Χτίζοντας την ελληνική οικονομική μπανανία

Εδώ και τρία χρόνια αρκετοί από εμάς τονίζουμε ότι με τα απανωτά μνημόνια αυτό που διασφαλίζουν οι ελληνικές κυβερνήσεις σε αγαστή σύμπνοια με τον ξένο παράγοντα είναι τρία πράγματα: χρόνο προς όφελος των πιστωτών της χώρας προκειμένου να οχυρωθούν όσο γίνεται απέναντι στο συστημικό κίνδυνο, όρους ληστρικής εκμετάλλευσης των πόρων της χώρας και εδραίωση της εξάρτησης της εθνικής οικονομίας μας.

Η στρατηγική αυτή δεν έχει μόνο οικονομικές αλλά και προφανείς πολιτικές επιδιώξεις: η πρωταρχική είναι να δεσμεύσει εκ των προτέρων, να δέσει χειροπόδαρα την όποια μελλοντική κυβέρνηση, που τυχόν θα θελήσει να εφαρμόσει άλλη, αριστερή πολιτική. Πώς; στερώντας της κάθε πιθανό εργαλείο παρέμβασης στους κομβικούς τομείς της εθνικής οικονομίας.

Ας κοιτάξουμε τι συμβαίνει στον τραπεζικό τομέα και πώς από «ισχυρό χαρτί» της εθνικής οικονομίας μετατράπηκε σε μαλακό της υπογάστριο. Το 2010 ακούγαμε διαρκώς ότι οι ...
ελληνικές τράπεζες είναι ισχυρές και ότι σε αντίθεση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες η Ελλάδα δεν υπέφερε από τραπεζική κρίση. Βεβαίως κανείς δεν τολμούσε να ασχοληθεί με τους σκελετούς στην ντουλάπα των Ελλήνων τραπεζιτών. Κανείς δεν έθεσε τότε, έγκαιρα, όρους ελέγχου, διαφάνειας και λογοδοσίας του τραπεζικού τομέα, ούτε φυσικά τόλμησε να συγκροτήσει εναλλακτικό, δημόσιο τραπεζικό πυλώνα. Οι τραπεζίτες μας, περιχαρείς κερδοσκοπούσαν με τα ομόλογα του ελληνικού δημοσίου και την ΕΚΤ, συντηρούσαν το κύκλωμα της διαπλοκής με τους μιντιάρχες, κέρδιζαν τις ρυθμίσεις που επεδίωκαν από τις κυβερνήσεις και προφανώς θεωρούσαν ότι αποτελώντας βασικό πυλώνα του εγχωρίου μνημονιακού μπλοκ δε θα κινδύνευαν να χάσουν τα μαγαζιά τους.

Το πρώτο PSI δεν τους άγγιξε ιδιαιτέρως. Το δεύτερο τους πόνεσε αλλά με την ανακεφαλαιοποίηση που διασφάλισε προς όφελός τους το ελληνικό κράτος διασώθηκαν. Επιπλέον άρχισαν να καταπίνουν δημόσιες και άλλες τράπεζες με γελοία τιμήματα, με πληρωμένη από το κράτος ανακεφαλαιοποίηση, με εργατική νομοθεσία κομμένη και ραμμένη στα μέτρα τους.

