Μα γιατί ο Γιάννης δε βρίσκει δουλειά ;

Ο Γιάννης άρχισε την ημέρα του νωρίς βάζοντας το ξυπνητήρι του (MADE IN SWITZERLAND) για τις 6 το πρωί …

Σηκώθηκε από το κρεβάτι του (MADE IN SWEDEN) και εφτιαξε τον καφέ του (PRODUCED IN BRASIL). Ξυρίστηκε με την ηλεκτρική του μηχανή (MADE IN GERMANY) και έβαλε αποσμητικό (MADE IN BELGIUM). Φόρεσε το πουκάμισό του (MADE IN TURKEY), τα jeans με φίρμα (MADE IN SRI LANKA) , κάλτσες (MADE IN EGYPT),παπούτσια (MADE IN ITALY).

Έφτιαξε τα αυγά του στην καινούργια ηλεκτρική κουζίνα (MADE IN KOREA), έφαγε λίγο τυρί Γκούντα ΟΛΛΑΝΔΙΑΣ και καποιο αλλο ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ μαζι με το λουκανικο ΦΡΑΚΦΟΥΡΤΗΣ, και ντοματα απο το ΙΣΡΑΗΛ και τέλος δυο μήλα ΧΙΛΗΣ και ενα πορτοκαλι ΑΡΓΕΝΤΙΝΗΣ.

Επειτα έριξε μία ματιά στο laptop του (MADE IN JAPAN), ήλεγξε τα emails του κοιτάζοντας συγχρόνως το ρολόι του (MADE IN TAIWAN).

Μετά κλείδωσε την πόρτα (MADE IN CANADA) και ενεργοποίησε το συναγερμό (MADE IN USA) πριν μπει στο αυτοκίνητό του (MADE IN SPAIN).

Λίγο αργότερα το γέμισε με βενζίνη (από SAUDI ARABIA) και συνέχισε το ψάξιμο για μια καλή δουλειά στην ….ΕΛΛΑΔΑ.

Στο τέλος μιάς ακόμα άκαρπης και αποκαρδιωτικής προσπάθειας για εύρεση εργασίας και αφού εκτύπωσε μερικά ακόμα αντίγραφα συστατικών επιστολών σε εκτυπωτή (made in MALAYSIA) o Γιάννης αποφάσισε να ξεκουραστεί λίγο.

Έβαλε τις παντοφλες του (MADE IN BRAZIL), άνοιξε μια μπύρα (MADE IN ENGLAND), έφαγε μια καλή μπριζόλα (PRODUCED IN ARGENTINA) μαζί με το κορίτσι του από την UCRAINE (Born 1989 in former SOWJET REPUBLIC) και άνοιξε την τηλεόραση (MADE IN INDONESIA).

Καθώς παρακολουθούσε τα σίριαλ (MADE IN TURKEY) προσπαθούσε να σκεφτεί τί φταίει και δεν μπορεί να βρει μιά δουλειά στην ΕΛΛΑΔΑ…

Η καθαριστρια (BORN IN PHILLIPINES) εφόσον σιδερωσε τα ARMANI βρακιά (MADE IN CHINA) του Γιάννη πληρώθηκε με χρήματα που τα είχε δώσει η μαμά του απο την μειωμένη σύνταξη της των 300€ και απο κατι εισοδήματα απο ενα διαμερισματάκι που νοικιάζει σε κατι νεαρούς (BORN in PAKISTAN) στη Κυψέλη.

O Γιάννης έχει απογοτευτεί και στις επόμενες εκλογές θα ψηφίσει ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ** γιατι αισθάνεται πως το ξενο στοιχειο έχει διαβρώσει την Ελλάδα!



** Προίον μαϊμού, απομίμηση του κόμματος της NSDAP στη Ναζιστικη Γερμανίας του 1933 (MADE IN DEUTSCHES REICH). Κακές γλώσσες λένε πως οι ψηφοφόροι του κόμματος βλέπουν μια φορά το μήνα τους το dvd “300″ to κόμικ του Hollywood (MADE IN USA) για αναπτέρωση του ηθικού και του εθνικισμου! Τα ανώτερα αυτά αισθήματα εκτονώνονται με ευλάβια στον πρώτο Αφγανο που πουλάει χαρτομάντηλα στο φανάρι εκει στη Πατησίων… Ο Γιάννης αισθάνεται τότε πραγματικός Ελλην, αισθανεται για λίγο και πάλι καλύτερα

