Βαρέθηκα να φοβάμαι…

«Τρία χρόνια τώρα δεν κάνω τίποτε άλλο από το να φοβάμαι.
Στην αρχή φοβόμουν μη φτάσει η θύελλα και στη χώρα μας και δε μιλούσα, μέχρι που κάποια νύχτα άκουσα το βουητό της.
Μετά, φοβόμουν μη μας κόψουν τα δώρα και δεν έβγαζα άχνα, μέχρι που ήρθαν τα Χριστούγεννα και τα δώρα κόπηκαν.

Φοβόμουν μη μου μειώσουν το μισθό και δεν έλεγα κουβέντα σε κανέναν, μέχρι που κάποια πρωτομηνιά βρήκα το μισθό κουτσουρεμένο.
Άρχισα να φοβάμαι για τη δόση του στεγαστικού και σφράγιζα το στόμα μου, μέχρι που ήρθε η ειδοποίηση της τράπεζας ότι χρωστάω τρεις δόσεις.
Είχα το φόβο πώς θα τα καταφέρω αν η κόρη μου περνούσε στην επαρχία και κατάπινα την οργή μου αμάσητη μέχρι που της είπα πως δεν θα μπορέσει να πάει στην επαρχία στη σχολή που πέρασε.
Είχα το φόβο πού θα βρει δουλειά ο γιος μου τελειώνοντας τις σπουδές και έτρεχα στα βουλευτικά γραφεία, μέχρι που ένα μεσημέρι μου έδειξε την κάρτα ανεργίας.
Φοβόμουν μη χάσω τη δουλειά μου και ανεχόμουν πολλά, μέχρι που το αφεντικό μου έδωσε το χαρτί της απόλυσης.
Φοβόμουν για το μέλλον και είπα να βγω αμίλητος στη σύνταξη αλλά για δύο χρόνια ζούσα με δανεικά γιατί σύνταξη δεν έβλεπα και όταν τελικά την πήρα σκέφτηκα να τη χαρίσω στο Στουρνάρα για να νιώσει και αυτός τη χαρά του να έχει κάποιος ένα μισθό ή μια σύνταξη.
Φοβόμουν να μη χάσω το εξάπαξ και απέφευγα να μιλάω για την πολιτική, μέχρι που έμαθα πως τελικά θα πάρω το μισό μετά από, ποιος ξέρει, πόσα χρόνια.
Φοβόμουν μη φύγουμε από το ευρώ και πέσουμε στη χρεοκοπία και χειροκροτούσα τους ευρωπαϊστές, μέχρι που χρεοκόπησα μέσα στο ευρώ.
Φοβόμουν μη γυρίσουμε στη δραχμή και δεν έχουμε φάρμακα και έπνιγα το θυμό μου, μέχρι που κατάντησα να μην έχω φάρμακα γιατί δεν έχω τα ευρώ για να τα αγοράσω.
Φοβόμουν μη χάσω το γιατρό μου, την ασφάλισή μου και μούτζωνα οργισμένος τη Βουλή, μέχρι που κατέληξα να μην έχω ούτε γιατρό ούτε ασφάλιση και άρχισα να μουτζώνω τον εαυτό μου που πίστεψε πως με τις μούτζες θα έφερνα αποτέλεσμα.
Φοβόμουν για τη σύνταξη των 500 ευρώ της μάνας μου και το βούλωνα, δήθεν, με αξιοπρέπεια μέχρι που ένα μέρος της σύνταξης μου έγινε απαραίτητο μέσο επιβίωσης.
Φοβόμουν μην τυχόν και δεν έχω να δώσω χαρτζιλίκι στα παιδιά μου και δάκρυζα από θλίψη, μέχρι που τα είδα ένα πρωινό να φεύγουν για το σχολείο με σκυφτό το κεφάλι χωρίς χαρτζιλίκι.
Φοβόμουν να κοιτάξω τους μαθητές μου στα μάτια και έστρεφα από ντροπή, το βλέμμα μου αλλού, μέχρι που κατάλαβα πως ντρεπόμουν τους μαθητές μου επειδή ντρεπόμουν τον εαυτό μου για το μέλλον που τους παραδίδω.
Φοβόμουν να κάνω απεργία και δεν μιλούσα σε κανέναν απεργό, μέχρι που κατάλαβα πως δεν ήθελα να παραδεχτώ ότι εγώ είχα το άδικο και όχι ο απεργός.
