Μια τρύπα στο νερό

«Η Γερμανία αναζητά απελπισμένα βρεφονηπιαγωγούς. Στην Ελλάδα, αντίθετα, μεγάλος αριθμός εξειδικευμένου προσωπικού είναι χωρίς δουλειά. Η οργάνωση της ευαγγελικής εκκλησίας Innere Mission στο Μόναχο απασχολεί τώρα δέκα Έλληνες βρεφονηπιαγωγούς, οι οποίοι είναι καλύτερα εκπαιδευμένοι από πολλούς Γερμανούς συναδέλφους τους». Αυτό έγραψε χθες η γερμανική εφημερίδα Sueddeutsche Zeitung προκαλώντας ακόμη μια φορά το ερώτημα: Σε ποια πανεπιστήμια σπούδασαν αυτοί οι άριστα καταρτισμένοι άνθρωποι;

Δεν είναι η πρώτη φορά που το επισημαίνουμε, σε πείσμα της αυτοκτονικής αυτογελοιοποίησης της χώρας, την οποία προκαλούν εσκεμμένα και σχεδιασμένα οι κουκουλοφόροι της τρόικας, οι μανιακοί του ξεπουλήματος και οι ιδεοληπτικοί της πλήρους παράδοσης του κράτους στον «υγιή» ιδιωτικό τομέα.

Απλώς γίνεται πιο επίκαιρη η απορία τώρα που συγκροτήματα ΜΜΕ βάλλουν ευθέως εναντίον κάθε τι δημόσιου – μεταξύ άλλων και των πανεπιστημίων – για λογαριασμό είτε των ιδίων είτε συγκεκριμένων επιχειρηματιών, από τους οποίους εξαρτώνται.

Κατά σύμπτωση, το δημοσίευμα ήλθε την ημέρα που ο Στουρνάρας βρισκόταν στο Βερολίνο για συζητήσεις με τον ΥΠΕΞ της Γερμανίας Γκίντο Βεστερβέλε και τον υπουργό Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, στον οποίο, επισήμως, πήγε να υποβάλει το σχέδιό του για την «εξοικονόμηση» (δηλαδή περικοπή) 11,5 δισ. ευρώ. Και, υποτίθεται, να ζητήσει διευκολύνσεις κατά την εκτέλεση του προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής.

Η χαριστική βολή στην ελληνική οικονομία και στα νοικοκυριά

Με ένα αληθινό ρεσιτάλ καιροσκοπισμού, πολιτικής αγυρτείας, απίστευτης υποκρισίας και προκλητικού δοσιλογισμού, ο φερόμενος ως πρωθυπουργός κ. Σαμαράς σε ομιλία του στην Πολιτική Επιτροπή του κόμματός του την Πέμπτη 30/8 τα είπε όλα:

«…κλείνουμε το πακέτο περικοπής κρατικών δαπανών, όπως ξέρετε, κατά 11,5 δισεκατομμύρια, πράγμα που είναι συμβατική μας υποχρέωση. Μερικές- πολλές να πω καλύτερα- απ’ αυτές τις περικοπές είναι δύσκολες, επώδυνες, πονάνε. Αλλά είναι και αναπόφευκτες. Γιατί χωρίς αυτές, η χώρα θα επέστρεφε ξανά στο σημείο μηδέν της αναξιοπιστίας και ουσιαστικά θα έβγαινε από το ευρώ. Πράγμα που θα ήταν ασύγκριτα πιο οδυνηρό για όλους. Και καταστροφικό για τη χώρα. Πρόκειται για το τελευταίο τέτοιο πακέτο περικοπών! Άλλο δεν αντέχει η Ελληνική Οικονομία. Και πρόκειται, για πρώτη φορά, για περικοπές που θα συνοδεύονται από άμεσα μέτρα και προϋποθέσεις ανάκαμψης. Όπως πάντοτε επιμέναμε… Γιατί αμέσως μετά, εφ’ όσον γίνει σαφές ότι η Ελλάδα πλέον τηρεί τα συμφωνηθέντα, θα δοθεί η επόμενη δόση του δανείου, που θα πάει στο σύνολό της σχεδόν στο εσωτερικό της χώρας. Πού; Το μεγαλύτερο μέρος για την ανακεφαλαιοποίηση του τραπεζικού συστήματος, ώστε να υπάρχει επιτέλους ρευστότητα. Χωρίς την οποία δεν μπορεί να γίνει απολύτως τίποτε. Κι ένα σημαντικό μέρος για να επιστραφούν οι οφειλές του δημοσίου σε νοικοκυριά και επιχειρήσεις μέσα στην Ελλάδα, ώστε να υπάρξει ανακούφιση στην αγορά, να αρχίσει να κυκλοφορεί χρήμα και να ανακοπούν η ανεργία και τα λουκέτα…»


