Υπάρχει διέξοδος. Εδώ και τώρα εκλογές για Συντακτική Εθνοσυνέλευση!

Δημ. Καζακης

Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εγώ προσωπικά αισθάνομαι εθνικά υπερήφανος. Γιατί; Διότι τη θετική δήλωση που ανέμενε για την Ελλάδα έλαβε τελικά ο πρωθυπουργός, Αντώνης Σαμαράς από τη Σύνοδο Κορυφής. Με κοινή τους δήλωση οι 17 αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων της Ευρωζώνης εξέφρασαν την ικανοποίησή τους για την πρόοδο που έχει σημειωθεί στη χώρα και για τις «αξιοσημείωτες προσπάθειες» του ελληνικού λαού. Δάκρυσα από συγκίνηση!


Να τι δήλωσαν οι «17»: «Καλωσορίζουμε την πρόοδο που σημείωσαν η Ελλάδα και η τρόικα με στόχο την επίτευξη συμφωνίας για τις πολιτικές που διέπουν το πρόγραμμα προσαρμογής και προσβλέπουν στην οριστικοποίηση της αξιολόγησης. Το Eurogroup θα εξετάσει το αποτέλεσμα αυτής της αξιολόγησης υπό το φως της έκθεσης της τρόικας και θα λάβει τις απαραίτητες αποφάσεις. Καλωσορίζουμε την αποφασιστικότητα της ελληνικής κυβέρνησης, να τηρήσει τις δεσμεύσεις της και χαιρετίζουμε τις αξιοσημείωτες προσπάθειες του ελληνικού λαού. Ικανοποιητική πρόοδος έχει σημειωθεί, προκειμένου να επανέλθει σε τροχιά το πρόγραμμα προσαρμογής. Αναμένουμε από την Ελλάδα να συνεχίσει τις δημοσιονομικές και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και ενθαρρύνουμε τις προσπάθειές της να διασφαλίσει την ταχεία εφαρμογή του προγράμματος. Αυτό είναι αναγκαίο προκειμένου να δημιουργηθεί ένας πιο ανταγωνιστικός ιδιωτικός τομέας, να γίνουν ιδιωτικές επενδύσεις και να δημιουργηθεί ένας αποτελεσματικός δημόσιος τομέας. Αυτές οι προϋποθέσεις θα επιτρέψουν στην Ελλάδα να επιτύχει ανάπτυξη και να διασφαλίσει το μέλλον της στην Ευρωζώνη».

Ας αφήσουμε στην άκρη τα παπαγαλάκια των Μέσων Μαζικής Εξαπάτησης και ας αρκεστούμε στην κοινή λογική μας. Συνήθως αυτή από μόνη της είναι αρκετή για να μας διαφωτίσει. Τι λέει η κοινή δήλωση;

Πρώτο: Συγχαίρει την αποκαλούμενη ως «ελληνική κυβέρνηση» για την αποφασιστικότητά της να τηρήσει τις «δεσμεύσεις» της και να «συνεργαστεί» με την τρόικα.

Δεύτερο: Χαιρετίζει τις «αξιοσημείωτες προσπάθειες» του ελληνικού λαού και εκτιμά ότι «ικανοποιητική πρόοδος» έχει σημειωθεί για να συνεχιστεί το πρόγραμμα προσαρμογής απαρέγκλιτα.

Τρίτο: Όλα εξαρτώνται από τις «δημοσιονομικές και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις» που θα ενθαρρύνουν, λέει, στο να γίνουν προκειμένου να γίνει «ανταγωνιστικός» ο ιδιωτικός τομέας.

Τι δεν λέει η κοινή δήλωση; Δεν λέει κουβέντα για την όλο και βαθύτερη ύφεση στην οποία έχει βουλιάξει η ελληνική οικονομία. Δεν λέει κουβέντα για τις τρομακτικές ευθύνες των πολιτικών που επιβλήθηκαν στην Ελλάδα από την τρόικα και την οδήγησαν πρώτα στην ύφεση και κατόπιν στην κατάρρευση. Δεν λέει κουβέντα για την μαζική εξόντωση των εργαζομένων, των συνταξιούχων, των μικρομεσαίων και κυρίως της νεολαίας. Δεν λέει κουβέντα για το χρέος που αυξάνει και αυξάνει χάρις στα νέα βάρη που φορτώνεται ο έλληνας φορολογούμενος προκειμένου να διασωθούν τραπεζίτες και τρωγλοδύτες επενδυτές.