πηγη

Κι όμως όλοι αισθάνονται ότι κάτι θα γίνει

Είναι πλέον περισσότερο από σαφές ότι η κοινωνία είναι σε στάση αναμονής. Μια στάση αναμονής που στα μάτια πολλών έχει ξεπεράσει όλα τα επιτρεπτά όρια. Η κατάσταση που επικρατεί εκφράζεται και αναλύεται με διαφορετικό τρόπο έτσι ώστε τα συμπεράσματα να τείνουν να δικαιώσουν και να εξυπηρετήσουν τους σκοπούς και τα συμφέροντα του καθενός.

Η κοινωνική – στο μεγαλύτερο εύρος της – σιωπή από κάποιους μεταφράζεται σαν υποσυνείδητη αποδοχή της συλλογικής ευθύνης για το γενικό κατάντημα. Το «όλοι μαζί φέραμε την χώρα σε αυτό το τέλμα», μεταφέρει αυθαίρετα την ευθύνη της αρνητικής κατάστασης από αυτούς τους λίγους που την επέβαλαν σαν αποτέλεσμα των συμφερόντων και των πράξεων τους, στην βάση της κοινωνίας. Αμβλύνοντας της ευθύνες και μοιράζοντας τες σε όλους (ανεξάρτητα του ποσοστού) την «κοινή» αποτυχία, νομιμοποιεί έντεχνα στην συνείδηση των πολιτών τους υποτιθέμενους λίγους «ικανούς» που παραχαράζοντας το παρελθόν τους θα εμφανίζονται μόνιμα «διατεθειμένοι» να βγάλουν τα κάστανα από την φωτιά αυτό – δικαιολογώντας ακόμα και τις αθλιότερες των επιλογών τους.

Η «ηθικά δίκαιη» αυτοτιμωρία των πολιτών, είναι αυτή που συστηματικά προωθείτε από την εκάστοτε εξουσία και τα ΜΜΕ με σκοπό την ενοχοποίηση των μαζών. «Αφού τα κάναμε σκατά , ας τα λουστούμε».

Κάποιοι άλλοι πιστεύουν ότι η κοινωνική αδράνεια εξηγείτε από την σφαίρα των κοινωνικό – ιατρικών μελετών. Ο λαός βρίσκετε σε κατάσταση συλλογικής κατάθλιψης. Συστηματικά από τα όργανα προπαγάνδισης των «ιδιοκτητών» του πλούτου (τηλεόραση, εφημερίδες, ράδιο), υπερτονίζετε το συλλογικό αδιέξοδο και η ατομική αδυναμία να ανταπεξέλθουμε στην καταιγίδα των εξωτερικών απαιτήσεων. Εμείς οι μικροί για να μπορέσουμε να επιβιώσουμε θα πρέπει να σκύψουμε το κεφάλι μπροστά στην θέληση των ισχυρών. Η διαρκή προβολή της συλλογικής αδυναμίας υποσυνείδητα αφομοιώνετε και ατομικά από τον καθένα από εμάς.

Η κυβέρνηση σε αντιπροσωπευτικό και κυρίαρχο επίπεδο, διαρκώς «αποτυχαίνει» στους στόχους της παρόλο τον «αγώνα» και τις θυσίες που δίνει. Στο κοινωνικό μέτωπο , αποσπασματικές, αδιάφορες χωρίς στρατηγική και προοπτική απεργιακές κινητοποιήσεις, – σχεδιασμένες από το μακρύ χέρι των αφεντικών στις εργατικές ενώσεις – παρά την μεγάλη συμμετοχή του κόσμου σε αυτές συνεισφέρουν υπόγεια σε αυτό το κλίμα απογοήτευσης.

Η συνεχής παρουσίαση και σχολιασμός της παραβίασης και πτώσης των υποτιθέμενων κόκκινων γραμμών σκοπό έχει να δείξει το ανούσιο κάθε αντίστασης. Ο λαός για ακόμα μία φορά πρέπει να αποδεχθεί τα χειρότερα. Τίποτα δεν έχει νόημα και πρέπει να συμβιβαστούμε με αυτό.