Φοβόμουν τους μετανάστες που ήθελαν να καθαρίσουν το παρμπρίζ του αυτοκινήτου και τους έδιωχνα βάζοντας σε λειτουργία τους υαλοκαθαριστήρες, μέχρι που μια μέρα διαπίστωσα πως τελικά ήθελε όντως καθάρισμα. Όχι το παρμπρίζ αλλά το μυαλό μου.
Άρχισα να φοβάμαι τα ξυρισμένα τάγματα εφόδου με τους επικεφαλής βουλευτές που κρύβονται πίσω από την ασυλία τους, μέχρι που κατάλαβα ότι δεν είναι τίποτε άλλο παρά η εμπροσθοφυλακή του ίδιου σάπιου συστήματος.
Φοβόμουν να ακούσω τους μακιγιαρισμένους τηλεπαρουσιαστές των δελτίων ειδήσεων και έψαχνα να βρω σε ποιο κανάλι έχει αθλητικά, μέχρι που συνειδητοποίησα ότι όλοι αυτοί, απλώς έκαναν πολύ καλά τη δουλειά τους.
Φοβόμουν μη χάσω το αυτοκίνητό μου και έκανα πως δεν καταλάβαινα τι γίνεται γύρω μου, μέχρι που αναγκάστηκα να παραδώσω τις πινακίδες γιατί δεν είχα να πληρώσω τα τέλη κυκλοφορίας και την ασφάλεια.
Φοβόμουν μη χάσω την οργανική μου θέση και έτρεχα σε Διευθύνσεις και αιρετούς, μέχρι που βρέθηκα κάποιον Οκτώβρη να συμπληρώνω ωράριο σε τρία σχολεία.
Τώρα πια δεν φοβάμαι γιατί δεν έχω τίποτα να χάσω.
Τώρα έπιασα πάτο. Δεν αντέχω άλλο να φοβάμαι.
Πλέον, το μόνο ενδεχόμενο είναι να αρχίσω να ανεβαίνω. Αρκεί να πατήσω γερά τα πόδια.
Όμως, μόνος μου είναι αδύνατον. Δε μπορεί, σίγουρα θα υπάρχει ένας ακόμα σαν και μένα να του δώσω το χέρι να με τραβήξει και να τον τραβήξω. Ένας μόνος του δεν μπορεί. Δύο όμως είναι πιο εύκολο. Τρεις μαζί μπορούν ακόμα καλύτερα. Τέσσερεις, πέντε έξι, εκατοντάδες, χιλιάδες, τραβώντας ο ένας τον άλλον θα βγούν σίγουρα στην επιφάνεια.
Μπορεί να έπιασα πάτο, μπορεί η απελπισία να βρίσκεται παντού όμως δεν θα τους κάνω τη χάρη να υποκύψω, ούτε να εγκαταλείψω ούτε να αυτοκτονήσω.
Το φως των ματιών μου δεν τους το κάνω θυσία. Το θέλω για να βλέπω τα παιδιά μου, τους φίλους μου, τους μαθητές μου, τους συντρόφους μου, τους δικούς μου ανθρώπους. Όλους αυτούς που αξίζει να τους βλέπω και όχι να τους φτύνω.
Δεν θα θυσιάσω ούτε μια τρίχα των μαλλιών μου γι’ αυτούς που με έσπρωχναν όλα αυτά τα χρόνια μέχρι τον πάτο για να πατάνε πάνω μου και να μπορούν να έχουν τα καλοθρεμμένα κεφάλια τους στην επιφάνεια.
Όπου και αν βρεθώ θα τους πολεμάω. Θα πολεμάω να φύγουν, με όσες δυνάμεις διαθέτω.
Ξέρω πως ένας μόνος του αποκλείεται να τα καταφέρει. Δύο όμως είναι πιο εύκολο. Τρεις μαζί μπορούν ακόμα καλύτερα. Τέσσερεις, πέντε έξι, εκατοντάδες, χιλιάδες, πολεμώντας ο ένας δίπλα στον άλλον και ο ένας για τον άλλον σίγουρα μπορούν να φέρουν τα πάνω, κάτω.
Το «μαζί» είναι η δύναμή μας και το «καθένας μόνος του», η αδυναμία μας.
Μόνο τότε μπορούμε να τους πνίξουμε στη ίδια τη θλίψη με την οποία μας έχουν πλημμυρίσει.
Αρκετά πιάστηκε η μέση μας από το σκύψιμο. Είναι καιρός να αποκτήσουμε την όρθια κατακόρυφη στάση που ταιριάζει στα σώματα των ανθρώπων και όχι των υποζυγίων».