Αυτό που θεωρεί η κυβέρνηση ως θετική εξέλιξη είναι η δήλωση των «17» που αναγνωρίζουν ότι οι ντόπιοι δωσίλογοι ακολουθούν κατά γράμμα τις εντολές τους. Έστω κι αν οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην απόλυτη καταστροφή της χώρας και του λαού της.

ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΧΩΡΙΣ ΔΟΥΛΕΙΑ Η ΜΕ ΔΟΥΛΕΙΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΧΡΗΣΤΗ?

Ήρθε λοιπόν, μοιραία, η εποχή που πρέπει εκατομμύρια κόσμου να αναθεωρήσουν όλα όσα ήξεραν. Αφού όλα όσα ήξεραν, ξεκίναγαν από μια στάνταρ βάση. Δουλειά. Και όχι απλά δουλειά. Αλλά κάτι που να εξασφαλίζει τα προς το ζην. Από αυτό το σημείο ξεκίναγαν όλα τα σχέδια που μπορούσε να κάνει κάποιος για τη ζωή του, όλα τα σχέδια που θα μπορούσε να κάνει για τα παιδιά του και για τα γεράματά του. Από εκεί ξεκινούσε επίσης η θεμέλια λίθος ενός πολιτεύματος. Ο νομιμόφρων πολίτης.

Αυτά τα εκατομμύρια νομίμοφρονων πολιτών δεν είχαν καν στο πίσω μέρος του μυαλού τους τι ακριβώς θα κάνουν αν τους αφαιρεθεί από πάνω τους η δυνατότητα να έχουν ένα εισόδημα, οποιαδήποτε κι αν είναι η ιδιότητά τους. Δηλαδή απόφοιτοι δημοτικού, λυκείου, πανεπιστήμιου, ελεύθεροι επαγγελματίες, τεχνίτες, εργάτες και οτιδήποτε άλλο. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι δεν είχαν καμιά απολύτως γνώση του τι σημαίνει να μείνεις εκτός συστήματος.
Και με δεδομένο πως στα πλάνα τους δεν υπήρχε το ενδεχόμενο να γίνουν πουτάνες, νταβατζήδες, μπράβοι, κλέφτες, δολοφόνοι ή απλά άστεγοι που θα τη βγάζουν στα παγκάκια και στους υπονόμους, το μεγάλο ερώτημα πέφτει βαριά κι ασήκωτα στο τραπέζι. Τι στο διάολο θα κάνουμε. Χωρίς εισόδημα δεν ζεις. Με εισόδημα πέντε – έξι κατοστάρικα και σε πολλές περιπτώσεις κάτω από αυτό δεν ζεις. Δεν μπορείς όχι απλά να πληρώσεις όσα σου ζητάνε από το κράτος, δεν μπορείς να πληρώσεις για σπίτι, για φαΐ, δεν μπορείς να μεγαλώσεις παιδιά ούτε να γεννήσεις νέα, δεν μπορείς να τη βγάλεις καθαρή σε κανένα τομέα.

Κι όταν λέμε δεν μπορείς, είναι ξεκάθαρο. Η επιβίωση καθορίζεται από τις αντοχές του κάθε ατόμου και τις δυνατότητες του να φάει, να κοιμηθεί κάπου, να ζεσταθεί, να γιατρέψει την αρρώστια του. Δεν εξαρτάται από ΠΟΤΕ ΘΑ ΓΙΝΕΙ Η ΓΑΜΗΜΕΝΗ ΑΝΑΚΑΜΨΗ. Δεν υπάρχουν άνθρωποι γκουρού σ΄αυτό το τόπο που να μπουν κάτω από το χώμα για ένα δυο χρόνια κρατώντας την αναπνοή τους μέχρι η ντόπια και ξένη Τρόικα να δώσουν το σήμα. Εμπρός μαρς τώρα τρως!!