Μία τρίτη ανάγνωση της κοινωνικής σιωπής είναι εκείνη που αντικαθιστά την ελπίδα με τον φόβο αυτού που θα έρθει. Ο φόβος της άγνωστης κατάστασης που μόνο σε ντοκιμαντέρ ιστορικού περιεχομένου δίνει δείγματα γραφής. Αυτά που έζησαν οι παλιοί και κινδυνεύουμε να ζήσουμε και εμείς τώρα.

Η πείνα που διαρκώς έρχεται και τριγυρνά γύρω μας. Το μεγάλο ξέσπασμα που διαρκώς αναμένετε και που ποτέ δεν φτάνει. Η εμφύλια σύγκρουση που είναι πρό των πυλών και επαναφέρει μνήμες ενός δύσκολου παρελθόντος. Καταστάσεις και επιλογές αποστειρωμένες από τις αιτίες που τις γέννησαν, παρουσιάζονται σαν δυσάρεστα γεγονότα προς αποφυγή και ο μόνος τρόπος αποφυγής τους είναι ο συμβιβασμός με το καθεστωτικό παιχνίδι, είναι η υποταγή και η ατομική απομόνωση. «Πού να μπλέκεις τώρα;», «Εσύ θα σώσεις τον κόσμο;», «1.500.000 άνεργοι τι στο καλό κάνουν, εγώ τουλάχιστον βγάζω και ένα 500αρικο». Ρήσεις και τσιτάτα χωρίς τελειωμό για να δικαιολογούνται ο φόβος και η αντίσταση του καναπέ.

Η ιστορία παίζει το δικό της παιχνίδι, και η στιγμή των εκπλήξεων είναι πάντα επτασφράγιστο μυστικό. Τα γεγονότα όμως ανεξάρτητα από τις αναλύσεις και τις προσδοκίες του καθενός, βαραίνουν την καθημερινότητά μας.

Η κοινωνία αλλάζει και αυτή η αλλαγή συντελείται για ακόμα μια φορά με βίαιο τρόπο. Συντελείται με απίστευτη βαρβαρότητα εις βάρος του συντριπτικά μεγάλου μέρους του κοινωνικού σώματος το οποίο αν θέλει να αντέξει θα πρέπει να σπάσει την απομόνωσή του και να επιλέξει τους τρόπους αυτοπροστασίας και οργάνωσής του.

Την φωτιά που κατακαίει την κοινωνία δεν την βάλαμε εμείς. Την έβαλαν οι πολιτικοί, οι τραπεζίτες, οι βιομήχανοι, και την συντηρούν οι δημοσιογράφοι, οι δυνάμεις καταστολής, οι παρακρατικές φασιστικές συμμορίες.
Χρέος όλων είναι να απαντήσουμε σε αυτό τον ακήρυχτο πόλεμο. Η σιωπή μας μετατρέπεται σε συνενοχή σε ένα έγκλημα που δεν θα αφήσει κανένα αλώβητο και κανένας δεν θα μπορέσει να ξεφύγει.

Μπορούμε να επιλέξουμε να συμμετάσχουμε σε ένα μεταμοντέρνο πόλεμο συμμοριών για την επιβίωσή μας ή να ενταχθούμε στις ανθρώπινες δυνάμεις που αγωνίζονται για την δημιουργία ενός καλύτερου και δίκαιου κόσμου.

Η επιλογή εξαρτάτε από εμάς. Εκείνο όμως που δεν είναι δική μας απόφαση είναι το αν μπορούμε να επιλέξουμε να συμμετάσχουμε ή όχι.

πηγη

Η ζωή σου, η τιμή σου

Αν η ζωή μας είχε αξία θα το είχαμε ήδη αποδείξει πολεμώντας με νύχια και με δόντια για να την διατηρήσουμε έστω και ακρωτηριασμένη. Αναρωτιόμαστε, γράφουμε και προσπαθούμε να αναλύσουμε τι πάει στραβά σε αυτόν τον τόπο και μένουμε άπραγοι στην κατακρεούργηση της θεωρητικής αξιοπρέπειας μας. Θεωρητικής, διότι δεν έχουμε αξιοπρέπεια εφόσον δεν έχουμε αξία ως ζωές. Έχουμε τιμή. Κοστολογηθήκαμε για την εκπαίδευσή μας, την εργασία μας, για την υγεία μας, για την ψήφο μας, για τον φόρο μας, την κηδεία μας, κι εμείς αυτή την στιγμή δεν παλεύουμε για την υποτίμηση της αξίας μας παρά μόνο για την έκπτωση του κόστους ζωής μας απέναντι στο κράτος. Παλεύουμε για να μην πέσει κι άλλο η τιμή μας. Αυτό είναι το μέλημά μας: Ένα νομοσχέδιο και ένα μνημόνιο. Πουθενά ανάμεσα στις χιλιάδες σελίδες των προϋπολογισμών που συντάσσουν λογιστές της κακιάς ώρας δεν υπάρχει η αξία της ζωής. Μόνο η τιμή. Καταντήσαμε εμπόρευμα με πολύ μικρή ημερομηνία λήξης κατασκευασμένο με χειρίστης ποιότητας πρώτες ύλες.