πηγη

Ο Καπιταλισμός είναι ένα Υπέροχο Σύστημα....

……….αρκεί να είσαι πλούσιος!

Πόσο πλούσιος; Κάποιοι θα έλεγαν όταν ανήκεις σ' αυτό το περίφημο 1%, αν και πάρα πολλοί θα ήταν ιδιαίτερα ευχαριστημένοι αν ανήκαν και στο 50%. Πλούσιος όμως πού; Στις ΗΠΑ ή στην Ανγκόλα; Καμία σημασία δεν έχει. Οι πολύ πλούσιοι της Ανγκόλας είναι εξ ίσου πλούσιοι με τους πολύ πλούσιους των ΗΠΑ, και μάλιστα εξ αιτίας αυτών των δεύτερων. Αν δεν φύτευαν κάποιους πολύ πλούσιους στον τρίτο κόσμο, ο πρώτος δεν θα μπορούσε να τον αρμέγει ανενόχλητος ή να τον χρησιμοποιεί για κερδοφόρες βρωμοδουλειές.

Ο καπιταλισμός είναι επίσης ένα πολύ ευέλικτο εργαλείο, με το οποίο, όσοι ξέρουν πώς να το χρησιμοποιούν μπορούν να γίνουν πολύ πλούσιοι. Μια μόνο προϋπόθεση υπάρχει. Οι τεχνικές χειρισμού να είναι γνωστές σε λίγους, σε ένα πολύ κλειστό κύκλο ανθρώπων, δηλαδή, και...
λειτουργώντας ενάντια στη θεωρία, που λέει ότι ο καπιταλισμός ανοίγει τα πανιά στο φουλ όταν η γνώση και πληροφορία είναι προσβάσιμες σε όλους τους παίχτες εξίσου. Είναι οι γνωστέ μπούρδες περί του έντιμου ανταγωνισμού, ο οποίος μεγιστοποιεί το κοινωνικό όφελος, και τα λοιπά και τα λοιπά.

Πρωτεύουσα τεχνική στο εγχειρίδιο του καλού καπιταλιστή είναι η φορο-απαλλαγή, και στην περίπτωση που δεν μπορέσει να την επιτύχει λόγω αδυναμίας επιβολής στο αντίπαλο lobby που την διεκδικεί για το δικό του σινάφι, η φορο-διαφυγή. Τόσο η φοροαπαλλαγή όσο και η φοροδιαφυγή αποτελούν σημαντικές πηγές συσσώρευσης κεφαλαίου και δια αυτού, εξασφάλισης πολιτικής πατρωνίας, δια της μεθόδου των χορηγιών και της μίζας.

Ο «αριστερός» κύριος …Μάρσαλ!