Το πότε θα υπάρξει πλεόνασμα, ανάπτυξη, εξόφληση του χρέους, επενδύσεις από όποιον του κ@υλώσει, δεν είναι σε συνάρτηση με το πως θα ΕΠΙΒΙΩΣΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΧΤΕΣ, ΣΗΜΕΡΑ, ΑΥΡΙΟ, ΤΩΡΑ. Οι θυσίες του ελληνικού λαού , φράση καραμέλα στα χείλη των θρασύτατων, δεν είναι τρόπος του λέγειν, είναι η στυγνή πραγματικότητα που σιγά σιγά γίνεται κυριολεξία. Δεν θα είναι θυσία τρόπος του λέγειν, αλλά η στυγνή πραγματικότητα. Όσοι αφαίρεσαν και όσοι θα αφαιρέσουν τη ζωή τους απελπισμένοι είναι ΘΥΣΙΑ ΑΙΜΑΤΟΣ. Όσοι ασθενείς πεθάνουν γιατί δεν θα μπορούν να πάρουν φάρμακα ή να κάνουν ένα χειρουγείο, μια θεραπεία επίπονη, μια παρακολούθηση προσεκτική ενός σοβαρού προβλήματος υγείας θα είναι ΘΥΣΙΑ ΑΙΜΑΤΟΣ. Όσοι άνθρωποι πεθάνουν από πείνα, κρύο, κακουχίες, θα είναι ΘΥΣΙΑ ΑΙΜΑΤΟΣ. Δεν είναι απαραίτητο ότι θα το μάθουν τα γελοία ΜΜΕ. Δεν είναι απαραίτητο πως εμείς οι υπόλοιποι θα το ξέρουμε. Θα συμβαίνει γύρω μας. Θα το ξέρουν οι νεκροθάφτες ή τα σκυλιά στο δρόμο.

Ας τελειώνουν τα ψέματα – Να μην υποτιμά κανείς τον ελληνικό λαό

του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη

Λίγους μήνες μετά τις τελευταίες εκλογές και ήδη τα αποτελέσματά τους έχουν ξεπεραστεί από τις εσωτερικές αλλά και τις διεθνείς εξελίξεις. Η τροϊκανή τριμερής συγκυβέρνηση φαίνεται από τις δημοσκοπήσεις να συγκεντρώνει αθροιστικά λιγότερη αποδοχή από τον Ιούνιο, ενώ η αξιωματική αντιπολίτευση προηγείται σε ποσοστά. Παράλληλα, οι μεγάλες κινητοποιήσεις στην Θεσσαλονίκη για την ΔΕΘ και τα μαζικά συλλαλητήρια σε όλες τις Γενικές Απεργίες καταγράφουν μια πιο μαχητική διάθεση του κόσμου απέναντι στις επιλογές του αργού θανάτου για όλους, που μας επιβάλλονται. Η πλειοψηφία των πολιτών έχει καταλάβει αυτό που και οι ίδιοι οι ευρωκράτες ομολογούν κατά καιρούς με δηλώσεις τους ότι, δηλαδή, τα μέχρι τώρα «μέτρα» και όσα πρόκειται να ληφθούν στην συνέχεια, οδηγούν σε προδιαγεγραμμένη αποτυχία και μεγαλύτερη φτωχοποίηση της κοινωνίας. Το πρόγραμμα των επικυρίαρχων της χώρας (Ε.Ε., ΔΝΤ, τρόικας, τραπεζιτών, κλεπτοκρατίας) δεν είναι να «σωθεί» τίποτα απ’ ό,τι δεν λειτουργεί ήδη, αντιθέτως, αποσκοπεί στο να μην μείνει τίποτα όρθιο, ούτε η ίδια η ακεραιότητα της χώρας. Κι αυτό αφορά τα πάντα: από τα εργασιακά δικαιώματα, τις ελευθερίες, την παιδεία, την συνοχή των τοπικών κοινωνιών.