Τα αποτελέσματα της εκποίησης της αξιοπρέπειάς μας είναι ήδη εμφανή και φρικαλέα. Οι συντεχνίες στοιβάζονται με συνθήματα και πανό στους δρόμους για να εξασφαλίσουν μία τιμή για την ύπαρξή τους αδιαφορώντας για την ύπαρξη της αξιοπρέπειας. Να μην πέσει ο μισθός μου, να μην χάσω τα προνόμιά μου και ας καεί ο κόσμος. Πρέπει να είσαι τουλάχιστον σχιζοφρενής αν σε ικανοποιεί ότι αύριο εσύ θα έχεις λεφτά στο πορτοφόλι σου, εξασφαλισμένο το σπίτι σου και το κρεββάτι του ιδιωτικού νοσοκομείου αλλά θα περπατάς καθημερινά ανάμεσα σε ζωντανά και νεκρά συντρίμμια. Θα βγαίνεις από το ζεστό διαμερισματάκι σου σε μια χώρα βομβαρδισμένη. Θα πίνεις καφέ και θα βλέπεις σήριαλ ενώ στο δίπλα διαμέρισμα κάποιος θα κόβει τις φλέβες του. Ήδη έχεις συνηθίσει οι σύγχρονες απλωμένες στον ήλιο μπουγάδες να μην είναι σώβρακα αλλά κουφάρια ανθρώπων.

Έχουμε την εντύπωση ότι η αντίσταση προηγούμενων γενεών γινόταν μετά από μεγάλες θεωρητικές κουβέντες και μετά από μεγάλη ζύμωση ιδεολογικών θέσεων. Έτσι βολεύει τους δημιουργούς των παρατάξεων που στηρίχθηκαν σε κοστολογημένες ιδεολογίες και σε αυτές που στηρίχθηκαν στην απόκτηση προσωπικού πλούτου. Θέλουν να πάρουν ακόμη και την πράξη αντίστασης απλών ανθρώπων ως δικό τους επίτευγμα. Μεθοδευμένα δεν σε έβαλαν να σκεφτείς ότι αυτό που σπρώχνει τον αξιοπρεπή άνθρωπο στην αντίσταση με βία δεν είναι η καταπάτηση των δικαιωμάτων του , είναι η προσβολή της αξιοπρέπειας. Είτε είναι εθνική, είτε ταξική, είτε κοινωνική, είτε προσωπική, είτε απλά ανθρώπινη. Όσο ο άνθρωπος είχε λιγότερα πάρε -δώσε με το κράτος και περισσότερα με τον διπλανό του τόσο η αξία του μεγάλωνε. Και όσο ο διπλανός του ένιωθε την αξία αδιαπραγμάτευτη, τόσο ανέβαινε στο χρηματιστήριο της ύπαρξης η ζωή και κατέβαινε το κόστος θανάτου.
Λοιπόν, σε ποιον πόλεμο να κατέβεις, τιμημένε μου Έλληνα απέναντι στο Τέρας; Ποιος θα δώσει την ζωή του για την αξία σου όταν εσύ ο ίδιος την έχεις κοστολογήσει με διαπραγματεύσεις, υπογραφές και ψήφους ως ληγμένο προϊόν στις αποθήκες του κόσμου;

πηγη

«Εμφιαλωμένη Ζωή»: Η αλήθεια για την επιχείρηση νερού της Νεστλέ

Μια νέα ταινία – ντοκιμαντέρ φέρνει την γιγαντιαία εταιρεία τροφίμων Nestle, προ των ευθυνών της, σχετικά με τις πρακτικές της στην εμφιάλωση νερού. Οι επικριτές λένε ότι η πολυεθνική είναι πολύ απασχολημένη στην εξόρυξη των υπόγειων υδάτων για τα εμφιαλωμένα νερά της, αφήνοντας τους ντόπιους, συχνά σε φτωχές γωνιές του κόσμου, με τα βρώμικα υπολείμματα.