Ένα νέο σχέδιο Μάρσαλ ως αντίδοτο στην πολιτική της λιτότητας! Αυτό, όπως και αν ηχεί, αποτελεί αίτημα του ΣΥΡΙΖΑ, που έχει ως κεντρική του πολιτική τη συγκρότηση κυβέρνησης της Αριστεράς που θα ακυρώσει το μνημόνιο! Το διατύπωσε με τον πιο επίσημο τρόπο ο πρόεδρος του κόμματος Αλέξης Τσίπρας απ’ τις Βρυξέλλες, όπου και έγινε δεκτός με «τιμές πρωθυπουργού» απ’ το σοσιαλδημοκράτη πρόεδρο του Ευρωπαϊκού κοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς.

Καταρχήν αισθάνεται κανείς την ανάγκη να διατυπώσει μια απορία γενικής φύσης: Πως είναι δυνατόν ένας Αριστερός και μάλιστα ένας Έλληνας Αριστερός να κάνει σημαία του το σχέδιο Μάρσαλ;

Γνωρίζει ο Αλέξης Τσίπρας ότι το σχέδιο Μάρσαλ στη μετεμφυλιακή Ελλάδα σήμαινε δολάρια για την δοσίλογους της άρχουσας τάξης της χώρας μας και μαζική φτώχεια, ανεργία και εξαθλίωση μεγαλύτερη από τη σημερινή για το λαό;

Γνωρίζει ο Αλέξης Τσίπρας ότι το σχέδιο Μάρσαλ στη μετεμφυλιακή Ελλάδα σήμαινε πολιτικά μια ανάπηρη δημοκρατία με εκτός νόμου το ΚΚΕ; Μια ανάπηρη δημοκρατία με έκτακτα στρατοδικεία, δίκες για κατασκοπία, εκτελεστικά αποσπάσματα και διώξεις για το κομμουνιστικό και αριστερό κίνημα, πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων για τους ΕΑΜίτες, πολιτική προσφυγιά για τους αγωνιστές του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα;

Πότε θα χτυπήσουν οι καμπάνες;

Πρώτα πρώτα, ας εξηγήσουμε κάτι για τις καμπάνες. Τις καμπάνες τις πραγματικές αλλά και τις μεταφορικές...

Οι καμπάνες δεν χτυπάνε ΠΟΤΕ μόνες τους! Πρέπει να τις χτυπήσει κάποιος! Γι αυτό έχουν και σχοινί... Για να βάλεις το ΒΑΡΟΣ ΣΟΥ, και να ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΤΟΥΣ ΜΥΕΣ σου! Και αν δεν είναι κανείς άλλος να τις χτυπήσει, τότε αυτός ο κάποιος είσαι εσύ!
Και κάτι άλλο τελευταίο... Για να χτυπήσουν ΟΛΕΣ, θα χρειαστούν πολλοί... Πολλοί, που θα έχουν συνεννοηθεί. Πολλοί να βάλουν το ΒΑΡΟΣ ΤΟΥΣ και να ΚΙΝΗΣΟΥΝ ΤΟΥΣ ΜΥΕΣ τους ΜΑΖΙ...

Αυτά, μεταφορικά και πραγματικά.

