέχθηκε το έκανε πιο δυνατό.
Το ΕΠΑΜ έχει κερδίσει μέχρι σήμερα το δικαίωμα να υπερηφανεύεται ότι αποτελεί τον άτυπο "συνομιλητή" της εξουσίας, μιας και όλες οι επίσημες πολιτικές δυνάμεις αναφέρονται στα προτάγματά του, αρνητικά ή θετικά, αλλά χωρίς να αναφέρονται σ' αυτό. Δεν υπάρχει σήμερα καμιά άλλη οργάνωση που να στοιχειώνει το πολιτικό σύστημα από την δεξιά έως την αριστερά όσο το ΕΠΑΜ. Μεγάλη τιμή για μια χούφτα "ξεβράκωτους" λαϊκούς αγωνιστές που έμαθαν σχεδόν από το μηδέν τι σημαίνει υπερασπίζομαι την ζωή του λαού και της χώρας τους...
Ένας χρόνος ΕΠΑΜ, του χρόνου τέτοια εποχή χάρις στη δρακογενιά των λαϊκών αγωνιστών που γεννιούνται από την φύτρα του Παλλαϊκού Μετώπου, είμαι αισιόδοξος ότι θα την γιορτάσουμε σε μια ελεύθερη Ελλάδα. Τα δύσκολα είναι μπροστά μας, αλλά αν κάτι δίδαξε η δράση του ΕΠΑΜ όλο αυτόν τον χρόνο είναι ότι τα δύσκολα μας ατσαλώνουν.
Ένας χρόνος ΕΠΑΜ, καλή δύναμη και καλή λευτεριά σύντροφοι και συναγωνιστές στον κοινό αγώνα...

Αναρτήθηκε από ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΖΑΚΗΣ

Λίγο πριν το τέλος

Όταν ένα έθνος έχει παραδώσει την κυριαρχία του με αντάλλαγμα οικονομική βοήθεια- όταν αναπόφευκτα μαζί με την κυριαρχία του παραδίδει και την αξιοπρέπεια του- όταν, παρ’ όλα αυτά, οι όροι που συνοδεύουν την οικονομική βοήθεια, αντί να το ανακουφίζουν, το βυθίζουν ακόμα περισσότερο στην εξαθλίωση και διευρύνουν την εξάρτηση από τους δανειστές του- όταν σ’ ένα έθνος σημειώνονται καθημερινά αυτοκτονίες λόγω οικονομικού αδιεξόδου κι αυτό γίνεται ρουτίνα στις ειδήσεις- όταν σ’ ένα έθνος παιδιά λιποθυμούν στα σχολεία επειδή οι γονείς τους δεν μπορούν να τους παράσχουν τροφή- όταν σ’ ένα έθνος συνταξιούχοι ψάχνουν στα σκουπίδια για να φάνε- όταν σ’ ένα έθνος η επίσημη ανεργία τείνει να ξεπεράσει το 25% και τεράστιο μέρος όσων εργάζονται υποαμείβεται, με αποτέλεσμα οι άνθρωποι αυτοί να μην μπορούν να καλύψουν τις βασικές τους ανάγκες- όταν ένα έθνος καταρρέει δημογραφικά- όταν σ’ένα έθνος εκδηλώνεται μαζική τάση μετανάστευσης και ο ανθός του πληθυσμού του εγκαταλείπει τη χώρα….

Οταν ένα έθνος πολτοποιεί φορολογικά τους συνεπείς πολίτες, έχοντες και μη, διότι δεν μπορεί να συλλάβει τη φοροδιαφυγή- όταν ένα έθνος αφήνει ατιμώρητους πολιτικούς που έχουν καταχραστεί δημόσιο χρήμα και ανέχεται επί χρόνια το κουκούλωμα υποθέσεων δωροδοκίας και μαύρου πολιτικού χρήματος- όταν ένα έθνος δεν κινεί γη και ουρανό για να διερευνηθεί πώς παραδόθηκε αλυσοδεμένο στα χέρια των δανειστών και ποιοι είναι οι υπαίτιοι- όταν ένα έθνος δεν παράγει σχεδόν τίποτα- όταν ένα έθνος δεν μπορεί να οργανώσει στοιχειωδώς το κράτος του- όταν ένα έθνος δεν μπορεί να σχεδιάσει με στρατηγικούς όρους το μέλλον του- όταν ένα έθνος είναι απόν από μια συζήτηση που αφορά στην εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας και στη μετεξέλιξη της Ευρώπης σε γερμανικό ζωτικό χώρο υπό το πρόσχημα της «εμβάθυνσης» και περιμένει παθητικά να αποφασίσουν οι υπόλοιποι….