ΖΥΡΙΧΗ – Στη μικρή κοινότητα Sheikhupura του Πακιστάν, ένας πρώην σύμβουλος του χωριού ο Dilwan, λέει ότι τα παιδιά αρρωσταίνουν από το βρώμικο νερό. Ποιος φταίει; Ο ίδιος λέει ότι φταίει η εταιρεία εμφιάλωσης νερού Nεστλέ, η οποία έσκαψε ένα βαθύ πηγάδι που στερεί από τους κατοίκους το πόσιμο νερό. «Το νερό δεν είναι μόνο πολύ βρώμικο, αλλά έχει βυθιστεί και η στάθμη του, 100 έως 300 με 400 πόδια», λέει ο Dilwan.

Η μαρτυρία αυτή είναι ένα βασικό σημείο της νέας ταινίας ντοκιμαντέρ «Εμφιαλωμένη Ζωή» (“Bottled Life”),του Ελβετού σκηνοθέτη Urs Schnell και του δημοσιογράφου Res Gehriger. Η ταινία θα κάνει πρεμιέρα στις 26 Ιανουαρίου. Ο σύμβουλος του χωριού λέει στη συνέντευξη του στην ταινία, ότι η Nestle αρνήθηκε το αίτημα του χωριού για άμεση διοχέτευση καθαρού νερού.

Το εμφανώς κακό πόσιμο νερό στο Πακιστάν, αλλά και αλλού, είναι ο λόγος για την επιτυχία της μάρκας, «Pure Life»(«Αγνή ζωή»), της Νεστλέ. Πριν από 10 χρόνια, η ελβετική εταιρεία τροφίμων άρχισε να προσθέτει μέταλλα στα υπόγεια ύδατα και να τα εμφιαλώνει. Σήμερα, το ,«Καθαρό Νερό, “Αγνή Ζωή”, Εμπλουτισμένο με Μέταλλα», είναι η μεγαλύτερη μάρκα νερού στον κόσμο – «ένα κόσμημα στο χαρτοφυλάκιό μας», σύμφωνα με τον John Harris, επικεφαλής της Nestlé Waters.