Τώρα που το ξεκαθαρίσαμε αυτό, ας δούμε, πότε ακριβώς θα "χτυπήσουν οι καμπάνες":
Όταν εμείς μετανοήσουμε και αλλάξουμε τρόπο, δρόμο και νοοτροπία,
Όταν βγούμε εμείς έξω και μιλήσουμε χωρίς φόβο και πάθος σε όλους όσους ξέρουμε,
Όταν καταλάβουν όλοι όσοι ξέρουμε αυτά που θα τους πούμε και την προδοσία που έχει επιτελεστεί και το που πάμε,
Όταν κάνουν και αυτοί το ίδιο με τους δικούς τουςγνωστούς,
Όταν όλοι μαζί προετοιμαστούμε και κάνουμε την δική μας οικονομία και ξέρουμε πως θα επιβιώσουμε,
Όταν όλοι μαζί οργανωθούμε στις γειτονιές, έτοιμοι πλέον να υπερασπιστούμε αυτά που είναι δικά μας,
Όταν όλοι μαζί ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ, με το να μην πληρώνουμε ΤΙΠΟΤΑ στην κατοχή, κανένα χαράτσι και κανένα φόρο,
Όταν τότε πέσει η κυβέρνηση, και λογοδοτήσουν οι προδότες,
Όταν τότε εμείς πλέον θα έχουμε πάρει τα πράγματα στα χέρια μας, με νέο κράτος, νέο Σύνταγμα, και ΔΙΚΟ μας, ΛΑΪΚΟ νόμισμα,
Τότε οι καμπάνες θα χτυπήσουν!
Περιμένατε να σας πω κάτι πιο εύκολο;
Περιμένατε να σας πω κάτι που δεν χρειάζεται τόση δουλειά;
Περιμένατε να σας πω κάτι που δεν χρειάζεται τόσες θυσίες;
Περιμένατε να σας πω κάτι που δεν θα μας αναγκάσει να γίνουμε πιο κοινωνικοί;
Ή μήπως περιμένατε να σας πω για εξέγερση;
Μην ανησυχείτε! Αυτό είναι το μόνο εύκολο! Αν δεν κάνουμε τίποτα από τα παραπάνω, τότε θα έρθει και αυτή, ΑΛΛΑ ΤΟΤΕ ΘΑ ΜΑΣ ΠΟΝΕΣΕΙ ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ!


ΟΥΤΩΣ Ή ΑΛΛΩΣ ΟΙ ΚΑΜΠΑΝΕΣ ΘΑ ΧΤΥΠΗΣΟΥΝ, ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ!

ΘΑ ΤΟΥΣ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΧΤΥΠΗΣΟΥΝ

ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΤΟΥΣ;;;

ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΛΟΓΟ ΚΑΙ ΕΞΟΥΣΙΑ ΟΙ ΔΩΣΙΛΟΓΟΙ,
ΑΥΤΑ ΤΑ ΕΧΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ!!!

πηγη

Πότε επιτέλους θα ξεμπερδέψουμε με την συμμορία του ευρώ;

Ξέρετε ποιο είναι το τέλειο έγκλημα; Αυτό που είναι απόλυτα νόμιμο. Έτσι λέει μια παλιά παροιμία των μαφιόζων της Νέας Υόρκης. Αυτή μου ήρθε στο μυαλό όταν διάβασα αυτά που είπε ο Μπαρόζο στις 19 του μηνός στο κανάλι Euronews όπου απάντησε ζωντανά σε ερωτήσεις Ευρωπαίων πολιτών. O πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ερωτηθείς για το «τι πρόκειται να γίνει στο εξής στην Ελλάδα», απάντησε ως εξής:

«Πρώτα απ' όλα ας ξεκαθαρίσουμε ότι η Ελλάδα δεν έφτασε σε αυτή την κατάσταση εξαιτίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η Ελλάδα έφτασε σε αυτή την κατάσταση λόγω του μη βιώσιμου χρέους και των ελλειμμάτων που συσσωρεύτηκαν με την πάροδο των ετών. Αυτό που κάνει η ΕΕ είναι ότι δίνει την ευκαιρία στην Ελλάδα να αποφύγει τη χρεοκοπία. Τώρα, καταλαβαίνω ότι πολλά από αυτά τα μέτρα προσαρμογής είναι εξαιρετικά επώδυνα και ότι πράγματι οι Έλληνες έχουν κάνει τεράστιες προσπάθειες που ορισμένες φορές κάποιοι υποτιμούν. Και αναφέρομαι στα μέτρα που έχουν να κάνουν με τους μισθούς αλλά και σε άλλα μέτρα. Πιστεύω ότι είναι ζωτικής σημασίας για την Ελλάδα και για την ευρωζώνη να παραμείνει η Ελλάδα στο ευρώ. Για το σκοπό αυτό τα νέα μέτρα πρέπει να υιοθετηθούν το συντομότερο δυνατόν και παράλληλα η Ελλάδα πρέπει να επιδείξει ενεργητικότητα μέσω της χρήσης των κοινοτικών Ταμείων και μέσω της προώθησης των μεταρρυθμίσεων για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητάς της. Με αυτό τον τρόπο η Ελλάδα μπορεί να αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη, μόνο με την ανάκτηση της εμπιστοσύνης θα μπορέσουμε να δημιουργήσουμε βιώσιμες θέσεις απασχόλησης για τους λαούς της Ευρώπης και όχι μόνο».

