Το κράτος δανείζεται για να κερδοσκοπούν στο εξωτερικό ντόπια και ξένα αρπακτικά

Η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι ψάχνει να βρει 14,6 δις ευρώ για την επόμενη διετία. Για τον σκοπό αυτό σκοπεύει να ανεβάσει την μέση φορολογική επιβάρυνση ανά νοικοκυριό στα 2.000 ευρώ ετήσια. Τέρμα τα αφορολόγητα, ενώ τα τεκμήρια ξεκινούν πλέον από το γεγονός ότι μπορεί να ζει κάποιος και αναπνέει σημαίνει ότι αντιστοιχεί σε τεκμαρτό εισόδημα 3.000 ευρώ ετήσια.
Κι ενώ γίνονται όλα αυτά, οι γύπες έχουν αρχίσει να υπερίπτανται πάνω από την δημόσια περιουσία και το κουφάρι της ελληνικής οικονομίας.
Τελικά υπάρχουν χρήματα, ή όχι; Και βέβαια υπάρχουν. Μόνο το τελευταίο πεντάμηνο του 2012 (Ιανουάριος-Μάιος) στην κατηγορία των επενδύσεων χαρτοφυλακίου σημειώθηκε καθαρή εκροή ύψους 72,3 δισεκ. ευρώ (έναντι καθαρής εκροής 9,7 δισεκ. ευρώ την αντίστοιχη περίοδο του 2011). Ειδικότερα, καταγράφηκε εκροή κεφαλαίων κυρίως λόγω της αύξησης των τοποθετήσεων των εγχώριων θεσμικών επενδυτών σε ομόλογα και έντοκα γραμμάτια του εξωτερικού κατά 40,9 δισεκ. ευρώ καθώς και λόγω της μείωσης των τοποθετήσεων μη κατοίκων σε ομόλογα και έντοκα γραμμάτια που έχουν εκδοθεί από κατοίκους Ελλάδος κατά 30,8 δισεκ. ευρώ (εκροή).
Τι σημαίνει αυτό; Μέσα σ' ένα πεντάμηνο βγήκαν από την ελληνική οικονομία κεφάλαια αξίας 72,3 δις ευρώ, που ισούνται με το ΑΕΠ του πενταμήνου. Από αυτά τα 40,9 δις ευρώ έφυγαν από θεσμικούς επενδυτές -- κυρίως τράπεζες και επενδυτές -- για να αγοράσουν ομόλογα και έντοκα γραμμάτια του εξωτερικού. Ενώ τα 30,8 δις ευρώ έφυγαν αφού οι ξένοι κάτοχοί τους εξαργύρωσαν τους τίτλους εσωτερικού που κατείχαν.
Αντιλαμβάνεστε το ποσό; 72,3 δις ευρώ! Πρόκειται για εκροή κεφαλαίου από και προς τοποθετήσεις καθαρά κερδοσκοπικές. Από που τα βρήκαν και έβγαλαν έξω;
Την ίδια περίοδο του πενταμήνου έγινε καθαρή εισροή ύψους 79,0 δισεκ. ευρώ (έναντι καθαρής εισροής 21,5 δισεκ. ευρώ το αντίστοιχο πεντάμηνο του 2011) η οποία οφείλεται κυρίως στην αύξηση των καθαρών δανειακών υποχρεώσεων του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα προς μη κατοίκους κατά 73,9 δισεκ. ευρώ (εισροή) και στη μείωση κατά 11,7 δισεκ. ευρώ των τοποθετήσεων των εγχώριων πιστωτικών ιδρυμάτων και θεσμικών επενδυτών σε καταθέσεις και repos στο εξωτερικό (εισροή). Ειδικότερα, ο καθαρός δανεισμός του τομέα της γενικής κυβέρνησης ανήλθε σε 74,5 δισεκ. ευρώ και αφορά το δανεισμό του δημόσιου τομέα από το EFSF και το ΔΝΤ. Η εξέλιξη αυτή αντισταθμίστηκε εν μέρει από τη μείωση των τοποθετήσεων μη κατοίκων σε καταθέσεις και repos στην Ελλάδα κατά 6,3 δισεκ. ευρώ (εκροή).
Με άλλα λόγια το ελληνικό δημόσιο δανείστηκε εκ νέου 74,5 δις για να πληρώσει τράπεζες και επενδυτές, οι οποίοι με τη σειρά τους τα πήραν και τα έβγαλαν έξω (72,3) σε κερδοσκοπικές τοποθετήσεις του εξωτερικού. Τόσο ωραία είναι τα πράγματα!
Την ίδια ώρα οι κυβερνώντες κόβουν και ράβουν νέο κουστουμάκι για τα νοικοκυριά με νέες φοροεπιδρομές και δραστικές περικοπές που θα φέρουν σε πλήρη απόγνωση το σύνολο σχεδόν των λαϊκών στρωμάτων. Κι όλα αυτά για 14,6 δις ευρώ! Αν ήθελαν θα μπορούσαν πανεύκολα να τα βρουν αν επέβαλαν έναν έκτακτο φόρο της τάξης του 20% για κάθε εκροή κεφαλαίου που αφορά σε τοποθετήσεις κερδοσκοπικού-παρασιτικού χαρακτήρα. Αν είχαν επιβάλει έναν τέτοιο φόρο θα είχαν αποκομίσει μόνο από το πρώτο πεντάμηνο του 2012 περί τα 14,5 δις ευρώ.
Όμως σε μια τέτοια περίπτωση θα έπρεπε να είχαν συγκρουστεί οι κυβερνώντες με το κύκλωμα των επιχειρηματικών και τραπεζικών συμφερόντων που υπηρετούν, όπως και με την Ευρωπαϊκή Ένωση που θεωρεί ως αμάρτημα καθοσιώσεως την φορολογία στην κίνηση του κεφαλαίου. Επομένως είναι αρκούντως πιο εύκολο να οδηγήσουν στην αυτοκτονία και την μαζική εξαθλίωση έναν ολόκληρο λαό, παρά να θίξουν τα συμφέροντα των πιο παρασιτικών κυκλωμάτων που εκμεταλλεύονται την χώρα για δεκαετίες.