Tα χέρια του φασίστα δεν είναι ποτέ καθαρά

Στάζουν αίμα, ληστεύουν περιουσίες, ελευθερίες και δικαιώματα

Εβραιόπουλο σηκώνει τα χέρια του μπροστά στο ναζιστή φονιά


Πρόσφατα οι δειλοί μαυρόψυχοι πρόσθεσαν άλλο ένα ατιμώρητο, προς το παρόν, έγκλημα στο μητρώο τους, τυφλώνοντας το μάτι ενός νεαρού Ελληνοαιγύπτιου σπουδαστή, την ώρα που χιλιάδες Έλληνες, ακόμη και σκανδαλοποιοί επίσκοποι, φιλοξενούνται ειρηνικά στη χώρα του Νείλου. Έκαναν μεγάλο κακό σε ένα καλό αθώο παιδί στον ανθό της νιότης του κι αν λειτουργούσε στοιχειωδώς η Δικαιοσύνη, οι ολοφάνεροι ηθικοί αυτουργοί θα έπρεπε να καταβάλουν βαριές αποζημιώσεις, αφού η Αστυνομία αδυνατεί να συλλάβει τους δράστες. Ακόμη πιο σωστό θα είναι να απολυθούν και επίορκοι αστυνομικοί που συνεργάζονται με τους συμμορίτες, όπως ζήτησε (μόνος, δυστυχώς), ο κ.Πάγκαλος.
—Κάποιος παλιός κατάδικος, τώρα βουλευτής, σύζυγος της επίσης βουλευτίνας ευσεβούς ιδιοκτήτριας του κτιρίου του “Hotel New Dream”, που το 1978 συνελήφθη για σειρά βομβιστικών ενεργειών, καθαιρέθηκε από το βαθμό του αξιωματικού των ειδικών δυνάμεων, παραπέμφθηκε αρχικά για παράβαση του αντιτρομοκρατικού νόμου σε βαθμό κακουργήματος, μετατράπηκε η κατηγορία σε πλημμέλημα (μερικοί ερμηνεύουν αυτήν την επιείκεια με αντάλλαγμα την προδοσία «συντρόφων») και καταδικάστηκε σε φυλάκιση 13 μηνών, δήλωσε πρόσφατα χαιρετώντας χιτλερικά πως έχει καθαρά χέρια. Δεν άσκησαν οι νεοναζί εξουσία για να προλάβουν να κλέψουν δημόσιο χρήμα ως κρατικοί εξουσιαστές, αλλά έχουν ασκήσει εξουσία οι πολιτικοί τους πρόδρομοι, οι Γερμανοτσολιάδες και οι πραξικοπηματίες, που απέδειξαν ότι ήξεραν από πλιάτσικο. Έχουμε ξανακούσει να γίνονται τέτοιες δηλώσεις, που ο φασισμός τις έχει στο μόνιμο λαϊκιστικό ρεπερτόριό του, πουλώντας μια καρικατούρα τιμιότητας, με την ίδια ευκολία που πουλάει φτηνιάρικο αντριλίκι σε γυναίκες, σε ομοφυλόφιλους, σε ανάπηρους, σε καθυστερημένα παιδιά και σε πεινασμένους μικροπωλητές από το Μπαγκλαντές. Οι χρόνιοι ανορθολογισμοί της νεοελληνικής κοινωνίας θέριεψαν, τα κακά ένστικτα που κρύβονταν βγήκαν τώρα στην επιφάνεια, ο κακός όταν απελπίζεται γίνεται ακόμα χειρότερος, πάντα δειλός, επειδή δεν μπορεί να χτυπήσει αυτούς που τον κατάντησαν έτσι, ηδονίζεται να βλέπει να ξεσπούν σε αδύναμους αθώους και οι πεινασμένοι ξένοι από τις χώρες που πνίγουν οι μουσώνες είναι ο ευκολότερος στόχος. Τρέμουν να διαδηλώσουν έξω από τη βίλα Καραμανλή στη Ραφήνα αυτοί που σκύβουν και φιλούν το χέρι της Ντόρας Μπακογιάννη και του αρχιεπίσκοπου του Λαυρεντιάδη και προσκυνάνε τον τραπεζίτη Σάλα. Οι ψευτοπαλληκαράδες βιαιοπραγούν πάνω σε ξένους βιοπαλαιστές, «αδελφούς» του Χριστού (τώρα ανακάλυψαν, ελάχιστοι κι αυτοί, μητροπολίτες τι λέει το Ευαγγέλιο!) και μετά πάνε με χοντροκομμένη υποκρισία στον εσπερινό της Παναγίας «όπως φανώσιν τοις ανθρώποις». Άτιμος όμως απέναντι στους φουκαράδες και έντιμος στο δημόσιο χρήμα δεν γίνεται. Η συνείδηση του ανθρώπου είναι ενιαία.

Περί όνου σκιάς οι συντάξεις, οι μισθοί, η χώρα και ο λαός της

Βρισκόμαστε μπροστά σε ένα θέατρο του παραλόγου. Ο κ. Φώτης Κουβέλης αρνείται να ψηφίσει τα νέα εργασιακά που ζητά η τρόικα, αλλά δεν πρόκειται να ρίξει την κυβέρνηση. Όλα τα άλλα που καταδικάζουν την μέση οικογένεια στον αφανισμό, δεν τον ενοχλούν καθόλου. Ο κ. Βενιζέλος ανακάλυψε ξαφνικά ότι θεωρεί αυτονόητο «ότι θα γίνει σεβαστή, τουλάχιστον στα θεμελιώδη στοιχεία, η αξιοπρέπειά μας, σε σχέση με τη δημοσιονομική διαχείριση του κράτους. Αυτή πρέπει να γίνεται από τις Ελληνικές Αρχές, από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους και την Τράπεζα της Ελλάδος. Δεν είμαστε προτεκτοράτο. Αυτό πρέπει να το καταλάβουν πάρα πολύ καλά οι εταίροι μας και η τρόικα.» Το γεγονός ότι αυτός και το συνάφι του έχει παραδώσει «άνευ όρων και αμετάκλητα», όπως ρητώς αναφέρεται στις δανειακές συμβάσεις, την εθνική κυριαρχία της χώρας, ούτε που τον νοιάζει.