Παρ’ όλο, όμως, που διαφαίνεται μια αναβάθμιση των κοινωνικών αντιστάσεων, όπως όλοι ...
ελπίζαμε, δεν υπάρχει ακόμα λίγη αχτίδα αισιοδοξίας για το μέλλον κι αυτό είναι συνάρτηση τόσο των εσωτερικών καταστάσεων όσο και του διεθνή ορίζοντα, που σκοτεινιάζει συνέχεια.

Στα εσωτερικά πεπραγμένα, πέρα από την σκλήρυνση της επίθεσης σε όλα τα επίπεδα της ζωής μας, έχουμε μια προσπάθεια να δημιουργηθούν νέα αναχώματα με «αντιμνημονιακό» μανδύα έτσι ώστε να μην βαθύνει το ρήγμα μεταξύ της λαϊκής συνείδησης και των κύριων υπαιτίων της σημερινής παρακμής μας. Έτσι, παραμένει ακόμα σε μεγάλο μέρος των πολιτών η φοβία μπροστά στην προοπτική της απεξάρτησης από το ευρωνταχάου και την υιοθέτηση εθνικής πολιτικής για την ανασυγκρότηση.
Το κατοχικό καθεστώς εκμεταλλεύεται αυτό το «μούδιασμα» των λαϊκών στρωμάτων για να επιταχύνει την διάλυση όσων έχουν απομείνει από το κοινωνικό περιεχόμενο της χώρας και την fast track εκποίηση της δημόσιας περιουσίας.

Ελλάς, η Πεντάμορφη και το Τέρας

Καλώς ορίσατε στο μπάσταρδο τέκνο της συνουσίας Δύσης κι Ανατολής. Στη μίξη γαλάζιου και λευκού, πράσινου και γκρίζου, στον τόπο αυτό που αποχώρησε απ’ την ηγεμονία της οθωμανικής αυτοκρατορίας λιγότερο από δυο αιώνες πριν, και δέθηκε σα βαρκούλα στο τάνκερ της Δύσης απ΄την πρώτη στιγμή που ονομάστηκε Ελλάδα. Κι από τότε προχωρά με δυο προφίλ, τόσο συνδεδεμένα μα τόσο διαφορετικά. Στη μια της όψη η Πεντάμορφη, στην άλλη της το Τέρας.

Περπατώντας την Πεντάμορφη, χίλια καλά θα συναντήσεις. Νότες του Χατζιδάκι να συντροφεύουν το τιτίβισμα αηδονιών στα καταπράσινα δάση του Ολύμπου. Στίχους του Ελύτη ν’ απαγγέλλονται από γλάρους που ξαποσταίνουν πάνω σε στύλους ιωνικού ρυθμού, πλάι στο καταγάλανο λιμανάκι. Τον Σιδηρόπουλο να γράφει ροκ εντ ρολ για το Ζορμπά, αραχτός σε μπαλοντίβανο βεράντας στο Ζαγόρι. Λίγο πιο μακριά έντονους διαλόγους απ΄ τη λαϊκή συνέλευση που στήσανε πρόχειρα στις στάχτες βασιλικών ανακτόρων ο Αριστοτέλης κι ο Ροΐδης, ο Περικλής και ο Καστοριάδης, ο Πλάτωνας κι ο Διογένης. Και κάτω από μια γέρικη ελιά στην Άμφισσα, να κάνουν έρωτα ο Άσιμος με τον Τζίμη τον Πανούση, ενώ τους παίρνουν μάτι γυμνές οι μούσες. Θα δεις παππούδες να σου προσφέρουν βαρύ γλυκό και λουκουμάκι, μουστακαλήδες να σου δίνουν στο χέρι τη ρακή και μυταράδες να σε πιάνουν για πυρρίχιο γύρω από αναμμένη φλόγα. Κορίτσια δροσερά να σε προσκαλούν ν’ αλατίσεις αγκαλιά τους το κορμί σου, στο ναυάγιο του Ιονίου ή στον υγρό τάφο του Κολοσσού. Γιαγιάδες να σου βάζουν με το ζόρι γλυκό του κουταλιού στο πιατάκι, μετανάστες οικοδόμους απ’ τα Βαλκάνια να σε κερνάνε μια μπύρα κάτω απ’ τον πλάτανο και δίπλα στην βρυσούλα. Σ’ Ικαριώτικους χορούς θα μπλέξεις και κάτω απ’ τον Παρθενώνα θα ξαπλώσεις να διαβάσεις Καζαντζάκη, ν’ απαγγείλεις Καββαδία, να τραγουδήσεις Λοϊζο, να οργιάσεις παρέα με τον Διόνυσο, να φιλοσοφήσεις με τον Επίκουρο.