Αναρτήθηκε από ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΖΑΚΗΣ

«Σταύρωση» (20 Ιούλη 1974)

Στις 20 Ιουλίου 1974, σαράντα περίπου χιλιάδες Τούρκοι στρατιώτες, υπό την υποστήριξη της Τουρκικής Αεροπορίας και του ναυτικού εισέβαλαν παράνομα και κατά παράβαση του καταστατικού χάρτη του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών στις βόρειες ακτές της Κυπριακής Δημοκρατίας. Τετρακόσια τέσσερα χρόνια μετά την οθωμανική εισβολή, η σύγχρονη ιστορία της Κύπρου βρίσκεται μπροστά σε μία νέα εισβολή. Η απόβαση των Τουρκικών στρατευμάτων που ολοκληρώθηκε σε δύο φάσεις, με ένα μήνα σχεδόν διαφορά η πρώτη από τη δεύτερη, είχε ως αποτέλεσμα την παράνομη κατοχή του 37% της Κυπριακής Δημοκρατίας. Περίπου 200.000 εκδιώχθηκαν από τα σπίτια τους, έγιναν πρόσφυγες στην ίδια τους την πατρίδα, περίπου 4.000 νεκροί, και 1.619 δηλώθηκαν αγνοούμενοι...

πηγη  gregor der grieche

Ακουσα καλά;

Με αστραπιαία κίνηση/εντολή του πρωθυπουργεύοντος,
η ΔΕΗ επανασύνδεσε το ηλεκτρικό στο άσυλο Ανιάτων.
Χωρίς άδεια της τρόϊκας!!
Χωρίς μεσολάβηση της κουβελικής "προοδευτικής" συνιστώσας
της μνημονιακής συγκυβέρνησης.
Οχι...δεν παίζουμε με τους ανήμπορους!!