Ο εν λόγω κύριος τα είπε αυτά την ίδια στιγμή που η χώρα του, η Πορτογαλία, από την οποία δραπέτευσε άρον, άρον, ενώ ήταν πρωθυπουργός για να γίνει πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και για μην τον μπουζουριάσουν για ακατονόμαστα σκάνδαλα, κυριολεκτικά φλέγεται από παλλαϊκές διαμαρτυρίες. Μια νέα «επανάσταση των γαρυφάλλων» φαίνεται να βρίσκεται εν τη γεννέσει της στην Πορτογαλία για να γλυτώσει ο λαός και η χώρα από τα διεθνή αρπαχτικά της συμμορίας του ευρώ. Αν την δούμε να γεννιέται, είναι απολύτως σίγουρο ότι ένα από πρώτα διεθνή εντάλματα που θα εκδοθούν από την νέα λαϊκή εξουσία θα είναι αυτό του Μπαρόζο.

Όμως, μέχρι τότε, όπως ο καλός μαφιόζος έτσι κι αυτός εμφανίζει τις συμμορίτικες και εγκληματικές πρακτικές της ευρωζώνης ως μια απολύτως νόμιμη και αποδεκτή πολιτική. Το ψέμα βέβαια κυριαρχεί. Μας λέει λοιπόν ότι «η Ελλάδα δεν έφτασε σε αυτή την κατάσταση εξαιτίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η Ελλάδα έφτασε σε αυτή την κατάσταση λόγω του μη βιώσιμου χρέους και των ελλειμμάτων που συσσωρεύτηκαν με την πάροδο των ετών.» Μάλιστα. Για να δούμε τα στοιχεία. Στις 31/12/2001 το συνολικό δημόσιο χρέος της Ελλάδας ήταν περίπου 122 δις ευρώ. Είναι γνωστό ότι την 1/1/2002 μπήκαμε στο ευρώ και έως τις 31/12/2009 το δημόσιο χρέος της χώρας είχε εκτοξευθεί στα 298 δις ευρώ.

Aλλο συμφορά και άλλο κακούργημα

Σε μιαν αναπάντεχη συμφορά (σεισμό, φωτιά, πλημμύρα, λοιμό, ξενική εισβολή και κατοχή) οι άνθρωποι σφίγγουμε τα δόντια και υπομένουμε. Ξυπνάνε απρόσμενες δυνάμεις αντοχής, το ένστικτο της αυτοσυντήρησης αποδείχνεται πολυμήχανο. Oχι ανώδυνα ούτε χωρίς θύματα – η συμφορά έχει κόστος ανθρώπινες ζωές, είναι πάντοτε απειλή θανάτου. Aλλά έχει τη «λογική» ότι ξεπερνάει τις δυνατότητές μας να την αποτρέψουμε, γι’ αυτό και χαλυβδώνει το πείσμα μας, η ψυχή αντιστέκεται.