BUNDESMINISTERIUM FÜR GESUNDHEIT

Έτσι θα αποκαλούμε πλέον και το δικό μας υπουργείο Υγείας. Ή μάλλον σε αυτό θα ανήκει ο τομέας της Υγείας στην Ελλάδα. Στο Ομοσπονδιακό Υπουργείο Υγείας της Γερμανίας. Βλέπετε, ενώ εμείς περιμέναμε… αγωνιωδώς τα νέα από το Eurogroup, αυτή την οικονομική Eurovision, ο υπουργός Υγείας της Γερμανίας διαβεβαίωνε πως θα παράσχει κάθε υποστήριξη σε ζητήματα οργάνωσης και χρηματοδότησης των νοσοκομείων, διαμόρφωσης τιμών και κάλυψης της χώρας με φάρμακα και αποτελεσματική οργάνωση ολόκληρου του συστήματος υγείας στην Ελλάδα.
Φυσικά, ο Γερμανός υπουργός Υγείας δεν την υποσχέθηκε μόνος του, αλλά κατόπιν αιτήματος του Έλληνα ομολόγου του, ο οποίος τον κάλεσε στην Ελλάδα και «στα πλαίσια των μέτρων του Μνημονίου ζήτησε τεχνοκρατική υποστήριξη από τη Γερμανία για τη διοίκηση των νοσοκομείων και την εφαρμογή κλειστών νοσηλίων».
Για να το κάνουμε πιο σαφές, ο Έλληνας υπουργός Υγείας δήλωσε «Ζητήσαμε την βοήθεια των...
τεχνοκρατών της Γερμανίας στο θέμα των Κλειστών Ενοποιημένων Νοσηλίων (DRG’s). Ζητήσαμε τη συνεργασία τους στο management των νοσοκομείων και στις αναπτυξιακές στρατηγικές τις οποίες έχουμε θέσει, όπως είναι ο τουρισμός υγείας, η διαχείριση του ανθρώπινου δυναμικού και άλλες πρωτοβουλίες». Εν ολίγοις, ο κ. Λυκουρέντζος το παραχώρησε πακέτο το θέμα και ησύχασε. Άλλωστε, οι Γερμανοί είναι φίλοι μας, η SIEMENS πρωταγωνιστεί στον τομέα των ιατρικών συσκευών στα ελληνικά νοσοκομεία και η Γερμανία κάπου πρέπει να στείλει τα γενόσημά της.
Το περίεργο είναι ότι, στο ελληνικό υπουργείο Υγείας λειτουργούν εδώ και καιρό έξι επιτροπές για την υγεία στο πλαίσιο της Task Force, αλλά προφανώς δεν αρκούν ούτε στον κ. Λυκουρέντζο, ούτε στον κ. Daniel Bahr. Και οι δύο πιστεύουν ότι η Υγεία στην Ελλάδα είναι θέμα καθαρά γερμανικό. Και φυσικό κερδοφόρο για συγκεκριμένες επιχειρήσεις μίας συγκεκριμένης χώρας.
Ουσιαστικά και για να μην κοροϊδευόμαστε, ο κ. Λυκουρέντζος υποδέχθηκε τον Γερμανό υπουργό Υγείας ως πολιτικό του προϊστάμενο. Το μεγάλο παιχνίδι προβλέπεται να γίνει στα Κλειστά Ενοποιημένα Νοσήλια, τα οποία είχαν ανεκδοτολογικό χαρακτήρα έως σήμερα, κυρίως λόγω της προχειρότητας με την οποία καταρτίστηκαν. Επειδή γίνεται αρκετός λόγος για τα Κλειστά Νοσήλια, επιτρέψτε μου μία γρήγορη περιγραφή για το τι είναι αυτά.