Και το πρωθυπουργικό αυτοκίνητο παρέδωσε ο κ.Σαμαράς.
Εφ΄εξής θα μετακινείται με σκύλο για τυφλούς!!

Μπαγάσας ο κυρ-Φώτης. Εβραίος στη μοιρασιά.
Εξι θέσεις γεν.γραμματέων σε υπουργεία εξασφάλισε
για τους δικούς του ανθρώπους.
Με 6% στις εκλογές έπρεπε να πάρει...τρεις.
(και τρία τα δικά μου...έξι!!).

Δίκιο είναι το συμφέρον των Αφεντικών!!
Φώτη...τόσα χρόνια...αριστερός (!!) δεν το εμπέδωσες;;
Ρίξε μιά ματιά κατά Χαλυβουργία μεριά.

Ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος θα βάζουν φόρους...
ΕΜΕΙΣ θα τους πληρώνουμε...
Οι τοκογλύφοι θα εισπράττουν...
Ο Κουβέλης θα μας κάνει...ευκολίες πληρωμής!!
Πουτάνα Ιστορία με τους Εφιάλτες σου!!

Ετοιμάζεται ρύθμιση για ανεμπόδιστη συμμετοχή ιδιωτών
(πάνω από 20%) σε δημόσιες επιχειρήσεις
στρατηγικού χαρακτήρα.
Πέφτει και το τελευταίο οχυρό του σοσιαλμανούς Αλογοσκούφη!!
Κι εδώ θάχουμε υπογραφή...αριστερή!!

Τσαμπουκάς ο ΧοντροΠροδότης Μπενιζέλος.
Παρότρυνε Λοβέρδο κλπ στη δημιουργία νέου...κόμματος.
(ή την προσχώρησή τους στη ΝΔ!!).
Ετσι θα μείνει μοναδικός...σοσιαλιστής!!

Σύριζα και ΚΚΕ έχουν καταθέσει προτάσεις νόμων
για κατάργηση μνημονίων, εφαρμοστικών νόμων κλπ.
Εύγε σας παιδιά!!
Ορθή κοινοβουλευτική μέθοδος.
Νέα ευκαιρία στους Μνημονιακούς να δείξουν το...φίλο
και το φύλο τους!!
Αν καλούσατε και το Λαό στο Σύνταγμα...
θάχε νόημα η πολιτική σας...σοφία!!
Μέχρι τότε...μόκο!!