Ο κ. Σαμαράς βέβαια είναι αποφασισμένος να μας σώσει, να σώσει την Ελλάδα, όπως δηλώνει, ακόμη κι αν δεν το θέλουμε, ακόμη κι αν χρειαστεί να μετατρέψει την χώρα σε κρανίου τόπο. Το έχει υποσχεθεί. Σε ποιους; Στους «17» και στους δανειστές της χώρας. Είναι περίεργο πράγμα με το ντόπιο πολιτικό προσωπικό. Όταν δίνουν τον λόγο τους σε ξένες δυνάμεις κάνουν τα πάντα για να το κρατήσουν, ακόμη κι αν χρειαστεί να ανασκολοπίσουν την χώρα και τον λαό τους. Μόνο τον λόγο τους στους εκλογείς τους ξεχνούν πάντα κατόπιν των εκλογών. Είναι όντως ένα πολύ περίεργο πράγμα που όμως έχει την δική του ιστορική και ταξική εξήγηση. Ο δωσιλογισμός υπήρξε πάντα σύμφυτος με την πολιτική και οικονομική άρχουσα τάξη της χώρας. Η κυριαρχία της, που βασιζόταν πάντα στην απροκάλυπτη λεηλασία αυτού του τόπου, επειδή δεν μπορούσε να έχει ισχυρά εσωτερικά ερείσματα στο λαό, αναζητούσε πάντα στηρίγματα στο εξωτερικό και μάλιστα υπό την προστασία ξένων μεγάλων δυνάμεων. Σόι πάει το βασίλειο μέχρι σήμερα.

Από την άλλη, ο φερόμενος ως υπουργός οικονομικών, ο περίφημος Στουρνάρας με τ’ όνομα μόλις χθες επιδόθηκε σε μια πανδαισία ανοησίας και προκλητικής αγραμματοσύνης στην Βουλή, όπου ανάμεσα στ’ άλλα ανακάλυψε – πρώτος αυτός – ότι και στο ισοζύγιο εξωτερικών πληρωμών υπάρχει «πρωτογενές έλλειμμα». Είναι σίγουρο ότι μετά από αυτό θα τρέξει η ακαδημία της Σουηδίας να τον βραβεύσει με νόμπελ οικονομίας. Εδώ έχει βραβεύσει με το αθλιέστερο των νόμπελ, δηλαδή το νόμπελ οικονομίας, τόσους και τόσους αγράμματους, ανόητους και διδάκτορες της πιο χυδαίας σκοπιμότητας, ο Στουρνάρας με τ΄ όνομα θα της ξεφύγει.

Γελοίοι όπως πάντα

Υπάρχει ένα θέμα που οι ελληνικές χούντες δεν μπορούν να περιορίσουν και να ελέγξουν. Τον χρόνο και τον τρόπο γελοιοποίησης τους. Πάντα αστείοι και καταγέλαστοι, βαθειά ανίκανοι και διεφθαρμένοι, προσπαθούν με κατασταλτικά μέσα να φανούν υπερασπιστές των Νόμων και της τάξης, καταφέρνοντας τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα.

Αυτό κατάφεραν και με την υπόθεση του Κώστα Βαξεβάνη, έτσι όπως την έστησαν χτες και προχτές. Στην Ελλάδα του 2012, η σαπίλα μπορεί να βασιλεύει, αλλά όταν κάποιος αναταράξει τα βρώμικα και δυσώδη νερά της τότε τρέχουν όλοι να τον συλλάβουν και να τον φιμώσουν παραδειγματίζοντας και τους μελλοντικούς «ταραξίες».

Εδώ και μήνες δεν ισχύει το αστικό Σύνταγμα, ο κορυφαίος Νόμος το κράτους, αυτό το ξεκάρφωμα ισονομίας και ισότητας. Δεν ισχύει το άρθρο που προβλέπει δουλειά για όλους του Έλληνες δεν ισχύσει το άρθρο που προβλέπει την ισότητα όλων απέναντι στους Νόμους. Δεν ισχύει το άρθρο που προβλέπει την κύρωση των διεθνώς συμβάσεων από τα τρία πέμπτα της Βουλής, δεν ισχύει η εξασφάλιση υγείας και παιδείας για όλους τους πολίτες. Δεν ισχύει το δικαίωμα του...
συνέρχεστε, αφού καμία διαδήλωση δεν έχει ολοκληρωθεί τα τελευταία 3 χρόνια. Και δεν ισχύει το δικαίωμα της ελεύθερης διακίνησης ιδεών. Για την ακρίβεια δεν ισχύει το δικαίωμα της ελεύθερης διακίνησης ιδεών που δεν ενοχλούν την άρχουσα τάξη.