Που θα φτάσει η ανεργία;

Ας τα πάρουμε ένα-ένα. Από πού κι ως πού το συγκεκριμένο πακέτο των 11,5 δις ευρώ είναι το «τελευταίο πακέτο περικοπών», γιατί «άλλο δεν αντέχει η ελληνική οικονομία»; Δηλαδή αυτό το «αντέχει»; Που είναι η απόδειξη, ή τα επιχειρήματα που δείχνουν ότι η ελληνική κοινωνία και η οικονομία της «αντέχει» ένα ακόμη τέτοιο πακέτο περικοπών; Γιατί δεν βγαίνει κάποιος από τους ψοφοδεείς «τεχνοκράτες» της συγκυβέρνησης να μας αποδείξει ότι αυτό το πακέτο περικοπών το «αντέχει» το καράβι που ήδη βουλιάζει αύτανδρο; Η αγοραστική δύναμη του μέσου ελληνικού νοικοκυριού, σύμφωνα με την τελευταία έκθεση Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ, έχει πέσει στα τέλη της δεκαετίας του ’70. Πώς λοιπόν «αντέχει» κι άλλο ο οικογενειακός προϋπολογισμός να υποστεί περικοπές και μειώσεις που θα τον επιβαρύνουν γύρω στα 3.000 ευρώ μέσα στην επόμενη διετία; Δηλαδή θα χρειαστεί να μειωθεί το μέσο διαθέσιμο εισόδημα του νοικοκυριού τουλάχιστον κατά 4,5% σε τρέχουσες τιμές.

Ποιος θεωρεί ακόμη «κατάκτηση» το ευρώ;

του Διονύση Ελευθεράτου

Στην κηδεία της ελληνικής κοινωνίας λιβανίζουν ακόμη το… κοινό νόμισμα, την ώρα που αυτό απομυθοποιείται ταχύτατα στις συνειδήσεις των ευρωπαϊκών κοινωνιών. Σχεδόν όλων!



Κάποτε ο όρος «πυγμαίος μπασκετμπολίστας» εκλαμβανόταν ως επιτομή του «σύντομου ανέκδοτου». Αυτό, μέχρι το καλοκαίρι του 1986, όταν η εθνική ομάδα μπάσκετ των ΗΠΑ κατέκτησε το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, διαθέτοντας έναν παίκτη ύψους 1.59- τον Τάιρον Μπογκς. Δεν βαριέστε, όμως… Συνεχώς παράγονται ανέκδοτα των δυο- τριών λέξεων. Ενίοτε και πικρά, όπως το «σοβαρό», εγχώριο κλισέ: «Η κατάκτηση του ευρώ», «το κεκτημένο του ευρώ»… Λες και ζουν σε άλλον πλανήτη ή σε άλλες εποχές οι αρχιερείς της πολιτικής απάτης!