πηγη  Πολιυικο Κορακι

Σταγόνες στον ωκεανό

Ο Μοχάμεντ είναι 45 χρονών. Είναι παντρεμένος φυσικά. Έχει τέσσερα παιδιά, το μεγαλύτερο 18 χρονών, το πιο μικρό 8. Γεννήθηκε σ’ ένα χωριό του Πακιστάν που δεν ξέρει να το δείξει στον χάρτη, γιατί δεν έχει πάει ποτέ του σχολείο. Αμφιβάλλω κι αν έχει δει χάρτη ξανά στη ζωή του. Του διαβάζω ονόματα χωριών και πόλεων για να βρει κάτι γνώριμο. Ορίστε, να η κοντινότερη πόλη. Έρχεται από την άλλη άκρη του κόσμου.
Πολλή φτώχεια, καθόλου δουλειά εκεί. Έπρεπε να φύγει. Να πάει στην Ευρώπη. Ο μεγάλος αδερφός του βρίσκεται στο Βέλγιο. Δε μου λέει ψέματα. Μιλήσαμε στο τηλέφωνο. Δεν έμεινα πολύ σίγουρος ότι τον περιμένει με ανοιχτές αγκάλες. Κι άλλοι συγγενείς σκορπισμένοι απο δώ κι απο κεί στιςευρωπαϊκές πρωτεύουσες – η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Πίσω στην πατρίδα, μόνο οι γέροι, οι γυναίκες και τα παιδιά. Τα αγόρια, μόλις μπουν στην εφηβεία, ακολουθούν κι αυτά τον ίδιο δρόμο. Σαν τον ανιψιό του, που, μια μέρα, μου τον έφερε να τον γνωρίσω. Ο ανιψιός του είναι κωφός. Εννοείται πως δεν διδάχτηκε ποτέ νοηματική, ούτε είχε επαφή με λογοθεραπευτές. Δεν συγκράτησα το όνομά του. Οι δυο τους μένουν μ’ άλλους τρεις συμπατριώτες τους εδώ κοντά.
Δύσκολη η επικοινωνία: ο Μοχάμεντ δε μιλάει ελληνικά, ούτε αγγλικά, παρά μόνο ουρντού. Του σκιτσάρω μια γυναίκα και τέσσερα παιδιά. Προσθέτουμε φούστες και μακριά μαλλιά στα κορίτσια. Πιάνει το μολύβι και με δυσκολία μου γράφει τις ηλικίες τους. Δεν έχει φωτογραφίες τους. Μιλάνε όμως πού και πού στο τηλέφωνο. Και είναι καλός μουσουλμάνος. Δεν τρώει χοιρινό. Όμως πίνει αλκοόλ, όταν βρει. Του αρέσει το ουίσκι. Του αρέσει και η μουσική.
Ο Μοχάμεντ ήρθε με τα πόδια στην Ελλάδα. Του πήρε καιρό. Διέσχισε το Πακιστάν, το Ιράν, την Τουρκία. Έδωσε τρεις χιλιάδες ευρώ στον διακινητή της Κωνσταντινούπολης για να περάσει τον Έβρο. Τόσο έκανε και το σπίτι του στο Πακιστάν, μου λέει. Τώρα προσπαθεί να μαζέψει άλλα τόσα για τον επόμενο διακινητή, που θα του εξασφαλίσει το πολυπόθητο πέρασμα στην Ιταλία. Δύσκολα θα τα καταφέρει. Ίσα που επιβιώνει πουλώντας λουλούδια στις καφετέριες, όποτε έχει τα 35 ευρώ που χρειάζονται για να αγοράσει ένα μπουκέτο. Υποψιάζομαι ότι αυτοί που του πουλάνε τα λουλούδια τον κλέβουν κιόλας. Κι ο κόσμος δεν αγοράζει πια λουλούδια. Πιο συχνά τον διώχνουν. Μερικές φορές, τον έχουν χτυπήσει κιόλας, όχι πολύ – για την ώρα.
Χαρτιά δεν έχει φυσικά. Δεν έχω καταλάβει αν έχει το χαρτί της διοικητικής απέλασης ή αν οι ελληνικές αρχές δεν ασχολήθηκαν ποτέ μαζί του. Πάνε περίπου 10 μήνες από τότε που πρωτοεμφανίστηκε στη γειτονιά. Άραγε θα εξαφανιστεί όπως οι προηγούμενοι ή θάρθει να μ’ αποχαιρετίσει όταν είναι έτοιμος να φύγει;
Δεν πρόκειται για καμιά σπουδαία ιστορία: ο Μοχάμεντ είναι ένας από τους πολλούς, μια σταγόνα στον ωκεανό των παγκόσμιων μεταναστευτικών ροών, τις οποίες επιχειρεί να ρυθμίσει ως παγκόσμιος υδραυλικός η ευρωπαϊκή και η αμερικανική γραφειοκρατία.
Άραγε πόσοι καλοπροαίρετοι, ανθρωπιστές γραφειοκράτες ξυπνούν και κοιμούνται κάθε μέρα στις Βρυξέλλες και την Ουάσινγκτον με την έννοια του Μοχάμεντ και των άλλων σταγόνων που συνιστούν ετούτο το τσουνάμι εργατικών χεριών που αλλάζουν ήπειρο για ν’ ανταποκριθούν στις προκλήσεις του παγκόσμιου καταμερισμού της εργασίας, της κίνησης των κεφαλαίων που υλοποιείται πατώντας ένα κουμπί, της μεταλλαγής του φυσικού περιβάλλοντος; Κι ακόμη πόσοι σκληροί μπίζνεσμεν βλέπουν σε τούτες τις σταγόνες μια μεγάλη ευκαιρία για ακόμη μεγαλύτερα κέρδη, κόντρα στον νόμο της φθίνουσας απόδοσης;
Πόσοι; Σίγουρα λιγότεροι απ’ τον Μοχάμεντ και τους ομοίους του. Και προσοχή: όλες οι σταγόνες δεν είναι ίδιες.