H ανεργία δεν είναι συμφορά. Oταν ξεπερνάει τα όρια της παροδικής συγκυρίας και αδρανοποιεί το ένα τέταρτο του παραγωγικού δυναμικού της χώρας, είναι πολιτικό κακούργημα, κακουργεί την κοινωνία. Tο κακούργημα έχει αυτουργούς, φυσικούς και ηθικούς. Eίναι οι διαχειριστές της εξουσίας που κατάστρεψαν την οικονομία από στυγνή ιδιοτέλεια ή εγκληματική ανικανότητα. Yπερχρέωσαν εξωφρενικά τη χώρα, σπατάλησαν τα εισοδήματά της, τον όποιο πλούτο της. Mόνο για να συντηρήσουν το πελατειακό κράτος, το απολυταρχικό καθεστώς της κομματοκρατίας.

Σήμερα στην Eλλάδα οι υπαίτιοι για την εφιαλτική ανεργία, προκλητικά και επιδεικτικά ατιμώρητοι, συνεχίζουν να ασκούν εξουσία (οι ίδιοι ή τα κόμματα που τους παρήγαγαν), την ώρα που εκατομμύρια θυμάτων τους καταστρέφονται ψυχικά. Oι τρεις πρώτοι μήνες μετά την απόλυση, αντέχονται. Mετά, η ψυχική διάλυση του άνεργου είναι μαρτύριο. H λέξη μαρτύριο κυριολεκτεί. Σπάνια ο άνθρωπος βγαίνει ψυχικά και σωματικά αλώβητος από μακρά περίοδο ανεργίας. Eίναι σαν να τον φυλάκισαν και τον βασάνισαν φριχτά «κατά λάθος». Aπό δικαστική πλάνη ή ξαστόχημα των διωκτικών αρχών.

Tο ίδιο και η υπερφορολόγηση του πολίτη. Δεν είναι συμφορά. Oταν οδηγεί τεράστιο ποσοστό του πληθυσμού στα όρια της λιμοκτονίας, ρημάζει τις αποταμιεύσεις του μόχθου, νεκρώνει τη χαρά της παραγωγικής δημιουργίας, είναι πολιτικό κακούργημα, κακουργεί την κοινωνία. Eγκλημα εν ψυχρώ, εκ προθέσεως. Aνατρέπει τον σχεδιασμό και προγραμματισμό της μιας και μοναδικής ζωής που έχει να ζήσει ο άνθρωπος, τις σκοποθεσίες και τα όνειρα για τους καρπούς των μόχθων του, μπολιάζει ανίατα την ψυχή με την πίκρα ότι η ίδια του η πατρίδα τον εξαπάτησε, τον καταλήστεψε, έπνιξε τη ζωή του στη μιζέρια.

Η ΒΛΑΣΦΗΜΙΑ ΤΟΥ ΦΑΣΙΣΜΟΥ

Τελικά σ’ αυτήν την χώρα που βρίσκεται βόρεια της Αφρικής και λέγεται Ελλάδα, η “βλασφημία” αξίζει περισσότερο τιμωρίας από μαχαιρώματα μεταναστών και τραμπουκισμούς απέναντι σε αριστερούς και ομοφυλόφιλους. Η Ελληνική Αστυνομία περήφανα ανέρτησε και στην επίσημη σελίδα της την σύλληψη του διαχειριστή της σατιρικής σελίδας στο facebook, “Γέροντας Παστίτσιος”.

Είχε προηγηθεί επερώτηση βουλευτή της Χρυσής Αυγής στην Βουλή αναφορικά με την σελίδα, πιστοποιώντας πως οι φασίστες εκτός από μικρόμυαλοι έχουν και έλλειψη χιούμορ. Πριν από αυτό βέβαια δεν γίνεται να μην αναφερθούμε στο πως προβλήθηκε η διαμαρτυρία των μουσουλμάνων στην Ομόνοια, για την ταινία που κατά την γνώμη τους σατιρίζει τον Μωάμεθ. Η χρονική στιγμή συνέπεσε με την εξαγγελία των νέων μέτρων και οι ελληναράδες εστίασαν την προσοχή τους στους φανατικούς μουσουλμάνους, ενώ η δική τους βλακεία και φανατισμός δεν τους αφήνει να δουν πέρα από την μύτη τους.