Κυβέρνηση που τόλμησε να κόψει επιδόματα αναπήρων, τυφλών και ανάπηρων παιδιών, κυβέρνηση που τόλμησε να κόψει την σύνταξη των 400 ευρώ, το δώρο Πάσχα και Χριστουγέννων, κυβέρνηση που ανέχεται να κυκλοφορούν στον δρόμο 1,5 εκ άνεργοι, 200.000 ταπεινωμένοι που τρώνε από κάδους, κυβέρνηση που εξοντώνει από πρόθεση και συστηματικά σχεδόν το σύνολο του ελληνικού λαού, εβρισκόμενη σε διατεταγμένη υπηρεσία, είναι ικανή να κάνει τα πάντα.

Δεν έπεσα από τα σύννεφα με την σύλληψη του Κώστα Βαξεβάνη. Είναι ο κρίκος, ένας μεγάλος κρίκος, στην αλυσίδα που μας φόρεσαν. Ο αυταρχισμός, είναι το εργαλείο τους. Τα μέτρα τους δεν περνάνε χωρίς τρόμο, φόβο, απειλές, προειδοποιήσεις, βασανιστήρια και ότι άλλο χρειαστεί.

Η Υπόθεση του Κώστα μας αφορά όλους. Ανεξαρτήτως αν η λίστα είναι παλιά, από μια τράπεζα, χωρίς ποσά, αν λείπουν ονόματα, αν… αν… αν. Από τη στιγμή που η επίσημη πολιτεία δια των οργάνων της και δια των υπουργών της, φέρθηκαν «επιπόλαια» και την έχασαν, μπορώ και εγώ να φερθώ, «επιπόλαια» και να ισχυριστώ ότι θέλω, να ενοχοποιήσω όποιον θέλω. Ας μου αποδείξουν αυτοί ότι είναι αθώοι. Έχουν άλλωστε το τεκμήριο ενοχής.

Η υπόθεση του Κώστα μας αφορά όλους, γιατί είναι θέμα ελευθερίας, διαφάνειας, ισοπολιτείας, δικαιοσύνης, υπεράσπισης του Συντάγματος.

Δεν αιφνιδιάστηκα επίσης, από την σιωπή των καθεστωτικών ΜΜΕ. Το αντίθετο θα με ξάφνιαζε. Και αυτή η σιωπή, τους κάνει ακόμη πιο κατάπτυστους, κωμικούς και ανήμπορους.

Λυπάμαι που ως λαός τους αφήνουμε να μας κατακρεουργούν, ή τους εξουσιοδοτούμε κιόλας. Αλλά χαίρομαι που τους χαλάμε την ηρεμία. Που τους θυμίζουμε πόσο σάπιοι είναι. Και αυτοί μη ξέροντας τι άλλο να κάνουν αποδεικνύουν ακριβώς το ίδιο, δηλαδή το πόσο σάπιοι είναι. Χαίρομαι που αραιά και που, πανικοβάλλονται και δρουν σπασμωδικά. Όπως έδρασαν στην περίπτωση του Κώστα. Απροκάλυπτα, χαζά, χωρίς έμπνευση και φαντασία. Χαίρομαι που ξεβρακώνονται, που ούτε μια λίστα δεν μπορούν να κρύψουν, που δεν ξέρουν από προσχήματα και ευελιξία, που ψελλίζουν δικαιολογίες. Χαίρομαι να τους βλέπω να κάνουν μόνο ένα πράγμα. Να σέρνονται στην γη.

ΥΓ. Είναι λίγοι, είναι σάπιοι, είναι υπερόπτες και αλαζόνες, είναι απροετοίμαστοι. Είναι εύκολος αντίπαλος. Ειδικά στο ιδεολογικό επίπεδο και σε θέματα εντυπώσεων και εικόνας. Και κάθε μέρα που περνά γίνεται ευκολότερος

πηγη