Παντελής Παντελόγλου
18 Ιουλίου 2012 | © ThePressProject.gr

Πλήρη δικαιώματα για τους εργαζόμενους στα προγράμματα ενοικιαζόμενης “κοινωφελούς” εργασίας

Εδώ και καιρό με αφορμή την κρίση πραγματοποιείται η μεγαλύτερη επίθεση απέναντι στους εργαζομένους. Kατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, εκ περιτροπής εργασία, ατομικές συμβάσεις εργασίας. Με πρόσχημα μάλιστα την καταπολέμηση της ανεργίας, η επίθεση αυτή τη φορά γίνεται με τη μορφή της «δημιουργίας θέσεων απασχόλησης σε τοπικό επίπεδο μέσω προγραμμάτων κοινωφελούς χαρακτήρα».

Συγκεκριμένα: είναι προγράμματα επιχορηγούμενα από την ευρωπαϊκή ένωση μέσω του Εθνικού Στρατηγικού Πλαισίου Αναφοράς (ΕΣΠΑ) με τις ασφαλιστικές εισφορές να πληρώνονται από τον ΟΑΕΔ (με χρήματα δηλαδή που έχουν κρατηθεί από τις ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων), χωρίς επίδομα αδείας, αποδοχές άδειας, δώρο Χριστουγέννων, τριετίες, επιδόματα (οικογενειακό, γάμου, παιδιών κλπ), με αμοιβή 25 ευρώ ημερησίως, ανεξάρτητο από της σπουδές και το αντικείμενο εργασίας του εργαζόμενου.

Οι προσλήψεις στο πρόγραμμα αυτό, που αφορούν 57.000 ανέργους για την πλήρωση κενών θέσεων εργασίας σε ΟΤΑ, γίνεται μέσω ενοικίασης των εργαζομένων από ΜΚΟ, σωματείων, αστικών μη κερδοσκοπικών εταιριών. Επί της ουσίας δηλαδή για εταιρίες ενοικίασης εργαζομένων που απολαμβάνουν αντίστοιχα οικονομικά οφέλη μέσω των επιδοτήσεων από το ΕΣΠΑ.

Στα προγράμματα αυτά έχει ενταχθεί ως εταιρία ενοικίασης εργαζομένων και το Ινστιτούτο Εργασίας της ΓΣΕΕ με 879 θέσεις «Κοινωφελούς Εργασίας» στους δήμους Περιστερίου, Αγίας Παρασκευής, Λιοσίων, Ελευσίνας, Παλλήνης, Αθηναίων, Καλλιθέας κ.α.

Η ΓΣΕΕ δηλαδή στο όνομα της καταπολέμησης της ανεργίας, προωθεί έμπρακτα την καταστροφή των εργασιακών σχέσεων, την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, των όποιων δικαιωμάτων έχουν απομείνει, την προώθηση – θεσμοθέτηση της ενοικιαζόμενης εργασίας.