Καλό χειμώνα, ευτυχισμένο το 1941

Πλέον είναι όλα ξεκάθαρα ακόμα και στον πιο αδαή. Μονάχα όσοι είναι τελείως ηλίθιοι δηλαδή όσοι νοιάζονται ακόμη για το ατομικό τους συμφέρον και μόνο, δεν βλέπουν πως η Ελλάδα τέλειωσε. Ο Σαμαράς ήταν το τελευταίο χαρτί, ο άσσος στο μανίκι των κατακτητών, που εισέβαλαν στη χώρα κάνοντας έναν τριετή και προοδευτικά εντεινόμενο πόλεμο με σχετικά λίγους νεκρούς, που όμως θα φτάσουν σε αρκετά εκατομμύρια κατά την διάρκεια της πολύχρονης κατοχής τους, η οποία έχει ήδη αρχίσει...
. Βρισκόμαστε ήδη προ των πυλών ενός χειμώνα όπως εκείνον του 1941, μόνο που ο σύγχρονος θα διαρκέσει περί τον μισό αιώνα, όπως όλα δείχνουν.
Από δω και πέρα το καθεστώς είναι ορισμένο σαφώς. Η φτωχοποίηση των Ελλήνων πολιτών οδηγεί στην ελαχιστοποίηση της φοροδοτικής τους ικανότητας και η φοροδοτική ανικανότητα με την σειρά της οδηγεί συνεχώς σε περαιτέρω φτωχοποίηση, μέσω της περικοπής μισθών και δημοσίων δαπανών αλλά και την ταυτόχρονη αύξηση της φορολογίας. Αυτός ο φαύλος κύκλος, συνεπικουρούμενος από την πλήρη ανυπαρξία του κοινωνικού κράτους, θα οδηγήσει σε πολύ σύντομο χρόνο σε πλήρη αλλαγή του ιδιοκτησιακού καθεστώτος της Ελλάδας, με κατασχέσεις περιουσιών, με εκποιήσεις δημοσίων και ιδιωτικών γαιών και κτισμάτων, με αναγκαστικές απαλλοτριώσεις και ξεπούλημα σε ξένους επενδυτές, με πλήρη παράδοση των φυσικών πόρων και της δημόσιας περιουσίας της χώρας στους δανειστές. Όλα αυτά θα έχουν ως αποτελέσματα αυτοκτονίες, φονικά, διώξεις, ηρωικές εξόδους από τη ζωή κατά τις οποίες οι αυτόχειρες ή οι αντιστεκόμενοι αγωνιστές θα παίρνουν μαζί τους και εκπροσώπους του καθεστώτος ή όργανά του, και βεβαίως σε θανάτους από ασθένειες ή ατυχήματα αφού δεν υπάρχει σύστημα υγείας. Ενδεχόμενη είναι και η έναρξη γενικευμένου εμφυλίου λόγω του ότι οι ναζί δεν ελέγχονται πλέον ούτε από αυτούς που τους εξέθρεψαν και τους επέβαλαν στο πολιτικό σύστημα και στην κοινωνική ζωή της χώρας.
Αυτή είναι η νέα πραγματικότητα που διαμορφώνεται. Αυτή είναι η νέα Ελλάδας, ενώ ο Σαμαράς παριστάνοντας Πρωθυπουργό απευθύνει διάγγελμα και μιλάει για νέες μέρες που ξημερώνουν και άλλα παρόμοια τσιτάτα πολιτικού υπνωτισμού των νωχελικών πρώην παχύδερμων και νυν αγχωμένων πελατών του, οι οποίοι βεβαίως θα πεθάνουν πένητες και αβοήθητοι εντός των επόμενων ετών, παίρνοντας στον λαιμό τους και όλους τους υπόλοιπους.

πηγη

Το σχέδιο Μάρσαλ και ο ΣΥΡΙΖΑ

Κατά την πρόσφατη συζήτηση για τον προϋπολογισμό στη Βουλή, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ υποστήριξε, ανάμεσα σε άλλα, ότι η Ελλάδα έχει ανάγκη από ένα σχέδιο Μάρσαλ και ότι ένα τέτοιο ανάλογο σχέδιο μπορεί να αποτελέσει την αφετηρία υπέρβασης της κρίσης για τη χώρα και την Ευρώπη μαζί με τη μερική διαγραφή του χρέους.

Η θέση αυτή του ΣΥΡΙΖΑ δεν διατυπώθηκε για πρώτη φορά. Έχει όμως σημασία ότι εκφράστηκε κατά τη συζήτηση του προϋπολογισμού.

Δυο μήνες νωρίτερα, το Σεπτέμβριο δηλαδή του τρέχοντος έτους, στη διάρκεια συνέντευξης Τύπου που παραχώρησε από τις Βρυξέλλες, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είχε τονίσει : «Η Ευρώπη χρειάζεται ένα νέο Σχέδιο Μάρσαλ. Πρέπει να δοθεί χρόνος και ανάσα στην ελληνική οικονομία για να μπορέσει να ξαναπάρει μπρος και όχι να τη διαλύσουμε οριστικά με το νέο πακέτο μέτρων των 13 δισ. ευρώ». Η επιλογή του τόπου όπου διατυπώθηκε η θέση αυτή έχει επίσης τη σημασία της.
Στην ίδια συνέντευξη διευκρίνισε επίσης το πολύ σημαντικό ότι η «ανάσα αυτή θα πρέπει να δοθεί σε συμφωνία με τους πιστωτές» και όχι σε αντιπαράθεση μαζί τους.

Στις 14 Νοέμβρη ο Αλ. Τσίπρας, σε συνέντευξή του στο CNN, επανέφερε για μια ακόμη φορά τη θέση αυτή: «Χρειάζεται ένα νέο σχέδιο Μάρσαλ για την Ευρώπη. Αυτή είναι η λύση και όχι η λιτότητα. Η λιτότητα σήμερα μπορεί να ευνοεί ένα σχέδιο για τη γερμανοποίηση της Ευρώπης», τόνισε με νόημα στο αμερικανικό κανάλι ειδήσεων.