Διεκπεραιώνουν τη νεκρώσιμη τελετή της ελληνικής κοινωνίας, λιβανίζοντας –ακόμη- το ευρώ… Τίποτε δεν τους πτοεί. Ούτε καν η ιδιότητα του «κεκτημένου», ως ασπίδας που συνθλίβει τους «προστατευόμενους». Αλήθεια, πώς γίνεται τα «PIGS» και η Ιρλανδία να αδυνατούν να ξεμπερδέψουν με τους διεθνείς τοκογλύφους, κάτι που κατόρθωσαν – σε τόσα σημεία του πλανήτη- χώρες διαφορετικών παραγωγικών «κυβικών» και οικονομικών χαρακτηριστικών; Αργεντινή, Ισημερινός, Ισλανδία, Τουρκία… Βρήκαν το σθένος, βρήκαν και τον τρόπο να πουν «όχι». Αποτέλεσμα; Απέφυγαν το στραγγαλισμό.

«Μην κοιτάτε αυτές τις χώρες», αξίωναν τα «παπαγαλάκια». «Άλλο εμείς, στην Ελλάδα»… Ω, ναι, εδώ ενσαρκώναμε πάντοτε κάτι «άλλο». Δεν επιδεχόμασταν παραλληλισμούς, ούτε δικαιούμασταν να αντλήσουμε συμπεράσματα από τα διεθνή γεγονότα. Ένα «έθνος ανάδελφον» (για να θυμηθούμε τον Σαρτζετάκη), με παρωπίδες.

Ο πόλεμος των τραγουδιών

Όταν η Σωτηρία Μπέλλου, μια νύχτα του Δεκέμβρη του ’48, κατέβαινε από το πάλκο του Τζίμη του χοντρού στην Αχαρνών ξυλοκοπημένη από μια παρέα χιτών γιατί αρνήθηκε να τραγουδήσει το τραγούδι που της ζήτησαν «Του αητού ο γιος», ήταν ωραία κι αντάξια του ρεπερτορίου της γιατί έκανε κάτι που ξεπερνούσε το θάρρος του μέσου λαϊκού ανθρώπου, κάτι ηθικά ανώτερο. Με την πράξη της αυτή, ξανακέρδιζε τα τραγούδια της. Και τα τραγούδια της ψήλωναν μαζί της.

Ήταν αυτός ο πολιτισμός των μαχητών του Δημοκρατικού Στρατού, της Ελλάδας της αντίστασης, που ηττήθηκε και στο πεδίο της μάχης και στην καθημερινότητα από την άλλη Ελλάδα – της δουλοπρέπειας. Το έχει αποτυπώσει με μοναδικό κινηματογραφικό τρόπο ο Θόδωρος Αγγελόπουλος στον Θίασο, στην περίφημη σκηνή της μάχης των τραγουδιών.

Δεν βρίσκεται πάντα στα τραγούδια καθ’ εαυτά η συγκολλητική ουσία που τα ενώνει με τις λαϊκές παρατάξεις. Όταν στίχοι και μουσική γίνονται σημαίες είναι ο ίδιος ο λαός οπλισμένος με ικανότητα να διακρίνει, χωρισμένος πολιτιστικά – σε στρατόπεδα όχι μόνον πολιτικά αλλά αξιακά. Στις εποχές που τα σύνορα θολώνουν, όταν δεν είναι καθαρό ποιος είναι ποιος και τι επιζητά, τα τραγούδια από μόνα τους δεν μπορούν να βάλουν τη διαχωριστική γραμμή.

Kοντά στη δεκαετία του 2000, οι Έλληνες ξετρελάθηκαν με τη «Ρόζα», το καινοτόμο ζεϊμπέκικο χωρίς κουπλέ -ρεφραίν του Θάνου Μικρούτσικου σε στίχους Άλκη Αλκαίου. Ένα τραγούδι αναφοράς στην εμβληματική κομμουνίστρια Ρόζα Λούξεμπουργκ τραγουδήθηκε και χορεύτηκε από τους πάντες, όπως ο ίδιος ο συνθέτης ομολογεί: από μεροκαματιάρηδες και μποέμ ξενύχτηδες, από λαϊκούς αγωνιστές και ασφαλίτες. (Βλ. σχετικά: Οδ. Ιωάννου, Ο Θάνος και ο Μικρούτσικος, εκδ. Πατάκη, 2011).