Tα προγράμματα αυτά αποτελούν το πολιορκητικό κριό την διαμόρφωση γενικότερα ενός μοντέλου εργαζόμενου χωρίς καθόλου δικαιώματα με αποκλειστικά και μόνο με υποχρεώσεις πλήρως υποταγμένου της ορέξεις των αφεντικών. Όπως χαρακτηριστικά δείχνει και το πνεύμα των σχετικών συμβάσεων: «υποχρεώνεται να εκτελεί τα καθήκοντά του/της, που θα καθορίζονται και μπορεί να μεταβάλλονται με απόφαση του εργοδότη, πρόθυμα και με πνεύμα απόλυτης πειθαρχίας, να δέχεται οδηγίες και να εκτελεί με επιμέλεια κάθε εντολή που του/της δίδεται, ευθυνόμενος/η για κάθε ζημιά του ΕΡΓΟΔΟΤΗ από δική του/της υπαιτιότητα.»

Απέναντι σε αυτό το εργασιακό καθεστώς που δεν απέχει και πολύ από το καθεστώς των στρατοπέδων καταναγκαστικής εργασίας, το εργατικό κίνημα πρέπει να πάρει θέση και να αποκρούσει έμπρακτα αυτή την κατάσταση οργανώνοντας καταρχήν απεργίες στους ΟΤΑ.
Η υπεράσπιση των συλλογικών συμβάσεων και των δικαιωμάτων των εργαζομένων περνάει μέσα από τον αγώνα ενάντια σε κάθε μορφή επισφαλούς και ενοικιαζόμενης εργασίας και την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων σε αυτά τα προγράμματα

Στο δουλεμπόριο της «κοινωφελούς εργασίας» που νομιμοποιούν και προωθούν ΟΑΕΔ- ΔΗΜΟΙ – ΜΚΟ – ΓΣΕΕ – ΚΡΑΤΟΣ να απαιτήσουμε:

• Πλήρη δικαιώματα για τους εργαζόμενους στα προγράμματα ενοικιαζόμενης κοινωφελούς εργασίας και πρόσληψη τους ως οργανικούς υπαλλήλους στους ΟΤΑ
• Σταθερή εργασία για όλους, όλες με κοινωνικό μισθό που να καλύπτει τις ανάγκες μας
πηγη
Άνεργοι – άνεργες από τις γειτονιές της Αθήνας

Ετσι μοιάζει η Δημοκρατία…

Η Ιστορία αιώνες ειναι ίδια.
Οι Λαοί πεινούν,εξεγείρονται,διεκδικούν.
Απο την άλλη μεριά οι άρχοντες, χορτασμένοι και ψεύτες, ανελέητοι για μια μπουκιά ακόμα.
Στη μέση οι πραίτορες, πάνοπλοι και έτοιμοι να σκοτώσουν τον πεινασμένο, για του αφέντη το φαί…