Όπως προκύπτει αβίαστα από τα παραπάνω, ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί βασικό συστατικό στοιχείο μιας πολιτικής εξόδου από την κρίση ένα νέο σχέδιο Μάρσαλ. Για τούτο επαναδιατυπώνει τη θέση αυτή σε κομβικές παρεμβάσεις του. Είναι βέβαια αδύνατο να αγνοεί ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και οι επιτελείς του κόμματος την ουσία του σχεδίου Μάρσαλ, το οποίο υπήρξε το οικονομικό βάθρο επί του οποίου στηρίχθηκε η προσπάθεια των ΗΠΑ να επεκτείνουν την επιρροή τους στην Ευρώπη, να ανακόψουν το επαναστατικό κίνημα των λαών που είχε γιγαντωθεί μετά το β’ παγκόσμιο πόλεμο και την αντιφασιστική νίκη των λαών. Το σχέδιο Μάρσαλ υπήρξε η οικονομική πλευρά της αμερικανικής παρέμβασης στον εμφύλιο πόλεμο, συνόδεψε τις ναπάλμ που ρίχνονταν για πρώτη φορά στα βουνά της Ηπείρου. Και βέβαια, καθόλου δεν οδήγησε σε μια πραγματική οικονομική ανάπτυξη και, μάλιστα σε όφελος του λαού, γεγονός που αποδεικνύεται όχι μόνο από τις βαθιές κοινωνικές ανισότητες που υπήρχαν και πριν την κρίση αλλά και από το ότι η χώρα δεν γνώρισε παρά ασθενή βιομηχανική ανάπτυξη και ήταν πάντοτε εξαρτημένη από τα ιμπεριαλιστικά κέντρα. Όπως σημείωνε ο Θ. Παπαρήγας σε άρθρο του στο Ριζοσπάστη το 1997, «οι εισροές του Σχεδίου αποκατέστησαν τα κέρδη του μονοπωλιακού κεφαλαίου, ανανέωσαν τη βάση του και επέτρεψαν μια παρατεταμένη «απογείωση» του εξαρτημένου καπιταλισμού»[1].

Σε καλή μεριά

Οι υψηλές κεφαλές του ΔΝΤ και της Ευρώπης μαζί με τα δικά μας δουλικά, συνεδριάζανε και ξανασυνεδριάζανε για να δούνε τι θα γίνει με το χρέος μας κι αν θα μας σώσουν κι άλλο δανείζοντάς μας και αποφασίσανε πως θα συνεχίσουν να μας δανείζουνε (τα συμφωνημένα), επειδή σύμφωνα με τους λογαριασμούς τους, θα καταφέρει η Ελλάδα το 2020 να έχει το χρέος που είχε το 2009, όταν μας ανέλαβαν.


Μιας και μίλησα για υψηλές κεφαλές, σήμερα το πρωί ο Τσίπρας συναντήθηκε για τσάι στη Μεγάλη Βρετανία με τους πρέσβεις των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τους έκανε κομπλιμέντα για να τον συμπαθήσουν, να δουν αυτοπροσόπως πως δεν τρώει ανθρώπους και να τον στηρίξουν αύριο που θα γίνει κυβέρνηση.
Γιατί αν δεν πάρεις το χρίσμα από τους ξένους για να γίνεις κυβέρνηση, από ποιον θα το πάρεις; Απ’ το λαό; Αυτός το πολύ-πολύ να σε ψηφίσει.

Ο Τσίπρας ως διεκδικητής της εξουσίας και αντίπαλον δέος των ξεπουλητάδων και των δωσίλογων που μα κυβερνούν, δεν συναντιέται με τους απεργούς των ΟΤΑ, τους χειμαζόμενους Έλληνες, τα πρωτοβάθμια σωματεία, το λαό, δεν μπαίνει μπροστάρης στην αντίσταση, όοοοοχι, συναντιέται και κάνει δημόσιες σχέσεις με τα υψηλά προσώπατα της διεθνούς σκηνής.
Το λαό, ποιος τον χέζει...
«Το θέμα είναι παιδάκι μου να σε συμπαθήσουν οι ξένοι. Οι δικοί σου θέλουν δε θέλουν, δικοί σου είναι σε συμπαθούν», όπως έλεγε και η γιαγιά μου.

πηγη

Για τα προγράμματα κοινωφελούς χαρακτήρα (ΚΟΧ)

Τους τελευταίους μήνες είναι σε εξέλιξη, για πάνω από εξήντα χιλιάδες «ωφελούμενους», τα προγράμματα κοινωφελούς χαρακτήρα (ΚΟΧ), πεντάμηνης σύμβασης. Παρουσιάστηκαν αρχικά, ως προγράμματα του ΟΑΕΔ, μέσω ΕΣΠΑ, για την «ανακούφιση» νέων και μακροχρόνια ανέργων. Οι προκηρύξεις γίνονται με επίβλεψη του ΑΣΕΠ και εργοδότης είναι οι χιλιάδες ΜΚΟ που υπάρχουν και αφορούν διάφορες δραστηριότητες που θα «ωφελούν το κοινωνικό σύνολο».

Σύντομα όμως, φάνηκαν οι αληθινοί σκοποί αυτού του προγράμματος. Εκτός ότι είναι ακόμη μία αλχημεία για να πέσουν, έστω και λίγο, τα παρουσιαζόμενα ποσοστά ανεργίας, όπως έγινε πρόσφατα και με τα επιδοτούμενα σεμινάρια υπολογιστών, αποτελεί και ένα «πείραμα» για την νέα, ελαστική σχέση εργασίας, που επιβάλλονται από τα μνημόνια και τα τελευταία εργασιακά νομοσχέδια.

Όλες οι ΜΚΟ μετατρέπονται σε γραφεία ενοικίασης εργαζομένων, προκειμένου να καλύψουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες στους δήμους και τις περιφέρειες, την στιγμή που απολύονται χιλιάδες μόνιμοι υπάλληλοι στο δημόσιο τομέα. Πρώτη στο χορό είναι η ίδια η ΓΣΕΕ που μέσω του ΙΝΕ, που ξαφνικά μετατράπηκε σε ΜΚΟ, όχι μόνο προκήρυξε χιλιάδες θέσεις εργασίας σε όλη τη χώρα, αλλά εφάρμοσε πρώτη τις χειρότερες σχέσεις εργασίας αντί να τις καταδικάσει. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα στο Βόλο όπου εργαζόμενοι στο ΙΝΕ/ΓΣΕΕ απειλήθηκαν με απόλυση αν συμμετείχαν στην 48ωρη απεργία που προκήρυξε η ίδια η ΓΣΕΕ! Από την άλλη ξεφύτρωσαν μέσα σε πολύ μικρό διάστημα μερικές δεκάδες ακόμη ΜΚΟ, οι οποίες να σημειώσουμε, τσεπώνουνε και ποσοστά από το μισθό του κάθε εργαζόμενου.

Οι σχέσεις εργασίας που έχουν καταγραφεί στις διάφορες συμβάσεις εργασίας που έχουν υπογράψει οι εργαζόμενοι στα προγράμματα αυτά, αναφέρουν μεταξύ άλλων, τη μη ευθύνη του εργοδότη σε καθυστερήσεις πληρωμών και καταβολής των ενσήμων. Σε συγκεκριμένη ΜΚΟ στην Κρήτη, προχώρησαν ένα βήμα παραπάνω και στην σύμβαση εργασίας αποποιούνται κάθε ευθύνης αν οι εργαζόμενοι δεν πληρωθούν ποτέ! Οι προκηρύξεις αυτές, μετά την λήξη της σύμβασης, στην οποία δεν δίνεται καμία παράταση, σου απαγορεύουν για εφτά μήνες να ξανακάνεις αίτηση στα προγράμματα αυτά. Υπό διερεύνηση είναι το τι ισχύει για να ένσημα και συγκεκριμένα αν είναι συντάξιμα ή όχι.

SOS Χαλκιδική

Ο αγώνας ενάντια στο βιασμό του τόπου, του λαού και της λογικής είναι κοινός και θα τον δώσουμε ενωμένοι!


Δείτε το video της χθεσικής, μεγαλειώδους πορείας στη Θεσσαλονίκη που
απέκρυψαν, σχεδόν στο σύνολό τους, τα ΜΜΕ των «επενδυτών»

πηγη