Αυτό είναι το καταπληκτικό της υπόθεσης που ξεβρακώνει εντελώς την υφή της ΕΛ.ΑΣ αλλά και την επιρροή που ασκεί το ναζιστικό κόμμα, αποκαλύπτοντας την δύναμή του. Η Χ.Α. μόλις έκανε επερώτηση για ένα τόσο γελοίο θέμα, η αστυνομία κινητοποιήθηκε τόσο πολύ, που μέσα σε λίγες μέρες συνέλαβε τον δημιουργό της σελίδας και τον έκλεισε φυλακή. Στο ίντερνετ τόσα χρόνια και στο facebook ειδικότερα, υπάρχουν τόσες σελίδες ναζιστικές, με ρητορική μίσους, με φωτογραφίες προκλητικές, με μηνύματα που προωθούν την βία εις βάρος διαφορετικών και πολιτικά διαφωνούντων και όμως δεν έχει διαπιστωθεί η ίδια…ευαισθησία, ούτε θέρμη από πλευρά της ΕΛ.ΑΣ. Το θέμα μπορεί να φαίνεται γελοίο, αλλά σημειολογικά αποκαλύπτει πολλά.

Είναι υπέρτατη ξεφτίλα και κατάντια η σύλληψη ενός νεαρού παιδιού, μόνο και μόνο έθιξε το εθνικορθόδοξο φρόνημα ορισμένων. Στο κάτω-κάτω ποιος έχει πει ότι ο Παίσιος ήταν άγιος ή θεός; Οπότε από που κι ως που θεωρείται η βλασφημία, το καυστικό χιούμορ απέναντι σε έναν γέροντα; Δεν μ’ ενδιαφέρει καν ο γέρων Παίσιος, μπορεί να ήταν ένας αξιοσέβαστος άνθρωπος, αλλά προφανώς η βιομηχανία που έχει στηθεί γύρω του και παράγει προιόντα με το brandname του, θίχτηκαν τα συμφέροντά της. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που συνήθως με τέτοιας αισθητικής θέματα ασχολούνται εθνικιστικοί και χουντικοί κύκλοι και φυλλάδες. Ξέρετε τώρα, “θα πάρουμε την Πόλη”, “Ελλάς, Ελλήνων, Χριστιανών” και διάφορες ευτελιστικές ιστορίες ακόμη και για όσους πιστεύουν.

Η δικαιοσύνη πράγματι είναι τυφλή. Η Χρυσή Αυγή αποκτά περισσότερη δύναμη όσο την νομιμοποιούν τα media και η ατιμωρησία των μελών της. Βουλευτές της και υποψήφιοί της έχουν λερωμένο ποινικό μητρώο ή εκκρεμούν δίκες σε βάρος τους ή έχουν παρουσιάσει σε κοινή θέα την ψυχοπαθολογία τους. Κι όμως κανείς δεν έχει επέμβει. Με πρώτο και κύριο να την είχαν βγάλει εκτός νόμου εδώ και χρόνια. Η έλλειψη κριτικής σκέψης και ορθού λόγου, βοηθάει στην ανάδυση του φασισμού που πλέον μαυρίζει με την μοχθηρία του όλες τις πτυχές της κοινωνίας. Ο συνδυασμός ναζισμού, νεοφιλελεύθερου οικονομικού μοντέλου, φτώχειας και θρησκευτικού φανατισμού, οδηγεί στον βόθρο. Κι εκεί αν δεν γίνεις σαν τα σκατά δεν επιπλέεις. Όσο η ελευθερία έκφρασης και οτιδήποτε θυμίζει δημοκρατία καταπατιέται, τόσο η Χρυσή Αυγή θα αποκτά μεγαλύτερο μερίδιο του συστήματος. Από τα σπλάχνα του έχει ξεραστεί άλλωστε.

πηγη