Το Βίντεο κανει το γυρο του ίντερνετ απο χθες…



πηγη  Παραλληλογραφος

Το φάρμακο στην κρίση

Θα ήταν άδικο…
… να αρνηθούμε πως η αστική πολιτική οικονομία διαθέτει στο φαρμακείο της πολλά φάρμακα για την κρίση. Αλλωστε, οι οικονομικές κρίσεις σαν και αυτήν που ζούμε σήμερα αφορούν το αστικό οικονομικό σύστημα. Είναι εύλογη λοιπόν μια απορία: Γιατί από αυτό το φαρμακείο, τα φάρμακα που συχνά διαλέγει το αστικό πολιτικό σύστημα αποδεικνύονται φαρμάκια;
Η εσωτερική…
… υποτίμηση (μισθών και τιμών) είναι ένα από αυτά τα φάρμακα. Γιατί άραγε δεν λειτουργεί πουθενά; Και γιατί αποδεικνύεται τόσο δηλητηριώδες; Λίγοι σοβαροί οικονομολόγοι σήμερα πια – εκτός ίσως από κάποιους πολιτικούς ηγέτες άσχετους με την οικονομία ή δεσμευμένους από συμφέροντα ξένα προς τα συμφέροντα των χωρών τους – πιστεύουν ακόμη πως η λιτότητα και η γενική μείωση των δαπανών του δημόσιου τομέα μπορούν να κάνουν τον ιδιωτικό τομέα των υπερχρεωμένων χωρών να ξανασταθεί στα πόδια του. Και ο Ρομπ Παρεντό, ειδικός στη μακροοικονομική στρατηγική, είναι ένας από αυτούς τους οικονομολόγους. Ούτε αυτός πιστεύει στην εσωτερική υποτίμηση. Επειδή όταν μειώνονται τα εισοδήματα, μειώνεται το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν, μαζί με τη δυνατότητα αποπληρωμής του χρέους. Ομως είναι βέβαιος, όπως λέει, ότι οι χώρες του δυτικού κόσμου θα εξακολουθήσουν να την εφαρμόζουν, μολονότι αυτό δεν μπορεί παρά να οδηγήσει σε μια νέα γενικευμένη κρίση χρέους.
Γιατί αποτυγχάνει…
… η εσωτερική υποτίμηση; Ο Ρομπ Παρεντό δίνει τα επιχειρήματά του: «Επειδή πολλές χώρες μαζί εφαρμόζουν ταυτόχρονα την εσωτερική υποτίμηση. Επειδή τα νοικοκυριά δεν μπορούν να ελπίζουν σε πίστωση από ένα προβληματικό τραπεζικό σύστημα. Και επειδή η προσπάθεια πολλών χωρών να περάσουν στην ανάπτυξη μέσω εξαγωγών προσκρούει σε αυτήν την αντίφαση: είναι αδύνατον όλες αυτές οι χώρες να αποκτήσουν εμπορικό πλεόνασμα, αφού είναι γνωστό πως το πλεόνασμα της μιας χώρας είναι το έλλειμμα μιας άλλης» (σε αυτή άλλωστε τη σύλληψη στήριξε η πανίσχυρη Γερμανία ολόκληρο το κατασκεύασμα του ευρώ που την έκανε ακόμη πιο πλούσια). Πολλοί οικονομολόγοι μιλούν για μια «εκκαθάριση της αγοράς εργασίας» που θα μειώσει τις τιμές της, δηλαδή τα εισοδήματα, ώστε να περιοριστεί η ανεργία. Ομως, αυτό θα κάνει ακόμη χειρότερο το πρόβλημα του χρέους. Ο Ρομπ Παρεντό μάς παραπέμπει σχετικά στο δέκατο ένατο κεφάλαιο της «Γενικής θεωρίας της απασχόλησης, του τόκου και του χρήματος». Εγραφε ο Τζον Μέιναρντ Κέινς: «Είναι γνωστό πως η μείωση των μισθών είναι απίθανο να σημάνει μια σταθεροποιητική επιστροφή στον δρόμο της ανάπτυξης με πλήρη απασχόληση».
Αφού ξέρουν…
… (ελπίζουμε), γιατί άραγε οι πολιτικοί ηγέτες επιμένουν παντού σε αδιέξοδες πολιτικές; Και γιατί, για δεύτερη φορά μέσα σε τρία χρόνια, ετοιμάζονται να ξανασώσουν τους τραπεζίτες με νέα δώρα από τα κρατικά ταμεία, που θα τα ξαναγεμίσουν με περικοπές σε μισθούς και συντάξεις; Παραδομένοι σε μια γλυκιά ομηρεία, στα χέρια των τραπεζιτών, υπηρετούν την πλεονεξία τους (συχνά με το αζημίωτο). Και είναι αυτή τόση, που βάζουν πρώτα τη δική τους σωτηρία από τη σωτηρία του συστήματος.

πηγη  INPRECOR