Το «Αχ Ελλάδα σ’ αγαπώ», σε στίχους Μανώλη Ρασούλη, είναι ένα αμφιλεγόμενο τραγούδι, όχι γιατί ο δημιουργός του δεν ήξερε τι θέλει να πει, αλλά γιατί αυτός που το ακούει δεν ξέρει ακριβώς ποια Ελλάδα εκφράζει και τι θέλει αυτή η Ελλάδα να κάνει. Να φάει τα παιδιά της, να εξοντώσει τους ξένους, ή να εξεγερθεί εναντίον των εξουσιών που την εξανδραποδίζουν;

Ήταν αβάσταχτες για το στομάχι πολλών αριστερών και προοδευτικών ανθρώπων οι εικόνες έξω από το στρατόπεδο του 6ου Συντάγματος Πεζικού στην Κόρινθο την προηγούμενη Παρασκευή 24 Αυγούστου. Χρυσαυγίτες και διακόσιοι περίπου εξαγριωμένοι κάτοικοι για την παρουσία των μεταναστών στην πόλη τους συγκεντρωμένοι υπό τους ήχους αυτού και άλλων τραγουδιών του Ρίτσου και του Λεοντή, του Μαρκόπουλου, με τη φωνή του Νίκου Ξυλούρη.

Η Ναταλία Ρασούλη ακολούθησε την πεπατημένη της απαγόρευσης χρήσης τραγουδιών. Σωστή ενέργεια, όπως και η συγκινητική εκείνη κίνηση της Μυρσίνης Λοΐζου να ζητήσει από το ΠΑΣΟΚ να μην ξαναχρησιμοποιήσει τα τραγούδια του πατέρα της. Αλλά αυτές οι ενέργειες, σε συνθήκες αύξησης της επιρροής των εθνικιστικών και φασιστικών ιδεών, αποκτούν μια γραφικότητα. (Είναι η ίδια γραφικότητα που έχει και ο αποκλεισμός της Β. Παπαχρήστου από τους Ολυμπιακούς Αγώνες.)

Τελικά γιατί, και για την τύχη των τραγουδιών, θα αποφασίσει ο συσχετισμός δύναμης. Η Αριστερά, επειδή δεν έχει κερδίσει τη μάχη στην ψυχή του λαού, κινδυνεύει να χάσει τα τραγούδια της. Η Χρυσή Αυγή, που προσπαθεί να εκφράσει τα συναισθήματα ενός ηττημένου λαού, μπορεί να αντέξει κάθε μουσική υπόκρουση – γιατί από τον εκφασισμένο άνθρωπο λείπει κάθε αισθητική συγκίνηση.

Αν ο λαός σκύψει το κεφάλι, αν αποδεχτεί τη συντριβή του δεν θα μπορεί ν’ ακούει, δεν θα μπορεί να βλέπει. Τι να τα κάνεις τα αυτιά και τα μάτια αν δεν μπορείς να δεις την ομορφιά, αν δεν μπορείς να παλέψεις για το ωραίο και το δίκαιο;

πηγη

ΤΑ ΨΕΜΜΑΤΑ ΚΑΙ Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΤΗΣ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ

Kάθε μέρα που περνάει ο λαός αποτυπώνει στο νου του και στη ψυχή του του ότι δεν είναι ο δήμιος του μόνο ο Γιωργαντώνης και το σκυλολο'ι' του αλλά ολο εκείνο το άθλιο κηφηναριό που
αναπαύει τους θρεμμένους κωλους του στα έδρανα του χοιροστάσιου της πλατείας Συντάγματος.
Ολοι τους είναι συνυπεύθυνοι και συνένοχοι στο διηνεκές έγκλημα σφαγιασμού του Ελληνικού λαού.
Αποδεικνύουν καθημερινά όλο και πιο πολύ οτι είναι γνήσιοι απόγονοι του φεουδαρχικού Parliamento και Δημοκρατοφανείς καρικατούρες ,υποστηρικτές μιας στυγνής αντιλα'ι'κής διχτατορίας που δεν έχει σκοπό μόνο να καθυποτάξει ένα ιστορικό λαό αλλά που συμμετέχει ενσυνείδητα στον αφανισμό του. Ιδιαίτερα η αναίδεια τους φτανει σε ενα βαθμό απερίγραπτο όταν κάποιοι από αυτούς τους 300 κηφήνες και μάλιστα απ'αυτούς που αυτοαποκαλούνται προοδευτικοί και αριστεροί,την μαυρη τους την τύφλα και όπως λέμε το ξυδι γλυκάδι ,βγαίνουν και περιγελούν την κοινωνία που ψυχοραγεί λέγοντας το αμίμητο, καγχάζοντας στα σίγουρα απο μέσα τους, ΘΑ ΤΑ ΠΟΥΜΕ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ.
Τι να εννοεί άραγε αυτός ο νεαρός βουλευτής ο οποίος τυχαίνει να είναι και αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης του κόμματος ΣΥΡΙΖΑ;
Και ο πιο αδαής πολίτης κρίνοντας απο όλη την πορεία της αντιπολιτευτικής παρουσίας του ίδιου και του κόμματος του στη βουλή αντιλαμβάνεται ότι μας λέει το αυτονόητο Σκότωσε με αγά μου ν'αγιάσω ή πιο εύστοχα σκότωσε αγά μου αυτούς τους μαλάκες που είναι απέξω και φωνάζουν για ν'αγιάσω εγώ.
Δηλαδή θέλει να βγεί ο κόσμος στο Σύνταγμα στις πλατείες και τους δρόμους να τον πνίξουν στα χημικά να τον χτυπήσουν κάτω σαν χταπόδι,και τότε όχι μόνο ο κύριος Τσιπρας αλλά συγχρόνως μαζί και ο κ.Καμμένος ό κ.Μιχαλολιάκος η κ.Παπαρήγα εκ του ασφαλούς μέσα απ τη βουλή θα αρχίσουν να διαμαρτύρονται και να κλαίνε με κροκοδείλια δακρυα για για τους χειρισμούς
και την συμπεριφορά της κυβερνησης του άγους και της υποτέλειας.
Και μετά; τι μετά; τελείωσε το έργο .Σακατέψανε ποδοπάτησαν τον λαό του ρημάξανε για μια φορά ακόμη το ηθικό και αυτά τα μουλάρια αυτοί οι ελεεινοί κηφήνες θα βγουν στα ΜΜΕξαχρίωσης απλά και μόνο για να να κάνουν δηλώσεις υπέρ του λαού και κατά της κυβέρνησης κ .Σαμαροβενιζέλου.