Οταν ένα έθνος, ως αντίδραση για την κατοχή της χώρας του, συγκεντρώνεται συγκυριακά σε πλατείες κι έπειτα επιστρέφει στην κατάθλιψη του και στους καναπέδες του-όταν σ’ ένα έθνος, που έχει καταρρεύσει οικονομικά και υφίσταται συνέπειες πολέμου, το κράτος επιτρέπει να γίνονται κατασχέσεις σπιτιών, το έθνος αυτό βρίσκεται στα πρόθυρα του θανάτου.

Και έχει μόνο μία επιλογή: Να πάρει την τύχη του στα χέρια του. Αλλιώς η τύχη θα το αφήσει από τα δικά της χέρια να εξαφανιστεί από τον κόσμο των ζώντων εθνών….


πηγη  INPRECOR

Οι “ομοιοπαθητικές” εφαρμογές της κυβερνητικής κοινοπραξίας και της αξιωματικής αντιπολίτευσης

Ο ιστορικός του μέλλοντος είναι σίγουρο πως δεν θα δυσκολευτεί ιδιαίτερα στο να βρεί έναν τίτλο για το κεφάλαιο που θα αφορά την 5η κατά σειρά χρεοκοπία της Ελλάδας και αυτό διότι η ιστορική αναφορά σε αυτή την περίοδο αναγκαστικά θα περιγράφει μία διπλή χρεοκοπία, εκείνη της πολιτικής και των ιδεολογιών και εκείνη της οικονομίας.
Η ουσία της σημερινής χρεοκοπίας δεν βρίσκεται σε εκείνα τα μεγέθη που έχουν περιγράψει με ενάργεια οι λίγοι ανεξάρτητοι και αδέσμευτοι οικονομολόγοι, ούτε φυσικά στα ποιοτικά και ποσοτικά χαρακτηριστικά της τρομοκρατίας των “ισχυρών”. Η πηγή αυτής της εθνικής “φυματίωσης” βρίσκεται απλωμένη στο μεγαλύτερο μέρος των δύο “πνευμόνων” της… δημοκρατίας.
Εκείνων δηλαδή των κομματικών οργανισμών που θεσμικά συντηρούν στη ζωή αυτό που συνηθίσαμε να λέμε “δημοκρατικό πολίτευμα” και που επί της ουσίας δεν είναι παρά μια δημοκρατικοφανής μορφή της σύγχρονης ολιγαρχίας ή ακριβέστερα της κυριαρχίας των “εκλεκτών” της παγκόσμιας τραπεζοπιστωτικής εξουσίας ή των “αρίστων” όπως λένε τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης.

Και μια και μιλήσαμε για φυματικούς πνεύμονες ας τους ονοματίσουμε κιόλας μιας και αυτό το χτικιό δεν κρύβεται, αλλά βγαίνει σαν ρυπαρός και μολυσματικός βήχας απο “δεξιά” και “αριστερά” στόματα.

Ακούσαμε λοιπόν τον βήχα της κυβερνητικής κοινοπραξίας που σαν επιθανάτιο σφύριγμα σχημάτιζε δύο λέξεις: “ισοδύναμα μέτρα”. Μέτρα δηλαδή που θα έχουν την ίδια δύναμη με εκείνα που διέταξαν οι ξένοι για την εξόντωση του λαού.Είπαν οι ξένοι: ” αν θέλετε να σας αφήσουμε να ζήσετε έστω και σαν δουλοπάροικοι θα πρέπει κατ αρχάς να κόψουμε σε όλους το δεξί χέρι και να σας βγάλουμε το αριστερό μάτι”.
Και η κοινοπραξία του Σαμαρά – Βενιζέλου- Κουβέλη για να μην φανεί ότι δεν έχει στάλα πατριωτισμό λέει στα ξένα αφεντικά: “Εμείς προτείνουμε αντί για το δεξί χέρι να κόψουμε το αριστερό και αντί να εξορύξουμε το αριστερό μάτι να σας προσφέρουμε το δεξί”.

Αυτό είναι ένα “δίκαιο ισοδύναμο μέτρο που θα δεχτούν οι πιστωτές μας και θα δώσει μια σχετική ανακούφιση σε όσους είναι δεξιόχειρες”.

Απο την άλλη ο “αριστερός” πνεύμονας που το μεγαλύτερο μέρος του καλύπτεται απο τις μεταλλάξεις της αριστεράς παράγει ένα άλλο βήξιμο εξ ίσου ρυπαρό;

Eνας χτικιάρικος βήχας που πότε ακούγεται σαν ακύρωση, πότε σαν επαναδιαπραγμάτευση και πότε σαν απαγκίστρωση απο το μνημόνιο.

Ένας βήχας που μυρίζει όμως έντονα τραπεζική προστασία και καπιταλισμό.
Αντε τώρα να περπατήσεις ανάμεσα σε τόσους φυματικούς…

http://kostasxan.blogspot.gr