Φουχτελιστές.

Ο κ.Χανς Γιόακιμ Φούχτελ είναι κολλητάρι της Μέρκελ.
Ανθρωπος εμπιστοσύνης που λέμε. Υφυπουργός στο αξίωμα.
Είναι ένας από τους Επιστάτες της Χώρας μας.

Ενδιαφέρεται για τις "αδελφοποιήσεις" ελληνικών
και γερμανικών περιοχών/πόλεων,
για τα "σκουπίδια", την ενέργεια και -γενικά- την
διοίκηση/διαχείριση οργανισμών τοπ.αυτοδιοίκησης.
Καταναλώνει ελληνικά κρασιά, ο δήμαρχος Καστοριάς
τον αποκάλεσε "Φούχτελο" και ο περιφερειάρχης
Κρήτης "Φουχτελάκη".
Η κ.Μέρκελ έκανε ιδιαίτερη αναφορά στον υπάλληλό της,
στο γερμανικό κοινοβούλιο, προσφωνώντας τον με το
"ελληνικό-γλυκό-παρατσούκλι" Φούχτελο,
αποσπώντας τα θερμά χειροκροτήματα των βουλευτών.

Ο κ.Φούχτελ είναι ένας ΚΑΛΟΣ ΓΕΡΜΑΝΟΣ.
Ευσυνείδητος υπάλληλος.
ΔΕΝ ήρθε στη Χώρα μας ορμώμενος από τα
αναξιοποίητα φιλελληνικά του αισθήματα,
ούτε να ξοδέψει τα ωραία του λεφτά,
ούτε να προσφέρει τις αφιλοκερδείς και ανιδιοτελείς
υπηρεσίες του στο "δοκιμαζόμενο εταίρο".

ΗΡΘΕ για να προωθήσει οικονομικά Συμφέροντα
της χώρας του και ομοεθνών του επιχειρηματιών, που
"ενδιαφέρονται" να Αρπάξουν οτιδήποτε ΕΛΛΗΝΙΚΟ
τους είναι απαραίτητο, φτηνό και κερδοφόρο.

Η εύφημος μνεία της αφεντικίνας του και τα "ζήτω"
που απέσπασε από τους συναδέλφους του,
είναι ελάχιστη απόδειξη πως κάνει ΣΩΣΤΑ τη δουλειά του!!
Για να κάνει, όμως, σωστά τη δουλειά του...
χρειάζεται απαραιτήτως και έλληνες...Φούχτελ!!
Οχι "αγοραστές" βέβαια, αλλά Πωλητές!!
Φουχτελιστές!!

Αυτή είναι η μικρή, αλλά "σκληρή" ΑΛΗΘΕΙΑ.
Γι αυτό και το πραγματικό του ελληνικό όνομα
δεν είναι Φούχτελ, αλλά...Χούφτελ!!

πηγη

Η ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ ΕΕ ΚΑΙ Η ΑΝΑΓΚΗ ΕΞΟΔΟΥ ΑΠΟ ΕΕ/ΟΝΕ ΜΕ ΕΝΑ ΛΑΪΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ

ΤΟ EUROGROUP ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ «ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΝΟΠΟΙΗΣΗ» ΤΩΝ ΕΛΙΤ ΤΗΣ ΕΕ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ

Η συνεδρίαση της Πέμπτης στο Eurogroup αποτελεί μια ακόμη συνεδρίαση σε μια ασταμάτητη σειρά διαβουλεύσεων των ληστρικών και, σαδιστικών, πλέον, ελίτ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Υπερεθνικής Ελίτ, όπως αυτή εκπροσωπείται στη χώρα μας από την Τρόικα (ΕΕ/ΔΝΤ/ΕΚΤ). Στις συνεδριάσεις αυτές, όπως και σε δεκάδες επαφές τους, τα στελέχη της ΕΕ και ιδιαίτερα οι οικονομικές και πολιτικές ελίτ των ισχυρών κρατών (αφού οι ελίτ χωρών της περιφέρειας όπως η Ελλάδα συνήθως παίζουν τον ρόλο μαϊντανού) αποφασίζουν για τους υπηκόους στα Προτεκτοράτα που στήνουν το ένα μετά το άλλο στον Ευρωπαϊκό Χώρο, και ειδικά στο Νότο, με πρώτη την Ελλάδα, η οποία βρίσκεται εδώ και 2 χρόνια κάτω από μια άγριαΟικονομική Κατοχή. Μια κατοχή που στηριζόταν βέβαια τόσο από την προηγούμενη «κοινοβουλευτική Χούντα» του ΠΑΣΟΚ και του Παπαδήμου, όσο και από τη σημερινή Ελληνική Τρόικα ΝΔ/ΠΑΣΟΚ/ΔΗΜΑΡ: Δηλαδή τους πολιτικούς λακέδες του συστήματος και των ντόπιων και ξένων ελίτ που δημιούργησαν την κρίση, με την καταστροφή που επέφερε η ένταξη της χώρας μας στην ΕΕ/ΟΝΕ. Όμως αυτή η κατοχή στηρίζεται σε τελική ανάλυση και από την «Αριστερά» του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία όχι μόνο δεν θέτει ζήτημα εξόδου από την ΕΕ που δημιούργησε την κρίση στην Ελλάδα, αλλά απειλεί ότι αν βγούμε από το ευρώ θα έρθει η καταστροφή, όπως ακριβώς οι καλύτεροι παπαγάλοι του συστήματος! Γι’ αυτό τον λόγο και για όλο το ιστορικό της ψευτο-«Αριστεράς» αυτής, τη στάση της σε κομβικά ζητήματα της εποχής μας (σύμπλευση με τη Νεοφιλελεύθερη Παγκοσμιοποίηση, την ΕΕ, τους πολέμους της υπερεθνικής ελίτ (,της οποιας βασικό στέλεχος είναι η ελίτ της ΕΕ,­­ κατά των λαών στη Μ. Ανατολή κτλ.) την φιλελεύθερη «Αριστερά» που εκπροσωπεί σήμερα επάξια ο ΣΥΡΙΖΑ, (μάλιστα ως αξιωματική αντιπολίτευση), την ονομάζουμε εκφυλισμένη.

Και όχι μόνο αυτό. Στις διαβουλεύσεις αυτές και άλλες πολλές που γίνονται «κεκλεισμένων των θυρών», η EE εντείνει τις διεργασίες της προς την κατεύθυνση της λεγόμενης «πολιτικής ολοκλήρωσης». Δηλαδή της πολιτικής ένωσης των κυρίαρχων ελίτ της ΕΕ, που διαχειρίζονται την Παγκοσμιοποίηση μαζί με την Αμερικανική και Ιαπωνική ελίτ (η Τριάδα δηλαδή που συναπαρτίζει την υπερεθνική ελίτ), με βάση μια Δημοσιονομική και Τραπεζική Ένωση, η οποία θα μειώσει τις αστάθειες του συστήματος στην Ευρωζώνη, αλλά την ίδια στιγμή θα στερεί από όλα τα κράτη-μέλη την οποιασδήποτε οικονομική και, κατά συνέπεια, πολιτική κυριαρχία, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τους λαούς. Αυτό σημαίνει ότι η Παγκόσμια Διακυβέρνηση η οποία μέχρι τώρα υπήρχε ανεπίσημα (μέσω του G7, κλπ.), έχει μπει πλέον επίσημα στη φάση θεσμοποίησης της. Κάτι τέτοιο συνεπάγεται ότι είναι πολύ πιθανό στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον η υπερεθνική ελίτ (δηλαδή οι ελίτ των G7 και γενικά οι Πολυεθνικές Επιχειρήσεις και οι γραφειοκράτες, ακαδημαϊκοί κλπ. που κινούνται και επωφελούνται γύρω από αυτές) να υιοθετήσει ακόμα και ένα ενιαίο νόμισμα για την οικονομική κυριαρχία της μέσα στη διεθνοποιημένη οικονομία της αγοράς, και ότι ακόμη περισσότερη εξουσία θα συγκεντρώνεται στα χέρια των ελίτ, μέσω κάποιας μορφής υπερεθνικής αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας που θα αποτελέσει πλέον το ιδανικό πολιτικό συμπλήρωμα της Νεοφιλελεύθερης Παγκοσμιοποίησης, ενώ οι Εθνικές Αντιπροσωπευτικές «Δημοκρατίες» θα αποτελούν τα τοπικά «δημοτικά συμβούλια» που θα εκτελούν τις αποφάσεις της.