Αυτή δεν είναι η γυμνή αλήθεια; Πράγματι αυτή δεν είναι η εικόνα που έχουμε δει και εχουμε ξαναδεί
και που θα ξαναδούμε; Νισάφι πιά και επιτέλους κάποια στιγμή αντιληφθήκαμε την υποκρισία σας και γιατί όχι το δοσιλογικό σας αλισβερίσι με το σύστημα.Σας πήραμε χαμπάρι το καταλάβαμε και το εμπεδώσαμε ότι όλα τα κόμματα ανεξαιρέτως, από το ΚΚΕ μέχρι και την Χ.Α., βολεύονται απο την σημερινή άθλια για τον λαό κατάσταση και έτσι το ξεπεσμένο πολιτικό προσωπικό τους προσπαθεί με κάθε τρόπο- με τα νύχια και τα δόντια- να παραμείνει στα βουλευτικά έδρανα γιατί μια λα'ι'κή εξέγερση θα έστελνε αυτούς και τα κόμματα τους στο πυρ το εξώτερο.
Όλο αυτό το σάπιο πολιτικό σύστημα τρέμει στην ιδέα μιας γνήσιας δημοκρατίας που όλες οι εξουσίες θα πηγάζουν απο την Λα'ι'κή βούληση και εκεί όπου ο λαός θα είναι ο πραγματικός αφέντης του τόπου του. Ηλίου φαεινότερο ειναι ότι τώρα, αυτή τη στιγμή που η Ελλάδα η Πατρίδα μας βρίσκεται μια ανάσα από την ολοκληρωτική καταστροφή
ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ αυτοί που λένε οτι αντιδρούν σε αυτήν την ολοκληρωτική κατσαστροφή να αφήσουν τα έδρανα και να βγουν στο δρόμο καλώντας το λαό να συνταχθεί μαζί τους και και με το σύνθημα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Η ΘΑΝΑΤΟΣ να ατσαλώσουν το κουράγιο, να διώξουν τον φόβο, να ανεβάσουν το Πατριωτικό φρόνημα και τη μαχητικότητα της κοινωνίας και τότε είναι απόλυτα βέβαιο ότι ο Έλληνας πολίτης αυτοστιγμεί θα ξαναβρεί αυτή την υπόσταση λαού που έχει χάσει και θα ανταποκριθεί, θα σταθεί υπεύθυνα στη περίσταση και θα θα ξεχυθεί στους δρόμους , στις πλατείες απαιτώντας το αυτονόητο' την ελευθερία του και τον τόπο του .
Μην παραμυθιάζεις λοιπόν κ.Τσιπρα και λοιποί τον Ελληνικό λαό, σας έχουμε καταλάβει γιατί αν θέλετε το καλό του λαού, Ορίστε λοιπόν ,Ιδού πεδίο δόξας λαμπρό.
Ο δρόμος , το πεζοδρόμιο, η πλατεία.Βγείτε και καλέστε τον λαό σε αγώνα για την ανεξαρτησία της Πατρίδας.
Τα λόγια, οι δηλώσεις και τα λοιπά περισσεύουν είναι κάλπικα, είναι έπεα πτερόεντα και χάνονται μονομιάς.
Τα ψέμματα τέλειωσαν και δεν μασάει πια κουτόχορτο η κοινωνία.

Γιάννης Γαρυφαλάκης

πηγη

ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ ΒΙΩΣΙΜΟΣ;

Δυστυχώς, η εθελοδουλία του μισού πληθυσμού των Ελλήνων ψηφοφόρων δεν έδωσε μόνο την άνεση στους ΣαμαροΒενιζελοΚουβέληδες, να ψηφίσουν τα νέα εξοντωτικά μέτρα, αλλά και το θράσος να τα «δικαιολογούν» με επιχειρήματα που προσβάλλουν τη νοημοσύνη όλων ημών που τους υπομένουμε. Το τελευταίο τέτοιο επιχείρημα, που έπεσε στην αντίληψή μας, είναι η «μη βιωσιμότητα» του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου, άρα και η ανάγκη πώλησής του!

Η προσβολή της νοημοσύνης μας έγκειται, κυρίως, στο γεγονός ότι αποδίδουν τον συγκεκριμένο χαρακτηρισμό (κι άλλους παρόμοιους) σε οτιδήποτε έχει δημόσιο χαρακτήρα, δημόσια ιδιοκτησία και θέλουν να το ξεπουλήσουν. Αντί να βγουν και να πουν «ξεπουλάμε όσο-όσο γιατί αυτή είναι η ιδεολογία μας» (νεοφιλελεύθεροι του κερατά), «ξεπουλάμε γιατί θέλουμε να ενισχύσουμε, να στηρίξουμε, να αναπτύξουμε το ιδιωτικό κεφάλαιο και τα κέρδη του, αφού αυτό υπηρετούμε», λένε, σαν κοινοί ψεύτες και απατεώνες, ότι είναι προβληματική η μια επιχείρηση, ελλειμματική η άλλη, ζημιογόνος η παράλλη, ασχέτως αν απ’ τα στοιχεία, που πολλές φορές οι ίδιοι παρουσιάζουν, προκύπτουν άλλα συμπεράσματα, άλλοι χαρακτηρισμοί.

Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και τώρα με το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, που το χαρακτηρίζουν «μη βιώσιμο» όπως περίπου χαρακτήριζαν, λίγο καιρό πριν, την Αγροτική Τράπεζα για να «χαρίσουν» στον Σάλα «το υγειές» κομμάτι της! Τι είναι όμως το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο; Είναι η τελευταία κρατική Τράπεζα. Η τράπεζα που, σε καιρό «κρίσης», επί εποχής ΠΑΣΟΚ και ΔΝΤ, εξαγόρασε την AΣΠΙΣ Μπανκ (προφανώς φορτώθηκε τα χρέη της) και τώρα, όπως κάθε δημόσια επιχείρηση, βγαίνει στο σφυρί. Όλες τις ιδιωτικές τράπεζες, ακόμα κι αυτή του Λαυρεντιάδη, ενισχύθηκαν με χρήματα και εγγυήσεις του ελληνικού δημοσίου προκειμένου να «ξεπεράσουν τα προβλήματά τους», ενώ η κρατική Αγροτική και το Ταμιευτήριο αφέθηκαν γιατί ήταν προς πώληση. Σειρά έχει να χαρακτηριστεί «προβληματικός, ελλειμματικός, μη βιώσιμος» και να ξεπουληθεί ο ΟΠΑΠ μετά οι επιχειρήσεις ύδρευσης, άρδευσης, οι λίμνες, τα ποτάμια, οι δρόμοι, η ηλιοφάνεια κ.ο.κ.

Αλλά δεν είναι μόνο αυτά τα υλικά αγαθά, τα άψυχα. Ήδη έχουν, επί της ουσίας, χαρακτηριστεί «μη βιώσιμοι» χιλιάδες συνταξιούχοι, χιλιάδες πάσχοντες από λιγότερο ή περισσότερο σοβαρές χρόνιες ασθένειες Έλληνες πολίτες που πληρώνουν και γιατρούς και φάρμακα, (αλλά ως πότε;), ενώ, οσονούπω, πρόκειται, επί της ουσίας, να χαρακτηριστεί «μη βιώσιμος» και όλος ο ενεργός, παραγωγικός πληθυσμός και να ξεπουληθεί όσο-όσο ( 450 Ε περίπου) στους Γερμανούς, Γάλλους, Ολλανδούς, Έλληνες επενδυτές!

Και πρέπει τώρα να αναρωτηθείς, εσύ φοβισμένε μικροαστέ, εσύ κουτοπόνηρε αγρότη, εσύ συντηρητικέ συνταξιούχε, εσείς, τέλος πάντων, όλοι που ψηφίσατε τους ΣαμαροΒενιζελοΚουβέληδες, αύριο θα είστε βιώσιμοι; Γιατί πρέπει να ξέρετε ότι η εθελοδουλία συνεπάγεται, συν τοις άλλοις, και αλυσίδες και λιμούς, λοιμούς, εξευτελισμούς, μαρτυρικό τέλος!

πηγη

To σκιάχτρο της φοροδιαφυγής και το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης του έλληνα πολίτη

Εκστρατεία κατά της φοροδιαφυγής ετοιμάζει η κυβέρνηση, με βάση το νέο φορολογικό πλαίσιο που σχεδιάζει ο υφυπουργός Οικονομικών, ενώ παράλληλα εκτιμούν ότι θα λειτουργήσει και ως αντίβαρο στα σκληρά μέτρα των 11,6 δισ. ευρώ. Με απλά λόγια θα ξεκινήσει μια ακόμη εκστρατεία στιγματισμού και συλλογικής ενοχοποίησης επαγγελματικών κατηγοριών και γενικά των ελλήνων πολιτών ως άθλιοι και διεφθαρμένοι φοροφυγάδες προκειμένου να «καταπιούν» τα υποζύγια το νέο πακέτο θανάσιμων μέτρων. Αυτό άλλωστε είναι και η επιθυμία της αυτού μεγαλειότητας της κ. Μέρκελ, η οποία μάλιστα υποσχέθηκε να βοηθήσει το προτεκτοράτο της στην πάταξη της φοροδιαφυγής. Πώς; Με «τεχνογνωσία», ειδικό προσωπικό (σύμβουλοι και συνεργάτες, όπως τους ονομάζουν στην κυβέρνηση των δοσίλογων) και εταιρείες.

Όπως επισημαίνει η γνωστή εφημερίδα του νέου καθεστώτος κατοχής. «Τα Νέα» (28/8), η απόφαση για έναν ειδικό επικοινωνιακό σχεδιασμό κατά των φοροφυγάδων ελήφθη μετά τον απόηχο των επεισοδίων στην Ύδρα που «τραυμάτισαν» την εικόνα της χώρας, όπως επισημαίνουν υψηλόβαθμες κυβερνητικές πηγές. Την εντατική μάχη κατά της φοροδιαφυγής, εξάλλου, προανήγγειλε ο πρωθυπουργός με τις δηλώσεις του σε Βερολίνο και Παρίσι, ενώ κυβερνητικά στελέχη αφήνουν να εννοηθεί ότι με στόχο να δοθεί ηχηρό πολιτικό μήνυμα από την πλευρά του Μαξίμου στο στόχαστρο βρίσκονται φοροφυγάδες «γαλάζιας» απόχρωσης από τους οποίους θα ξεκινήσει μπαράζ συλλήψεων.
Σ’ αυτό είναι σίγουρο ότι θα βρουν συμπαραστάτη και την αντιπολίτευση, η οποία έχει ήδη αποφανθεί ότι η φοροδιαφυγή είναι το κύριο αίτιο της κατάστασής μας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η περίπτωση της Ύδρας, όπου η οικονομική αστυνομία πέρασε χειροπέδες και οδήγησε στο αυτόφωρο μαγαζάτορα επειδή δεν έκοβε αποδείξεις. Οι κάτοικοι του νησιού ξεσηκώθηκαν και πολιόρκησαν το αστυνομικό τμήματα μέχρις ότου στάλθηκαν διμοιρίες των ΜΑΤ με ειδικό ταχύπλοο του Λιμενικού να απεγκλωβίσουν τους ενάρετους συναδέλφους τους και να πάρουν σιδηροδέσμιο τον καπετάν Γιαγκούλα που είχαν συλλάβει. Αμέσως ο κυβερνητικός εκπρόσωπος εξέφρασε τον πανικό της κυβέρνησης δηλώνοντας ότι η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να βάλει τέλος στη φοροδιαφυγή και να «αντιμετωπίσει αποφασιστικά τις αντιδράσεις των όποιων επιτήδειων» είπε έξω από το κυβερνητικό μέγαρο ο μέγας και πολύς Σίμος Κεδίκογλου στις 19/8. «Η κατάλυση του κράτους δεν θα γίνει ανεκτή», διεμήνυσε ως άλλος Λουδοβίκος, που κάποτε, λίγο πριν η καρμανιόλα στείλει στον αγύριστο όλη την φάρα του, συνήθιζε να λέει: L’etat, c’est moi (ελληνιστί, το κράτος είμαι εγώ). Ο κ. Κεδίκογλου και η συμμορία που μας κυβερνά έχει τόσο εθιστεί να θεωρεί το κράτος δικό της προνομιακό φέουδο, που ξεχνά ότι κάποιοι τους έχουν εκλέξει (λέμε τώρα!) και επομένως αυτοί έχουν κάθε δικαίωμα να καταλύσουν το κράτος στο σύνολό του, αν το θελήσουν. Κανένας Κεδίκογλου δεν μπορεί να τους σταματήσει, ούτε να τους τρομοκρατήσει, γιατί η κατάσταση έχει πλέον υπερβεί τα όρια αντοχής της κοινωνίας. Και η ιστορία λέει ότι όσοι ζήλεψαν τον Λουδοβίκο, τελικά τους έφαγε η καρμανιόλα.