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ‘ΕΥΡΩΠΗΣ του ΕΥΡΩ’

5. Από ποιους διοικείται η «Ευρώπη του Ευρώ»;

Κάθε πέντε έτη, «οι Ευρωπαίοι» προσερχόμαστε σε μια απαξιωμένη διαδικασία εκλογής «αντιπροσώπων» (ο Θεός του χρήματος να τους κάνει) στο Ευρωκοινοβούλιο. Ένας θεσμός ο οποίος δεν έχει καμία ουσιαστική αποφασιστική αρμοδιότητα, αποτελείται από εντελώς ετερόκλητα στοιχεία, που επί της ουσίας αποτελούν κάποιους καλοπερασάκηδες, παχυλά αμειβόμενους, πολιτικούς απόστρατους ή διακοσμητικούς φίκους, τους «Ευρωβουλευτές», οι οποίοι απλά είναι ένα κομμάτι αυτού του υπερ-σπάταλου και κοστοβόρου Ευρωσυστήματος, το οποίο επιβαρύνει με 40 δις Ευρώ τις τσέπες των Ευρωπαίων. Η όποια δράση ή το όποιο έργο του Ευρωκοινοβουλίου επί της ουσίας αγνοείται και ζήτημα είναι αν έστω το 0,1% αυτών που ψήφισαν, γνωρίζουν έστω και κάτι για το τι απέγιναν οι εκλεκτοί τους. Αντιθέτως, το ισχυρότερο όργανο εντός της Ευρωζώνης, είναι αυτό που ελάχιστοι γνωρίζουν την λειτουργία του, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.

Και ερωτάται εύλογα

6. Είναι αυτό το όργανο άμεσα αιρετό; Υπάρχει έστω και η παραμικρή διαφάνεια περί το έργο της ΕΚΤ; Ποιοι είναι οι μέτοχοι της; Ποια η πολιτική της;

Η απάντηση στο περί αιρετού οργάνου είναι φυσικά ΟΧΙ. Συμπληρωματικά δε, πρέπει να ειπωθεί ότι ΟΥΔΕΙΣ, από τους «κκ.» Ρεν, Γιούνκερ, Ρομπάι, Μπαρόζο, τους σωματοφύλακες των απανταχού τραπεζιτών/πιστωτών/δανειστών, έχουν εκλεγεί από τους Ευρωπαίους πολίτες. Είναι διορισμένοι «εκπρόσωποι» δι’ αντιπροσώπων. Όπως δε και παλαιότερα σημειώσαμε, υπάρχει διάχυτη και δεδηλωμένη αδιαφάνεια και μυστικοπάθεια σ΄ αυτόν τον μπερντέ, όπως σε κάθε κλειστό κύκλο απατεωνίας απαραίτητη είναι η ομερτά. Πόσοι άραγε γνωρίζουν την παράλληλη ύπαρξη με την Ευρωπαϊκή Συνθήκη, του Καταστατικού του Ευρωπαϊκού Συστήματος Κεντρικών Τραπεζών δια του οποίου τα κράτη μέλη εκχωρούν κυρίαρχες εξουσίες και αρμοδιότητες (δηλαδή εθνική ανεξαρτησία) στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα;